Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Χωρίς προτάσεις, πάμε πρίμα Μανωλιό μου


*Το παρακάτω άρθρο δεν δημοσιεύεται για να φέρει κάτι νέο στην κριτική του λόγου που εκφέρει ο Φώτης Κουβέλης και η Δημαρ. Το θέμα έχει εξαντληθεί. Δημοσιεύεται για να καταδείξει την επείγουσα ανάγκη των πολιτών, να ακούσουν συγκεκριμένες, κοστολογημένες και εφαρμόσιμες "αύριο το πρωί", προτάσεις εξόδου από το καθοδικό σπιράλ της κρίσης, της ανεργίας και της ύφεσης. Δημοσιεύεται για να καταδείξει στους φίλους Οικολόγους Πράσινους που πραγματοποιούν το εκλογικό τους συνέδριο αυτό το σαββατοκύριακο, ότι δεν αρκεί μια γενικά σωστή πολιτική διακήρυξη αλλά απαιτείται η κυριολεκτική συγκεκριμενοποίησή της το αμέσως επόμενο διάστημα. Αλλιώς οι ενεργοί πολίτες -και δικαίως- θα συμπεριλάβουν και τους ΟΠ στην κριτική τους για τον κενό λόγο που εκφέρει το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα για να εισπράξει την λευκή επιταγή τους... Ας μην επαναλάβουν το λάθος της Δημαρ στην μη ανάληψη πολιτικού κόστους όπως με επιτυχία δεν επανέλαβαν την συγκεντρωτική -μη συμμετοχική και αρχηγική λειτουργία Συνασπισμού και Δημαρ.(ΑΣ) 
του Κώστα Μίντζηρα*

Πριν από χρόνια ίσως είχατε λάβει μέσω email έναν πίνακα, που βοηθούσε όσους ήθελαν να ομιλούν γενικώς χωρίς τίποτε συγκεκριμένο να λένε. Το χάρισμα αυτό διαθέτουν όλοι (πλην ελαχίστων) οι πολιτικοί, ανεξαρτήτως του χώρου που φιλοδοξούν να εκφράζουν. 

Η ευκολία, όταν δεν πρόκειται για θράσος, με την οποία εκφέρεται αυτός ο κενός (ωστόσο άκρως πολιτικός) λόγος φέρνει συνηθέστατα σε απόγνωση όσους υφίστανται τον καταιγισμό αερολογίας, καθώς ματαιοπονούν να δούν τις θέσεις των ελληνικών κομμάτων και σχηματισμών για την κρίση.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μετεχόντων στον ευγενή αυτόν στίβο είναι ανελέητος και κάθε τόσο ξεχωρίζουν νέοι ελπιδοφόροι παίκτες. 


Τελευταίως είναι η ΔΗΜΑΡ κι ο πρόεδρός της κ. Φ. Κουβέλης που κερδίζουν πόντους. 
Για να είμαι δίκαιος ο κ. Κουβέλης –από την εποχή που ήταν πρόεδρος του ΔΣΑ- δεν συγκαταλέγεται στους φανατικούς οπαδούς του λιτού κι απερίφραστου λόγου. Ποτέ, όμως, όσο θυμάμαι, δεν ήταν τόσο επιρρεπής στη γενικολογία όσο από τότε που ίδρυσε τη ΔΗΜΑΡ.
Τελευταίο παράδειγμα ολοσέλιδο πολιτικό άρθρο του, που δημοσίευσαν ΤΑ ΝΕΑ, με τίτλο "Η δημοκρατική – αριστερή απάντηση στην κρίση. 

Άγνωστο πόσο ήταν στις προθέσεις του, αλλά στην απάντησή του δεν περιέλαβε ούτε μία (1) συγκεκριμένη (έτοιμη προς εφαρμογή) πρόταση. Αφού καταγράφει –ως χρονογράφος- το σημείο όπου βρίσκεται η χώρα, χωρίς αναφορές σε τυχόν ευθύνες, λάθη, παραλείψεις του κόμματος στο οποίο μέχρι πρόσφατα ανήκε, ούτε αυτού που τελευταίως ηγείται, διατυπώνει τις αρχές της πολιτικής πρότασής του για την αντιμετώπιση της κρίσης:


  • θετική αναδιάταξη του χρέους κι η δημοσιονομική προσαρμογή, με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή
  • κινητοποίηση των δυνάμεων της εργασίας, του πολιτισμού και της υγιούς επιχειρηματικότητας προς την υποστήριξη μιας νέας ατζέντας προοδευτικών αλλαγών στη χώρα, σε ρήξη με τον «συστημικό μονόδρομο» αλλά και τις καθαγιασμένες ώς σήμερα και διάχυτες νοοτροπίες χαμηλής απόδοσης, μειωμένης κοινωνικής ευθύνης, ατομικού σφετερισμού του δημόσιου χώρου
  • επεξεργασία ενός νέου προγράμματος ανόρθωσης της χώρας, με συντεταγμένη κοινωνική προσαρμογή και στη δημιουργία μιας νέας κοινωνικής - πολιτικής πλειοψηφίας που θα το υποστηρίζει, με σαφείς διαχωριστικές γραμμές από τις έως σήμερα εφαρμοζόμενες πολιτικές.
Κι επειδή οι αρχές δεν μπορεί παρά να είναι γενικές, να οι άξονες:
  • οικονομική πολιτική και ανάπτυξη (δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης και δημοσιονομική εξυγίανση με ισοδύναμα διαφορετικά μέτρα, πολιτικές αντιμετώπισης της ύφεσης και προώθησης ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου με εξωστρέφεια, δημιουργική σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ενδογενής ανάπτυξη με την παραγωγή υψηλού ποσοστού εμπορεύσιμων αγαθών με προστιθέμενη αξία, δημιουργία θέσεων εργασίας σε νέους τομείς και άνοιγμα εργασιακών προοπτικών για τη νεολαία)
  • Αλλαγές στο κράτος και ανασυγκρότηση του δημόσιου τομέα για τη μετατροπή του σε αποτελεσματικό επιτελικό μηχανισμό ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας
  • Προστασία και ασφάλεια στην καθημερινότητα του πολίτη
  • Ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος (βουλευτικά προνόμια, κρατική επιχορήγηση των κομμάτων, αλλαγή των κοινωνικών στάσεων και συσπείρωση δυνάμεων για την προώθηση των αναγκαίων αλλαγών εξυγίανσης)
  • Ανασυγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου (επανίδρυση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό και τον αριστερισμό).
Ιδού, λοιπόν, οι αρχές κι οι άξονες της ΔΗΜΑΡ για να βγούμε από την κρίση. Για τις προτάσεις της ίσως χρειασθεί να περιμένουμε να γίνουν πρώτα οι εκλογές, στις οποίες για να πάει καλά χρειάζεται ψήφους κι όλα δείχνουν πως έχει βρει τον πιο ασφαλή τρόπο να τις μαζέψει.

ΥΓ: Έχουν δίκιο όσοι φίλοι πουν πως ο κ. Φ. Κουβέλης δεν γενικολογεί μόνο, αλλά γίνεται και συγκεκριμένος: Είπε ένα ξεκάθαρο όχι στην πρόταση να συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου και δημοσία συνέστησε στον κ. Σαμαρά να μην υπογράψει την καταραμένη επιστολή προς την τρόϊκα. Ισως θυμηθείτε κι άλλες περιπτώσεις.


*πηγή: protagon.gr

5 σχόλια:

  1. Καλό θα ήταν, όποιος ασκεί κριτική για την έλλειψη "συγκεκριμένων έτοιμων προς εφαρμογή προτάσεων" να καταθέτει έστω και μία τέτοια.
    Αν δεν το κάνει η επισήμανση συναθροίζεται σε μια ακόμη παράγραφο της "χρονογραφίας".

    Θα ήταν πολύ χρήσιμο να ξεκινήσει μια τέτοια πρωτοβουλία όπου θα συγκεντρώνονται τέτοιες προτάσεις ώστε και τα κόμματα να αναγκασθούν να γίνουν πιο συγκεκριμένα, να πάρουν θέση κλπ.

    ΥΓ1. Η μη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, εκ του αποτελέσματος (της κυβέρνησης εννοώ) θα έπρεπε να συγκαταλέγεται στα συν του Φώτη Κουβέλη, ειδάλλως θα έπρεπε να δεχθούμε ότι η αποτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου οφείλεται στην μη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ ή ότι η κυβέρνηση είναι επιτυχής.

    ΥΓ2. Σε ότι αφορά στην "σύσταση" του Φώτη Κουβέλη στον Αντώνη Σαμαρά, ας δεχθώ το πιο ήπιο, ότι ο κ. Μίτζηρας δεν κατανόησε την φράση και προσπάθησε να την μεταφράσει και όχι ότι ηθελημένα διαστρεβλώνει τα λεγόμενα του πρώτου. Η πιο ασφαλής οδός για να μην κάνουμε εικασίες, είναι να αποφεύγει την μετάφραση στην ίδια γλώσσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρη, πια αποτυχία του Παπαδήμου; Είναι ο μόνος που έχει στόχο και μέθοδο και αν στο τέλος πετύχει στην αποστολή του θα έρθουν όλοι αυτοί που στο μεταξύ ...κωλοβαράνε να ζητήσουν και ψήφο; Για τι;
    Κι αν δεν μπορούν τώρα να προσφέρουν τίποτα, γιατί να υποθέσουμε ότι θα μπορούν μετά τις εκλογές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αρκετά αντιμετωπίσαμε όποιον κάνει κριτική σε όσους δεν έβαλαν πλάτη, συγκαταβατικά. Όσοι δεν μπορούν τώρα, δεν μπορούν ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το επιχείρημα: "όποιος κάνει κριτική σε κάποιο κόμμα για έλλειψη συγκεκριμένων θέσεων και προτάσεων θα πρέπει να μπορεί ο ίδιος να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις" στερείται λογικής -και το βρίσκω λίγο εκ του πονηρού.
    Αυτός που ασκεί κριτική δεν διεκδικεί ψήφο εξουσίας,είναι δυνάμει ψηφοφόρος. Επομένως, νομιμοποιείται απόλυτα να ελέγχει αν ένα κόμμα ή μία παράταξη προτείνει λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα. Αντίθετα, τα κόμματα, εφόσον μας ζητούν να τα ψηφίσουμε για να μας κυβερνήσουν ΟΦΕΙΛΟΥΝ να έχουν επεξεγαστεί προγράμματα, που πρέπει να περιλαμβάνουν τον τρόπο αντιμετώπισης και τις λύσεις των προβλημάτων της εκάστοτε συγκυρίας.
    Διαφορετικά, σε ποια βάση ζητούν την ψήφο μας; Επειδή μιλάνε ωραία και στρογγυλεμένα στην τηλεόραση; Τότε να ψηφίσουμε και μέλη της Βουλής των Εφήβων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. """ΥΓ1. Η μη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, εκ του αποτελέσματος (της κυβέρνησης εννοώ) θα έπρεπε να συγκαταλέγεται στα συν του Φώτη Κουβέλη, ειδάλλως θα έπρεπε να δεχθούμε ότι η αποτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου οφείλεται στην μη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ ή ότι η κυβέρνηση είναι επιτυχής."""

    LOOOOOL καποιος να τον πληροφορησει οτι ΔΕΝ ειναι ΟΛΟ το ΣΥΜΠΑΝ ο... Κουβελης! Ω ρε καλαμι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU