Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ.

ΠΟΥ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ...
από το Βουβό Κίνημα*

Οι εποχές απαιτούν ωριμότητα. Οι στιγμές σοβαρότητα. Η κοινωνία, στα όρια της, υποβάλλει με τον τρόπο της, άλλοτε σιωπηλά κι άλλοτε ηχηρά μέσω δημοσκοπήσεων , ένα ξεκάθαρο αίτημα για ενότητα, συσπείρωση, αλληλεγγύη, όλων εκείνων των δυνάμεων που αντιτάχθηκαν στην λαίλαπα του μνημονίου, που δεν ευθύνονται τουλάχιστον άμεσα για την πολυεπίπεδη κατάρρευση και διαφθορά , που προτείνουν έστω στα όρια των δυνατοτήτων τους, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών, έναν άλλο τρόπο πολιτικής διακυβέρνησης και κοινωνικής εκπροσώπησης.

Υπό τις συνθήκες αυτές, τι νόημα έχει άραγε, η διατήρηση της τελευταίας και για πολλούς –κυρίως ανένταχτους- ανεξήγητης ακόμη διάσπασης, της ριζοσπαστικής και δημοκρατικής αριστεράς; Ποιο χάσμα είναι εκείνο και ποιας τάξης μεγέθους που δεν αφήνει τους έως πρότινος συντρόφους , να συστρατευθούν σε εκείνο που η κοινωνία προστάζει κι απαιτεί; Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένα ορατό σημείο επαφής, όταν μεγάλα στρώματα της κοινωνίας βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης; Τι εξυπηρετεί – αν όχι εκλογικές σκοπιμότητες- η ξεχωριστή κάθοδος των δυνάμεων αυτής της αριστεράς στις επερχόμενες εκλογές, όταν η συσπείρωσή τους θα μπορούσε να αποτελέσει έναν άλλο ισχυρό εναλλακτικό πόλο στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα;

Σίγουρα θα μπορούσε κάποιος, εκπροσωπώντας τον έναν ή τον άλλο φορέα, να διατύπωνε αρκετά επιχειρήματα κυρίως ιδεολογικού περιεχομένου για να δικαιολογήσει την εμμονή στην διάσπαση αυτή. Πόσο αλήθεια όμως θα ενδιέφεραν τα επιχειρήματα αυτά όσους δίνουν καθημερινά την μάχη της απλής επιβίωσης κι απαιτούν δυναμική εκπροσώπηση των τελευταίων προσδοκιών που τους απέμειναν; Και πόσο σημαντική μπορεί να είναι η οποιαδήποτε ιδεολογική ή πολιτική διαφορά ώστε να υπερτερεί της κρίσιμης αναγκαιότητας ενός κοινού μετώπου;

Οι τελευταίες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις με κοινό παρανομαστή το μνημόνιο και την εποχή του , απέδειξαν για ακόμη μια φορά ότι η δυσκολία να διαχειριστεί η ίδια η αριστερά τα πάθη της προκαλώντας νέα ιστορικά λάθη, αποτελεί πρόκριμα για ολόκληρη τη κοινωνία και την απήχηση που μπορεί να έχει στα τμήματα του πληθυσμού που υπο άλλες συνθήκες πολιτικής και κοινωνικής ωριμότητας θα έβρισκε πολιτικό καταφύγιο σε μια συμπαγή αριστερά ικανή να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στις σημερινές συνθήκες.

Αναμφισβήτητα, μέσα από την ¨μνημονιακή¨ δοκιμασία ολόκληρης της κοινωνίας , απεδείχθη, πως η αριστερά για ακόμη μια φορά, κρύβοντας το κεφάλι της στην άμμο, δεν αναλαμβάνει την ιστορική της ευθύνη.Κι ακόμη, με την ανευθυνότητα και την ανοχή της , διασώζει ακόμη και τώρα το εξουσιαστικό σύμπλεγμα του δικομματισμού και της κοινοβουλευτικής αχρωμίας, περιορίζεται σε δημοσκοπική και αργότερα ίσως μικρο-εκλογική κερδοφορία , σπαταλώντας το πολιτικό της κέρδος στην εσωστρέφεια και το κατακερματισμό, σημεία ενός παλαιολιθικού αριστερού τρόπου σκέψης και καθιστά τον εαυτό της τελικά μέρος της πολιτικής κρίσης ενός συστήματος με τραγικά αδιέξοδα και στρεβλώσεις, όταν μάλιστα η ίδια θα έπρεπε να αποτελεί δύναμη εξόδου από τη κρίση και οραματισμού της κοινωνίας και όχι εύκολο αποκούμπι πολιτικών και εκλογικών αδιεξόδων. Κι ακόμη, υπεροπτική, αλαζονική και αδιάλλακτη, αδιάφορη για τις κοινωνικές συνέπειες των πολιτικών πράξεων της, άτολμη, φοβισμένη και ανερμάτιστη , όχι μόνο δεν είναι συσπειρωμένη και συμπαγής διαμορφώνοντας έντονο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο , αλλά αντίθετα αναλώνεται αλόγιστα κι επιπόλαια , ενισχύοντας τα κοινωνικά ελλείμματα, τις παθογένειες του συστήματος και τις αντιδραστικές πολιτικές και κυρίως μια σαφή απολίτικη στροφή των χαμηλών στρωμάτων της κοινωνίας που υπο συνθήκες μιας ηγετικής αριστερής παρουσίας θα αποτελούσε τη μεγάλη κοινωνική δεξαμενή της.

Σίγουρα δεν είναι η ώρα για κρίσεις , επιμερισμό ευθυνών, μακρόσυρτες συσκέψεις. Η αναγκαιότητα της συσπείρωσης της αριστεράς στις ημέρες μας , δεν μπορεί ή δεν προλαβαίνει να αναλυθεί σε τραπέζι συσκέψεως ή αίθουσα παραταξιακών επιτελείων, σε επιστημονικό κοινωνιολογικό συνέδριο Μαρξιστών επιστημόνων , δεν αποτελεί απότοκο κομματικών γνωματεύσεων. Αντίθετα, δημιουργείται κάθε ημέρα στους δρόμους και τις πορείες, στα κινήματα και τους φορείς και όσο και αν κάποιοι αδιαφόρησαν μέχρι τώρα για τη πολιτική των δρόμων και τη δέσμευση των κινημάτων, δεν έχουν πλέον καμία πολυτέλεια να το κάνουν. Εκτός πια κι αν ενδιαφέρονται απλά και μόνο για την περιστασιακή καταγραφή ενός ποσοστού ανόδου. Αυτό όμως απαιτούν οι συνθήκες;

Όλη αυτή η ¨μνημονιακή¨ περιπέτεια αποτελεί μια χρήσιμη κι ελπιδοφόρα στη προοπτική της αφετηρία για μια διαφορετική πορεία που δεν σταματά στις κακοδαιμονίες της Αριστεράς και στην αυταρχική της, έναντι στη κοινωνία, εσωστρέφεια. Κι αυτό, οφείλει συνολικά η αριστερά να το αντιμετωπίσει. Γιατί έχει το ιστορικό χρέος να συσπειρωθεί με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική απήχηση. Και αυτή μπορεί να τη συναντήσει σε χώρους που αποτελούν το ζωτικό χώρο της αριστεράς. Στην ίδια τη κοινωνία. Όχι αποκλειστικά σε κομματικές οργανώσεις μελών και φίλων , αλλά σε ολόκληρη τη ριζοσπαστική και δημοκρατική τάση της κοινωνίας. Ο στόχος αυτός δεν αναζητείται με παραταξιακά διαβατήρια και δηλώσεις κομματικής προσήλωσης μόνο στο καταστατικό των επιμέρους οργανώσεων , μα στους χώρους και τα μέτωπα που η ίδια η κοινωνία έχει δημιουργήσει. Άλλωστε περί μετώπου δυνάμεων της κοινωνίας πρόκειται, όχι για φοιτητική οργάνωση τριαντάχρονων επαγγελματιών της ριζοσπαστικής θεωρίας και μόνο αυτής, ούτε για μη κερδοσκοπική οργάνωση για την διάσωση του δημοκρατικού αριστερού κέντρου, από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ.

Στην κατεύθυνση αυτή και με δεδομένη της έως πρότινος συντροφική σχέση του Αλέξη Τσίπρα και του Φώτη Κουβέλη, ένα απλό τηλεφώνημα ίσως και να αρκεί για την πρώτη συνάντηση. Ισως πάλι και να απαιτείται μια πρωτοβουλία από προσωπικότητες της αριστεράς που συνομιλούν και με τους δύο. Τρόπος υπάρχει. Όπως και χώρος. Κανείς από τους δύο δεν περισσεύει, όχι τώρα , πόσο μάλλον μετεκλογικά. Με τον Αλέξη Τσίπρα επικεφαλής της επερχόμενης νέας μεγάλης ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας και τον Φώτη Κουβέλη, υποψήφιο Πρόεδρο μιας ενδεχόμενης κατόπιν μετεκλογικών ζυμώσεων εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ θα καταφέρει να διαμορφώσει ένα ορμητικό κοινωνικό ζωντανό ποτάμι που θα παρασύρει ολόκληρη την κοινωνία στην εμπνευσμένη πορεία μιας μετωπικής συνισταμένης , ενός διαφορετικού κοινωνικού αγωνιστικού πόλου που θα αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων, ακριβώς όπως, δεκαετίες πριν, πρωταγωνίστησε η ΕΔΑ , που επί ίσοις όροις θα μπορέσει να καλέσει και το ΚΚΕ να συμβάλει ουσιαστικά και παρά τις διαφορές τους σε αυτό που το ίδιο αποκαλεί λαϊκή αντεπίθεση.

Οι εκλογές είναι κοντά. Όμως έστω κι αργοπορημένα, χρόνος υπάρχει. Ένας ¨ άλλος πόλος είναι εφικτός¨. Δεν είναι αργά. Ας αναλάβουν όλοι τώρα την ευθύνη και τη πρωτοβουλία και αύριο κιόλας όσοι δεν λιγοψύχησαν –κι είναι ακόμη πολλοί- ας ξαναβρεθούν στο γνωστό χώρο για το γνωστό χρέος τους έναντι της κοινωνίας. Η με αυτή την μορφή παρουσία της Αριστεράς στις επερχόμενες εκλογές , επιβάλλεται από την ίδια τη κοινωνία, τα κινήματα, την ίδια την ιστορία . Εκτός αν επιμείνει να ξεπεραστεί από αυτά. Τότε όμως θα αναλάβει για πάντα το κόστος. Και δυστυχώς, δεν θα είναι μόνο πολιτικό.

*για την αντιγραφή
Σταυρος Αντυπας


20 σχόλια:

  1. Πολυ αισιοδοξος εισαι. Η γενια του 1-1-4, του Μαη του 68 και του πολυτεχνειου εχουν τουλαχιστον πληρη ενσημα (36+ ετη)για βουλευτικοποιηση. Δεν καταλαβαινουν οι μ... οτι με την προταση σου μπορει να παιχτουν +50 εδρες και να γινουν πολυ περισσοτεροι (οι διπλασιοι) βουλευτες!!!!

    Αφωτιστοι Φιλελληνες

    ΥΓ Κατεβαινοντας χωριστα, στην ανασφαλεια τους, επιτρεπουν στον Ευθυμιοπουλο και το αθλητικο ΠΑΣΟΚ (Σακοραφα, Β.Οικονομου,...), στον Ν.Μπιστη σε δευτερο χρονο, ισως και στον "γιγαντα" Μ. Ανδρουλακη να γινουν βουλευτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω ποιο είναι το βουβό κίνημα αλλά σίγουρα είναι και τυφλό. Κάναμε αμάν να φύγει ο Φώτης από το ΣΥΡΙΖΑ και τώρα άντε πάλι ξανά μανά από την αρχή; Νάναι κυβέρνηση να γιαουρτώνουν οι μεν τους δε; Να μιλάει ο ένας με την τρόικα για τα χρέη και ο άλλος να μπαίνει μέσα και να τους φτύνει; Ο ένας να κοιτάει πως να αρχίσει να δουλεύει η παραγωγή και ο άλλος να ψάχνει τρόποτυς μαζί με την Αλέκα πως να κλείσει τα εργοστάσια; Πλάκα θα είχε. Σε ένα μόνο θα συμφωνούσαν. Στην διατήρηση όλων των δομικών χαρακτηριστικών του δημοσίου. Να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. με ποια αριστερα θέλει σύμπραξη ο Επιστολογράφος:

    Με αυτή που αρνείται την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
    Με αυτή που ο πρόεδρος της δηλώνει πως πρέπει να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις για το psi.
    Με αυτή που απορρίπτει την δυνατότητα όταν υπάρξουν προϋποθέσεις κυβερνητικής διαχείρισης.
    Με αυτή που συντάσσεται με τις δυνάμεις του εθνικισμού και της άκρας δεξιάς ως αντιμνημονιακή καρικατούρα.
    Με αυτή που εκτρέφει τον λαικισμό, την φασίζουσα νοοτροπία (επιθέσεις εναντίον πολιτικών) και εκφράζει τον πιο συντηρητικό συντεχνιασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Τσίπρας και ο Τσίπρας-λάιτ (Κουβέλης) θα μπορέσουν να συμφωνήσουν. Έχουν ήδη ένα σημείο συμφωνίας: τη στάση τους υπέρ των ιδιοκτητών ταξί.... :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάποιο λάθος κάνει το βουβό κίνημα (;;)

    Ίσως να έγραφε την επιστολή για τον Αλέξη, την Αλέκα και τον Αλέκο και κάπου τα μπέρδεψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εντάξει, η επιστολή αυτή γράφτηκε προφανώς για να υπηρετήσει την επιχειρηματολογια του ΣΥΡΙΖΑ περί ενοτητας της αριστερας κτλ. κατανοητό.

    Το ερώτημα είναι γιατί aναδημοσιεύεται σε αυτο το blog.
    Συμφωνει η ΑΣ με το ιδεολόγημα του Τσίπρα περί ενότητας της αριστεράς? ή απλά το σιγοντάρει ελπίζοντας να ξεμπερδέψει μια και καλή με την ΔΗΜΑΡ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το κείμενο xno είναι του Σταύρου Αντύπα και μου το έστειλε για δημοσίευση. Ξέρεις ότι είμαι κριτικά απέναντι από Τσίπρα και Κουβέλη. Η δημοσίευση δεν σημαίνει συμφωνία αλλά ότι κάτι μπαίνει σε συζήτηση γιατί έχει ενδιαφέρον!
    Το ενδιαφέρον είναι ότι παρά την σύγκλιση επι της ουσίας Δημαρ Συν το τελευταίο διάστημα (βλέπε θέσεις και στάση στις ψηφοφορίες όχι προθέσεις και προφάσεις) καμιά πιθανότητα συνεργασίας δεν διαφαίνεται. Σε λίγο θα κάνουν και ξεχωριστές πορείες όπως κάνουν Συριζα ΚΚΕ...
    Γιατί λοιπόν δεν συνεργάζονται; Ο παλιός ΣΥΝ είναι...και ίσως σοβαρευτούν και οι δύο με την συνεργασία. Κι αν γίνουν κυβέρνηση θα μπορέσουν να εφαρμόσουν την αντιμνημονιακή τους πολιτική και να αναζητήσουν αλλού δάνεια και συμβάσεις. Δεν θέλουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πολύ ωραίο κείμενο. Βέβαια εγώ δεν ήμουν τόσο ουτοπιστής. Θα προτιμούσα σε πρώτη φάση μία συσπείρωση σε κινηματικό επίπεδο (κοινές, ενιαίες δράσεις). Ας κατέβαιναν στους δρόμους (όχι μόνο πορείες) όλοι οι αριστεροί μαζί, να δούμε πως θα κινηθεί η χώρα. Ας αρχίσουμε από τα βασικά: κοινές δράσεις, κοινές πορείες, κοινές εκδηλώσεις. Μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα. Ας παλέψουμε στο ελάχιστο των κοινών θέσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΑΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΑΥΤΟ , ΕΓΩ ΘΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΣΑ ΤΗΝ ΔΗΜΑΡ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιώργο, Το σχόλιο του τελευταιου ανώνυμου προς απάντηση μου!

    Μπορεί να διαφωνείς με την ΔΗΜΑΡ, αλλά μην τους θεωρείς και τόσο βλάκες, να αυτοκτονήσουν προς όφελος των ΟΠ.

    Γιατί άραγε δεν βαζεις και τους ΟΠ στο κάδρο thw synergasiaw? Αλλωστε οι ΟΠ ειναι πολύ πιο αντιμνημονιακοί από την ΔΗΜΑΡ και έχουν πολύ πιο προωθημένες σχεσεις συνεργασιας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε τι διαφέρουν εκτος από την πράσινη sauce!!!

    ΥΓ Σε προτιμώ όταν κανεις σοβαρη κριτική στην ΔΗΜΑΡ και όχι μικροπολιτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εντάξει παιδιά το πιάσαμε το νόημα . Άντε στο ΠΑΣΟΚ, να γίνεται κυβέρνηση . Καλά σας λένε Πασοκ με πολιτικά.
    Η συνέχεια εδω . http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=442257

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. xno, δεν με νοιάζει πως με προτιμάς...δεν κάνω πασαρέλα - ούτε με νοιάζει να είμαι αρεστός σε κανέναν.
    Όσο για τους ΟΠ, μέσα είναι στο πλάνο - αλλά δεν θα την ξεκινήσουν αυτοί την συνεργασία. Καταλαβαίνεις γιατί φαντάζομαι. Αλλά είναι θετικοί.
    Τώρα αν θες την δική μου γνώμη: όσοι λένε τα ίδια πράγματα πάνω κάτω και τους χωρίζουν κυρίως πάθη και αντιπάθειες, καλό είναι να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Όμοροι χώροι πρέπει να συνεργάζονται. Εδώ ζητάμε συνεργασία από ευρωπαϊστές μεταρρυθμιστές με ελάχιστο ιδεολογικό πρόσημο και δεν μπορεί Τσίπρας και Κουβέλης μαζί; Μετά θα έρθουν Πράσινοι, Κόκκινοι και λοιποί - αλλά αυτοί οι δυο έχουν το μαχαίρι. Που θα το στρέψουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αλέξανδρε, είσαι αλλού μάλλον... Ποιοι είναι τα παιδιά, ποιοι παίρνουν τοι μήνυμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Και κάτι επι της ουσίας: δεν παρεξηγήθηκαν οι του Συν αλλά οι της Δημαρ - δηλαδή οι της υποτίθεται "κυβερνώσας αριστεράς". Δεν είναι περίεργο;
    Αν ενοχλούν οι προτάσεις Τσίπρα για συνεργασία, πρωτιά στις εκλογές και μπόνους 50 εδρών ας εξηγήσουν σε τι θα χάσει ο λαός αν ο Τσίπρας τραβηχτεί σε μια συνεργασία με πιο ευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό. Και μαζί συγκεντρωθούν και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως οι Οικολόγοι.
    Εντάξει, ο Κουβέλης είπε όχι σε συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου γιατί ήταν ο δικομματισμός και το Λαος (εγώ δεν κατάλαβα ακριβώς γιατί). Αν τώρα αρνείται και μια κυβέρνηση της αριστεράς, δεν καταλαβαίνω, με τον εαυτό του θέλει κι αυτός να κυβερνήσει όπως το ΚΚΕ;
    Ήδη όλη η αριστερά είναι σε ένδεια εναλλκτικών - πρέπει να είναι και αρνητική στην συνεργασία στα πέντε σίγουρα που συμφωνεί;
    Σχιζοφρένεια!
    Χωριστά όλα λοιπόν κι ο καθένας για την πάρτη του. Αλλά αυτό "δεν είναι Αριστερά", όπως λένε βουβά οι απελπισμένοι ψηφοφόροι της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιώργο ξεχνάς ότι στην Αριστερά το να προσωποποιεις τις πολιτικες διαφορές και εναλλακτικα να πολιτικοποιείς τις προσωπικές διαφορές είναι το καθημερινό ψωμοτύρι των κομματικών γραφειοκρατιών.
    Μην τους στερείται το οξυγόνο τους

    δ.β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η ΔΗΜΑΡ έχει σχέση με την αριστερά όση η Ν.Σμύρνη με τη Σμύρνη. Το μάλλον κατευθυνόμενο γκαλοπ που θα μας σερβίρει στις 9 ο ΣΚΑΙ θα δείχνει.
    ΝΔ 31%.
    ΔΗΜΑΡ 18%
    ΚΚΕ 12,5%
    ΣΥΡΙΖΑ 12%
    ΠΑΣΟΚ 8%
    ΛΑΟΣ 5%
    Οικολόγοι 3,5%
    Χρυσή Αυγή 3%.
    Δημ. Συμμαχία 2%

    Αυτό που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι το συνολικό ποσοστό ΔΗΜΑΡ ΠΑΣΟΚ 26%. Αν ανέβει ο κολαούζος ΔΗΜΑΡ θα πέσει το ΠΑΣΟΚ αν κρατηθεί το ΠΑΣΟΚ θα πέσει σε πολύ μικρά ποσοστά η εκκολαπτόμενη τσόντα του δικομματισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Επισημοποιείται η εκλογική και πολιτική συνεργασία της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜ.ΑΡ.) με στελέχη του λεγόμενου εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ.

    Την ερχόμενη Πέμπτη, σύμφωνα με το tovima.gr. ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ.κ. Φ. Κουβέλης και πασοκογενείς που κινούνται γύρω από το περιοδικό «Μεταρρύθμιση».

    Παρουσιάζοντας κείμενο υπογραφών, θα δώσουν το «παρών» δίπλα στον κ. Κουβέλη, ο κ.Ν. Μπίστης, πρώην υφυπουργός επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη (κινείται γύρω από το περιοδικό «Μεταρρύθµιση»), ο οικονομολόγος – πανεπιστημιακός κ. Σωτήρης Βαλντέν συμμετείχε στο Συνασπισμό ως το 1995, το 2002 προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ), ο δημοσιογράφος του Έθνους Παν. Παναγιώτου, ο κ. Γιάννης Μεϊμάρογλου – εκδότης του περιοδικού «Μεταρρύθμιση», ο δικηγόρος κ. Παύλος Αθανασόπουλος (υπήρξε μέλος ΕΑΡ, ΣΥΝ, ΑΕΚΑ και μετέπειτα μέλος του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνος της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μέλος της γραμματείας του τομέα δικαιωμάτων, κοινωνικής ένταξης, μετανάστευσης και ασύλου) κ. ά.

    Για την ανάγκη ανασυγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού μιλά συνεχώς ο κ. Κουβέλης. Την ανασυγκρότηση της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, με μια Σοσιαλδημοκρατία «η οποία πρέπει να ξαναβρεί τον εαυτό της» δείχνει ως μόνη διέξοδο σήμερα ο κ. Μπίστης.

    Η ομάδα Μπίστη, «ανανεωτικοί» που πέρασαν από το ΠΑΣΟΚ επιστρέφουν στην αναζήτηση της… ανανεωμένης κεντροαριστεράς.

    Κοινός τόπος όλων ο στόχος για μεταρρυθμίσεις στη χώρα, για διαφύλαξη του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε συνδυασμό με την εξασφάλιση κοινωνικής συνοχής. Κι όλα αυτά με το βλέμμα σ΄ενα υπό διαμόρφωση πολιτικό σκηνικό που να ανταποκριθεί στην προοπτική συμμαχικών κυβερνήσεων.

    ......Τα σχόλια δικά σας.....

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτός είναι ο Παν.Παν. που κάποτε έγραφε στον "Σχολιαστή", μια λαϊφστάιλ βλακεία που δεν επέζησε για πολύ; Τι θλιβεροί μικροαστοί καταφερτζήδες όλοι αυτοί......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. "Ελάτε μνημονιακοί,ελάτε πατερίτσες!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU