Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Η παλαιοκομματισμός του Αιμίλιου Ζαχαρέα στην υπηρεσία των οιονεί μεταρρυθμιστών ή ευκαιρίας δοθείσης...

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Στον ιστότοπο ananeotiki.gr αλλά και στην Πολιτική Επιθεώρηση (ως αναδημοσίευση) εμφανίστηκε άρθρο του Αιμίλιου Ζαχαρέα, εις τύπον απολογητικής της πολιτικής του Φώτη Κουβέλη με τον τίτλο "Η αλήθεια της Αριστεράς". Το άρθρο διαπνέεται από μένεα κατά των "εχθρών του φίλου μου", και ως τέτοιο δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι η ετοιμότητα του ΑΖ να "βάλει στη θέση τους" τους αντιπάλους (Α. Δοξιάδη, Β. Κιντή κλπ), χωρίς καν να ελέγξει τις δημοσιογραφικές του πηγές, ακόμη κι αν κυκλοφορεί ήδη σχετική διάψευση για τις υποτίθεται δηλώσεις τους. Σήμερα θα ασχοληθούμε με όσα λέει για την Βάσω Κιντή (θυμίζουμε στον αναγνώστη ότι η ΒΚ, παραιτήθηκε από την ΚΕ και από μέλος της Δημαρ, καταγγέλοντας αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις και φίμωμα των μελών του οργάνου από την ηγετική ομάδα του κόμματος).

Γράφει λοιπόν στο ξεκίνημα του κειμένου του, ο ΑΖ:
Η αιφνίδια δημοσκοπική άνοδος της ΔΗΜΑΡ το λογότυπο της οποίας ενοχλεί το υψηλό επίπεδο αισθητικής του κ. Α. Δοξιάδη (βλ. Καθημερινή, 26/2), έχει πράγματι ανησυχήσει διάφορες προσπάθειες «μεταρρυθμιστών» να χειριστούν και να επωφεληθούν από την κρίση των πολιτικών κομμάτων.  Όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες συνθήκες, οι διανοούμενοι κάνουν τους πολιτικούς και οι πολιτικοί τους διανοούμενους νομίζοντας πως το «πνεύμα» συγκατοικεί στη δράση τους. Ένα παράδειγμα της περιόδου είναι η κ. Βάσω Κιντή. Δηλώνει στο ΒΗΜΑ της 26/2 πως η διαχείριση των κοινών δεν επιτρέπεται ν’ αφήνεται στους πολιτικούς αλλά να βρίσκεται αγκυροβολημένη στη δράση της ιντελιγκέντσιας. Η παιδική ανοησία στο απόγειό της!  Το γιατί στις σημερινές συνθήκες προβάλλονται στα ΜΜΕ άλογες σκέψεις εντάσσεται, ίσως, σ’ ένα σχέδιο απορροφήσεως των κραδασμών του πολιτικού συστήματος από μη χρεοκοπημένες «μεταρρυθμιστικές» δυνάμεις. Οι περισσότεροι όμως απ’ αυτούς στα «πέτρινα χρόνια» της τελευταίας περιόδου περιορίζονταν μέσα από την ειδικότητά τους να προτείνουν διάφορα «αντίβαρα» για τα κακώς κείμενα, κανένας όμως δεν είχε αναλάβει δράση κινητοποιήσεως της κοινής γνώμης.
"Η παιδική ανοησία στο απόγειό της!" Μάλιστα...

Αφέλεια; Ευπιστία στην εγκυρότητα του μέσου ή του δημοσιογράφου Μπασκόζου; 
Ο δαίμων τον ηπάτησε; 
Ή ως "έτοιμος από καιρό" άρπαξε την ευκαιρία να λοιδορήσει ανθρώπους που άσκησαν κριτική στο παλαιοκομματικό μοντέλο που ο ΦΚ εκφράζει και που ο ίδιος ο ΑΖ φαίνεται πρόθυμος να υπηρετήσει ώστε να επανακάμψει θριαμβευτικά στο αναπαλαιωμένο μαγαζί; 
Τείνουμε προς την τελευταία εκδοχή. Κι αν κάπου πιθανά εξηπατήθη είναι σίγουρα από τους κομματικούς του συνομιλητές, του εγνωσμένης αήθειας δικτατορεύοντος πρωινού καφέ της Δημαρ.

Θα όφειλε τουλάχιστον μια συγγνώμη στην Βάσω Κιντή.  Και ας μην χρησιμοποιεί καλύτερα την έκφραση "πέτρινα χρόνια" γιατί η μνήμη μας είναι ακόμη θαλερή για την σιωπή του την κρίσιμη περίοδο της αυτοκρατορίας του Καραμανλή του μικρού, που τον αφορά πολιτικά (επί προσωπικού) - σεβαστήκαμε τότε στην Αριστερά την οικογενειακή του πολιτική τραγωδία. Δεν δικαιούται τώρα να μας επιστρέφει δηλητήριο. Υπηρεσίες στην παλαιοκομματική αριστερά του τύπου, "το κόμμα του Φώτη Κουβέλη", ας παράσχει όσες θέλει κι ας αναλάβει και την απολογητική του ως έμπειρος και παλιά καραβάνα, αλλά ας προσέχει να μην σπιλώνει συνειδήσεις στον διάβα του.
Η παρακάτω διάψευση κοσμούσε την πρώτη σελίδα αυτού του ιστολογίου μέχρι εχθές - για όσους "δεν γνώριζαν":

Προς την εφημερίδα Το Βήμα
Στο κείμενο του δημοσιογράφου Γιάννη Μπασκόζου με τίτλο "Διανοούμενοι εν δράσει" μου αποδίδεται η υπερφίαλη φράση ότι "κακώς άφησαν οι διανοούμενοι στους πολιτικούς τη διαχείριση των κοινών". Δεν ξέρω πώς προέκυψε η φράση αυτή, και μάλιστα σε εισαγωγικά, αφού είναι κάτι που δεν πιστεύω και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσα να είχα αναφέρει και δεν ανέφερα στην ολιγόλεπτη συζήτηση που είχαμε.
Βάσω Κιντή


Εθνική πλατφόρμα ηλεκτρονικών δημοπρασιών τώρα!

από τις Γνώμες, στο tovima.gr

Η ομάδα πολιτών της Κατερίνης που έλαβε την πρωτοβουλία να οργανώσει ηλεκτρονική δημοπρασία για τις απούλητες πατάτες του Νευροκοπίου και να διεκπεραιώσει το αποτέλεσμά της, πέτυχε να βγάλει από τη μέση τους ενδιάμεσους του χονδρεμπορίου και να μοιράσει το υπερβάλλον κέρδος αυτών μεταξύ των παραγωγών και των καταναλωτών.

Οι παραγωγοί πούλησαν σε διπλάσια τιμή το προϊόν τους και οι καταναλωτές απήλαυσαν υποπολλαπλάσιες τιμές από εκείνες της αγοράς. Ουσιαστικά η έμπνευσή τους υπήρξε απελευθερωτική, σπάζοντας τον άπληστο καταδυναστευτικό μηχανισμό των ενδιάμεσων. Και έδειξαν σε όλους ότι στη σημερινή τεχνολογική εποχή απλές ιδέες, έξω από το κουτί, μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα.

Μια Πολιτεία που παρακολουθεί την κοινωνική διεργασία θα έπρεπε να αντιδράσει αυτόματα, υποστηρίζοντας και διευκολύνοντας αντίστοιχες προσπάθειες. Το υπουργείο Ανάπτυξης, για παράδειγμα που έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται για την ενθάρρυνση των παραγωγών και την ενίσχυση της θέσης των καταναλωτών, δεν έπρεπε να διστάσει ούτε στιγμή και να προσφέρει δωρεάν σε κάθε ενδιαφερόμενο μια εθνική πλατφόρμα ηλεκτρονικών δημοπρασιών. «Είναι άραγε τόσο απλό;», θα μπορούσε να διερωτηθεί κάποιος. Κι όμως απλούστερο δεν γίνεται.

Αρκεί να μην είναι τα μυαλά καμένα...

*η είδηση: 
Με πλήρη επιτυχία στέφθηκε η πρωτοβουλία που ανέλαβε ομάδα εθελοντών από την Κατερίνη που αποφάσισε να … καταργήσει τους μεσάζοντες χρησομοποιώντας τη δύναμη του Διαδικτύου.Είκοσι τέσσερεις τόνοι πατάτας Νευροκοπίου πωλήθηκαν σε 530 οικογένειες κατοίκων της ευρύτερης περιοχής της Κατερίνης σε τιμή κόστους (0,25 ευρώ το κιλό), με πρωτοβουλία της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Νομού Πιερίας.
Οι παραγγελίες είχαν γίνει μέσω της ιστοσελίδας της οργάνωσης. Η παράδοση του προϊόντος πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου, και με απόλυτη τάξη, στο χώρο πάρκινγκ του δικαστικού μεγάρου Κατερίνης. 
Πηγή: supercomments.gr
*οι φωτογραφίες: από το ιστότοπο της Ομάδας εθελοντικής δράσης Ν.Πιερίας, otoposmou.gr

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ: Στην Ελλάδα πρέπει να γίνει ειλικρινής συζήτηση για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Υπεύθυνοι για την εξαθλίωση δεν είναι μόνον οι ξένοι

Ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν οι φίλοι μας ( που υπερψηφίζουν και την δανειακή σύμβαση για την Ελλάδα στα κοινοβούλια τους ): 
"Δεν πιστεύω καθόλου πως έχουμε εδώ ένα 'οριστικό πακέτο σωτηρίας' της Ελλάδας" 
συνέντευξη του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ
από την εφημερίδα ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ*
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η ελληνική κρίση, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ (Daniel Cohn-Bendit, DCB) ήταν από τους λίγους Ευρωπαίους πολιτικούς που στάθηκαν στο πλάι του ελληνικού λαού. Ο πρόεδρος της ομάδας των Πρασίνων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο (ΕΚ) άσκησε σκληρή κριτική στις μεθοδεύσεις των κυρίαρχων ευρωπαϊκών ελίτ που οδήγησαν στο σημερινά αδιέξοδα. Ο Κον ­Μπεντίτ γνώριζε την ύπαρξη του απεργιακού μας φύλλου από τα δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου και δέχτηκε με προθυμία να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ (Ε): Ποια είναι η γνώμη σας για τη συμφωνία των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης σχετικά με την Ελλάδα;

DCB: Η απόφαση είναι ορθή κατά το ήμισυ. 
Είναι σωστό ότι με την απόφαση αυτή επιχειρείται μια μείωση του συνολικού χρέους, αλλά εκείνο που λείπει είναι ένα γιγάντιο επενδυτικό πρόγραμμα για την Ελλάδα. Λείπει ένα ηράκλειο σχέδιο επενδύσεων με στόχο να ανασυνταχθεί η οικονομία και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Ε: Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι αυτά είναι ένα οριστικό πακέτο σωτηρίας.

DCB: Όχι, καθόλου. Πρέπει να αγωνιστούμε για τη συγκρότηση αυτού που ονομάζω "ηράκλειο σχέδιο". Θεωρώ ότι οι στόχοι που έχουν τεθεί από τη συμφωνία είναι πολύ αισιόδοξοι ως προς τους ρυθμούς με τους οποίους προβλέπεται ότι η Ελλάδα θα βγει από τη σημερινή κατάσταση και θα επανέλθει σε μια φυσιολογική οικονομική κατάσταση. 
Η ελληνική οικονομία θα αποκατασταθεί μόνο όταν υπάρξουν επενδύσεις, και όχι μόνο περιορισμός των δαπανών.
Ε: Και πώς θα προκύψουν αυτές οι επενδύσεις;

DCB: Το πρώτο που απαιτείται είναι η αναδόμηση των πιστώσεων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) και η διοχέτευση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων προς τον επενδυτικό τομέα. Και εδώ δεν μιλάμε μόνο για επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά και στην Πορτογαλία ή την Ιταλία Χρειάζεται δηλαδή να συγκροτηθεί ένα γενικά επενδυτικό σχέδιο για όλη την Ευρώπη.

Ε: Γνωρίζετε άτι στην Ελλάδα είναι δύσκολο να υποστηριχτεί αυτό το νέο σχέδιο, εφόσον συνοδεύεται από εξαιρετικά σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.

DCB: Ναι, βεβαίως, αλλά στην Ελλάδα πρέπει να είναι κανείς ειλικρινής και με τον εαυτό του. 
Είναι πολύ το χρήμα που έχει πέσει στο τραπέζι. Δεν πρέπει να το υποτιμά κανείς. 
Και στην Ελλάδα πρέπει να γίνει ειλικρινής συζήτηση για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Υπεύθυνοι για την εξαθλίωση δεν είναι μόνον οι ξένοι.

Ε: Όμως αυτές οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται από την τρόικα κινούνται μόνο προς τη μία πλευρά. Τα μέτρα θίγουν μόνο τους χαμηλόμισθους , τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες.

DCB: Αυτό ισχύει. 
Και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να ανασυγκροτηθεί η κρατική διοίκηση έτσι ώστε όλοι να πληρώνουν φόρους.

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Μεταρρυθμιστές και …ανθενωτικοί: η πραγματική αντιπαράθεση σήμερα (και για πολλοστή φορά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους). Θα ηττηθούν ξανά οι δυνάμεις του Διαφωτισμού;

Μια αντιπαράθεση που στοιχειώνει αυτόν τον τόπο από την εποχή του Βυζαντίου


Μιλήστε επιτέλους! Περιλαμβάνει τίποτα σωστό το μνημόνιο 2;


από το Κοσμόπολις
Το αληθινό δίλλημα σήμερα δεν είναι μνημόνιο ή όχι, ευρώ ή δραχμή αλλά μεταρρυθμίσεις ή διατήρηση του πελατειακού κράτους

Από την εποχή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Πλήθωνα που ήταν οι υποστηρικτές της ένωσης με την Δύση και των μεταρρυθμίσεων, και ήταν σε άμεση σύγκρουση με τον λαϊκισμό και τις ακραίες φωνές όσων υπερασπίζονταν το καθεστώς της συντήρησης που την εποχή εκείνη εκφράζονταν από την ορθόδοξη εκκλησία και τον Γεννάδιο που ήταν και οι μεγαλύτεροι φεουδάρχες της εποχής.
Αν παρατηρήσει κανείς, η φρασεολογία και τα επιχειρήματα της εποχής δεν διαφέρουν και πολύ από τα σημερινά. Οι υποστηρικτές της Ένωσης τότε αντιλαμβάνονταν πως ο εκσυγχρονισμός, η πρόοδος αλλά και η ασφάλεια θα μπορούσαν να επιτευχθούν αν συμμαχούσαμε με την Δύση και υιοθετούσαμε τις αλλαγές που ήδη στις δυτικές κοινωνίες είχαν αρχίσει να συντελούνται και θα οδηγούσαν στην Αναγέννηση και τον Διαφωτισμό.
Το αντίπαλο στρατόπεδο ακριβώς όπως και σήμερα κατηγορούσε τους Δυτικούς ως μοναδικούς υπεύθυνους για όλα τα δεινά ενώ τους «ενωτικούς» μεταρρυθμιστές ως προδότες και προσκυνημένους.
Κοραής, Ρήγας, Υψηλάντης: ηττημένοι μεταρρυθμιστές
Ιστορικά βεβαίως αποδείχτηκε πως οι «ενωτικοί» είχαν δίκαιο ενώ οι ανθενωτικοί – αντιμεταρρυθμιστές ήταν αυτοί που αφού καλλιέργησαν τον μύθο «είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει» και καλύτερα «τουρκικό φέσι παρά τιάρα παπική» εν τέλει παρέδωσαν την Πόλη στους Τούρκους και φυσικά καθ’όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας διατήρησαν όλα τα προνόμια και τις εξουσίες που είχαν και πριν.
Το έργο στην συνέχεια επαναλήφθηκε αρκετές φορές και πάντα είχε την ίδια κατάληξη. 

Η δολοφονία του Καποδίστρια
Ο Κοραής και οι εκπρόσωποι του νεοελληνικού Διαφωτισμού που ήταν φυσικά γαλουχημένοι με τον Δυτικό πολιτισμό κι επεδίωκαν μεταρρυθμίσεις, κατηγορήθηκαν και κατασυκοφαντήθηκαν από τις λαϊκίστικες δυνάμεις της εποχής που με κάθε τρόπο επιθυμούσαν την διατήρηση του γνωστού ανατολίτικου πελατειακού μοντέλου όπου κουμάντο έκαναν τ’ αρματολίκια, οι κοτζαμπάσηδες, η εκκλησία και οι πολιτικάντηδες που τους υπηρετούσαν.
Το ίδιο έργο το είδαμε και με τον Ελ. Βενιζέλο και μετά τον εμφύλιο αλλά και με την μεταπολίτευση. Σήμερα επαναλαμβάνεται βγάζοντας όλο το απόστημα στην επιφάνεια και για ακόμη μια φορά το δίλλημα εντέχνως μετατοπίζεται και αποπροσανατολίζει.
Η απόπειρα δολοφονίας του Ελευθέριου Βενιζέλου
Bεβαίως πρέπει να αναγνωρίσουμε πως το πράγμα περιπλέκεται αφού δικαίως πολλοί «αντιμνημονιακοί» ισχυρίζονται πως δεν είναι κατά των μεταρρυθμίσεων αλλά της «νεοφιλελεύθερης» πολιτικής που δήθεν επιβάλλεται με πρόσχημα τις μεταρρυθμίσεις.
Θα συμφωνούσαμε με αυτή την θέση αν αυτό που διαπιστώναμε δεν ήταν απλώς το πρόσχημα της αριστεράς να μην γίνουν εν τέλει μεταρρυθμίσεις.

Αν λοιπόν οι ενστάσεις της αριστεράς είναι η «νεοφιλελεύθερη» πολιτική που επιχειρείται να επιβληθεί στην ΕΕ γιατί δεν στηρίζουν τουλάχιστον το κομμάτι αυτό του μνημονίου που αφορά τις μεταρρυθμίσεις για την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και όταν με το καλό αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί στην ΕΕ τότε ας οικοδομηθεί μια ΕΕ με κοινωνική πολιτική.

- Γιατί χαίρονται οι αριστεροί της Ευρώπης και χαμογελούν πατέρα; - Γιατί έκαναν το καθήκον τους απέναντι στην Ελλάδα, παιδί μου


του Γιώργου Προκοπάκη


1. Για να μας πούνε τώρα, οι λαλίστατοι ευρωπαϊστές της αριστεράς, τι ακριβώς περιμένουν από την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων στην Ευρώπη των ονείρων τους; Για να μας πούνε, τι ακριβώς θα πει αλληλεγγύη στην Ευρώπη; Για να μας πούνε τώρα και το δικό τους ρόλο σ' αυτή την ιστορία!
Οι καιροσκόποι ψηφομαζώχτρες ζητούν περισσότερα δάνεια  -για ανάπτυξη λέει-, ή μορατόρια -για να δούνε λέει τι θα κάνουμε-. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στη συντηρητική Ευρώπη.
Σούρχεται λοιπόν η γερμανική αριστερά και σου λέει αυτά που λέει ο Καζάκης! Ο Καζάκης...  αν ονομάζετε Θεό! Σούρχονται οι Γάλλοι πράσινοι, και αρνούνται την ίδια τη δημιουργία μηχανισμών στήριξης, γιατί λέει ..."είμαστε κατά του Σαρκοζί". Οι Γάλλοι Σοσιαλιστές, άντε ψιλοψηφίσανε λέγοντας άρες μάρες.
Ποιές είναι αυτές οι τιμημένες προοδευτικές δυνάμεις με τις οποίες οι τοπικές ψηφομαζώχτρες τύπου Κουβέλη, Παπαδημούλη (για τους Τσίπρες τι να πούμε...) που αντιδρούν σε κάθε αλλαγή, θα δώσουν λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα;
Για την ψύχραιμη αντιμετώπιση του αριστερού καζακισμού των συντρόφων Γερμανών:
31/3/2010: Χρέος €310 δισ 
31/12/2011: Χρέος €368 δισ 
Πληρώθηκαν τόκοι: Σύνολο €22 δισ 
Πρωτογενές έλλειμμα: Σύνολο €36 δισ (=368-310-22) 
Τρόικα, Εκταμιεύσεις: Σύνολο €72 δισ
Δηλαδή, από τα χρήματα της Τρόικα τα μισά πήγαν σε αναχρηματοδότηση του χρέους (σ' αυτούς τους αλήτες τους τραπεζίτες) και τα μισά να πληρώσουν τα ελλείμματα που δεν μπορεί να σταματήσει το κράτος.
Η ελληνική αριστερά, ο Κουβέλης κι ο Παπαδημούλης (είπαμε για Τσίπρες, τι να λέμε), αναπέμπουν τη λύση στους άλλους πολιτικούς καιροσκόπους της Ευρώπης. Εμπρός λοιπόν παλληκάρια, για την Ευρώπη του πολιτικού καιροσκοπισμού!
Να με συγχωρούν και οι αφελείς σύντροφοι που περιμένουν κάτι να αλλάξει μένοντας μέσα σ' αυτά τα κόμματα στο όνομα του ευρωπαϊσμού και της αλλαγής των συσχετισμών: είναι συνένοχοι στο έγκλημα.


2. Περί αλλαγής συσχετισμών και τι μπορεί αυτό να σημαίνει για μας:

1. Κι οι γάτες ξέρουν ότι λύση θα προκύψει (και θα αποφευχθεί η επανεμφάνιση της οξύτητας στο μέλλον) με πανευρωζωνική πολιτική ανακατανομής πλεονασμάτων. Πολιτικά αυτό σημαίνει ευρωπαϊκή ενοποίηση.

2. Καμιά ενοποίηση δεν θα μακροημερεύσει εάν δεν υπάρξει δημοσιονομική σύγκλιση.

3. Για να κατανείμεις πλεονάσματα, πρέπει να "παίζει" και αυτός που τα έχει.

4. Η πολιτική Μέρκελ είναι η "ευρωπαϊστική εκδοχή" του γερμανικού κέντρου (η δεξιά θέλει τη Γερμανία εκτός ευρώ όσο θέλει κι ο Λαφαζάνης την Ελλάδα εκτός).

5. Τούτων δοθέντων, το ζήτημα δεν είναι "η τεχνική λύση" (π.χ., ευρωομόλογο, ΕΚΤ δανειστής ύστατης ανάγκης), αλλά οι πολιτικοί όροι που θα οδηγήσουν εκεί.

6. Στο πλαίσιο αυτό η πολιτική λιτότητας δεν είναι μονόδρομος - με την προϋπόθεση ότι οι εταίροι τείνουν προς δημοσιονομική σύγκλιση.

7. Το εναλλακτικό πλαίσιο της σοσιαλδημοκρατίας λέει (σχηματικά): "τελειώνουμε αμέσως με την Ελλάδα (ίσως και την Πορτογαλία), έχουμε επαρκή σύγκλιση και πάμε παρακάτω". Το SPD που βλέπεις να ψηφίζει υπέρ της Ελλάδας, εδώ και ένα χρόνο σχεδόν λέει "κουρέψτε την Ελλάδα".

8. Είτε στη συντηρητική εκδοχή Μέρκελ, είτε στην προοδευτική Στάιμπρουκ η ελληνική "εσωτερική" πολιτική που απαιτείται είναι η ίδια: συμμάζεμα του ελλείμματος, εκσυγχρονισμός. Η Ελλάδα του 2009 απλώς δεν χωράει σε κανένα "προοδευτικό" ευρωπαϊκό μοντέλο - ας μη συζητάμε για συντηρητικό, το ξέρουμε.

9. Άρα, η πολιτική μπορεί να είναι "εσωτερικό συγύρισμα - ευρωπαϊκή σύγκλιση".

10. Το σίγουρο είναι ότι ακόμη και με το περίφημο πέρασμα (το οποίο έγινε πια απορρόφηση, δηλαδή διαγραφή) του χρέους στη ΕΚΤ, οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού για την Ελλάδα δεν θα άλλαζαν: αυστηρή επιτήρηση και υποχρεωτική συνεργασία με τον όποιο τρίτο (την Τρόικα σήμερα, την ΕΚΤ σε περίπτωση περάσματος).

11. Όποιος διαβάζει διαφορετικά τα πράγματα, ας υποδείξει πολιτικές και πολιτικά υποκείμενα.

Ραντεβού στο Γουδή

του Θανάση Πολλάτου*


Τους τελευταίους μήνες έχει αναπτυχθεί από τους θιασώτες του εθνολαϊκισμού που κυβερνούν τις πλατείες, τα καφενεία και τις τηλεοράσεις της χώρας μια συγκεκριμένη αφήγηση αυτού που μας συμβαίνει. 
Όπως είναι αυτονόητο πρόκειται για ένα συμπίλημα από συντηρητικά στερεότυπα, παρανοϊκά σενάρια και ομιχλώδεις αναμνήσεις. Η διατύπωσή του δεν είναι σαφής και ξεκάθαρη, αλλά συνιστά μια φαιοκόκκινη αύρα του πλανιέται σαν φάντασμα πάνω από τη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης. 
Μια αντίστοιχη ασάφεια χαρακτηρίζει κάθε ρητορική μίσους. Η στοχοποίηση και οι προγραφές των εχθρών γίνονται με έναν αφηρημένο τρόπο και με «επιχειρήματα» που μπορεί να μην αντέχουν τη βάσανο της λογικής εξέτασης, αλλά είναι αρκετά για να υποδαυλίζουν τα πάθη του εξεγειρόμενου όχλου ή «λαού». 
Η θεωρία αυτή αρέσκεται να μιλά για «κατοχή της χώρας», για «προτεκτοράτα», για «αποικίες», για «χούντες», για «δωσίλογους», για «προδότες του Έθνους», για «ανθέλληνες», για «συνεργάτες των Γερμανών», για «διορισμένες κυβερνήσεις», για κρεμάλες κ.λπ. Στην ουσία πρόκειται για μια ακόμα ρητορική μίσους που έχει ως μοναδικό σκοπό να κατασκευάσει αποπροσωποποιημένους εχθρούς για να συσπειρώσει το ακροατήριό της.
Η ρητορική αυτή του μίσους έχει ως συνέπεια να υφίστανται λεκτική ή και σωματική βία όσοι πολίτες της χώρας και όσοι πολιτικοί δεν συντονίζονται επαρκώς με την κυριαρχούσα ιδεολογία του αντιμνημονιασμού. 
Η διατύπωση θετικών σχολίων για το περιεχόμενο των προωθούμενων μεταρρυθμίσεων οδηγεί στην προσπάθεια τρομοκράτησής τους με κάθε –σχεδόν- μέσο. 

Δανείστε τον!! 
Τη θέση της παράθεσης επιχειρημάτων έχουν πάρει οι αυτόματες ιαχές μίσους. 
Για την ακρίβεια, η παράθεση επιχειρημάτων είναι αδύνατη, τόσο λόγω της ψυχολογίας της μάζας που επικρατεί μετατρέποντας τους ανθρώπους σε ζώα όσο και λόγω της παντελούς άγνοιας για το περιεχόμενο και τον χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων που κατά τ’ άλλα καταγγέλλονται.
Η ρητορική μίσους γίνεται τόσο έντονα πιστευτή από τους θιασώτες της τρομοκρατίας αυτού του τύπου ένεκα πολλών παραγόντων. 
Η άγνοια του περιεχομένου του Μνημονίου πρέπει να θεωρείται ολική λόγω της προπαγανδιστικής συσκοτιστικής συμβολής των ΜΜΕ και της ανεπάρκειας του πολιτικού συστήματος να το υποστηρίξει ρητά αφού αυτό υποσκάπτει τα συμφέροντα των πελατών του. Έπειτα, η άγνοια συνδυάζεται με την επίσης παντελή έλλειψη ορθολογικής σκέψης και ψυχραιμίας. 

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ντανύ Κον-Μπεντίτ ένα βήμα πριν τη ρήξη με το κόμμα των Γάλλων Πρασίνων

από την Μελίττα Γκουρτσογιάννη

Η κρίση χρέους που έγινε οικονομική κρίση γρήγορα μεταβλήθηκε και σε πολιτική κρίση. Κυβερνήσεις πέφτουν, τα κόμματα τραντάζονται, συμμαχίες δοκιμάζονται, οι μετασεισμικές δονήσεις απλώνονται σε όλους τους χώρους. Ο αμείλικτος πόλεμος των χρηματοπιστωτικών αγορών με την πολιτική διακυβέρνηση, αλλά και των λαών με τους κυβερνώντες, η ευρωζώνη, η ευρωπαϊκή ενοποίηση, οικονομική και πολιτική, οι έννοιες της ελεύθερης αγοράς, του κράτους προνοίας, του ίδιου του Κοινωνικού Συμβολαίου πρέπει να επαναπροσδιοριστούν, να ξαναεφευρεθούν. Όλοι οι πολιτικο-ιδεολογικοί χώροι είναι σε αμφισβήτηση. Τα Πράσινα κόμματα της Ευρώπης δεν θα ήταν δυνατόν να ξεφύγουν από την κρίση…
Κον-Μπεντίτ: Ιδού εγώ πολιτικά άπατρις!
του Julien Martin  από τον Nouvel Observateur, 24 Φεβρουαρίου 2012
Με ένα e-mail που έστειλε στους εκλεγμένους αντιοπροσώπους της Europe Ecologie (Ευρώπη Οικολογία, το κόμμα των Γάλλων Πρασίνων) ο “Dany” εκφράζει όλη του την απογοήτευση από τη στάση του κόμματός του…Το e-mail αυτό είναι ενα δυνατό ράπισμα που στέλνει σήμερα, Παρασκευή 24 Φλεβάρη, ο Daniel Cohn-Bendit προς τα στελέχη και τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της Europe Ecologie. 
Ο ευρωβουλευτής που είναι υποστηρικτής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, δεν μπόρεσε να χωνέψει την επιλογή του κόμματός του να κάνει αποχή κατά την σχετική ψηφοφορία. Ένα βήμα πριν τη ρήξη, βρίσκει την ευκαιρία ν’ ανοίξει την καρδιά του.
Ορίστε το κείμενο:

"Είμαι συγκινημένος από την χιονοστιβάδα των προσκλήσεων που μου στέλνουν οι υποψήφιοι της Europe-Ecologie και μου ζητούν να πάω να τους υποστηρίξω στις βουλευτικές εκλογές. 
Προτιμώ όμως να ξεκαθαρίσω τι χρώμα θα έχει μια τέτοια υποστήριξη για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.
Ξεκινώντας, πρέπει να πω ότι η εξέλιξη της Europe-Ecologie είναι πραγματικά απογοητευτική και δεν ανοίγει συναρπαστικές προοπτικές. 
Μου προξένησε μεγάλη στενοχώρια η πρόσφατη θέση που πήρε η Europe-Ecologie κατά του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, μηχανισμού που επιτρέπει για πρώτη φορά να δοθεί συγκεκριμένη βοήθεια προς τις χώρες της Ζώνης του ευρώ που δεν μπορούν πια να δανειστούν.
Αντί για επιχειρήματα, οι εκλεγμένοι της ΕΕ υιοθετούν αδιακρίτως το σύνθημα “Όχι δώρο στον Σαρκοζύ” σε σημείο που να μην ξέρουν πια τι κάνουν. 
Αν αύριο, ο Σαρκοζί ήθελε να μιμηθεί το το είδωλό του, την «Άντζυ Μέρκελ», και αποφάσιζε να κλείσει πέντε πυρηνικούς σταθμούς, η καθωσπρέπει αριστερή θέση θα ήταν να ψηφίσουν το αντίθετο! 
Πράγματα εντελώς εξωφρενικά! 
Από εκεί και πέρα λοιπόν δεν προξενεί έκπληξη που, για να φανεί η αντίθεση προς τον Σαρκοζύ, κερδίζουν έδαφος κάτι απίθανες ιδέες, όπως η “δυναμική αποχή” της αριστεράς ενάντια στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας
Αυτή η πρωτοφανής πολιτική υποκρισία είναι σε τέτοιο βαθμό ισχυρή, ώστε να ασκεί γοητεία ακόμα και την ίδια την υποψήφιά μας για την Προεδρία, που δεν ακούει ούτε τις αναλύσεις των “δικών της” οικονομολόγων… 
Έτσι η αριστερά έσωσε την τιμή της με μια “εποικοδομητική αποχή”, γαλλικής πατέντας, προωρισμένης για την εσωτερική πολιτική αγορά της Γαλλίας, και η βοήθεια προς τους Έλληνες εγκρίθηκε χάρις στις ψήφους των βουλευτών της δεξιάς
Απαράδεκτο!

Η σημερινή αποστολή των Ελλήνων...


Οι Γερμανοί θα αναλάβουν τις ΔΟΥ και τα φορολογικά έσοδα , οι Γάλλοι την αναδημιουργία εκ του μηδενός της Δημόσιας Διοίκησης , οι Ιρλανδοί την ανάπτυξη με τις γνώσεις τους στην εξαγωγική δυναμική, οι Ιταλοί την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας (ξεκινώντας με την δική τους ), οι Άγγλοι να μας τυπώσουν δραχμές (στην ανάγκη), οι Ισραηλινοί την ανακήρυξη της ΑΟΖ, οι Τούρκοι την αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών, οι Ελβετοί την απόδοση των ποσοστών μας από την έξοδο κεφαλαίων, η ΕΕ την αγορά της ηλιοφάνειάς μας (βλ. προηγούμενη ανάρτηση), οι Αυστριακοί την μεταφορά της ως ρεύματος, οι Κινέζοι τα λιμάνια, οι εφοπλιστές να μεταφέρουν το CITY στον Πειραιά.
Κι εμείς; 
Εμείς τι θα κάνουμε; 
Ποια είναι η αποστολή των Ελλήνων στη συγκυρία αυτή;

Απάντηση: η αποστολή των Ελλήνων είναι η σπουδαιότερη. Η πιο κρίσιμη. Αυτή από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα.
Η καταστροφή του πελατειακού πολιτικού μας συστήματος.
Αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανείς άλλος. Αυτό το σύστημα, εμείς το αποδεχτήκαμε, εμείς το αναδείξαμε με θηριώδεις αυτοδυναμίες, εμείς το συντηρήσαμε με συνεργίες και δούναι λαβείν, διορισμούς, φακελάκια, μίζες, εξυπηρετήσεις, κουμπαριές, τοπικισμό, στραβά μάτια, επιδόματα, παροχές, δουλειές. 
Μόνο εμείς μπορούμε και να το αρνηθούμε. 
Να του τραβήξουμε το χαλί κάτω από τα πόδια. Ακόμη και η τρόικα τρόμαξε με αυτούς τους τύπους - πρώτη φορά αναγκάστηκε να δανείζει μια χώρα χωρίς τίποτα να προχωρά από την άλλη πλευρά, δόση τη δόση, ξανά και ξανά... Μόνο η αφαίμαξη των υπηκόων.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Στην κρίση πέσαμε πρώτοι και με διαλυμένο τον παραγωγικό μας ιστό και την εξαγωγική μας δυναμική, εξ αιτίας του πολιτικού προσωπικού που διαχειρίστηκε αυτήν την χώρα στην διάρκεια της μεταπολίτευσης. Τους πολιτικούς των δυο μεγάλων κομμάτων αλλά και εκείνους της ενσωματωμένης στο πελατειακό σύστημα αντιπολίτευσης.
Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται μια μετα-μεταπολίτευση. 

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρετε για το HELIOS (για να μην ακούμε χαζομάρες)

του Τάσου Καρκαντζέλη*


Μεταφορά του ρεύματος κι Ευρωπαϊκό χρηματιστήριο ενέργειας
Βάσει του σημερινού συστήματος κάθε χώρα μπορεί ν’ αγοράσει ενέργεια απ’ οποιαδήποτε άλλη ακόμη κι αν δεν εφάπτονται. Ετσι ,αν εγώ αγοράσω από Aυστρία 100 MW, αυτή θα παραδώσει στα σύνορα της με την Ιταλία και η Ιταλία από ΑΛΛΟ εργοστάσιο, θα μου τα δώσει στην Ελλάδα, κρατώντας κάποιο ελάχιστο τέλος διέλευσης . Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής και για να εξασφαλιστεί ενεργειακή αυτάρκεια για όλους, τα ευρωπαϊκά δίκτυα ενοποιούνται εδώ και καιρό μέσω των trans-European energy networks (TEN-E) . Η Ελλάδα ενισχύει τις συνδέσεις της με τα Βαλκάνια και την Τουρκία, ενώ προβλέπεται και δεύτερο καλώδιο με την Ιταλία.
Αρα τα ηλεκτρόνιά μας θα παραδωθούν στα σύνορα και κάποια ΑΛΛΑ ηλεκτρόνια θα φτάσουν στην Γερμανία.

Εσωτερικό δίκτυο

Ετσι από την στιγμή που το ρεύμα πρέπει να πάει στα σύνορα είναι επιεικώς ΗΛΙΘΙΟ να συζητάμε για νησιά, Κρήτη και Θεσσαλία. Τα νησιά μας δεν έχουμε καταφέρει να τα ηλεκτροδοτήσουμε και δουλεύουν με πετρέλαιο. Θα ποντίσουμε καλώδιο για να πάρουμε την παραγωγή τους;

Ναι αλλά η παραγωγικότητα;

Η παραγωγικότητα των φωτοβολταικών δεν είναι μόνο συνάρτηση της ηλιοφάνειας αλλά και της θερμοκρασίας. Έτσι θα δείτε στον χάρτη ότι η Δυτ Μακεδονία έχει την ίδια παραγωγή με την Κρήτη. Κι ο λόγος είναι απλός. Το καλοκαίρι που γίνεται η μεγάλη παραγωγή, οι θερμοκρασίες στο βουνό επιτρέπουν καλύτερες παραγωγές, καθώς τα Φ/Β στα νότια «βράζουν» και «σβήνουν».
Όταν λοιπόν οι παραγωγές στην Δυτ Μακεδονία είναι ισοδύναμες με την Ν.Ελλάδα, αλλά το κόστος ανάπτυξης νέων δικτύων είναι ελάχιστο και η γή είναι τζάμπα, ποιος Μ@Λ@Κ@Σ συζητάει για οπουδήποτε αλλού?

Γιατί τώρα, και η ελληνική συμμετοχή

Από το 2000 η ΕΕ έκανε την στρατηγική επιλογή ν’ απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο, που είναι κατεξοχήν αμερικάνικη βιομηχανία και να γίνει ηγέτης στις ΑΠΕ.
Επενδύθηκαν τεράστια ποσά και ο στόχος έχει σχεδόν επιτευχθεί.
Το πρόβλημα είναι, ότι λόγω της παγκόσμιας κρίσης, όλη αυτή η παραγωγική υποδομή που έχει στηθεί σήμερα υποαπασχολείται.
Αντί λοιπόν να κλείσουν τα χρυσοπληρωμένα εργοστάσια, τους δημιουργούν τεχνητή ζήτηση σε τέτοια mega-έργα.
Το να συζητάμε λοιπόν, ότι θα κάνουμε εδώ ΝΕΑ εργοστάσια συναρμολόγησης, είναι εξίσου ηλίθιο με το ότι θα συμπαράγαμε το F-16 επειδή αγοράσαμε πολλά κομμάτια.
Αν μας πετάξουν κάνα κοκαλάκι στα μεταλλικά συστήματα στήριξης, πάλι ικανοποιημένοι θα 'μαστε.

Από πού λοιπόν θα έχει κέρδη η Ελλάδα από την όλη ιστορία;

  • Καταρχήν μέσω των έξτρα συνδέσεων, θα εξασφαλίσουμε ενεργειακή ασφάλεια, που σήμερα ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ!!
  • Δεύτερον για τα 2-5 χρόνια της υλοποίησης, θα δημιουργηθούν ΠΟΛΛΕΣ θέσεις εργασίας κι όχι μόνο ανειδίκευτης. Η τεχνογνωσία που μπορούμε να αποκτήσουμε, θα μας φανεί πολύτιμη για τα Βαλκάνια και την Τουρκία.
  • Τρίτον και ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ μπορούμε να διαπραγματευτούμε την διαφορά απόδοσης που θα έχει το σύστημα εδώ, αντί για την Γερμανία. Με λίγα λόγια να πουλήσουμε τον ήλιο. Ας δούμε πώς
Κάθε εγκατεστημένο ΜW στην Ελλάδα παράγει ετησίως 1500 ΜWh ενώ στην Γερμανία 900 ΜWh.
Στα 20 χρόνια λοιπόν, που είναι ο συνήθης χρόνος υπολογισμών για τις ενεργειακές επενδύσεις, κάθε εγκατεστημένο MW θα παράγει 12.000 MWh επιπλέον ενέργεια, απ’ότι αν ήταν εγκατεστημένο στην Γερμανία.
Επι 10.000 MW, που θα είναι το συνολικό μέγεθος του HELIOS, μας κάνει 120.000.000 MWh.
Ακόμη και με 200€/ΜWh να το υπολογίσουμε αυτό είναι ένα επιπλέον έσοδο 24.000.000.000 €. 
Και μιλάμε για το επιπλέον έσοδο και όχι για το συνολικό.
Τώρα τι ποσοστό θα εισπράξει η Ελλάδα από αυτά τα 25 δις είναι θέμα διαπραγμάτευσης.


η συνέχεια εδώ: EnasPolitis

Αντιμνημονιακοί και καθεστωτικοί

Χαῖρε ἀντιμνημονιακὴ συσπείρωση,
ἡ μνημόνιον ἀρειμανίως μισήσασα∙
χαῖρε, ἡ τὸ πῶς (θὰ τὴ βγάλουμε) μηδένα διδάξασα
του Σωτήρη Μητραλέξη*

Τὸ παρὸν ἄρθρο δὲν προσπαθεῖ νὰ λάβει θέση. Προσπαθεῖ νὰ καταδείξει τὸ πόσο δύσκολο εἶναι νὰ λάβει κανεὶς ὑπευθύνως θέση στὰ νέα («ρευστὰ») δεδομένα ποὺ διαμορφώνονται, καὶ νὰ ἀφήσει στὴν ἄκρη τοὺς ἐνθουσιασμοὺς τῶν διαφόρων στρατεύσεων.

Πρὸ πάσης ἐργασίας, ἂς σημειωθεῖ πὼς ὁ γράφων προτιμᾶ νὰ ἀποφασίζουν οἱ λαοὶ δι' ἐκπροσώπων τὶς τῦχες τους, παρὰ νὰ εἰσάγονται τὰ δέοντα γενέσθαι μὲ διεθνῆ μνημονιακὰ μαγειρέματα ποὺ ἐντέλλουν «αὐτὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε κάνει ἀπὸ χρόνια» κ.λπ. κ.λπ. Κοινῶς, δὲν ἀνήκει στοὺς μνημονιολάγνους.

Τώρα ποὺ δόθηκαν τὰ πιστοποιητικὰ ἀντιμνημονιακῶν φρονημάτων, ἂς σημειωθεῖ καὶ ὁ προβληματισμὸς σχετικὰ μὲ τὸ πολύχρωμο ἀσκέρι τοῦ ἀντιμνημονιακοῦ μετώπου. 
Τὸ λάδι μίσγεται μὲ τὸ νερό; 
Οἱ κοινωνικὲς δυνάμεις ποὺ συνιστοῦν τοὺς «outsider» τῆς μεταπολίτευσης καὶ τοὺς ἐνδεχόμενους δομήτορες τοῦ αὔριο μποροῦν νὰ συγχρωτιστοῦν μὲ τοὺς νοσταλγοὺς τοῦ καθεστῶτος ποὺ πεθαίνει, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νὰ καταλάβουν τὸ γιατί ἔκλεισε ἡ κάνουλα μὲ τὰ δανεικὰ καὶ ἁπλῶς θέλουν νὰ ξανανοίξει; 
Τὴν λύση θὰ τὴν φέρει ἡ μάζα τοῦ «βαθέως ΠΑΣΟΚ», τὸ ὁποῖο δὲν τὰ βρῆκε μὲ τὶς μνημονιακὲς μεταλλάξεις τῆς new age κορυφῆς του καὶ ζητεῖ μὲ τὴ σειρά του ἰδία μετάλλαξη ἢ ὅσοι δὲν διετέλεσαν -ἔστω καὶ ἔμμεσοι- συνδαιτημόνες τοῦ κ. Παγκάλου;

Οἱ ἀπαντήσεις στὰ παραπάνω ἐρωτήματα δὲν εἶναι αὐτονόητες γιὰ ὅλους, καὶ ὡς ἐκ τούτου τὰ ἐρωτήματα δὲν τυγχάνουν ρητορικά. 
Διάφορα ἀντιμνημονιακὰ κόμματα, κομματίδια, κινήματα καὶ γκρουπούσκουλα ἐμφανίζονται (χωρὶς νὰ ἑνώνονται ὅμως: «λεγεὼν») καὶ μᾶς καλοῦν νὰ δείξουμε τὴν πυγμή μας ἢ τὴν πυγή μας στοὺς κακοὺς ξένους, χωρὶς νὰ διευκρινίσουν ὅμως τί θὰ κάνουμε μετά. 
Ἢ ὑποδεικνύοντάς μας ὡς ρεαλιστικὸ «μετὰ» μιὰν εἰκόνα μουσουλμανικοῦ παραδείσου, μὲ ἄφθονο πιλάφι καὶ μέλι, μιὰν ἀπολύτως αὐτάρκη Ἑλλάδα ποὺ δυστυχῶς (πραγματικὰ δυστυχῶς) ὑφίσταται μόνον στὴν φαντασία τους.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

"Ως εδώ ήταν"... ή, η Αριστερά και τα ασημικά της



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου


Μετά την καταψήφιση χτες του PSI+, ΚΑΙ από την Δημοκρατική Αριστερά, νομίζω ότι κλείνει ένας κύκλος. Ο κύκλος της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς. 
Το εγχείρημα κατέρρευσε. 
Και δεν φταίει μόνο ο Φώτης Κουβέλης, με την καιροσκοπική του μικροκομματική πολιτική. Φταίμε όλοι. Όσοι είχαμε ή έχουμε ακόμη αναφορά στην "ανανέωση της αριστεράς". 
Φαίνεται τελικά ότι η αριστερά δεν ανανεώνεται. Πρόκειται για αυταπάτη. 
Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα ή αν κάπου αλλού κάτι τέτοιο έχει συμβεί - μέχρι στιγμής βλέπω νεοσταλινικά μορφώματα και αναγεννημένους σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς ανανεωμένους και της εποχής μας πουθενά. Ακόμη και τα πειράματα της οικοαριστεράς χλωμά δείχνουν. Θα μου πείτε, εδώ η αριστερά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με τον ευρωκομμουνισμό και γίγαντες της πολιτικής σαν τον Ενρίκο Μπερλιγκουέρ - θα κάνει τώρα και την δεύτερη απόπειρα ανανέωσης την οικολογική;
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην χώρα μας. 
Όσοι εμπνευστήκαμε από το εγχείρημα -το τελευταίο, όπως καλά γνωρίζαμε- της δημοκρατικής αριστεράς, βγαίναμε από ένα περιβάλλον αυταρχικών ιδεών, συγκεντρωτικής καθοδήγησης, δεσποτικών και συχνότατα κατασκευασμένων πλειοψηφιών, φραξιών χωρίς αρχές και μονολιθικών πολιτικών τάσεων. Άλλοι επέστρεφαν από μακρά περίοδο ιδιώτευσης ξανά στα κοινά.
Υποτίθεται ότι ο καθαρός αέρας μιας νέας δημοκρατικής πια αρχής θα εκτόξευε τη νέα συλλογικότητα στον ουρανό του εκσυγχρονισμού, της ανανέωσης και της υιοθέτησης των οικολογικών αξιών. Τόσοι καλόπιστοι άνθρωποι, τόσες καταχωνιασμένες ιδέες, τόσα πέτρινα χρόνια μέσα στα νεοδογματικά αριστερά κόμματα. Κι όμως το νέο ύφος και ήθος φάνηκε μόνο για λίγο και ακριβώς στις αυτοδιοικητικές εκλογές - και είχε αποτέλεσμα ανατροπές στους βασικούς Δήμους της χώρας. Έκτοτε, ουδέν...
Και νάταν μόνο το "ουδέν"... Σε λίγο ήρθε και η ολική επαναφορά στην παλιά συνταγή. Συριζοποίηση του κόμματος, περιορισμός των ελευθεριών και των αμεσοδημοκρατικών λειτουργιών, πελατειακή πολιτική, αντιμεταρρύθμιση στην Παιδεία, τις συντεχνίες, τα κλειστά επαγγέλματα, υπεράσπιση των προνομίων, των επιδομάτων και των παροχών άλλων εποχών. Και τέλος αφόρητος και τυφλός αντιμνημονιασμός. Από την υποστήριξη των αποφάσεων της ΕΕ τον Ιούλιο στα στρογγυλά "όχι" του Οκτωβρίου και την καταψήφιση μέχρι και του κουρέματος του χρέους, χτες...
Η ομάδα που με τη νοθεία των λιστών στο ιδρυτικό συνέδριο, εξόντωσε σιωπηρά την μεταρρυθμιστική άποψη στο κόμμα, ολοκλήρωσε σιγά σιγά την μετάλλαξη του εγχειρήματος σε πιστό αντίγραφο ενός Συριζα από την ανάποδη, ενός Συριζα με περισσότερες συνιστώσες του βαθέως Πασοκ μέσα του, ενός πρασινοσκότεινου Συριζα στην θέση του άλλου με τους αριστεριστές...

Σήμερα, το κόμμα αυτό πέρασε στην άλλη όχθη. Έγινε ένα ακόμη κόμμα του Δημοσίου, με μια νομενκλατούρα που στοχεύει στην αυτοαναπαραγωγή της με την κρατική επιδότηση, μια εκ του ασφαλούς αντιπολιτευόμενη δύναμη που δεν προτείνει, δεν αναλαμβάνει ευθύνες, δεν βρέχει τα πόδια της, δεν λερώνει τα χέρια της. 

Ειδήσεις από τον πραγματικό κόσμο: "Ειδικό Ταμείο Ανάπτυξης" ή ελληνικό σχέδιο Μάρσαλ

Μην τους πιστεύετε! Το αληθινό σχέδιο Μάρσαλ είναι τα επιδόματα και οι παροχές σε ημετέρους! Άκου "ειδικός λογαριασμός"...

του Φώτη Κόλλια*
Το ελληνικό Σχέδιο Μάρσαλ" έχει διαφορετικό όνομα. Λέγεται "Ειδικό Ταμείο Ανάπτυξης" και συζητείται αυτή την περίοδο μεταξύ της κυβέρνησης, της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 
Πρόκειται για ένα νέο μηχανισμό ενίσχυσης αναπτυξιακών δράσεων η δημιουργία του οποίου συνδέεται και με τα πολύμηνα παζάρια σε επίπεδο Ε.Ε. (με σκληρές μάχες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) για αλλαγές στο μοντέλο χρηματοδότησης μέσω κοινοτικών πόρων. 
Το "Ειδικό Ταμείο Ανάπτυξης", αν περάσει από τις συμπληγάδες της τρόικας και του Βερολίνου, θα είναι ένα "κουτί" στο οποίο θα μπαίνουν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΕΣΠΑ, το ελληνικό δημόσιο, αλλά και τον ιδιωτικό τομέα. 

Οι συζητήσεις είχαν ξεκινήσει από τη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Ιουλίου, με τη γερμανική πλευρά να υποστηρίζει πως τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για την Ελλάδα βαλτώνουν στα συρτάρια των υπουργείων. 
Τότε η καγκελάριος Μέρκελ είχε ξεκαθαρίσει πως πριν φτάσουμε να μιλάμε για "Σχέδια Μάρσαλ" πρέπει να δούμε πως θα αξιοποιηθούν οι πόροι των διαρθρωτικών ταμείων και πως μπορεί να διευρυνθεί ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), η ηγεσία της οποίας βρέθηκε τις τελευταίες ημέρες στην Αθήνα.

Ο Γερμανός επικεφαλής της ΕΤΕπ, Βέρνερ Χόιερ συγκαταλέγεται σ' αυτούς που πιστεύουν πως μόνο με ένα "Σχέδιο Μάρσαλ" μπορεί να ανακοπεί η ελεύθερη πτώση της ελληνικής οικονομίας και να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη. 
Στις προτάσεις της ηγεσίας της ΕΤΕπ προς τον πρωθυπουργό Λ. Παπαδήμο και τους υπουργούς που συνάντησε τις τελευταίες ημέρες περιλαμβάνονται η δημιουργία αναπτυξιακής τράπεζας (κατά το πρότυπο της γερμανικής KfW) και η δημιουργία του Ταμείου Εγγυήσεως Υποδομών (ώστε να ξεμπλοκάρουν κρίσιμα έργα όπως οι οδικοί άξονες με συμβάσεις παραχώρησης). 

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Καταψήφισε το PSI η ΔΗΜΑΡ !!

Ζητά βέβαια η Δημαρ, άλλα 30 δις από τους δανειστές για "αναπτυξιακούς σκοπούς" γενικά, αλλά το κούρεμα των 107 δις δεν της αρέσει... δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και του λαού μας... (μήπως είναι και λίγο;...)Για όποιον αμφιβάλλει, παραθέτουμε -σε αυθεντικά "δημαρικά"- την ομιλία του εκπροσώπου της στη συνεδρίαση της Βουλής απευθείας από το κομματικό site. Αν καταφέρετε να καταλάβετε την δικαιολόγηση της ψήφου, γράψτε μας ένα επεξηγηματικό σχόλιο - θα ωφελήσετε χιλιάδες χαμένους στην μετάφραση ενδιαφερομένους...

Πέμπτη, 23 Φεβ. 2012 18:20 ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ - ΔΕΛΤΙΑ ΓΡΑΦ. ΤΥΠΟΥ

Είχαμε επισημάνει εξαρχής ότι δεν μπορούμε να ψηφίσουμε υπέρ της κατάληξης των διαπραγματεύσεων.

Επειδή, λοιπόν, από το βήμα της βουλής ο κ. Βενιζέλος φρόντισε να αναφερθεί στη Δημοκρατική Αριστερά με την αναφορά ότι είναι και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, ότι έχει ως στρατηγικό στόχο και επιλογή την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ, πλην όμως αυτό θέλει να γίνει χωρίς θυσίες. Εγώ δεν ξέρω ο κ. Βενιζέλος ποιον ακριβώς επιλέγει. Επιλέγει τον χωροφύλακα ή τον αστυφύλακα; Πριν αναλάβει, όμως το πόστο, την ηλεκτρική καρέκλα του Υπουργού των Οικονομικών, αναρωτιέμαι ποια ήταν η άποψή του για την πορεία υλοποίησης του πρώτου μνημονίου και σε σχέση με τις κυβερνητικές πολιτικές μέχρι εκείνη τη στιγμή; Αυτό θα ήταν πάρα πολύ αποκαλυπτικό να μας το πει. Να του θυμίσω και κάτι άλλο: Η Δημοκρατική Αριστερά από τη διακήρυξη της πέρυσι τον Ιούνιο μιλούσε για ανάγκη επώδυνων μέτρων και ριζοσπαστικών και ανατρεπτικών τομών στην ελληνική κοινωνία με μια διαφορά: Αυτά τα μέτρα τα επώδυνα ήθελε να είναι δίκαια, να κατανέμονται δίκαια στους Έλληνες πολίτες. Βεβαίως, ήθελε και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένο σε αυτό το δύσκολο τούνελ που θα μπει το ελληνικό κράτος, η ελληνική κοινωνία και η κοινωνία να μείνει όρθια. Αυτή είναι η επιλογή της Δημοκρατικής Αριστεράς. Θέλω να πω κάτι συγκεκριμένο στον κ. Βενιζέλο: Αλήθεια η θέση του κ. Βενιζέλου και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στο μαύρο άξονα Μέρκελ, Σαρκοζί, ο οποίος άξονας καταστρέφει την Ευρώπη και ότι πιο ελπιδοφόρο έχει γεννήσει αυτή η Ήπειρος μετά τον πόλεμο, ποια είναι; Εμείς έχουμε τοποθετηθεί. Έχουμε ταχθεί στο πλευρό του κ. Ολάντ, στο πλευρό του Ντάνιελ Κον Μπετίτ και με όλους αυτούς, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι αυτός ο άξονας καταρρέει την Ευρώπη και όχι κάποια παπαγαλάκια του εξωτερικού. Θέλουμε σαφή απάντηση, ποια είναι η θέση και των κομμάτων της συγκυβέρνησης και της ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στην πολιτική που ασκείται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη.

Το ασσανσέρ της ανάπτυξης: Σε ποιόν όροφο θα κατέβετε;

Φοβερά ενδιαφέροντες διάλογοι μέσα στον πραγματικό κόσμο και τις ανάγκες του -για το αύριο που μας ξημερώνει. Την ώρα που το πελατειακό πολιτικό σύστημα μας απειλεί ξανά με ακινησία και παράλυση υπερασπιζόμενο ηρωικά ...τον εαυτό του - ευχαριστούμε τον Γ.Π. για τις άοκνες προσπάθειές του να μας ξεκαθαρίσει την εικόνα που ο λαϊκισμός κάθε μέρα περιπλέκει απελπιστικά με τα ΜΜΕ του και τους ανεκδιήγητους πολιτικούς του... (ΑΣ)
του Γιώργου Προκοπάκη

Μερικά ακόμη για την περιπόθητη ανάπτυξη.
Θυμίζω:
1. Χριστοδουλάκης: ζητάει άμεση ενεργοποίηση του mini-Marshall των €17 δισ. Ζητάει να πάνε σε μεγάλα έργα, υποδομές, κλπ.
2. Κουβέλης: ζητάει πρόσθετο δάνειο €15 δισ σε δόσεις (με ρήτρα επιτυχίας της εκτέλεσης του προγράμματος του Μνημονίου). Δεν λέει λέξη για το πού θα πάνε.
3. Χρυσοχοίδης: υπόσχεται (από τις 29/9/2010, πρώτη του συνέντευξη ως Υπουργός Ανάπτυξης) κάπου €4.5 δισ μοχλευμένα (τόχει υποσχεθεί τόσες φορές που δεν μπορεί, κάποτε θα πέσει μέσα!). Γενικώς στην αγορά.
4. Ράιχενμπαχ: έχει ετοιμάσει μηχανισμό μόχλευσης που τα λεφτά του ΕΣΠΑ θα γίνουν κάπου €30-€40 δισ, με προσδιορισμένα έργα προτεραιότητας (μεγάλα έργα, αναδιάρθρωση του κράτους, υποδομές, κλπ).
5. Ο Σαμαράς δεν είναι σαφές τι λέει.

Όλα τα παραπάνω (πλην του δανείου Κουβέλη) κάτι κάνουν με το ΕΣΠΑ. Το διοχετεύουν εδώ ή εκεί, το βάζουν εγγύηση, κλπ.
Ας δούμε το πράγμα από μια άλλη οπτική.

Στη διαδικασία επανακεφαλαιοποίησης οι Τράπεζες θα βρεθούν με φρέσκο χρήμα €30 με €50 δισ. Ναι μεν θα είναι τα κεφάλαια που απαιτούνται για την ικανοποίηση κανονιστικών όρων (Core Tier 1, 10% ή 7%), άρα δεν θα τα δώσουνε σε διακοποδάνεια, αλλά κάτι θα τα κάνουν. Δεν θα τα φυλάνε στο χρηματοκιβώτιο με τόνους αντισκωριακού. Τι θα τα κάνουν; 

Θα καλύψουν κάποιες τρύπες (άμεση έκθεση) και θα τα κάνουν χορηγήσεις (δάνεια δηλαδή) υψηλής εξασφάλισης.
Γιατί δάνεια υψηλής εξασφάλισης; 

Γιατί οι κανονιστικοί περιορισμοί δεν λένε "φυλάτε λεφτά στο σεντούκι" - απλώς υπολογίζουν το ίδια κεφάλαια σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία (ακίνητα, ομόλογα, δάνεια,...) σταθμισμένα σε κίνδυνο (Risk Weighted Assets). Άρα, δάνειο χωρίς κίνδυνο (ή μικρό κίνδυνο) είναι μια χαρά.
Ποιά είναι τα δάνεια υψηλής εξασφάλισης; 
Είναι τα δάνεια σε μεγάλες επιχειρήσεις (κατά προτίμηση και με κρατική εγγύηση) με εξασφαλισμένες (κατά το δυνατόν) χρηματορροές: η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, τα ΕΛΠΕ, ο ΤΙΤΑΝ, η 3Ε, η Μότορ Όιλ, η Αττική Οδός, τα φωτοβολταϊκά της ΤΕΡΝΑ, τα έργα παραχώρησης (δρόμοι, γέφυρες, μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα,...), τα δίκτυα διανομής ηλεκτρισμού, αερίου, τηλεπικοινωνιών - τέτοια πράγματα. 
Οπωσδήποτε δεν είναι τα δάνεια στις βιοτεχνίες και στους μικρομεσαίους.
Αν αυτά που λένε οι πρωταθλητές της ανάπτυξης, ότι δηλαδή το κεϋνσιανό, "παρεμβαίνει το κράτος και σπρώχνει υποδομές", είναι λύση για την ανάπτυξη, θα ήταν δυνατόν να μας πουν γιατί -εάν υπάρχουν σοβαρά επενδυτικά πλάνα- η "κεϋνσιανή" ανάπτυξη δεν θα έλθει από σπόντα με τα λεφτά της επανακεφαλαιοποίησης; 

Η χώρα πρέπει να αποκτήσει ένα σχέδιο αλλά και μέσα για την αναζωογόνηση της οικονομίας


Λάβαμε και δημοσιεύουμε ανακοίνωση του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων, σχετικά με τις προβλέψεις της νέας δανειακής σύμβασης και την ανησυχία που προκάλεσε η διαρροή σχετικής έκθεσης βιωσιμότητας προς το eurogroup. Σύμφωνα με αυτήν, απαντήσεις ζητά με ερώτησή του στην ευρωπαϊκή επιτροπή ο  συμπρόεδρος των ευρωπαίων Πρασίνων, Dany Cohn-Bendit και ζητά να συμβάλλουν οι επικεφαλείς όλων των πολιτικών ομάδων του ευρωκοινοβουλίου σε συνδιαμόρφωση σχεδίου αναπτυξιακής εξόδου της χώρας μας από την κρίση. Και οι δυο πράσινοι ευρωβουλευτές κινούνται πάντως -και ευτυχώς- μακριά από την λογική της τυφλής αντίστασης στην δανειακή σύμβαση που διακατέχει μεγάλο μέρος της αριστεράς και του οικολογικού χώρου στην Ελλάδα, αντίθετα ανησυχούν εύλογα για την επιρροή των υφεσιακών οριζόντιων περικοπών αλλά και της πιθανής μη πραγματοποίησης των "απαραίτητων μεταρρυθμίσεων" στην επιτυχία του προγράμματος  και την έξοδο από την κρίση (ΑΣ).
από το γραφείο του Ευρωβουλευτή των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, Νίκου Χρυσόγελου - Βρυξέλλες 23.02.2012:

Υψηλός ο κίνδυνος για μη επίτευξη των στόχων έως το 2020, με πιθανότητα να χρειαστεί και νέο πακέτο στήριξης
► Γραπτές ερωτήσεις για την Έκθεση «Aνάλυσης της Bιωσιμότητας του Ελληνικού Xρέους» που διέρρευσε στην δημοσιότητα κατέθεσε ο Dany Cohn-Bendit προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
► Οι λανθασμένες προβλέψεις της Τρόικα και η ύφεση μπορεί να οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερο κόστος για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους όσο και τους Έλληνες πολίτες, δήλωσε ο Νίκος Χρυσόγελος, ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων.

Σύμφωνα με την ανάλυση βιωσιμότητας χρέους (Debt Sustainability Analysis- DSA) της Τρόικα που παρουσιάσθηκε στο Eurogroup απαιτείται η κάλυψη ενός χρηματοδοτικού κενού ύψους 20 δισ. ευρώ περίπου. Η έκθεση, που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, υποστηρίζει πως εάν η ύφεση βαθύνει μεσοπρόθεσμα και δεν εφαρμοσθούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, το ελληνικό χρέος, παρά το κούρεμα, θα φτάσει το 160% του ΑΕΠ το 2020.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Όποιος λέει ότι θα (επανα)διαπραγματευθεί, ας κάνει τον κόπο να μας πει επί ποίου θέματος θέλει να διαπραγματευθεί και τι θέλει να πετύχει. Τόσο απλά - εκλογές έρχονται άλλωστε...

"Γουστάρουμε σχέδια Μάρσαλ, αλλά φρικάρουμε με την task force του Ράιχενμπαχ. Θέλουμε αναπτυξιακά πακέτα, αλλά αδυνατούμε να απορροφήσουμε επαρκώς το ΕΣΠΑ. Ονειρευόμαστε ευρωομόλογο, αλλά σιχαινόμαστε τη δημοσιονομική πειθαρχία. Κατηγορούμε την Ε.Ε. ότι αδιαφορεί και δεν ενοποιείται περαιτέρω, αλλά απορρίπτουμε μετά βδελυγμίας "μπάστακες" και επιτροπείες. Μιλάμε διαρκώς για τοκογλύφους, ακόμα κι αν τώρα δανειζόμαστε με κάτω από 3%. Επιθυμούμε το ευρώ, αλλά σκεφτόμαστε με δραχμές. Η αντίφαση αυτή κάποια στιγμή ίσως αποδειχτεί μοιραία." (To Feleki, στο fb) 
αν είναι για "ισοδύναμες προτάσεις", να περιμένουμε...


του Γιώργου Προκοπάκη*

Ζητούν πολλοί (και σοβαρά υποτίθεται) επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου 2. Μάλιστα τίθεται και ως πολιτική προς εφαρμογήν μετά τις εκλογές, γίνεται δε παντιέρα από τα, πλην ΚΚΕ, κόμματα της αριστεράς. Να το συζητήσουμε λοιπόν.

Ξερουμε ότι η "γενικώς και αορίστως επαναδιαπραγμάτευση" ήταν μια ιδιαίτερα επιτυχημένη πολιτική για τη ΝΔ μέχρι τον Νοέμβριο 2011. Χωρίς καμιά πολιτική πρόταση, χωρίς να προσφέρει τίποτε σχετικό με τη συγκυρία και την κρίση, ανέκτησε πολιτική υπόσταση. Μέχρι το Νοέμβρη είπαμε, οπότε τα πράγματα κομματάκι σφίξανε.

Όποιοι από την αριστερά μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση, ας πουν τι εννοούν. Το Μνημόνιο δεν είναι κάτι μαγικό ή αφηρημένο. Εδώ http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/mnimonio-dummies-toy-stefanoy-papanikoy είναι κωδικοποιημένες όλες οι προβλέψεις του οι οποίες ψηφίστηκαν στις 12/2/2012. Όποιος ευαγγελίζεται επαναδιαπραγμάτευση μπορεί πολύ απλά να καταθέσει ποιό ή ποιά απ' τα 63 σημεία χρήζουν αλλαγής - και ποιάς.

Από Σαμαρά χορτάσαμε. Αν είναι να εμπλακούμε σε συζήτηση εντός της (όποιας) αριστεράς, ας είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς. Μέχρις ότου οποιοσδήποτε καταθέσει κάτι το οποίο να είναι δυνατόν να τεθεί σε τραπέζι διαπραγμάτευσης με την Τρόικα (που σημαίνει ότι πρέπει να συνοδεύεται με ρητή αναφορά στους στόχους υψηλού επιπέδου, π.χ., χρέος 120% το 2020) δεν είναι δυνατόν να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση.

Για όσους επιλέγουν την ευχολογική συζήτηση περί ανάπτυξης, ας πουν τι προτείνουν και τι θέλουν. Ο Χριστοδουλάκης http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=12751 καταθέτει την άποψή του. Σωστή ή λάθος, το συζητάμε. Ποιός άλλος απ' αυτούς που ολοφύρονται για την ανάπτυξη έχουν αρθρώσει έστω και μία λέξη (επί της ουσίας);

Για όσους θέλουν να εμπλακούν στη σχετική συζήτηση, παρακαλώ ας φροντίσουν απλώς να ξεχωρίσουν τα δύο, το 2ο πακέτο (PSI, δανειακή, μνημόνιο) και την ανάπτυξη. Ούτως ή άλλως τα κονδύλια είναι ήδη χρεωμένα - εκτός βέβαια εάν η πολιτική τοποθέτηση είναι "αν δεν με αναπτύξετε με τρόπο που δεν ξέρω, δεν θέλω τη δανειακή και χρεοκοπώ".

Εδώ είμαστε λοιπόν, να τα πούμε, να δούμε αν μπορούμε να αποκτήσουμε πολιτική. Λοιπόν;


*από μια συζήτηση στο fb για το τι ακριβώς προτείνει και αν προτείνει τελικά κάτι, η δημοκρατική αριστερά


Eurogroup 21-02-2012

του Γιώργου Προκοπάκη*

Στις 27/10/2011 η Ευρωζώνη αποφάσισε την παροχή του 2ου πακέτου στήριξης προς την Ελλάδα. Βασικός στόχος ήταν η μείωση του ελληνικού χρέους στο θεωρούμενο ως βιώσιμο 120% του ΑΕΠ το 2020. Το πακέτο προέβλεπε (α) τη μείωση του ελληνικού χρέους κατά €100 δισ ως «συμβολή του ιδιωτικού τομέα» μέσω του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων (PSI+), (β) την παροχή νέου δανείου €130 δισ (συνολικά περίπου €168 δισ με τα υπόλοιπα του Μνημονίου 1), (γ) την εφαρμογή σειράς δομικών αλλαγών στην ελληνική οικονομία και το δημόσιο ώστε η χώρα να μπορέσει να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της.

Τι αποφασίσθηκε στις 21/2/2012

Από τις 27/10/2011 μεσολάβησαν πολλά τα οποία έκαναν ακόμη πιο δυσχερή την ελληνική θέση. Η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους της τρόικας (15/2/2012) υπεδείκνυε ότι με τις νέες συνθήκες, ο στόχος χρέους 120% του ΑΕΠ το 2020 ήταν ανέφικτος, ακόμη και εάν το πρόγραμμα μπορούσε να εκτελεσθεί κατά γράμμα. Στο Eurogroup επαναβεβαιώθηκε η επιθυμία των εταίρων, έστω και με βαριά καρδιά, να συνεχίσει η Ελλάδα την ευρωπαϊκή της πορεία και ελήφθησαν τα μέτρα που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν τη θέση της χώρας στην Ευρωζώνη – αρκεί βέβαια η Ελλάδα να κάνει από τη μεριά της ό,τι απαιτείται.

Η φιλοσοφία της απόφασης

Η φιλοσοφία της απόφασης της 21/2/2012 είναι λίγο-πολύ η ίδια με αυτήν των αποφάσεων των συνόδων κορυφής της 21/7 και 27/10:
Παρέχεται στην Ελλάδα μια περίοδος δέκα ετών με μειωμένες απαιτήσεις εξυπηρέτησης (και πρακτικώς μηδενικές) αναχρηματοδότησης του χρέους της, ώστε να γίνουν όλες οι απαραίτητες αλλαγές και να ορθοποδήσει η χώρα.

Το πρόσθετο στοιχείο της τελευταίας απόφασης είναι η περαιτέρω ελάφρυνση όλων των απαιτήσεων εξυπηρέτησης του χρέους μέχρι το 2015, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα πρόσθετα προβλήματα της παρατεινόμενης ύφεσης και του δυσμενούς διεθνούς περιβάλλοντος.

Οι λεπτομέρειες της απόφασης

Το 2ο πακέτο στήριξης ήταν πάντα ένα και ενιαίο, με δύο συστατικά: το PSI και το δάνειο. Ό,τι περισσότερο μπορούσε να εξοικονομηθεί από το PSI, τόσο περισσότερα χρήματα θα μπορούσαν να προστεθούν στα «φρέσκα» €130 δισ του δανείου.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Kουβέλης: Στην όχθη, για να μη βραχούν τα παπούτσια

...στο μυαλό του Φώτη Κουβέλη*

του Κώστα Ρεσβάνη*
Το θέμα είναι τώρα τι λες
Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ
Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας
Το θέμα είναι τ ώ ρ α τι λες.
(Μανόλης Αναγνωστάκης)
Ο Φώτης Κουβέλης γνωρίζει πολύ καλά ότι τα δημοσκοπικά ποσοστά που απολαμβάνει ο ίδιος και η Δημοκρατική Αριστερά, οφείλονται κατά κύριο λόγο στον κατακερματισμό και στην έλλειψη αξιόπιστης ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Δεν αγνοεί επίσης ότι το μειλίχιο ύφος που διαθέτει, στολισμένο με φιλοευρωπαϊκή εσάνς, φέρνει κοντά τους κεντρώους και προοδευτικούς ψηφοφόρους που δεν ανέχονται τις ανερμάτιστες κραυγές του Τσίπρα και το άνυδρο τοπίο των σταλινικών της Παπαρήγα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σχεδόν μονοπωλεί τον δημόσιο λόγο, αφήνοντας στη σκιά τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ. Γνωρίζει ότι το στυλ του «πουλάει» και έχει δίκιο.
Αλλά ας δούμε, με πολιτικούς όρους, τι απομένει αν ξύσουμε τη δημόσια εικόνα του Φώτη Κουβέλη.

Η αντινομία: Ορκίζεται στο ευρώ και στην «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» και ταυτόχρονα καταψηφίζει οτιδήποτε παρέχει την δυνατότητα-μέσα από απίστευτες δυσκολίες και θυσίες-να τελεσφορήσει αυτό που λέει ότι πιστεύει! Κάποιοι, περισσότερο βίαιοι, θα ονόμαζαν αυτή την αντινομία, «κουτοπονηριά». Και ευρωπαϊστής και αντίθετος με τις υπάρχουσες υποχρεώσεις μας στην Ευρώπη! Την απάντηση σε αυτά τη γνωρίζουμε ήδη: «Υπάρχουν άλλοι δρόμοι», υπάρχουν άλλα μείγματα» και λοιπές γοητευτικές λύσεις. Κι αναρωτιέται κάθε νοήμων: Τώρα θ’ αρχίσουμε τα σχέδια για «άλλα μείγματα»; Τη στιγμή που κινδυνεύουμε κάθε στιγμή να γίνουμε η χώρα που ονειρεύεται ο Μεντρέκας και ο Σκουρλέτης;

Μετά την καταστροφή της χώρας από μία άθλια διακυβέρνηση του Κ. Καραμανλή και μια αθλιότερη του Γ. Παπανδρέου, πολλοί απεγκλωβισμένοι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες πίστεψαν ότι κάποιο νέο σχήμα θα ξέφευγε από την μικροπολιτική και το θανάσιμο για τον τόπο «κομματικό κόστος». Θα ήταν η ΔΗΜΑΡ; Πολλοί το εύχονταν και δυστυχώς στην πορεία πολλοί διαψεύδονται. Αλλά παρατηρούμε και κάτι χειρότερο.

Ο καιροσκοπισμός: Υπάρχει πιο επώδυνο τραύμα για έναν δημοκράτη από τη στάση της ΔΗΜΑΡ, δηλαδή του Φ. Κουβέλη, στο θέμα του νόμου για τα Πανεπιστήμια;

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

"Καλύτερα πτώχευση"; Δείτε το βίντεο και το ξανασυζητάμε....

Κάποιοι, μπροστά στις δυσκολίες της ύφεσης, της ανεργίας και των μέτρων λιτότητας αλλά και του μακρού δρόμου των μεταρρυθμίσεων και της ανάκαμψης, υιοθετούν τις αυτοκτονικές ιδέες του αντιμνημονιακού λαϊκισμού  -και όσων ανεύθυνα και χωρίς καμία εναλλακτική υποστηρίζουν την καταψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης φέρνοντας πιο κοντά και σαν μόνη λύση, την στάση πληρωμών και την ...εθελοντική πτώχευση. Όσο κι αν η νέα σύμβαση περιέχει αντί για στοχευμένες μόνο περικοπές δαπανών (γιατί περιέχει και τέτοιες), σειρά από μέτρα οριζόντιας λιτότητας και περικοπών επί δικαίων και αδίκων (κι εδώ μην ξεχνάμε ποτέ ότι αυτό ήλθε σαν αποτέλεσμα της πελατειακής "αντίστασης" δυο χρόνων σε περικοπές προνομίων από τους δικούς μας διαπραγματευτές...) η σύγκριση με την αδυναμία δανεισμού και τα αποτελέσματά της είναι τραγική. Και απορώ ακόμα πόση ανευθυνότητα υπάρχει στις πολιτικές δυνάμεις, όλες όσες προτείνουν αντί της κριτικής στο μνημόνιο 2 και ευρωπαϊκές συμμαχίες για τον περιορισμό των αρνητικών του όψεων, την καταψήφισή του... Κι αν είχαν έστω μια (1). έγκυρη εναλλακτική πρόταση, ας μας πρότειναν το ρίσκο! Εκείνοι, όχι ο Βαρουφάκης κι ο Καζάζης, ο Βελόπουλος κι ο Λιακόπουλος... Αλλά χωρίς καμία, πρέπει να είναι πολύ απελπισμένοι για την νέα κομματική τους επιδότηση που θα εξαργυρώσει τις ψήφους των απελπισμένων. Χρωστούν βλέπετε...


Αυτός ο δρόμος (της δραχμής), απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ...


Πριν λίγες μέρες, ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης ανέβασε στο blog του ένα άρθρο με τίτλο Χρεοκοπημένες αλήθειες και τοκισμένα ψέματα. Το άρθρο ακολουθεί τη νοητική διαδρομή που είναι κυρίαρχη στους κύκλους της "αντιμνημονιακής" Αριστεράς και η ιδιαίτερη αξία του είναι ότι είναι γραμμένο από έναν έμπειρο και θαρραλέο δημοσιογράφο που χάρη στην γνώση του στο μαχητικό ρεπορτάζ τεκμηριώνει όσο καλύτερα γίνεται τις απόψεις του. Γι αυτό και έχουν επίσης ιδιαίτερη αξία οι δυο απαντήσεις που βρήκα στο διαδίκτυο και αποδομούν το λόγο και τα επιχειρήματα του Κ.Β. - που όπως καλά καταλάβατε ήδη, επιχειρηματολογεί υπέρ της παύσης πληρωμών, της μονομερούς χρεοκοπίας, της εξόδου από την ΕΕ και της επιστροφής στην δραχμή. Ακολουθούν και τα τρία κείμενα:
Χρεοκοπημένες αλήθειες και τοκισμένα ψέματα

Δημοσιευμένο στις 11 Φεβ 2012, Κώστας Βαξεβάνης



Σκέφτομαι πολύ καιρό να γράψω αυτό το κομμάτι. Όχι μόνο από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά και γιατί εγώ ο ίδιος έπρεπε να απαντήσω στον εαυτό μου ποιό είναι το καλύτερο για τη χώρα και για μένα. Όπως όλοι ανησυχώ και φοβάμαι. Και όταν φοβάσαι είναι εύκολο να κάνεις τα χειρότερα. Δεν υπάρχει συνταγή για το φόβο πέρα από τη γνώση.

Ανάμεσα σε θεωρίες για δραχμές, δηνάρια, ριάλια, πτωχεύσεις και σωτηρίες, υπάρχει η γνώση που πρέπει να ακολουθήσεις. Γιατί για παράδειγμα η δραχμή είναι κακή; Όσοι σήμερα δαιμονοποιούν την επιστροφή στη δραχμή, απαντούν επισείοντας τα θηρία της Αποκάλυψης. «Δεν θα έχουμε να φάμε, να ζεσταθούμε, θα ζούμε στην απόλυτη
φτώχεια» κλπ. Δεν έχω διαβάσει πειστικό επιχείρημα γιατί όλα αυτά δεν θα συμβούν αν παραμείνουμε στο ευρώ. Ποιός το εγγυάται; Οι εταίροι δανειστές ή οι πολιτικοί μας οι οποίοι είναι αυτοί και όχι άλλοι που μας έφεραν ως εδώ.

Δεν είμαι ειδικός. Ό,τι διαβάσετε προκύπτει από συνεντεύξεις με ειδικούς, μια τεράστια βιβλιογραφία που την τελευταία χρονιά ήταν ένας εφιάλτης που κατέληξε φίλος, και την εμπειρία που μου δίνουν τα 25 χρόνια δημοσιογραφίας (αυτή μου η εμπειρία δεν αναλύει απαραίτητα την οικονομία αλλά με κάνει να αντιλαμβάνομαι και να εξηγώ τα συμφέροντα μέσα κυρίως από πληροφορίες).

Ότι γραφω είναι αυτό που θα έλεγα στα παιδια μου ότι συμβαίνει. Και το τι απαντάω στο ερώτημά τους τι πρέπει να γίνει


Ευρώ ή δραχμή;

Παρότι ο μεγαλύτερος δράκος για την ελληνική οικονομία, ήταν οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν και επί ευρώ και επί δραχμής, η δραχμή εμφανίζεται σήμερα ως κίνδυνος για την χώρα. Αν γυρίσουμε στην δραχμή, για κάποιο λόγο που δεν αναλύεται αλλά συνδέεται με την αρνητική έννοια της χρεοκοπίας, θα επιστρέψουμε στη δεκαετία του 50. Ετσι δημιουργείται ένα είδος φοβικών αντανακλαστικών απέναντι στη λύση της δραχμής. Ας δούμε όμως τι συμβαίνει:

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Ποιος φταίει για το νέο πλιάτσικο στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας;


 της Έφης Ξένου από ΤΑ ΝΕΑ
Τουλάχιστον εξοργιστική είναι η νέα ένοπλη ληστεία στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας σήμερα (την Παρασκευή) στις 7.30 το πρωί σε απόσταση μόλις ένα μήνα από την κλοπή έργων του Picasso, Mondrian και Caccia. Πρόκειται για μια σοβαρή εθνική ταπείνωση που έκανε τον γύρο του κόσμου.
Κλάπηκαν πάνω από 60 αντικείμενα ενώ η φύλακας που δεν οπλοφορούσε καν, δέθηκε από τους ληστές ενώ δεν χτύπησε ούτε ο συναγερμός! Πολλά τα ερωτήματα από την ύποπτη αυτή ληστεία.. Μήπως οι κλοπές είναι προσχεδιασμένες από τα ίδια άτομα, αφού πρόκειται για σπείρα; Μήπως στοχεύουν ακριβώς στην διεθνή μας διαπόμπευση και στην περαιτέρω τρώση της εικόνας μας στο εξωτερικό; Μήπως θέλουν μ’ αυτά να αποσυρθεί κάθε εύλογο αίτημά μας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα αφού δεν μπορούμε να προστατεύσουμε καν τα δικά μας; Γιατί στην Ελλάδα απαξιώνεται τόσο η δημόσια κληρονομιά και περιουσία; Τι περιμένουμε επιτέλους; Να μας κλέψουν και τις Καρυάτιδες; Πότε θα σταματήσουμε να ψηφίζουμε ανίκανους πολιτικούς που μας μετέτρεψαν σε ξέφραγο αμπέλι;
Που στρέφονται οι υποψίες; 

Σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής εκτιμήσεις των αξιωματικών της Αστυνομίας το νέο πλιάτσικο στο μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας, πιθανόν να αποτελεί παραγγελία συλλεκτών του εξωτερικού που γνώριζαν τα ανεπαρκέστατα μέτρα φύλαξης του μουσείου και τις ελλείψεις προσωπικού που είχαν μάλιστα επισημανθεί από το ίδιο το μουσείο στο Υπουργείο Πολιτισμού τον Νοέμβριο του 2011. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, οι δύο κουκουλοφόροι δράστες ήταν πιθανότατα αλλοδαποί και έψαχναν δύο συγκεκριμένα εκθέματα: το χρυσό στεφάνι και μια συλλογή γραμματοσήμων. Η φύλακας είχε μόλις απενεργοποιήσει τον συναγερμό.. Tην φίμωσαν, την έδεσαν, έκλεψαν διάφορα χάλκινα και πήλινα αντικείμενα καθώς και νομίσματα και διέφυγαν με όχημα. Με επίσημη ανακοίνωσή τους οι σύλλογοι Αρχαιολόγων χαρακτηρίζουν ως περίεργη την κλοπή καθώς τα 68 κλεμμένα αντικείμενα είναι καταγεγραμμένα και φωτογραφημένα και είναι δύσκολο να διακινηθούν στην "μαύρη αγορά".

Τι φταίει; 

Το μεγάλο πρόβλημα φυσικά, που πυροδοτεί φαινόμενα τέτοιου τύπου, είναι η υποχρηματοδότηση της αρχαιολογικής υπηρεσίας, όπως επισημαίνουν οι αρχαιολόγοι, που δημιουργεί κενά στην φύλαξη . Επίσης οι εφεδρείες, που έχουν απογυμνώσει τις υπηρεσίες με αποτέλεσμα ένα τεράστιο έλλειμμα προσωπικού. Ενδεικτικό είναι το γεγονός, ότι ενώ για ολόκληρη την αρχαιολογική υπηρεσία ο προϋπολογισμός φέτος ήταν 12 εκ. ευρώ, για το μέγαρο Μουσικής δόθηκαν 95 εκ.
...
η συνέχεια εδώ: art noise