Νομίζω ότι ο Σωτήρης Κατσέλος έβαλε σε δυο λέξεις όλο το "ιδεολογικό" πρόβλημα που κρύβεται πίσω από την απροθυμία να ασχοληθούμε με την επίλυση των προβλημάτων μας ως κοινωνία αντί να κρυβόμαστε πίσω από ιδεολογήματα και προφάσεις. Το γιατί δεν αποδεχόμαστε ότι το αύριο "εξαρτάται από μας" πράγμα που θα επέτρεπε και τις απαραίτητες συναινέσεις για μια βιώσιμη ανοικοδόμηση αυτού του τόπου από τα ερείπια του πελατειακού κράτους... (ΑΣ)
Το προφανέστατο φυσικά, πρόβλημα με μια στατική κοινωνία, είναι ότι δεν εξελίσσεται, δεν προσαρμόζεται και δεν χρειάζεται επί της ουσίας να σκεφτεί! Στην πράξη γίνεται μια αντιδημιουργική και φοβική κοινωνία.
Είναι προφανές ότι σε μεγάλο βαθμό, η ελληνική κοινωνία σημείωσε στην παρούσα ιστορική συγκυρία, μια αποτυχία.
Δεν το θεωρώ ούτε τρομερό, ούτε κάτι για το οποίο θα πρέπει να οδηγηθούμε σε εθνική κατάθλιψη. Το αντίθετο μάλιστα. Πρέπει να αναλύσουμε το ποιες ήταν ακριβώς αυτές οι αιτίες που μας οδήγησαν στην αποτυχία και να τις αντιμετωπίσουμε.
Σίγουρα, υπάρχουν κάποιες αναλύσεις που μιλάνε, για το πελατειακό κράτος, την διαφθορά, κλπ, όπως και η ατυχής κατ εμέ θεωρία της "κατακερματισμένης κοινωνίας" η οποία κερδίζει έδαφος σε κάποιους κύκλους. Αλλά θα τολμήσω να δώσω μια ελαφρώς διαφορετική ανάλυση του θέματος.
Θα μπω κατευθείαν στην ανάπτυξη της δικής μου άποψης μου για τα αίτια της ελληνικής κατάρρευσης.
Θα μπω κατευθείαν στην ανάπτυξη της δικής μου άποψης μου για τα αίτια της ελληνικής κατάρρευσης.
Τα οποία έχουν ως αφετηρία, το ότι η ελληνική κοινωνία, μετατράπηκε σταδιακά σε μια απολύτως στατική κοινωνία.
Για λόγους που όντως σε έναν βαθμό σχετίζονται με το γιγάντιο πελατειακό κράτος, αλλά και από διάσπαρτες ιδεολογικές αγκυλώσεις, η κοινωνία μας μετατράπηκε σε έναν μηχανισμό, όπου η ζωή του κάθε πολίτη θα ήταν τελείως γραμμική!Το σχέδιο ζωής του νεοέλληνα που πήγαινε σχολείο, ήταν, ότι θα παπαγάλιζε για κάποιες εξετάσεις, ώστε να εισαχθεί σε ένα ίδρυμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και μετά θα έμπαινε σε μια συγκεκριμένη διαδικασία, για μονιμότητα στο δημόσιο ή θα είχε, κάποια άλλη ανάλογη προδιαγεγραμμένη πορεία για το μέλλον του (π.χ. γιατρός , δικηγόρος, δουλειά του μπαμπά κλπ). Όσοι δεν ανήκαν στην προνομιούχο τάξη των επιτυχόντων του συστήματος, είχαν επιλογές τις σπουδές στο εξωτερικό, ή το «βόλεμα» κάπου. Στην χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να πάει σε μια κακής ποιότητας σχολή, από όπου ήξερε ότι για το μέλλον του οι επιλογές θα ήταν περιορισμένες . Σε όλες τις περιπτώσεις η πορεία από αυτό το κομβικό σημείο και ύστερα, ήταν σχεδόν καθορισμένη.
Ο Δημόσιος τομέας ειδικά, αποτελούσε ειδικό πρότυπο αυτής της στατικότητας, η εξέλιξη ερχόταν με τα χρόνια και όχι με της απόδοση, ακόμα και αν ήσουν πολύ καλός στην δουλειά σου, αν δεν είχες κάποια τυπικά προσόντα, η όποια προαγωγή είχε πολύ περιορισμένα όρια. Ο έλεγχος υπήρχε πάντα ως προς την διαδικασία και ποτέ ως προς το αποτέλεσμα, αφού το δεύτερο ελάχιστο ενδιαφέρον είχε για το σύστημα.Ουσιαστικά λοιπόν (πλην εξαιρέσεων) σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία, ή η εξέλιξη ενός πολίτη, στην ελληνική κοινωνία ήταν απόλυτα καθορισμένη, είτε από την δυνατότητα του νέου να ελέγξει τις εφηβικές του ορμές και να περάσει σε ένα πανεπιστήμιο (βλέπε ίδρυμα παροχής πιστοποιητικών επαγγελματικής αποκατάστασης) είτε από τις δυνατότητες (οικονομικές, κοινωνικές) της οικογένειας.
Πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι αυτή η στατικότιτα, η κατηγοριοποίηση σε στεγανά της κοινωνίας μας ήταν εμφανής παντού στις συμπεριφορές των πολιτών, ακόμα και στα πρότυπα αποτυχίας ή επιτυχίας.
"Βιομηχανίες" εκμετάλλευσης της στατικής κοινωνίας του νεοέλληνα είχαν χτιστεί (π.χ. η διοργάνωση γάμων, δάνεια κλπ).
Αυτοκίνητο, σπίτι, παιδί, γάμος, όλα έπρεπε να γίνουν σε συγκεκριμένο χρόνο και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Όποιος ξέφευγε από τα πρότυπα αυτής της στατικής αντίληψης, είτε λόγω επιτυχίας, είτε λόγω αποτυχίας, αποτελούσε μια παραφωνία σε αυτό το σύστημα και αντιμετώπιζε πιθανότατα ακόμα και την κοινωνική απομόνωση.
Ο "Μικροαστικός Πολτός" όπως είχε αναφέρει ιδιαίτερα επιτυχημένα, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, είχε γίνει ένα συντηρητικό (στην πράξη) κοινωνικό καθεστώς το οποίο εχθρεύονταν την οποιαδήποτε αλλαγή. Οι πολίτες πλέον είχαν μετατραπεί σε ιδιότητες, πάνω στις οποίες ήξερες ακριβώς τι θα δεις και τι θα συναντήσεις.
Το προφανέστατο φυσικά, πρόβλημα με μια στατική κοινωνία, είναι ότι δεν εξελίσσεται, δεν προσαρμόζεται και δεν χρειάζεται επί της ουσίας να σκεφτεί! Στην πράξη γίνεται μια αντιδημιουργική και φοβική κοινωνία. Μια κοινωνία ομογενοποιημένη, όπου όλοι λειτουργούν σε παράλληλους άξονες και σε παράλληλους βίους. Η αλλαγή καριέρας, η διαφορετική άποψη ζωής, ήταν στην πράξη, απαγορευμένες έννοιες. Ακόμα και αυτή η επιχειρηματικότητα, αποτελούσε μια απλή λειτουργία εκμετάλλευσης του στατικού μας συστήματος.
Αυτό που σε μεγάλο βαθμό, πρέπει λοιπόν να αλλάξει στην Ελλάδα, είναι η ίδια η αντίληψη της ζωής!
Το πρότυπο της επιτυχίας και της αποτυχίας!
Να αρχίσουμε δηλαδή να βλέπουμε ξανά τον άνθρωπο, πίσω από την όποια ιδιότητα- ταμπέλα.
Ακόμα χρειάζεται να κινηθούμε προς μια κοινωνία που θα να κάνει εύκολη την πράξη της επιλογής. Ουσιαστικά μια κοινωνία που θα κερδίσει τον φόβο και την ανασφάλεια και θα αποκτήσει ξανά, χαρακτηριστικά που κάποτε είχε.
Την τόλμη, την δημιουργικότητα και την αλληλεγγύη…
*από το darkmind.posterous.com
Αρνείσαι να συμβιβαστείς στα 500Ε; Ήθελες οικογένεια; παιδιά; Ήθελες τον πατέρα σου με αξιοπρεπή σύνταξη; Δωρεάν και πραγματικά δημόσια υγεία και παιδεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠφφ!! Είσαι στατικός.Και οπισθοδρομικός.Μήν σου πω και αντιδημοκράτης,σαν κάτι φαιοκόκκινους που πετάνε γιαουρτάκια,αντί να προχωρήσουν ήσυχα στο νέο κοινωνικό Άουσβιτς.
Ρε ούστ από'δώ!
Γρηγόρη, αυτό κατάλαβες εσύ!!!
Διαγραφήαπό αυτό το εξαιρετικό κείμενο;
{ Ο "Μικροαστικός Πολτός" όπως είχε αναφέρει ιδιαίτερα επιτυχημένα, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, είχε γίνει ένα συντηρητικό (στην πράξη) κοινωνικό καθεστώς το οποίο εχθρεύονταν την οποιαδήποτε αλλαγή. Οι πολίτες πλέον είχαν μετατραπεί σε ιδιότητες, πάνω στις οποίες ήξερες ακριβώς τι θα δεις και τι θα συναντήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο προφανέστατο φυσικά, πρόβλημα με μια στατική κοινωνία, είναι ότι δεν εξελίσσεται, δεν προσαρμόζεται και δεν χρειάζεται επί της ουσίας να σκεφτεί! Στην πράξη γίνεται μια αντιδημιουργική και φοβική κοινωνία. Μια κοινωνία ομογενοποιημένη, όπου όλοι λειτουργούν σε παράλληλους άξονες και σε παράλληλους βίους. Η αλλαγή καριέρας, η διαφορετική άποψη ζωής, ήταν στην πράξη, απαγορευμένες έννοιες. Ακόμα και αυτή η επιχειρηματικότητα, αποτελούσε μια απλή λειτουργία εκμετάλλευσης του στατικού μας συστήματος. }
Ναι ανώνυμε,σόρρυ,είμαι ένας αφελής φαιοκόκκινος εγώ με παρωπίδες.Και δεν τα πιάνω αυτά τα "ευγενικά και υψηλά νοήματα" του άρθρου.
Βέβαια πλησιάζουν(;) εκλογές,αλλά αυτό θα είναι η υποψία μου.
Υ.Γ: Αρκεί μια προσεκτική ανάγνωση του κειμένου για να καταλάβεις ότι ο συγγραφεύς ούτε πολλά σκαμπάζει από κοινωνιολογία,πόσο δε από διαλεκτικό υλισμό.Για το γραφείο "ευγενικής προπαγάνδας" κανενός Βενιζέλου,άντε και Κουβέλη αν αλλάξει γραμμή,ίσως να κάνει...
Νομίζω Γρηγόρη ότι είναι προσόν να μην κατέχει από ...διαλεκτικό υλισμό. Τι είναι τούτο πάλι; H Ακαδημία της ΕΣΣΔ έχει κλείσει προ πολλού :)
ΔιαγραφήΠολύ καλό κείμενο. Αντί να κλαιγόμαστε για τα τρία κακά της μοίρας μας πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατό για να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα στη χώρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί για γιαούρτια "αγνακτισμένων" (οι οποίοι δεν άκουσαν τίποτα για τους διορισμούς με "μέσο", τη φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων, τα αυθαίρετα σπίτια στα βουνά και τις παραλίες,την συνήθως απίστευτη ταλαιπωρία στις δημόσιες υπηρεσίες,την κατάσταση στα πανεπιστήμια ,τους πολιτικούς που εκλέξαμε κλπ,κλπ) πρέπει να φτιάξουμε (εμείς όχι κάποιος άλλος) ο καθένας στο χώρο που κινείται και όλοι μαζί για τη χώρα μας αυτό που θέλουμε να ζήσουμε.
Το μνημόνιο και το PSI είναι" αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη" για να γίνει μια αρχή.Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι πιο εύκολο να φτιάξουμε τη χώρα μας παρά να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην Ευρώπη.
Θεωρώ δεδομένες τις ευθύνες των αγορών για την κρίση (δεκαλπάσια παράγωγα από το παγκόσμιο ΑΕΠ κλπ) καθώς και την αργοπορία της Ε.Ε.στην αντιμετώπιση της αλλά σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να παλέψουμε.
Ο άλλος δρόμος είναι να περιορίσουμε την κατανάλωση στο επίπεδο που παράγουμε αλλά τότε τα πράγματα θα χειροτερέψουν (δείτε το εμπορικό ισοζύγιο) και οι εντάσεις θα πολλαπλασιαστούν.
Ο ρόλος της αριστεράς σε αυτή τη νέα Ελλάδα θα ήταν κατά τη γνώμη μου να πιέσει (να επιβάλλει ακόμα καλύτερα) τη δίκαιη κατανομή του πλούτου που θα παραχθεί αφού ενισχύσουμε τους τομείς στους οποίους έχουμε συγκριτικό πλεονέντημα έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν στα κέρδη και όχι μόνο στις ζημιές (κατά το δόγμα :ιδιωτικοποίηση των κερδών- κοινωνικοποίηση των ζημιών).
Οι σκανδιναβικές χώρες είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο μοντέλο. Όχι για μεταφορά του εδώ αλλά προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας.
Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΑΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγνοια της κοινωνικης ιστοριας την περιοδο 1950-1990, λογω του νεαρου της ηλικιας - και αλλες ανεπαρκειες- δεν επετρεψαν στον συντακτη του αρθρου να καταλαβει οτι εκεινην την περιοδο επετευχθη μια κοσμογονικη αλλαγη κοινωνικης κινητικοτητας , δηλ. οι νεοι με ικανοτητες που παρεμειναν στην ελλαδα(διοτι 1 εκατομ. μεταναστες εφυγνα απο την χωρα μας κυριως την δεκαετια του 60)ηλθαν στα αστικα κεντρα σπουδασαν, διοριστηκαν στο δημοσιο, εργασθηκαν στον ιδιωτικο τομεα ή εκαναν πανω απο 1 εκατ. επιχειρησεις.
Και αυτοι που σπουδασαν δεν ηταν οι συστημικοι ντιντιδες, γοννοι βιομηχανων, μεγαλεμπορων,..... Αυτοι οι ελαχιστοι σπουδαζαν στην Ελβετια, Γερμανια, Αγγλια, ΗΠΑ,...
Ηταν ολα τα παιδια με ικανοτητες και θεληση απο την επαρχια και τα αστικα κεντρα, που ηδη απο την τριτη γυμνασιου - σε ενα αξιοκρατικο πλην αυταρχικο συστημα 12 ετους εκπαιδευσης)- ειχαν διαπιστωσει την κλιση τους.Με μεγιστη βαθμολογια 17 ο αριστος και οχι 20. Με προτυπα σχολεια οπου εισηγονταν οι πολυ ικανοι με εξετασεις στην 6η δημοτικου. Τα οποια ο "σοσιαλισμος" τα κατηργησε ουσιαστικα , αφου εισαγοσουν με κληρωση. Λ.χ. Το 1973 απο τους 100.000 αποφοιτους του 6-ταξιου γυμνασιου, μολις 55.000 συμμετειχαν στις εισαγωγικες για 15.000 θεσεις. Και η υλη ηταν η διδακτεα, δηλ. επι παντος επιστητου. Εισαγοσουν στην καλυτερη σχολη στο ΕΜΠ με 13 στα 20 και οχι με 19.4 οπως σημερα! Η πλειονοτητα των υπολοιπων -χωρις δραματα, κοινωνικη πιεση απο γονεις και συγγενεις, κ.λ.π.- εργασθηκαν στον ιδιωτικο η δημοσιο τομεα, εγιναν εμποροι, τεχνιτες, κ.λ.π και εχουν ηδη συνταξιοδοτηθει. Οπως ακριβως στις υπολοιπες ευρωπαικες χωρες.
Ηδη απο το 1965, δειλα-δειλα, μικροαστοι γονεις ΔΥ, μεσαιοαγροτες και αλλοι επαγγελματιες της επαρχιας και των αστικων κεντρων,με μικρομεσαιο εισοσδημα ακομη και πωλωντας ακινητη περιουσια, αρχισαν να στελνουν τα παιδια τους στην Ιταλια οπου σπουδασαν 8 -10 ετη. Το ΥΠΕΧΩΔΕ το 1984, ηδη ειχε σχεδον 1000 αρχιτεκτονες που σπουδασαν στην Ιταλια!
Τα υπολοιπα ειναι η νεωτατη ιστορια και την θεωρω γνωστη σε ολους.
Για την στασιμοτητα της κοινωνιας. Αν εχουμε κατα 85% ιδιοκτητη στεγη, αν εχουμε σχεδον ολοι εξοχικα, παρα πολλα αδηλωτα και αυθαιρετα, 2 ΙΧ ανα οικογενεια, αν εχουμε λ.χ. ΕΓΝΑΤΙΑ που ειναι προβληματικη οικονομικα, αυτο σημαινει οτι δεν καναμε παραγωγικες επενδυσεις και επομενως μειναμε στασιμοι οικονομικα. Προσθεστε και την υπερκαταναλωση, το πολιτισμικο σοκ, τοσο των εσωτερικων μεταναστων, οσο και ημων των Αθηναιων απο το διεθνες λαιφσταιλ, οποτε το πικρο -τελικα - γλυκο της στασιμοτητας εδεσε. Για να τρωγεται η πικρη στασιμοτητα χρειαζεται διαρκης αναδευση αυτου του πολυ πικρου γλυκου με "ξεβολεμα" υπερδραστηριοτητας, καθαρσης, σωστης εκπαιδευσης, επιχειρηματικοτητας,....
Δυο κοινωνιο-βιολογικες επαναστατικες μετακινησεις πληθυσμου περιμενω τα επομενα 3-5 ετη. Η πρωτη αφορα την ραγδαια αυξηση της αντιστροφης εσωτερικης μεταναστευσης για απασχοληση σε νεους τομεις (γεωργια, κτηνοτροφια, ιχθυοκαλλιεργειες,....)και η αντικατασταση των οικονομικων μεταναστων που φευγουν με ταχυτατους ρυθμους απο νεους φραπογαλους αεργους ή ανεργους (vitelloni*).
Η δευτερη, το ιδιο σπουδαια, ειναι η μεταναστευση του υπερβαλλοντος επιστημονικου δυναμικου προς το εξωτερικο (γιατροι, μηχανικοι, οικονομολογοι,δικηγοροι...)Ηδη με ρυθμο εγγραφης στο ΤΕΕ 4300/ετος (2010) και πληθος πανω απο 110.000 οι μηχανικοι 5ετων σπουδων ειναι 1.1% του πληθυσμου οταν στην Γερμανια και την Πορτογαλια ειναι μολις 0.25-0.30%
Αφωτιστος Φιλελλην
*"I vitelloni", δηλ. τα μοσχαρακια (1953) "is an Italian comedy drama film directed by Federico Fellini. Αναφερεται σε μια παρεα 5 αεργων νεων σε παραλιακη Ιταλικη πολη που παιρνουν επιδομα απο τους γονεις του, καθονται σε καφετεριες και κανουν πλακες....
"Κολλήγα γιός
ΑπάντησηΔιαγραφήτου παππού μου ο παππούς,
Κολλήγα γιός
του παππού μου ο πατέρας,
κι ο παππούς μου κολλήγας κι αυτός..."
απο τα μικροαστικά, βέβαια.
Πολλές ήταν οι παθογένειες που κληρονομήσαμε, λιγότερες -αλλά πάλι πολλές- αυτές που δημιουργήσαμε. Και δεν ήταν μόνο το πελατειακό κράτος.
Να προσθέσω και λίγα ακόμη:
Δεν ήλπιζαν όλοι να διοριστούν στο δημόσιο. Όταν φοιτούσα στο ΕΜΠ είχαμε πολλούς αστέρες καθηγητές που διαπλέκονταν, βεβαίως, με μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας που μεσουρανούσαν στα χρόνια του Σημίτη (τώρα λιγότερο). Θυμάμαι εν έτει 1999 είχα μετρήσει 90 μεταπτυχιακούς σε έναν συγκεκριμένο τέτοιο αστέρα. Αυτή ήταν μια άλλη δυνατή πορεία: Καλός φοιτητής σε καλή σχολή, μεταπτυχιακός σε διαπλεκόμενο μεγαλοκαθηγητή κάνοντας μαύρη εργασία για λίγα χρόνια, μετά υπάλληλος και εί δυνατόν στέλεχος σε διαπλεκόμενο όμιλλο, να διαχειρίζεσαι τη μαύρη εργασία άλλων, αυτών που έπαιρναν 700 ευρώ το μήνα. Υπήρχαν και άλλες διέξοδοι επιχειρηματικότητας, για όσους δε τελείωναν προνομιούχα σχολή. Μπορούσαν πάντα να ανοίξουν ένα μπάρ, ένα μεζεδοπωλείο, ή ένα φροντιστήριο. Έτσι γεμίσαμε και απο αυτά, για τα δικά μας vitelloni.
Σε κάθε περίπτωση δεν υπήρχε μεγάλο περιθώριο, ούτε η κουλτούρα, ούτε οι δίαυλοι, για δημιουργιηκότητα, για να ξεκινήσει μία μικρή ιδέα απο κάποιους νέους ανθρώπους και να μετεξελιχθεί σε κάτι εξαγώγιμο. Και το νέο ταλέντο επι δεκαετίες χαραμιζόταν, σε δημοσιουπαλληλισμό, σε μαύρη εργασία, σε διαπλεκόμενο ιδιωτικουπαλληλισμό, και σε μπαροκαταστάσεις.
Υπήρχε βέβαια και η διέξοδος της μετανάστευσης, την οποία ακολούθησα. Τώρα ζώ στην Καλιφόρνια και βλέπω, όπως έχω δεί σε όσα άλλα μέρη έχω ζήσει τα τελευταία 10 χρόνια, οτι τα πράγματα μπορούν να είναι αλλιώς. Οι νέοι καλοί φοιτητές εδώ δε καταλήγουν πάντα υπάλληλοι. Πιάνουν μία ιδέα, βρίσκουν χρηματοδότες και την κυνηγάνε. Πολλοί αποτυγχάνουν και τους αγοράζει, τελικά, κάποιο μεγαθήριο. Άλλοι πετυχαίνουν και στέκονται στα πόδια οτυς. Όλοι πάντως κυνηγούν τη δημιουργική τους φλέβα, και παράγουν κάτι που ώς υπάλληλοι κάποιου δε θα είχαν παράγει.
Εμείς τι όραμα έχουμε; Να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί υπάλληλοι; Αυτό είναι όλο; Λέμε και ξαναλέμε πόσο μορφωμένοι είναι οι νέοι μας, πόσο ταλέντο υπάρχει. Γιατί δεν αξιοποιείται δημιουργικά εδώ, γιατί μπαίνει στα αεροπλάνα και φεύγει; Ας ξεκινήσουμε απο τομείς που δε χρειάζονται μεγάλο προυπάρχον κεφάλαιο, αλλά αυτό απο μόνο του δεν αρκεί.
Μη βασιζόμαστε όμως μόνο σε συνθήματα και ευχολόγια. Τι κάνουμε για να φέρουμε επενδύσεις; Τι κάνουμε να φέρουμε πίσω - πρώτα, πρώτα - το οκνηρό εκπατρισμένο κεφάλαιό των διαφόρων αετονύχηδων μεγαλοεπιχειρηματιών μας; Χρειάζονται πολιτικές για να γίνει αυτό, πολιτικές που θα το προσελκύσουν, με το καλό ή με το στανιό.
Περιμένω να δώ πώς θα μεταλλαχθούμε ώς κοινωνία. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι η Καλιφόρνια της Ευρώπης (αν μή τι άλλο έχουμε κοινό το πρόβλημα χρέους και το ευλογημένο κλίμα). Θα μπορούσαμε να έχουμε Γερμανούς απο το Μόναχο να μεταναστεύουν για να δουλέψουν εδώ, αντί να έχουμε άλλη μια γενιά χαμένη στη μετανάστευση. Ας αφήσουμε, επιτέλους, τη μανία να γίνουμε, κάπου, καλοί υπάλληλοι και ας δούμε πώς θα γίνουμε παραγωγική κοινωνία.
@Νικο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυναδελφε, σ' ευχαριστω για την συμβολη σου, ως νεωτερος μηχανικος στην προβληματικη που ανεπτυξα παραπανω. Ηθελα να ξανατονισω την αυταρχικη αριστεια στην οποια εκπαιδευτηκα τα γυμνασιακα μου χρονια (1967-1973) σε πολυ καλο δημοσιο σχολειο της αθηνας.Το οτ η βαθμολογια ακολουθυσε την κανονικη κατανομη απο 11 εως 17.5.
Το οτι μονον το 50% των αποφοιτων εδινε εισαγωγικες εξετασεις για περιορισμενες θεσεις.
Οτι η εργασια δεν ηταν ντροπη.....
Το παραδειγμα του αστερα καθηγητη ειναι χαρακτηριστικο πως εννοουν την κεντροαριστερα για την παρτη τους. Ευτυχως βλεπω οτι ειμαστε μερικοι που καταδικαζουμε τετοιες πρακτικες. Χαιρομαι που τολμησες και εισαι στην καλιφορνια. Οταν τελειωσα το ΕΜΠ το 1980,δεν το τολμησα, χωρις να το εχω μετανοιωσει εντελως. Βεβαια, τοτε τα πραγματα ηταν πολυ καλυτερα υπηρχε μια ανοιξη στην αθηναϊκη κοινωνια κια γρηγορα βρηκα πολυ ικανοποιητικη εργασια σε ερευνητικο προγραμμα του οποιου την προταση την εκανα εγω). Τοτε η πρωτη κυβερνηση του ΠΑΣΟΚ, αρχιζε να διοριζει καθε μη δεξιο μηχανικο,συχνα επαρχιωτη, εστω και συμβασιουχο στο δημοσιο. Ακολουθησαν οι διορισμοι στις προβληματικες επιχειρησεις και η πρωτη κεντροαριστερα (με την βοηθεια των επιστημονων του ΚΚΕεσ.) διακυβερνηση τους επι Αρσενη και Βαϊτση, μεσω "προοδευτικων" βοηθων τοτε του ΕΜΠ.
Αν το ψαξεις, μετα το 1987, υπηρχαν 3 εταιρειες συμβουλων που χρηματοδοτουσαν βουλευτη της Β' Αθηνων που εκλεγοταν στις πρωτες θεσεις, για να αντιμετωπισει τα πολυ αυξημενα εξοδα των τριπλων εκλογων το 89-90 και οχι μονον. Το 1991 διαπιστωσα οτι ο τζιρος του κλαδου των εταιρειων συμβουλων/υπαλληλο ηταν διπλασιος των μελετητικων εταιρειων. Η λεγομενη παραγωγη "χαρτοπολτου" ηταν μια απο τις μεθοδους μεσαιου χρηματισμου και πλουτισμου και των 2 μερων.
Θα μπορουσα να γραφω ωρες, αλλα αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι η χωρα μας ειναι χωρα μελοδραματικη, υπερβολικων ματαιωμενων προσδοκιων χωρις αντιστοιχες ικανοτητες/προσπαθεια/αναληψη κινδυνου (ρισκου).Παραπεμπω στο τρομακτκο ερωτημα που μου εθεσε η μητερα μου, οταν ειχα στεναχωρηθει απο λιγοτερο ικανους συνεργατες μου:
"Ξερει ο χαζος οτι ειναι χαζος;" το χαζος μπορει να αντικατασταθει με αρκετα επιθετα αρνητικης φορτισης.
Αφωτιστος Φιλελλην