Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Μάχες οπισθοφυλακής στα ΑΕΙ


της Βάσως Κιντή*

Ως γνωστόν, ο νέος νόμος για τα Πανεπιστήμια επεχείρησε να εισαγάγει μία σειρά μεταρρυθμίσεων ώστε να πάψουν τα ελληνικά ΑΕΙ να αποτελούν - διεθνής εξαίρεση - χώρους αυτοδιοικούμενης συναλλαγής και ασυδοσίας. 
Οκτώ μήνες μετά την ψήφισή του τίποτε από αυτά δεν έχει προχωρήσει
Γιατί; 
Διότι πολλές από αυτές τις ρυθμίσεις προϋποθέτουν την υιοθέτηση ενός εσωτερικού κανονισμού για τα Ιδρύματα, η έγκριση του οποίου προϋποθέτει την εκλογή των πρώτων Συμβουλίων. Ως γνωστόν η εκλογή αυτών των Συμβουλίων παρεμποδίστηκε από θλιβερές μειοψηφίες φοιτητών και καθηγητών υπό την ανοχή (τουλάχιστον) σχεδόν όλων των Πρυτανικών Αρχών οι οποίες αντιτάχθηκαν με σφοδρότητα και ακραία συντεχνιακό πνεύμα στην εφαρμογή του νόμου.
Υποστηρίχθηκε τις μέρες αυτές από τον υπουργό Παιδείας ότι "η Πολιτεία δεν μπορεί να εκβιάζει τα Πανεπιστήμια και να τα απειλεί, για να εφαρμοστεί ένας νόμος". 
Δεν καταλαβαίνω πού βρίσκεται ο εκβιασμός. 
Τα Πανεπιστήμια οφείλουν να εφαρμόζουν τους νόμους που ψηφίζει γι' αυτά η ελληνική Βουλή. Δεν αποτελούν αυτόνομο κράτος εντός της ελληνικής επικράτειας. Η Πολιτεία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν εκβιάζει, αμύνεται.
Διαβάζω επίσης ότι ο υπουργός Παιδείας σε συνεντεύξεις του είπε ότι για την αποτυχία στην εφαρμογή του νόμου δεν φταίνε οι πρυτάνεις, αφού δεν εξουσιοδοτήθηκαν εκείνοι γι' αυτό, αλλά κάποιοι που ορίστηκαν απ' έξω να μετέχουν στις εφορευτικές επιτροπές που δημιουργήθηκαν. 
Η δήλωση αυτή δεν λέει με σαφήνεια πώς έχουν τα πράγματα. 
Ο νόμος αναθέτει στους πρυτάνεις να υπογράψουν τη διαπιστωτική πράξη για τη συγκρότηση των εφορευτικών επιτροπών που θα διεξαγάγουν τις εκλογές. Οι περισσότεροι πρυτάνεις, επειδή αντιτίθενται στον νόμο, αρνήθηκαν να το πράξουν και ενεργοποιήθηκε πρόβλεψη του ίδιου του νόμου που αναθέτει στον υπουργό Παιδείας να εκδώσει αυτός τη διαπιστωτική πράξη συγκρότησης των επιτροπών. 
Ο υπουργός Παιδείας δεν ορίζει αυθαίρετα τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών αλλά είναι υποχρεωμένος να κάνει ό,τι θα έκανε και ο πρύτανης εάν εφάρμοζε τον νόμο: να ορίσει ως μέλη πρώην εκλεγμένους πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις και, σε περίπτωση που αυτοί αρνηθούν, τους αρχαιότερους των καθηγητών του Ιδρύματος. 
Ο κ. Μπαμπινιώτης θα πρέπει να το γνωρίζει αυτό αφού, παρότι πρώην πρύτανης, αρνήθηκε να μετάσχει στην εφορευτική επιτροπή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Θυμίζω επίσης ότι, παγίως, τις εκλογές για τις Αρχές διοίκησης των ΑΕΙ διεξάγουν, όχι οι πρυτάνεις, αλλά εφορευτικές επιτροπές οι οποίες διορίζονται από τα Πρυτανικά Συμβούλια. 
Ποτέ δεν δημιουργήθηκε πρόβλημα διότι προφανώς ποτέ δεν ετέθη θέμα αντίθεσης στη διαδικασία. 
Σήμερα υπάρχει πρόβλημα διότι υπάρχει η αντίθεση στον νόμο. 
Αυτός είναι ο λόγος που ο νόμος δεν εφαρμόζεται και όχι γιατί έχει δήθεν προβλήματα εφαρμογής. Ορισμένοι, πολύ λίγοι, αρνούνται να τον εφαρμόσουν, ή δεν δέχονται να εφαρμοστεί, παραβιάζοντας τον νόμο, παραβιάζοντας τα δικαιώματα των υπολοίπων μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας, προκαταλαμβάνοντας αυθαιρέτως την απόφαση του ΣτΕ στο οποίο οι ίδιοι προσέφυγαν και αδιαφορώντας για το δημόσιο συμφέρον και το συμφέρον των φοιτητών. 
Δεν πρόκειται περί πολιτικής ανυπακοής διότι οι ακαδημαϊκοί τουλάχιστον θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ουσιώδες στοιχείο της πολιτικής ανυπακοής είναι να δέχεσαι τις συνέπειες της ανυπακοής σου. 
Όταν δεν τις δέχεσαι δεν προβαίνεις σε ανυπακοή αλλά κάνεις επανάσταση. Και επανάσταση για τα Συμβούλια των ΑΕΙ το βρίσκω λίγο ακραίο.

Υποστηρίζει ακόμη ο υπουργός ότι, με τον τρόπο που προτείνει, θα είναι οι πρυτάνεις πλέον υπόλογοι για την εφαρμογή του νόμου. 
Αν είναι έτσι, γιατί οι πρυτάνεις που αντιτίθενται στον νόμο έσπευσαν να πανηγυρίσουν και να συνταχθούν με τις προτάσεις του υπουργού; 
Θέλουν να είναι υπόλογοι για την εφαρμογή ενός νόμου που οι ίδιοι πολεμούν;
Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα αυτά; 
Ότι για άλλη μια φορά, η μεγάλη πλειονότητα, μέσα στα Πανεπιστήμια και εκτός, που ασφυκτιά στο σημερινό περιβάλλον παρακμής και θέλει αλλαγές για να προκόψει η χώρα, βρίσκεται όμηρος συντεχνιών, ιδεολογικών αγκυλώσεων και μικροκομματικών υπολογισμών (αν και αυτή τη φορά τα δύο μεγάλα κόμματα φαίνεται ότι, παρά τις παλαιές τους αμαρτίες, αναγνωρίζουν το πρόβλημα. Τα μικρά, ιδίως της Αριστεράς, είτε φωνασκούν είτε έχουν πάθει αφωνία). 
Ας ελπίσουμε ότι η αναμόρφωση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και έρευνας που τόσο έχουν ανάγκη η ελληνική οικογένεια, η νεολαία και η χώρα, σύντομα θα δρομολογηθεί για να συναντήσει, μήπως και κάποτε τις προλάβει, τις διεθνείς εξελίξεις. 
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι σημερινές αντιδράσεις δεν είναι παρά μάχες οπισθοφυλακής. Η κοινωνία δεν γυρίζει πίσω.

*Η Βάσω Κιντή είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
*πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

16 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Διαγράφονται τα σχόλια εκείνα, που χρησιμοποιούν το ελεύθερο βήμα διαλόγου που τους δίνεται κατά τρόπο που προσβάλλει τους άλλους σχολιαστές" - κατάλαβες Γρηγόρη; Δεν σε έμαθαν εκεί στις κόβες ότι δεν βρίζουμε ανώνυμα επώνυμους και αξιοπρεπείς ανθρώπους που λένε την γνώμη τους; Τζάμπα μαγκιές στην Ανταρσύα (εαν στο μεταξύ επιτράπηκαν τα σχόλια). Δεν ντρέπεσαι λιγάκι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να ντρέπονται αυτοί που καταστρέφουν τα δημόσια πανεπιστήμια προς τέρψιν των ιδιωτών.

    http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7191:tei-aei-psi-apothematika&catid=77:paideia&Itemid=177

    http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=7207:teiath-anastoli-leitoyrgias&catid=77:paideia&Itemid=177

    Τους περιμένουμε με χαρά σε διαδρόμους και αμφιθέατρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Τους περιμένουμε με χαρά σε διαδρόμους και αμφιθέατρα."
    Με απειλείτε;
    Βάσω Κιντή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλά αφήστε την ταξική πάλη και τα επαναστατικά ιδεολογήματα, κι ας δούμε τι γίνεται στον κόσμο...

    Το άρθρο, αγαπητή κα Κιντή, δε γράφει τίποτα για το κούρεμα. Ναι μεν συμφωνώ για τις αλλαγές (τις περισσότερες τέλος πάντων) και την εκτράχυνση των δημοκρατικών θεσμών από τους εργολάβους των πρυτανειών, αλλά σε ένα τόσο σύγχρονο άρθρο γιατί δεν συμπεριλάβατε και το κούρεμα που ουσιαστικά έγινε εν αγνοία των πρυτανικών αρχών της χώρας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η προσωπική μου θέση είναι ότι θα πρέπει να χρησματοδοτηθουν όσα ιδρύματα έχουν σοβαρό πρόβλημα με το κούρεμα (δεν είναι όλα). Επίσης δεν θα ήμουν αντίθετη ακόμη και σε μία προσπάθεια συμβιβασμού με όλα τα ιδρύματα(π.χ., συνέχιση της διαδικασίας χρηματοδότησης) εφόσον εφαρμοστεί ο νόμος. Το πρόβλημα είναι ότι η επιτροπή που συγκροτήθηκε (αρχικά, πριν την παρέμβαση Παπαδήμου, μόνο από αντιπάλους του νόμου) έδινε το σήμα ότι στόχος δεν ήταν η εφαρμογή του νόμου ή η χρηματοδότηση αλλά η αλλαγή του νόμου πριν καν εφαρμοστεί με το επιχείρημα ότι δεν είναι εφαρμόσιμος. Και στο κείμενό μου λέω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα εφαρμοσιμότητας αλλά αντίθεση στο να εφαρμοστεί.
    Βάσω Κιντή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό ήταν όντως το μήνυμα της πρώτης επιτροπής. Σε τούτο έχετε δίκιο.

      Διαγραφή
  8. Γιώργο είναι καιρός να κλείσεις την πόρτα στα φασιστοειδή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αριστερά Δεξιά και ΠΑΣΟΚ όλων των αποχρώσεων και ποιοτήτων σα μια γροθιά αγωνίζονται για να περισώσουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των καστών ( δεν είναι απλές συντεχνίες) που εξουσιάζουν τα ΑΕΙ. Το θέμα είναι πως αντιδρά η υπόλοιπη κοινωνία που έχει το έννομο συμφέρον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πως αντιδρά; Περιμένοντας τον επόμενο λαικιστή σωτήρα που θα εγγυηθεί το αδιασάλευτο των "κεκτημένων" υπέρ της ελευθερίας των πανεπιστημίων και τασσόμενη υπέρ του «διανοούμενου» Μπαμπινιώτη, επειδή λόγω τηλεόρασης γνωρίζει πως μιλά ζηλευτά ελληνικά ΑΡΑ και είναι σοβαρός, μη πολιτικός, κλπ. Η «ενασχόληση» της κοινωνίας άλλωστε με τα ΑΕΙ ή τα ΤΕΙ τελείωνε πάντα στο στόχο της εισόδου των παιδιών της σε αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχεις δίκιο leo. Διαγράφω πλέον κάθε ύβρι. Συγγνώμη για την υστέρηση στην αντίδραση από τους υβριζόμενους αλλά τα φασιστοειδή -κάθε βίαιης ιδεολογίας- εκμεταλλεύονται τα δικαιώματα έκφρασης που ανοιχτά δίνονται σε κάθε αναγνώστη για να απειλήσουν ανώνυμα. Δειλοί, όπως πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Λεωνίδα δεν έχω αντίλογο σε όσα διατυπώνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ''.......αλλά σε ένα τόσο σύγχρονο άρθρο γιατί δεν συμπεριλάβατε και το κούρεμα που ουσιαστικά έγινε εν αγνοία των πρυτανικών αρχών της χώρας;..''+100000000

    η κοινωνια δεν γυριζει πισω...αυτοκτονει στο συνταγμα,αλλα τιν αλεμε τωρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Ενα φαντασμα πλαναται πανω απο την Ελλαδα, το φαντασμα του "μεταρρυθμισμου". Φιλελευθεροι και Δεξιοι μεταρρυθμιστες, λαμογια επαρχιωτες της βουλης- μεταρρυθμιστες κι αυτοι, πρωην ποπουλιστες της σοσιαλιστικης δεξιας των αραβικων ολοκληρωτικων καθεστωτων, πρωην και νυν αριστεροι μεταρρυθμιστες, επαγγελματιες "οικολογοι" του δημοσιου και των ΜΚΟ, ενωθειτε, αφηνοντας πισω τους ευαισθητους, τους ευαλωτους, τους φοβισμενους, τους φαλιρισμενους και ημι-φαλιρισμενους, τους ανεργους, τους υποαπασχολουμενους που δεν εχουν τιποτα αλλο να χασουν παρα την αξιοπρεπεια τους, την σωματικη και ψυχικη τους υγεια,..., την ιδια τους την ζωη.
    Δεν φταιτε εσεις "ειναι ο νομος του Δαρβινου"!!!


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "...Γιατί οι διανοούμενοι της αριστεράς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ενεργοποιούνται μόνο είτε στις παραμονές εκλογών είτε σε αγώνες που σχετίζονται με την νομή της εξουσίας και τα συστήματά της στον χώρο όπου επαγγελματικά ψωμίζονται; Δέστε ως κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό το συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη γύρω από τον τρόπο διοίκησης των πανεπιστημίων, αλλά ούτε λέξη για την περιπέτεια στην οποία έχουν μπει τα πανεπιστήμια διεθνώς καθώς μεταλλάσσονται σε αυτό το εξαιρετικά αντικοινωνικό σύστημα που έχει ονομαστεί multiversity. Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στα ζητήματα ποιότητας σπουδών, κοινωνικής αξίας της έρευνας, παιδαγωγικού υποδείγματος των πανεπιστημίων μας, κρυφού ακαδημαϊκού προγράμματος (hidden curricullum) και ακαδημαϊκής κουλτούρας του ακαδημαϊκού προσωπικού. Η μονομανία τους με τα ζητήματα θέσμισης της εξουσίας έχει αφήσει έξω από το πεδίο όρασής μας αυτά τα σημαντικά ζητήματα που, φευ, βρίσκονται ήδη στο επίκεντρο της διεθνούς έρευνας και αναζήτησης. Δηλαδή πάλι είμαστε μερικές δεκάδες χρόνια πίσω από την αιχμή των εξελίξεων του χώρους μας. Επομένως, για όσους πιστεύουν στην ουσία της δυναμικής της μεταρρύθμισης (που άλλωστε είναι διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ) υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό. Ίσως να μη υπήρχε καν θέμα θέσμισης της εξουσίας (διοικητικού συστήματος) αν η ακαδημαϊκή κοινότητά είχε συζητήσει και αντιμετωπίσει εξ ιδίων τα μεγάλα αυτά θέματα. Έστω να τα συζητήσει, ρε αδελφέ. Τι σημαίνουν άραγε όλ’ αυτά;

    Το δεύτερο ερώτημα έρχεται αυτομάτως ως συνέχεια του πρώτου: Τι κάνει η αριστερά στον τομέα των κινημάτων; Υποπτεύομαι ότι απλώς τρέχει όπου μαζεύεται κόσμος και προσπαθεί να του φορέσει το καπέλο της δικής της φράξιας. Εξηγούμαι: Τι κάνει στον τομέα των καταναλωτικών συνεταιρισμών, των προμηθευτικών και των παραγωγικών συνεταιρισμών; Τι κάνει για την προβολή εναλλακτικών παιδαγωγικών πρακτικών εκεί όπου έχει μάλιστα την πολιτική ηγεμονία; Τι κάνει στους άλλους τομείς της κοινωνικής οικονομίας; Τι κάνει ακόμη στον τομέα του περιβάλλοντος εκτός από του να οργανώνει μαζώξεις και να φανατίζει «τις τοπικές κοινωνίες» σε ένα καθολικό αρνητισμό; Τι κάνει για την δικτύωση της πεπαλαιωμένης ελληνικής κοινωνίας με δομές της εκσυγχρονισμένης Δύσης; Τι κάνει για την διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στις αξίες των δικαιωμάτων του ανθρώπου, του πολίτη και στις υποχρεώσεις του έναντι του κράτους δικαίου; Δηλαδή τι κάνει στο πεδίο της δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης εκτός από να προβάλλει την οχλοκρατία ως δείγμα τάχα άμεσης δημοκρατίας; Τι κάνει στον τομέα της οργάνωσης της εργασίας εκτός από το να ζητάει από το κράτος να λύσει προβλήματα και να χρηματοδοτήσει τους συνδικαλιστές (κρατικοδίαιτους ούτως ή άλλως);

    Να και το τρίτο: Γιατί κατάντησε τα κόμματά της απλώς αδίστακτους εκλογικούς μηχανισμούς αντί να λειτουργούν ως κομμάτι του δημόσιου χώρου δημοκρατικής διαβούλευσης σε καθημερινή βάση;

    Το τέταρτο και τελευταίο: Πως κατάντησε έτσι, ώστε να μη τολμάει να κατεβάσει στη κοινωνία μια αναλυτική πλατφόρμα δράσης απαντώντας με τρόπο συγκεκριμένο στα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά αιδημόνως περιορίζεται σε σοσιαλθολούρες γενικών «θα» και «όχι»;...."

    http://politicalreviewgr.blogspot.com/2012/04/blog-post_6492.html#more

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU