Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ευεσφάλεια, ευελισφάλεια, ευελιξία με ασφάλεια, flexicurity

χωρίς ευελιξία δεν υπάρχουν δουλειές, χωρίς δουλειές δεν υπάρχουν αφεντικά...

Χρωστούσα στους φίλους μου της ( τρισυπόστατης πια) εξ αποκαλύψεως Αριστεράς, τους υπερβατικούς (εκ Καρόλου) κριτές των πάντων, μια δημοσίευση για το θέμα της "ευεσφάλειας". Η σοσιαλδημοκρατική αυτή ιδέα που εφαρμόζεται στις σκανδιναβικές χώρες με επιτυχία, ατύχησε πρόσφατα να ακουστεί από "τον στόμα" της τρισκατάρατης υπουργού Άννας Διαμαντοπούλου στην εκδήλωση των "18" - και από τότε, "γαία πυρί μιχθήτω"...Όπως συνηθίζεται στην αυταρχική παράδοση της Αριστεράς ότι δεν μας συμφέρει να συζητήσουμε γιατί ανοίγει συγκεκριμένα θέματα που απαιτούν συγκεκριμένες και σαφείς απαντήσεις (πράγμα που δεν συνάδει με την υπερβατική συζήτηση περί -κοινωνικού- παραδείσου και κόλασης, που συγκινεί μέσα στην θρησκευτικότητά της τους πιστούς του χώρου) το "αποτασσόμαστε μετά βδελυγμίας", εντάσσοντάς το και αυτό στους στόχους της ιδεολογικής απαξίωσης. Αυτό έπαθε και ο όρος αυτός. Όντας στον αντίποδα της έννοιας του πελατειακού κράτους  -που συγκινεί ακόμη όλο το ελληνικό πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης και μεγάλο μέρος του ποιμνίου-  ταυτίστηκε με τις επιδιώξεις των "ξένων κατακτητών του μνημονίου".  Τον επαναφέρουμε λοιπόν στην συζήτηση ως μια πολύ ενδιαφέρουσα έννοια ενός σύγχρονου και πραγματοποιήσιμου κοινωνικού κράτους:
Θα μπορούσε το μοντέλο της Ευελισφάλειας (flexicurity) να γίνει το μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα;

πηγή: Κοσμόπολις

Όπως έχουμε ξαναπεί το βασικό πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολεί δεν είναι η ίδια η κρίση που ήδη βιώνουμε αλλά ποια κοινωνία και ποιο μοντέλο ανάπτυξης θα σχεδιάσουμε για το μέλλον της χώρας.
Το λεγόμενο μοντέλο της ευελισφάλειας που προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων ευελιξία και ασφάλεια βασίζεται ακριβώς στην πλήρη ελευθερία κι ευελιξία των σχέσεων εργασίας παράλληλα με την ασφάλεια του εργαζόμενου και του κοινωνικού κράτους.
Ένα μοντέλο δηλαδή που από την μια δίνει την δυνατότητα στις επιχειρήσεις να δρουν και να προσαρμόζονται ελεύθερα με βάση τον διεθνή ανταγωνισμό και τις συγκυρίες και κατ’αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίζουν στο μέγιστο την ανταγωνιστικότητά τους και από την άλλη να διασφαλίζεται για τον εργαζόμενο και την κοινωνία ένα υψηλό επίπεδο παροχών και κοινωνικής ασφάλειας!
Είναι όμως δυνατόν να συνδυαστούν αυτά τα δύο σε ένα εφαρμόσιμο και ρεαλιστικό μοντέλο ανάπτυξης ή απλώς είναι στην σφαίρα της φαντασίας κάποιων θεωρητικών;

Κι όμως αυτό το μοντέλο εφαρμόζεται με παραλλαγές σε διαφορετικές χώρες και με μεγάλη επιτυχία. Ένα από τα πιο πετυχημένα παραδείγματα είναι αυτό της Δανίας.
Σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για εφαρμογή του δανέζικου μοντέλου αυτούσιου ως έχει στην Ελλάδα αλλά για ιδέες ως βάση για συζήτηση που θα προσαρμοστούν στις ιδιαιτερότητας της χώρας μας. Εξάλλου αυτό τονίζει και ο Δανός πρέσβης στην Αθήνα την ομιλία του οποίου και παρουσιάζουμε και μας παροτρύνει να ζητήσουμε την βοήθεια και την τεχνογνωσία των συμπατριωτών του για να κάνουμε κάτι ανάλογο.

Αξίζει τουλάχιστον να προβληματιστούμε και να απαιτήσουμε από όλους τους κοινωνικούς εταίρους να αρχίσουν μια σοβαρή συζήτηση χωρίς αφορισμούς, δογματισμούς, στερεότυπα και δαιμονοποιήσεις, για το μέλλον της χώρας και να αφήσουμε στο περιθώριο τους κάθε είδους λαϊκιστές από όλους τους χώρους που στην ουσία μας έφεραν σε αυτό το αδιέξοδο.
Θα μπορούσε το μοντέλο της Ευελισφάλειας (flexicurity) να γινει το μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα;
Διαβάστε λοιπόν τι είναι αυτό το περίφημο δανέζικο μοντέλο που ασκείται ανεξάρτητα από το πιο κόμμα ασκεί την εξουσία…

ΔΑΝΙΑ

Η Δανία έχει ακολουθήσει το δρόμο ενός προηγµένου μοντέλου κοινωνικού διαλόγου και συναίνεσης. Αυτό αποκαλείται ως το Κοινωνικό Κράτος της Δα­νίας ή µε μια άλλη φράση που συχνά χρησιμοποιείται ως « Το Δανικό Μοντέλο». Παρότι πρόκειται για ένα άκρως πολιτικό θέμα όλα ξεκίνησαν στη σφαίρα της ποίησης. Ο Δανός , συγγραφέας και πολιτικός N.S.F. Grundtvig (1783-1872) έγραψε σε ένα τραγούδι για τη Δανία, ότι η χώρα θα έχει προοδεύσει αρκετά όταν «πολλοί λίγοι θα έχουν πάρα πολλά και ακόμη λιγότεροι πολύ λί­γα».

Αυτή είναι ακριβώς η συνταγή του Δανικού κοινω­νικού κράτους. Με την φορολογία ως εργαλείο, επι­τυγχάνεται μια εξίσωση του εισοδήματος ώστε όλοι να διαθέτουν το υλιστικό εκείνο πλαίσιο για να διάγουν έναν αξιοπρεπή βίο.
Στο μοντέλο αυτό το 33% των φόρων επιστρέφεται στους πολίτες ως μεταβιβαστικές πληρωμές, και ο δημόσιος τομέας περιλαμβάνει το 30% του συνόλου των εργαζομένων στη χώρα.
Σε καμία περίπτωση πάραυτα δεν εμφανίζεται οποιαδήποτε διάθεση αντίδρασης στο σύστημα ή προσπάθεια φοροδια­φυγής, παρότι το 2005 η φορολογική επιβάρυνση έφτασε κατά μέσο όρο το 50,1%, μια από τις μεγαλύτερες στον κό­σμο.

Οι πολίτες διαπιστώνουν ότι µε τη μεταβίβαση ει­σοδήματος απολαμβάνουν δωρεάν, καθολικές και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στην παιδεία στην υγεία και στην περίθαλψη ενώ διαρκώς ενισχύεται η κατανάλωση και η κίνηση των επιχειρήσεων.
Έτσι κάθε ιδεολογική αντιπαράθεση για το αν ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να είναι μικρότερος ή με­γαλύτερος από τον ιδιωτικό ή για το αν η φορολογία πρέπει να μειωθεί έχει εκλείψει.

Πρόκειται για κάτι τυχαίο ή για κάτι μαγικό;
Τίποτα από τα δύο. Η επιτυχία βασίζεται σε μια λέξη και ότι αυτή συμβολίζει.
ΕΥΕΛΙΣΦΑΛΕΙΑ (flexicurity).

Όταν η διεθνής και ειδικότερα η Ευρωπαϊκή κοινότητα μιλά για το Δανικό Μοντέλο, εννοούν κατά κύριο λόγο την αγορά εργασίας της Δανίας.
Οι επιχειρήσεις της Δανίας είναι οι πιο παραγωγικές στην Ευρώπη και κανένας περιορισμός δεν τις εμποδίζει να λειτουργούν 24 ώρες την ημέρα και 365 μέρες το χρόνο εάν το επιθυμούν.
Την ίδια στιγμή οι Δανοί εργαζόμενοι απολαμβά­νουν καλούς μισθούς και κοινωνικά προνόμια και είναι από τους πιο οργανωμένους παγκοσμίως φθάνοντας το πο­σοστό συμμετοχής τους στα συνδικάτα στο 85%(στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό μετά βίας ξεπερνα το 30%).
Η ανάπτυξη ενός ειδικά διαμορφωμένου εργατικού δικαίου ώστε να διασφαλίζονται ισχυρές συλλογικές συμβάσεις µε πο­λυετή διάρκεια και να µην χάνονται εργάσιμες μέρες λόγω συγκρούσεων και απεργιών και ο αυστηρός έλεγχος του κράτους για την εφαρμογή του, έχει οδηγήσει σε μια στάση πειθαρχίας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στους παράγοντες της αγοράς εργασίας οι οποίοι διαπραγματεύονται και συμφωνούν χωρίς την παρέμβαση του κράτους.

Κρίσιμο στοιχείο σε αυτό το μοντέλο είναι το ότι αφενός η Δανική εργοδοσία μπορεί να απολύει και να προσλαμβάνει µε ελάχιστες διαδικασίες και χωρίς κόστος, επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να προσαρμόζονται στις αλλαγές των αγορών χωρίς απώλειες, και αφετέρου οι απολυμένοι εργαζόμενοι δεν ζημιώνονται σημαντικά, αφού η πολιτεία τους παρέχει άμεσα επιδόματα που λίγο δια­φέρουν από τις πρότερες αποδοχές τους, ενώ το κράτος της Δανίας επενδύει σημαντικά στην εκπαίδευση και στην κατάρτιση τους κατά τη διάρκεια της ανεργίας βοηθώντας ταυτόχρονα και τους εργαζόμενους εμπλουτίζοντας τα προσόντα τους, και τις εταιρείες που αναζητούν εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό σε νέες εφαρμογές και τεχνολογίες.

Επίσης αξιοσημείωτο είναι το ποσοστό απασχόλησης για τις γυναίκες που είναι εξαιρετικά υψηλό, το υψηλότερο στον κόσμο, 73,1% το 2005, µε αυτό των ανδρών στο 79,4. Με την μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών να εργάζονται σε δουλειές πλήρους απασχόλησης, η αγορά εργασίας εμπλουτίζε­ται διαρκώς µε ιδέες και ταλέντο που διαφορετικά θα καταναλωνόταν στο νοικοκυριό και στο νανούρισμα.
Η μαζική απασχόληση των γυναικών έγινε εφικτή µέσω της ισότητας των φύλων και ενός δημοσίου συ­στήματος παιδικής φροντίδας το οποίο επιτρέπει και στους δύο γονείς να έχουν εργασίες πλήρους απασχό­λησης, χωρίς να ανησυχούν διαρκώς για την φροντίδα των παιδιών.

Τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες συμ­φωνούν στην επιτυχία του Δανικού μοντέλου µε το συνδυασμό της ευελιξίας και της ασφάλειας.
«Πάντα υπάρχει χώρος για βελτιώσεις» λέει ο πρό­εδρος της Ένωσης των Δανικών Συνδικάτων Hans Jensen. «Ο τρόπος µε τον οποίο αυτές οι αρχές έχουν δοκιμαστεί για αρκετά χρόνια παρήγαγε µόνο μικρά και ασήμαντα εμπόδια για την συνεργασία. Και για όσο η πολιτεία αποδέχεται τους όρους για ασφάλεια στην αγορά εργασίας, εμείς θα αποδεχόμαστε το κομμάτι της ευελιξίας».

Υ.Γ. Μερικοί από τους δείκτες για την οικονομία της Δανίας αναφέρουν τα εξής :

Το έτος (2008) η ανεργία στη Δανία κυμάνθη­κε κάτω από το 3% µε αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος για κρίση στην αγορά εργασίας λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού!!!
Ο πληθωρισμός κυμάνθηκε κάτω από 2%.
Τα εισοδήματα των εργαζομένων αυξήθηκαν για ακόμα μια φορά, όπως συμβαίνει για πολλά χρό­νια, σε πραγματικές τιμές περισσότερο από 3%. Αντίστοιχα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι πραγματικές αυξήσεις – αποπλυθωρισμένες – εί­ναι από αρνητικές έως μηδενικές. (Δεν υπολογίζονται τα τελευταία μέτρα) .

Εάν το κατώτατο εισόδημα το οποίο στην Δανία θεωρείται ως το όριο της φτώχιας εφαρμοζόταν στην Ελλάδα, τότε κάτω από το όριο της φτώχιας της Δανίας ζει σήμερα το 67%!!! των Ελλήνων. Αντίστοιχα, εάν το κατώτερο εισόδημα που θεω­ρείται το όριο της φτώχιας στην Ελλάδα εφαρμο­ζόταν στην Δανία, τότε η Δανία δεν θα είχε κα­νένα φτωχό!!! 
Σημειωτέον ότι σύμφωνα µε τις έρευνες της ΕΕ οι τιμές των προϊόντων είναι πε­ρίπου ίσες στις δύο χώρες, µε αρκετά μάλιστα προϊόντα ποιο ακριβά στην Ελλάδα. Εξαίρεση αποτελεί η αγορά και ενοικίαση κατοικίας. Συ­νυπολογίζοντας μάλιστα τις κοινωνικές παροχές ανάμε­σα στα δύο κράτη τα δάκρυα στα µάτια μας και η ορ­γή είναι αναπόφευκτα.(Δεν υπολογίζονται τα τελευταία μέτρα)

Μια πρόχειρη εκτίμηση των λόγους στους οποίους οφείλονται αυτές οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες περιλαμβάνει την πολιτική βούληση και την αποτελεσμα­τικότητα των κυβερνήσεων, την λειτουργία και αποτε­λεσματικότητα του κράτους, και την οργάνωση, τη γνώση, την προσαρμογή και την αποτελεσματικότητα της δράσης των συνδικάτων στις σύγχρονες απαιτή­σεις.

Υ.Γ. Και κάποιοι ονειρεύοταν το Ιρλανδικό μοντέλο… αλλά ευτυχώς κατέρρευσαν σαν αυτό προτού το εφαρμόσουν.

Ομιλία από τον Πρέσβη της Δανίας Tom Nοrring

Εξοχότατοι, Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Διπλωματίας και Παγκόσμιων Εξελίξεων για την πρόσκλησή του να μιλήσω εδώ απόψε – για, πραγματικά ένα πολύ σημαντικό και σχετικό θέμα. Θα προσπαθήσω, εν συντομία, να σας δώσω μερικά στοιχεία και προοπτικές για το δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια το οποίο έχει συζητηθεί – επίσης, επιτρέψατε μου να πω, ότι αποτελεί πόλο θαυμασμού πολλών ευρωπαϊκών χώρων τα τελευταία δύο χρόνια. Ένα μοντέλο που έχει γίνει επίσης μέρος της συζήτησης της ΕΕ σχετικά με το πώς θα επιτευχθεί η αειφόρος ανάπτυξη, η ευημερία και η απασχόληση – στο πλαίσιο της λεγόμενης στρατηγικής της Λισσαβώνας.

Δεν είναι μυστικό ότι στη Δανία βλέπουμε την ευελιξία με ασφάλεια ως μια σημαντική απάντηση στις προκλήσεις που θέτει η παγκοσμιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες και στις απαιτήσεις που προκύπτουν από την παγκοσμιοποίηση. Οι εργαζόμενοι επιτυγχάνουν υψηλό βαθμό κοινωνικής ασφάλισης και την εγγύηση του εισοδήματος τους. Η ευελιξία με ασφάλεια ενισχύει επίσης την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, προάγει την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, προβλέπει στη Δανέζικη κοινωνία.
Έχοντας αυτό κατά νου, πρόκειται να μιλήσω για την εμπειρία που έχει αποκτηθεί σε σχέση με το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια στη Δανία.
Ωστόσο, θα ήθελα να πούμε ξεκάθαρα ότι:

Το λεγόμενο Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παγκοσμίως. Η ευελιξία με ασφάλεια δεν είναι ένα «one-size-fits-all» μοντέλο – δεν εφαρμόζεται το ίδιο για ολόκληρο τον κόσμο ή ακόμη και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη μέλη της ΕΕ διαφέρουν, και ο Δανέζικος τρόπος δεν μπορεί απλά να εξαχθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το μοντέλο πρέπει να είναι τόσο ευέλικτο ώστε κάθε χώρα μπορεί να βρει τον τρόπο να γίνει πιο ανταγωνιστική, με συνέπεια την αύξηση της απασχόλησης.
Αυτό έχει επίσης υλοποιηθεί κατά τη συζήτηση της “ευελιξίας με ασφάλεια» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ολοκληρωτική (Πάνω προς τα κάτω) ρύθμιση πρέπει να αποφεύγεται.

Το Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια μπορεί, ωστόσο, να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το πώς μια χώρα θα μπορούσε να οργανώσει την αγορά εργασίας της και να ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες προκλήσεις. Επιπλέον, το Δανέζικο μοντέλο με κάποιο τρόπο έχει ως στόχο να συμφιλιώσει δυο φαινομενικά ασυμβίβαστους μεταξύ τους παράγοντες: Από τη μια πλευρά, την υψηλή κινητικότητα στην αγορά εργασίας, κι από την άλλη τη διατήρηση του εισοδήματος και της ασφάλειας στην εργασία.
Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ευρεία υποστήριξη του μοντέλου στη Δανία, οι Δανοί δεν είχαν γεννηθεί σε ένα σύστημα ευελιξίας και ασφάλειας. Χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθεί το μοντέλο. Έτσι το μοντέλο έχει πολλούς ιδρυτές – και ακόμη περισσότερους υποστηριχτές πατρότητας.

Κατά την ανάπτυξη ενός μοντέλου στην αγορά εργασίας, όπως η ευελιξία με ασφάλεια, είναι εξαιρετικά σημαντικό να γίνουν σεβαστές οι ανησυχίες που εκφράστηκαν από τα συνδικάτα, τους εργοδότες και άλλους. Ορισμένοι από αυτούς φοβούνται ότι η ευελιξία με ασφάλεια δεν θα αποτελέσει ένα «ξεκάθαρο σκηνικό» . Άλλοι φοβούνται ότι θα κοστίσει πάρα πολύ. Λοιπόν, η άποψη της Δανέζικης κυβέρνησης ήταν ότι θα κόστιζε πάρα πολύ το να μην εισάγουν το σύστημα αυτό. Χωρίς την ευελιξία με ασφάλεια η Δανέζικη οικονομία δεν θα ήταν τόσο ισχυρή όσο είναι σήμερα.
Τι κάνει λοιπόν το Δανέζικο μοντέλο ευελιξίας με ασφάλεια στην πραγματικότητα;

Εν συντομία το μοντέλο έχει τρεις βασικές συνιστώσες – ή κατά τη γνώμη μου τρεις μεγάλους άξονες:
  • Ο πρώτος πυλώνας είναι μια φιλελεύθερη αγορά εργασίας στην οποία είναι εύκολο να προσλαμβάνονται και να απολύονται άτομα. Βασικά, η Δανέζικη αγορά εργασίας ρυθμίζεται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας μεσολαβώντας σε αυτήν σημαντικοί παράγοντές της όπως η Συνομοσπονδία της Οργάνωσης των Εργοδοτών και η Δανέζικη Συνομοσπονδία Συνδικαλιστικών Οργανώσεων. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες της αγοράς και στις νέες τεχνολογίες. Δανοί εργοδότες δεν διστάζουν να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους, αλλά και να απολύουν, όταν είναι αναγκαίο. Την ίδια στιγμή, οι Δανοί εργαζόμενοι συμμετέχουν με μεγάλη διαφάνεια και έντονη κινητικότητα σε αυτή την κοινή πρακτική.
  • Ο δεύτερος πυλώνας είναι η κοινωνική ασφάλιση που αποτελεί ένα δίχτυ ασφάλειας παρέχοντας ουσιαστικά δημόσια οφέλη. Οι περισσότεροι Δανοί έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν κοινωνικές παροχές εάν τυχόν χάσουν τη δουλειά τους. Ή για να το πούμε πιο ξεκάθαρα: Η εγγύηση του εισοδήματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του μοντέλου.
  • Ο τρίτος πυλώνας στοχεύει στην ενεργή πολιτική της αγοράς εργασίας, η οποία εξασφαλίζει ότι στους εργαζόμενους παρέχεται υποστήριξη για την αναζήτηση εργασίας, την επαγγελματική κατάρτιση ή επανεκπαίδευση σε περίπτωση που μείνουν άνεργοι ή είναι προσωρινά εκτός της αγοράς εργασίας.
Αναγνωρίζεται γενικά, ότι η ευελιξία με ασφάλεια η Δανία έχει δώσει πολλά πλεονεκτήματα στον διεθνή ανταγωνισμό:

Πρώτα απ ‘όλα, διότι έχει οδηγήσει σε ένα πολύ ευέλικτο και κινητικό εργατικό δυναμικό στη Δανία. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα πέμπτο του εργατικού πληθυσμού αλλάζει απασχόληση κάθε χρόνο. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα: Έχουμε ανθρώπους που μετακινούνται από ορισμένους τομείς – κυρίως της βιομηχανίας – όπου οι δανέζικες επιχειρήσεις δεν είναι πλέον αρκετά ανταγωνιστικές – προς υπηρεσίες και τομείς όπου απολαμβάνουμε ακόμη συγκριτικά πλεονεκτήματα. Οι εργαζόμενοι δεν φοβούνται να το πράξουν, για τον απλούστατο λόγο ότι οι γενναιόδωρες παροχές του δημοσίου διασφαλίζουν ότι η ανεργία δεν θα σημάνει οικονομική καταστροφή για αυτούς. Για να το θέσω με άλλο τρόπο – οι Δανοί εργαζόμενοι δεν διαπραγματεύονται την ασφάλεια της απασχόλησης τους γιατί υπάρχει περιορισμένου χρόνου εγγύηση από το κράτος. Όταν οι αποδοχές τους είναι σχετικά χαμηλές και κοντά στα επιδόματα ανεργίας που παρέχει το κράτος, παραμένουν άνεργοι.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Δανοί εργαζόμενοι φαίνεται να προτιμούν την εξασφάλιση του εισοδήματος και όχι την ασφάλεια της απασχόλησης. Επιπλέον, η ενεργή πολιτική στην αγορά εργασίας σημαίνει ότι οι πολίτες είναι σε θέση να βρουν γρήγορα νέα θέση εργασίας – και ίσως ακόμη και μια καλύτερη δουλειά από αυτή που είχαν πριν.
Για τους εργοδότες, οι ευέλικτοι κανόνες απασχόλησης σημαίνει ότι μπορούν να προσλαμβάνουν και να απολύουν ανθρώπους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό δίνει στις εταιρείες ένα πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών τους σε άλλες χώρες. Κατά συνέπεια, είναι σε ισχυρή θέση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό – ακόμη και σε σχετικά δύσκολες περιόδους.
Με λίγα λόγια – την ευελιξία με ασφάλεια παρέχει δύο πράγματα που συχνά φαίνεται να είναι αντίθετα:
- Οι εργαζόμενοι παίρνουν τις απαραίτητη εργασιακή ασφάλεια ενώ οι εργοδότες την ελευθερία δράσης και την αναγκαία κινητικότητ

Πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι το δανέζικο μοντέλο είναι πολύ ακριβό. Και με κάθε ειλικρίνεια έχουμε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα φόρου στον κόσμο.
Ωστόσο, θα έλεγα ότι κατά την έννοια αυτή είναι πάρα πολύ ακριβό:

Όντως- Ομολογώ ότι οι κοινωνικές παροχές της Δανίας είναι σημαντικές και κατά συνέπεια δαπανηρές (κάτι που οδηγεί σε υψηλότερους φόρους). Αλλά την ίδια στιγμή το ποσοστό ανεργίας στη Δανία είναι πολύ χαμηλό: στην παρούσα κατάσταση. Παρά την οικονομική κρίση παραμένει κάτω από 5 τοις εκατό. - Και μόλις πριν από ένα χρόνο είχαμε σχεδόν πλήρη απασχόληση στη Δανία με μόνο 1,6 τοις εκατό ανέργους (Ο μέσος όρος της ΕΕ είναι πολύ μεγαλύτερος – και το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο στην Ελλάδα.). Έτσι, ναι, προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ανέργους συμπολίτες μας – αλλά το κόστος μειώνεται σημαντικά απλά λόγω του γεγονότος ότι υπάρχουν πολύ λίγοι που χρειάζονται υποστήριξη.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι το χαμηλό ποσοστό ανεργίας συμβάλλει πάρα πολύ στην διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα (κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ).
Με άλλα λόγια: η ευελιξία με ασφάλεια είναι σκόπιμη από οικονομική άποψη

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του δανέζικου μοντέλου ευελιξίας με ασφάλεια είναι – όπως έχω ήδη αναφέρει – ότι βασίζεται σε συλλογικές διαπραγματεύσεις ή σε διαπραγματεύσεις μεταξύ μεμονωμένων εργοδοτών και των εργαζομένων – συχνά μέσω των οργανώσεων των εργοδοτών και των συνδικάτων. Ζητήματα που αντιμετωπίζονται μέσω της νομοθεσίας σε πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, στη Δανία εξετάζονται μεταξύ των άμεσα εμπλεκόμενων μερών. Για παράδειγμα, οι οργανώσεις των εργοδοτών και των συνδικάτων στη Δανία είναι ελεύθερες να καθορίσουν τα εισοδήματα και τις συνθήκες εργασίας, έτσι δεν χρειάζεται κάποια παρέμβαση από την κυβέρνηση. Αυτά ισχύουν για περισσότερο από εκατό χρόνια στην Δανία.
Οι συλλογικές συμβάσεις μεταξύ των μερών στην αγορά εργασίας έχουν αποδείξει ότι είναι μια αποτελεσματική μέθοδος ρύθμισης που παρέχει πολύ καλή προστασία των εργαζομένων. Τα μέρη συμβάλλουν στην εξεύρεση λύσεων που επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες παραγωγής με ευέλικτο τρόπο.
Η γνώμη μας είναι ότι οι συλλογικές συμβάσεις βασίζονται σε είναι ένα πολύ πιο ευέλικτο και ισορροπημένο τρόπο εξασφάλισης της ρύθμισης από τις οδηγίες και την νομοθεσία.

Η ευελιξία με ασφάλεια δεν είναι ένα έτοιμο, πλήρες και τελικό μοντέλο που έχει εισαχθεί στη Δανία μια για πάντα. Η ευελιξία με ασφάλεια είναι ένα κοινωνικό πρότυπο που έχουμε σχηματίσει και προσαρμόζεται σταδιακά, μέσω μεταρρυθμίσεων και μικρών αλλαγών.
Στην πραγματικότητα, τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας στη Δανία. Ο σκοπός αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν να καταστήσει πιο ευέλικτες τις δομές της αγοράς εργασίας και, όπως έχω ήδη πει, έχουμε τώρα πρωτοφανή στα χρονικά χαμηλή διαρθρωτική ανεργία στη Δανία – και ένα ρεκόρ ισχυρής οικονομίας, ως αποτέλεσμα αυτής.

Οι μεταρρυθμίσεις που γίνονται αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι το μοντέλο της ευελιξίας με ασφάλεια είναι ένα δυναμικό μοντέλο που χρειάζεται συνεχή προσαρμογή.

Όλες οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι εξίσου δημοφιλής. Στη Δανία, επίσης, η ανάγκη για μεταρρυθμίσεις ενίοτε συγκρούεται με την επιθυμία των ανθρώπων που θέλουν ορισμένα πράγματα να μείνουν ίδια για πάντα,
Ωστόσο, σας αναφέρω ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο δανέζικης εφημερίδας: “Ποτέ δεν θα πάς μπροστά ακολουθώντας τα χνάρια κάποιου άλλου’’ Οι μεταρρυθμίσεις είναι απλώς αναπόφευκτες σε μια εποχή όταν η παγκοσμιοποίηση θέτει νέες προκλήσεις όλη την ώρα και σε όλους μας.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω λέγοντας ότι αν δεν δοθεί μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, ποτέ δεν θα επιτευχθούν οι στόχοι της Λισσαβώνας για την απασχόληση και την ευημερία για όλους τους πολίτες. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση στην πιο ανταγωνιστική οικονομία στον κόσμο. Αυτός είναι ο στόχος για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στη Δανία, πιστεύουμε ότι η ευελιξία με ασφάλεια είναι τα μέσα για την επίτευξή του.

Θα ήθελα να επισημάνω ότι η Δανία δεν είχε πάντοτε την ευελιξία με ασφάλεια. Χρειάστηκαν χρόνια για να αναπτυχθεί το μοντέλο, το οποίο – και το τονίζω αυτό και πάλι – δεν μπορεί να αντιγραφεί από άλλες χώρες, όπως ακριβώς είναι.
Και αυτή είναι στην πραγματικότητα η άλλη έννοια που συνάγω από τον τίτλο εφημερίδας, που ανέφερα πριν – εκείνο που είπε: «Ποτέ δεν θα πάς μπροστά ακολουθώντας τα χνάρια κάποιου άλλου’’ – Κάθε χώρα πρέπει να ακολουθήσει τη δική της πορεία, αλλά εμείς μπορεί να μάθουμε ο ένας από τον άλλο – και ελπίζω να μην οδηγηθούμε στα αδιέξοδα που άλλοι έχουν ήδη οδηγηθεί. Αντιθέτως να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα μπορούμε να προσφέρουμε μεγαλύτερη κοινωνική ασφάλεια και περισσότερες-καλύτερες θέσεις εργασίας για τους πολίτες μας.

Ελπίζω ότι η παρουσίασή μου εδώ απόψε έδωσε κάποια έμπνευση προς αυτή την κατεύθυνση.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!

31 σχόλια:

  1. Αγαπητοί μου,
    μιλάμε για στρατιώτες της εργασίας, ανθρώπους που θεωρουν τιμή τους να είναι έμψυχα εργαλεία στην υπηρεσια της δημιουργικότητας του εργοδότη και όχι για γλιδερά οκνηρά κτήνη όπως ο "'έλληνας" εργαζόμενος που δεν δέχονται να κάνουν και δέκα απλήρωτες υπερωρίες.
    Θα πρέπει δια της πείνας και του βίαιου υποβιβασμού του επιπέδου ζωής, τα ζώα να καταλάβουν τη θέση τους και να μάθουν να ζούν για να δουλεύουν.
    Εξαιρετική η γελοιογραφία: Καλύτερα να έχουμε πένητες εργαζόμενους και ευημερούντες εργοδότες παρά ζητιάνους χωρίς διάκριση μεταξύ ανθρώπου και κτηνανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ατυχία να απευθύνεται κάποιος σε ανώριμο ακροατήριο.
    Φίλος από την Ικαρία μου διηγήθηκε το παρακάτω περιστατικό.
    Πριν λίγα χρόνια στο νησί κάηκαν τεράστιες εκτάσεις από φωτιά.
    Το Υπουργείο Γεωργίας οργάνωσε κλιμάκιο ενημέρωσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και τα έργα που θα γινότανε με στόχο να επανέλθει στο μικρότερο χρονικό διάστημα η περιοχή στην κατάσταση που ήταν πριν την φωτιά. Οργανώθηκε συγκέντρωση των ντόπιων και ειδικά των γεωργών και των κτηνοτρόφων. Κύριος ομιλητής ήταν καθηγητής από το γεωπονικό πανεπιστήμιο.
    Ανεβαίνοντας ο ομιλητής στο βήμα είπε.
    Κύριοι όπως γνωρίζεται τα πρόβατα αλλά ειδικά τα κατσίκια τρώνε οτιδήποτε πράσινο.
    Αμέσως πετάχτηκε ο καλαμπουρτζής από το ακροατήριο και φώναξε στον ομιλητή.
    Πρασινάδες τρώνε τα ζώα ρε φίλε τι ήθελες να τρώνε καραμέλες και σοκολατάκια?
    Το γέλιο απλώθηκε σε όλη την αίθουσα και παρά τις προσπάθειες ή συγκέντρωση - ενημέρωση διεκόπη.
    Ο καθένας με την παπαριά του στο στόμα. Μιά ζωή με εξυπνάδες του κώλου. Μιά ζωή ατμόσφαιρα καφενέ ακόμη και σε σοβαρά θέματα.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. επιχειρηματα εχετε ή απλως κανετε αυτο που μονον γνωριζετε

    λαικισμος συνθηματα αφορισμοι

    γιατι βγαζετε σπυρακια για ενα μοντελο οπως αυτο της Δανιας που εφαρμοζεται στην πραξη με μεγαλη επιτυχια

    επιχειρηματα αγαπητοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νεο φιλελεύθερος
    Στην Ελλάδα δέχονταν εδώ και χρόνια να κάνουν υπερωρίες χωρίς να πληρώνονται. Επειδή ακριβώς δεν υπήρχε ευελιξία. Στο δημόσιο που προστατεύετε εσύ και τα αντίστοιχα κόμματα το δουλεύουν ανάποδο. πληρώνονται για υπερωρίες που δεν δουλεύουν. Γιαυτό και το ΚΚΕ τους είχε να δουλεύουν με απλήρωτες υπερωρίες χρόνια τώρα στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ. Και όμως και αυτοί πέσανε έξω. Επειδή ακριβώς δεν υπήρχε η ευελιξία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σκέψου όμως ότι όλο το μοντέλο στηρίζεται στο ότι το 30% του εργατικού δυναμικού είναι στο δημόσιο τομέα και ότι το κράτος ασκεί αυστηρούς ελέγχους (και στη φορολόγηση/φοροδιαφυγή και στο εργατικό δίκαιο). Στην Ελλάδα όπου οι ελεγκτικοί μηχανισμοί (ακόμα και το ΣΔΟΕ, πόσο μάλλον το ΙΚΑ και η Επιθεώρηση Εργασίας) με πολιτική απόφαση υπολειτουργούν, ένα τέτοιο μέτρο δεν είναι σοσιαλδημοκρατική έκφραση, αλλά θα μετεξελιχθεί σε γνήσια νεοφιλελεύθερη πρακτική άμεσων απολύσεων. Άσε που το κράτος δε θα έχει ή δε θα του επιτρέπεται από δανειστές να επιχορηγεί παροχές ίσες με το μισθό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δειμος του πολιτη

    το μαγικό που έκαναν οι Δανοί είναι ο διάλογος μεταξυ κοινωνικων εταιρων χωρις προκαταληψεις

    εμεις εχουμε την πολιτικη κουλτουρα για κατι τετοιο; αυτο ειναι το προβλημα - ολα τα αλλα ειναι αλοθι για να δικαιολογησουμε την δικη μας ανικανοτητα

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δημήτρη, ποσώς διαφωνώ. Αυτό το διάλογο τον έχω ορίσει βιβλιογραφικά ως "κινηματική δημοκρατία", με την άμεση συμμετοχή και φορέων (κοινωνικών εταίρων κλπ) και πολιτών. Και φυσικά δεν έχουμε τέτοια κουλτούρα. Η κινηματική δημοκρατία ουσιαστικά λειτουργεί υπέρ της μεσαίας τάξης, αλλά η ελληνική αριστερά θεωρεί τη μεσαία τάξη αστικό μηχανισμό εξουσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΡΝΙΤΙΚΟΣ... Νίκος Σαραντάκος
    Σήμερα, η εφαρμογή της «ευελφάλειας» κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πολύ ευέλ και καθόλου ασφάλεια, τουλάχιστον εργασιακή. Θυμίζει τον γιατρό εκείνο που είχε συστήσει στον φυματικό εργάτη «απόλυτη ξεκούραση, τρία καλά γεύματα τη μέρα και υγιεινούς περιπάτους στην εξοχή».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εδώ νομίζω είναι το κλειδί της αριστερής απουσίας: "Σήμερα, η εφαρμογή της «ευελφάλειας» κατά πάσα πιθανότητα θα είναι πολύ ευέλ και καθόλου ασφάλεια, τουλάχιστον εργασιακή" - δηλαδή φόβος, απαισιοδοξία, άρνηση - άρνηση να συζητήσεις, να συνδιαμορφώσεις, να διεκδικήσεις. Παράδοαση στο σύστημα - το όποιο σύστημα. Εκ των προτέρων απόρριψη κάθε πιθανότητας το κίνημα των πολιτών να επιτύχει οτιδήποτε...
    Για αυτό δεν μπαίνουμε καν στην συζήτηση - την απορρίπτουμε ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ και αποσυρρόμαστε στους εκλογικούς μας σχεδιασμούς - να τις κάνουμε τι, τις ψήφους όντας άλαλοι στα πυσιώδη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν το καταλαβαίνω καθόλου. Η αριστερά είναι εκείνη που διεκδικεί, υποτίθεται. Δεν είναι συντηρητική. Προτείνει και επιβάλλει πράγματα που αλλάζουν την κατάσταση προς όφελος των εργαζομένων. Δεν τους στέλνει στην ανεργία όταν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να διατηρηθούν δουλειές και να συντηρηθεί κάποια απασχόληση έως ότου ανοίξει η χρηματοδότηση, η όποια ρευστότητα έστω και με δανεικά. Εδώ βλέπω μιαν αριστερά που δεν παλεύει τίποτα - μόνο διαμαρτύρεται αλλά δεν έχει τίποτα να πει - όταν έρχεσαι με άδεια χέρια, άκου τουλάχιστον τους άλλους και σκέψου λίγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. αλλοθι και δικαολογιες για να αποφυγουμε τα ουσιωδη Γιωργο βρισκουμε ευκολα

    πολλοι φιλοι μου απο ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ οταν τους μιλω για το μοντελο της Δανιας φερουν τα πιο απιθανα επιχειρημα - ποιοι αυτοι που ηταν συνεργατες των ναζι; - κι ετσι νομιζουν πως ξεμπερδευουν

    οι ανθρωποι ειναι απλως φανατικοι - δεν εχουν διαθεση για την ουσια αλλα να επιβαλουν τα δογματα τους

    Ν. Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μα δεν έχουμε γίνει ήδη Δανία του Νότου; Κι άλλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Μα δεν έχουμε γίνει ήδη Δανία του Νότου;"
    Προς τους ακριτους μεταρρυθμιστες και "μεταρρυθμιστες"
    Η λογικη και μαλιστα η μαθηματικη ελκει την υπαρξη της στις πρωτες εργασιες του Αριστοτελη.
    Παρακολουθω τις συζητησεις για τα ανοιγματα των επαγγελματων, οταν εδω και 30 ετη, στην χωρα υπαρχει:
    -υπερεμπορισμος ο οποιος τα τελευταια δεκα ετη βαινει μειουμενος ηδη προ της κρισης του 2009,
    -υπερεπαρκεια επιστημονων (μηχανικων,ιατρων, δικηγορων , οικονομολογων, δασκαλων, καθηγητων Μ.Ε.,...)
    Μερος των παραπανω απασχοληθηκαν(ή εν πασει περιπτωσει μισθοδοτηθηκαν) στο Δημοσιο, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ, Ευρυτερο Δημοσιο Τομεα και τα επομενα 3 ετη πρεπει να απολυθουν περι τους 150000

    Οιδανειστες μας επιδιωκουν να ανοιξουν ολα τα επαγγελματα, ωστε στο αμεσο μελλον, εταιρειες σε συνεργασια με ντοπιους καταφερτζηδες ή πολυδιαπλεκομενους εκπροσωπους/ συνεταιρους/συνεργατες να ελεγξουν μεγαλο μεριδιο της μικρης σχετικα ελληνικης αγορας. Ηδη πολλα μεγαλα εργα εκτελεσθηκαν απο εταιρειες της Ε.Ε.
    Τωρα η ακριτη μεταφορα ορων οπως flexibility & social security ή η "Δανια του Νοτου", σε μια χωρα με ετησιο ελλειμα εμπ. ισοζυγιου1 9 δις και ανεργια σχεδον 20%, μονον οργη για τους ανεργους/ημιαποσχολουμενους/εργαζομενους μισθωτους καθως και τους τουλαχιστον 50.000 νεους επιστημονες που θα αναγκασθουν να μεταναστευσουν, εστω και προσωρινα εως το 2015, και γελια για τους σχετικα τακτοποιημενους οικονομικα(οπως λ.χ. ο ΑΦ λογω ηλικιας και ικανοτητων που αποκτηθηκαν κατα τον 30ετη αγωνα μου ως ελευθερος επαγγελματιας μηχανικος), εφοσον η Δανια (με τον μισο πληθυσμο της Ελλαδας) εχει εξαγωγες $91.49 billion. και εισαγωγες $84.74 billion (2009 est.)
    ενω η χωρα μας το 2010 ειχε εξαγωγες €16.3917 billion (2010 est.)και εξαγωγες €48.1074 billion
    Πηγη wikipedia

    Νομιζω οτι πρεπει να τεθουν προτεραιοτητες, οπως η εναρξη της αναπτυξης, η δραστικη μειωση της ανεργιας, η μειωση του εμπορικου ισοζυγιου, η επιτευξη πρωτογενους πλεονασματος , ο δραστικος περιορισμος της φοροδιαφυγης και της διαφθορας, κ.λ.π.

    Και εαν και οταν το 2025 επιτευχθουν αυτα, να εχουμε συζητησει για τις ευελικτες μορφες απασχολησης που ουτως ή αλλως εφαρμοζονταν ηδη απο το 1950 στην συλλογη σοδειων, στις αγροτικες βιομηχανιες και στον τουρισμο, κ.λ.π. (το 1974, ως πρωτοετης φοιτητης διετελεσα εκτακτος υπαλληλος στο παλια ποτε πολυκαταστημα ΑΤΕΝΕ ).

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ φίλε Λέο έχετε δίκαιο.
    Τα σταθερά ωράρια, οι 40 ώρες εργασίας και οι παράλογες απαιτήσεις των εργαζομένων είναι ένδειξη δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπιας.
    Ο εργαζόμενος θα πρέπει να αφιερώνει όλες τις ώρες του πλην του ύπνου στην εργασία του αντί να ξοδεύει τον ελεύθερο χρόνο του σε σεξ, εξόδους, τηλεόραση, διασκεδάσεις, συναναστροφές με τα παιδιά του και άλλες τέτοιες ανούσιες και αντιπαραγωγικές δραστηριότητες.
    Ο προγραμματισμός ζωής, η ισορροπία εργασίας και ελευθέρου χρόνου και το κανονικό ωράριο είναι δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και πρέπει να παταχθούν. Ζούμε σε διαφανή κοινωνία, δεν πρέπει να υπάρχει ιδιωτική ζωή. Ο εργαζόμενος θα πρέπει να είναι προσαρμόσιμος και να θυσιάζει και την ζωή του στη δημιουργία που του εμπνέει ο εργοδότης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Διορθωση
    "ενω η χωρα μας το 2010 ειχε εξαγωγες €16.3917 billion (2010 est.)και εισαγωγες €48.1074 billion"

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα τόσο απο θεωρητικής όσι και απο πρακτικής άποψης.

    Η απελευθέρωση της εργασίας, δηλαδή του πιο κρίσιμου παράγοντα της παραγωγής, δεν είναι περίεργο που έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, τόσο στο ύψος των αποδοχών όσο και στο ύψος της απασχόλησης. Οι όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας, αντίθετα απο τις προσδοκίες του καλοπροαίρετου νομοθέτη, στρεβλώνουν την αποτελεσματικότητα και παραγωγικότητα της αντίστοιχης αγοράς, με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας και τελικά την μείωση των πραγματικών μισθών. Σε μια οικονομία που δεν μπορεί να δανεισθεί απο τα έσοδα των μελλοντικών γενιών, η αμοιβή της εργασίας είναι ευθέως ανάλογη της αντίστοιχης παραγωγικότητας. Αν η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας είναι ίση με της βουλγαρικής οικονομίας τότε ανάλογες θα είναι και οι αμοιβές για τους αντίστοιχους εργαζόμενους. Αν η κυβέρνηση, αυξήσει τις αμοιβές για μια μερίδα του εργατικού δυναμικού, το με νομοθετική παρέμβαση, αυτό θα έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την αντίσοιχη μείωση της αμοιβής των υπόλοιπων εργαζομένων της οικονομίας. Μαγική αύξηση του πλούτου δεν υπάρχει.

    Όσον αφορά την φορολογία, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι λόγω του 'περίεργου', χαμαιλεοντικού και περίπλοκου φορολογικού μας συστήματος, ένας έλληνας εργαζόμενος που κοστίζει στον εργοδότη του συνολικά € 24.000 μαζί με όλες τις κρατήσεις, θα πάρει στο χέρι € 12.000. Απο αυτά κατα μέσο όρο θα δώσει περίπου 20% για ΦΠΑ, δηλαδή θα του μείνουν για προσωπική κατανάλωση περίπου € 9.500. Αν αφαιρέσουμε και τους υψηλότατους ειδικούς φόρους στα καύσιμα, τέλη αυτοκινήτου, διάφορα χαρτόσημα και κρατήσεις υπέρ τρίτων, ποτά, τσιγάρα, διόδια κλπ το ποσόν που μένει στο χέρι είναι περίπου € 6-7.000. Απο αυτά πρέπει να αφαιρέσουμε τα λεφτά που δίνουμε, σε φροντιστήρια, γιατρούς κλπ λόγω αδυναμίας του δημοσίου κλπ. Αν λοιπόν κάποιος λογαριάσει όλους τους φανερούς και κρυφούς φόρους, θα δεί ότι το 50% της Δανίας είναι πολύ χαμηλό εν σχέσει με την χώρα μας. Τουλάχιστον για τους μισθωτούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @ Αφωτιστος Φιλελλην

    Αν είμαστε μια χαρά το 2025 δεν νομίζω ότι θα υπάρχει λογός να ανοίξουμε τα επαγγέλματα.

    Πιστεύω, ότι ο λόγος που 'πρέπει' το κράτος να επιτρέπει σε όποιον θέλει να δουλέψει, να το κάνει σε όποιον τομέα θεωρεί τον εαυτό του ικανό, είναι ακριβώς για να αυξηθεί η παραγώγικότητα λόγω τους ανταγωνισμού για να είμαστε μια χαρά το 2025 ή 2030 ή όποτε τα καταφέρουμε να είμαστε μια χαρά τελοσπάντων.

    Τότε μπορούμε να ξαναβάλουμε πάλι περιορισμούς αν μας κάνει κέφι, γιατί θα έχουμε το περιθώριο να χαλαρώσουμε και να ασχοληθούμε περισσότερο με την μοιρασιά.

    Φυσικά για να έχει οποιοδήποτε όφελος η ιστορία με τα επαγγέλματα, θα πρέπει να καταργηθεί κάθε νομικός περιορισμός όσον αφορά εισφορές υπέρ τρίτων, εισφορές για απόκτηση ειδικών αδειών, ελάχιστες ή μέγιστες αμοιβές κλπ Αλλιώς είναι μια κακόγουστη παράσταση χωρίς κανένα όφελος για το κοινωνικό σύνολο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. αγαπητε Νεοφιλελεύθερος

    εδω κι 6 χρονια που απολυθηκα απο την εργασια μου , εργαζομαι στην μαυρη εργασια - εχω αλλαξει περιπου 10 δουλειες με μισθους - ειτε των 550 ευρω τον μηνα ειτε των 3 ευρω την ωρα και παντα ανασφαλιστα

    σε αυτη την κατασταση που υπαρχει εδω και τουλαχιστον μια δεκαετια ζει το 30%

    τα παραμυθια λοιπον πως η ευελιξια θα ριξει μισθους και εργασιακα δικαιωματα ειναι ή για τους αφελης ή για οσους δεν εχουν ιδεα για την πραγματικοτητα

    Απο την αλλη σε οποια χωρα της Ευρωπης εφαρμοστηκαν μετρα ευελικτης εργασιας και μικροτερη ανεργια εχουν και μεγαλυτερους μισθους και δηλωμενη ειναι

    Και φυσικα εσκεμενα δεν λαμβανετε υπ οψιν πως το αρθρο δεν μιλα για ανεξελγκτη ευελιξια αλλα και για κοινωνικη προστασια - γιατι το προσπερνατε τοσο ευκολα

    γιατι τυφλωνεστε τοσο απο δογματικες αγκυλωσεις και δεν βλεπετε τα προφανη

    ενα μοντέλο που λειτουγει στην πραξη και αποδιδει - εσεις τι προτεινετε αληθεια;

    Δημητρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @minority opinion
    "'πρέπει' το κράτος να επιτρέπει σε όποιον θέλει να δουλέψει, να το κάνει σε όποιον τομέα θεωρεί τον εαυτό του ικανό, είναι ακριβώς για να αυξηθεί η παραγώγικότητα"

    Νομιζω οτι η ροπη προς την "μεταρρυθμιση" εχει καταληξει φιλελευθερη ιδεολογικη μεταδοτικη ασθενεια.

    Παρακολουθω τις συζητησεις για το ανοιγμα των ορθανοικτων -εν πολλοις- επαγγελματων, οταν εδω και 30 ετη, στην χωρα υπαρχει:
    -υπερεμπορισμος ο οποιος τα τελευταια δεκα ετη βαινει μειουμενος ηδη προ της κρισης του 2009,
    -υπερεπαρκεια επιστημονων (μηχανικων,ιατρων, δικηγορων , οικονομολογων, δασκαλων, καθηγητων Μ.Ε.,...)

    Δηλ. καταληγουμε στον εξης παραλογισμο:
    Οταν το πληθος των ελληνων δικηγορων ειναι περιπου ισο με της Γαλλιας, δηλ. 6πλασιος/εκατομ. κατοικους, τοτε πως ισχυριζονται οτι λογω των στρεβλωσεων δεν υπαρχει ανταγωνισμος.
    Αν γνωριζεις, πανω απο 5 ετη, ακομη και μεγαλα γραφεια δουλευουν με 100 εως 150 €/ώρα και οχι με ποσοστο επι των διεκδικουμενων ποσων, οπως παλαιοτερα.

    Οποτε, συμφωνα με την λογικη των "μεταρρυθμιστων" πρεπει ο ή η x αποφοιτος του Κολλεγειου, του Μωραϊτη, Αρσακειου κ.λ.π. που αποκτησε και τον τιτλο LL.M.εις την αλλοδαην, υιος ή κορη επιχειρηματια των Β.Π. ή Ν.Π., να συστησει εταιρειαν μετα του αγγλικου, γαλικου ή αλλου δικηγορικου οικου και να παρει τα επαρχιωτοπουλα με μισθο, ιδρυοντας υποκαταστηματα λ.χ. σε ολες τις εδρες εφετειου.

    Ομοιως οι διπλ. μηχανικοι5 ετους φοιτησης ειναι 110.000 )ποσοστο 1% του πληθυσμου, ενω στην Γερμανια η στην Πορτογαλλια περιπου 0.25% του πληθυσμου).

    Δηλ. τι να ανοιχθει οταν παιρνω τηλεφωνο ωριμους επαγγελματικα συναδελφους μηχανικους ελυθερους επαγγελματιες (45 εως 60) και αρκετοι εχουν παθει καταθλιψη, γιατι το 10% των μηχανικων ειναι λαμογια και παιρνοει το 80% των δουλειων, οποτε πολλοι δεν εχουν ουτε καν αποθεμα για την πολυ δυσκολη τριετια.
    Φυσικα, οταν βλεπω φοιτητη η μικρης ηλικιας μηχανικο τον/την συμβουλευω να μεταναστευσει αμεσα.
    Επαναλαμβανω οτι πρεπει την επομενη 3ετια να τεθουν οι βασεις για τις αναγκαιες προτεραιοτητες, οπως η εναρξη της αναπτυξης πασει θυσια, η δραστικη μειωση της ανεργιας, η μειωση του εμπορικου ισοζυγιου, η επιτευξη πρωτογενους πλεονασματος , ο δραστικος περιορισμος της φοροδιαφυγης και της διαφθορας, κ.λ.π.

    Και εαν και οταν το 2025 (ή 2030 ) επιτευχθουν αυτα, να εχουμε συζητησει για τις ευελικτες μορφες απασχολησης, που -κατα την γνωμη μου - με ανεργια 20% ειναι δευτερευον.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

    Η έρευνα έδειξε ότι η Ελλάδα έχει περίπου 37.000 δικηγόρους, δηλαδή η αναλογία είναι 307 δικηγόροι ανά 100.000 κατοίκους!!!! Πόσο κλειστό λοιπόν είναι το επάγγελμα;

    Country Lawyers Population People/Lawyer

    US: Lawyers: 1,143,358 Pop: 303MM P/L:265
    Brazil: Lawyers: 571,360 Pop: 186MM P/L: 326
    New Zealand: Lawyers: 10,523 Pop: 4MM P/L 391

    Spain Lawyers:114,143 Pop: 45MM P/L:395
    Italy Lawyers:121,380 Pop: 59MM P/L:488
    UK Lawyers:151,043 Pop: 61MM P/L401
    Germany Lawyers:138,679 Pop: 82MM P/L: 593
    France Lawyers:45,686 Pop: 64MM P/L: 1,403

    Read more: http://wiki.answers.com/Q/What_country_in_the_world_has_most_lawyers_per_capita#ixzz1l48wRHjA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Δημητρης

    Πες τα λοιπον!!

    Οι "μεταρρυθμιστες" (και εγω αλλα ειμαι μεταρρυθμιστικος αποστατης λογω σπουδων στο ΕΜΠ ειμαι πρακτικος ανθρωπος) καθισμενοι στην ζεστασια του γραφειου μας ή του σπιτιου μας, αγνοουν οτι η παραοικονομια ειναι 30 εως 40% του ΑΕΠ.

    Δεν εχω βρει μελετη ή εκτιμηση για το αν η κριση 2009 -σημερα εχει επιδρασει στην πτωση ή στην αυξηση της μαυρης οικονομιας.

    Αυτο που ειναι γνωστο ειναι οτι και οι επισημως εργαζομενοι μερικης ή ολικης απασχολησης, πολλες φορες αναγκαζονται να εχουν ευελικτη εργασια, απληρωτη και ανασφαλιστη εργασια εν μερει, κ.ο.κ.

    Με τετοιους βαλκανιους καπιταλιστες, δεν μπορουμε να φτασουμε , ουτε σε 100 ετη το δανεζικο μοντελο.

    Και οπως πολυ σωστα επισημαινεις "Και φυσικα εσκεμενα δεν λαμβανετε υπ οψιν πως το αρθρο δεν μιλα για ανεξελγκτη ευελιξια αλλα και για κοινωνικη προστασια - γιατι το προσπερνατε τοσο ευκολα"

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Και ενα blog ασχολειται με αηδιες μιας μηχανικου που αν δουλεψε ως μηχανικος 2 ετη και μετα εγινε νομαρχης,..., εως και Επιτροπος με ετησιες σημερινες αμοιβες 230.000 !!!
    ενω ως υπουργος ειναι υπευθυνη για την ελλειψη βιβλιων στα σχολεια και επρεπ να εχει παραιτηθει!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αφωτιστος Φιλελλην

    αρα φιλε μου το βασικο προβλημα μας δεν ειναι οικονομικο - ενταξει ειναι - αλλα κυριως πολιτισμικο.

    οπως ακριβως λες, εδω ειναι βαλκανια και φυσικα δεν τρεφω αυταπατες πως θα γινουμε Δανια αλλα απλως το αναφερω για φανει πιο εντονα μεσω της επιχειρηματολογιας της αριστερης και πασης φυσεως ορθοδοξιας, πως το προβλημα μας ειναι κυριως πολιτισμικο.

    δεν εχουμε πολιτικη παιδεια για να μπορουμε να συνθετουμε και η "συνθεσις" ειναι βασικη προυποθεση της Δημοκρατιας

    ...αρα το μονο που μας μενει ειναι μηπως ενας επιτροπος;

    Δημητρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ Αφώτιστο. Καλησπέρα και Καλή Χρονιά
    Είμαι σίγουρος ότι όλα τα στατιστικά που παραθέτεις είναι σωστά και ότι υπάρχει υπερπληθώρα επαγγελματιών σε πολλούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας κυρίως σε υπηρεσίες.

    Στον χώρο της πληροφορικής που ασχολούμαι προσωπικά σαν μισθωτός, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Λουκέτα, απολύσεις, μείωση μισθών κλπ. Φρίκη. Η συρρίκνωση είναι δραματική και η όποια μικρή ζήτηση στηρίζεται στα λεφτά της ΕΕ (ΕΣΠΑ). Όσες όμως εταιρείες πληροφορικής (πολύ λίγες) είναι ανταγωνιστικές διεθνώς και έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό, δεν έχουν (προς το παρόν) κανένα πρόβλημα.

    Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το ζουμί της υπόθεσης. Ασχολούνται πολλοί ή λίγοι με την πληροφορική στην Ελλάδα; Αν μιλάμε για με στόχο την ελληνική αγορά, πάρα πολλοί. Αν μιλάμε για με στόχο την διεθνή αγορά, ενδεχομένως πολύ λίγοι, έως ελάχιστοι.

    Ένα από τα μεγάλα προβλήματα των εκατοντάδων δις που έπεσαν στην ελληνική αγορά τη τελευταία δεκαετία, λόγω του κρατικού αλλά και του ιδιωτικού χαμηλότοκου δανεισμού (χαμηλά επιτόκια λόγω εισδοχής στην ΕΖ) ήταν ότι η αυξημένη ρευστότητα δημιούργησε ευκαιρίες εύκολου κέρδους σε εσωστρεφείς δραστηριότητες όπως κατασκευές, λιανεμπόριο, υπηρεσίες πάσης φύσεως κλπ και οδήγησε σε λανθασμένες επενδύσεις τόσο κεφαλαίου όσο και το κυριότερο ανθρώπινου δυναμικού. Τώρα πού κάνουλα της ρευστότητας από δανεικά, έκλεισε οριστικά (και από δώ και πέρα μάλιστα θα αφαιρείται ρευστότητα λόγω αποπληρωμής παλαιών χρεών), όλες αυτές οι εσωστρεφείς δραστηριότητες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα συρρικνωθούν δραματικά και θα προσαρμοστούν στην μειωμένη εσωτερική ζήτηση που θα είναι μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια. Το ποιοι θα μείνουν σε κάθε κλάδο, μπορεί να το αποφασίσει, είτε ο αντίστοιχος υπουργός μέσα από την νομοθεσία για τα κλειστά επαγγέλματα, είτε ο καταναλωτής μέσα από την αγορά. Πιστεύω ότι μέσα από τον μηχανισμό της αγοράς θα μείνουν οι ικανότεροι και παραγωγικότεροι, προς γενικότερο όφελος της οικονομίας. Φυσικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι το πολιτικό σύστημα που εξακολουθεί να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ δεν πρόκειται να επιτρέψει κάτι τέτοιο, γιατί θα είναι αυτοκτονία. Ο δημόσιος τομέας, οι ΔΕΚΟ, τα κλειστά επαγγέλματα καιν οι ‘επιχειρηματίες’ του δημοσίου θα παραμείνουν ως έχουν μέχρι τελικής πτώσεως.
    Το επιχείρημα περί εισβολής ξένων εταιρειών, είναι νομίζω υπερβολικά απαισιόδοξο και τελικά αδιέξοδο. Αν δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τους ευρωπαίους γιατί θα είναι εσαεί καλύτεροι από μας, ούτε τους ασιάτες γιατί θα είναι εσαεί φθηνότεροι από εμάς, τότε δεν έχουμε θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας και υποχρεωτικά θα καταφύγουμε στη λύση της Αλβανίας (επί Χότζα).

    Η οικονομική πραγματικότητα θα υποχρεώσει μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού και των επαγγελματιών, είτε να αποκτήσουν εξαγωγικό προσανατολισμό αν μπορούν και αν το επιτρέπει το επάγγελμά τους, είτε να αλλάξουν επάγγελμα και να ασχοληθούν με καθαρά εξαγωγικούς κλάδους (τουρισμός, ναυτιλία, καινοτόμα αγροτικά προϊόντα κλπ). Στην προσπάθεια αυτή που θα πάρει πολλά χρόνια, η πιο σημαντική παράμετρος είναι η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης. Με τα σημερινά δεδομένα το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο

    Αντιλαμβάνομαι πλήρως την απαισιοδοξία και την απελπισία που βλέπω γύρω μου, γιατί έτσι αισθάνομαι και εγώ. Νοιώθω όμως υποχρεωμένος απέναντι στον εαυτό μου και την οικογένειά μου, να προσπαθήσω να αξιολογήσω την κατάσταση και τις ενδεχόμενες προοπτικές και λύσεις όσο πιο ψύχραιμα γίνεται, για να αποφύγω τα χειρότερα, αν γίνεται.

    ΥΓ
    Το επίθετο Φιλελεύθερος, χωρίς να γνωρίζω το περιεχόμενο που του δίνει ο καθένας που το χρησιμοποιεί, μου φαίνεται ότι από καθαρά γλωσσολογική και αισθητική άποψη θα έπρεπε να είναι ο στόχος για κάθε ένα που ασχολείται έστω και για λίγο με τα κοινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλο μηνα με νεα μετρα Μνημονιου 2!

    Να συνοψισω και να διευκρινισω :
    1. Δεν περιμενω προοδευτικη πολιτικη απο την βαθια επαρχιωτικης αντιληψης Α.Διαμαντοπουλου για τους λογους που εχω αναφερει. Η δε ανυψωση της ως δηθεν αστερας της προοδευτικης πολιτικης απο σκεπτομενους πολιτες μου προκαλει μεγαλα ερωτηματικα για την ποιοτητα της κριτικης τους σκεψη.
    2.Απευθυνομαι προς τους μεταρρυθμιστες και "μεταρρυθμιστες" για την ακριτη αποδοχη μεταφορας ορων που εισηχθησαν απο τους διαφημιστες του ΓΑΠ και της Α.Διαμαντοπουλου, οπως flexibility & social security ή η "Δανια του Νοτου", που σε μια χωρα με ετησιο ελλειμα εμπ. ισοζυγιου 19 δις και ανεργια σχεδον 20%, μονον οργη μπορει να επιφερει σε εργαζομενους και ανεργους.

    3. Οι δανειστες μας επιδιωκουν να ανοιξουν ολα τα επαγγελματα και να πωληθουν ολες οι δημοσιες επιχειρησεις, ωστε στο αμεσο μελλον, εταιρειες σε συνεργασια με τις 100 ή διακοσιες ελληνικες οικογενειες του πλουτου και ντοπιους καταφερτζηδες ή πολυδιαπλεκομενους εκπροσωπους/ συνεταιρους/συνεργατες αντιστοιχα να ελεγξουν μεγαλο μεριδιο πρωην ΔΕΚΟ και υπηρεσιων της μικρης σχετικα ελληνικης αγορας. Ηδη πολλα μεγαλα εργα εκτελεσθηκαν απο εταιρειες της Ε.Ε. μετα απο συμφωνιες κορυφης κυβερνησης και Ε.Ε. Το προβλημα της ελληνικης επιχειρηματικοτητας στην εσωτερικη αγορα δεν ειναι η ελλειψη ικανοτητων, αντιθετως, αλλα οτι ειναι κρατικοδιαιτη και οτι η προσβαση στα κεντρα αποφασεων αναθεσης ειναι δαπανηρα και πολλες φορες μη προσβασιμα , αλλα και μη επιθυμητα .

    4.Το προβλημα των 60 πανεπιστημιων και του 4 πλασιου πληθους αποφοιτων ιατρικων,νομικων, πολυτεχνικων , οικονομικων και αλλων σχολων, σε σχεση με τον μ.ο της Ε.Ε. μαζι με το χαμηλο επιπεδο α-βαθμιας και β-βαθμιας εκπαιδευσης ηδη απο το 1980 ,το εχω αναλυσει εκτενως προ 6 μηνων στην ΑΣ και στην Μαργαριτα. Η ντοπια ζητηση επιστημονων αποκλειεται να απορροφησει την προσφορα και το διαρκως διευρυνομενο χασμα ισως αντιμετγωπισθει με μονιμη μεταναστευση. Σιγουρα το πληθος των εισαγομενων πρεπει να περιορσθει δραστικα , ισως και κατα 2/3.

    5.Φαινεται επομενως οτι η ροπη προς την "μεταρρυθμιση" (δηλ. η υποστηριξη εκλογικων σλογκαν πολιτικων του ΠΑΣΟΚ) εχει καταληξει κρυπτονεοφιλελευθερη ιδεολογικη μεταδοτικη ασθενεια, που διαπερνα τον πολτο της ΔΗΜΑΡ και καθε "νεωτεριστικη" πολιτικη ομαδα σε αλλα κομματα .


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αφωτιστος Φιλελλην

    τωρα δυστυχως επιβεβαιωνεις αυτο που λεω - δηλαδη πως τα αντεπιχειρηματα απο αριστερα ειναι απλως υπεκφυγες και αλοθι για να μην μπουμε στην ουσια

    με λιγα λογια τι μας ειπες

    πως επειδη ο ΓΑΠ μιλησε για Δανια του νοτου κι επειδη η Διαμαντοπουλου για ευελισφαλεια αυτες οι εννοιες ακυρωνονται και παμε παρακατω

    ελπιζω να καταλαβα λαθος

    Δημητρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Δημητρης

    Εντελως λαθος καταλαβες.

    1.Οι μεταρρυθμισεις κρινονται απο το περιεχομενο τους, την κατευθυνση τους και την χρονικη κλιμακωση τους.
    Παντα χρησιμοποιω το ερωτημα "ποιος και ποσο ωφελειται και ποτε"

    2. Η ροπη προς την "μεταρρυθμιση" (δηλ. η ΑΚΡΙΤΗ υποστηριξη εκλογικων σλογκαν ) χωρις τις προυποθεσεις πραγματοποιησης ουσιαστικων μεταρρυθμισεων υπερ των ελληνων και της ελληνικης οικονομιας εχει καταληξει κρυπτονεοφιλελευθερη ιδεολογικη μεταδοτικη ασθενεια.

    3. Αν δεις στα κειμενα μου στην παρουσα αναρτηση μιλαω για μειωση της ανεργιας, κοινωνικη ασφαλεια, αναπτυξη, 100 εως 200 ελληνικες οικογενειες του πλουτου, που καθεμια ελεγχει 10 εως 100 εταιρειες,τα εμποδια στην ελληνικη επιχειρηματικοτητα, επιδιωξεις του διεθνους μεγαλου και μικρου κεφαλαιου για εξαγορα της δημοσιας περιουσιας σε συνεργασια με ντοπιους πλουτοκρατες, για ιδρυση νεων ιατρικων, δικηγορικων, οικονομικων και αλλων εταιρειων που θα χρησιμοποιουν το ντοπιο πολυ φθηνοτερο επιστημονικο δυναμικο απ αυτο στον πυρηνα της Ε.Ε.για δουλειες στην χωρα μας και -ενδεχομενως στα βαλκανια- ενω οι ελληνικες παραπαιουν απο ελλειψη κερδων, κεφαλαιων κ.λ.π. λογω της 5ετους υφεσης πανω απο 15%,.....


    Αυτα.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Τι μεταρρυθμισεις να γινουν λ.χ. στην μεταποιηση , τον πλεον ευελικτο τομεα της ελληνικης παραγωγικης οικονομιας ;
    Ισως την κρατικοποηση μιας τραπεαζας ή την ιδρυση μιας τραπεζας επενδυσεων. Δεστε παρακατω την κατασταση:

    "Σε βαθιά ύφεση παρέμεινε κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου ο ελληνικός τομέας μεταποίησης, καθώς η παραγωγή, οι νέες παραγγελίες και η απασχόληση μειώθηκαν με ραγδαίους ρυθμούς.

    Παράγοντες όπως η δυσκολίες στα ταμειακά διαθέσιμα και έλλειψη ρευστότητας αναφέρθηκαν από τα μέλη του πάνελ ως οι κύριοι λόγοι που επέφεραν αρνητικές επιπτώσεις στην απόδοση των επιχειρήσεών τους και στη ζήτηση από του πελάτες κατά το ξεκίνημα του 2012."
    πηγη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 1-2-201

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. δηλαδη δεν ευθυνεται η γραφειοκρατια και η διαφθορα στο δημοσιο και το φορολογικο συστημα;

    δηλαδη δν χρειαζονται ανοιγμα τα ταξι και οι μεταφορες που γινεται οργιο μαυρης αγορας

    ουτε στα φαρμακεια που πηγαινε κληρονομικο δικαιωμα

    δηλαδη θες να πεις πως στα υπολοιπα επαγγελματα που δεν υπαρχουν περιορισμοι εχουν ελθει οι πολυεθνικες κι εξαφανισαν τις ντοπιες επιχειρησεις

    θες να πεις πως εχουμε γεμισει με καφετεριες και υδραυλικους που ελεγχονται απο ξενες πολυεθνικες

    γιατι λοιπον αυτα θα γινουν για τους δικηγορους και μονον; κι αν γινουν τι με νοιαζει εμενα - εγω θελω φτηνες και καλες υπηρεσιες - γιατι να πληρωνω νταβατζιλικι για κατωτατη αμοιβη που ειναι ηδη μεγαλη; ας εισαι καλος καιλογικος στις τιμες και θα σε προτιμησω αγαπητε

    επαναλαμβανω - απλως δικαιολογιες για να μην αλλαξει τιποτα -
    η καθε συντεχνια θα σου βρει χιλιους λογους για να μην γινει τιποτα

    στις αλλες χωρες που εγιναν οι μεταρυθμισεις, τιποτα απο ολα αυτα που λες δεν εχει γινει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @Ανώνυμος 1 Φεβρουαρίου 2012 12:47 μ.μ.

    Δεν μπορω να συνεχισω τετοιο διαλογο κωφων.Δεν εχεις καταλαβει πως λειτουργει ο καπιταλισμος.

    Μου θυμιζεις εναν συμμαθητη μου στην 6η Γυμνασιου που το μονο που τον πειραζε απο την δικτατορια ηταν το σκανδαλο του Μπαλοπουλου με τα "σαπια κρεατα" που ειχαν εισαχθει, διοτι ετρωγε συχνα μπριζολα!!!

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. ακριβως αυτο ειναι το προβλημα σας αγαπητε

    ειστε εγκλωβισμενοι σε στερεοτυπα και ιδεοληψιες και αρνειστε την πραγματικοτητα

    δεν μιλαμε για ανατροπη του καπιταλισμου φιλε αλλα για εναλλακτικες ρεαλιστικες προτασεις στα πλαισια της νεας παγκοσμιας οικονομιας - το μοντελο της Δανιας ειναι ενα παραδειγμα αν εχεις καποια αλλη ρεαλιστικη προταση να την ακουσουμε

    η υπεροψια και πεποιθηση πως "τα γνωριζουμε ολα κι εσυ ζεις στην αγνοια σου" δε νομιζω πως προαγει τον διαλογο - ουτε δειχνει ανθρωπο που πιστευει εμπρακτως στην δημοκρατια

    Δημητρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Λοιπον εκνευριστηκα!
    Ως σχετικα τακτοποιημενος οικονομικα( μετα τον 30ετη αγωνα μου ως ελευθερος επαγγελματιας μηχανικος), θα συνταχθω με τους δανειστες μας που επιδιωκουν να ανοιξουν ολα τα επαγγελματα, ωστε στο αμεσο μελλον, σε εταιρεια με μετοχους μια αγγλικη εταιρεια, εναν ντοπιο καταφερτζη και πολυδιαπλε-κομενο συνεταιρο και εμενα, ωστε να ελεγξω καποιο μεριδιο παροχης υπηρεσιων μελετων και επιβλεψεων της μικρης σχετικα ελληνικης αγορας,και οχι μονον.

    Και θα προσλαμβανω με μεγαλη ευελιξια και μικρη κοινωνικη ασφαλεια ανασφαλεις εργαζομενους.Και αν δεν τους αρεσουν οι συνθηκες, ας μεταναστευσουν στην...Δανια.

    Φταιω που μεχρι τωρα, λογω του ουμανιστικου οικολογικου σοσιαλισμου που πρεσβευα, διατηρουσα ανθρωπινα συναισθηματα για τους... αποκληρους της κοινωνιας. Κατι αναλογο επαθαν απο τους μπολσεβικους οι ευαισθητοι επιστημονες και καλλιτεχνες.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Μην ξεχνατε οτι οι χειροτεροι ελληνες καπιταλιστες βαλκανικου τυπου ειναι πρωην κομμουνιστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU