Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Για το πιστωτικό γεγονός και τις κραυγές των γνωστών κινδυνολόγων

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μερικοί μήνες σταθερότητας, με καθαρούς όρους και σοβαρή διακυβέρνηση για να δούμε αν και κατά πόσο μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.Το σημείωμα αυτό, αφορά τη σοβαρότητα. Δηλαδή, όταν κάθε διαχειριστικό και διαδικαστικό πρόβλημα σηκώνει κραυγές καταστροφής, ενώ το ζήτημα είναι να διαχειριστείς την κατάσταση και να εξασφαλίσεις στηρίξεις, η κατάσταση δεν οδηγείται πουθενά.
του Γιώργου Προκοπάκη

Το "πιστωτικό γεγονός" είναι η πιστοποίηση μιας κατάστασης κατά την οποία ο οφειλέτης αθετεί ή αλλάζει όρους μιας δανειακής σύμβασης (εν προκειμένω ομολόγων). 

Με τον χαρακτηρισμό, ενημερώνεται το επενδυτικό κοινό και όλοι όσοι έχουν βάλει σε συμβόλαια (π.χ., ασφάλιστρα CDS) κάποια πρόβλεψη σχετιζόμενη με τον χαρακτηρισμό. 
Τυπικό επακόλουθο: 
Πυροδοτούνται CDS, δεν σε δανείζει κανείς, καταπίπτουν εγγυήσεις στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν αξιόγραφά σου. Χρεοκοπία δηλαδή - αξιολογική οπωσδήποτε, εξαρτάται εάν είναι και πραγματική.
Από την πλευρά του οφειλέτη (ημών ας πούμε) το ζήτημα είναι εάν αναγκάζεται στην κατάσταση ή πηγαίνει προετοιμασμένος και εκ σχεδιασμού. 
Εάν το "πιστωτικό γεγονός" επέρχετο την άνοιξη του 2010, προ Μνημονίου, θα ήταν η απόλυτη καταστροφή. Σήμερα, από τη δική μας πλευρά, είναι ένα ζήτημα διαχείρισης - απλώς! 
Γιατί; Απλούστατα έχουμε εξασφαλισμένο τον δανεισμό από "φίλιες" δυνάμεις, η κάλυψη των εγγυήσεων είναι εξασφαλισμένη από την ΕΚΤ και άλλους φίλους, και τα CDS δεν τα πληρώνουμε εμείς. 
Το "πιστωτικό γεγονός" της Ελλάδας, είναι πρόβλημα - όσο είναι πρόβλημα - για τους εταίρους και υποστηρικτές μας. 
Γιατί το "πιστωτικό γεγονός" ήλθε πρακτικώς εκ σχεδιασμού!

Στην πορεία προς αναδιάρθρωση χρέους οι αξιολογικές καταστάσεις "επιλεκτική χρεοκοπία", "χρεοκοπία", "πιστωτικό γεγονός" είναι αναπόφευκτες και κατά τούτο επιθυμητές. 
Το ζήτημα είναι πώς τις διαχειρίζεσαι! 
Γνωστά αυτά από το καλοκαίρι όταν οι ανεύθυνοι καιροσκόποι ψηφομαζώχτρες φαφλατάδες Σαμαράς και Κουβέλης, χαρακτήριζαν καταστροφικό το ενδεχόμενο της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Πρέπει να μελετάμε τας γραφάς.
Όσον αφορά την Ελλάδα λοιπόν, με το "πιστωτικό γεγονός" απλώς δεν τρέχει τίποτε, γιατί όλες οι επιπτώσεις είναι υπό την στοργική φροντίδα των ...τοκογλύφων δανειστών μας. Αρκεί βέβαια να μην υπάρξει πρόβλημα γι αυτούς.
Πώς μπορεί να υπάρξει πρόβλημα για τους υποστηρικτές μας; Εάν η πυροδότηση των CDS δημιουργήσει χάος.
Η συνολική καθαρή έκθεση της "αγοράς ασφαλίστρων" είναι $3.2 δισ, δηλαδή η μέγιστη δυνατή "καθαρή ζημία" είναι €1.7 δισ. Στραγάλια! Πιθανότατα, αλλά με μία επιφύλαξη. Καθαρή έκθεση $3.2 δισ μπορεί να σημαίνει: (α) ένας και μόνον ασφαλιστής έχει τα μόνα εν ισχύει ασφαλιστήρια συνολικού ύψους $3.2 δισ, (β) κάθε ένας από τους ασφαλιστές έχει πουλήσει ασφάλεια σε τρίτον και έχει αγοράσει ασφάλεια από "συνάδελφο" ασφαλιστή - η διαφορά όλων αυτών των ασφαλίσεων-αντασφαλίσεων είναι $3.2 δισ. Μπορεί να είναι $53.2 - $50, ή $503.2 - $500. Η επιφύλαξη αφορά την πιθανότητα ύπαρξης στην αλυσίδα των ασφαλιστών ενός παίκτη ο οποίος έχει "ατομική καθαρή έκθεση" πολύ μεγάλη για το μέγεθός του. 
Η σιγουριά των Γερμανών υποδεικνύει ότι τόχουν ψάξει και φαίνεται να μην υπάρχει πόβλημα. Η υποτονική έως μη αντίδραση των αγορών υποδεικνύει ότι μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα.

Σε κάθε περίπτωση, τα ασφάλιστρα που έχουν εισπραχθεί είναι πολλά. 
Πριν ένα χρόνο η καθαρή έκθεση ήταν $77 δισ (έναντι $3.2). 
Πολλοί έχουν γίνει κουβανοί (εκ του κουβά)!

Το ελληνικό πιστωτικό γεγονός έχει και δύο καλά για την παγκόσμια οικονομία:
1. Οι κερδοσκόποι έχασαν (συνολικά εννοούμε - κάποιοι θα κέρδισαν) γιατί η ευρωζώνη το χειρίστηκε έως και μαεστρικά (όχι κατ' ανάγκην άριστα όσον αφορά εμάς)
2. Το ότι ένα προφανές τεράστιο πιστωτικό πρόβλημα έχει την υποστήριξη κρατών δεν σημαίνει ότι "μπαλαμουτιάζονται" οι αγορές. Η πυροδότηση και πληρωμή των CDS επιβεβαιώνει τη χρησιμότητα του εργαλείου (η χασούρα σφίγγει λουριά για να μαζευτεί ο τζόγος), δηλαδή κάνει την επιστροφή των περιφερειακών αγορών στην ομαλότητα πιο πιθανή και γρήγορη. Οι επενδυτές ξέρουν ότι μπορούν να ασφαλίσουν τις επενδύσεις τους ακόμη και σε κουρελόχαρτα (που λέει ο λόγος) - με κάποιο κόστος βέβαια. Επομένως, μπορούν να διαχειριστούν το ρίσκο τους.

Ζήτω το πιστωτικό γεγονός, λοιπόν - που λέει ο λόγος, ή που λέει ο Γιώργος.


14 σχόλια:

  1. Πως τα λες έτσι "κομψά" και επιτηδευμένα, αγαπητέ κύριε Προκοπάκη μου!

    Ώστε έχουμε "πιστωτικό γεγονός"! "Χρεωκοπία, δηλαδή", όπως, τώρα πια και μετά από μια μεγάλη δυστοκία, ομολογείς (μόνο που τώρα αμφιβάλλεις, για το εάν αυτή είναι "αξιολογική", ή "πραγματική")!

    Μπούρδες! Η αλήθεια είναι ότι, ουδόλως αμφιβάλλεις, αφού γνωρίζεις, πολύ καλά, ότι η ελληνική χρεωκοπία είναι πραγματική - και για την ακρίβεια, πραγματικότατη. Άλλο αν οι ανάγκες της στρατευμένης (πόσο μου θυμίζεις, αγαπητέ Γεώργιε, κάποιες άλλες εποχές, όταν η στράτευσή σου ήταν σε άλλη κατεύθυνση, αλλά είπαμε : το χούϊ σου δεν άλλαξε, έμεινε το ίδιο) προπαγάνδας που υπηρετείς, σου επιβάλλουν να εμφανίζεσαι, ως τελών, εν αμφιβολία...

    Σε κατανοώ πλήρως. Αφού κάηκε η γούνα σου, με το πιστωτικό γεγονός και την ενεργοποίηση των cds, δηλαδή με την ολοκλήρωση της διαδικασίας της επιλεκτικής χρεωκοπίας, ύστερα από την "επιτυχία" του PSI, είναι λογικό να είσαι περισσότερο συγκρατημένος. Ας δούμε και ένα ακόμα δείγμα της επιτηδευμένης αυτοσυγκράτησής σου :

    "Η σιγουριά των Γερμανών υποδεικνύει ότι τόχουν ψάξει και φαίνεται να μην υπάρχει πόβλημα. Η υποτονική έως μη αντίδραση των αγορών υποδεικνύει ότι μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα."

    Καλά κάνεις και έχεις παύσει να ... πανηγυρίζεις! Πολύ μου αρέσεις όταν υπερβαίνεις τον χαρακτήρα σου και εμφανίζεσαι, ως επιφυλακτικός!

    Ώστε, λοιπόν, "φαίνεται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα" και "μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα"!

    Μπράβο! Καταφέρνεις να ανταποκρίνεσαι στις τραγικές (για σένα και τις προηγούμενες θέσεις σου, αλλά και για την πατρίδα μας - ελπίζω η αναφορά στην πατρίδα να μην σου προξενεί κάποια μορφή δυσανεξίας) καταστάσεις! Κάτι είναι και αυτό. Η ακατάπαυστη σιγουριά σου, ύστερα από το χουνέρι που έπαθες, με την ολοκλήρωση της ελληνικής χρεωκοπίας, έδωσε την θέση της στην επιφυλακτικότητα!

    Σωστά. Πολύ σωστά, διότι ποτέ δεν ξέρεις με αυτούς τους Γερμανούς και ιδιαίτερα με τον Βησιγότθο φίλου σου, το τι τέξεται η επιούσα. Ούτε και μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στις "αγορές", οι οποίες, εκεί που στο παίζουν χαρωπές, ξαφνικά σου σκάνε και ένα "πιστωτικό γεγονός".

    Ομολογουμένως, με ευχαριστεί, με ικανοποιεί και με διασκεδάζει αυτή η μετριοπάθειά σου. Ακριβώς, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι σε βγάζει έξω από τα νερά σου και σε κάνει να μην είσαι ο εαυτός σου.

    Αλλά, η αλήθεια είναι ότι μόνον έτσι μαθαίνεις από τα λάθη σου. Όχι μόνον εσύ. Κάθε άλλο. Όλοι μας. Εμού μη εξαιρουμένου.

    Λοιπόν, για να μην μακρυγορώ και κουράζω:

    Το επόμενο δράμα, που θα παιχθεί και θα εξελιχθεί, θα είναι αυτό της μετατροπής της επιλεκτικής ελληνικής χρεωκοπίας, σε πλήρη πτώχευση της ελληνικής κοινωνίας και στην διαρπαγή του ελληνικού δημόσιου (και ιδιωτικού) πλούτου. Ένα πράγμα, σαν ανεξέλεγκτη χρεωκοπία, δηλαδή. Μόνο που αυτή θα είναι εσωτερική. (Το αν αυτή η ανεξέλεγκτη χρεωκοπία θα μετεξελιχθεί και σε εξωτερική, εξαρτάται από τις διαθέσεις του Σόϋμπλε και είναι κάτι που μόνον ο χρόνος θα το δείξει).

    Γι' αυτό και καλόν είναι να διασκεδάσουμε, τώρα που μπορούμε. Γιατί, σε λίγο, δεν θα μπορούμε. Όχι όλοι μας βέβαια, αφού κάποιοι θα μπορούν να διασκεδάζουν και μετά. Αλλά η μεγίστη πλειοψηφία από εμάς δεν θα τα καταφέρουν να αποφύγουν τον επερχόμενο όλεθρο, την πείνα και την εξαθλίωση.

    Σε εσένα, πάντως, εύχομαι να μην τα υποστείς όλα αυτά. (Αν και δεν θα έπρεπε)...


    Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα...



    Τάσος Αναστασόπουλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να μου επιτρέψεις να αμφισβητήσω τόσο το φιλικά (το οποίο εν πολλοίς μου είναι αδιάφορο) όσο και το καλοπροαίρετα.

      Σε ενημερώνω λοιπόν για τα εξής:
      1. Όπως και να το κάνουμε υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αξιολογική χρεοκοπία και την χρεοκοπία. Απλή απόδειξη το ότι πιθανότατα σήκωσες λεφτά από το ΑΤΜ μετά την αξιολογική χρεοκοπία, πράγμα το οποίο θα ήταν αδύνατον με την χρεοκοπία.
      2. Είμαι ο μόνος ίσως ο οποίος ήδη από τον Ιούνιο υποστήριζα ότι δεν υφίσταται πρόβλημα με τα CDS, άρα και την αξιολογική χρεοκοπία.
      3. Έχω επανειλημμένως ισχυρισθεί (books' journal 26/7/2011, TA NEA 13/8, επιστολή προς την ΕΓ της ΔΗΜΑΡ 31/8) ότι το πέρασμα από το καθεστώς της (αξιολογικής) επιλεκτικής χρεοκοπίας και της αξιολογικής χρεοκοπίας όχι μόνο δεν είναι καταστροφικά ενδεχόμενα, αλλά τουναντίον είναι επιθυμητές καταστάσεις, γιατί διαφορετικά δεν είναι δυνατή η απομείωση του χρέους με ήπια ή όχι και τόσο ήπια αναδιάρθρωση. Το ζήτημα είναι η διαχείριση των αξιολογικών καταστάσεων και οι όροι και χρόνος εξόδου απ' αυτές. Επομένως τα σχόλιά σου αφορούν κάποιον άλλον.
      4. Στις 27/10 στα ΝΕΑ (θυμίζω ότι η εφημερίδα κυκλοφορεί χαράματα και η σύνοδος κορυφής έληξε στις 5 το πρωί) επιχειρηματολογούσα ότι το πρόβλημα σχετικά με την ενδεχόμενη αναγκαστική αναδιάρθρωση του χρέους δεν είναι της Ελλάδας, εφ' όσον έχει εξασφαλίσει τη στήριξη των θεσμικών εταίρων και είναι πρόβλημα προς διαχείριση από τους εταίρους.
      5. Στις 27/6 στα ΝΕΑ θεώρησα ως πιθανότερο το σενάριο εξαναγκασμένης (από τους εταίρους) στροφής σε μηδενικά ελλείμματα γιατί η Ελλάδα αρνείται πεισματικά να κάνει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.

      Δοθέντων των παραπάνω είναι προφανές ότι η χαιρεκακία σου περί το χουνέρι αφορά έναν φανταστικό συνομιλητή σου - όπως κάποια παιδάκια έχουν σε μικρή ηλικία ένα φανταστικό φίλο, με όνομα και χαρακτηριστικά που του αποδίδουν τα παιδάκια αυτά, με τον οποίον κάνουν και ατελείωτους διαλόγους. Από την αντιπαράθεση βγαίνουν πάντα νικητές τα παιδάκια.

      Όσο για τα επερχόμενα δράματα, αυτός ο στρατευμένος λέει κάτι. Όπως, η ελληνική οικονομία είναι κατά 95% μικρομεσαίοι (από κει κυρίως προέρχεται και η ανεργία) οι οποίοι δεν πρόκειται να δουν άσπρη μέρα εάν δεν βρουν κάποιον να τους στηρίξει έστω με κεφάλαιο κίνησης. Και εάν αυτοί δεν δουν άσπρη μέρα, οι άνεργοι δεν θα πάψουν να είναι άνεργοι - μάλλον θα πολλαπλασιαστούν. Κι αυτό δεν λύνεται με δαιμονοποιήσεις, προκαταλήψεις ή ιδεολογήματα. Και λέει και για τις τράπεζες, και για τις αναδιαρθρώσεις, και για τις μεταφορές πόρων από λιγότερο σε περισσότερο ευνοημένους. Όσο πιο συγκεκριμένα και όσο πιο αποτελεσματικά μπορεί. Εσύ τι λες;

      Όσον αφορά την επερχόμενη φτώχεια και εξαθλίωση, σωστά ή λάθος, αυτά που λέω έστω και εφαπτομενικώς τα πιάνουν. Εσύ τι λες;

      Όσο για τον πλούτο της χώρας, τι να πει κανείς! Ο δημόσιος είναι επί δεκαετίες απροστράτευτος και ανεκμετάλλευτος ο δε ιδιωτικός έχει γίνει μπετά με πλασματικές υπεραξίες. Μιας και τόσο σε κόφτει η προστασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της χώρας, έχεις να πεις κάτι για την προστασία ή/και εκμετάλλευση; Εγώ τουλάχιστον λέω πώς να περισωθεί κάποια αξία. Μέχρι κει που κόβει το μυαλό μου και μου επιτρέπει η στράτευσή μου. Αυτά μπορείς να τα σχολιάσεις όσο θέλεις και να βγάλουμε και άκρη πιθανώς.

      Θα εκτιμούσα ιδιαιτέρως εάν την επόμενη φορά ο σχολιασμός σου (εάν θελήσεις να ξανασχοληθείς με το άτομό μου) δεν ξεκινούσε από κουτάκια που έχεις στο μυαλό σου αλλά από αυτά που βλέπεις και διαβάζεις.

      Όπως καταλαβαίνεις το εάν θα συνεχισθεί αυτή η συζήτηση εξαρτάται από σένα: εάν αναφερθείς σε κάτι που πραγματικά έχω υποστηρίξει. Δεν έχω πρόβλημα με την αντιπαράθεση, με χαρακτηρισμούς, ή βαρειές κουβέντες - αρκεί να ανταποκρίνονται στοιχειωδώς στην πραγματικότητα.

      Γιώργος Προκοπάκης

      Διαγραφή
    2. Δεν σήκωσα χρήματα από το ATM γιατί δεν έχω χρήματα να σηκώσω. Και δεν έχω χρήματα να σηκώσω, διότι όσα είχα τα σήκωσα, στο παρελθόν, αγαπητέ κ. Γεώργιε. Αυτή είναι η πραγματική (και όχι αξιολογική) χρεωκοπία, για την οποία ομιλώ.

      Αυτή η μορφή χεωκοπίας την οποία χαρακτηρίζεις, ως "αξιολογική", δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να επικυρώνει την ύπαρξη αυτής της πραγματικής χρεωκοπίας, μιας χρεωκοπίας σε slow motion, σε βάθος χρόνου, βασανιστική, πνιγηρή και φυσικά, εξ' ίσου θανατηφόρα, με εκείνη, την οποία υπαινίσσεσαι και η οποία περιγράφεται, διαφορετικά από τους αναλυτές.

      Αυτό που περιγράφεις, ως καθεστώς πλήρους αδυναμίας να πάρουν οι καταθέτες τα χρήματά τους από τις πτωχευμένες τράπεζες είναι μια μορφή της πραγματικής χρεωκοπίας και αποτελεί την άτακτη, την ασύντακτη πραγματική χρεωκοπία. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν έχουμε, ακόμη. Αλλά, μην βιάζεσαι. Αυτό είναι μπροστά μας. "Καλομελέτα κι' έρχεται", αν οι ανόητοι της Φραγκφούρτης, πάρουν κεφάλι και μαζύ με τον Βησιγότθο, επιχειρήσουν να πράξουν τις ανοησίες που έπραξε ο Πώλσον τον Σεπτέμβριο του 2008.

      Έτσι, λοιπόν, το δίλημμα, η διαζευκτική επιλογή, που θέτεις, είναι ένα decoy, αποτελεί ένα ιδεολόγημα, άνευ ουσιαστικού περιεχομένου.

      Κατά καιρούς, έχεις γράψει (και έχεις πει) πολλά και διαφορετικά πράγματα, αγαπητέ κ. Γεώργιε Προκοπάκη.

      Καλόν είναι να αναφέρεις και κάποια από τα όποια λεγόμενά σου, πριν από την εποχή που είδες ότι ο Βησιγότθος είχε αποφασίσει να ρισκάρει την παρούσα ελεγχόμενη εξωτερική χρεωκοπία της χώρας μας (η οποία, ως επιλεκτική χρεωκοπία, βέβαια, ουσιαστικά είχε επέλθει από τον Απρίλιο του 2010, μετατρεπόμενη στο εσωτερικό σε μια ολοένα και επιταχυνόμενη πτώχευση της δημόσιας και της ιδιωτικής οικονομίας) και αποφάσισες να αποδεχθείς την πιθανολόγησή της, ελπίζοντας, βέβαια, ότι το "εθελοντικό" PSI δεν θα οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός, επειδή ο Βησιγότθος θα φρόντιζε γι' αυτό.

      Κάποτε, βέβαια, έλεγες ότι η χρεωκοπία ήταν αυτό, που έπρεπε να γίνει. Π.χ. έχεις γράψει:

      "αν είχα την παραμικρή εμπιστοσύνη στη διαχείριση της χρεοκοπίας από την κυβέρνηση, τα πάντα δείχνουν ότι αυτό έπρεπε να γίνει".

      Για θύμησέ μας, λοιπόν, αγαπητέ Γεώργιε και κάποια από όσα έχεις γράψει το 2010, κατά την περίοδο, που προέκυψε η ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας, δηλαδή, πριν και μετά τον Απρίλιο και φυσικά, πριν από την απόφαση των ευρωζωνιτών για την δυνατότητα χρεωκοπίας μιας χώρας εντός του ευρώ.

      Αυτά προς το παρόν...

      (Και όσον αφορά την "εκμετάλλευση του ελληνικού δημόσιου - και ιδιωτικού - πλούτου", που πρέπει να γίνει, αυτή η αναγκαιότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να δοθεί ο πλούτος αυτός, ή οι πρόσοδοι από αυτόν, στους δανειστές. Κάθε άλλο. Οι δανειστές, δεν πρέπει να πάρουν δεκάρα, πάνω από ένα ποσόν το οποίο θα πρεπει να είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και το οποίο δεν θα πρέπει να ξεπερνάει κάποια ελάχιστα ποσά, τα οποία, αν δοθούν, θα πρέπει να δοθούν, αφού, προηγουμένως, εξασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας και όχι - όπως προβλέπει το πτωχευτικό Μνημόνιο του Φεβρουαρίου του 2012 -, αφού προηγουμένως, καλυφθούν οι απαιτήσεις των δανειστών! Μια πρόβλεψη η οποία αντίκειται στους στοιχειώδεις κανόνες του διεθνούς δικαίου και την οποία κατέρριψαν στις ημέρες τους το 1938 και το 2005 οι Ιωάννης Μεταξάς - ναι, ναι, δυστυχώς, ο δικτάτορας Μεταξάς - και Nestor Kirchner. Μια αποικιοκρατική πρόβλεψη, την οποία, δυστυχώς, η σύγχρονη ελληνική μπανανία των κ.κ. Λουκά Παπαδήμου - ΓΑΠ και μπουχέσα Ευάγγελου Βενιζέλου, όχι μόνον δεν μπόρεσε να αποτρέψει, αλλά ούτε καν το προσπάθησε να το πράξει)...

      Και φιλικά και καλοπροαίρετα...


      Τάσος Αναστασόπουλος

      Διαγραφή
    3. Αν θέλεις να συζητήσεις πρέπει να μην προϋποθέτεις την αποδοχή των πάντων από τον συνομιλητή σου. δεν βγάζει πουθενά. Δεν με ενδιαφέρουν οι ιδεοληψίες σου, όπως πιθανότατα δεν ενδιαφέρουν εσένα οι δικές μου.

      Αυτό όμως που με ενδιαφέρει είναι η σπίλωση. Θα περιοριστώ σ' αυτά που με αφορούν λοιπόν:

      Η φράση:
      "αν είχα την παραμικρή εμπιστοσύνη στη διαχείριση της χρεοκοπίας από την κυβέρνηση, τα πάντα δείχνουν ότι αυτό έπρεπε να γίνει".

      λέει κάτι πολύ απλό. Τα νούμερα τον Απρίλη 2010 δεν έβγαιναν. Όπως δεν έβγαιναν μέχρι χτες. Αν σε ενδιαφέρει η άποψή μου μετά τα χθεσινά, τα νούμερα έχουν μια πιθανότητα να βγουν υπό προϋποθέσεις. Συμβαίνει να με ενδιαφέρουν αυτές οι προϋποθέσεις. Επανερχόμενος στην επίμαχη φράση, πού βρίσκεις την αντίφαση; Η χρεοκοπία δεν είναι μόνο ζήτημα λογιστικό, να βγαίνουν τα excelόφυλλα. Είναι και ζήτημα πολιτικής διαχείρισης γιατί αφορά ζωές μερικών εκατομμυρίων ανθρώπων. Συμβαίνει να πιστεύω ότι η βίαιη αφαίρεση, σε μια νύχτα, 25 δισ από το ΑΕΠ θα οδηγούσε σε απίστευτη καταστροφή και μπορώ να την περιγράψω λογιστικά - για το ανθρωπιστικό μπορεί να κρίνει κανείς σε δεύτερο χρόνο.

      Η ιστορία δείχνει ότι δυο χρόνια σε μια χρεοκοπία είναι ελάχιστος χρόνος. Τα επιτόκια του 60% της Αργεντινής σήμαιναν απλώς ότι δεν υπάρχει οικονομία, παρά μόνον "παράπλευρη οικονομία". Τα επιτόκια του 20% του ισημερινού (με δολλάριο μάλιστα) και πληθωρισμό 3,5% σημαίνουν ότι μόνο η "παράπλευρη οικονομία" δουλεύει με παράλληλο γιγαντισμό του κράτους. Οι κοινωνίες δεν είναι τα καουμποϋλίκια - είναι οι άνθρωποι, οι δουλειές τους και οι επιχειρήσεις τους.

      Καμώνεσαι ότι ενδιαφέρεσαι για τον άνθρωπο, αλλά το μόνο για το οποίο μιλάς είναι τα ecelόφυλλα. Όταν σου λένε για τους μικρομεσαίους και την ανεργία που έχει προκαλέσει η καταστροφή τους, στρίβεις δια του άδειου λογαριασμού σου. Πες μας λοιπόν, με ποιόν τρόπο θα είχαν δουλειά και έσοδα (και πόσα) οι συμπολίτες μας; Πες μας με ποιό τρόπο θα ξαναβρούν δουλειά οι άνεργοι. Πώς θα περισωθεί ο ιδιωτικός πλούτος; Πώς τα μπετά θα κρατήσουν τις αξίες τους; Πώς το μαύρο χρήμα που έχει μπει στα μπετά θα βγει;

      Είδες τι ωραία που είναι να μιλάς εξ ονόματος της κοινωνίας χωρίς αναφορά στην πραγματικότητα.

      Όσον αφορά την επιτροπεία και το Ταμείο παρακολούθησης της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, για να μπορέσουμε να συζητήσουμε σοβαρά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάμποαα πράγματα πριν. Πρέπει όμως να μου δώσεις τα εύσημα ότι είμαι ο πρώτος ο οποίος δημοσία τοποθετήθηκε ότι το ζήτημα δεν είναι ο Κομισσάριος της Μέρκελ στο περίφημο non-paper, αλλά η πρώτη παράγραφος, η "απαγόρευση της εξωτερικής χρεοκοπίας".

      Όπως βλέπεις τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετο από το ξύλινο κατασκεύασμα στο μυαλό σου.

      Είναι προφανές ότι εξακολουθώ να αμφισβητώ τόσο το φιλικά όσο και το καλοπροαίρετα. Τουλάχιστον φρόντισε όταν αφήνεις υπονοούμενα να είσαι διαβασμένος.

      Γιώργος Προκοπάκης

      Διαγραφή
    4. Χαίρομαι, αγαπητέ κ. Γεώργιε, που η συζήτηση έχει γίνει παραγωγική και ξέφυγε από τα πλάισια μιας κοκκορομαχίας.

      Το γεγονός ότι η συζήτηση απέκτησε ένα παραγωγικό περιεχόμενο προκύπτει από το ότι έπαυσε η ανάγκη αναφοράς στο πλαστό δίλημμα (που εσύ, όμως, έθεσες) ανάμεσα στην πραγματική και στην αξιολογικιή χρεωκοπία, αφού, ουσιαστικά αποδέχεσαι ότι αυτό που ζούμε, σήμερα, είναι μια πραγματική χρεωκοπία.

      Οπότε, τίθεται ένα ερώτημα, το οποίο αφορά, την αιτία της χρήσης, εκ μέρους σου αυτής της decoy διάζευξης. Σε τι εξυπηρετούσε αυτή η διάκριση, ανάμεσα στην πραγματική ελληνική χρεωκοπία (που ήδη υπήρχε, ουσιαστικά, από τον Μάϊο του 2010), την οποία διακήρυξαν, ήδη, από τις 21/7/2011 οι ευρωζωνίτες και την αξιολογική χρεωκοπία, που ήλθε στις 9/3/2012 να επικυρώσει αυτή την πραγματική χρεωκοπία;

      Και η αναφορά που έκανα στον ήδη αδειασμένο τραπεζικό μου λογαριασμό, έγινε, ακριβώς, για να δείξω το ουσιώδες περιεχόμενο μιας (εξελισσόμενης) πραγματικής χρεωκοπίας και όχι για να αποφύγω την συζήτηση για την αντιμετώπιση των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων, που προκύπτουν από την εν λόγω χρεωκοπία. Χαίρομαι που συμφωνείς στο πραγματικό περιεχόμενο της ζώσας χρεωκοπίας, την οποία διανύει η χώρα και φυσικά συμφωνώ μαζύ σου, ως προς το ότι η δύο χρόνια σε μια χρεωκοπία, αυτού του τύπου, είναι ελάχιστος χρόνος. Προφανώς, είναι ελάχιστος χρόνος, διότι η κυβέρνηση του αφελούς ΓΑΠ δεν χρησιμοποίησε τον Απρίλιο του 2010, ως πραγματική απειλή και όχι ως μπλόφα, την επιλεκτική στάση πληρωμών των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.

      Τελικά, χαίρομαι που αποδέχεσαι - έστω και με μια κάποια δυσανεξία - το γεγονός ότι τον Απρίλιο του 2010 πίστευες ότι η ανοικτή χρεωκοπία της χώρας ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτή ήταν και η δική μου τοποθέτηση. Μόνο που την έβλεπα, όπως, μόλις προανέφερα, ως ένα διαπραγματευτικό όπλο και ως πραγματική απειλή στο τραπέζι, όχι τόσο έναντι των αγορών (όπως ανοήτως έλεγε, τότε, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου), αλλά έναντι των πανικόβλητων ευρωζωνιτών και κυρίως, έναντι του Βησιγότθου. Και αν αυτοί, την αγνοούσαν, ήμουν υπέρ ενός λεπτομερειακού σχεδιασμού, από ένα ικανό επιτελείο, από ένα think tank, που θα γινόταν παράλληλα, με λύσεις, που θα ετοιμάζονταν και θα στηρίζονταν σε σενάρια, εντός και εκτός ευρωζώνης, με ευρώ, ή με δραχμή (ή και με τα δύο μαζύ) και με την κήρυξη της χώρας, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, η οποία άλλωστε, ήταν (και είναι) πραγματική και όχι εικονική, ή προσχηματική και με την επανάκτηση/επαναχρησιμοποίηση του δικαιώματος του seigniorage, από το ελληνικό κράτος. Στο κομβικό αυτό σημείο συμφωνώ μαζύ σου, ως προς την (τότε) στάση σου, υπέρ της επιλεκτικής εξωτερικής ελληνικής χρεωκοπίας.

      Και φυσικά, συμμερίζομαι, απόλυτα, την επιφυλακτικότητά σου για την ανικανότητα της τότε κυβέρνησης να την διαχειρισθεί. Μάλιστα, είμαι απόλυτα, βέβαιος ότι ο ΓΑΠ, όντας ανίκανος να διοικήσει, ακόμα και ένα περίπτερο, δεν μπορούσε (αλλά ούτε και ήθελε - το είπε, άλλωστε, στην Βουλή ότι τον Δεκέμβριο του 2009 είχε εξετάσει ακόμη και την περίπτωση εξόδου από την ευρωζώνη, αλλά την απέρριψε) να διαχειρισθεί μια ελληνική επιλεκτική εξωτερική χρεωκοπία.

      Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι, μια άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να το παλέψει - έστω και κάτω από δυσκολότερες συνθήκες. Θα μπορούσε και θα μπορέσει.

      Διαγραφή
    5. Και πρέπει να μπορέσει, διότι η ανεξέλεγκτη ελληνική εξωτερική χρεωκοπία, είναι πάντοτε παρούσα, ως ένα ισχυρότατο ενδεχόμενο (νομίζω ότι γνωρίζεις ότι τα "νέα" ελληνικά ομόλογα, αυτά που θα εκδοθούν, μετά το PSI και λήγουν μεταξύ του 2023 και του 2042μ αντιμετωπίζονται, ήδη, ως σκουπίδια, με αποδόσεις, που φθάνουν στο 17% στις πιο κοντινές εκδόσεις και στο 22% στις πιο μακρυνές, προεξοφλώντας την ανεξέλεγκτη ελληνική εξωτερική χρεωκοπία, κατά 98%!

      Δεν μπορούμε, λοιπόν, αγαπητέ Γεώργιε να ασκούμε πολιτική μιας ταχύτητας και χωρίς εναλλακτικές. Και η παρούσα πολιτική που υποστηρίζεις, πάσχει από μονομέρεια.

      Λες, αγαπητέ Γεώργιε, ότι δεν πρέπει να προϋποθέτω την αποδοχή των πάντων από τον συνομιλητή μου. Προφανώς, εννοείς και αναφέρσαι στις αποικιοκρατικές διατάξεις του νέου Μνημονίου. Να το δεχθώ.

      Αλλά πρέπει να αναφέρεις που διαφωνείς. Οι γενικότητες δεν βοηθούν. Πολύ περισσότερο, όταν έχεις υπερασπισθεί το Μνημόνιο με τόσο πείσμα.


      Ως εκ τούτου, αναμένω.

      Αυτά προς το παρόν...


      Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα (όσο και αν το αμφισβητείς)...


      Τάσος Αναστασόπουλος

      Διαγραφή
    6. Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε.

      Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε με ιδεολογήματα. Και κυρίως με εκβιασμένα συμπεράσματα. Λυπάμαι.

      Γιώργος Προκοπάκης

      Διαγραφή
    7. Και μαζύ μιλάμε και καταλαβαινόμαστε, πλήρως. Απλώς, διαφωνούμε. Αλλά αυτό δεν είναι κακό.

      Αυτό που έχει σημασία είναι όταν αλλάζουμε γνώμη, να λέμε ότι αλλάξαμε γνώμη. Και αυτό, επίσης, δεν είναι κακό. Και δεν είναι κακό, διότι, όταν πρέπει να αλλάξουμε γνώμη, αποτελεί - κακώς εννοουμένη - ισχυρογνωμοσύνη και μέγιστο σφάλμα το να μην αλλάζουμε γνώμη. Ως εκ τούτου, η αλλαγή μιας γνώμης δεν βλάπτει, όταν πρέπει να γίνει. Και όταν γίνει, δεν έχει νόημα το να μην λέγεται. (Γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε, που λέει και ο υπέργηρος, πλέον και υποπέσας σε μύρια όσα σφάλματα, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης).

      Όπως, επίσης, δεν βλάπτει και μια κάποια αυτοκριτική στάση σε όσα λέμε και κάνουμε.

      (Και για να μην παρεξηγηθώ, πρέπει να πω ότι, φυσικά, όταν μιλάω για αυτοκριτική, δεν εννοώ την "αυτοκριτική" στην οποία υποχρεώθηκε π.χ. ο Λιού Σάοσι από τον Μάο Τσετούνγκ, κατά την περίοδο της "Πολιτιστικής Επανάστασης", μια "αυτοκριτική", που ήταν προϊόν ωμής βίας και η οποία δεν έσωσε τον πρώην πρόεδρο της Κίνας, από τον θάνατο, ο οποίος επήλθε, ως συνέπεια του φρικτού γεγονότος ότι ο Μάο άφησε τον Λιού να πεθάνει στην φυλακή από πλήρη ασιτία. Ως αυτοκριτική εννοώ την κριτική που κάνουμε στον εαυτό μας, μόνοι μας, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι υπέπεσε σε λάθη, τα οποία ήσαν φυγείν αδύνατον).

      Και η αυτοκριτική αυτή δεν είναι σφάλμα το να γίνεται δημόσια. Ή, έστω - αν ο εγωισμός μας εμποδίζει -, όταν βρισκόμαστε μόνοι με τον εαυτό μας, σε μια διαδικασία ενώπιος, ενωπίω.

      Επειδή, λοιπόν, πιστεύω ότι καταλαβαινόμαστε, γι' αυτό και ο διάλογός μας υπήρξε παραγωγικός, παρά την διαφωνία μας (ή μάλλον εξ αιτίας αυτής).

      (Όσον αφορά τα συμπεράσματα, που βγαίνουν από αυτόν τον διάλογο, αυτά προκύπτουν από την εξέλιξή του, ό,τι και αν λέω εγώ και ό,τι και αν ισχυρίζεσαι εσύ).

      Και εν πάση περιπτώσει, οι αναγνώστες (πολλοί, ή λίγοι - δεν έχει σημασία) θα κρίνουν...


      Φιλικά και καλοπροαίρετα.



      Τάσος Αναστασόπουλος

      Διαγραφή
    8. ΔΙΟΡΘΩΣΗ : Στο προηγούμενο σχόλιό μου γράφω εσφαλμένα : "Ως αυτοκριτική εννοώ την κριτική που κάνουμε στον εαυτό μας, μόνοι μας, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι υπέπεσε σε λάθη, τα οποία ήσαν φυγείν αδύνατον".

      Το σωστό είναι : "Ως αυτοκριτική εννοώ την κριτική, που κάνουμε στον εαυτό μας, μόνοι μας, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι υπέπεσε σε λάθη, τα οποία δεν ήσαν, φυγείν αδύνατον"

      Διαγραφή
  2. Τη μια είναι "αξιολογική(sic) χρεωκοπία" την άλλη είναι "πιστωτικό γεγονός".
    Τη μια θα ήταν η "απόλυτη καταστροφή" τώρα είναι "ένα ζήτημα διαχείρισης απλώς"

    Και το 1.500.000 άνεργοι,οι συντάξεις θανάτου,τί είναι κ.Προ(σ)κοπάκη;
    Για σένα μάλλον είναι "απλή στατιστική",σε σύγκριση με την αυτοκτονία ενός "ανέργου που είναι τραγωδία".Έτσι;

    Ο παπαγάλος κι αν εγέρασε,
    κι έγειρε το λειρί του,
    μηδέ τον Στάλιν ξέχασε,
    μηδέ τη λογική του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Γρηγόρη,
      1. Για το sic της αξιολογικής χρεοκοπίας μπορείς να δεις παραπάνω στο σχόλιο προς Τάσο Αναστασόπουλο.
      2. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς τη διαφορά να περνάς σε πιστωτικό γεγονός με πρωτογενές έλλειμμα κάπου 25 δισ (Μάιος του 2010) από το να περνάς με πρωτογενές έλλειμμα 5.5 δισ και ταυτόχρονα στη διαδικασία διακανονισμού του χρέους να κεφαλαιοποιείται υποχρέωσή σου ίση με το πρωτογενές έλλειμμα (δεδουλευμένοι τόκοι των υπό ανταλλαγή ομολόγων ύψους 5.5 δισ); Δηλαδή με μηδενικό έλλειμμα - υποβοηθημένο ή όχι, μηδενικό είναι. Η πρώτη περίπτωση είναι εξώφθαλμα καταστροφική κατάσταση ενώ η δεύτερη έως και δεν τρέχει τίποτε.

      Επειδή είναι πολύ χαριτωμένη η έγκλησή μου σχετικά με τις συντάξεις του θανάτου και τους ανέργους, όπως μπορείς να δεις και παραπάνω (πρβλ. σχόλιο Τάσος) κάτι λέω. Εσύ τι λες;

      Περαιτέρω, σε ενημερώνω ότι εδώ και πάνω από ένα χρόνο, δεχόμενος και μη μπορώντας να κάνω κάτι σχετικά με την φοροδιαφυγή, έχω καταθέσει πλειστάκις προτάσεις για μεταφορά συγκεκριμένων πόρων που σήμερα κατευθύνονται από τους λιγότερο προς τους περισσότερο ευνοημένους του συστήματος, ακόμη και με αναφορά σε επιβεβλημένες νομοθετικές ρυθμίσεις. Μερικές μέρες δε πριν από την ψήφιση του Μνημονίου 2 κατέθεσα τα δικά μου ισοδύναμα, τα οποία θα κατέληγαν (εύκολα δε) σεο να καταστήσουν μη αναγκαίες τις περικοπές του 22% και τις οριζόντιες περικοπές στις συντάξεις 9συμπεριλαμβανομένων των επικουρικών).

      Όπως βλέπεις αγαπητέ, αν είναι κα΄ποιος από τους δυό μας που αδιαφορεί για τις συντάξεις του θανάτου και τους μισθούς πείνας, αυτός δεν είμαι εγώ.

      Να σου θυμίσω και το περιστατικό με τον Στάλιν που ούτε κάν δάγκωσε το φυλλαράκι που είχε επιδεικτικά βάλει ανάμεσα στα δόντια πριν περάσει από την Οχράνα.

      Με εκτίμηση
      Γιώργος Προκοπάκης

      Διαγραφή
  3. Ενώ άμα το πιστωτικό γεγονός το χαρακτηρίζει καταστροφικό ο Παπαδήμος είναι διαφορετικό, πως να το κάνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το συνολικό ΑΕΠ ήταν +40% -15% = +25% πάνω από το επίσημο.

    Η ελλαδα ειναι σουρεαλιστικη χωρα, πριν καν εφευρεθει ο ορος σουρεαλισμος.Οποτε θα ειναι χωρα του sex, drugs & rock and roll.

    Δυστυχως ....τα ειχα προβλεψει, εστω και υπο μυθιστορηματικη μορφη.

    Αφωτίστου Φιλέλληνος, ΠΩΣ (ΔΕΝ) ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;)Αρχικα δημοσ. στο ποιειν 11 Ιουλιου 2010

    ...
    ΙΙ. Μάιος 2013

    Η σκληρή πραγματικότητα, όπως εκφραζόταν από τις υποδείξεις-διαταγές των τεχνοκρατών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αρχικά και -στη συνέχεια- του Νομισματικού Ταμείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ιδρύθηκε με αφορμή την κρίση της ελληνικής οικονομίας, έχει ξεπεράσει την πλούσια φαντασία μου, όπως φαίνεται από την πρόβλεψη του τεύχους Ι, αφού αναφέρονται σε “θεραπεία σοκ” με πτώση 15% του ΑΕΠ το 1ο έτος της νέας θεραπείας, που θυμίζει την διατήρηση καρκινοπαθούς, κοντά στο τελευταίο στάδιο, υπό καταστολή για να μειωθεί η ραγδαία εξελισσόμενη καρκινογένεση, ώστε με χρήση πειραματικών φαρμάκων (λ.χ. από δηλητήριο σκορπιού) να παραταθεί –κατά τα - η άθλια, ομολογουμένως, ζωή του ασθενούς.

    Οι μισθοί στο Δημόσιο μειώθηκαν κατά 20%, οι συντάξεις κατά 25%, νοσοκομεία έκλεισαν, απολύθηκε προσωπικό, χαμηλο-συνταξιούχοι πέθαιναν. Ως αποτέλεσμα, ο στόχος μείωσης του ελλείμματος κατά έξη ποσοστιαίες μονάδες (από 14 στο 8%), όσες ήθελε και η ελληνική κυβέρνηση τώρα (!), επιτεύχθηκε. Παράλληλα εξαφανίστηκε το εμπορικό έλλειμμα. Ο δείκτης ανεργίας όμως εκτινάχθηκε στο 22%.

    Παλαιότερα , οι ξένοι οικονομικοί αναλυτές είχαν δεί μόνον το ορατό μέρος της κατάστασης στην χώρα μας. Ειδικά οι προτεστάντες έλεγαν ”οι Έλληνες πολιτικοί δεν βλέπουν το δημόσιο χρέος ως χρέος αλλά ως εθνικό εισόδημα” . Με την υψηλότερη διαφθορά, μαύρη και γκρίζα οικονομία στην Ε.Ε., της τάξης του 40%, τελικά πολλοί Έλληνες μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση. Το 2012, το επίσημο ΑΕΠ έπεσε 15%, αλλά αυτό σήμαινε ότι το συνολικό ΑΕΠ ήταν +40% -15% = +25% πάνω από το επίσημο.

    Για να μην αισθάνονται μειονεκτικά και - γενικώτερα - για να μην δημιουργείται καταναλωτικό ψυχολογικό τραύμα, ειδικά στον πληθυσμό έως 40 ετών, που είχε αναθραφεί και ενηλικιωθεί κυριολεκτικά “στα πούπουλα”, ψηφίσθηκε ειδικός νόμος ότι στην αρχή και στο τέλος κάθε διαφημιστικού spot πρέπει να αναγράφεται με κόκκινα γράμματα προειδοποίηση π.χ. ” ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΑΥΤΟ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΟΧΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 50.000 ΕΥΡΩ”, ενώ ανάλογα ίσχυαν για τις έντυπες και υπαίθριες διαφημίσεις. Αυτός ήταν ο πιο επαναστατικός νόμος ταξικής συνείδησης. Δηλ. τώρα ένα αυτοκίνητο αξίας 100.000 ΕΥΡΩ το οδηγούσε ή ένας πραγματικά μεγαλοαστός ή ο αρχηγός σημαντικής συμμορίας.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU