Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Για την ανάπτυξη (2)

Κάποιες ακόμη σκέψεις για την ανάπτυξη στην Μεταρρυθμιστική Αριστερά με αφορμή τις απόψεις του Δήμου Χλωπτσιούδη στο Τι ανάπτυξη θέλουμε;
του Γιώργου Προκοπάκη

Το πρόβλημα της ανάπτυξης στην Ελλάδα (ή της στρεβλής ανάπτυξης μέχρι τώρα) δεν είναι πρόβλημα καπιταλιστικής ανάπτυξης και πολύ περισσότερο νεοφιλελευθερισμού.
Τι κερδίζει κάποιος όταν πετάξει δέκα φορές τη λέξη νεοφιλελευθερισμός; Συσκοτίζει απλώς και αποπροσανατολίζει.

Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα είχαμε (και έχουμε) κρατικό καπιταλισμό ακραίας μορφής συνδυασμένο με φεουδαλικά χαρακτηριστικά*. 
Αυτό πρέπει να αλλάξει. 
Το να επιδιωχθεί, κατά τον σχεδιασμό της αλλαγής, η ανασυγκρότηση ενός κοινωνικού κράτους (άλλου από το παλιό, το οποίο στο μεγαλύτερο βαθμό του συντηρούσε τις φεουδαλικές πελατειακές σχέσεις με μεταφορές πόρων όχι στους έχοντες ανάγκη αλλά στους insiders) είναι άλλο ζήτημα. Έχει να κάνει με τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς.

Τα υπόλοιπα, ενδιαφέροντα μεν, αλλά πρέπει να τα βλέπει κανείς συγκεκριμένα.

1. Οι πραγματικές ανάγκες για νέες δραστηριότητες (εντελώς νέες και άλλες μαζί) αφορούν κατά πάσα πιθανότητα περισσότερους/ες από 2 εκατ. Στους ανέργους και στους υπερβάλλοντες ΔΥ, πρέπει να προστεθούν τουλάχιστον ένα 10% του εργατικού δυναμικού (κάπου 600 χιλ) ώστε η αυτοαπασχόληση να μειωθεί από το σημερινό (χθεσινό ) 35%.
2. Πρέπει να ενισχυθεί η αύξηση του μέσου μεγέθους της ελληνικής επιχείρησης, ώστε να ισορροπήσουν και έσοδα (φόροι, εισφορές), αλλά και βιωσιμότητα επιχειρήσεων.
3. Πρέπει να γίνει στροφή προς αντικατάσταση εισαγωγών, με πρώτο μέλημα τα τρόφιμα. Με προτεραιότητα (ως γρήγορη απόκριση) στην κτηνοτροφία. Αυτό φέρνει και την ενίσχυση της υπαίθρου.
4. Με κάποιο τρόπο πρέπει να σπάσει η φούσκα των ακινήτων. Να κινηθεί μέρος έστω του δεσμευμένου κεφαλαίου (τριπλάσιο του δημόσιου χρέους). 
Ας αποφασίσουμε πόσο πρέπει να κλάψει η μεσαία τάξη από την απώλεια της υπεραξίας. 
Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ΚΑΙ ανάπτυξη ΚΑΙ αποταμίευση σε μπετόν - με περισσότερο από τα μισά να είναι μαύρα και αέρας ή υπεραξίες στα χαρτιά.
Το πρόβλημα είναι τα μεγέθη
Είναι αδύνατον να σχεδιασθεί και να εκτελεσθεί - ειδικά από αυτό το κράτος - ένα κολοσσιαίο έργο (όχι μόνο σε κόστος, αλλά σε ενασχόληση) υποστήριξης δραστηριοτήτων που αφορούν 2 εκατ θέσεις εργασίας, σε ένα μοντέλο. Θα πάρει χρόνο, θα γίνουν αυθόρμητα τα περισσότερα. 
Αυτό που χρειάζεται είναι... ...η πρόσβαση σε τεχνογνωσία, πληροφορία και ελαχιστοποίηση του κόστους των σχετικών βοηθητικών δραστηριοτήτων
Αυτό που ΔΕΝ έκαναν στη γεωργία οι συνεταιρισμοί. 
Οι υπηρεσίες πρέπει σε μεγάλο βαθμό να στραφούν στην υποστήριξη μιας νέας παραγωγής.

Ας αφήσουμε στην άκρη και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις. 
Και μεγάλα έργα πρέπει να γίνουν, και μεγάλες επενδύσεις, αλλά και εκατοντάδες ή χιλιάδες μικρές παρεμβάσεις
Το ελληνικό κράτος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να βοηθήσει - ανασταλτικός παράγων θα είναι. 
Η αλλαγή του - αν ποτέ γίνει - θα επέλθει μετά την εφαρμογή του νέου μοντέλου
Νέοι τρόποι κατάλυσης (Χημεία) της διαδικασίας χρειάζονται. 
Σταθερό πλαίσιο από τα κανονιστικά του κράτους, δίκτυα παραγωγών, συγκέντρωση δυνάμεων για διανομή. Πάρα πολλά μικρά, πολλά μεσαία, λίγα μεγάλα. Υπομονή, επιμονή και προτεραιότητες.
Για τις προτεραιότητες ένα μικρό παράδειγμα:
Εάν δεν αντικατασταθούν οι εισαγωγές ειδών πρώτης ανάγκης ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση η μείωση τιμών να ακολουθήσει τη μείωση εισοδημάτων
Ας εκτρέφουν οι νέοι αγρότες σαλιγκάρια κι ας φυτεύουν αλόη. Θα επιτύχουν πιθανώς οι ίδιοι, θα επιτείνεται η εσωτερική υποτίμηση. Αν εκτρέφουν όμως γουρούνια και κατσίκια ή φυτεύουν λάχανα και ντομάτες, θα πετύχουν ίσως ατομικά λιγότερο, θα ανασάνει η κοινωνία. Θα αντέξει την επώδυνη μεταβατική περίοδο.

Σημειώσεις:

*Και βέβαια είναι δόκιμη η απονομή "φεουδαλικών χαρακτηριστικών": Από την ιδιοκτησία που στερεί πόρους από την παραγωγή μέχρι τις σχέσεις πελατείας. 
Υπάρχει πρόβλημα όταν κάποιος βλέπει νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά στην Ελλάδα (κυρίαρχα εννοώ) μέχρι σήμερα. 
Απλώς δεν βλέπει την πραγματικότητα.

**Το πρόβλημά μου με την επίκληση της κοινωνικής και πράσινης ανάπτυξης είναι τα μεγέθη. 
Η μεν κοινωνική είναι (ας πούμε) κυρίως υπηρεσίες οι οποίες πρέπει να στηρίζονται και να στηρίζουν κάτι υπαρκτό, η δε πράσινη σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποστηρίξει 2 εκατ θέσεις εργασίας, με κατά κεφαλήν εισόδημα κοντά στο σημερινό.

Όσον αφορά την ατομική επιχειρηματικότητα, κανείς δεν είναι κατ' αρχήν αντίθετος. 
Πλην όμως, η όποια ανάπτυξη/επέκταση "χτυπάει" αλλού: στις τιμές καταναλωτή, στους φόρους, στις ασφαλιστικές εισφορές. 
Ο καπιταλισμός φαίνεται να έχει ισορροπήσει στο 20%-25%, εμείς είμαστε ήδη στο 35% - περαιτέρω αύξηση (πλην προσωρινής για να βγάλει πέρα ο κόσμος) δεν είναι βιώσιμη (εκτός αν γυρίσουμε σε μοντέλα πολλών δεκαετιών πίσω και ανάλογο βιοτικό επίπεδο).

Η παρέμβασή μου είχε την έννοια της ανάγκης να πάμε γρήγορα ένα βήμα παρακάτω στην ανάλυση. Επαναλαμβάνω, τα μεγέθη είναι τέτοια που οι γενικότητες συσκοτίζουν αντί να φωτίζουν
Επίσης, πρέπει να δούμε ολιστικά το πρόβλημα. 
Δεν μπορεί να περιμένεις ανάπτυξη και ταυτόχρονα να προσπαθείς να κρατήσεις τις υπεραξίες στην κατασκευή. Η ανάπτυξη μπορεί να έχει εχθρό της ή τουλάχιστον ανασταλτικό παράγοντα τη σημερινή μεσαία τάξη. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να τσακιστεί, αλλά σε καμιά περίπτωση να κανακευτεί.
Κατά τούτο, και οι αναλύσεις απαιτούν μια λογική συνέπεια. Δεν μπορεί να προτάσσεται η καταστροφή (της υπεραξίας) της μεσαίας τάξης για μικροπολιτικούς λόγους. Κι εκεί χρειάζεται σοβαρότητα και σχεδιασμός.


8 σχόλια:

  1. Γ. Προκοπάκη καλές οι προτροπές σου για τα οικονομικά χαρακτηριστικά της απαραίτητης ανάπτυξης.
    Χρειαζόμαστε όμως κάτι εντυπωσιακό για να αλλάξει το κλίμα αλλά και η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
    Εγώ προτείνω να εντυπωσιάσουμε τα αλλοδαπά πλήθη με μία υπερκατασκευή.
    Τα μεγαλύτερα μελετητικά γραφεία αρχιτεκτόνων να ανακοινώσουν πως στην Ελλάδα θα φτιάξουμε έναν ουρανοξύστη 2 χιλιόμετρα ύψος.
    Και για να το κάνουμε ακόμα ποιό εντυπωσιακό να είναι με την μύτη κάτω (υπερανάποδος) με συρματόσχοινα.
    Γιώργο Προκοπάκη, τουλάχιστον 2 χρόνια που σε παρακολουθώ τα λες, αλλά φαίνεται πως κανείς δεν ακούει. Το επίδομα κουφαμάρας θα έπρεπε να δίνεται σε όλους τους Έλληνες.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1.Οι λιγοι μηχανικοι που προσπαθησαν να μετατρεψουν το πατρικο μηχανουργειο σε βιομηχανικη μοναδα, η οι ανησυχοι που προσπαθησαν να σχεδιασουν καινοτομικα προϊοντα, ειναι ηδη νεκροι ή φαλιρισμενοι ή/και αλκοολικοι.

    2.Αντιθετως οι συνδικαλιστες μηχανικοι(πολλοι πρωην "αριστεροι", γιατι δεξιοι συνδικαλιστες στην γενια μου ηταν πολυ λιγοι και θαυμαζα την τολμη τους) μετα τα αμφιθεατρα ασχοληθηκαν με τις κατασκευες, μερικοι δε εχουν συσσωρευσει ως τα εγγονια τους. Μαλιστα οι συλλογοι εργοληπτων Δημοσιων Εργων προσφατα εκαναν και συνεδριο για καταπολεμηση της ....διαφθορας!!!


    3.Αναμενοντας την οικονομικη ανακαμψη θα φθασουμε στην....συνταξη ή στην διοικηση, αν μας επιλεξουν οι τωρινοι ηγετες της ΟΝΝΕΔ, της ΠΑΣΠ, της Νεολαιος ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ (ετσι κι αλλοιως, ανεκαθεν τα ξερουν όλα .)


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις. Κρίμα που όλος ο διάλογος γίνεται στο fb, το οποίο δεν αποτελεί δημόσιο χώρο. Κάποια σχόλια σε στόχους που θέτει το άρθρο άμεσα (εννοώντας στα επόμενα 10 χρονια), και σκέψεις για το τι επιδιώκουμε μακροπρόθεσμα (για τα εγγόνια των νεότερων).

    Άμεσα: να θρέψουμε τα παιδιά μας με ντόπια προϊόντα. Σύμφωνοι. Πώς, με τι κίνητρα θα φυτέψουν ντομάτες αντί για αλόη οι αγρότες; Δε μπορούμε να περιμένουμε μόνο την αίσθηση κοινωνικού χρέους τους, χρειάζονται κίνητρα. Με αυστηρούς όρους, με νέους διαύλους, αλλά οργανωμένα.

    Άμεσα: τι θα γίνει με τους 700k ανέργους; Με την οικονομική κατρακύλα που έχουμε πάρει; Ποιός θα ανοίξει μικρή, ή έστω και μεσαία επιχείρηση τώρα όταν όλες κλείνουν; Ποιός θα δανείσει να ανοίξει ο νέος επιχειρηματίας νέα επιχείρηση; Εγώ δε θα δάνειζα.

    Άμεσα: η Αθήνα απομυζά την ενέργεια και τη δημιουργικότητα του έθνους (που θα έλεγε και ο Γκάτσος) και οφείλει να συρρικνωθεί, τόσο ώστε "να μπορείς να την πνίξεις σε μία μπανιέρα". Πώς και γιατί θα φύγει ο κόσμος, τι προοπτικές ανοίγονται σε μικρότερς πόλεις και στην επαρχία; Τι κίνητρα μπορούν να δοθούν; Επίσης, αν συνεχίσουμε να έχουμε το μεταφορικό δίκτυο (όχι μόνο οδικό) που έχουμε, και να ρημαζόμαστε απο τους σύχγρονους Πιτυοκάμπτες με διόδια στις εθνικές οδούς βάζουμε φρένο στην επιστροφή.
    Αποσυμφόρηση της Αθήνας μπορεί να σημάνει και σκασιμο της φούσκας της οικοδομής, αλλά χρειάζεται κρατική επαγρύπνηση. Αλλιώς μπορεί να δούμε το φετιχισμό του τσιμέντου να αναστένεται με στεγαστικά δάνεια ώστε, "να είμαστε άνετα πίσω στο σπίτι το παππού".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απο μεθαύριο: πώς θα ξεφύγουμε απο τα φεουδαλικά δεσμά μας; Τι οικονομία θέλουμε να γίνουμε; Το όραμα που ακούγεται δεξιά κι αριστερά είναι "τουρισμός και γεωργία". Δεν έχουμε δυνατότητες για παραπάνω; Φυσικοί πόροι, νέες τεχνολογίες (απο τις δοκιμασμένες, όχι τις πράσινες σαπουνόφουσκες γερμανικών συμφερόντων...), υπηρεσίες γύρω απο ναυτιλία και μεταφορές; Όλες αυτές δεν είναι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

    Υπάρχουν χώρες που σε 50 χρόνια μεταμορφώθηκαν απο οικονομίες αγροτικού τύπου σε πλήρως τεχνολογικά ανεπτυγμένα κέντρα: Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Φιλανδία (βάλτε και το Ισραήλ, παρ'ότι ειδική περίπτωση). Το κοινό τους σημείο: ήταν δίπλα στους κομουνιστές (και άλλους αλλόθρησκους) και άρα έπρεπε να στηριχθούν ώστε να μήν εξαπλωθεί το μίασμα απο το 1950 και μετά. Αυτό σήμαινε οτι έλαβαν μεγάλη και φτηνή οικονομική βοήθεια και ταυτόχρονα η δύση έκανε τα στραβά μάτια όταν έκλεβαν τεχνολογία, όταν έδιναν επιδοτήσεις και έβαζαν δασμούς σε εισαγωγές κλπ. Αυτό δε σημαίνει μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι τέτοιο, αλλά βοηθάει στο να έχουμε ανοιχτότερη αντίληψη περί ανάπτυξης. Η Siemens και να ανοίξει εργοστάσια εδώ, θα παραμείνει Γερμανικών συμφερόντων. Η Sony και η Toyota, η Samsung, η HYUNDAI, η Nokia, δεν ήταν ούτε πολυεθνικές, ούτε κρατικές. Αλλά έλαβαν τη δέουσα κρατική στήριξη μέχρι να ορθοποδήσουν.

    Οι καιροί έχουν αλλάξει, γεωπολιτικά είμαστε μία σκατουλίτσα, αλλά και το παρελθόν δεν αποτελεί τυφλοσούρτη. Το κύριο που θέλω να πάρω απο την παραπάνω ιστορία είναι οτι δεν αποτελεί επαρκές όραμα το "να γίνουμε φτηνοί ώστε να προσελκύσουμε τις πολυεθνικές", ούτε το "έχουμε τόσο ήλιο και τόση θάλασσα" (είτε για ξαπλώστρες και ρακέτες, είτε για φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες). Το ζητούμενο είναι να ενεργοποιήσουμε την επιχειρηματικότητά μας σε τομείς που παράγουν νέο προϊόν απο τα κάτω. Με εθνικά ή διεθνή, κρατικα ή ιδιωτικά κεφάλαια.

    Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για τους ανεργους επιστημονες: το πληθος τους (μηχανικων, ιατρων, δικηγορων, οικονομολογων,...) ειναι σχεδον τετραπλασιο των αναγκων της χωρας. Ευτυχως που ο πληθυσμος μας ειναι το 1% της ΕΕ και αρκετοι απο το περισευμα ικανων επιστημονων που πληρουν τις προδιαγραφες μπορει να "χαθει", μεταναστευοντας στην ΕΕ ή και υπερατλαντικα στο μεγα πληθος των ευρωπαιων -και οχι μονον- εργαζομενων επιστημονων. Η πολυ καλη γνωση μιας η και δυο ξενων γλωσσων ειναι το απαραιτητο εφοδιο, μαζι με ουσιαστικη ενηλικιωση
    των νεων επιστημονων, υποψηφιων για επαγγελματικη μεταναστευση.
    Το ανηθικο ειναι οτι ενω την περιοδο 1980-1999 το 25% των φοιτητων σπουδασε στο εξωτερικο και απο το 2000 σε μικροτερο ποσοστο συνεχιζει να σπουδαζει(οπως και οι συναδελφοι μου μηχανικοι) και γνωριζει πολυ καλα την γλωσσα και την νοοτροπια της χωρας σπουδων, επειδη ομως ανηκει στμε εξασφαλιση εργασιας (στην οικογενειακη επιχιρησησ, ελ. επαγγελμα , κ.λ.π.)τα πλεον επιλεκτα κοινωνικοοικονομικα στρωματα, πιστευω οτι στην επιστημονικη μεταναστευση θα οδηγηθουν τα καλλυτερα νεα μυαλα της χωρας (για να μην τρελλαθουν, παραφραζοντας οπως τον Α.Γκινσμπεργκ).

    Δεν βλεπω κατι τραγικο, αν σκεφθουμε οτι μολις απο το 1980, η μεταναστευση μειωθηκε και αρχισε να αντιστρεφεται, λογω της φουσκας των διορισμων στο δημοσιο,ΟΚΩ,...και της απασχολησης στις υπηρσιες και λιγτερο στην βιομηχανια.
    Το 2000, 2 γυναικες συναδελφοι (περιπου 27 ετων) συνεργατες στο γραφειο ειχαν γεννηθει στην Γερμανια και στην Σουηδια απο ελληνες εργατες γονεις.Σε 3 ετη ειχαν διορισθει στο δημοσιο. Μαλιστα οι παραμενοντες ελληνες της διασπορας μπορει να διαφημισουν και να μεσολαβησουν για ομαλοτερη ενταξη των νεων μεταναστων σε διαφορες χωρες.

    Ομως παρατηρειται μειωση μισθων η κατ αποκοπην αμοιβων ελευθερων επαγγελματιων, Ελληνων μεταναστων στην ΕΕ (του στυλ αυτα ειναι αν δεν σ'αρεσει πηγαινε στην χωρα σου, οπως εμεις στους Αλβανους την δεκαετια 1990-1999). Βεβαια,καθε μισθωτος εργαζομενος ή "ελευθερος επαγγελματιας" που παρεχει υπηρεσιες-εστω και με δικα του μεσα- σε αλλη επιχειρηση παραγει υπεραξια, την οποια καρπουται ως κερδος -λιγοτερο ή περισσοτερο - η επιχειρηση.Στις σχεδιασμενες κεντρικα οικονομιες - παλαιοτερα πολλες "σοσιαλιστικες χωρες" - απο την υπεραξια των εργαζομενων ευνοουνταν ενα διευθυντικο στρωμα.

    Γενικα η τιμη της εργασιας εξαρταται απο την προσφορα και ζητηση.Οταν μαλιστα επικρατησαν οι νεοφιλελευθερες ιδεες και στην Ευρωπη, ειναι προφανες οτι, θα επικρατησουν παλαιες νεο-αποικιοκρατικες αντιληψεις και για την οικονομικη εκμεταλλευση των ευρωπαιων μεταναστων, εφοσον η όποια κρατικη αλληλεγγυη, ηταν ψευδεπιγραφη και η οικοδομηση του κοινωνικου κρατους, ηταν αποτελεσμα συχνων και αιματηρων αγωνων ηδη απο την πρωτη Κομμουνα των Παρισιων.

    Αν λοιπον οι ευρωπαιοι πολιτικοι, ηθελαν να υπαρξει μειωση της ανεργιας στην χωρα μας και σε αλλες χωρες οπως η Ισπανια η η Πορτογαλλια, θα μπορουσαν να εφαρμοσουν ενα πολυετες αναπτυξιακο σχεδιο στις χωρες των PIIGS.
    Και να θεσουν ρητρες απασχολησης στην συγκεκριμενη χωρα εκτελεσης του εργου (πληθος απασχολουμενων ανεργων και με συγκεκριμενο μισθο ανα ειδος εργασιας,..) σε συγχρηματοδοτουμενα εργα, σε βιομηχανικες ή ενεργειακες επενδυσεις, κ.λ.π.


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΔΙΟΡΘΩΣΗ

    "Το ανηθικο ειναι οτι ενω την περιοδο 1980-1999 το 25% των φοιτητων σπουδασε στο εξωτερικο και απο το 2000 σε μικροτερο ποσοστο συνεχιζει να σπουδαζει(οπως και οι συναδελφοι μου μηχανικοι) και γνωριζει πολυ καλα την γλωσσα και την νοοτροπια της χωρας σπουδων, επειδη ομως ανηκει στα πλεον επιλεκτα κοινωνικοοικονομικα στρωματα με εξασφαλιση εργασιας (στην οικογενειακη επιχειρηση, ελ. επαγγελμα , κ.λ.π.), πιστευω οτι στην επιστημονικη μεταναστευση θα οδηγηθουν τα καλλυτερα νεα μυαλα της χωρας (για να μην τρελλαθουν, παραφραζοντας τον Α.Γκινσμπεργκ)."

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με καθυστέρηση είδα την ανάρτηση. Ένα ζητούμενο είναι η ρευστότητα. Μία ρευστότητα που μπορεί να έρθει από τράπεζες είτε με ειδικές επιδοτήσεις (τραπεζών, δήμων -ειδικά για αυτούς έγραψα πολλά στο βιβλίο στο πλαίσιο της επιχειρηματικότητας και της Κοινωνικής Οικονομίας- κλπ) σε νέες επιχειρήσεις μέχρι και μεγάλα ποσά για περιπτώσεις καινοτομίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ρευστοτητα ; Ποια ρευστοτητα.
    Με διαφθορα 7% του ΑΕΠ επι 10 ετη και μεσο ΑΕΠ δεκαετιας 150 δις εχουμε διαφθορα 105 δις.
    Απο στοιχεια για την ιδιωτικη καταναλωση θα συμπερανετε που πηγε η ρευστοτητα της διαφθορας.Κυριως εξηχθη!
    Εγινε πολυτελης ζωη με ακριβα αυτοκινητα, πολυτελεις οικιες, ακριβες διακοπες,...
    Εκαστος εφ' ω ετάχθη!
    Υπουργοι και μεγαλοστελεχη πολλα απο μεγαλοεπιχειρηματιες και πολυθνικες.
    Οι μικροι με μερικα χιλαρικα. Ενιοτε-προφανως λογω εκλογων- συλλαμβανονται.


    " Για παθητική δωροδοκία και εκβίαση κατηγορείται άνδρας 51 χρόνων, ορισμένος ως υπεύθυνος και εκκαθαριστής Δημοτικής Επιχείρησης του δήμου Ερμιονίδος, που συνελήφθη στο Κρανίδι από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας Ναυπλίου.

    Είχε προηγηθεί καταγγελία άνδρα ότι ο συγκεκριμένος υπεύθυνος απαιτούσε εκβιαστικά το χρηματικό ποσό των 20.000 ευρώ για να κατακυρώσει σε αυτόν πλειοδοτικό διαγωνισμό, που αφορούσε την ενοικίαση κτιριακών εγκαταστάσεων και μηχανημάτων της Δημοτικής Επιχείρησης (τοπικά σφαγεία)...."

    πηγη tvxs 4-4-2012

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU