Ο λαϊκισμός επιχειρεί την αναστήλωσή του με τον Πάπα του Καιροσκοπισμού: συνεργοί υπάρχουν;

Είναι ενδεικτικό της πολιτιστικής κρίσης που περνά η χώρα μας μετά την κατάρρευση του "παρασιτικού καταναλωτισμού" και του "δημοσιοϋπαλληλικού σοσιαλισμού" της μεταπολίτευσης, ότι δεν υπάρχει ακόμη εγχώρια εναλλακτική πολιτική πρόταση.

Στα δυο κόμματα του πρώην κυρίαρχου δικομματισμού κυριαρχούν οι εκπρόσωποι του λαϊκισμού και του καιροσκοπισμού. Άνθρωποι, που μόνο με την ευρωπαϊκή εποπτεία υποχρεώθηκαν να αφήσουν ένα μέρος της πολιτικής διαχείρισης σε ικανότερους αλλά μη κομματικούς διαχειριστές, μπροστά στον κίνδυνο να καταρρεύσει συνολικά το σύστημά τους: ένα εθνικιστικό, θρησκόληπτο, ρατσιστικό πελατειακό σύστημα των ημετέρων που είχαν στήσει βάσει των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων και της έκρηξης δανεισμού - και χρέωναν τις επόμενες γενιές για να χορτάσουν οι κομματικοί τους υποστηρικτές και να τους διατηρήσουν, έναντι αμοιβαίου συμφέροντος, αιώνια στην εξουσία.

Η χώρα μας δεν ολοκλήρωσε ποτέ μια αστικοδημοκρατική επανάσταση, δεν γνώρισε διαφωτισμό, δεν ξέφυγε από τα τζάκια, τον βυζαντινό μεσαίωνα και τον θρησκευτικό φανατισμό. Δεν είναι καν μια κανονική καπιταλιστική χώρα: καμιά αρχή αυτού του οικονομικού συστήματος δεν λειτούργησε ολοκληρωμένα. Δεν υπάρχει καν εθνική αστική τάξη - μόνο έλληνες έμποροι και μεταπράτες με έδρα το city του Λονδίνου (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Και μια αριστερά που πολεμά καπιταλιστικούς ανεμόμυλους... και σωπαίνει στα μεγάλα ζητήματα των αναγκαίων αλλαγών.

Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης κατάφεραν να διαλύσουν τα όποια υπολείμματα παραγωγικών δομών απέμεναν, να εξορίσουν δημιουργούς και εφευρέτες, υγιείς επιχειρηματίες και αληθινούς συνεταιρισμούς παραγωγών και να βυθίσουν όλη την οικονομία μέσα στην κόλαση του πελατειακού συστήματος. 

Μακράν την πορείας ευρωπαϊκής ενοποίησης που άλλοι λαοί στην ήπειρό μας φρόντιζαν ή προετοίμαζαν.

Σήμερα, οι χειρότεροι εκπρόσωποι αυτού του συστήματος, Σαμαράς και Βενιζέλος, προσπαθούν να σώσουν ότι σώζεται. 

Ειδικά ο δεύτερος, άνθρωπος της εκκλησίας, των εξοπλισμών (κατάφερε για καιρό να τους εξαιρεί και τους δύο από κάθε μνημόνιο)  και του αμετανόητου πελατειασμού (με χρήση των οριζόντιων μέτρων τα οποία μετά απέδιδε σε έμπνευση της τρόικας), ένας από τους χειρότερους καιροσκόπους όλων των εποχών που κόντεψε να βυθίσει τον Σεπτέμβρη τη χώρα σε μια αιφνίδια χρεοκοπία (με την ...εθνικά υπερήφανη στάση του να ...εκδιώξει την τρόικα και αποτέλεσμα να φτάσει η 6η δόση τον Ιανουάριο με τον Παπαδήμο, βυθίζοντας στο μεταξύ σε πρωτοφανή ύφεση την οικονομία), προσπαθεί να αναστήσει τώρα το νεκρό πια σύστημα "δούναι και λαβείν" και τον ένα του πυλώνα: το μεταπολιτευτικό ΠΑΣΟΚ...

Θα τα καταφέρει; Θα εγκλωβίσει τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας στο λαϊκιστικό του μόρφωμα; Πόσοι θα συνεργαστούν μαζί του στην αναστήλωση της παράγκας;

Σε κάθε περίπτωση, εάν στην πιο κρίσιμη στιγμή για την χώρα, το ΠΑΣΟΚ έχει να μας προτείνει Βενιζέλο... καλύτερα να συρρικνωθεί ολοκληρωτικά. Μήπως και απελευθερωθούν δυνάμεις και συνειδήσεις από την πελατειακή στρούγκα και ένα ευρωπαϊκός αέρας καθαρίσει αυτιά, μάτια και σκέψεις για το αύριο.
Το αύριο της παραγωγικής Ελλάδας και όχι εκείνης του "υπερήφανου παρασιτισμού"...