Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Δημοψήφισμα για το μνημόνιο ή για τη ευρωζώνη;


του Αρίστου Δοξιάδη

Μια θεμελιακή αντίρρηση σε δημοψήφισμα για το μνημόνιο είναι η εξής: οποιοδήποτε σχέδιο για έξοδο της Ελλάδας από την κρίση που θα περιλαμβάνει σημαντικό ρόλο των ξένων κρατών, ή πολυεθνικών οργανισμών, ή τραπεζών, θα είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση της Ελλάδας και σε εκπροσώπους των ξένων κρατών, κτλ. Δεν θα κάτσει ο λάος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, η κυβέρνηση θα κάτσει. Και σε επόμενες, και αναπόφευκτες αναθεωρήσεις, πάλι η κυβέρνηση θα κάτσει.

Συνεπώς, ο μόνος ρόλος ενός δημοψηφίσματος σε ένα τέτοιο σχέδιο θα είναι να το εγκρίνει ή απορρίψει στο σύνολο του, αφού θα έχουν τελειώσει οι διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων. Μπορεί όμως μια ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί σοβαρά υπό αυτή την αίρεση; 

Όχι, γιατί οι άλλες κυβερνήσεις δεν θα σπαταλήσουν το δικό τους εσωτερικό πολιτικό κεφάλαιο ώστε να βρεθεί μια λύση (για την οποία έτσι κι αλλιώς θα κατηγορηθούν από κάποιους δικούς τους εκλογείς), αν εκ των υστέρων θα κινδυνεύει να απορριφθεί στην Ελλάδα. 
Θα ήταν χαζό εκ μέρους τους να επιλέξουν μια στρατηγική "αλληλεγγύης" αν δεν είναι δεδομένη η βούληση του αποδέκτη της αλληλεγγύης.

Συνεπώς, ένα ελληνικό δημοψήφισμα, στα πλαίσια ενός ευρωπαϊκού σχεδίου διάσωσης, θα έπρεπε να συνοδεύεται από αντίστοιχα γερμανικά, γαλλικά, κτλ δημοψηφίσματα. 
Όλοι ξέρουν όμως ότι αν ισχύσει μια τέτοια διαδικασία, η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θα πεθάνει: η πιθανότητα για 17 ταυτρόχρονα "ναι" σε 17 δημοψηφίσματα *πάνω σε οποιοδήποτε θέμα* τείνει στο μηδέν.
Μένει λοιπόν μόνο μία δυνατότητα για ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα: να μην είναι πάνω σε ένα συγκεκριμένο μνημόνιο ή σχέδιο διάσωσης, αλλά στο πιο θεμελιακό ερώτημα: 
Θέλουμε ευρωπαϊκό σχέδιο (που μόνο σε κυβερνητικό επίπεδο μπορεί να διαμορφωθεί) ή όχι; 
Δηλαδή, με την ΕΕ/ευρωζώνη ή μόνοι; 

Αλλά ποιός είναι έτοιμος να θέσει *αυτό* το ερώτημα, που είναι το μόνο γνήσιο δημοψηφισματικό; Και αν είναι έτοιμος, καταλαβαίνει τις καταστροφικές συνέπεις, πριν καν πάμε στις κάλπες;


Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ο Κουβέλης χάνει τη μάχη με το χρόνο

από το ιστολόγιο Πολυβώτης

Η Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει την πολυτέλεια σήμερα να συνεννοείται μόνο με αριστερούς

Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν μέσα σε μία μικρή κοινότητα αριστερών όταν δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά, φάνηκε να βρίσκουν ευρύτερο ακροατήριο πριν τις δημοτικές εκλογές, τότε που σε μία κίνηση θαρραλέα και με εξαιρετική αίσθηση των προσδοκιών της κοινωνίας ο Φώτης Κουβέλης πρότεινε για δημάρχους Αθήνας και Θεσσαλονίκης δύο ανθρώπους που θα ανέτρεπαν καθεστώτα δεκαετιών και θα έδιναν μία άλλη πνοή στην πολιτική ζωή. Δυστυχώς, η πορεία του κόμματος έκτοτε ακολουθεί, με αυξανόμενους ρυθμούς, την "αριστερή πεπατημένη" — από ένα συνέδριο με λίστες και οπαδιλίκι μέχρι τις πρόσφατες, άνευ περιεχομένου, ακροβατικές ανακοινώσεις για την οικονομία.

Ταυτόχρονα, ο κοινωνικός αναβρασμός είναι μεγάλος και πολυάριθμοι μέτοχοι του δημοσίου λόγου απευθύνουν απελπισμένες εκκλήσεις για την ανάδειξη μίας δύναμης που θα ανατρέψει τη "μοιρασιά" της μεταπολίτευσης, τη στιγμή που αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο η απροθυμία της κυβέρνησης να το πράξει. Όπως θα εξηγήσω παρακάτω, οι προϋποθέσεις για να σχηματιστεί μία τέτοια πολιτική δύναμη υπάρχουν· ας ξεκαθαρίσει λοιπόν η ηγεσία της ΔΑ αν ενδιαφέρεται να παίξει έναν τέτοιο ρόλο (δυστυχώς, μιλάω για "ηγεσία" και έβαλα στον τίτλο τον Κουβέλη, διότι δεν έχω πεισθεί ότι μετράει η γνώμη κανενός άλλου από μίας χούφτας ατόμων), και αν όχι ας μας το πει ώστε να αναζητήσουμε αλλού τη λύση.

Για πολλούς από εμάς η κρίση έχει ανατρέψει, ίσως όχι τόσο πολύ τις απόψεις μας αυτές καθαυτές, αλλά σίγουρα τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες.

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Από ήττα σε ήττα μέχρι την τελική νίκη


από το ιστολόγιο Αναμνήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ


Μετά από πολύμηνη σιγή ασυρμάτου, οι «αναμνήσεις από τον Σύριζα» δεν μπορούν να μην ασχοληθούν με τη νέα περίλαμπρη επιτυχία της καθ’ ημάς αριστεράς. Το μαοϊκό απόφθεγμα του τίτλου συνοψίζει άψογα την αριστερή ταχτική ου μην και στρατηγική απέναντι στους Αγανακτισμένους του Συντάγματος.

Γιατί δεν γίνεται ρε φίλε κοτζάμ αριστερά, ρεφορμιστική, επαναστατική ή ερμαφρόδιτη να κωλοχτυπιέται μήνες και να μην μπορεί να φτιάξει μια τέτοια κατάσταση ούτε στο υποδεκαπλάσιό της. Κι έρχεται και το κάνει ποιος; Το facebook!
Ε όχι.

Όπως υπογράμμισε γνωστό στέλεχος της επανάστασης «δεν μπορώ να το πιστέψω. Κάτι άλλο υπάρχει από πίσω».

Πέρα από τον χυλό της παραλυσίας


...μετά την πρόωρη συνταξιοδότηση ( λόγω των μέτρων μείωσης του Δημοσίου )

της Βάσως Κιντή*

Θαυµάζω και σέβοµαι το επάγγελµα του πολιτικού. Ένας πολιτικός πρέπει να έχει πειθώ, να µπορεί να συνθέτει, να συγκρούεται, να δρα συλλογικά, να παίρνει πρωτοβουλίες, να κατευθύνει, να συνεγείρει, να εξηγεί, να εµπνέει εµπιστοσύνη, να έχει αίσθηση της συγκυρίας, να είναι τολµηρός, αποφασιστικός, προσηνής, να µπορεί να κινείται σε κάθε περιβάλλον, τοπικό και διεθνές, λαϊκό και λόγιο, πλούσιο και φτωχό. Πρέπει να ενηµερώνεται, να είναι σε θέση να κρίνει και να σχηµατίζει άποψη, να επιλέγει συνεργάτες, να µελετά. Πολλές και σύνθετες ικανότητες, πολλά ταλέντα! 
Τι απ’ όλα αυτά διαθέτει σήµερα το πολιτικό προσωπικό στη χώρα µας;

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Κι όμως, το πελατειακό κράτος θα συνεχίσει να δανείζεται, να ξεπουλά και να επιβιώνει...


Η Αριστερά των Διαπιστώσεων και των Χρησμών ( εδώ, Αλέκος Εν Εκστάσει )

Εφόσον δεν αντιμετωπιστεί καθαρά και στοχευμένα από ένα μεταρρυθμιστικό μέτωπο σωτηρίας και ανασυγκρότησης, ναι, το παρασιτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης που μας οδήγησε εδώ, θα συνεχίσει... 

Τεράστιες είναι αυτές τις ώρες οι ευθύνες της ανανεωτικής και δημοκρατικής, της έλλογης αριστεράς αλλά και του ανεξάρτητου κινήματος πολιτών - η έλλειψη αυτογνωσίας και εγρήγορσης, τώρα, όπου το "σύστημα" της μεταπολίτευσης αναζητά σανίδα σωτηρίας, και είναι σχετικά ευάλωτο θα αποδειχτεί το λιγότερο εγκληματική. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, οι κρατικοδίαιτοι θα συνεχίσουν να παρασιτούν όντας στο απυρόβλητο, και η χρεοκοπία θα παγιωθεί σαν μόνιμο χαρακτηριστικό μιας φτωχής χώρας σε διαρκή κηδεμονία. Αυτό θέλουμε; Ή η κρίση να γίνει ευκαιρία;

Κι όλα αυτά επειδή απλά ο ευρωπαϊκός Βορράς τρέμει την ύπαρξη των τοξικών πια, ελληνικών ομολόγων στις τράπεζές του... και θέλει να "κλείσει" όπως όπως, αλλά και με το αζημίωτο, το ελληνικό μέτωπο.
Διαβάστε τι γράφει στο παρακάτω άρθρο η sofokleous10 :

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Τιτλοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου αντί για ξεπούλημα χωρίς όφελος




του Παναγιώτη Κακαλέτρη

Η τεράστια περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου δεν μπορεί από μόνη της να αποτελέσει πηγή εσόδων.
Για το λόγο αυτό προτείνω μια εταιρεία ειδικού σκοπού θα εκδώσει ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου διάρκειας 35-40 ετών με εγγύηση το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο της ακίνητης περιουσίας .
Το ύψος της έκδοσης θα πρέπει να γίνει σε συνάρτηση με την επαναγορά από την δευτερογενή αγορά μέρους του δημοσίου χρέους.
Θεωρώ ότι το ύψος της έκδοσης θα πρέπει να είναι μεταξύ 80-120 ΔΙΣ ΕΥΡΩ με επιτόκιο όσο με τον γερμανικών ομολόγων.
Το χαρτοφυλάκιο θα περιλαμβάνει μέρος της βαριάς υποδομής της χώρας δηλαδή αεροδρόμια, λιμάνια, συμμετοχές σε εταιρείες.

Επειδή ζητείται ένα τόσο μεγάλο ποσό από την επενδυτική αγορά και από μια χώρα σε κρίση χρέους για να υπάρξει προθυμία εκτός από την εγγύηση των ακινήτων οι επενδυτές ανάλογα με το ποσοστό συμμετοχής τους να αναλάβουν και την αξιοποίηση -εκμετάλευση μετέχοντας στην κοινή εταιρεία (με θεσμικό πλαίσιο και όρους για την σύσταση εταιρείας εκμετάλλευσης).
Η συμμετοχή ελλήνων και ξένων επενδυτών που θα ανταποκριθούν στην πρόταση αυτή θα δημιουργήσει ισχυρή αναπτυξιακή δυναμική και δεν θα επιτρέψει τον ευτελισμό των αξιών άλλων επιχειρήσεων και ακινήτων του δημοσίου που θα αξιοποιηθούν σε δεύτερη φάση.

Με αυτό τον τρόπο δίνεται ένα τέλος στο ξεπούλημα χωρίς όφελος για το κράτος.

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Το χρέος, το έλλειμμα και η δημοκρατική αριστερά



του Μάνου Ματσαγγάνη*


Βρισκόμαστε σε διαδικασία μετάβασης: από μια εποχή πλαστής ευδαιμονίας με δανεικά, σε μια νέα εποχή κατά την οποία θα πρέπει είτε να καταναλώνουμε λιγότερο είτε να παράγουμε περισσότερο (είτε κάποιο συνδυασμό των δύο). Αυτό ισχύει είτε μείνουμε στο ευρώ (οπότε θα περάσουμε στην επόμενη φάση με συντεταγμένο τρόπο) είτε βγούμε από το ευρώ (οπότε αυτό θα γίνει με χαοτικό τρόπο).

Η νέα εποχή θέτει επί τάπητος μια σειρά θεμάτων (μια νέα agenda) που προκαλεί αμηχανία στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Αντίθετα, πάνω στην agenda αυτή έχει πολλά να πει η δημοκρατική αριστερά: από τη ΔημΑρ του Φώτη Κουβέλη έως τους αρκετούς δημοκράτες αριστερούς πολίτες που βρίσκονται σήμερα διάσπαρτοι σε διάφορα άλλα κόμματα – ή σε κανένα. «Καταναλώνουμε λιγότερο» σημαίνει λιτότητα – αλλά πώς θα είναι αυτή; Δίκαιη ή άδικη;
«Παράγουμε περισσότερο» – αλλά πώς: μέσω μιας νέας παραγωγικής συμφωνίας που θα προστατεύει τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας και το περιβάλλον; Ή με περαιτέρω επιδείνωση του συσχετισμού ισχύος σε βάρος των εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα;

Το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα δεν θέλει να συζητά για αυτά.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Συναίνεση ναι, αλλά στην κατάργηση του πελατειακού κράτους και το άνοιγμα των θέσεων εργασίας




Ένα ανεξάρτητο κίνημα πολιτών θα μπορούσε να επιβάλλει:

- Την κατάργηση των προνομίων της τάξης των πολιτικών: Ίδιος μισθός (+οδοιπορικά) με τον μέσο μισθό των Ελλήνων, όχι ασυλία, όχι φοροαπαλλαγές, όχι σύνταξη χωρίς συμπλήρωση των χρόνων που απαιτούνται από τον κάθε πολίτη.

- Την κάθετη (ανάλογα του μεγέθους) κλιμακωτή φορολόγηση εισοδημάτων αντί για αύξηση των (οριζόντιων) έμμεσων φόρων που πληρώνουν άδικα οι πολλοί.

- Το μοίρασμα των θέσεων εργασίας - ειδικά στο δημόσιο: Να περικοπούν τα προνόμια όσων αμείβονται πάνω από το μέσο μισθό του ιδιωτικού τομέα, να περικοπούν οι ώρες εργασίας κατά το ένα τρίτον (με αντίστοιχη μείωση μισθού) και να καλυφθούν από ανέργους μετά από αξιολόγηση.

- Την κατάργηση των προνομίων/κεκτημένων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ έναντι εξοικονόμησης πόρων για να δουλέψουν κι άλλοι. Μισθοδοτούμενοι από τις περικοπές μισθών/επιδομάτων όσων είναι πάνω από τον μέσο μισθό των Ελλήνων.

- Την κατάργηση της μισθοδοσίας των υπαλλήλων της Εκκλησίας (και κάθε θρησκείας) από το Δημόσιο

- Την κάθετη μείωση αμυντικών δαπανών εξοπλισμού. Μόνο ορθολογική συντήρηση υπάρχοντος με επιλογές ακραίας λιτότητας στα απαραίτητα. Πώληση πλεονάζοντος εξοπλισμού.

- Την κατάργηση της συμβατικής γεωργίας (που δεν είναι πια εξαγωγική ούτε καν συμφέρουσα) και αντικατάστασή της με την βιολογική σε όλες τις καλλιέργειες.

- Την χρηματοδότηση με ευνοϊκούς όρους -μετά από αξιολόγηση- κάθε υγιούς επιχειρηματικής προσπάθειας στο ξεκίνημά της με συμμετοχή στο ρίσκο, και των χρηματοδοτών (κράτους και τραπεζών). 22 δις περιμένουν στο ΕΣΠΑ.

Ναι, συναίνεση για μια κοινωνία αλληλεγγύης, δίκαιης κατανομής των βαρών, μοιράσματος των θέσεων εργασίας και υποστήριξης της εξαγωγικής επιχειρηματικότητας για την οικονομική ανάκαμψη.
Για δουλειά για όλους (όχι όσους "πρόλαβαν"), μείωση τιμών - ανάπτυξη.
Και όχι για την διατήρηση του πελατειακού κράτους και του παρασιτισμού της συντήρησης του ενός τετάρτου της κοινωνίας από τα άλλα τρία τέταρτα (του καθεστώτος δηλαδή της μεταπολίτευσης).

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Ο επιμερισμός των βαρών



Η ανακοίνωση τύπου του ΔΝΤ μετά την εκταμίευση της 3ης δόσης τον Μάρτιο του 2011 τονίζει ότι ο δίκαιος επιμερισμός των βαρών του προγράμματος σταθεροποίησης παραμένει θέμα ύψιστης σημασίας («Ensuring a fair distribution of the adjustment burden remains paramount»). 
Αλλά ο επιμερισμός των βαρών πρέπει να είναι δίκαιος και προς όσους δεν έχουν τα μέσα να τον διεκδικήσουν. 
Αυτοί είναι οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα που κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, παρ’ όλο που πληρώνονται λιγότερο και εργάζονται περισσότερο από τους συναδέλφους τους στο Δημόσιο. 
Γι’ αυτούς μόνο η τρόικα μεριμνεί, ενώ κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να διασώσουν όσα προνόμια μπορούν, περιχαρακώνοντας τις αγκυλώσεις και διαιωνίζοντας τις αδικίες.
Στο ασφαλιστικό, η περσινή μεταρρύθμιση (Ν. 3863) μείωσε τις χαμηλές συντάξεις του ΙΚΑ, όμως η κυβέρνηση συνέχισε να επιδοτεί το ταμείο της ΔΕΗ με 700 εκατομμύρια ευρώ για να διατηρηθούν οι παχυλές συντάξεις. 
Με τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ το 2001 υπήρχε κάποια βάση για την επιδότηση του ταμείου της από το κράτος σε αναγνώριση των εισφορών των εργαζομένων που συνέβαλαν στο κεφάλαιο της εταιρείας. Όμως η εγγύηση του Δημοσίου χρησιμοποιήθηκε σαν λευκή επιταγή, με αποτέλεσμα η επιδότηση να έχει ξεπεράσει τα όρια της λογικής και έχει γίνει δυσβάστακτο φορτίο για την οικονομία. Την περασμένη δεκαετία η επιδότηση γινόταν με πλήρη αδιαφάνεια από τα έσοδα ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή εφάπαξ έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση μόνιμων δαπανών!
Ο ίδιος νόμος δεν άγγιξε τα λεγόμενα «ευγενή ταμεία» των δικηγόρων, μηχανικών, συμβολαιογράφων, δημοσιογράφων, κ.λπ. που τροφοδοτούνται από «φόρους υπέρ τρίτων», επιβαρύνοντας τους καταναλωτές. 
Πέρα από την πλήρη έλλειψη διαφάνειας στη διαχείρισή τους, αυτοί οι φόροι επιβαρύνουν υπέρμετρα το κόστος των επιχειρήσεων και των καταναλωτών. Σε κάθε συμβόλαιο που εμπλέκονται δικηγόροι, μηχανικοί, κ.λπ. παρακρατούνται φόροι υπέρ τρίτων. Στην ακτοπλοΐα το ένα τρίτο της τιμής του εισιτηρίου είναι φόροι υπέρ τρίτων. Στις διαφημίσεις στις εφημερίδες και στην τηλεόραση παρακρατείται αγγελιόσημο 21.5% πέρα του ΦΠΑ 23%. Επιπλέον, οι επιχειρήσεις, εισηγμένες και μη, υποχρεώνονται να δημοσιεύσουν τους ισολογισμούς τους σε τουλάχιστον τρεις εφημερίδες. 
Όλες αυτές οι ρυθμίσεις υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο για να εξυπηρετούν συντεχνιακά συμφέροντα. Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και η εξωστρέφεια της οικονομίας για να βγούμε από την κρίση, αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί όσο επιδοτούμε, εξασφαλίζουμε πελατεία ή προστατεύουμε δημόσιες επιχειρήσεις, κρατικοδίαιτα ΜΜΕ και ελεύθερα επαγγέλματα που δεν παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά.

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Η μεταρρύθμιση των δομών συνεχίζει να αποτελεί το ζητούμενο





του Στάθη Κουρνιώτη

Θα προσπαθήσω να πω τη γνώμη μου για τα δύο πρώτα από τα ερωτήματα*, ως αριστερός (πιστεύω).


Η ελληνική κρίση είναι μια κρίση που σοβούσε εδώ και πολλά χρόνια και εμφανίστηκε τώρα λόγω της διεθνούς κρίσης και, ειδικότερα λόγω της μειωμένης ρευστότητας.
Μιλώντας απλά, χωρίς να είμαι οικονομολόγος, βλέπω ότι κάθε κράτος μπορεί να ξοδεύει τόσα ή λιγότερα από όσα εισπράτει. Αν ξοδεύει περισσότερα τότε πρέπει από κάπου να τα δανειστεί και, επομένως, να τα αποπληρώσει με κάποιο είδος τόκου. Η αριστερή/δεξιά αντίληψη έχει να κάνει με το (α) από που παίρνει το κράτος τα λεφτά και (β) που τα δίνει, αλλά δεν αλλάζει την ισχύ της εξίσωσης:

(έσοδα)+(δάνεια) = (έξοδα)

Είναι προφανές (σε μένα) ότι το ελληνικό κράτος έδινε (και συνεχίζει να δίνει) περισσότερα από όσα εισπράτει. Επομένως έχει ανάγκη να δανείζεται.

Η ωρίμανση του φόβου ως μοναδική έγνοια και μέσο πολιτικής όσων "πρόλαβαν"


-"Κόψτε το Δημόσιο για να σωθείτε"
-Προλαβαίνω γιατρέ;

Τι ζούμε αυτές τις μέρες; Την πλήρη παραδοχή/ομολογία από το πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά της ανυπαρξίας πολιτικής ανάκαμψης. Μπροστά στις απαιτήσεις της τρόϊκας των δανειστών μας, "Κόψτε το Δημόσιο για να σωθείτε", γίνονται αποδεκτά μέτρα σαν την περικοπή κατά 50% του μισθού των κληρικών (το υπόλοιπο 50% θα καταβάλλει η εκκλησία πλέον...), που αποδεικνύουν μόνο ένα πράγμα: η κυβέρνηση είχε από την πρώτη στιγμή εναλλακτικές στην περικοπή του εισοδήματος χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων αλλά δεν τις χρησιμοποίησε. Προτίμησε, για εσωτερικούς λόγους, να εφαρμόσει μια ακραία ταξική πολιτική άδικης κατανομής των βαρών. Και έρχεται σήμερα, κάτω από τις πιέσεις της τρόϊκας για εκταμίευση της επόμενης δόσης, να παραδεχτεί ότι υπάρχουν κραυγαλέες μισθολογικές ανισότητες μέσα στον δημόσιο τομέα, οργανισμοί παντελώς άχρηστοι, μόνιμες θέσεις εφευρημένες, μισθοδοσία των κληρικών ενώ δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, σκανδαλώδη επιδόματα σε φίλιους κλάδους, άχρηστες μιζοφόρες εξοπλιστικές δαπάνες, ΔΕΚΟ που δεν υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον κλπ κλπ
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πουν μερικοί. Δεν νομίζω...

Μετά από έναν χρόνο παύσης μεταρρυθμίσεων και υποχωρήσεων στις συντεχνίες του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, η κρίση από ευκαιρία έγινε μια βασανιστική αργή χρεοκοπία χωρίς κάποιον ορατό ορίζοντα ανακατεύθυνσης.

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ κ.ΜΕΡΚΕΛ - Με αφορμή τη δήλωσή της για τους Ευρωπαίους του Νότου




Αγαπητή κυρία Καγκελάριε,
Πέρυσι είχα την ευκαιρία να μάθω από πρώτο χέρι πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια λαϊκιστική ρητορική. Μια ιστορία από το περιοδικό FOCUS, που παρουσίαζε όλους τους Έλληνες ως «απατεώνες» είχε πυροδοτήσει στη χώρα μου κύμα γενικευμένης λαϊκιστικής αντίδρασης κατά της Γερμανίας και των Γερμανών αδιακρίτως. Ήμουν από τα λίγα δημόσια πρόσωπα που είχαν τότε αντιταχθεί δημόσια στο ρεύμα αυτό, και τώρα είμαι ευτυχής που ο μέσος Έλληνας στρέφει την οργή του στην κυβέρνησή σας και όχι στο γερμανικό λαό ως σύνολο.

Αρκετές φορές εξοργίζομαι όταν Έλληνες πολιτικοί λένε απροκάλυπτα ψέματα στους συμπατριώτες μου και πίστευα ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να συμβεί στην «καρδιά της Ευρώπης». Η πρόσφατη δήλωσή σας για τους Ευρωπαίους συμπολίτες σας του Νότου, διέλυσε την ψευδαίσθησή μου. Κάνατε δημόσια μια εμπρηστική δήλωση που συγκρούεται με όλα τα στοιχεία και τις στατιστικές, και που εύκολα μπορούσε να αποδειχθεί ως ψέμα, όπως πράγματι συνέβη.
Ναι, κ. Μέρκελ, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στην πραγματικότητα εργαζόμαστε περισσότερες ώρες, ότι πληρώνουμε πολύ υψηλότερες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης για να πάρουμε σύνταξη στην ίδια κατά μέσο όρο ηλικία όπως και οι Γερμανοί, ότι έχουμε λιγότερες αργίες και ημέρες άδειας

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Ζητούνται καθαρές απαντήσεις (από την Αριστερά)


Επειδή ακόμη και μέσα στην κορύφωση της κρίσης, συγκεκριμένες προτάσεις εξόδου δεν έχουμε ακούσει από την αριστερά –παρά μόνο αντιφατικές «τελικές» προτάσεις παύσης πληρωμών, άρνησης του χρέους, επιμήκυνσης της αποπληρωμής, μείωσης του επιτοκίου κλπ χωρίς σαφή οικονομοτεχνική κοστολόγηση και υπολογισμό επιπτώσεων και προοπτικών –που δεν απέχουν πολύ από προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα, καλό είναι να καταλάβουμε κάποια στιγμή τι συμβαίνει ακριβώς. Υπάρχει ανάλυση ή τα αναλυτικά της μέσα δεν επαρκούν; Κι αν υπάρχει γιατί δεν παρουσιάζεται; Για μικροπολιτικούς λόγους (πχ δεν συμφέρει γιατί θίγει παραδοσιακές σχέσεις με το ακροατήριο) ή γιατί υπάρχει σύγχυση και αμφιβολία για την εγκυρότητά της (μην πούμε και καμιά ανοησία...);
Παραθέτω κάποιες ερωτήσεις που μου έρχονται καθημερινά στο μυαλό όταν ακούω μισές αλήθειες και αντιφατική τεκμηρίωση. Ελπίζω να έχω κάποιες απαντήσεις. Κάτι σαν ακτινογραφία του τρόπου σκέψης της αριστεράς… μήπως και καταλάβουμε επιτέλους το γιατί η κρίση δεν γίνεται ευκαιρία.

Ερωτήματα προς αριστερούς:

  1. Η ελληνική κρίση είναι κάτι το υπαρκτό ή ήρθε από το εξωτερικό λόγω της γενικής κρίσης; Είναι εισαγόμενη η κρίση ή αποκαλύφθηκε μια σοβούσα ελληνική κρίση λόγω της συγκυρίας;

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς Κατοχής;


του Κώστα Στούπα*

Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής και είναι οι κατοχικές δυνάμεις που την έφεραν στη χρεοκοπία, απειλούν να την οδηγήσουν και σε ολοκληρωτική κατάρρευση, αρκεί να συνεχίσουν να έχουν το πάνω χέρι.
Κατοχή μιας χώρας σημαίνει έλεγχος του μηχανισμού διοίκησής της ασχέτως κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση και καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών της πόρων και του μόχθου των εργαζομένων της.
Σημαίνει φόρτωμα της χώρας με επαχθές χρέος λόγω κατάχρησης της εξουσίας των ανθρώπων που αποφασίζουν καθώς λειτουργούν σαν ανδρείκελα των κατοχικών δυνάμεων.

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα διαθέτει η ελληνική περίπτωση. 

Το πελατειακό κράτος και η χωρίς όρια κομματοκρατία έχουν επιβάλει τις τελευταίες δεκαετίες ένα ιδιότυπο καθεστώς Κατοχής, όπου τα τρία τέταρτα της κοινωνίας εξαναγκάζονται να συντηρούν το ένα τέταρτο, όχι στη βάση κάποιου παραγωγικού μοντέλου αυτάρκειας αλλά στη βάση ενός παρασιτικού μοντέλου.

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Αριστερά και Μονιμότητα στο Δημόσιο


Η ιδρυτική ταυτότητα της Αριστεράς παγκοσμίως συνοψίζεται στις αρχές "Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη" της γαλλικής επανάστασης του 1789 -και το όνομά της από την θέση που επέλεξε κατά την πρώτη της ιστορικά εμφάνιση, στα έδρανα της τότε γαλλικής εθνοσυνέλευσης. Μέχρι και σήμερα αυτές τις αρχές επικαλείται και για την εφαρμογή τους αγωνίζεται.
Σήμερα, στην χώρα μας, οι αρχές αυτές εν μέσω κρίσης, δυσκολεύονται να μορφοποιηθούν προσκρούοντας σε αντιφάσεις και ιδεολογικές συγχύσεις που έχουν επιβληθεί -με την συνυπευθυνότητα της αριστεράς- στην λειτουργία του δημόσιου τομέα, στενού και ευρύτερου και στην συντριπτική ισχύ που διαθέτουν τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ έναντι των του ιδιωτικού τομέα. Τα κόμματα της αριστεράς έχουν συνδεθεί ψυχή και σώματι με τον δημόσιο τομέα (από κει αντλούν ψηφοφόρους, στελέχη και οικονομική επιδότηση) και δυσκολεύονται να αρθρώσουν την όποια πρόταση μεταρρύθμισής του εφόσον αυτό μπορεί να σημαίνει την εκλογική τους καθίζηση. Είναι όμηροι ενός καθεστώτος που τα ίδια εξέθρεψαν είτε συνειδητά είτε με την αδυναμία τους να εκφράσουν αυτόνομη πολιτική.
Ποια είναι όμως η αριστερή θέση για τον δημόσιο τομέα και ειδικά για το ζήτημα της μονιμότητας, όπως αυτή εφαρμόζεται στην Ελλάδα; Ας εξετάσουμε το ζήτημα αυτό βάσει των αρχών της αριστεράς.

Οι 800.000 εγγεγραμμένοι άνεργοι σήμερα προέρχονται όλοι από τον ιδιωτικό τομέα. Οι απολύσεις στο δημόσιο απαγορεύονται. Ποια ισότητα (και ποια αδελφοσύνη) προκύπτει λοιπόν όταν τα βάρη της κρίσης τα μοιράζονται αποκλειστικά οι μισθωτοί και οι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα; Οι μεν στην ανεργία και την χρεοκοπία χωρίς κανένα δίχτυ προστασίας, οι δε με κάποια μείωση του μισθού τους μόνο αλλά εξασφαλισμένη (έστω και με δανεικά) την δουλειά τους και την σύνταξή τους.
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα (μισθωτοί και επιχειρηματίες) αξιολογούνται συνεχώς μέσα από την δουλειά, τις ικανότητές και την παραγωγικότητά τους. Όταν δημιουργηθεί κρίση, δεν πληρώνουν μόνο τα δικά τους λάθη αλλά και τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης όπως επίσης και την πιθανή χρεοκοπία ή ελλειμματική λειτουργία του δημοσίου ασχέτως αν δεν ευθύνονται οι ίδιοι γι αυτό. Οι λειτουργοί όμως του δημοσίου τομέα, που συχνά είναι και η αιτία της κρίσης, ελάχιστα πράγματα θα πληρώσουν στο τέλος ή θα φορτώσουν απλά την χώρα με κάποιο νέο δάνειο που θα κληθεί επίσης να αποπληρώσει ο ιδιωτικός τομέας με την όποια "ανάπτυξη" επιτύχει. Κι όλα αυτά για να πληρωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων... Για ποια αδελφότητα και δικαιοσύνη μιλάμε άραγε;
Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα της χώρας μας είναι κατά μεγάλο μέρος διορισμένοι χωρίς προσόντα από τα "κόμματα εξουσίας", στα πλαίσια μιας ανήθικης συναλλαγής πελατειακού τύπου. Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού είναι, το δημόσιο, αντί ενός τομέα παροχής υπηρεσιών στην κοινωνική παραγωγικότητα όσων προσθέτουν με τις ιδέες και την εργασία τους στον δημόσιο πλούτο, να αποτελεί ένα άσυλο, πνιγμένο στην γραφειοκρατία -για να δικαιολογήσει τις πλεονάζουσες θέσεις- και στην αναποτελεσματικότητα  -λόγω έλλειψης εμπειρίας και προσόντων-, εχθρικό και καχύποπτο προς τις πρωτοβουλίες του αναπτυξιακού δυναμικού της χώρας. Ένα άσυλο που επιβαρύνει αβάσταχτα και νεκρώνει κάθε υγιή προσπάθεια εξόδου από την κρίση.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Μεταρρύθμιση και αναδιάρθρωση



των Δημήτρη Bαγιανού, Νίκου Bέττα, Κώστα Mεγήρ*


Η επίσημη άποψη που συνοδεύει το Μνημόνιο ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους οργανισμούς που πριν από ένα έτος προσέφεραν κεφάλαια, ώστε η χώρα να μη χρεοκοπήσει, είναι ότι το χρέος πρέπει να πληρωθεί στο ακέραιο στα χρονικά περιθώρια που έχουν τεθεί. Πράγματι, μια σειρά από άμεσες τομές θα απελευθέρωναν δυνάμεις ανάπτυξης και θα επέτρεπαν τη διαχείριση του χρέους. Ομως, παρά τις επιμέρους ρυθμίσεις, δεν έχει δημιουργηθεί η απαραίτητη μεταρρυθμιστική δυναμική.

Δεδομένων των συνθηκών, η προσπάθεια να αποπληρωθεί το χρέος ως έχει μπορεί να οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε μακροχρόνια ύφεση και τελικά στην πτώχευση. Τα πρωτογενή πλεονάσματα που απαιτούνται θα πρέπει να φτάνουν στο 5% του ΑΕΠ για το προβλέψιμο μέλλον. Αυτό θα σημαίνει ακόμη υψηλότερους φόρους και περικοπή των δημοσίων δαπανών πέρα του επιθυμητού για μακρό χρονικό διάστημα. Η ανάπτυξη θα είναι αναιμική, καθώς μια ξεκάθαρη προοπτική σταθεροποίησης και διαχείρισης του χρέους αποτελεί προϋπόθεση ώστε τα νοικοκυριά και οι επενδυτές να αλλάξουν την επιφυλακτική στάση τους.

Πολλοί βλέπουν λοιπόν τη μονομερή αναδιάρθρωση ή άλλου είδους πτώχευση ως μια βολική λύση στο πρόβλημα, που θα μας απάλλασσε μάλιστα από τον κόπο περαιτέρω μεταρρυθμίσεων.

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Μνημόνιο και αναδιαπραγμάτευση χρέους & δώδεκα μέτρα άμεσης και βραχυπρόθεσμης απόδοσης



των Αθανασίου Θανάση & Σταματάκη Νικηφόρου 
1α. ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΧΡΕΟΥΣ  

Σήμερα όλοι ομολογούν ότι η παρακμή της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου συστήματος νομής της εξουσίας και ιδιοποίησης του πλούτου που παρήγε ο ελληνικός ...λαός. 

Χάρις στο σύστημα αυτό κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες έγιναν ζάμπλουτοι, πολιτικοί απέκτησαν εξουσία και πλούτο, κολαούζοι της εξουσίας έγιναν σπουδαίοι και τρανοί, συντεχνίες απέκτησαν απίστευτα προνόμια ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς. 
Το καθεστώς αυτό δεν μπορούσε, ωστόσο, να αποκτήσει στέρεη κοινωνική βάση παρά μόνον αν κατάφερνε να διαφθείρει την ελληνική κοινωνία. 
Το κατάφερε και αυτό. 
Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα, από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, δεν είχε γνωρίζει τέτοιον ηθικό και πολιτισμικό ξεπεσμό.   

Στο επίπεδο της οικονομίας, το αποτέλεσμα της επικράτησης αυτού του δικομματικού καθεστώτος, μέσα από την εναλλαγή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην εξουσία, είναι γνωστό: είναι το αβάστακτο δημόσιο χρέος, το παραλυτικό δημοσιονομικό έλλειμμα, το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, και οι αδιανόητες για μια δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα ανισότητες (μισθολογικές, συνταξιοδοτικές, πρόσβασης στην εργασία, κ.λπ.). Όλα αυτά, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι ένα εκρηκτικό μείγμα, τις συνέπειες του οποίου ουδείς μπορεί να προβλέψει.

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Ανατομία της ελληνικής κρίσης και προτάσεις για ανάπτυξη



Μια τέτοια μελέτη αναμένουμε μήνες από την μεταρρυθμιστική αριστερά - που όχι βέβαια να συμφωνεί απαραίτητα με τις παρακάτω προτάσεις των καθηγητών της φιλελεύθερης οικονομικής σχολής αλλά που να έχει την ίδια επάρκεια σε δυνατές προβλέψεις και οικονομική αποτίμηση των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων. Κάτι σαν την οικονομοτεχνική συνέχεια του κειμένου "Από την χρεοκοπία στην αυτογνωσία". Η παρουσίασή της είναι εκ των ουκ άνευ πια σε ένα κλίμα αργού θανάτου της οικονομίας όπου ακόμη και η λύση της πτώχευσης "μιαν ώρα αρχύτερα" προκειμένου να ανακτήσουμε τουλάχιστον την αυτονομία κινήσεων αρχίζει να μοιάζει ως η τελευταία λύση... (ΑΣ)


Από τους Κώστα Αζαριάδη, Γιάννη Μ. Ιωαννίδη, και Χριστόφορο Α. Πισσαρίδη*

[Περίληψη] Οι υπογράφοντες αυτό το άρθρο αυτό πιστεύουν ότι τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας και οικονομικής μεταρρύθμισης του Μνημονίου είναι απαραίτητα σαν πρώτο βήμα.
Αλλά πρέπει να συνοδευθούν από ισχυρότατο πρόγραμμα αναπτυξιακής πολιτικής ώστε να απομακρύνουν την χώρα απο φαύλο κύκλο μειούμενης παραγωγής, αυξανόμενης ανεργίας και εξαπλούμενων χρεωκοπειών. 

 Προτείνουμε λοιπόν δεκαεπτά μέτρα τα οποία θα έχουν διττό αποτέλεσμα. Πρώτο, θα αυξήσουν τον ρυθμό οικονομικής μεγέθυνσης κατά τουλάχιστον 4% τον χρόνο, επιτρέποντας έτσι στην Ελλάδα όχι μόνο να ικανοποιήσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, αλλά κάνοντας βαθειές τομές, να βελτιώσει σημαντικά την παραγωγικότητα και την διεθνή ανταγωνιστικότητα της και να μπει σε σταθερή τροχειά ευημέριας. Και δεύτερον, θα αντιστρέψουν τις προσδοκίες και του Ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης για το μέλλον της χώρας.
Bαθειές τομές στην οργάνωση της παραγωγής, την διοίκηση και την κοινωνική δομή θα μεταφέρουν το κύριο βάρος της οικονομικής ανάπτυξης από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, θα περιορίσουν τα μονοπωλιακά προνόμια, θα καταργήσουν τις πολιτικές δυναστείες και θα περιορίσουν την εξουσία των εργατικών συνδικάτων. Η κεντρική κυβέρνηση θα παραμείνει υπεύθυνη μόνο στους χώρους της δικαιοσύνης, άμυνας και προστασίας του πολίτη, κοινωνικής δικαοσύνης και αναδιανομής και υποδομών.
Οι μεταρρυθμίσεις που προτείνουμε επιδιώκουν ώστε μέσα σε μία δεκαετία από την εφαρμογή τους να αυξηθεί η παραγωγικότητα από το 80% στο 120% της μέσης στην ΕΕ-27, δηλαδή στο επίπεδο των ευπόρων μελών της ΕΕ, και το εθνικό εισόδημα απο 240 σε 425 δις. Ευρώ, και να δημιουργηθούν 1,2 εκατομμύρια νέων θέσεων εργασίας στο ιδιωτικό τομέα, έτσι να απασχοληθούν 800 χιλιάδες νέοι και να απορροφηθούν 400 χιλιάδες εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα οι οποίοι θα πλεονάζουν. Τέτοια βελτίωση της παραγωγικότητας απαιτεί μαζικές επαναστατικές παρεμβάσεις σε τέσσερες στυλοβάτες της εθνικής οικονομίας: (α) Διαφθορά και δημόσια διοίκηση· (β) υποδομές και ανθρώπινοι πόροι· (γ) αγορές και ανταγωνισμός· και (δ) ασφαλιστικό, φορολογία και δημόσιο χρέος. 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
Δεκαεπτά Προτάσεις για μία Νέα Αναπτυξιακή Στρατηγική**
Κώστας Αζαριάδης, Πανεπιστήμιο Washington, Στ. Λούις, 
Γιάννης Μ. Ιωαννίδης, Πανεπιστήμιο Tufts, 
και Χριστόφορος Α. Πισσαρίδης, LSE, νόμπελ Οικονομίας 2010

Όταν αρχίζει το κυνήγι των μαγισσών, κάπου ανάβουν πυρές για όλους…


του Θέμη Δημητρακόπουλου*

Είσαι μετανάστης; Είσαι μελαψός ή μαύρος; Είσαι, δυνητικά, φονιάς! Αυτή, προφανώς, είναι η ετυμηγορία των αυτοσχέδιων εθνολαϊκών δικαστηρίων που έστησαν στο άψε-σβήσε οι Χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των αλλοδαπών στο κέντρο της πρωτεύουσας, ξυλοκοπώντας, τραυματίζοντας, εισβάλλοντας σε σπίτια, ακόμη-ακόμη σκοτώνοντας. Με το κράτος φυσικά απόν…
Ο «πατριωτικός θυμός», η «εθνική και θρησκευτική οργή» που επικαλούνται οι εκδικητές με τα μαύρα ρούχα και τα μακριά ρόπαλα για το αποτρόπαιο φονικό της Ιουλιανού και Ηπείρου –οι δράστες του οποίου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τα στοιχεία (βίντεο, μαρτυρίες) είναι αλλοδαποί, αν και αυτό λίγη σημασία έχει πια, αφού είναι/δεν είναι, ως αλλοδαποί έχουν εγγραφεί οριστικά στην κοινή συνείδηση, κι αυτό τελικά μετράει– είναι τόσο πειστικά και τόσο ειλικρινή ως επιχειρήματα όσο και τα αντίστοιχα της παπικής Ιεράς Εξέτασης που έκαιγε αβέρτα στην πυρά γυναικούλες και πολιτικούς της αντιπάλους αδιάκριτα, για να εδραιώνει την εξουσία της στο φόβο και παράλληλα να καλύπτει τις δικές της ανομίες, στο όνομα μάλιστα ενός χριστιανικού, καθαρού από διαβολικά στοιχεία κόσμου!  Οι διάβολοι της Ιεράς Εξέτασης – οι σημερινοί φτωχοδιάβολοι, οι λαθρο-ζωντανοί μετανάστες.  

Στο κοινωνικό-φυλετικό μίσος, αυτή την κακιά αρρώστια που ταλανίζει την ανθρωπότητα από καταβολής της, στο μίσος που ενστερνίζονται ως άξονα και λόγο ύπαρξης, ως αφήγηση του «δικού τους» κόσμου οι θιασώτες της κάθε Κου-Κλουξ-Κλαν, του όποιου απαρτχάιντ, της όποιας εθνικής και θρησκευτικής καθαρότητας, έρχεται δυστυχώς να προστεθεί η δικαιολογημένη οργή κανονικών ανθρώπων της γειτονιάς, χωρίς ιδεολογική προδιάθεση για ακροδεξιά σύνδρομα και κοινωνικούς αποκλεισμούς του «διαφορετικού», του «ξένου».

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

Απογραφή ή ακτινογραφία; Αν δεν είναι αυτά προσωπικά δεδομένα, τι είναι; Τι σχέση έχουν τα στοιχεία που ζητούνται με την απογραφή πληθυσμού;




Θυμάμαι σε προηγούμενες απογραφές τους απογραφείς υπαλλήλους, να στέκονται λίγα λεπτά στην είσοδο του σπιτιού μας και να συμπληρώνουν βασικές πληροφορίες για το πόσοι κατοικούν στο σπίτι, πόσο καιρό και δυο τρία ακόμη στοιχεία απαραίτητα για την συμπλήρωση του εντύπου. 
Στην απογραφή που ξεκίνησε στις 10 του μηνός τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Όχι μόνο γιατί προηγήθηκε η απειλή (χωρίς καμία νομική βάση) ότι όποιος/α δεν απαντήσει στην εξονυχιστική ανάκριση θα υποστεί χρηματικό πρόστιμο δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Αλλά γιατί το έντυπο ξεπερνά κάθε φαντασία και μέγεθος - μόνο τον κωδικό του pin της τράπεζας δεν μας ζητάνε. 
Δείτε το εδώ: Έντυπο απογραφής 
Ενδεικτικό είναι το σχόλιο ενός "θύματος" της απογραφής σε σχετική ανάρτηση εδώ :

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

'Αρρωστοι...



Ταυτόχρονα: Ένας νεαρός μετανάστης από το Μπαγκλαντές, ηλικίας 21 ετών, υπέκυψε τα ξημερώματα μετά από επίθεση με μαχαίρι που δέχθηκε από δύο αγνώστους στη συμβολή των οδών Στρατηγού Καλάρη και Κωνσταντινίδη στα Κάτω Πατήσια. Ο νεαρός δέχθηκε από τους δράστες τουλάχιστον τέσσερις μαχαιριές. Σύμφωνα με τα έως τώρα στοιχεία που έγιναν γνωστά, οι άγνωστοι δράστες, οι οποίοι επέβαιναν σε μοτοσικλέτα, καταδίωξαν τον αλλοδαπό και όταν τον έφτασαν τον τραυμάτισαν με τα μαχαίρια και τράπηκαν σε φυγή. Ο τραυματίας διεκομίσθη στο νοσοκομείο που διαπιστώθηκε ο θάνατός του....


Το ρεπορτάζ: Και δεύτερος σοβαρά τραυματίας κατά την χθεσινή πορεία

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Για μια χούφτα ευρώ…

ή αλλιώς, 
Όταν οι απόβλητοι λαθρο-ζωντανοί σκορπούν τον τρόμο και τον θάνατο

του Θέμη Δημητρακόπουλου*

Πόσο μπορεί να μεταπουλήσει κανείς, σήμερα, μια μεταχειρισμένη, κλεμμένη βιντεοκάμερα; Αν οι καινούργιες, με όλα τα κομφόρ, στοιχίζουν, οι καλές, γύρω στα 300-400, άντε να την πουλήσεις 100-150 στην καλύτερη.

Οι τρεις, αλλοδαποί κατά πάσα βεβαιότητα, που σκότωσαν, αξημέρωτα την Τρίτη, 10 Μαΐου, τον μέλλοντα πατέρα –που απ’ τη λαχτάρα του να κρατήσει το συντομότερο στην αγκαλιά του το παιδί που θα γεννιόταν σε λίγες ώρες δεν του πέρασε απ’ το νου να μην βγει στον έρημο, νυχτωμένο δρόμο του εξαθλιωμένου κέντρου της πρωτεύουσας κρατώντας ένα «πολύτιμο» (δηλαδή με αξία μεταπώλησης στην αμετανόητα καταναλωτική κοινωνία μας) αντικείμενο– τον σκότωσαν λοιπόν για 150 (το πολύ) δια του τρία= 50 ευρώ λεία ο καθείς. Η αριθμητική της φρίκης…

Για ένα πενηντάρικο, αφαίρεσαν τη ζωή ενός νέου άντρα, ορφάνεψαν ένα αγέννητο κοριτσάκι, μαχαίρωσαν τα όνειρα της συντρόφου του, πλημμύρισαν δάκρυα κι απορία τα μάτια του άλλου, ορφανού πια, παιδιού του, σακάτεψαν την καρδιά της μάνας που είδε το γιο της αντί να κρατάει αγκαλιά το νεογέννητο εγγόνι της να κείτεται αιμόφυρτος στην αγκαλιά ενός χιλιο-άδικου, παράλογου θανάτου, πάγωσαν το χαμόγελο και τη σκέψη όσων τον αγαπούσαν και τον λογάριαζαν άνθρωπό τους. Κι έκαναν πολλούς, χιλιάδες, να πουν, δυστυχώς, «αι-σιχτίρ επιτέλους, ξεκουμπιστείτε από τα μέρη μας, ουστ λαθρομετανάστες»…

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Σύγχυση και παθητικότητα: από την απρόθυμη συνδιαχείριση της χώρας με την τρόϊκα στην πλήρη εκχώρηση κάθε πρωτοβουλίας




Το μνημόνιο
με τους δανειστές μας, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να οδηγήσει στην εκπλήρωση του στόχου της επιστροφής στον δανεισμό από τις "αγορές" - πράγμα που υποτίθεται ότι είναι και ο πρωταρχικός του σκοπός. Την κρίση, συνεχίζουν να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι είτε ως μισθωτοί είτε ως επιχειρηματίες - οι δουλειές χάνονται οι επιχειρήσεις κλείνουν. Το εσωτερικό μέτωπο βρίσκεται σε κώμα και όλα τα περιμένουμε από ευρωπαϊκές εξελίξεις και γεωπολιτικές ανατροπές.


Ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας, μεγαλωμένος μέσα στην παράδοση του πελατειακού πάρε-δώσε είναι ανίκανος να αντιδράσει θετικά και αναλώνεται με σπασμωδικές κινήσεις στο να διαφυλάξει τον εαυτό του πρώτα - ότι κάνει και κάθε ισχυρή επαγγελματική συντεχνία.
Η κυβέρνηση του Πασοκ, προσπαθεί απλά να εξασφαλίσει με οποιονδήποτε τρόπο την επόμενη δόση του δανείου, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Δεν είναι σε θέση ούτε να ασκήσει αυτόνομη πολιτική ούτε καν να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για την παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας. Ούτε η γραφειοκρατία μειώνεται ούτε τα επαγγέλματα ανοίγουν ούτε ο δημόσιος τομέας εξυγιαίνεται. Πόσο μάλλον, δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για αναπτυξιακή διέξοδο, υποστήριξη των μακροχρόνια ανέργων, εφαρμογή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, υποστήριξη των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, μείωση των προϋποθέσεων παραμονής των νόμιμων μεταναστών κλπ κλπ. Όλα έχουν αφεθεί στο αυτόματο πιλότο των εντολών της τρόϊκας και το σιγοντάρισμα του φόβου που σπέρνουν τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ για το εύκολο πέρασμα των μέτρων.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Το αντισυνταγματικό εφεύρημα της "επικρατούσας θρησκείας" και η εφαρμογή του στην κατάλυση του δικαιώματος στην ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης


εκτός από την υποχρεωτική εκπαίδευση στο ένα και μοναδικό δόγμα, 
ο άλλος τρόπος είναι αυτός: ο υποχρεωτικός προσηλυτισμός  μέσω της βάπτισης ανηλίκων 
(εδώ με αυθεντικό νερό του ...Ιορδάνη)

Η Ένωση Άθεων έστειλα σήμερα 6-5-2011 την ακόλουθη ανοιχτή επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας ΔΒΜΘ κ. Άννα Διαμαντοπούλου, την οποία κοινοποίησε και στα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών στο "Νέο Λύκειο".
Ανοιχτή επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας ΔΒΜΘ κ. Άννα Διαμαντοπούλου
Κοινοποίηση προς τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου
κυρία Υπουργέ,
 Παρακολουθώντας τις εξελίξεις μετά την ανακοίνωση του προγράμματος σπουδών στο "Νέο Λύκειο" παρατηρούμε ότι η μείωση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στην Α και Β λυκείου και η μετατροπή του σε προαιρετικό μάθημα στην Γ λυκείου προκάλεσε την αντίδραση ορισμένων βουλευτών, οι οποίοι πιστεύουν ότι το μάθημα έτσι υποβαθμίζεται και ότι πρέπει να αποφευχθεί η συρρίκνωσή του. Η άποψη αυτή μας βρίσκει τελείως αντίθετους.
Η ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης ανήκει στη σφαίρα της ιδιωτικής ζωής του κάθε ανθρώπου και επομένως η ομολογιακή διδασκαλία του μαθήματος θρησκευτικών δεν έχει θέση στην κρατική παιδεία. Το μάθημα των θρησκευτικών θα πρέπει να είναι γνωσιολογικό και να συνίσταται σε παρουσίαση του φαινομένου της θρησκείας γενικά και όλων των επιμέρους θρησκευμάτων ειδικότερα, καθώς και τις αθεΐας και αθρησκείας, ώστε να έχουν οι μαθητές μια γενική εικόνα του αντικειμένου.

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Πίσω απο τη βόμβα-Spiegel






του Γιάνη Βαρουφάκη*

"Η κυβέρνηση Παπανδρέου εξετάζει το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ και δημιουργίας δικού της νομίσματος."

Όπως ήταν λογικό δεν πρόλαβε να αναρτηθεί το άρθρο που περιείχε αυτή την βόμβα στο διαδικτυακό Spiegel και άρχισαν οι διαψεύσεις της κυβέρνησης, των ευρωπαίων ιθυνόντων κλπ.
Ότι η κυβέρνηση ποτέ δεν σκέφτηκε να θέσει θέμα εξόδου από την ευρωζώνη είναι δεδομένο.
Από την άλλη, η τιμωρία όσων κατ´ εξακολούθηση διαψεύδονται διαψεύδοντας (αυτά που είναι σίγουρο ότι θα συμβούν μετά από πολύ λίγο) είναι το να μην λαμβάνει κανείς σοβαρά τις διαψεύσεις τους. Όταν μάλιστα η συνήθης διάψευση συνοδεύεται από την συνήθη κατηγορία ότι πίσω από την δημοσίευση κρύβεται συνομωσία καιροσκόπων, η αξιοπιστία της διάψευσης καταποντίζεται ακόμα περισσότερο.
Τι συνέβη λοιπόν;
Ακολουθεί η ερμηνεία μου.

Όπως είπα ήδη, η κυβέρνηση ποτέ δεν σκέφτηκε να θέσει θέμα εξόδου από το ευρώ.
Ούτε καν ως διαπραγματευτικό ατού.
(Έτσι κι αλλιώς η κυβέρνησή μας δεν έχει διακριθεί για τις διαπραγματευτικές της επιδόσεις. Αν ξεκινούσε τώρα με αυτή την απειλή θα θύμιζε το ποντίκι που απειλεί τον ελέφαντα ότι αν δεν του κάνει το χατίρι θα κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει.)
Σημαίνει όμως αυτό ότι το Spiegel δημοσιεύει ψέματα παίζοντας το παιχνίδι κάποιων καιροσκόπων;

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Προϋπόθεση της λύσης η κατάλληλη διατύπωση του προβλήματος

By left division
H ιστοσελίδα sofokleous10 πέρα από την καθημερινή οικονομική ενημέρωση που προσφέρει διαθέτει ένα γενικό χαρακτηριστικό αξιοπιστίας. Προσεγγίζει τα θέματα της με τρόπο που βοηθάει τον αναγνώστη να κατανοήσει τις πτυχές και τις διαστάσεις του θέματος που παρουσιάζει.
Έτσι ο καθένας πριν διαμορφώσει άποψη και προκρίνει ή απορρίψει λύσεις γνωρίζει τουλάχιστον και κατ’ ελάχιστο σε ποιο θέμα καλείται να τοποθετηθεί. Αυτό το στοιχείο είναι κάτι που λείπει σχεδόν εντελώς από το τηλεοπτικό και πολιτικό μας σύμπαν, που στις δύσκολες μέρες που περνάμε επιτείνει με τον τρόπο του τη σύγχυση και την ανασφάλεια των πολιτών βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο την κρίση που βιώνουμε.
Από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο που ακολουθεί συνοδεύοντας τις δικές μου σκέψεις σχετικά με τη διεθνοποιημένη φάμπρικα των swap (με τη συνδρομή γνωστών και μη εξαιρετέων τραπεζών) κρατείστε την βεβαιωμένη πληροφορία για απόκρυψη 55 τρις $ αμερικάνικου δημόσιου χρέους !!!
Κατά τα λοιπά το ελληνικό χρέος είναι εκείνο που εξακολουθεί να θεωρείται το "μεγαλύτερο" οικονομικό πρόβλημα παγκοσμίως στο βαθμό βεβαίως που επιτρέπει στον άτυπο "θεσμό" των αγορών (στον οποίο διακαώς επιθυμούμε να επιστρέψουμε) να προσδοκά λόγω ειδικών συνθηκών άμεσα και τεράστια κέρδη.
Προσωπικά περιορίζομαι σε μια μόνο παρατήρηση. 
Αν καλώς η ευρωπαϊκή ένωση θεωρεί παράνομες τις πρακτικές χρηματοοικονομικής απόκρυψης δημόσιου χρέους τότε δεν απαιτείται ο λογιστικός έλεγχος μόνο του ελληνικού χρέους (που πρέπει να γίνει έστω και μονομερώς) αλλά και κάθε χώρας της ευρωζώνης τουλάχιστον.
Φανταστείτε την αστυνομία να συλλαμβάνει ένα βαποράκι να πασάρει δόση σε κάποιο αξιολύπητο χρήστη. Είναι δυνατόν να φταίνε μόνο οι δυο τους και να μένει στην απέξω ο νονός και ενορχηστρωτής της άθλιας αυτής επιχείρησης;
Όπου βρεθεί αδέρφια ότι υπάρχει "θέμα" δεν υπάρχει άλλος δρόμος από μηνύσεις εδώ και τώρα εγείροντας απαιτήσεις τεράστιων αποζημιώσεων, με ταυτόχρονη απαίτηση πολιτικής συνδρομής από την "νοικοκυρά" ευρωπαϊκή ένωση. 
Κάνω λάθος;

Και αν ο Παπανδρέου είχε "αποκαλύψει" το swap του 2002;

Πέμπτη, 05 Μάιος 2011 00:16


papaaaaaaaaaaaaaaapΜετά τις βουλευτικές εκλογές του 2009 η νέα κυβέρνηση αποκάλυψε ένα 'μυστικό' της προηγούμενης, ότι δηλαδή το έλλειμμα ήταν μεγαλύτερο από αυτό που είχε δηλωθεί στα επίσημα στοιχεία της χώρας. Ο τρόπος της αποκάλυψης με τη διεθνή διάσταση που του δόθηκε, αποτέλεσε μία από τις βασικές αφορμές για την επίθεση των αγορών που ακολούθησε. Έκανε καλά η κυβέρνηση που 'αποκάλυψε' το ελληνικό μυστικό με αυτόν τον τρόπο;
Αν ναι, τότε γιατί δεν είχε αποκαλύψει με τον ίδιο εμφαντικό τρόπο το ένοχο swap του 2002 με το οποίο η χώρα μπήκε με πλαστό τρόπο στην ΕΕ;

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, πήγαινε κατευθείαν στον ΟΑΕΔ



της Κατερίνας Παναγοπούλου*


Χρειάστηκε να περάσουν 4 μήνες από την υπογραφή του σχετικού νόμου μέχρι της υπογραφή της πρώτης ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης στο ξενοδοχείο «Κιέριον» στην Καρδίτσα. Τι μεσολάβησε σε αυτό το διάστημα; Μειώσεις μισθών κάτω από το τραπέζι, απολύσεις και λουκέτα.

Τι μεσολάβησε από την υπογραφή της πρώτης επιχειρησιακής σύμβασης (χθες) μέχρι σήμερα; Καταγγελίες. Το ΠΑΜΕ με ανακοίνωσή του καταγγέλλει «τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες των σωματείων της δύναμης του εργατικού κέντρου Καρδίτσας που καθημερινά σκύβουν το κεφάλι μπροστά στους εργοδότες και ξεπουλάνε εργατικά δικαιώματα για να πλουτίσουν οι επιχειρηματίες». Εν προκειμένω. Μπορεί να απαντήσει το ΠΑΜΕ συγκεκριμένα ποιοι επιχειρηματίες θα πλουτίσουν;

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Ανάμεσα στους ανίκανους και τους ανεύθυνους μερικοί αναζητούν ...ευρωπαίους φιλέλληνες




Μπροστά στην απελπισία από τον κατήφορο του ελληνικού πολιτικού συστήματος και την στάση μεταρρυθμίσεων που αυτό επιβάλλει σβήνοντας κάθε ελπίδα για ανάκαμψη, αυξάνονται οι φωνές που ζητούν "βοήθεια απ' έξω" - μια νέα ναυμαχία του Ναυαρίνου όπου αυτήν τη φορά καλούνται τα πλοία της τρόϊκας να βυθίσουν τον κατοχικό στόλο των ντόπιων νταβατζήδων και να απελευθερώσουν τη χώρα από την ισχύ της τριακονταετούς πελατειακής διαπλοκής... 
Έχει βέβαια και η απελπισία τα όριά της. Όμως οι ιδέες των συγγραφέων της έκκλησης μόνο παράλογες δεν δείχνουν - πόσο μάλλον εάν τις ακούγαμε όχι ως έκκληση στην τρόϊκα αλλά ως θέσεις προς άμεση υλοποίηση ενός ντόπιου πολιτικού φορέα.
Δείτε τις:

από την The Athens Review of Books:
Προς Τρόικα Ανοικτή Επιστολή

Ως ευρωπαίοι πολίτες στέλνουμε το ακόλουθο μήνυμα στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που έχουν αναλάβει μέρος της ευθύνης της ανάκαμψης της Ελλάδας από το χείλος της χρεοκοπίας στην οποία ανεύθυνοι πολιτικοί έχουν φέρει τη χώρα τα τελευταία 30 χρόνια: 

Κάνουμε έκκληση στην Τρόικα να βοηθήσει να αφαιρεθούν σημαντικά εμπόδια στην οικονομική ανάκαμψη και την απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης, τα οποία το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο συστηματικά αποφεύγει να διευθετήσει. 
Ζητούμε από την Τρόικα να φέρει στο προσκήνιο τις αμέτρητες περιπτώσεις κοινωνικής αδικίας που διαχέονται στην ελληνική κοινωνία, τις περιπτώσεις των φτωχών που χρηματοδοτούν τους πλούσιους, τις περιπτώσεις των αδικαιολόγητων, ακόμα και ανήθικων κερδοσκοπιών των λίγων εις βάρος των πολλών. 

Συγκεκριμένα ζητούμε από την Τρόικα να επιμείνει στα ακόλουθα:

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εναντίον των φυσικών μεθόδων θεραπείας!




As concerned EU citizens, we call on the Commission to amend the THMPD Directive, suspending the draconian measures against herbal medicines and removing all barriers to traditional remedies with a long history of use inside and outside Europe. We further call on our governments to refuse to comply with this Directive until it is amended. We have a right to choose among all remedies and medicines that can keep ourselves and our families healthy.

Τι ακριβώς συμβαίνει; 
Διαβάστε το πολύ κατατοπιστικό κείμενο που ακολουθεί: 


των Bryan Hubbard και Γεράσιμου Κατραμάδου*
Η πίεση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας - η οποία, αν τελικά αποδειχθεί επιτυχής, θα εφαρμοστεί παγκοσμίως με τη βοήθεια τού Κώδικα Τροφίμων (1) - θα εξαφανίσει τις φυσικές μεθόδους θεραπείας, οι οποίες μέχρι σήμερα αποτελούσαν εναλλακτική μέθοδο τής συμβατικής ιατρικής. Εναλλακτική και συμπληρωματική ιατρική θα περιοριστούν στην παροχή απλών και σχετικά ανώδυνων γιατρικών για μικροαδιαθεσίες. Άτομα, που προτιμούν την αυτοΐαση, μέσα στούς επόμενους 24 μήνες, θα δουν πολλές από τις μέχρι τώρα επιλογές τους, να έχουν εξαφανιστεί.
Μέχρι το τέλος τής παρούσας διετίας, θα έχει απαγορευτεί στους κατασκευαστές η δυνατότητα οποιασδήποτε αναφοράς ή σχολίου, που να αφορά τα ίδια τους τα προϊόντα, ανεξάρτητα με το αν κάτι τέτοιο έρχεται σε αντίθεση με την κοινή λογική. Θεραπευτικές βιταμίνες και μέταλλα σε αυξημένες δοσολογίες θα αφαιρεθούν από τα ράφια, ενώ το ίδιο θα συμβεί και στα περισσότερα συνδυαστικά και νέα γιατρικά από βότανα και τα προϊόντα, που μας έρχονται από την παραδοσιακή κινεζική ιατρική.
Η νομοθεσία τής Ε.Ε. στην ουσία αποτελεί κάτι σαν τεστ, για τον υπόλοιπο κόσμο: Αν εφαρμοστεί με επιτυχία, συναντώντας ελάχιστες αντιδράσεις, θα αποτελέσει το νέο μοντέλο τού Κώδικα Τροφίμων, που θα βοηθήσει και τις άλλες κυβερνήσεις να καθιερώσουν ανάλογους νόμους στις χώρες τους. Μάλιστα στις ΗΠΑ οι κινήσεις για την απαγόρευση τής φυσικής ιατρικής έχουν ήδη επισπευστεί.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

H Εποχή της Αρένας: Το νέο πλανητικό θέαμα



                                 
                                    της Βασιλίκας Σαριλάκη*
                                         
Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι οι συγκυρίες δεν είναι τυχαίες; Μια μεγάλη μορφή της ψυχανάλυσης του 20ου αιώνα, ο Carl  Jung ονόμαζε το φαινόμενο αυτό «συγχρονικότητα» και μας καλούσε να μην αγνοούμε την μυστική ζωή των συμπτώσεων.. Καιρό τώρα λοιπόν, αναλογιζόμουν πόσο επίκαιρος γινόταν ξανά στις μέρες μας, ο Guy Debord και η παλιά, καυστική του κριτική για την κοινωνία του μαζικού θεάματος που τότε προσπαθούσε να συνδέσει με την "ασελγή"  εμπορευματοποίηση και την μαζική κουλτούρα, ενός κλασσικού όρου στις συζητήσεις διανοουμένων της μεταπολίτευσης..
Σήμερα, που καμιά αμφιβολία δεν τρέφουμε πλέον για το μαζικό «πλανητικό θέαμα», τους τηλεοπτικούς πολτούς υποπροϊόντων, εκδιδομένων μαζικά σε φασόν στον πλανήτη, με τεράστια κέρδη για τις μητρικές εταιρείες που «εκπολιτίζουν» με Taganika Idols και διάφορα freak shows τις χώρες-πλέμπα σαν κι εμάς, ( χώρες που έφτυσαν προ πολλού οποιαδήποτε παράδοση και τέχνη μη μεταφραζόμενη σε μετοχές), έ ναι, ζούμε στην εποχή της «Διασκέδασης μέχρι θανάτου» του Neil Postman!
Δύο πρόσφατα γεγονότα ήρθαν να το επιβεβαιώσουν. Ο πλανητικά αναμεταδοθείς βασιλικός βρετανικός γάμος κι η οσιοποίηση του πάπα Παύλου του Β΄ με τιμές αρένας στην Ρώμη για την οποία επίσης συνέρρευσαν εκατομύρια πιστοί-τουρίστες..
Βλέποντας την υστερική ταύτιση τόσων ανθρώπων με τον βασιλικό γάμο και την μανία των απανταχού γης καναλιών να αναμεταδώσουν και την τελευταία ηλίθια λεπτομέρεια, όπως το ότι οι διοργανωτές έδωσαν αντιηλιακά στους κάμεραμαν να μην μαυρίσουν ή ότι έδωσαν χάπια στα βασιλικά άλογα να μην χέσουν ξαφνικά σάστισα. Βλέποντας πιτσιρίκες και μεγάλες να ολοφύρονται με τιάρες στα κεφάλια, σαν να παντρεύονται οι ίδιες, ξιπασμένες πριγκίπισσες με κοκορόφτερα καπέλα και τόσα άλλα 
αναρωτήθηκα ειλικρινά: Μα σε ποιόν αιώνα ζω; Τον 17ο; 18ο;