Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Όλα όσα θα θέλατε να ξέρετε για το PSI και δεν τολμούσατε να ρωτήσετε ( ...μη και σας πουν "μνημονιακούς" )


Το PSI, τα οφέλη, οι απώλειες, οι προοπτικές, το αγγλικό δίκαιο, τα Ταμεία ... συνεχής ενημέρωση από τον συνήθη ύποπτο:
Το PSI διαψεύδει τις Κασσάνδρες: Τι θα κερδίσει η ελληνική οικονομία και γιατί έπεσαν έξω οι κινδυνολόγοι
του Γιώργου Προκοπάκη*

Η διαδικασία του PSI, η δεύτερη μόλις φάση της οποίας τελειώνει αύριο, είναι μια κατάσταση παγκοσμίως πρωτόγνωρη. Τα μεγέθη είναι ασύλληπτα, τα χρονικά περιθώρια ασφυκτικά, οι συμμετέχοντες εκπροσωπούν όλες τις κατηγορίες συμφερόντων: ο διακανονισμός αφορά χρέος υπερτετραπλάσιο του προηγούμενου "υποδείγματος" (Αργεντινή 60 δισ. δολάρια, Ελλάδα 207 δισ. ευρώ), επιδιώκεται να λήξει σε μερικές εβδομάδες (έστω, οκτώ μήνες από το καλοκαίρι) αντί για δέκα χρόνια, οι «υποστηρικτές» και «αντίπαλοι» αλλάζουν στρατόπεδα. 
Το εντυπωσιακό είναι ότι σε όρους καθαρής παρούσας αξίας το "λογιστικό" αποτέλεσμα είναι περίπου ανάλογο με αυτό που επετεύχθη τελικά για το προηγούμενο "υπόδειγμα", έπειτα από άτακτη χρεοκοπία με όλα τα δεινά που έφερε μαζί της.
Είναι νωρίς να προβλέψει κανείς πού θα οδηγήσει αυτή η διαδικασία. Τις αμέσως επόμενες ημέρες είναι πιθανό να έχουμε την ενεργοποίηση των Ρητρών Συλλογικής Δράσης, με την εξαιρετικά πιθανή πυροδότηση των CDS. Ευτυχώς, η Ελλάδα έχει την υποστήριξη των εταίρων και μπορεί να αντεπεξέλθει - αρκεί βέβαια το ελληνικό πολιτικό προσωπικό να επιδείξει σοβαρότητα και αυτοσυγκράτηση.
Η συγκυρία απαιτεί καθαρή τοποθέτηση από τους πάντες. 
Η κυβέρνηση Παπαδήμου, με την υποστήριξη των εταίρων, φαίνεται αποφασισμένη - και κυρίως ικανή - να δώσει τις μάχες, έστω και με το προσωπικό που της κληροδότησε η διαδικασία σχηματισμού της τον Νοέμβριο. 
Αυτό που πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους είναι ότι οι αποφάσεις της 27/10/2011 και στη συνέχεια της 21/2/2012 αφορούν ένα ενιαίο πακέτο. 
Κάθε ευρώ ομολόγου που δεν «συμμετέχει» στο PSI επιβαρύνει τη δανειακή σύμβαση! Η κατεύθυνση της ελληνικής οικονομίας την επόμενη μέρα εξαρτάται από την επιτυχία του PSI. 
Δεν υπάρχει χώρος για πολιτικαντισμούς και ψάρεμα σε θολά νερά. 
Να θυμίσουμε ότι αριστερή και δεξιά αντιπολίτευση διερρήγνυε τα ιμάτιά της το περασμένο καλοκαίρι στην προοπτική της υποβάθμισης σε καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Εδώ και μία εβδομάδα βρισκόμαστε υπό καθεστώς «επιλεκτικής χρεοκοπίας» και δεν έχει γίνει τίποτε! 

Ας θυμηθούμε επίσης τη φιλολογία που απέδιδε πρόθεση εθνικής μειοδοσίας σχετικά με το δίκαιο των ομολόγων. Για τη δυνατότητα αλλαγής εκ των υστέρων των όρων έκδοσης ομολόγων, εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μία και μόνη φορά - ιδού λοιπόν, χρησιμοποιείται για τη μεγαλύτερη μείωση χρέους στην Ιστορία, όταν πρέπει, με την υποστήριξη που απαιτούν οι συνθήκες, για τον λόγο που πραγματικά μετράει. 

Όλη η φασαρία και οι κορόνες ήταν για το θεαθήναι (ή από απόλυτη άγνοια) και προσπορισμό εκλογικού οφέλους, περιορίζοντας τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης. Κανείς όμως δεν ψελλίζει ούτε λέξη αυτοκριτικής. 
Ελπίζουμε μόνο στην επίδειξη στοιχειώδους σοβαρότητας μπροστά στις αναταράξεις που έρχονται τις αμέσως επόμενες ημέρες. Οι πολιτικοί, ως ύστατη και οφειλόμενη υπηρεσία προς τους πολίτες, ας φροντίσουν να απομονώσουν από τους άμεσους πολιτικούς σχεδιασμούς τους τη διαδικασία ανταλλαγής των ομολόγων.

Η σημασία του PSI είναι τεράστια.

Δεν είναι μόνο η μείωση του χρέους που συνεπάγεται αλλά και οι εξαιρετικά ευνοϊκοί όροι δανεισμού, εκ των υστέρων μάλιστα (κανονικό κούρεμα δηλαδή!), στους οποίους συμπαρασύρει τους θεσμικούς πιστωτές (τρόικα). 
Αν όλα πάνε καλά με το PSI και τη δανειακή σύμβαση, ο κρατικός προϋπολογισμός θα ελαφρυνθεί κατά περισσότερο από 7,2 δισ. ευρώ, άνω του 3,5% του ΑΕΠ - περισσότερο από ένα ολόκληρο Μάαστριχτ! 
Λεπτομέρειες που δεν είναι ευρέως γνωστές αφορούν το κούρεμα 13 δισ. ευρώ δανείων με την εγγύηση του Δημοσίου (ΟΣΕ, ΟΑΣΑ κ.λπ.) και την κεφαλαιοποίηση κάπου 5,5 δισ. ευρώ δεδουλευμένων τόκων που διαφορετικά θα έπρεπε να πληρωθούν εντός του 2012 - περίπου όσο το απομένον και επιμένον πρωτογενές έλλειμμα. 
Επίσης περνάμε την, καταστροφική κατά τις Κασσάνδρες του καλοκαιριού, επιλεκτική χρεοκοπία χωρίς κραδασμούς, γιατί οι εταίροι μας έχουν αναλάβει την κάλυψη των εγγυήσεων των ελληνικών ομολόγων με ισόποσο σε ρευστό 36 δισ. ευρώ - εκτός δανειακής σύμβασης.
Οσοι καμώνονται ότι με τον πολιτικό τραγέλαφο του Νοεμβρίου «προσέλαβαν» έναν συμβολαιογράφο να φέρει εις πέρας μια τυπική διαδικασία, παραπλανούν. Ο Λουκάς Παπαδήμος χειρίζεται με πολιτική ωριμότητα και επιδεξιότητα πρωτόγνωρη για τα ελληνικά πράγματα το κρισιμότερο πρόβλημα των τελευταίων 60 χρόνων. Φαίνεται μάλιστα να επιτυγχάνει, παρά το χάος που παρέλαβε, παρά τις ενδοκυβερνητικές υπονομεύσεις, παρά τις αντιμνημονιακές κραυγές υπουργών του (!), παρά το σχεδόν άγριο περιβάλλον.


*Ο Γιώργος Προκοπάκης είναι σύµβουλος επιχειρήσεων σε θέµατα οργάνωσης και διαχείρισης πληροφοριώνΠηγή: ΤΑ ΝΕΑ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1
Προσθέτουμε εδώ μια σχετική συζήτηση που ακολούθησε στο fb, με τον συγγραφέα του άρθρου, για διευκρίνηση μερικών ακόμη ζητημάτων (ΑΣ):

 Κώστας Ανδρέου Γιώργο, ένα μέρος των ομολόγων που κουρεύονται, είναι υπό αγγλικό δίκαιο. Είναι έτσι; Αν ναί, δεν αξίζει να επισημανθεί, στον δημόσιο διάλογο, όπου θεωρείται, οτι αυτά δεν κουρεύονται ποτέ και σημαίνει ότι η μη πληρωμή τούς, ισοδυναµεί με κατάσχεση. Δημόσιας περιουσίας;

 George J. Prokopakis Τάπα σήμερα στην Τσαπανίδου. Δύο ζητήματα:
1. Αυτό που λες. Έχουν από τη μάνα τους CACs, άρα η ενεργοποίησή τους δεν συνιστά σχεδόν αυτομάτως πιστωτικό γεγονός, εκτός εάν κάτι τέτοιο προβλέπεται στην έκδοση. Το πρόβλημα είναι ότι διακατέχονται σε μεγάλο ποσοστό από ομολογιούχους εκτός Ευρωζώνης, άρα μη χαμπαριάζοντες από πολιτικές πιέσεις και "σκέψεις" περί ευρώ. Δηαλδή, οι πλειοψηφίες για τις ρήτρες είναι επισφαλείς. Η ουσία είναι βέβαια ότι ΚΑΙ θα κουρευτούν ΚΑΙ δεν θα γίνει τίποτε ιδιαίτερα δραματικό.
2. Παρά το ότι τα λεφτά δεν είναι πολλά (€17 δισ) είναι πολλές εκδόσεις (πάνω από 20 αν δεν κάνω λάθος) και από τους όρους έκδοσης (α) πρέπει να γίνει ψηφοφορία για τις ρήτρες για κάθε έκδοση ξεχωριστά - αντίθετα με τα ελληνικά που γίνεται μια ψηφοφορία για το σύνολο των €177 δισ, (β) έχουν χρονικές προβλέψεις για τις διάφορες "κινήσεις" με αποτέλεσμα η διαδικασία να τελειώσει στις 11 Απριλίου (αντί 12 Μαρτίου για τα ελληνικού δικαίου).

 George J. Prokopakis Πάντως οι κρίσιμες παράμετροι στην επιτυχία του PSI ήταν:
1. Η αποφασιστικότητα των Γερμανών και ΔΝΤ να υπάρξει λύση - προφανώς!
2. Ο Παπαδήμος
3. Η διαπραγμάτευση 19-20/12, όταν ο Μπένι κλαψούριζε για το DNA του Μνημονίου λυνόταν το πρόβλημα με τεχνικά άψογο τρόπο.
4. Οι δικηγόροι που ενεπλάκησαν. Για να είμαστε δίκαιοι: και από τις δύο πλευρές (Ελλάδα-IIF).

 Dimitrios Tsarapatsanis Αυτή η ιστορία πια με το αγγλικό δίκαιο έχει αρχίσει να είναι κάπως μονότονη. Λοιπόν: (α) αγγλικό ξεαγγλικό δίκαιο, οποιοσδήποτε έχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση μπορεί (και σήμερα ακόμη) να την εκτελέσει κάνοντας κατάσχεση στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, (β) αγγλικό ξεαγγλικό δίκαιο, κυρίαρχη σε κάθε περίπτωση είναι η βούληση των μερών. Αν "θέλουν" (PSI) να τα ανταλλάξουν ομόλογα χ με ομόλογα ψ, έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι τους καπνίσει

 George J. Prokopakis Θέλω να θυμίσω τρία πράγματα, για να ευλογήσω και τα γένια μου:
1. Στις 18/4 στα ΝΕΑ είχα προδιαγράψει ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ στην εθελοντική διαδικασία και το πόσο στριμόκωλα θα είναι τα πράγματα.
2. Στις 4/11 στα ΝΕΑ, ως τρελός του χωριού και UFO έλεγα ότι οι εγγυήσεις μπορεί να χρησιμοποιηθούν με τρόπο ώστε, αντί να επιβαρύνουν το χρέος, να επαναγοράζουν χρέος.
3. Το δίκαιο των ομολόγων είναι εργαλείο μιας χρήσεως και όχι όπλο μαζικής καταστροφής.

Κατά πάσα βεβαιότητα θα ζήσουμε μερικές μέρες κόλασης με τις ρήτρες, διαπραγματεύσεις, CDS, πιθανό πιστωτικό γεγονός και τέτοια. Είμαι σίγουρος ότι, παρά το ότι θα είναι διακύβευμα ανήκουστων διαστάσεων, έτσι όπως έχει στηθεί και οργανωθεί θα τα βγάλουμε πέρα, εκτός εάν κάνουν κάποιες μ...κίες οι ανεύθυνοι πολιτικάντηδες, τύπου Καρατζαφέρη, Κουβέλη, Τσίπρα (ελπίζω ο Σαμαράς να έχει καταλάβει) - δεν τις λέω για να μην σπεύσουν τα νούμερα!

 Dimitrios Tsarapatsanis Και (γ) άλλο τα ομόλογα σε ιδιώτες δανειστές, άλλο τα διακρατικά δάνεια με εφαρμοστέο το αγγλικό δίκαιο

 George J. ProkopakisDimitrios Tsarapatsanis
Αυτά λέμε μήνες τώρα και το λερναίο επιχείρημα αναζωπυρώνεται. Τι να κάνουμε;

 Dimitrios Tsarapatsanis Δεν ξέρω. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, ας γράψουμε κανένα paper με τίτλο Epistemic bias: rational choice meets its Greek(s)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2

Για τα Ταμεία και τη συμμετοχή τους στο PSI

"Κάποια Ταμεία, κυρίως ευγενή, δεν συμμετέχουν στο PSI - σε τι οικονομικό όφελος αποβλέπουν;"
Απάντηση Γ. Προκοπάκη:

Η στάση αυτή δεν έχει τίποτε να κάνει με το συμφέρον των ασφαλισμένων. Είναι σκέτο πολιτικό παιχνίδι - πίεση των συντεχνειών. Η συμμετοχή στο PSI είναι μια παρτίδα σκάκι (ή stratego, ή Go - το αρχαίο κινέζικο παιχνίδι στρατηγικής). Ας δούμε τις περιπτώσεις:

1. Δεν επιτυγχάνεται "απαρτία", δηλαδή συμμετοχή του 50% των ομολόγων (έχει επιτευχθεί, όμως όταν αποφάσισαν τη μη συμμετοχή τα Ταμεία ήταν στον αέρα). Τότε είτε (α) η απόφαση 27/10/2011 και η Ελλάδα οδηγείται σε ατάκτως άτακτη χρεοκοπία - η αξία των ομολόγων των Ταμείων πηγαίνει στο 0 με 20% εισπρακτέα μετά από χρόνια που θα γίνει η οριστική εκκαθάριση, είτε (β) αφού έχει εξασφαλισθεί η οικονομική στήριξη των εταίρων, περνάει εσπευσμένα νόμος που επιβάλλει στους πάντες κούρεμα - προφανώς βαθύτερο του ονομαστικού 53.5%. Τα συμφέροντα των ασφαλισμένων θα διεκδικηθούν σε δικαστήρια, όπως κάθε άλλου επενδυτή, καιροσκόπου ή θεσμικού.

2. Επιτυγχάνεται "απαρτία" με συμμετοχή κάτω του 75%. Στην περίπτωση αυτή είτε (α) οι ψήφοι στη "Γενική Συνέλευση των ομολογιούχων" είναι αρκετές ώστε να ενεργοποιηθούν οι ρήτρες που έχουν ήδη θεσπισθεί (οπότε τα συμφέροντα των ασφαλισμένων είναι διεκδικήσιμα πάλι σε δικαστήρια), είτε (β) η πλειοψηφία των 2/3 για ενεργοποίηση των ρητρών δεν συγκεντρώνεται και πάμε στην περίπτωση 1 παραπάνω.

3. Η συμμετοχή είναι μεταξύ 75% και 90% και η πλειοψηφία επαρκής για ενεργοποίηση των ρητρών. Τότε είτε (α) ενεργοποιούνται οι ρήτρες, κουρεύονται οι πάντες και τα συμφέροντα των ασφαλισμένων είναι διεκδικήσιμα στα δικαστήρια, όπως κάθε τζογαδόρου, (β) η Ευρωζώνη φοβάται τις επιπτώσεις των CDS και συναινεί στη διατήρηση του αμιγώς εθελοντικού χαρακτήρα της συμμετοχής - στην περίπτωση αυτή χρήματα από την δανειακή σύμβαση μεταφέρονται στο PSI (κάθε 10% μη συμμετοχής στο PSI επιβαρύνει τη δανειακή σύμβαση με περίπου €11 δισ). Το τελευταίο σημαίνει είτε (i) με σταθερό το ύψος του δανείου περισσότερα μέτρα σε όλους τους Έλληνες πολίτες, είτε (ii) αύξηση του δανείου, αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης, δηλαδή πρόσθετα μέτρα, ο στόχος του 120% το 2020 δεν επιτυγχάνεται, οπότε είτε η Ελλάδα οδηγείτε σύντομα σε χρεοκοπία είτε λαμβάνονται ακόμη βαρύτερα μέτρα επί τουλάχιστον μια 10ετία.

4. Η συμμετοχή είναι πάνω από 90%, διατηρείτε ο αμιγώς εθελοντικός χαρακτήρας της ανταλλαγής, οι μη συμμετασχόντες αποζημιώνονται κανονικά με χρήματα της δανειακής - δηλαδή, μέρος των μέτρων έχουν ληφθεί για να πληρωθούν οι μη συμμετασχόντες στο PSI.

Εν ολίγοις, η μη συμμετοχή σημαίνει υποχρεωτικό είτε πέρασμα των υποχρεώσεων προστασίας της "υπό απώλεια αξίας" στους Έλληνες πολίτες με τη μορφή μέτρων πολλαπλάσια βαραβρότερων από αυτά που ψηφίστηκαν στις 12/2/2012, είτε χρεοκοπία. Η δε διατήρηση του δικαιώματος διεκδίκησης στα δικαστήρια είναι διατήρηση δικαιώματος εκβιαστικής επιβολής μέτρων στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών, κάποια στιγμή στο μέλλον.

Είναι σαφές ότι κανείς κάτοχος ομολόγων δεν έχει κατ' αρχήν συμφέρον να υποστεί κούρεμα. Η άρνηση συμμετοχής δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά πέρασμα των δυνητικών απωλειών στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Μπορούμε να κρίνουμε τη στάση καθενός.

Όπως έχω πει και στο παρελθόν, θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε τις λεπτομέρειες της διαχείρισης των ομολόγων από τα Ταμεία. Οι μαζικές αγορές έγιναν την άνοιξη 2010 με τα ελληνικά ομόλογα πιεσμένα κατά 25%. Αυτό σημαίνει ότι όσοι βρέθηκαν τότε με χαρτιά στα χέρια τους επειδή εκόντες ή άκοντες στήριξαν τη χώρα, έχουν απολαύσει αποδόσεις επιτοκίου κάπου 33% πάνω από το ονομαστικό. Όσα ομόλογα δε έχουν λήξει στο μεδοδιάστημα έχουν αποφέρει αποδόσεις κεφαλαίου 33% σε μερικές ημέρες ή εβδομάδες έως το πολύ δύο χρόνια. Με τη μη συμμετοχή επιχειρείται επίσης η προστασία αυτής της πραγματικά τοκογλυφικής πρακτικής. Υπάρχει δε και η περίπτωση, με τις λήξεις των ομολόγων τα χρήματα να επανεπενδύοντο σε ελληνικό χρέος με αποδόσεις πραγματικά αστρονομικές εάν δεν κουρευθούν.

Ένα τελευταίο: Ειδικά οι Μηχανικοί βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να έχουν μια Τράπεζα (Αττικής), στην οποία έχουν επενδυθεί χρήματα των Ελλήνων πολιτών στη μορφή προνομιούχων μετοχών (νόμος Καραμανλή), οι τόκοι των οποίων δεν εισπράττονται από το Δημόσιο από 1/1/2011. Επίσης, έχουν δοθεί εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου με κόστος περί το 1%. Τα δικά σας δικά μας, και τα δικά μας (που ήταν δικά σας) πάλι δικά μας.

Μπορούμε ασφαλώς να συζητάμε για τζογαδόρους στην πλάτη του λαού ή για συνειδητούς συμμέτοχους στη "συμμαχία της δραχμής". Υπό τον φερετζέ της προστασίας των ασφαλισμένων.


34 σχόλια:

  1. "Πεταλούδες χρυσές οι αμερικάνοι,λογαριάζουν πόσα δολλάρια κάνει,σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου".

    Ξυλούρης,διαχρονική αξία.Όπως και τα φερέφωνα του ΔΟΛ και του Αλαφούζου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως εγώ χωρίς να πονώ, ήδη με πόνεσε η ατομική μου χρεοκοπία ως Έλληνα πολίτη, δεν βλέπω και μεγάλη διαφορά. Ή μάλλον βλέπω: όλη την χαρά της νεοφιλελεύθερης επιτυχίας στα γραφόμενα του κ. Προκοπάκη. Αλλά ξέχασα για εκείνον είμαι λαϊκιστής και μιλώ μόνο για το θεαθήναι. Ευτυχώς που εκείνος γνωρίζει. Αλλά τελικά όσοι μιλούν νιώθουν την ανεργία που οπλίζει χέρια; Νιώθουν το οικονομικό βάρος που συμπιέζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια;

      Διαγραφή
  2. Μου αρέσει, ρε μπαγάσα, "εραστή" του μακαρίτη Γεωργίου Αθανασιάδη - Νόβα, που επιχειρείς, με τον γνωστό και παραδοσιακό κουτοπόνηρο τρόπο, που διακρίνει τον τρόπο που σκέπτεσαι, να πανηγυρήσεις, για την επισημοποίηση της ελληνικής χρεωκοπίας (την οποία, για πρώτη φορά διακήρυξαν οι ευρωζωνίτες στις 21/7/2011 και επανέλαβαν στις 27/10/2011)!

    Ώστε, λοιπόν, παραδέχεσαι, επιτέλους, ότι "κατά πάσα βεβαιότητα θα ζήσουμε μερικές μέρες κόλασης με τις ρήτρες, διαπραγματεύσεις, CDS, πιθανό πιστωτικό γεγονός και τέτοια"; Μπράβο, λεβέντη μου! Καιρός ήταν να μας το πεις και να μας το ομολογήσεις! Άργησες, αλλά το έκανες! Πάλι καλά, διότι θα μπορούσες και να μην το κάνεις. Το γεγονός ότι το κάνεις ... πανηγυρίζοντας, δεν αλλάζει την ουσία της πράξης σου αυτής, δηλαδή της ομολογίας σου, για την επισημοποίηση της ελληνικής χρεωκοπίας. Ο καθένας, άλλωστε, έχει το στυλ του, ως προς το να αντιπαρέρχεται τις δύσκολες περιστάσεις, στις οποίες βρίσκεται. Και εσύ, φυσικά, έχεις το δικό σου "προκοπάκειο" στυλ, που αποπνέει μια αύρα σταλινισμού, προϊόν της παλαιάς κνίτικης πολιτικής σου καταγωγής. (Η αλήθεια είναι ότι και αν γέρασες, το χούϊ σου δεν το άλλαξες - σαν τον Γεράκη ένα πράμα -, αφού από παραδοσιακός σταλινικός, μου μετεξελίχθηκες σε σταλινονεοφιλελεύθερο. Κάτι που είναι απόλυτα κατανοητό)...

    Λες, όμως και κάποια άλλα πράγματα : Π.χ. "Είμαι σίγουρος ότι, παρά το ότι θα είναι διακύβευμα ανήκουστων διαστάσεων, έτσι όπως έχει στηθεί και οργανωθεί θα τα βγάλουμε πέρα...". Άστο, μην κουράζεσαι. Θα πέσεις και πάλι έξω!

    Ας το ξαναπούμε, για πολλοστή φορά, μπας και το εμπεδώσεις (βλέπεις, μιλάω με αριθμούς και χωρίς αοριστολογίες) : Το "ελληνικό PSI", που τόσο θαυμάζεις, ακόμα και αν "επιτύχει", θα οδηγήσει το ελληνικό δημόσιο χρέος, στα μέσα του 2013 και πάλι στα ίδια επίπεδα, στα οποία βρίσκεται σήμερα. Και στην "καλύτερη" περίπτωση στο 160% του ελληνικού ΑΕΠ το 2020. Αυτό σημαίνει ότι το χρέος αυτό παραμένει, απελπιστικά, μη βιώσιμο, δηλαδή δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και φυσικά θα χρειασθεί να χαρισθεί σχεδόν στο σύνολό του, ενώ η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει, περίπου, εις το διηνεκές, εκτός των χρηματοπιστωτικών αγορών!

    Αυτό σημαίνει ότι η χώρα μας θα στηρίζεται στην συνεχή δανειοδότηση των "εταίρων" της στην ευρωζώνη, γεγονός, που ουδόλως ευχαριστεί τον ... Βησιγότθο φίλο σου (τον Σόϋμπλε εννοώ) και την παρέα του, που βλέπουν, με περισσή απελπισία, τα δεινά που θα υποστούν, αποδεχόμενοι, μια, τέτοιου επιπέδου, μετακύλιση πληρωμών από τον ευρωπαϊκό βορρά, προς την Ελλάδα, σήμερα και προς τον ευρωπαϊκό νότο (και όχι μόνον) αύριο.

    Αυτοί, όμως, δεν έφτιαξαν την (και δεν εισήλθαν στην) ευρωζώνη, για να πληρώνουν τους άλλους. Έφτιαξαν την ευρωζώνη και εισήλθαν σε αυτήν, για να τα πάρουν από τους άλλους, γι' αυτό και την "προίκισαν" με σκληρούς ανταγωνιστικούς κανόνες, που απέκλειαν, κάθε διάσωση, οποιουδήποτε μέλους, το οποίο ο ανταγωνισμός θέτει εκτός αγοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε τις κακοήθειες και τα κουτσομπολιά και βάλε το μυαλό σου να δουλέψει -αν έχεις. Το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων είναι σχεδιασμένο για να δουλέψει. Γίνεται μια προσπάθεια να βοηθηθούμε. Το πώς θα πάει η οικονομία μας εξαρτάται από κει και πέρα από εμάς τους ίδιους. Μόνο ένας ηλίθιος θα έλεγε όχι στη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους του και θα έβριζε αυτούς που το διαγράφουν. Ηλίθιος ή κακόβουλος -διάλεξε και πάρε!

      Διαγραφή
  3. Το πράγμα, όμως, στράβωσε και τώρα βρέθηκαν να πληρώνουν, αφού οι εξελίξεις τους θέτουν μπροστά στην αναγκαιότητα να προχωρήσουν στην δημιουργία ενός ομοσπονδιακού κρατικού μορφώματος, αποδεχόμενοι το απλούστατο γεγονός ότι η ευρωζώνη πνέει τα λοίσθια.

    Δεν φαίνεται ότι θα το κάνουν. Ευελπιστούν ότι, πετώντας την Ελλάδα έξω, θα γλυτώσουν την ευρωζώνη και θα αποφύγουν την ανακύκλωση των πλεονασμάτων προς τις χώρες του νότου (και όχι μόνον), σώζωντας και την ευρωμπατιροτραπεζοκρατία, από την ανοικτή πτώχευση.

    Αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, γι' αυτούς.

    Και τούτο διότι, αν αποφύγουν την ανακύκλωση των πλεονασμάτων, τότε θα υποχρεωθούν να διαλύσουν την ευρωζώνη. Και αν θελήσουν να κρατήσουν την ευρωζώνη ενωμένη, θα πρέπει να την μετεξελίξουν σε μια μορφή ομοσπονδίας, οπότε πρέπει να θεσμοθετήσουν έναν ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, ο οποίος θα ανακυκλώνει τα πλεονάσματα (και θα εξυπηρετεί τα δημόσια χρέη των χωρών της ευρωζώνης), παραχωρώντας την εθνική τους κυριαρχία, την οποία η επαρχιωτικής νοοτροπίας γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ διαφυλάσσει σαν κόρη οφθαλμού.

    Γι' αυτό σου λέω, άδικα αγκομαχάς και σκίζεσαι, για το "ελληνικό PSI". Δεν θα επιτύχει τον σκοπό του, ακόμα και αν "επιτύχει".

    Και αν οι ευρωζωνίτες δεν βάλουν μυαλό (δηλαδή, αν δεν εγκαταλείψουν τους εθνικισμούς τους και την τοκογλυφία τους), η Ελλάδα, συντόμως και προς μεγάλη σου λύπη, θα οδηγηθεί, εκτός ευρωζώνης.

    Και γι' αυτή την εξέλιξη ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης θα φέρεις και εσύ και όλοι όσοι αφελείς "ευρωπαϊστές" (για την ακρίβεια, ψευδοευρωπαϊστές και κατ' ουσίαν, αμβλυμένου πατριωτισμού κοσμοπολίτες) έπραξαν και σκέπτονται όπως εσύ, χωρίς να προβούν, ούτε καν, σε μια στοιχειώδη αυτοκριτική, για το γεγονός ότι από το 1996 και μετά οδήγησαν την χώρα και τον πληθυσμό της στην παρούσα καταστροφή και στην επερχόμενη διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης και στο αντίστοιχα εξυφαινόμενο καθεστώς παιονίας.

    Άντε και καλά ξεμπερδέματα (μαζύ με κάποια - έστω και ολίγη - μετριοπάθεια και σεμνότητα. Ιδιότητες, βέβαια, δύσκολες και δυσεύρετες, αλλά, πάντοτε, χρήσιμες και απαραίτητες...


    Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα...



    Τάσος Αναστασόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι Γιώργο πονάω..

    Πονάω καθώς το τελευταίο δίμηνο βρέθηκα σε τουλάχιστον 5 εργοστάσια που "κλείνουν",μετακομίζουν,βρίσκονται σε καθεστώς επίσχεσης εργασίας,υπαγωγής στο άρθρο 99(sic) κλπ. Ελλενίτ,Coca-Cola,Diana κ.α. ,αν σου λένε τίποτε τα ονόματα αυτά,που δεν το πιστεύω.Με πάνω από 1000 εργαζόμενους αθροιστικά ξεκρέμαστους,σε απόγνωση ή εξαγριωμένους.Με τους "επιχειρηματίες σαπρόφυτα",τους "ξεπουλημένους πολιτικούς του μαύρου μπλοκ που τους αξίζει κρεμάλα",τον "αλήτη Παπαδήμιο",το "κωλοσύστημά σας",κ.α.

    Οι χαρακτηρισμοί δικοί τους,εννοείται.Από ένα τέτοιο εργοστάσιο γύρισα σήμερα,και είναι φρέσκοι και ζεστοί.Στους μεταφέρω,καθώς σίγουρα έχεις χάσει κάθε επαφή με την βάση της κοινωνίας και την πραγματικότητα,αφού κατάντησες πολιτική ουρά τής κάθε Διαμαντοπούλου.

    Για σένα και τα πολιτικά φιλαράκια σου εξάλλου,νόμος είναι το κέρδος του καπιταλιστή.

    Πονάω που λες Γιώργο μου,αλλά ιστορικά,περισσότερο πονάει όποιος πονάει τελευταίος.

    Γιατί τίποτε δεν αποκλείει σε στιγμές οικονομικής απόγνωσης και υπό καθεστώς απώλειας της εθνικής κυριαρχίας,κάποιοι-1 στους 10 ας πούμε-να πάρουν τις καραμπίνες τους και να αρχίσουν να βάλλουν ανοργάνωτα επί δικαίων και αδίκων.

    Και τότε θα αναπολείς με δάκρυα τις όμορφες μέρες του "φαιοκόκκινου φασιστικού γιαουρτιού" ,που θα ωχριούν μπροστά στην ταξική βία που θα ξεσπάσει.

    Καληνύχτα και καλή τύχη,στους πολιτικά αφελείς και τα φερέφωνα των επιχειρηματικών ομίλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει...
      Τι σχέση έχει το PSI με τον κόσμο που μένει άνεργος; Δεν θέλεις κούρεμα; Δεν θες να σώσουμε τόσα δις; Τι ακριβώς θέλεις - εκτός από καραμπίνες και γιαούρτια; Εκδίκηση; Υπάρχει κάποιος να την ζητήσεις...

      Διαγραφή
    2. Σε κάποιες περιπτώσεις, π.χ. το ένα από τα εργοστάσια της Χαλυβουργίας, έβαλε το χεράκι του και το ΚΚΕ για το κλείσμο εργοστασίων. Και σε πολλές άλλες περιπτώσεις επενδύει στην καταστροφή. Φαίνεται ότι αυτή προετοιμάζει το έδαφος για την επανάσταση! Πάντως, θα την πατήσετε όλοι όσοι επενδύετε στην καταστροφή, ελπίζοντας έτσι να σας δοθεί η ευκαιρία ν' ασκήσετε εξουσία. Θα σας μείνουν οι απειλές και οι κουτσαβακισμοί. Κατά βάθος το ξέρετε, γι' αυτό είστε έξαλλοι.

      ΥΓ: Οι απειλές αρχίζουν εκεί που τελειώνει η λογική κι αρχίζει η βλακεία.

      Διαγραφή
  5. Βλέπουν ότι ηρεμούν τα πράγματα και χάνεται η ιστορική τους ευκαιρία, να ποντάρουν στον φόβο, να έχουν έναν ρόλο.
    Νοιώθουν ότι αποκαλύπτεται η γύμνια τους. Ολη την μεταπολίτευση την πέρασαν με το φωτοστέφανο, αυτού που "ήξερε" και ήρθε η κρίση και αποκάλυψε την "τύφλα" τους.
    Είναι να μην είναι γεμάτοι μίσος και οργή;
    Τελείωσε παιδάκια, άντε σπίτια σας.
    Εφτασε ένας στοιχειωδώς επαρκής διαχειριστής για να καταστήσει τις βεβαιότητές σας, απλές βλακείες.
    Ναί, το PSI δεν φτάνει και θα χρειαστεί και άλλο κούρεμα και όχι μόνο στο ελληνικό χρέος , αλλά και στα χρέη άλλων υπερχρεωμένων χωρών.
    Ετσι είναι ο καπιταλισμός. Μαθαίνει και βρίσκει μεθόδους να λύνει τα προβλήματά του. Μαθαίνει από τις κρίσεις του.
    Τώρα δοκίμασε για πρώτη φορά, το μόνο γνωστό εργαλείο από την αρχαιότητα, με το οποίο αντιμετωπίζονται τα χρέη. Την "σεισάχθεια" σε κρατικά χρέη. Στην περίπτωση της Αργεντινής έμαθε ότι το να αφήσεις να χρεοκοπεί μία χώρα, κανείς δεν κερδίζει τίποτε. Στην περίπτωσή μας, έμαθε πως να κάνει την "Σεισάχθεια". Αν τα καταφέρει, σήμερα, το κέρδος θα είναι τεράστιο για όλο τον κόσμο. Θα έχει μάθει, τι να κάνει και με άλλες χώρες. Είμαστε το "Νέο Υπόδειγμα".
    Η δύναμη του καπιταλισμού, είναι ακριβώς αυτή. Επιτρέπει να ζούν και οι μαλάκες, επιτρέπει να γίνονται και μαλακίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είσαι σε ποια ακριβώς κατηγορία ανήκεις Κωστής;
    Στους μαλάκες που επιτρέπει ο καπιταλισμός να ζήσουν ή στους μαλακολάγνους;

    Δ.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εγώ πάλι που δεν είμαι οικονομολόγος, έχω μιά αφελή ερώτηση να απευθύνω προς όσους επαινούν τον καπιταλισμό που "μαθαίνει κι απ' τα λάθη του": Τι σόι σεισάχθεια είναι αυτή που φιλοδοξεί ΕΑΝ όλα κυλήσουν ιδανικά (ανάπτυξη, ιδιωτικοποιήσεις, κοινωνική συναίνεση, είσπραξη φόρων) παράλληλα με την βίαιη μείωση των εισοδημάτων (αλλά όχι των υποχρεώσεων) κυρίως των αδυνάτων (μισθωτών-συνταξιούχων), να παραδώσει μετά από 8 χρόνια μιά χώρα με οριακά διαχειρίσιμο χρέος στο 120% του ΑΕΠ. Πόσες πιθανότητες έχει αυτό το ...ιδανικό σενάριο;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμε είσαι αφελής και δεν καταλαβαίνεις οτι ο καπιταλισμός ανανεώνεται γυρνώντας το εργατικό δικαιο έναν αιώνα πίσω.
      Ούτε ότι κατά ΙΙF η μονομερής στάση θα στοίχιζε 1 τρισ.(κατά το λαϊκιστικό IIF. Γιατί κατά τους φωταδιστές- οικονομολόγους, νομίζω δε στοίχιζε κάτι ψιλά.)

      δ.β.

      Διαγραφή
  8. καλά όλα κύριε προκοπάκη. αλλά εκτός από τους γερμανούς και τον παπαδήμο βασικός παίκτης ήταν και ο γαπ, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό πολιτικό σκάκι. εγώ πάντως του το αναγνωρίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και άλλη μεγάλη επιτυχία, για να μην ξεχνιόμαστε:

    Στο 21% ανήλθε η ανεργία το Δεκέμβριο 2011, από 20,9% τον Νοέμβριο του 2011, φτάνοντας στα υψηλότερα επίπεδα από τότε που ξεκίνησε η στατιστική της καταγραφή.

    Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή το ποσοστό ανεργίας το Δεκέμβριο του 2011 ανήλθε σε 21%, έναντι 14,8% το Δεκέμβριο του 2010 και 20,9% το Νοέμβριο του 2011. Το σύνολο των απασχολουμένων κατά το Δεκέμβριο του 2011 εκτιμάται ότι ανήλθε σε 3.899.319 άτομα. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 1.033.507 άτομα, ενώ ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 4.424.562 άτομα. Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 334.445 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2010 (μείωση 7,9%) και κατά 1.950 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2011 (μείωση 0,05%).

    Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 299.862 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2010 (αύξηση 40,9%) και κατά 3.920 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2011 (αύξηση 0,38%). Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, αυξήθηκαν κατά 71.414 άτομα σε σχέση με το Δεκέμβριο του 2010 (αύξηση 1,6%) και κατά 905 άτομα σε σχέση με το Νοέμβριο του 2011 (αύξηση 0,02%).



    http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=447417&h1=true

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ξέρω κάποιον που έχει στα χέρια του ομόλογα του ελληνικού δημοσίου αξίας 2.000.000 € περίπου. Όχι κανονικά επενδυτικά ομόλογα. Χαρτιά ειδικού τύπου που εκδόθηκαν ειδικά για εξόφληση χρεών του δημοσίου προς την επιχείρηση του. Αναγκάστηκε να τα αποδεχθεί μόνο και μόνο για να μην χρεοκοπήσει.

    Το ομόλογα αυτά δεν έχουν χρηματική απόδοση, είναι άτοκα. Η ονομαστική τους αξία αντιστοιχεί στο ύψος του ποσού της οφειλής κατά την χρονική περίοδο της γέννησης της. Τα χρέος που ξοφλήθηκε με αυτά είχε θεωρηθεί λογιστικά -ήδη από την εποχή που έγιναν οι συναλλαγές- ως εισόδημα και παρά το γεγονός ότι δεν εισπράχθηκε ποτέ φορολογήθηκε κανονικά. Αργότερα, επί κυβερνήσεως ΝΔ, επιβαρύνθηκε και με κάποια έκτακτη εισφορά. Τα εν λόγω ομόλογα περιέχουν ακόμη και τον ΦΠΑ, που ο επιχειρηματίας κατέβαλε στην εφορία εμπρόθεσμα, χωρίς όμως να τον έχει εισπράξει ποτέ από την δημόσια υπηρεσία που είχε αγοράσει τα προϊόντα του.

    Τα ομόλογα αυτά βρίσκονται στα χέρια των τραπεζών που πίστωναν την επιχείρηση και καλύπτουν ισόποσο (ή μάλλον λίγο υψηλότερο) δάνειο για το οποίο καταβάλλονται τόκοι. Ο επιχειρηματίας πίστευε ότι με την σταδιακή αποπληρωμή τους θα ελευθερωνόταν από το βάρος των δανείων του. Τώρα τα ομόλογα αυτά θα "κουρευτούν" και το μέρος που θα χαριστεί θα αποπληρωθεί το 2042. Ο επιχειρηματίας, όμως, θα συνεχίσει να χρωστά στην τράπεζα τα 2.000.000 € και όπως όλα δείχνουν θα χάσει όχι μόνον την επιχείρηση του (εγχώρια βιομηχανία) αλλά κατά πάσα βεβαιότητα θα καταστραφεί πλήρως. Κοινώς θα μείνει στον δρόμο ως επαίτης μια και διαθέτει ελάχιστα περιουσιακά στοιχεία και σε κάθε περίπτωση κανέναν τραπεζικό λογαριασμό εδώ ή στο εξωτερικό.

    Θα μου πείτε ότι, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη, από την στιγμή που συνεργάστηκε με το δημόσιο θα ήταν σίγουρα απατεών και δικαίως πρέπει να πληρώσει. Θα σας πω, όμως, ότι δεν είναι έτσι. Και όσο συνεχίσει ο κόσμος να πιστεύει ότι είναι έτσι η προοπτική της υγιούς επιχειρηματικότητας θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από αυτήν την άτυχη χώρα.

    Θα ήθελα λοιπόν κάποιος από όσους σήμερα επιχαίρουν για την "μεγάλη επιτυχία" της Ελλάδας να μου πει πως θα αισθανόταν αν βρισκόταν στην θέση αυτού του ανθρώπου. Αν μπορεί φυσικά να μπει σε αυτήν την θέση.

    Προφανώς τον άνθρωπο αυτόν και την οικογένεια του δεν τους περιλαμβάνει πλέον η έννοια αυτής της πατρίδας που σώζεται. Ή τέλος πάντων που παίρνει μια βαθιά ανάσα. Αυτός είναι παράπλευρη απώλεια. Ή μήπως όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΕΡΜΙΠΠΟΣ μην έρπεις προς τον λαϊκισμό όπως θα έλεγαν οι φωστήρες προ(σ)κοπάκηδες, καστανάδες, κωστήδες και λοιποί δημαρίτες. Σώσαμε τη χώρα από τη χρεωκοπία κι εσύ κάθεσαι και ασχολείσαι με ιστορίες για αγρίους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ερμιππε, Η ΠΑΤΡΊΔΑ ΑΥΤΉ ΣΕ ΚΆΘΕ ΣΤΡΟΦΉ ΑΦΉΝΕΙ ΑΠΈΞΩ ΠΟΛΛΆ ΚΟΜΆΤΙΑ ΤΗς. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΏς ΚΆΘΕ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΌΠΩς ΑΥΤΉ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΆΦΕΙς ΑΦΉΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ, ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΕ ΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει μετά μέριμνα για όσους κατάφωρα αδικήθηκαν από αυτήν την ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο Schaeuble δίνει το κατάλληλο φάρμακο στον άρρωστο ελληνικό καπιταλισμό:

    http://www.youtube.com/watch?v=CRsGj5uYV3A

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Ηλίθιος ή κακόβουλος -διάλεξε και πάρε!"

    Προφανώς, η παραπάνω διάζευξη (την οποία θέτει, απαντώντας στο πρώτο ημιτελές σχόλιό μου και ουσιαστικά, ρωτώντας με, ο καλός ανώνυμος φίλος) αφορά τον κ. Προκοπάκη.

    Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Μπορεί να ισχύουν, εκ του παραλλήλου και τα δύο. Μπορεί και όχι.

    Αν δεχθούμε ότι ισχύει η διάζευξη και όχι η παράλληλη ύπαρξη αυτών των δύο ιδιοτήτων, τότε πιστεύω ότι θα μπορούσε η ηλιθιότητα να είναι αυτή που προσδιορίζει το συγκεκριμένο πρόσωπο, όχι διότι ο εν λόγω κύριος δεν μπορεί να σκεφθεί, αλλά διότι, παραμένοντας ένας φανατισμένος δογματικός (το αν αυτός ο φανατισμένος δογματισμός εκφράζεται, ως πούρος σταλινισμός στην νιότη του, ή ως, επίσης, πούρος συντηρητικός νεοφιλελευθερισμός στα γεράματά του, δεν είναι το ουσιώδες στην όλη υπόθεση, διότι αυτό που έχει σημασία στις περιπτώσεις αυτές δεν είναι το φαντασιακό - για να θυμηθούμε και λίγο τον αείμνηστο Κορνήλιο Καστοριάδη - πολιτικοϊδεολογικό περιεχόμενο του όποιου δογματικού λόγου, αλλά ο ίδιος ο φανατικός δογματισμός, ως φαινόμενο και η χαρακτηρολογική ιδιοσυγκρασία του συγκεκριμένου προσώπου, που αισθάνεται την ανάγκη να εκφράζεται και να έχει, ως εργαλείο έκφρασής του, τον φανατισμένο δογματισμό), καθίσταται, αν και μορφωμένος, ένα λειτουργικά αγράμματο ον, ακριβώς επειδή αυτό, που κάνει ο δογματισμός, είναι να παραλύει την ικανότητα του ανθρώπου να σκέπτεται και να συμπεριφέρεται ορθολογικά, όπως ακριβώς, πράττει ο κ. Προκοπάκης.

    Π.χ. το "ελληνικό PSI" Ο κ. Προκοπάκης γνωρίζει, πολύ καλά, το αδιέξοδο της "επιτυχούς" έκβασής του (δεν μιλάω για την ανεπιτυχή του έκβαση, μένω στην "επιτυχή"), αφού γνωρίζει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος παραμένει απελπιστικά μη βιώσιμο και εξελιχτικά στραγγαλιστικό για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Παρ' όλ' αυτά, υπερασπίζεται, με τον γνώριμο παλαιοσταλινικό του φανατισμό, την διεξαγωγή του και προπαγανδίζει την επιχειρηματολογία των δανειστών "εταίρων" της χώρας μας, περί της "ελάφρυνσης" του ελληνικού δημοσίου από ένα μεγάλο μέρος του χρέους και περί νέας ελληνικής "σωτηρίας", ή "διάσωσης". (Η όποια "ελάφρυνση" - αν υπάρξει -, μπορεί να είναι της τάξεως των 25, με 27 δισ. €, ίσως και κάτι παραπάνω και αυτό είναι κάτι το οποίο είναι συζητήσιμο, με δεδομένο ότι η χώρα θα πάρει 130 δισ. €, συν κάτι παραπάνω, ενώ στην συνέχεια, μετά το 2015, θα ακολουθήσουν, άλλα, τουλάχιστον 50 δισ. € και στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερα, αν όλα "πάνε καλά").

    Γιατί το κάνει αυτό; Το κάνει για ίδιους ωφελιμιστικούς λόγους; Δεν το πιστεύω. Μπορεί κάποια στοιχεία πολιτικάντικου, ή/και παραγοντίστικου ωφελιμισμού να υπάρχουν, ως σκοποί και ως στόχοι του. Δεν το αποκλείω καθόλου. Αλλά πιστεύω ότι κυρίαρχο στην περίπτωσή του δεν είναι το ωφελιμιστικό στοιχείο.

    Πιστεύω ότι το πρόβλημα, που οδηγεί τον κ. Προκοπάκη να λειτουργεί, ως ιδιώτης (με την αγγλοσαξωνική έννοια της λέξεως, η οποία προσιδιάζει και προς την αρχαιοελληνική) έχει να κάνει με την ψευδή του συνείδηση - για να θυμηθώ και πάλι τον αποτυχόντα ως οικονομολόγο, αλλά μέγιστο φιλόσοφο και πατέρα της επιστήμης της κοινωνιολογίας, όσο και αν κάποιος, όπως εγώ, διαφωνεί μαζύ του, Karl Marx - δηλαδή με την ιδεολογία του, η οποία συνδέεται με έναν αφελέστατο "ευρωπαϊσμό", ο οποίος είναι ψευδοευρωπαϊσμός, διότι συνδέει την ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας και το παλαιό σχέδιο της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, με την τραγική αποτυχία της ιδέας αυτής, δηλαδή με την ευρωζώνη, την οποία οι κατασκευαστές της (οι γαλλογερμανικές ελίτ) την δημιούργησαν, ως νομισματική ζώνη, ακριβώς επειδή ήθελαν να αποφύγουν την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης και την διάχυση της "εθνικής κυριαρχίας" των κοινωνιών τους και της πολιτικοοικονομικής τους δύναμης, εντός της ομοσπονδίας αυτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Παράλληλα, η τραγική αποτυχία του εφαρμοσμένου "υπαρκτού σοσιαλισμού" και η κατάρρευση του λενινιστικού/σταλινικού πολιτικού και οικονομικού μοντέλου, τον οδήγησε στην θαλπωρή ενός συντηρητικού νεοφιλελευθερισμού (ο οποίος είναι μια κακή απομίμηση του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, διότι, αν αρχίσουμε να κινούμεθα μέσα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των ορθών θεωριών, δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να σπαταλάμε τον χρόνο μας και να μην βλέπουμε την εξέλιξη των ιδεών και των ιδεολογικών ρευμάτων μέσα στην πραγματική ζωή, ενώ οι ιδέες και τα ιδεολογικά ρεύματα έχουν νόημα και αξία, μόνον μέσα από την πραγμάτωσή τους και την εννοημάτωσή τους στην πραγματική ζωή των κοινωνιών), ο οποίος διαδέχθηκε την μαρξιστική λενινιστική αυταπάτη, εμφανιζόμενος, ως νικητής, ύστερα από την κατάρρευση του λενινιστικού-σταλινικού πολιτικοοικονομικού μοντέλου, κατά την δεκαετία του 1990.

    Η σαρωτική χρηματοπιστωτική κρίση και η ύφεση του 2008, που ακολούθησε την κρίση αυτή, γκρέμισε τα θεμέλια, πάνω στα οποία κτίστηκαν, εν τοις πράγμασι και οι δύο αυτοί ιδεολογικοί πυλώνες του αγαπητού κ. Γιώργου Προκοπάκη (και όλων όσων ακολούθησαν την ίδια, ή μια παρεμφερή πολιτικοϊδεολογική διαδρομή).

    Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο πανικός που ήλθε ως αποτέλεσμα της ριζικής αμφισβήτησης των νέων πολιτικοϊδεολογικών βεβαιοτήτων του κ. Προκοπάκη, τον οδήγησε, όπως όλους τους νεο-(ή παλαιο-)φιλελεύθερους, που βλέπουν έκπληκτοι να καταρρέουν μπροστά στα μάτια τους οι χάρτινοι πύργοι που είχαν κτίσει και τους οποίους και οι ίδιοι είχαν πιστεύσει πως είναι παλάτια και απόρθητα φρούρια, σε μια συντηρητική αναδίπλωση, η οποία, σε αυτές τις περιπτώσεις, οδηγεί σε μια αποπροσανατολιστική και ανορθόλογη συμπεριφορά, του τύπου : "Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με την ιδεολογία/ψευδή συνείδηση, τότε, τόσο το χειρότερο, για την πραγματικότητα".

    Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Και για να είμαι ακριβής, σε αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα ο κ. Προκοπάκης και οι συν αυτώ.

    Όσον αφορά την δύναμη των ιδεών, θυμάμαι δύο χαρακτηριστικές ρήσεις του John Maynard Keynes στην αρχή της GREAT DEPRESSION της δεκαετίας του 1930 :

    "Έχουμε πρόβλημα γεννήτριας". Η οικονομική μηχανή ήταν σε γενικές γραμμές σε καλή κατάσταση, αλλά μια ζωτικής σημασίας συνιστώσα, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, δεν λειτουργούσε. Επίσης, την ίδια εποχή, είπε ότι : "Βρισκόμαστε σε πολύ μεγάλη σύγχυση, έχουμε χειριστεί αδέξια μια ευαίσθητη μηχανή την λειτουργία της οποίας δεν κατανοούμε".

    Και οι δύο ισχυρισμοί του Κέϋνς έχουν πλήρη ισχύ και σήμερα.

    Ο κ. Προκοπάκης και οι νεοφιλελεύθεροι φίλοι μας, όμως, δεν έχουν σήμερα, πλέον, αυτό το ευεργέτημα της άγνοιας, που είχαν οι σύγχρονοι του Τζων Μαίηναρντ Κέϋνς εκείνη την μακρυνή, χρονικά, εποχή, η οποία, βλακωδώς, επαναλαμβάνεται στις ημέρες μας, σε επίπεδο ευρωζώνης.

    Αυτό, όμως, δεν τους εμποδίζει να συμπεριφέρονται, κάτω από την επήρεια του ιδεολογικού/ψευδοσυνειδησιακού ναρκωτικού, το οποίο ακούει στο όνομα του συντηρητικού νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος αρέσκεται να βαυκαλίζεται και να περνιέται, ως "ριζοσπαστισμός", ή, ως "μεταρρυθμισμός"!

    Τι πρέπει να γίνει; Απλούστατα, πρέπει να εντρυφήσουμε στα μαθήματα που διδάχθηκαν οι παππούδες μας, από την Great Depression. Δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα – ιδίως στην ευρωζώνη, η οποία αποτελεί την παιδική χαρά του κάθε τραπεζίτη (σκιώδους ή μη) – πρέπει να ξαναρυθμιστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να αποδομηθεί όλος ο ιδεολογικός – προπαγανδιστικός μηχανισμός της χρηματοπιστωτικής ελίτ και των παπαγαλακίων της, που καλά κρατεί.

    Και εδώ θυμάμαι τον Κέϋνς και μια άλλη του ρήση :

    «Αργά, ή γρήγορα, οι ιδέες και όχι τα κατεστημένα συμφέροντα είναι τα επικίνδυνα πράγματα». Έτσι, ακριβώς, έχει η κατάσταση σήμερα.

    Και αυτό η χρηματοπιστωτική ελίτ είναι που το γνωρίζει καλά. Γι’ αυτό και φροντίζει να κρατάει καλά την πρωτοκαθεδρία στον έλεγχο των ιδεών. Και μέχρι τώρα, το καταφέρνει, επιβάλλοντας, ως κρατούσα θεωρία – ιδίως στην ευρωζώνη – την αντίληψη ότι τα οικονομικά μας προβλήματα είναι δομικά προβλήματα και ως εκ τούτου δεν υφίσταται ταχεία λύση σε αυτά.

    Φυσικά, αυτός ο ισχυρισμός είναι ένα ασύστολο ψεύδος. Και είναι ένα ασύστολο ψεύδος, ο ισχυρισμός αυτός επειδή το μόνο δομικό πρόβλημα, που υπάρχει, το οποίο εμποδίζει την επάνοδο στην ταχύρρυθμη ανάπτυξη και στην ανθρώπινη ευημερία και που είναι, όντως, δυσκολοπολέμητο, είναι οι παρωχημένες αντιλήψεις και θεωρίες, που έχουν εγκαθιδρυθεί στα μυαλά των ανθρώπων.

    Αντιλήψεις και θεωρίες, που καλλιεργεί και φροντίζει να παρουσιάζει, ως "σοφία", η χρηματοπιστωτική ελίτ και οι θεραπαινίδες τους...

    Dixi et salvavi animam meam, για να θυμηθώ - για μία ακόμη φορά - μια από τις λίγες ευαγγελικές αναφορές του Karl Marx.


    Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα, φυσικά.



    Τάσος Αναστασόπουλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εξακολουθείς να κουτσομπολεύεις και να αερολογείς! Κανέναν δεν αφορούν οι δήθεν ιδεολογικές και ψυοχολογικές αναλύσεις σου. Για την ταμπακιέρα -δηλαδή τη συγκεκριμμένη ανάλυση του άρθρου του Γ.Π., που αφορά την ωφέλεια από το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων- τι έχεις να πεις; Τίποτε, μακάρι να 'ξερες! (Ευτυχώς που υπάρχει και το Διαδίκτυο, για να εκτονώνουν τα απωθημένα τους κάποιοι σαν και σένα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ε,καλά τώρα.

    Μήπως και ο Γιώργος το ίδιο δε κάνει με τη μονοκαλλιέργεια του και καλά ειδήμονα Προκοπάκη?



    Αν έχει άποψη για το PSI -που δεν έχει-ας πάει να την πει εδώ :

    http://www.techiechan.com/?p=1535

    http://www.techiechan.com/?p=1543&cpage=1#comment-15673

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί εσύ μικρή παραπονεμένη πέτρα δεν μπορείς να τα πεις με δικά σου λογάκια; Έχεις πειστεί όμως ότι "ξέρεις"... Γι αυτό βάζω Προκοπάκη: είναι ο μόνος που μιλά συγκεκριμένα, με νούμερα. Κι αν κάτι είναι λάθος μπορείς να το αντιπαραβάλλεις.
      Και δεν μιλάμε ανώνυμα - μόνο οι δειλοί λένε απόψεις για μεγάλα θέματα ανώνυμα - ή οι ανεύθυνοι. Μην τους ζητήσουν και το λόγο αύριο.

      Διαγραφή
  19. Για να δούμε όμως και τι λένε,πέρα από τους Προκοπάκηδες και οι αγορές διότι αυτές τελικά θα μετρήσουν.


    [...]Το πιο ανησυχητικό κατ’ εμάς ωστόσο είναι το ότι επειδή ακριβώς η συμφωνία δεν είναι επί της ουσίας και τόσο σωτήρια για την Ελλάδα – άλλο τι λέει ο Β. Βενιζέλος και ο Π. Καψής για να ευλογήσουν τα γένια τους… – οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν αρχίσει ξανά να στοιχηματίζουν στη χρεοκοπία της Ελλάδας με το σκεπτικό ότι απλώς πήρε αναβολή. Στις αγορές τα νέα ελληνικά ομόλογα που θα εκδοθούν ως μέρος της συμφωνίας ανταλλαγής διαπραγματεύονται από τα 17 ως 28 σεντ το ευρώ, δηλαδή σε ένα επίπεδο άκρως πιεσμένο. Η τιμολόγηση αυτή σημαίνει πως οι αποδόσεις των νέων ελληνικών ομολόγων θα είναι στο 17% με 21%, εκεί δηλαδή που βρίσκονταν οι αποδόσεις των υπό απόσυρση τίτλων το περασμένο φθινόπωρο και πολύ μακριά από τις αποδόσεις των πορτογαλικών, για παράδειγμα, τίτλων. Κι αυτό διότι ως γνωστόν, σύμφωνα και με την περίφημη ανάλυση της έκθεσης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ακόμη και με συμμετοχή στην αναδιάρθρωση του 95% των ιδιωτών πιστωτών, το ελληνικό χρέος δεν μειώνεται κάτω του 120% έως το 2020 αλλά στην καλύτερη περίπτωση πέφτει ως το 129% και στη χειρότερη περίπτωση φτάνει ως το 160%.[...]



    http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/psi-done----------2012030954321/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τί λογική είναι αυτή;
    Τί σχέση έχει αν το χρέος είναι βιώσιμο, με το αν μειώθηκε κατά 107 δίς;
    Και εγώ εκτιμώ ότι δεν φτάνει το PSI, αλλά σε καμία περίπτωση, αυτό δεν θα με κάνει να εκτιμήσω ότι δεν ήταν μείωση του χρέους.
    Αλλωστε το ίδιο το PSI βασίζεται στην εφαρμογή μιας σειράς μέτρων, μεταρρύθμισης του κράτους και της αγοράς εργασίας, της παγκόσμιας οικονομίας , της ευρωπαικής οικονομίας, για να φτάσει στην εκτίμηση ότι το χρέος "θα γίνει" διαχειρίσιμο το 2020, όχι τώρα.
    Αν ήταν από τώρα, θα βγαίναμε στις αγορές.
    Μερικοί, έχουν τρελαθεί από την κρίση. Προτιμούν να επιβεβαιωθεί το καταστρεπτικό σενάριο της ιδεοληψίας τους. Οτι κάνανε και με το μνημόνιο 1 και δεν αφήσαν να γίνει καμία αλλαγή.
    Να σου πω την γνώμη μου;
    Και πλήρες κούρεμα να γίνει και να μας δόσουν και 360 δις δώρο, με τα μυαλά που έχει η χώρα, πάλι θα καταφέρουμε να το βουλιάξουμε το καράβι.
    Κατά βάθος , δεν έχουμε το κουράγιο να φανταστούμε ότι αυτή η χώρα μπορεί να αλλάξει και να γίνει μια κανονική χώρα.
    Συνηθίσαμε στην επαιτεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Το 120% του χρέους το 2020 θεωρείται από όλους σαν αναμφισβήτητο γεγονός, παρά την συστηματική διάψευση όλων των οικονομικών προβλέψεων που ξεπερνούν το τρίμηνο, τόσο σε ελληνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

    Το χρέος το 2020 μπορεί να κυμανθεί απο διψήφιο ποσοστό έως το άπειρο (χρεοκοπία), ανάλογα με το βάθος, την ταχύτητα και την σωστή επιλογή των μεταρρυθμίσεων της οικονομίας, με προυπόθεση φυσικά την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα.

    Εάν η αναδιάρθρωση της οικονομίας γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα και δεν υπονομευθεί απο τους απατεώνες της ελληνικής πολιτικής θεατρικής σκηνής (δηλαδή όλους - γιαυτό και η ελπίδα στηρίζεται στον εξωτερικό έλεγχο), τότε τα αποτελέσματα θα είναι πολύ σύντομα ορατά και εντυπωσιακά.

    Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί συμπατριώτες μας, δεν έχουν καμμιά εμπιστοσύνη ούτε στους έλληνες ούτε στην ελεύθερη αγορά, αλλά προσωπικά είμαι σίγουρος ότι αν τους δοθεί μια ευκαιρία, πολύ σύντομα θα τους διαψεύσουν.

    Προυπόθεση, φυσικά, είναι το άμεσο ξήλωμα του κράτους βρυκόλακα που έχουμε δημιουργήσει όλοι μαζί τα τελευταία 30 χρόνια και αυτό δεν είναι εύκολο γιατί όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας δείχνουν πλέον τα δόντια τους φανερά, ψάχνοντας για τα επόμενα θύματα που θα τους διατηρήσουν για λίγο ακόμα στην παρασιτική τους ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ναι,καλά,ενώ εσύ Γιώργος δε ξέρεις αλλά ψάχνεσαι(ναι) γιαυτό και ανεβάζεις Προκοπάκη.Επειδή ψάχνεσαι και επειδή ο Προκοπάκης μιλάει με στοιχεία ενώ οι άλλοι όχι.

    Καλά

    Ψάχνεσαι που ψάχνεσαι,ρίξε και μια ματιά στα λινκ που σου έδωσα και άσε τις συνδικαλιές.Ασε που αν εξέφραζες κάποια άποψη επί του θέματος εκτός από το ότι συμφωνείς με τον Προκοπάκη,ίσως και να σου απαντούσα.

    Προς το παρόν μελέτησε καλά το θέμα και τα ξαναλέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υποδείξεις χωρίς πρόσωπο; Κάποιο λάθος κάνεις φίλε μου. Δεν μπορείς να διεκδικείς απόψεις και να μην τις υπογράφεις - βολικό μεν ανεύθυνο δε. Γιατί να μπω στον κόπο σου; Ούτε το θάρρος των απόψεών σου δεν έχεις;;

      Διαγραφή
  23. Ψυχραιμία, αγαπητοί φίλοι!

    Και είναι απαραίτητη η ψυχραιμία, διότι, χωρίς αυτήν, δεν μπορούμε να είμαστε νηφάλιοι, ακριβώς την στιγμή και κατά την διάρκεια των περιστάσεων, που η νηφαλιότητα είναι απαραίτητη, με αποτέλεσμα να μας κυριεύει ένας θυμός, μια οργή, που θολώνουν τον νου και οδηγούν σε κρίσεις και στην επικράτηση γνωμών και απόψεων, που βαθαίνουν τα σφάλματα και δεν επιτρέπουν την ορθολογική αποτίμηση των πραγμάτων.

    Ως εκ τούτου, λοιπόν, η παλαιά σωκρατική ρήση ("Έν οίδα, ότι ουδέν οίδα"), που έχει να κάνει με την ανθρώπινη γνώση και αυτογνωσία είναι πάντοτε, απαραίτητη και χρήσιμη, ως οδηγός στην πορεία της ανθρώπινης ζωής.

    Ψυχραιμία, λοιπόν, νηφαλιότητα, όπως, επίσης και ολίγη αυτοκριτική, η οποία ουδόλως βλάπτει, όταν είναι ειλικρινής.

    Και η αυτοκριτική είναι ειλικρινής όταν συνοδεύεται από την α υ τ ο γ ν ω σ ί α, η οποία υφίσταται, όταν κάποιος κάνει μια επιστροφή στο προσωπικό του παρελθόν, προκειμένου, όχι να δει τα όποια σωστά περπαγμένα του, αλλά - κυρίως - όσα έπραξε λάθος.

    Έτσι, λοιπόν, δεν μπορεί κάποιος να επιχειρηματολογεί, σε κάθε φάση της ζωής του, ισχυριζόμενος ότι έχει δίκιο, σε κάθε υπόθεση που αναλαμβάνει να υπερασπίσει, όποια και αν είναι αυτή η υπόθεση, όποιο και αν είναι το θέμα ή το ζήτημα, το οποίο υπερασπίζεται και όποια και αν είναι τα επιχειρήματα, που προβάλλει, κάθε φορά, μέσα στην διαδρομή του βίου του.

    Δεν μπορεί, δηλαδή, κάποια στιγμή, να υπερασπίζεται (στα τέλη της δεκαετίας του 1970), με φανατισμό και με τον γνωστό δογματικό του τρόπο το μπρεζνιεφικής εμπνεύσεως, "παλλαϊκό κράτος" της "Ε.Σ.Σ.Δ.", επιμένοντας ότι έχει δίκιο και ότι υπερασπίζεται την "σωστή υπόθεση" και κάποια άλλη στιγμή να υπερασπίζεται το Μνημόνιο και το "ελληνικό PSI", με τον ίδιο δογματικό φανατισμό, επιμένοντας και πάλι ότι έχει δίκιο (όπως, "καλή ώρα" πράττει ο κ. Προκοπάκης).

    Όση σοφιστεία και αν χρησιμοποιηθεί, η αντίφαση είναι τόσο μεγάλη και αλληλοαναιρετική στα δύο της σκέλη, τα οποία την απαρτίζουν, που όποιος επιμένει να καμώνεται ότι δεν καταλαβαίνει, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να αυτογελοιοποιείται και να αποδεικνύει ότι το πρόβλημα, πέρα από πολιτικοϊδεολογικό, είναι, κυρίαρχα, προσωπικό και προϊόν μιας ανελαστικής ψυχοδομής και χαρακτηροδομής του όποιου προσώπου επιμένει σε αυτού του είδους την στερεοτυπική συμπεριφορά.

    Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν έχει δίκιο, ή όχι ο κ. Προκοπάκης, επί του προκειμένου. (Μπορεί να έχει. Μπορεί και να μην έχει). Το ζήτημα είναι ότι με την όλη του προσωπική διαδρομή έχει καταφέρει να μην είναι αξιόπιστος σε όσα ισχυρίζεται, ακριβώς, επειδή επειμένει να κινείται, χαρακτηροδομικά, στο ίδιο μοτίβο και φυσικά να αρνείται να προβεί σε οποιασδήποτε μορφής αυτοκριτική, για τα όποια πεπραγμένα του.

    Όσον αφορά το "ελληνικό PSI", μάλιστα, κατάφερε το ακατόρθωτο (στην πραγματικότητα δεν είναι ακατόρθωτο, αφού όλοι οι άνθρωποι, που δρουν και αντιδρούν, με τον ίδιο ιδεοψυχαναγκαστικό τρόπο, με αυτόν του κ. Προκοπάκη, καταφέρνουν, ακριβώς το ίσιο πράγμα) : Να έχει άδικο, ακόμα και όταν έχει δίκιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Και έχει άδικο, ακόμα και όταν έχει δίκιο ο κ. Προκοπάκης, επειδή, μπροστά στο καθήκον (;) της υπεράσπισης του PSI, χάνει την ουσία της υπόθεσης, η οποία έγκειται σε αυτό που περιέγραψα παραπάνω (στο πρώτο μου σχόλιο), δηλαδή ότι το PSI, ακόμα και αν "επιτύχει", δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο, παραμένει, απελπιστικά, μη βιώσιμο, και μετά την "επιτυχία" - που στην πράξη είναι ανύπαρκτη, αλλά ας μην σταθούμε σε αυτό - του PSI, αφού το ελληνικό δημόσιο χρέος θα παραμείνει σε υψηλότατα επίπεδα, τα οποία θα εξακολουθήσουν να οδηγούν την ελληνική οικονομία σε έναν ασφυκτικό θάνατο, αφού το χρέος αυτό θα υπερβεί το 160% του ΑΕΠ, το 2020 και συντόμως, δηλαδή σε κάτι παραπάνω από ενάμισυ χρόνο από σήμερα, το χρέος αυτό θα κινείται στα ίδια επίπεδα με τα τωρινά, ως απόλυτο μέγεθος (η κρατούσα προπαγάνδα του συρμού λέει ότι το χρέος αυτό θα φθάσει στα 120% του ΑΕΠ, το 2020, ποσοστό, το οποίο είναι, κατ' εξοχήν, μη βιώσιμο, όπως καλά ξέρει, αλλά δεν το λέει ο κ. Προκοπάκης και ο αφελής νεοφιλελεύθερος φίλος μας - περί του αγαπητού minority opinion ο λόγος -, ο οποίος επίσης το αποκρύπτει (ρίχνοντας τα βάρη στο ελληνικό δημόσιο, του οποίου, όμως, το ξήλωμα - εννοεί, κυρίως, την δραστική σμίκρυνση του ελληνικού κράτους - θα οδηγήσει στην πλήρη αποδόμηση της ελληνικής οικονομίας, αφού αυτό το ήδη μικρό και καχεκτικό κράτος, όσο αναποτελεσματικό και σπάταλο και αν ήταν στο παρελθόν, δεν θα μπορεί να παίξει τον σταθεροποιητικό του ρόλο, σε μακροοικονομικό επίπεδο, ως σταθεροποιητή και αναζωογονητή της συναθροιστικής ζήτησης στην ελληνική οικονομία, η οποία θα συνεχίσει, τοιουτοτρόπως, την πορεία της προς την καταβύθιση, όλων των μακροοικονομικών της μεγεθών, έως ότου η παρατεταμένη παγίδευσή της στην παρούσα liquidity trap, να την οδηγήσει σε ένα κατώτερο, ή κατώτατο σημείο ισορροπίας, πέριξ του οποίου θα κινείται, εγκλωβιζόμενη σε μια αγχωτική στασιμότητα, η οποία θα συνδεύεται από έντονα στοιχεία μιας τριτοκοσμικής οικονομίας, ανάλογης με εκείνες που βρίσκονται πέριξ της υποσαχάριας Αφρικής).

    [Ένα δημόσιο χρέος για να είναι βιώσιμο, τα διεθνή standards λένε ότι πρέπει να κυμαίνονται, γύρω στο 80%, έως το 90% του ΑΕΠ μιας χώρας. Βλακείες, αυτό δεν είναι σωστό, διότι οι γενικεύσεις, σε αυτό το θέμα, δεν ισχύουν, αφού ένα δημόσιο χρέος μπορεί να ξεπεράσει το 200% του ΑΕΠ μιας χώρας και αυτή να μην κινδυνεύει καθόλου από χρεωκοπία, αντίθετα, μάλιστα, να επιθυμούν όλοι να την δανείζουν, ενώ, από την άλλη πλευρά, μια χώρα μπορεί να χρεωκοπήσει, ακόμα και όταν το δημόσιο χρέος της φθάνει στα επίπεδα του 40% του ΑΕΠ, ή και πιο κάτω. Και φυσικά, η χώρα μας, εντός ευρωζώνης, δηλαδή, εντός μιας ζώνης σκληρού και υπερτροφικά ανατιμημένου νομίσματος, όπως είναι το ευρώ, κλείνει προς την δεύτερη περίπτωση, δηλαδή να έχει την τάση να χρεωκοπήσει και με μικρά ποσοστά δημόσιου χρέους, ως προς το ΑΕΠ, ενώ με την δραχμή έτεινε στην πρώτη περίπτωση και δεν κινδύνευε με χρεωκοπία, όσο το χρέος του ελληνικού δημοσίου ήταν, κατά βάση, εκφρασμένο σε δραχμές και αντιμετωπιζόταν, κυρίως, από την εσωτερική χρηματοπιστωτική αγορά. Έτσι, τώρα, το ελληνικό δημόσιο μπορεί να εξυπηρετήσει ένα χρέος της τάξεως κάτω των 100 δισ. € και αυτό υπό πολλές προϋποθέσεις. Αυτό, άλλωστε, είναι και το ύψιστο έγκλημα της ανόητης ελληνικής "ευρωπαϊστικής" - και στην πράξη κοσμοπολιτικής και μειωμένου πατριωτισμού - ελίτ, η οποία έβαλε την χώρα στην ευρωζώνη, δίχως να υφίστανται οι προϋποθέσεις για μια τέτοια ένταξη σε μια θεσμικά χαοτική ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να την οδηγήσει στην μεγαλύτερη σύγχρονη στρατηγική της ήττα και μέσω αυτής, στην παρούσα και γοργά εξελισσόμενη καταστροφή].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Το PSI, όμως, δεν γίνεται για το θεαθήναι (ή τουλάχιστον, υποτίθεται ότι δεν γίνεται για το θεαθήναι - αν και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι έχει πολλά και μεγάλα στοιχεία θεατρινισμού). Γίνεται - έτσι λένε, επισήμως, ο ... Βησιγότθος φίλος του κ. Προκοπάκη και η παρέα του (της οποίας ιδέα και κατασκεύασμα είναι αυτό το PSI, υπέρ του οποίου κόπτεται ο κ. Προκοπάκης), για να καταστήσει το ελληνικό δημόσιο χρέος βιώσιμο. Αυτός είναι ο σκοπός του, αυτό είναι και το νόημα, μιας τέτοιου είδους, αναδιάρθρωσης χρέους μιας χώρας.

    Δυστυχώς, αυτό το PSI και αυτή η επιχείρηση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι μέτρα και μέσα α λ υ σ ι τ ε λ ή.

    Γι' αυτό και είναι άνευ ουσίας και συνουσίας, αφού δεν επιτυγχάνουν τον διακηρυγμένο σκοπό τους.

    Η ουσία της όλης υπόθεσης, με το ελληνικό χρέος, έχει περιγραφεί πλήρως από εμένα.

    Το χρέος αυτό δεν αρκεί το να μειωθεί. Το χρέος αυτό, ή διαγράφεται, ή πληρώνεται. (Ένας συνδυασμός των δύο αυτών λύσεων είναι και αυτός χρήσιμος, αρκεί να μην είναι τσιγγούνικος).

    Το καλύτερο και το ορθότερο (το, απλώς, ορθολογικό, δηλαδή) είναι να πληρωθεί. Και φυσικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πληρωθεί από την Ε.Κ.Τ. Αλλά αυτό σημαίνει ότι η ευρωζώνη θα αποδεχθεί τον ήσυχο και ειρηνικό θάνατό της, μετατρεπόμενη σε ένα ομοσπονδιακό κρατικό μόρφωμα, με κεντρική κυβέρνηση, με ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, πάνω από το 20% του ΑΕΠ της ευρωζώνης και με μια κεντρική τράπεζα, που να ασκεί πραγματικά τον ρόλο της και να είναι υποταγμένη στην κεντρική κυβέρνηση. Μπροστά σε κάτι τέτοιο, όμως, φρικιούν οι ελίτ των πλεονασματικών χωρών, με πρώτην απ' όλες, την εθνικιστική γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ, που αρνείται, πεισμόνως, να παραχωρήσει την εθνική της κυριαρχία και να μοιρασθεί τα χρέη των άλλων χωρών.

    Θα μου πείτε, ότι "μπροστά στο τίποτα, καλό είναι και το λίγο" και ότι, η μείωση ελληνικού δημόσιου χρέους, μαζί με τα μνημόνια που την συνοδεύουν, είναι στο σύνολό τους κάτι καλό, έστω και σαν αρχή.

    Λάθος. Όλα αυτά δεν είναι καλά. Και δεν είναι καλά, διότι κινούνται, σύμφωνα με την εθνικιστική λογική της γερμανικής ελίτ και χρησιμοποιούνται, ως εργαλεία που στρέφονται, κατά της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης, παραμένοντας μέσα στην λογική της συντήρησης της θνήσκουσας ευρωζώνης, ως έχει, δηλαδή μιας νομισματικής ζώνης, στην οποία τα δημόσια χρέη των χωρών της παραμένουν "εθνικοποιημένα" και χωριστά.

    Γι' αυτό και ο ιδεοληπτικός (ψευδο)ευρωπαϊστής (και κατ' ουσίαν, σταλινονεοφιλελεύθερος κοσμοπολίτης, με ασθενικές εθνικές ρίζες) κ. Γιώργος Προκοπάκης έχει άδικο, ακόμα και όταν έχει δίκιο...

    (Που δεν έχει δίκιο, αλλά, τέλος πάντων, ας δεχθούμε, συμβατικά ότι έχει δίκιο. Το οποίο κατορθώνει, με τον τρόπο του, να μετατρέπει σε άδικο).




    Πάντα φιλικά και καλοπροαίρετα.



    Τάσος Αναστασόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μόλις ο πρωθυπουργός της χρεωκοπίας (ο κυρ-Λουκάς) μίλησε, για το "κατόρθωμα" του ιδίου και του θλιβερού μπουχέσα, που καμαρώνει δίπλα του, παριστάνοντας τον υπουργό Οικονομικών.

    Μίλησε, δηλαδή, με τον δικό του, κουτοπόνηρο τρόπο, για την οριστική επισημοποίηση της χρεωκοπίας της Ελλάδας, που είναι η τρίτη της Ιστορίας της. (1893 Χαρίλαος Τρικούπης, 1931-1932 Ελευθέριος Βενιζέλος και τώρα 2010-2012 Γιώργος Παπανδρέου/Λουκάς Παπαδήμος/Ευάγγελος Βενιζέλος).

    Τον "Έλληνα" πρωθυπουργό, φυσικά, ακολούθησε η ISDA, μετά από την "επιτυχία" του "ελληνικού PSI", για την οποία επαίρεται και ... πανηγυρίζει ο σταλινονεοφιλελεύθερος κ. Γιώργος Προκοπάκης, η οποία, μάλιστα, ενεργοποίησε και τα cds.

    Έτσι, λοιπόν, το πείσμα της εθνικιστικής γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και η ψοφοδεής αβουλία της ελληνικής "συντρόφου" της, οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε εκείνο, που, υποτίθεται ότι θα απεφεύγετο, με την προσφυγή της χώρας στο πρώτο Μνημόνιο του Μαΐου του 2010 : Στην επίσημη χρεωκοπία. (Την οποία η χώρα έπρεπε να απειλήσει και στην οποία έπρεπε να καταφύγει, αυτοβούλως, εκείνη την εποχή, ζητώντας το αυτονόητο, ως αντάλλαγμα, για την αποφυγή μιας επιλεκτικής στάσης των εξωτερικών πληρωμών της. Ζητώντας, δηλαδή, τότε την εξυπηρέτηση του ελληνικού δημόσιου χρέους από την Ε.Κ.Τ.

    (Το πως θα γινόταν αυτό είναι αδιάφορο. Τρόποι και διαδικασίες υπήρχαν, ή και αν δεν υπήρχαν, ήταν δυνατόν να εφευρεθούν. Πλην, όμως, η κυβέρνηση της παιδικής χαράς του αφελούς και ευήθους ΓΑΠ, δεν τόλμησε να διαπραγματευθεί μια τέτοια λύση, την οποία μπορούσε να απαιτήσει, με την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και χωρίς την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη).

    Στους ψευδοευρωπαϊστές κοσμοπολίτες φίλους μας, σαν τον κ. Προκοπάκη, "καλή ώρα", που οδήγησαν την χώρα και τον πληθυσμό της στον παρόντα εξελισσόμενο όλεθρο, εύχομαι "πάντα τέτοια" (κατορθώματα, εννοείται) και καλά ξεμπερδέματα...

    (Και αν δουν την Ελλάδα ξανά στις "αγορές", όπως, επίσης αν δουν τα νέα ομόλογα του λληνικού δημοσίου να αγοράζονται σε τιμές μεγαλύτερες των τωρινών, μετά το χουνέρι που τους έσκασαν, να μου γράψουν...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU