Αξιοπιστία και Πελατειακό σύστημα (δεξιάς και αριστεράς): έννοιες ασύμβατες... |
Είδαμε την οικονομία μας που ήταν ήδη σε ύφεση να καταρρέει εντελώς.
Είδαμε τα πολιτικά μας κόμματα αμετανόητα να μην αλλάζουν μυαλά και να μας σύρουν σε διπλές καταστροφικές εκλογές με υποσχέσεις εκτός πραγματικότητας.
Είδαμε την ΕΕ να αγωνιά περισσότερο από τους "δικούς" μας διαχειριστές και να επιβάλλει σε κόντρα/διάλογο με το ΔΝΤ, δρόμους δικούς της με το καρότο και το μαστίγιο, αλλά και να αναλαμβάνει πλέον την καθημερινή εποπτεία της διαδρομής.
Είδαμε απανωτά κουρέματα του χρέους, μείωση των ήδη χαμηλών επιτοκίων, περίοδο χάριτος στην αποπληρωμή των δανεικών.
Αυτό που δεν είδαμε είναι κάποια βελτίωση - έστω ανακοπή της ελεύθερης πτώσης.
Μόνο προβλέψεις βελτίωσης με ένα σωρό αστάθμητους παράγοντες όμως: τα αναμενόμενα έσοδα (που δεν θα έρθουν), την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (τώρα που είναι αργά), την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης (που δεν το επιτρέπει η αρμόδια συντεχνία), την εφαρμογή της διαθεσιμότητας (που δεν την επιτρέπει το πελατειακό σύστημα και η ...Αριστερά) και άλλους πολλούς αλλά κυρίως, την επανεκκίνηση των έργων και τις αναμενόμενες επενδύσεις.
Πήγε κι ο Τσίπρας στην Βραζιλία για να ανακαλύψει την μαγική συνταγή και του είπαν: "ηρεμία, καλό κλίμα, επενδύσεις"...
Όταν συζητάμε για έξοδο από την κρίση, όλα τα άλλα είναι προαπαιτούμενα - το απαιτούμενο είναι οι επενδύσεις. Όταν συζητάμε για την πολυπόθητη "ανάπτυξη", στις επενδύσεις καταλήγουμε. Όταν ο πρωθυπουργός υπόσχεται να δουλέψει για την επανεκκίνηση της οικονομίας, εννοεί ταξίδια στο Κατάρ και αλλού σε αναζήτηση επενδύσεων.
Και η πρωτογενής μας παραγωγή που θέλουμε να ενισχύσουμε; Η αύξηση των εξαγωγών που μειώνει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου και κρατά κεφάλαια στην χώρα; Η κοινωνική οικονομία που επιτρέπει την συνεργατική επιβίωση τοπικών πρωτοβουλιών; Η εκμετάλλευση του ήλιου και του κλίματος; Ο τουρισμός; Η μείωση της σπατάλης στο Δημόσιο και η μείωση της γραφειοκρατίας; Η αύξηση της παραγωγικότητας; Τι καθορίζει τελικά την "ανάπτυξη";
Οι περίπλοκες και αντικρουόμενες οικονομικές συνταγές δεν μας έλειψαν τα χρόνια της κρίσης. Τι καταλάβαμε;
Ότι οι οικονομολόγοι είναι σαν τους σεισμολόγους: έχουν ωραίες θεωρίες αλλά ...