Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Αριστερό είναι: κάν’ το όπως ο Νικόλας!

Η καθημερινή μας αίσθηση τον τελευταίο καιρό είναι ότι η εκτέλεσή μας αναβλήθηκε πάλι, για λίγες μέρες λίγες εβδομάδες ίσως ακόμη, αν και κορμιά ήδη πέφτουν δεξιά αριστερά. Από που έρχονται όμως τα πυρά; Σε ποιον να αντισταθούμε και πως; Με ποιον να συμμαχήσουμε την κρίσιμη αυτήν ώρα; Με τι στόχο;
Και ποιον να ενισχύσουμε στις εκλογές, μήπως και υπηρετηθεί αυτός ο στόχος; (ΑΣ)

 του Γιώργου Προκοπάκη*
Θα θυμίσω για μια ακόμη φορά ότι στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Νίκος Ζαχαριάδης είχε γράψει την περιώνυμη ανοικτή επιστολή, μέσα από τις φυλακές του Μανιαδάκη: «…κάθε καλύβα να γίνει μετερίζι του αντιφασιστικού αγώνα.» Κι αμέσως μετά συνέχιζε:«Τον πόλεμο διευθύνει ο φασίστας Μεταξάς. Είμαστε με το Μεταξά.» Ο Νικόλας δεν αναρωτήθηκε για το πρόσημο της παρέμβασής του. Με σημερινούς όρους, η διαχείριση της κρίσης, του μείζονος προβλήματος, είχε άμεση προτεραιότητα. Αντίστοιχη κατάσταση ζούμε σήμερα.
Μου ζητήθηκε να πω τι είναι αριστερό στην Οικονομία σήμερα. 
Είναι το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει. 
Αυτό που βλέπω είναι ότι διαλύεται η Οικονομία, διαλύονται οι 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο δρόμο κατά εκαταντάδες χιλιάδες – και οι 1.500 «μεγάλες» έχουν προβλήματα. Κι αυτό, εν μέρει γιατί βρέθηκαν ξεκρέμαστες να περιμένουν να ζήσουν από την κατανάλωση που μοιραία πέφτει, κυρίως όμως γιατί δεν μπορούν να πάρουν δάνειο ούτε πέντε χιλιάρικα από τις τράπεζες, να βάλουν εμπόρευμα στα ράφια και να πληρώσουν την πωλήτρια.
Αυτές τις μέρες είμαστε στην κορύφωση της διαδικασίας επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. 
Δανειζόμαστε όλοι μαζί οι Έλληνες, για πέντε χρόνια, το αστρονομικό ποσό των €35 δισ «για να σωθούν οι τράπεζες». 
Τα αριστερά ανακλαστικά λένε αμέσως: «κλωτσιά στα αχαμνά των τραπεζιτών». 
Να τους πάρουμε τις τράπεζες! 
Το ποιοί θα τις πάρουμε και κυρίως το τι θα τις κάνουμε δεν ενδιαφέρει – είναι δεύτερου χρόνου νοητική επεξεργασία, και δεν έχει σχέση με τα αριστερά ανακλαστικά. Άσε που κάποιοι απ’ αυτούς μου χρέωναν 23% το υπόλοιπο της κάρτας!
Ακριβώς! 
Αν επιχειρήσουμε να τους πάρουμε τις τράπεζες (εδώ που τα λέμε όλο και καμιά μετοχή της Εθνικάρας ή της Πειραιώς θα έχουμε, άρα την πατάμε και μεις), οι τραπεζίτες έχουν υποχρέωση να προστατεύσουν τα συμφέροντα των μετόχων τους. 
Ο Ζαχαριάδης δεν είχε ακούσει τίποτε γι αυτό, υπάρχει όμως κάτι που λέγεται οικονομική διακυβέρνηση, δίκαιο, προστασία της ιδιοκτησίας και κάτι τέτοια. 
Πολύ σωστά καταλάβατε: οι τραπεζίτες είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν τους νόμους και να κάνουν το ένα από τα δύο πράγματα που μπορούν – να αντλήσουν περαιτέρω ρευστότητα από την ήδη εν ασφυξία Οικονομία (το άλλο είναι να βάλουν ή να βρουν λεφτά – τρέχα γύρευε!). 
Θα φθάσουμε αισίως στην καταληκτική ημερομηνία της 30 Ιουνίου, οπότε κάποιες από τις τράπεζες θα τις πάρουμε – δεν θα έχουμε τι να τις κάνουμε όμως, άσε που δεν ξέρουμε ποιοί είμαστε εμείς που θα τις πάρουμε – κάποιες θα έχουν καταφέρει να ικανοποιήσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας αφού ξεζούμισαν και το δεκαράκι από την Οικονομία. – ούτε οι τραπεζίτες θα ξέρουν τι να κάνουν μ’ αυτές τις τράπεζες. 
Ώρα για ΝΕΠ παιδιά..
Κάντο όπως ο Βλαδίμηρος!
Εν τω μεταξύ, μερικοί συμπολίτες μας θα είναι χαρούμενοι (να ξέρανε τι τους περιμένει…) γιατί κουρεύτηκαν, σε συμφωνία με τις τράπεζές τους, τα δάνειά τους – δεν τους έχει μείνει ούτε ευρώ όμως να στηρίξουν έστω και για μερικές εβδομάδες την επιχείρησή τους. 
Πάλι εν τω μεταξύ, η Οικονομία θα κοινηγάει το ευρώ με το δίκανο. 
Κανείς δεν θα πληρώνει κανέναν γιατί απλώς δεν θα υπάρχει χρήμα και τα χαρμάνια θα κάνουμε στριφτό με επιταγές και απλήρωτα τιμολόγια. 
Στις εφορίες θα βαράνε μύγες και η μισή Ελλάδα θα είναι φυγόδικοι λόγω υπεξαίρεσης ΦΠΑ. 
Καλά το καταλάβατε, για την βέβαιη οικονομική κατάρρευση συζητάμε. Πανευτυχείς αριστεροί όμως, γιατί πήραμε τις τράπεζες από τους τραπεζίτες! 
Όπως λέει και η μαντινάδα στην πατρίδα μου:
Ένα κοπέλι Σφακιανό Διάολε την κεφαλή του Για πείσμα της γειτόνισσας Έκοψε το πουλί του
Οπότε, ο ώριμος αριστερός τι κάνει; Τούρχεται η φαεινή: κάν’το όπως ο Νικόλας. Ο Ζαχαριάδης ντε, που λέγαμε στην αρχή. Όπως κάνεις και στο καφενείο στο κουμ-καν: πρώτα κοιτάς να σώσεις την παρτίδα. Διαχειρίζεσαι το πρόβλημα με το πραγματικό διακύβευμα σε πρώτο πλάνο: να σωθεί η Οικονομία, το ποιός άλλος θα σωθεί, οι τράπεζες ή οι τραπεζίτες, το κοιτάμε στις 4 Δεκέμβρη.

Όπως ο Νικόλας, κι ο Βλαδίμηρος εδώ που τα λέμε σε αντίστοιχη κατάσταση, συμμαχείς και με τον διάβολο. Γράφεις μια ανοιχτή επιστολή:
«… κάθε ΑΤΜ να γίνει μετερίζι του αντιχρεοκοπικού αγώνα» και ανακαλύπτεις το μεγαλείο της συναίνεσης και της διαπραγμάτευσης. 

Καλείς την κυβέρνηση, τις τράπεζες, την τρόικα και την ΕΚΤ να καθίσουν σε ένα τραπέζι και ζητάς όταν θα σηκωθούν να έχει βρεθεί μια μέση λύση, a best compromise solution, που και το τραπεζικό σύστημα θα σώζει (όλο και κάποιο δάνειο θα χρειασθεί να δοθεί κατά την περίοδο της ανάπτυξης), και τους μετόχους των τραπεζών δεν θα τσακίζει, και μια κάποια ρευστότητα προς την πραγματική οικονομία θα εξασφαλίζει. 
Αν είναι να διορίζεται και κάνας ΠΑΣΟΚος σε διοίκηση τράπεζας, δεν χάθηκε δα κι ο κόσμος! Μόνον μην το παρακάνουνε.
Τι θα πει λοιπόν αριστερό για την Οικονομία στην εποχή της κρίσης; Θα πει απλώς: κάν’το όπως ο Νικόλας! Βρες το πραγματικό διακύβευμα και κάνε το παν για να σώσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Ο Ζαχαριάδης δεν ήξερε αν θα του βγει! Δεν κώλωσε και δεν κρύφτηκε. Αριστερός ων, βγήκε μπροστά για να στηρίξει το «φασίστα Μεταξά». 
Του βγήκε όμως, η αριστερά βρέθηκε στο προσκήνιο, ηγεμονεύουσα πολιτική δύναμη. Για να μπορεί βέβαια την κατάλληλη στιγμή να κάνει τα λάθη της με την άνεσή της, με τη συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης πραγματικότητας. 
Ούτε τώρα ξέρουμε αν θα μας βγει. Έχουμε όμως χρόνο να κάνουμε με την άνεσή μας τα λάθη μας, ως γνήσιοι αριστεροί σε μεταγενέστερο χρόνο.

Καν’το όπως ο Νικόλας, λοιπόν.

ΥΓ. Στους συντρόφους που θα θυμηθούν την καταγγελία της επιστολής, μετά από ώριμη αριστερή σκέψη, θυμίζω με τη σειρά μου την ουδέποτε αμφισβητηθείσα πρακτικώς ταυτόσημη επιστολή Πορφυρογένη πριν τη Μάχη της Κρήτης.



*από τα μπλογκ
arguments.gr και Αριστεροί υπέρ Δράσης

16 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Γεώργιε, ανακριβολογείς (και αδικείς το ίνδαλμά σου - τον Νίκο Ζαχαριάδη).

    Ουδέποτε είπε, ή έγραψε, ότι "είμαστε με το Μεταξά". Άλλα έγραψε και άλλα είπε (δες το : " 28/10/1940 : Οι διεθνείς και οι τοπικές ορίζουσες της ορθής στρατηγικής ανάλυσης του Ιωάννη Μεταξά, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. (Τα διαγγέλματα του Νίκου Ζαχαριάδη και οι βενιζελικοί απότακτοι του 1935)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2011/10/28101940-ioannis-metaxas-1935.html .

    Και εν πάση περιπτώσει, ο αγώνας τότε ήταν ένας αγώνας ενάντια στην ξένη επιβουλή, όπως αυτή εκφράστηκε από το ιταμό τελεσίγραφο του Μπενίτο Μουσσολίνι (και μετέπειτα, αφού ο Μεταξάς είχε πεθάνει, στο δεύτερο τελεσίγραφο των Γερμανών επεκτατιστών), για να εξελιχθεί στην συνέχεια, σε εθνικοαπελευθερωτικό, κατά της τριπλής ξενικής Κατοχής.

    Αυτό, που (δεν) λες, είναι ότι και σήμερα ο αγώνας του ελληνικού πληθυσμού είναι και πάλι εθνικοαπελευθερωτικός, αφού η αποτελούμενη από ριψάσπιδες σημερινή "εκσυγχρονιστική", "μεταρρυθμιστική" και "ευρωπαϊστική" (μπούρδες, ουδέν εξ αυτών είναι - το αντίθετο μάλιστα είναι ενεργώς αντιπατριωτική, βλακωδώς κοσμοπολιτική και φυσικά, πλειοδοτεί, στον αναχρονισμό, στην αντιμεταρρύθμιση και στον αντιευρωπαϊσμό, μιμούμενη, πλήρως, ευρύτατα τμήματα των νοτιοευρωπαϊκών ελίτ, που έπεσαν, μαζύ με αυτήν, στην ποντικοπαγίδα της ευρωζώνης) ηγεσία του τόπου, , όχι μόνον δεν είπε το "όχι", που είπε τότε ο Μεταξάς και που επανέλαβε ο Ζαχαριάδης (κόντρα στην γραμμή της Komintern), όχι μόνον είπε το "ναι", αλλά προσκάλεσε τους κατακτητές και παρέδωσε τα πάντα, αμαχητί, αποδεχόμενη, πλήρως, όλα τα τελεσίγραφα της συμμαχίας των μοντέρνων κατακτητών (δηλαδή της διακατεχόμενης, από μια επαρχιωτική εθνικιστική νοοτροπία, γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και των τοκογλύφων της διεθνούς και της ευρωπαϊκής μπατιροτραπεζοκρατίας), παραδίδοντας τα κλειδιά της διακυβέρνησης του τόπου στους τροϊκανούς εκπροσώπους τους. (Άσε, που, όπως σου έχω ξαναπεί, ο Ιωάννης Μεταξάς φέσωσε τους τοκογλύφους και το 1938 κέρδισε και το Δικαστήριο στην Χάγη).

    Δεν πειράζει που δεν το λες.

    Το λένε άλλοι, ολοένα και περισσότεροι. (Πως τους αποκάλεσε τους υπουργούς του "κολλητού" σου, του Λουκά Παπαδήμου και τον ίδιο τον Παπαδήμο, ο αείμνηστος "ενοχλητικός" και "προβληματικός" γέροντας, που αυτοκτόνησε; "Κυβέρνηση Τσολάκογλου" και εθνικούς προδότες, που τους αξίζει η ίδια τύχη με αυτήν του Μουσσολίνι το 1945 στην πιάτσα Πόρέτο του Μιλάνου;).

    Καλομελέτα και έρχεται...

    (Και τον Βλαδίμηρο Ίλιτς, μάλλον, τον αδικείς. Αλλά δεν έχει σημασία. Είπαμε : Το χούι του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλλι, σου έχει μείνει)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε πολλούς αρέσουν οι "αναλύσεις" περί "κυβέρνησης Τσολάκογλου, εθνικών προδοτών, και διεθνών τοκογλύφων".Αφού απάντησαν λοιπόν στο γιατί είμαστε σε αυτή την κατάσταση μας λένε και για τις περήφανες κυβερνησεις Μεταξά και Παπαδόπουλου. Ωραίες απαντήσεις για τα προβλήματα του εικοστού πρώτου αιώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι αναλύσεις μπορεί να μην αρέσουν. (Αν και σε αυτούς που δεν θα έπρεπε να αρέσουν είναι στους τοκογλύφους - εντόπιους και διεθνείς. Και φυσικά, αυτές οι αναλύσει δεν τους αρέσουν καθόλου).

    Μπορεί, επίσης, να μην αρέσουν και οι ιστορικές αναγωγές στην κατοχική κυβέρνηση του στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου ο οποίος, όμως, έχει το ελαφρυντικό ότι πολέμησε τους εισβολείς στα αλβανικά/βορειοηπειρωτικά βουνά, ενώ η σύγχρονη εντόπια ελίτ όχι μόνον παραδόθηκε αμαχητί, αλλά και προσκάλεσε τους τοκογλύφους κατακτητές), στις οποίες αναγωγές προσέφυγε (ευφυώς) ο Δημήτρης Χριστούλας - ο αυτόχειρας της Πλατείας Συντάγματος.

    Οι απαντήσεις, όμως, δεν βρίσκονται στο παρελθόν, αλλά στο παρόν.

    Όμως και οι δύο αυτές αναφορές σχετίζονται, άμεσα, με το σήμερα, που ζει ο ελληνικός πληθυσμός. Και αυτό που επιφυλάσσει αυτό το σήμερα, που κυριαρχείται από την εξουσία των διεθνών τοκογλύφων και των εντόπιων υποτακτικών τους, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την εξαθλίωση και ειδικά για τους γέροντες (όπως και για τους νεόπτωχους και τους ασθενείς) την αναζήτηση τροφής από τα σκουπίδια, όπως ακριβώς αυτή περιγράφεται στην καταγγελτική επιστολή του.

    Και αν η αυτοκτονία του αριστερού γέροντα έχει κάποια αξία, αυτή έχει να κάνει με το αποστομώτικό της περιεχόμενο. Ένα αποστομωτικό περιεχόμενο, το οποίο μπορεί να πανικόβαλε την ψοφοδεή "ευρωπαϊστική" ελληνική πολιτική τάξη, που κυβερνά, αλλά δεν απευθυνόταν μόνον σε αυτήν.

    Κυρίως απευθυνόταν στην καθεστωτική "ανανεωτική" αριστερά και στα ψευδοσυνειδησιακού περιεχομένου και παταγωδώς καταρρέοντα "ευρωπαϊστικά", "εκσυγχρονιστικά" και "μεταρρυθμιστικά" ιδεολογήματα (τα οποία ήσαν και προέκυψε, εκ της ζώσας πραγματικότητας, ότι είναι - και λειτουργούν, εν τοις πράγμασι, ως - αντιευρωπαϊστικά, επειδή, βλακωδώς, ταυτίζονται, με την ευρωζώνη, η οποία αποτελεί την τραγική αποτυχία του εφαρμοσμένου ευρωπαϊσμού, δηλαδή της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, αναχρονιστικά, διότι ανάγονται σε ιδεολογικές κατασκευές, οι οποίες έρχονται από το πιο σκοτεινό παρελθόν του άγριου καπιταλισμού των κλασσικών και των νεοκλασσικών της προκεϋνσιανής οικονομικής επιστήμης και αντιμεταρρυθμιστικά, ως επιδιώκοντα την αντιστροφή, έως την πλήρη καταστροφή της μόνης πραγματικής ολικής διαρθρωτικής μεταρρύθμισης, που έγινε στον σύγχρονο γραφειοκρατικό καπιταλιστικό κόσμο και η οποία ακούει στο όνομα του κεϋνσιανισμού), που αυτή κουβαλά, τα οποία ταιριάζουν, πλήρως και εξυπηρετούν τα σχέδια της υποταγμένης στα κελεύσματα των ξένων εντόπιας ελίτ, όπως, επίσης και τις επιδιώξεις της διεθνούς μπατιροτραπεζοκρατίας.

    Σε αυτού του είδους την ιδεολογηματική (και συναφώς παραληρηματική) καθήλωση της "ανανεωτικής" αριστεράς, η οποία συνηγορεί στην καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας, προς χάρη εξωπραγματικών και αντικοινωνικών δογμάτων και δοξασιών και των υπό διάλυση κοσμοπολιτικής φύσεως μη λειτουργικών κατασκευών τους, απευθυνόταν ο αυτόχειρας γέροντας, γνωρίζοντας πολύ καλά - ως τέκνο της παλαιάς Κατοχής - και το ποιός ήταν ο Τσολάκογλου και το σε ποιά κατάσταση βρίσκεται η χώρα σήμερα και το ποιά είναι η τύχη που αξίζει στους σημερινούς εντόπιους "κυβερνήτες" του τόπου, αλλά και ποιό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν οι μοντέρνοι κατακτητές, αν τους αφήσουμε να τελειώσουν το "έργο" τους - και το οποίο, όσο και αν δεν αρέσει είναι ένα και μόνο : Η εξαθλίωση, η πείνα και ο θάνατος, προκειμένου να αποπληρωθεί (εντός ευρωζώνης) ένα μέρος του τοκογλυφικού χρέους της χώρας και προκειμένου να επιζήσει η ευρωζώνη, εις βάρος όλων μας, βεβαίως, βεβαίως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γι' αυτό και οι εκπρόσωποι της "ανανεωτικής" (και στην πράξη συντηρητικής) αριστεράς να αφήσουν τον ιδεολογηματικό και συναφώς παραληρηματικό (ως εξωπραγματικό) λόγο και να προτιμήσουν την περισυλλογή και την αποτίμηση των όσων λένε και πράττουν, σε σχέση με όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή.

    Η αυτοχειρία του γέροντα είναι μια καλή αφορμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιάννης Κορκολής9 Απριλίου 2012 στις 6:15 μ.μ.

    Μήπως εκτός από τους πραγματικούς και φανταστικούς "εχθρούς του έθνους" να δούμε και τις ευθύνες μας σαν κοινωνία? Μήπως η φοροδιαφυγή , το φακελάκι, το "μέσο",οι ημιυπαίθριοι, η γραφειοκρατία μας λένε κάτι?
    Μια κοινωνία που δε μπορεί να διαχειριστεί τα σκουπίδια της θα λύσει τα πολύπλοκα προβλήματα του παγκόσμιου καπιταλισμού?
    Ο πολίτης έχει μερίδιο ευθύνης για ότι συμβαίνει ακόμα και σε αυτή την "λίγη δημοκρατία" δυτικού τύπου που ζούμε. Δεν παραγνωρίζω την επιρροή της ξένης και ντόπιας ελίτ αλλά "αν δεν ήμασταν εμείς πρόβατα δε θα ήταν αυτοί λύκοι" όπως θα έλεγε και ο Σαίξπηρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ολίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει. Αν ήσαν οι ημιυπαίθριοι, η φοροδιαφυγή, ή το φακελλάκι αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας, η αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας, η χώρα μας δεν θα περίμενε την ένταξή της στην χαοτική ευρωζώνη, για να χρεωκοπήσει. Θα είχε χρεωκοπήσει, εδώ και 50 (και περισσότερα) χρόνια. Και φυσικά, η λύση του προβλήματος θα ήταν εύκολη.

    Παρά την ανοησιολογία του συρμού, που έχει επιβάλει, ως κρατούσα εξήγηση, η εντόπια ελίτ (υπό την καθοδήγηση της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας και των πολιτικών εκπροσώπων της), η αιτία της ελληνικής χρεωκοπίας είναι εντελώς άλλη και δεν είναι καθόλου πρωτότυπη, για όσους είναι ψύχραιμοι και έχουν στοιχειώδεις γνώσεις οικονομικής επιστήμης.

    Δεν είναι αρεστό, αλλά είναι αληθές ότι η ελληνική χρεωκοπία του 2010 (όπως αντίστοιχα και οι άλλες δύο χρεωκοπίες της χώρας το 1893 και το 1931) έχει να κάνει με την απώλεια της κυριαρχίας της χώρας επί του νομίσματός της, η οποία στην παρούσα φάση, έχει την χειρότερη δυνατή μορφή, από οποιαδήποτε άλλη του παρελθόντος, αφού έχει να κάνει με την κατάργηση του τοπικού νομίσματος (της δραχμής) και την αντικατάστασή του, με το ευρώ, δια της εντάξεως της χώρας, σε μια χαοτική νομισματική ένωση, δηλαδή την ευρωζώνη, εντός της οποίας η χώρα έχασε κάθε δυνατότητα να ασκήσει οποιαδήποτε μορφή νομισματικής πολιτικής και επίσης την δυνατότητα να εκπληρώνει τα δημόσια χρέη της, αφού αυτά μετέβαλαν την δραχμική τους βάση (προ ευρωζώνης ήσαν εκφρασμένα σε δραχμές, περίπου, κατά 86% και τα υπόλοιπα σε ξένα νομίσματα και μπορούσαν πανεύκολα να πληρωθούν, αν και τότε ανέρχονταν, όπως και τώρα, πάνω από το 100% του ελληνικού ΑΕΠ) και μετατράπηκαν σε ένα νόμισμα το οποίο λειτουργεί, ως ξένο νόμισμα, επειδή δεν ελέγχεται, ως προς την έκδοση και την κυκλοφορία του, από τις ελληνικές αρχές, αλλά από μια ξένη γραφειοκρατική ελίτ, που εδρεύει στην Φραγκφούρτη (ΕΚΤ) και η οποία έχει εκλεκτικές συγγένειες με την πολιτικοοικονομική ελίτ του Βερολίνου και του Παρισιού.

    Αυτός ο θανάσιμος βρόγχος της ασφυκτικής υποχρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας (όπως και όλων των άλλων οικονομιών της ευρωζώνης, που έχουν ουσιαστικά τεθεί υπό καθεστώς χρεωκοπίας - της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης) είναι η αιτία της χρεωκοπίας της χώρας και των δεινών του ελληνικού (και του ευρωπαϊκού) πληθυσμού.

    Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, μπροστά στο πρόβλημα αυτό και δεν αποτελούν την αιτία της ύπαρξής του. Και φυσικά μπορούν να αντιμετωπισθούν, αφού λυθεί το κεντρικό αυτό πρόβλημα.

    Αυτό το κεντρικό πρόβλημα, όμως, δεν λύνεται, απλούστατα, επειδή η, υπό καθεστώς επαρχιωτικής νοοτροπίας διατελούσα, εθνικιστική πολιτικοοικονομική ελίτ της Γερμανίας και δευτερυόντως, των πλεονασματικών χωρών του βορρά δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει την αιτία της παρούσας κρίσης στην ευρωζώνη, η οποία έχει να κάνει με το πρόβλημα της επανακεφαλαιοποίησης των αφανώς (αλλά και ουσιαστικώς) χρεωκοπημένων τραπεζών τους, οι οποίες πρέπει να κρατικοποιηθούν, είτε από τα εθνικά τους κράτη - το δυσκολότερο -, είτε από έναν ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό μηχανισμό - κάτι ακόμα πιο δύσκολο, αφού βάζει ζήτημα, μετασχηματισμού της θνήσκουσας ευρωζώνης από μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή κρατική δομή, η συγκρότηση της οποίας απαιτεί αυτό που οι ελίτ των χωρών αυτών δεν θέλουν να εκχωρήσουν: Την εθνική τους κυριαρχία, σε μια (προφσνώς εκλεγμένη) κεντρική κυβέρνηση, η οποία θα εκφράζει το σύνολο της ομοσπονδίας και θα χειρίζεται έναν άξιο λόγου ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, όπως στις Η.Π.Α., όπου εκεί ανέρχεται σε ποσοστό άνω του 30% του αμερικανικού ΑΕΠ και ο οποίος στην ευρωζώνη, τώρα είναι ανύπαρκτος, ενώ στην Ε.Ε. ο αντίστοιχος κοινοτικός φθάνει μόλις στο ... 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε.!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα τα λύσουμε εμείς, ως χώρα. Μπορούσαμε, όμως να τα είχαμε θέσει, επί τάπητος. Και φυσικά, δεν είχαμε, το 2002, καμμιά δουλειά στην χαοτική ευρωζώνη, από την οποία πρέπει να εξέλθουμε, το γρηγορότερο, όσο αυτή παραμένει ως έχει, αρνούμενη να αποδεχθεί τον ουσιαστικώς επελθόντα θάνατό της και την αντικατάστασή της από ένα ευρωπαϊκό ομοσπονδιακό κρατικό σχήμα.

    Όλα τα άλλα είναι άνευ ουσίας και συνουσίας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και αποτελούν το κύριο σώμα του αποπρασανατολιστικού ιδεολογικού μηχανισμού της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας και των πολιτικών της θεραπαινίδων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αποπροσανατολιστικό είναι να θεωρεί κανείς ότι με δικό του νόμισμα θα έλυνε το πρόβλημα. Οι υποτιμήσεις μόνο βραχυχρόνια αποτελέσματα έχουν(δες υποτιμήσεις της δεκαετίας του '80). Η δραχμή στο σημερινό περιβάλλον ανταγωνιστικότητας θα σήμαινε απλώς πληθωρισμό και υποτιμήσεις.
    Το ευρώ βέβαια είχε συν (χαμηλότοκος δανεισμός,τιμή πετρελαίου) και πλην (ανταγωνιστικότητα). Οι αφορισμοί δε βοηθούν στην κατανόηση της πραγματικότητας. Η ελληνική οικονομία δεν μπόρεσε να λύσει τα διαρθρωτικά της προβλήματα (γραφειοκρατία,φοροδιαφυγή,καινοτομία και όλα τα άλλα που υποτιμάς) ούτε με την είσοδο στο ευρώ ούτε με την είσοδο στην ΕΟΚ το 1980, και στην πρώτη σοβαρή κρίση ήρθε ο "λογαριασμός".
    Όσο αφορά την εθνική κυριαρχία σημειώνω ότι μέρος της παραχωρείται όταν συμμετέχεις σε διεθνείς οργανισμούς ( ΕΟΚ,ΝΑΤΟ,ΕΕ) και αν αυτό το ανακαλύπτουμε το 2012 τι να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο "λογαριασμός" ήλθε με την Μεγάλη Ύφεση του 2008 και την εσωτερίκευσή της στην ευρωζώνη.

    Οι εραστές της θνήσκουσας ευρωζώνης, "ξεχνούν" ότι η Ελλάδα χ ρ ε ω κ ό π η σ ε. Αυτό είναι το πρόβλήμά της.

    Και επίσης, ξεχνούν ότι αυτό συνέβη επειδή έχασε την κυριαρχία της στο νόμισμά της. Σστην πράξη αυτό σημαίνει ότι έχασε την εθνική της κυριαρχία (όπως και όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης, όχι όμως στο ίδιο βαθμό, αφού π.χ. η Γερμανία και λιγότερο η Γαλλία και ακόμα λιγότερο η Ιταλία, μποορύν να επηρεάζουν τις εξελίξεις στην Φραγκφούρτη (Ε.Κ.Τ.), ενώ η Ελλάδα ουδόλως). Αυτή είναι η ουσία του πράγματος.

    Χάνοντας η χώρα την κυριαρχία της επί του νομίσματός της, μαζύ με το συναφές κυριαρχικό δικαίωμα του seigniorage, έχασε και την δυνατότητα πληρωμής του τεράστιου δημόσιου χρέους της, αφού το υιοθετηθέν, ως νόμισμά της (το ευρώ) λειτουργεί, ως ξένο νόμισμα, δηλαδή, ως ξένο συνάλλαγμα. Έτσι το μαλακό δραχμικό δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο πληρωνόταν πανεύκολα, μέσα από την διαδικασία του fiat currency (αυτό το δημόσιο χρέος έφθανε - επαναλαμβάνω για μία ακόμη φορά, για να καταλάβουν όλοι οι δογματίζοντες, περί τίνος πρόκειται και την σοβαρότητα του θέματος - σε επίπεδα της τάξεως του 86% του συνολικού δημόσιου χρέους), που, προ ευρωζώνης, ήταν μεγαλύτερο από το 100% του ΑΕΠ, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετατρεπόμενο, με την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη από δραχμικό χρέος, σε ένα χρέος εκφρασμένο σε ευρώ, κατέστη ένα σκληρό χρέος, το οποίο ήταν αδύνατο να πληρωθεί. Η Ελλάδα δεν είχε αυτές τις εισπράξεις, που μπορούσαν να στηρίξουν την πληρωμή ενός τέτοιου χρέους, αφού δεν είχε την δυνατότητα να ασκήσει το κρατικό δικαίωμα του seigniorage. Έτσι η χώρα κατέστη, αφανώς, χρεωκοπημένη, απλούστατα, διότι έτσι λειτουργεί η ευρωζώνη, ως νομισματική ένωση, με σκληρό νόμισμα (και ιστορικά όλες οι νομισματικές ζώνες λειτούργησαν με σκληρά νομίσματα, γι' αυτό και όλες τους ανήκουν στα αρχεία της παγκόσμιας νομισματικής Ιστορίας. Κάτι, που, άλλωστε, θα συμβεί και με την θνήσκουσα - το ζόμπυ, για την ακρίβεια - της ευρωζώνης).

    Οι "Ελληνες", που πήραν την απόφαση να βάλουν την χώρα εντός αυτής της χαοτικής νομισματικής ένωσης και οι ξένοι που αποδέχθηκαν την Ελλάδα, σε αυτή, παραβίασαν τους δικούς τους τους κανόνες (το περίφημο όριο του 60% του δημόσιου χρέους μιας χώρας, που ήταν προϋπόθεση ένταξης μιας χώρας στην ευρωζώνη).

    Βέβαια, η Ελλάδα θα χρεωκοπούσε, εντός ευρωζώνης και με επίπεδα δημόσιου χρέους, της τάξης του 40% του ΑΕΠ, ή και με, ακόμα, μικρότερα, ακριβώς λόγω της χαμηλής της ανταγωνιστικότητας, εξ αιτίας του θηριωδώς υπερτιμημένου και υπέρσκληρου ευρώ. Και αυτό είναι το κυριότερο εμπόδιο στην παρούσα φάση. Το ευρώ του 1,30 ή 1,40 δολλαρίου πνίγει την χώρα, την ώρα που η πραγματική τιμή του "μέσου" ευρώ ισούται με 0,95 έως 0,85 σεντ του δολλαρίου και το πραγματικό "ελληνικό" ευρώ έχει ακόμα πιο χαμηλή ισοτιμία, ενώ το πραγματικό "γερμανικό" ευρώ ισούται με 1,88 δολλάρια, είναι δηλαδή υποτιμημένο!!! Κατά τα άλλα, για τους δογματικούς φιλοευρωζωνίτες, για όλα φταίει το ... φακελλάκι, ή η ... σπατάλη, ή τα ... ελλείμματα του δημοσίου, ή οι ... μισθοί. Και αυτά τα λένε στα σοβαρά!!! Από εκεί και πέρα, η εξέλιξη που ακολούθησε, με την επισημοποίηση της χρεωκοπίας της χώρας, σε συνθήκες μιας μετρίας εντάσεως διεθνούς ύφεσης, η οποία κατέστησε εμφανή την αφανή χρεωκοπία της Ελλάδας, ήταν, απόλυτα, φυσιολογική και αναμενόμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και όταν αυτά τα έλεγα - ότι, δηλαδή, η Ελλάδα δεν έχει καμμιά δουλειά στην ευρωζώνη - (σε ανθρώπους εγγράμματους και σε κοινό με ειδικές γνώσεις, που κατείχε οικονομολογική παιδεία) το 2000 και μετά, όλοι τους, τυφλωμένοι από την άθλια προπαγάνδα της βλάκιστης ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και της συμμορίας του Κώστα Σημίτη, που παραμύθιασε και συνειδητά παραπλάνησε τον ελληνικό πληθυσμό (θυμάμαι τον Γιάννη Στουρνάρα, τον Νίκο Θέμελη, τον Νίκο Χριστοδουλάκη, τον Γιάννο Παπαντωνίου κλπ), με έβλεπαν σαν ... Κινέζο!!! (Βέβαια, κινέζος, σε σχέση με την, πραγματικώς, επικρατούσα κατάσταση, δεν υπηρξα εγώ. Άλλοι υπήρξαν κινέζοι. Και τώρα κάνουν τους ... κινέζους, ως προς το τότε).

    Επαναλαμβάνω : Ολίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει. Αντιθέτως, είναι πολύ χρήσιμος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το σκληρό ευρώ δεν εμποδίζει τις χώρες του βορρά να παραμένουν ανταγωνιστικές. Η αξία του νομίσματος και τα επιτόκια αντικατοπτρίζουν την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και εκεί καθορίζονται η ανταγωνιστικότητα και η θέση κάθε χώρας (και οικονομίας). Το ευρώ σίγουρα μας δημιούργησε προβλήματα γιατί η οικονομία μας είχε σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα τα οποία ακόμα και με δραχμή θα έπρεπε να λύσουμε. Αυτό είναι για μένα ρεαλισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Επαναλαμβάνω : Οι φίλοι που δογματίζουν, γύρω από το ταμπού της ευρωζώνης, ξεχνούν ότι η Ελλάδα χ ρ ε ω κ ό π η σ ε. Και ότι το δημόσιο χρέος της δεν της επέτρεπε να εισέλθει στην ευρωζώνη. Γι’ αυτό και περί άλλων τυρβάζουν.

    Ας δούμε, όμως και αυτά, περί των οποίων τυρβάζουν. Ας πιάσουμε, λοιπόν την ανταγωνιστικότητα, για να δούμε, το γιατί δεν βλάπτει ολίγος ρεαλισμός.

    Φυσικά και δεν εμποδίζει το σκληρό ευρώ την Γερμανία και τις χώρες του βορρά (όχι όλες). Και δεν τις εμποδίζει διότι, γι' αυτές, το ευρώ είναι υποτιμημένο. Θα το επαναλάβω, για να γίνει, ακόμα, περισσότερο κατανοητό :

    Το ευρώ, με ισοτιμία, έναντι του δολλαρίου, 1/1,30, ή 1/1,40 είναι θηριωδώς ανατιμημένο, για την Ελλάδα και όλες σχεδόν τις χώρες της ευρωζώνης (με εξαίρεση κυρίως την Γερμανία και δευτερευόντως, για Ολλανδία - Φιλλανδία - Αυστρία). Ό,τι και να κάνει η Ελλάδα (και η Ιταλία και η Ισπανία και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία και η Γαλλία - η οποία χάνει όλες τις αγορές, με την συνεχή, επί ευρωζώνης, υποβάθμιση της χώρας αυτής, ως προς το ποσοστό συμμετοχής της στο διεθνές εμπόριο -, αλλά και οι λοιπές χώρες της ευρωζώνης), όσο και αν επεκτείνει την εσωτερική της υποτίμηση, δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτε περισσότερο, εκτός από την επέκταση της εσωτερικής εξαθλίωσης του πληθυσμού της. Στην οποία θα παραμείνει, ως τρόπο και ως επίπεδο ζωής, όταν (και αν) φθάσει σε ένα σημείο ισορροπίας, στο οποίο θα παύσει η κατακλυσμιαία πτώση του ΑΕΠ της χώρας και το οποίο θα σταθεροποιηθεί σε ένα χαμηλό επίπεδο, με κάποιες οριακές αυξομειώσεις και φυσικά με υψηλά επίπεδα ανεργίας (προκειμένου να πιέζεται, διαρκώς το μισθωτικό κόστος).

    Όμως, το ίδιο το ευρώ, που είναι θηριωδώς ανατιμημένο για τις άλλες χώρες, είναι, επαρκώς, υποτιμημένο, για την Γερμανία! Το επαναλαμβάνω και πάλι, για να εμπεδωθεί από τους δογματίζοντες φιλοευρωζωνίτες. Το "γερμανικό" ευρώ έχει πραγματική ισοτιμία με το δολλάριο της τάξης του 1/1,88. Οι γερμανικές συναλλαγές, όμως, δεν γίνονται με το "γερμανικό" ευρώ. Γίνονται με το "τρέχον" ευρώ στην τρέχουσα ισοτιμία του με το δολλάριο. (Όπως συμβαίνει και με το "ελληνικό" ευρώ, άλλωστε). Έτσι, για την Γερμανία, το ευρώ λειτουργεί, ως υποτιμημένο νόμισμα!!! Και φυσικά, είναι, για την χώρα αυτή (δηλαδή, για την οικονομική και την πολιτική της ελίτ και όχι για τον απλό μέσο Γερμανό πολίτη, ο οποίος έχει υποστεί από την εποχή της άθλιας διακυβέρνησης της χώρας αυτής από την κυβέρνηση της γερμανικής αριστεράς των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων του Γκέρχαρντ Σρέντερ και του Γιόσκα Φίσερ, μια άγρια λεηλασία, από την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης των μισθών, που επέβαλε η κυβέρνηση αυτή, με την πολιτική της "Agenda 2010", η οποία συνέβαλε στην έλευση της ύφεσης του 2008) ένα άκρως, συμφέρον νόμισμα.

    Αυτή είναι η απίστευτα διαστρεβλωτική και καθαρά γερμανική δόμηση του ευρώ και πάνω σε αυτήν απίστευτα ανισοβαρή διαστρέβλωση κάθε νομισματικού κανόνα δομήθηκε η ευρωζώνη!!! Με ευθύνη όλων, βεβαίως, βεβαίως, που αποδέχτηκαν την δημιουργία αυτού την αποδιαρθρωτικού και μεσομακροπρόθεσμα σαρωτικού, για τις οικονομίες όλων οικοδομήματος, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, η οποία, τώρα, καλείται να πληρώσει τα σπασμένα αυτής της καταστροφικής κατασκευής, που ήταν, απόλυτα, φυσικό, να οδηγήσει στην αποδιάρθρωση των οικονομιών των άλλων χωρών της ευρωζώνης και στην ουσιαστική χρεωκοπία του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, μια χρεωκοπία, που ήλθε, ως αποτέλεσμα λιγότερο του ευρωπαϊκού δημόσιου και πολύ περισσότερο του ιδιωτικού υπερδανεισμού και η οποία έχει καταστήσει και την Γερμανία, ως μια χώρα υπό χρεωκοπία, η οποία, παράλληλα, καλείται, τώρα, εξ αιτίας της άφρονος πολιτικής της - η οποία επικεντρώθηκε στην κατασκευή αυτής της απίθανα στρεβλωμένης λειτουργίας της ευρωζώνης, ως έχει - να συνεισφέρει και στην σωτηρία των άλλων χωρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θα το πράξει, μέχρις ενός ορισμένου ορίου και όσο αυτό την συμφέρει.

    Πέρα από αυτό το όριο, δεν θα το πράξει. Και δεν θα το πράξει, διότι η ελίτ της δεν έχει ευρωπαϊστική λογική. Πάντα είχε και εξακολουθεί να έχει μια επαρχιωτική εθνικιστική λογική, που προέτασσε το δικό της συμφέρον, έτσι όπως αυτή κάθε φορά το ερμήνευε, προσδιορίζοντάς το, ως γερμανικό εθνικό συμφέρον, πάνω από όλα.

    Τι θα πράξει η Γερμανία; Τα σενάρια είναι πολλά. Δεν είναι, όμως, όλα εύκολο να πραγματοποιηθούν. Ας τα δούμε, εν τάχει :

    1) Μπορεί να εξωθήσει την Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη, χωρίς να διαλύσει την τελευταία. Δεν είναι εύκολο σενάριο. Το αντίθετο, μάλιστα. Είναι πολύ δύσκολο σενάριο. Και εδώ πρέπει κάποιοι να βρεθούν, οι οποίοι να μπορούν να διαπραγματευθούν, σκληρά και να εκμεταλλευθούν τα πολλά ατού, που έχει η χώρα μας, σε μια τέτοια διαπραγμάτευση.

    2) Μπορεί να διαλύσει την ευρωζώνη και να την υποκαταστήσει με μια μικρότερη βόρεια νομισματική ζώνη, την οποία θα στήσει, με τους δορυφόρους της.

    3) Μπορεί να βγει από την ευρωζώνη, διαλύοντάς την και ακολουθώντας την δική της πορεία, προσανατολιζόμενη στην διεθνή αγορά (Ε.Ε. - Κίνα - Ρωσία - Ινδία - Βραζιλία κλπ).


    Το δεύτερο και το τρίτο σενάριο δεν θα είναι εύκολα σενάρια (ιδίως το τελευταίο), για την Γερμανία. Και το ξέρει. Και δεν θα είναι εύκολα, διότι η Γερμανία, ως η ηττημένη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ως η ωφελημένη από την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, με την ενοποίησή της, την πραγματοποίηση της οποίας την πέτυχε, δεσμευόμενη στην δημιουργία της ευρωζώνης, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν θα έχει και πάλι συμπεριφορά θηρίου, μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, θα πρέπει να πάρει έγκριση εξόδου από την ευρωζώνη από τους Αγγλοσάξωνες (Η.Π.Α. - Βρετανία). Και μια τέτοια έγκριση δεν φαίνεται να την δίνουν οι Αγγλοσάξωνες - τουλάχιστον στο κοντινό μέλλον. Και δεν φαίνεται να την δίνουν, διότι η ευρωζώνη λειτουργεί, ως ποντικοπαγίδα, για όλους τους ευρωζωνίτες. Και για την Γερμανία, η οποία, τώρα, καλείται να καταβάλει το κόστος διάσωσης όλων των άλλων. Γεγονός που της περιορίζει, δραστικά, τις δυνατότητες, αφού θα πρέπει να βρεί ένα μηχανισμό μετακύλισης των πλεονασμάτων της εντός των άλλων χωρών της ευρωζώνης - και ιδίως των ελλειμματικών. Κάτι που η ίδια ουδόλως επιθυμεί, αλλά ουδόλως βλάπτει τους Αγγλοσάξωνες. Το αντίθετο, μάλιστα. Τους εξυπηρετεί αφάνταστα στην παρούσα φάση. Και είναι οι μόνοι, που μπορούν να σπρώξουν την Γερμανία και να την υποχρεώσουν να αποδεχθεί τον θάνατο της ευρωζώνης, ως νομισματικής ένωσης και την αντικατάστασή της από μια ευρωπαϊκή κρατική ομοσπονδία. Θα το πράξουν; Ίσως. Αν κρίνουν ότι τους συμφέρει...

    Το επιμύθιο, σε ό,τι μας αφορά, είναι εύκολο :

    Σε αυτή την ποντικοπαγίδα, η Ελλάδα δεν είχε καμμία θέση και καμμία δουλειά - παρά μόνον εφόσον επιθυμούσε να καταστραφεί. Οι ανόητοι ταγοί της την έβαλαν, όμως, μέσα στην ποντικοπαγίδα. Και τώρα η χώρα υφίσταται τις συνέπειες. Και θα τις υφίσταται, παραμυθολογούμενη από την πανικόβλητη αυτή ελίτ, αποδίδοντας όλα τα κακά σε άλλα αίτια από αυτά που πραγματικά υφίστανται και κατηγορώντας τον εξαπατημένο από αυτήν πληθυσμό του τόπου!!!

    Και όλα αυτά, έως ότου (και εάν) επικρατήσει ολίγος ρεαλισμός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU