Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Όλη η αγωνία πια επικεντρώνεται στην ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Ούτε εναλλακτικός λόγος ούτε λύσεις προτείνονται, ούτε καν με την διαχείριση ασχολείται κανείς!



η νέα βουλή...

Απ ότι φαίνεται μόνο οι πολιτικοί μας δεν ανησυχούν για τίποτα (εκτός φυσικά το εκλογικό τους ποσοστό). Όλοι: 

Γράφει ο Κώστας Στούπας -μεταξύ άλλων- στο  capital.gr
Αυτό που προκαλεί εντύπωση στις παρούσες εξελίξεις, όπου στη χώρα κλείνουν και οι τελευταίες επιχειρήσεις και οι άνθρωποι επιβιώνουν και πληρώνουν φόρους ξοδεύοντας της αποταμιεύσεις τους, είναι η αφασία του πολιτικού σκηνικού της χώρας.
Άπαντα τα πολιτικά κόμματα χαράσσουν «κόκκινες γραμμές» στις μειώσεις των συντάξεων και των μισθών που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις. Δίνουν εγγυήσεις για πληθυσμιακά κριτήρια στην απελευθέρωση αγορών και περιορισμό των περιθωρίων τζάμπα εισοδήματος των συντεχνιών, ωσάν να μη τρέχει τίποτα...
Όλα αυτά θυμίζουν τσουνάμι ύψους δεκάδων μέτρων που έχει ξεκινήσει να κατευθύνεται προς τα εδώ, και τα κόμματα στην ελληνική παραλία μαλώνουν για το χώρο που καταλαμβάνουν οι ξαπλώστρες του καθενός.
Οι θρησκόληπτοι, οι κομμουνιστές και οι «ηλίθιοι» μοιάζουν οι τυχεροί της ιστορίας. Το γεγονός ότι πιστεύουν πως κατέχουν το κλειδί της αλήθειας και άρα του παραδείσου, τους απαλλάσσει από τα βάσανα και τις αγωνίες της αβεβαιότητας ενός κόσμου που αλλάζει και συντρίβει βεβαιότητες, ζωές και κοινωνίες ολόκληρες.
Ο Βασίλης Βιλιάρδος στην sofokleous10:
Όπως φαίνεται λοιπόν, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει σύντομα - ενδεχομένως χωρίς εναλλακτικά σενάρια και χωρίς κανένα «προληπτικό μέτρο» εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της χώρας (άρθρο μας). Χωρίς να επεκταθούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες, έχουμε την άποψη ότι, η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή, από αυτήν που πιστεύει η πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών – ενώ οι λύσεις, οι οποίες είναι πάντοτε συνάρτηση της εκάστοτε χρονικής στιγμής (timing), κατά την οποία επιλέγονται, τείνουν πλέον να εκμηδενιστούν.

Παράλληλα διαπιστώνουμε ότι, συνεχίζει να επικρατεί η «Σιωπή των αμνών», με τους περισσότερους Έλληνες να περιμένουν τον «από μηχανής Θεό» - εκείνον τον πολιτικό ηγέτη δηλαδή, ο οποίος θα τους οδηγήσει με ασφάλεια στην έξοδο από την, με απόσταση, μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της χώρας (παρά το ότι η κατάρρευση της Ελλάδας, μίας πλούσιας, πολλαπλά προικισμένης χώρας, με συνολικό χρέος ως προς το ΑΕΠ, δημόσιο και ιδιωτικό δηλαδή ίσο με αυτό της Γερμανίας, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην Πολιτική της – ενώ στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, «ένοχος» ήταν ο ιδιωτικός τομέας / τράπεζες, ενυπόθηκα δάνεια, υπερχρέωση νοικοκυριών κλπ.). 
Ο Παναγιώτης Τατούλης στα arguments.gr:
Ήδη η κυβέρνηση Παπαδήμου συμπληρώνει δύο μήνες ζωής και έχει σπαταλήσει σημαντικό χρόνο της αποστολής της σε θέματα που δεν αφορούν στην αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος. Η δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται στην παράταση του βίου της νέας κυβέρνησης, στις ενδοκυβερνητικές έριδες και γενικά, σε κάθε τι που αναδεικνύει την ιδιοτέλεια και τον καιροσκοπισμό του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
...Αυτή η κατάσταση έχει στρέψει το εκλογικό σώμα προς την αριστερά και τη λαϊκίστικη κεντρο(;)-δεξιά. Η ιδιότυπη μικρή κομμουνιστική μας χώρα βιώνει τη μεταχρονολογημένη κατάρρευση του συνασπισμού στον οποίο έστω και συνειδησιακά συμμετείχε, κυρίως σε επίπεδο ιδεών, και βιώνει τις «θεραπείες σοκ» που χρειάζονται για να καταστεί σύγχρονη δημοκρατία δυτικού τύπου. Ωστόσο ο Κυρίαρχος Λαός πιθανώς έχει επιλέξει την επάνοδο των γνήσιων εκφραστών του φοβικού και συντηρητικού παρελθόντος. Κάποιος πολιτικός αρχηγός με βλέμμα αγουροξυπνημένου ψευτόμαγκα ευχήθηκε οι έλληνες να μην ξαναζήσουν τέτοια Χριστούγεννα. Εγώ εύχομαι να μη σουβλίζουμε ψάχνοντας δραχμές στο πορτοφόλι μας και πετρέλαιο του Τσάβες στα λεβητοστάσια μας. Καληνύχτα και καλή τύχη…
Ο Γιώργος Προκοπάκης στο  facebook:
Αυτό που είναι τρομακτικό είναι ... το πώς η αδράνεια ή απραξία της ελληνικής κυβέρνησης επέστρεφε στην Τρόικα και ανάγκαζε τους "υπαλλήλους τεχνοκράτες" να γυρίσουν και να επικαλεσθούν το bottom line. Δηλαδή, "αφού δεν κάνετε αυτά που συμφωνούμε, να οι 'υψηλού επιπέδου' δείκτες που έχουν συμφωνηθεί, να τους πετύχετε". Ύστερα του Βενιζέλου του φταίει το DNA του Μνημονίου! ...Η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης ήταν να τα "παρατήσει" και να επιδιώξει συνολική πολιτική λύση, εκβιαστικά σε πλαίσιο "αναγκαστικής σωτηρίας" (αναγκαστικής για τους άλλους). Αποκορύφωμα οι ...ίες Βενιζέλου με ενιαίο, διακοπή συνομιλιών. Κορωνίς το δημοψήφισμα. Οι δηλώσεις Βενιζέλου πριν δυο εβδομάδες την ημέρα έναρξης των συνομιλιών με την Τρόικα (και διαπραγματεύσεων για το PSI) δείχνουν ότι δυστυχώς κινούμεθα πάντα με αυτή τη λογική.
( Ενδεικτικό της κόλασης που αναμένεται μέχρι τον Ιούνιο. Η ΕΤΕ πήρε χτες €1 δισ από το δημόσιο (προνομιούχες μετοχές νόμου Καραμανλή) και αμέσως προχωρά σε αναδιάρθρωση ενεργητικού, όχι σε παροχή ρευστότητας στην αγορά. Το €1 δισ που πήρε έναντι προνομιούχων μετοχών η ΕΤΕ, προβλεπόταν από το νόμο 3723/2008 (όπως και τα €400 εκατ της Τρ Πειραιώς). Το ενδιαφέρον είναι ότι υποχρέωση των τραπεζών είναι η διοχέτευση αυτού του χρήματος στην αγορά με "ανταγωνιστικούς όρους". Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις εγγυήσεις. Είναι προφανές ότι μόνο στην αγορά δεν διοχετεύθηκαν αυτά τα χρήματα.)
 Η Athens Review of Books στο editorial του νέου τεύχους της:
Οι κοινωνίες σπανιότατα λειτουργούν ορθολογικά. Ως άθροισμα πολύπλοκων και διαφορετικών κινήτρων, συμφερόντων, συμπεριφορών και συναισθημάτων οι κοινωνικές συμπεριφορές ακολουθούν τους δικούς τους νόμους. Όμως ο κοινωνικός ανορθολογισμός έχει και τα όριά του. Είναι τα αμείλικτα όρια που θέτει η πραγματικότητα, η οποία αναγκάζει τις κοινωνίες και τους ανθρώπους να προσαρμοστούν για να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα και διλήμματα που θέτει η ζωή και να προχωρήσουν.
Η ελληνική κρίση δεν έχει δυστυχώς φτάσει ακόμα εκεί. Η κορύφωση της κρίσης συμπίπτει με την κορύφωση της έκρηξης του κοινωνικού ανορθολογισμού, ο οποίος τροφοδοτείται με μανία από το πολιτικό σύστημα και τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης». Κυρίαρχο σύμπτωμα μια θεμελιώδης παρανόηση για όσα μας συμβαίνουν, την οποία τροφοδοτούν πρωτίστως όσοι φέρουν τις μεγαλύτερες ευθύνες και ενοχές.
Αναφερόμαστε στις ανοησίες περί «κατοχής», «εξανδραποδισμού», «διακυβέρνησης από την τρόικα», «καταστροφής που έφερε το μνημόνιο και το ΔΝΤ», τις οποίες καταπίνουν αμάσητες πρωτίστως τα μεγαλύτερα θύματα των ενόχων και συνενόχων, οι απλοί πολίτες, και κυρίως εκείνοι που ήταν ως τώρα χαμένοι από την συντεχνιακή, φαυλεπίφαυλη και κομματοκρατική λειτουργία του ελληνικού συστήματος.
Και οι πολιτικοί μας; 
Ετοιμάζονται για εκλογές χωρίς να έχουν την παραμικρή εναλλακτική ιδέα για την διαχείριση της κατάστασης, αφήνοντας με μισή καρδιά στον Παπαδήμο (γιατί ούτε και για αυτό δεν είναι ικανοί) τη "δουλειά" του PSI και της θηριώδους δόσης του Μαρτίου (89 δις €) και ελπίζοντας ότι δεν θα πέσουν πολύ (γι αυτό και βιάζονται, όχι για την "νομιμοποίηση της εξουσίας") ώστε να μπορέσουν μετά εκβιαστικά, έστω με απανωτές εκλογές (βλ. Σαμαράς) να υφαρπάξουν όπως όπως την ψήφο του λαού και να κυβερνήσουν στα ερείπια της τριτοκοσμικής μας χώρας που οι ίδιοι κατάντησαν έτσι...


Ζητείται επειγόντως εναλλακτικό σχέδιο ή έστω διαχειριστής του όποιου, υπαρκτού, σημερινού ή αυριανού ευρωπαϊκού σχεδίου για την Ελλάδα. "Ζητείται" από τις πολιτικές δυνάμεις -αυτές που δεν καταλαβαίνουμε με τι ακριβώς ασχολούνται αυτόν τον καιρό. Λόγος εθνικής ανασυγκρότησης και πρόγραμμα συγκεκριμένων εφαρμογών για το σήμερα. Γιατί οι ψήφοι-λευκές επιταγές μας τελείωσαν...



1 σχόλιο:

  1. Συμφωνώ μεν με το άρθρο, αλλά η ουσία δεν είναι στο δημόσιο διάλογο για το βίο της κυβέρνησης ή του ΠΑΣΟΚ. Ο δημόσιος διάλογος των μίντια δεν καθορίζει την πολιτική, απλά παρεμβαίνει και προτείνει ή πιέζει. Ο δημόσιος τούτος διάλογος (χωρίς εναλλακτικές προτάσεις πια, χάθηκαν ο Βαρουφάκης και οι άλλοι λαλίστατοι αναλυτές) ουσιαστικά είναι αποπροσανατολιστικός. Η κυβέρνηση στον οικονομικό τομέα κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και τούτο θα φανεί όταν κλιθούν να υπερψηφίσουν το νέο "μνημόνιο".

    Σαφώς και τα πολλά πρόσωπα εμποδίζουν ορισμένες σημαντικές αλλαγές ή μία πιο ριζοσπαστική πολιτική, αλλά σε κάποιο βαθμό το χαίρομαι, επειδή οι περισσότερες αλλαγές είναι σε μία εντελώς νεοφιλελεύθερη προοπτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU