Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Η φθορά του πολιτικού συστήματος και η άφθαρτη Αριστερά

του Ανδρέα Γιάνναρου*


Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την φθορά του πολιτικού συστήματος, για την απαξίωση των θεσμών, των κομμάτων και των διαφόρων κοινωνικών φορέων...Η αναφορά αυτή εξειδικεύεται σε πρόσωπα που άσκησαν εξουσία είτε μέσα από κόμματα, είτε μέσα από συνδικάτα , είτε μέσα από άλλες συλλογικότητες και αντιμετωπίζουν και το μεγαλύτερο μέρος της κριτικής για την σημερινή κατάσταση της χώρας.
Πράγματι στην Ελλάδα ιδίως μετά την μεταπολίτευση, ο εκδημοκρατισμός του πολιτεύματος δεν επέφερε και τον αναγκαίο εκδημοκρατισμό στους θεσμούς, στο κράτος, τα κόμματα, τα συνδικάτα, όλους τους κοινωνικούς φορείς που το απαρτίζανε, με λίγα λόγια τον εκδημοκρατισμό της νοοτροπίας της κοινωνίας. 
Αντί αυτού δημιουργήθηκε ένα μοντέλο που στηρίχθηκε στην γιγάντωση του κράτους μέσα από τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ κομμάτων και των ψηφοφόρων, το ρουσφέτι, τις συναλλαγές, την ψηφοθηρία, την διαφθορά και την διαπλοκή, την ανομία, την εκταταμένη φοροδιαφυγή, και συντέλεσε στην δημιουργία μίας εθνικής πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας που απαρτιζόταν από πολιτικούς-συνδικαλιστές και επιχειρηματίες, μία κρατικοδίαιτη αστική και εργατική τάξη που απομυζούσε τον δημόσιο πλούτο, ήλεγχε την οικονομία της χώρας και είχε ως στόχο όχι την εκμετάλλευση της μίας από την άλλη, αλλά την ανακατανομή της εξουσίας τους, την αύξηση της πελατείας τους και τελικά την απαραγωγή τους.
Θύμα αυτής της καχεκτικής πολιτικής ένα μεγάλο μέρος των πολιτών, που υποεκπροσωπούνταν τόσο στο πολιτικό πεδίο όσο και στο κοινωνικό, χωρίς ομογενοποιημένη έκφραση και πρόσβαση στο κράτος, στους θεσμούς, και άρχισε να απομακρύνεται από τα κοινά, και να προτιμάει την ιδιώτευση. 
Έτσι τα χρόνια της μεταπολίτευσης η κύρια αντίθεση δεν ήταν ανάμεσα "στο κεφάλαιο και την εργασία", αλλά ανάμεσα σε όσους είχαν πρόσβαση στο κράτος, συντεχνίες, πολιτικούς, κρατικοδίαιτους επχειρηματίες, αεριτζήδες, κομπιναδόρους δημοσίους υπαλλήλους και όσους ήταν εκτός, τους ανέργους, τους μετανάστες, τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους καινοτόμους επιχειρηματίες.
Σήμερα πλέον είναι φανερό ότι αυτό το μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας έχει χρεοκοπήσει την χώρα και αν δεν ξεπεραστεί τότε καμία εθνική στρατηγική και καμία συναίνεση δεν μπορεί μας πάει μπροστά.
Το μνημόνιο και η αντιδημοφιλής πολιτική του αποτέλεσε μία καλή αφορμή ώστε οι δυνάμεις αυτές να τεθούν σε οπισθοφυλακή και να διατηρήσουν τα προνόμιά τους γνωστά ως κεκτημένα της μεταπολίτευσης
Μόνο που αυτά τα κεκτημένα δεν έχουν καμία σχέση με την προστασία του μισθών και των συντάξεων, των συλλογικών συμβάσεων, της υγιούς επιχειρηματικότητας, του κράτους δικαίου αλλά αντίθετα με την συντήρηση ειδικών ρυθμίσεων και τροπολογιών που εξασφάλιζε την αναπαραγωγή τους, όπως οι στρεβλώσεις στο ασφαλιστικό, οι δαπάνες και η γραφειοκρατία στην δημόσια διοίκηση, η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και η προνομιακή ασυλία συγκεκριμένων ομάδων, τα κλειστά επαγγέλματα, οι προνομιακές σχέσεις με την Εκκλησία, οι σπατάλες κα η κακοδιαχείρηση των δήμων και των νομαρχιών, η συντήρηση άχρηστων αλλά και ελλειμματικών δημοσίων οργανισμών, η καχεξία και η οπισθοδρόμηση των πανεπιστημίων, με λίγα λόγια η συντήρηση και αναπαραγωγή του πελατειακού κράτους, του δικού τους κράτους.
Η χρεοκοπία όμως του μοντέλου αυτού φανέρωσε και την χρεοκοπία της της μεταπολιτευτικής αριστεράς, μίας αριστεράς προσκολλημένης στον κρατισμό και την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που προτίμησε πάντα να επικαλείται ένα απροσδιόριστο σοσιαλιστικό παράδειο και να καταγγέλει το σύστημα, τον δικομματισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, τον φασισμό, έναν αόρατο ή ορατό εχθρό που θα κάλυπτε τις ιδεολογικές και πολιτικές ανεπάρκειές της.
Που τόνιζε τα δημοκρατικά ελλείμματα των θεσμών και την ίδια στιγμή δικαιολογούσε τις αντιδημοκρατικές εκτροπές στα πανεπιστήμια και άλλους δημόσιους χώρους, που χλεύαζε τις δημοκρατικές διαδικασίες των άλλων κομμάτων όταν η ίδια στενά συνδεδεμένη με έναν συγκετρωτικό τρόπο οργάνωσης επικροτούσε πανηγυρικά συνέδρια, δαχτυλίδια και οδηγούσε στην έξοδο την αντίθετη άποψη.
Που κατήγγειλε τις απολύσεις και έκλεινε τις επιχειρήσεις μέχρι την ανάκλησή τους, την ίδια στιγμή που οι δικές της εταιρίες είχαν απλήρωτους τους εργαζομένους. 
Μια αριστερά που ζητούσε διαγραφή χρεών και καμία θυσία για την πλουτοκρατία , την ώρα που εκμεταλλευόταν νόμο του αστικού κράτους για να υπαχθεί σε πτώχευση και να γλιτώσει τα χρέη, φορτώνοντάς τα στους φορολογουμένους, αυτούς που υποτίθεται ότι στηρίζει. 
Που επιδίωκε την ανατροπή του δικομματισμού, όταν με την στάση της και την προγραμματική της ανυπαρξία φρόντιζε η ίδια να τον συντηρεί. 

Μία τέτοια αριστερά όχι μόνο δεν συστοιχίζεται με τις σημερινές ανάγκες της κοινωνίας και την σημερινή πραγματικότητα, αλλά μένοντας προσκολλημένη σε μία μεσαιωνική αντίληψη για την κοινωνία, τους θεσμούς, τον ίδιο τον άνθρωπο, δεν είναι χρήσιμη όχι μόνο για τον τόπο αλλά και για τις δυνάμεις που εκφράζει.
Αν θέλει λοιπόν να συμβάλει σε αυτό που ονομάζουμε δημιουργική διέξοδο από την κρίση, θα πρέπει να περάσει σε μία ριζική αναθεώρηση του τρόπου οργάνωσης και ερμηνείας για την σημερινή κατάσταση, να αποϊδεολογικοποιηθεί και να πολιτικοποιηθεί, με λίγα λόγια να εξανθρωπιστεί
Να αποδεχθεί ότι είναι μέρος του συστήματος αφού μπορεί να μην άσκησε εξουσία, αλλά ο θεσμικός ρόλος της αλλοιώθηκε από αδιέξοδους και φλύαρους κινηματισμούς ποου εμπόδιζαν κάθε μεταρρυθμιστική πνοή, να αποκοπεί από βυζαντινολογίες και επαναστατικές ρητορίες και 

  • να μιλήσει ανοιχτά για τομές και μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος και την οργάνωση του κράτους, 
  • να θωρακίσει τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και να ζητήσει αποκατάσταση της νομιμότητας σε όλα τα επίπεδα, 
  • να εργαστεί για την πάταξη της διαφθοράς, της οικογενειοκρατίας, και της διαπλοκής και να ζητήσει τον περιορισμό των προνομίων των αιρετών αρχόντων, την δήμευση περιουσιών όσων έχουν πλουτίσει παράνομα και ενάντια στο δημόσιο συμφέρον. 
  • Να ζητήσει την άρση μονιμότητας των Δ.Υ ως αναχρονιστική και άνιση επιλογή απέναντι στους άλλους εργαζομένους, 
  • ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα για την προσέλκυση επενδύσεων, 
  • τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας και την φορολόγηση της. 

Να ανακαλύψει τον κυβερνητισμό και να χαράξει πρόγραμμα για την διακυβέρνηση της χώρας και 

  • να απογαλακτιστεί από την λογική του μικρού και καθαρού κόμματος που το ενδιαφέρει η καταγραφή της δυναμικής του και η κρατική επιχορήγηση, 
  • να μιλήσει για αποκέντρωση εξουσιών, 
  • ανακατανομή των δαπανών και δικαιοσύνη παντού, 
  • για αποκρατικοποιήσεις σε οργανισμούς που θα υπηρετούν καλύτερα το δημόσιο συμφέρον, 

Να σταματήσει να μιλάει σε ξύλινη γλώσσα και να αποδεχθεί ότι ο μαρξισμός δεν είναι η μοναδική λύση για την σωτηρία του πλανήτη, να αντιληφθεί ότι οι προτάσεις της πρέπει να αποσκοπούν σε μια κοινωνία όπου συνυπάρχουν ο ανταγωνισμός με την συνεργατικότητα, η εκμετάλλευση με την αλληλεγγύη,  η προθυμία με την ραθυμία, σε μία κοινωνία όπου δεν κατοικούν άγγελοι, αλλά άνθρωποι με πάθη, αδυναμίες, ελαττώματα. 



Με λίγα λόγια να γίνει και πάλι χρήσιμη για τον τόπο και τις δυνάμεις που εκφράζει.
Να γίνει και πάλι Αριστερά


*πηγή: e-flou.gr

6 σχόλια:

  1. Σε πολλά δεν έχει άδικο ο αρθρογράφος όμως πέφτει σε ανεπάρκειες και ιδεολογικούς δογματισμούς. Συγνώμη αλλά η οικονομική ολιγαρχία αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς δεν αποτελείται από συνδικαλιστές . Ναι είχανε προνόμια απιστευτα πολλοί από τους μεγαλοσυνδικαλιστες( ας χρησιμοποιούμε σωστα τον όρο), αλλά οικονομική ελιτ δεν αποτελούνε. Να τους ‘’αποκεφαλίσουμε’’ ?Ναι φυσικά , αλλά όχι ότι αποτελούν και ελιτ(οικονομική). Και δεν είναι όλη η αστική τάξη κρατικοδίαιτη, αλλά πολύ περισσότερο δεν είναι όλη η εργατική τάξη κρατικοδίαιτη!! Από πότε η εργατική τάξη έφαγε από το κράτος. Ναί ένα ποσοστό που κέρδισε από το πελατειακό κράτος κέρδισε πολλά αλλά δεν αποτελούν αυτοί την εργατική τάξη. Η απαξίωση της εργατικής τάξης είναι ελιτίστικη άποψη. Μετά, από που και ως που θα έρθουν οι επενδύσεις με ένα ‘’δίκαιο φορολογικό σύστημα’’? Όλοι όσοι είμαστε αριστεροί θέλουμε ένα δίκιο φορολογικό σύστημα, αλλά θα μπορούσε να το ορίσει πως το εννοεί. Αν το εννοέις με την άυξηση της φορολόγησης των μεγάλων επιχειρήσεων( κρατικοδίαιτων και μη) τότε ναι συμφωνώ. Σε άλλο σημείο λέει ο αρθρογράφος ‘’ να θωρακίσει τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας’’. Ας σταματήσουμε να μιλάμε για αστική δημοκρατία αν θέλουμε να λεγόμαστε αριστεροί. Οι αριστεροί δεν είμαστε υπερ της αστικής ή προλεταριακής δημοκρατίας. Είμαστε υπερ της δημοκρατίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών. Η ‘’αστική δημοκρατία’’ δεν εξασφάλισε τα συμφέροντα των πολλών. Και κάτι τελευταίο. Στην σύγκριση που εκανες μεταξύ αεριτζήδων κλπ από την μία και από την άλλη ‘’ ανέργους, τους μετανάστες, τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, τους αυτοαπασχολούμενους, τους καινοτόμους επιχειρηματίες’’ ξέχασες να βάλεις δημοσίους υπαλλήλους που δεν έκλεψαν τίμησαν τον μισθό τους εργάστηκαν παραγωγικά είτε βρίσκοταν στις ΔΟΥ, είτε στα σχολεία, είτε στα νοσοκομεία, είτε σε υπουργεία. Η γενίκευση είναι η αρχή του φασισμού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να μην ταυτίζουμε τους καλοπληρωμένους άεργους της Αγρογής ή τους "κηπουρούς" του Ευαγγελισμού ή τους αμέτρητους "υπεράριθμους" των ΔΕΚΟ, πχ με τους γιατρούς που δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες και μισθούς πείνας στα δημόσια νοσοκομεία.

      Διαγραφή
    2. ενοείται. Υπάρχει μία μονομερής απαξίωση του δημοσίου στο άρθρο του. Αυτό βλέπω εγω. Ναι το δημόσιο είναι σάπιο έτσι όπως λειτουργεί. Όμως άλλο αυτό και αλλο να βρίζει όλο το δημόσιο και να κατηγορείς την εργατική τάξη ως κρατικοδίαιτη. ΟΧΙ η εργατική τάξη δηλαδή οι άνθρωποι του μόχθου είτε βρίσκονται στο δημοσίο έιτε στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι κρατικοδίαιτοι. Το ξέρω ότι θα συμφωνεί μαζί μου ο αρθρογράφος, αλλά θα πρέπει να το ξεκαθαρίσει και όχι να αιωρείται. Αυτό θα πει ανανέωση να μιλαμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ

      Διαγραφή
  2. «Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι αριστερά, γι΄αυτό φεύγω»

    Την αποχώρησή της από την Δημοκρατική Αριστερά ανακοίνωσε με επιστολή της η τέως βουλευτής και νυν αντιδήμαρχος Αθηναίων κυρία Αννα Φιλίνη.
    Η κυρία Φιλίνη κατηγορεί τη ΔΗΜΑΡ ότι εγκατέλειψε τις αριστερές καταβολές της και μετατράπηκε σε σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα που στεγάζει αποτυχημένους πολιτικούς της περιόδου του εκσυγχρονιστικού ΠαΣοΚ, όπως αναφέρει το vima.gr
    Αναλυτικά η επιστολή της κυρίας Φιλίνη:
    «Οι εξελίξεις που αφορούν τη ΔΗΜΑΡ τις τελευταίες εβδομάδες αποτελούν απόδειξη ότι η αρχική «διεύρυνση» με βουλευτές του ΠαΣοΚ τώρα πια έχει οδηγήσει σε πλήρη μετάλλαξη της πολιτικής φυσιογνωμίας που αρχικά εξαγγέλθηκε.
    Έτσι σήμερα πια δίνει στέγη σε συντηρητικές και αποτυχημένες πολιτικά ομάδες της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από το λεγόμενο »εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, μιας περιόδου διακυβέρνησης που επισώρευσε σειρά σημαντικών προβλημάτων στα δημόσια οικονομικά και τη διοίκηση, τους θεσμούς και την κοινωνία και το αποτύπωμα των επιλογών και πρακτικών της ήταν καθοριστικό για τη σημερινή κρίση.
    Άλλωστε κύρια επιδίωξη της ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τις δηλώσεις της ηγεσίας της, έχει καταστεί η ανασυγκρότηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας, στην οποία πλέον εντάσσεται με σαφή απομάκρυνση από τις αριστερές καταβολές της.
    Είναι φυσικό μέσα σε ένα τέτοιο κομματικό πλαίσιο να μην χωρούν οι οποιεσδήποτε αριστερές φωνές και ως εκ τούτου να εφαρμόζονται και πρακτικές αποκλεισμού τους . Λυπούμαι που άργησα να αντιληφθώ αυτή την πορεία μετάλλαξης. Αδυνατώ να συνεχίσω να είμαι μέλος της ΚΕ και του κόμματος».

    A............

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ταδε εφη η 67χρονη μονιμη επαναστατρια αρχιτεκτων POLITECNICO DI MILANO, με αδεια σκησεως επαγγελματος περι το 1980 και γραφειο στο Κολωνακι, τέως βουλευτής και νυν αντιδήμαρχος Αθηναίων κυρία Αννα Φιλίνη.και προχωρα με ταχυ βημα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποιος -πραγματικα – ανανεωνεται.

      Ο πραγματικός λόγος αποχώρησης της Άννας Φιλίνη από τη Δημοκρατική Αριστερά
      4/18/2012 12:19:00 μμ Δημοσιεύθηκε από Παραπολιτική
      “….
      Σχόλιο Παραπολιτικής: Η κ.Φιλίνη ψεύδεται και το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Δεν αποχώρησε ενοχλημένη από τη διεύρυνση της Δημοκρατικής Αριστεράς αλλά επειδή δεν θα ήταν υποψήφια με το κόμμα στην Α’ Αθηνών.

      Το 2010 τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς που συμμετείχαν στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στη συνέχεια ανέλαβαν θέσεις ευθύνης, συμφώνησαν ότι δεν θα είναι υποψήφια στις εθνικές εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν.

      Η κ.Φιλίνη ζήτησε να μην τηρηθεί η συμφωνία στο βαθμό που την αφορά. Η ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς ορθώς αρνήθηκε κι έτσι εκείνη αποχώρησε, με πιθανό επόμενο προορισμό της το ΣΥΡΙΖΑ…”

      Κορυφαιο σχολιο

      Κορυφαια σχολια «Η ΔΗΜΑΡ δεν είναι αριστερά, γι΄αυτό φεύγω»

      Μην είσαι αχάριστη….. | 17:42
      Βρε Άννα ,χάρη σε αυτό το κόμμα ήσουνα μέσα σε όλες τις καταστάσεις και πέρασες όμορφα τόσες δεκαετίες. Σεβάσου ,όσα σου πρόσφερε το συγκεκριμένο κόμμα,εσύ μια αστή-αριστερή του Κολωνακίου δεν κάνει να είσαι αχάριστη. Δεν κάνει……
      giorgos I.


      “ΕΛΕΝΑApr 18, 2012 04:30 AM
      Από όσο ξέρω από την Δημοκρατική Αριστερά, υπάρχουν θέματα με την δήλωση αποχώρησης της Άννας της Φιλίνη, παραθέτω μερικά
      1. Η Άννα Φιλίνη μέχρι τη Μ. Τετάρτη ζητούσε να συμμετάσχει στα ψηφοδέλτια του κόμματος, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν αντίθετες αποφάσεις, τόσο από την οργάνωση της Α’ Αθήνας, όσο και από την Εκτελεστική Επιτροπή.

      2. Πριν τις δημοτικές εκλογές οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της Αθήνας αποφάσισαν ότι όσοι εκλεγούν θα παραμείνουν στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης και δεν θα είναι υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές.

      3. Η Εκτελεστική Επιτροπή στις 24-01-12 αποφάσισε ότι όσοι έχουν θέση ευθύνης (αντιδήμαρχοι, πρόεδροι δημοτικού συμβουλίου) δεν θα είναι υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές. Την απόφαση αυτή σεβάστηκαν όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη μας αυτής της κατηγορίας. Αντιθέτως, η Άννα Φιλίνη στις 30-01-12 παραιτήθηκε από τη θέση της αντιδημάρχου στο Δήμο Αθήνας (παραίτηση την οποία το κόμμα πληροφορήθηκε από τα ΜΜΕ) και έκτοτε πίεζε ώστε να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο της Α’ Αθήνας, πράγμα που δεν έγινε δεκτό.

      Ως προς τα «επιχειρήματα» περί αλλοίωσης της φυσιογνωμίας του κόμματος και απώλειας των αριστερών χαρακτηριστικών του πρέπει να γνωρίζετε τα εξής:

      1. Η Άννα Φιλίνη ψήφισε υπέρ της ανοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

      2. Ψήφισε υπέρ όλων των διευρύνσεων και εκλογικών συμπαρατάξεων που πραγματοποίησε το κόμμα μας.

      3. Διαφώνησε με την αρνητική θέση του κόμματος για το δεύτερο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση.”

      Αφωτιστος Φιλελλην

      ΥΓ1 Το ειχε ξανακανει οταν εκλεχτηκε βουλευτης δεν ηθελε να παραιτηθει απο δημοτικη συμβουλος. Αυτη θα μας σωσει;

      ΥΓ2 Μια σειρα απο μηχανικους και αλλους φωστηρες της αριστερας και οχι μονον, μακροχρονων σπουδων, ενιοτε με συνδικαλιστικο 5, που με βαρυ και ασηκωτο υφος θελουν να μας ” σωσουν”, επι 40 ετη , ενω εχουν μπει βαθεια σε ηλικια συνταξιοδοτησης. δηλ. το φαινομενο της "αριστερης" γεροντοκρατιας.

      Κατα την γνωμη μου η Α.Φ. αποτελει παραδειγμα αριστερου νεποτισμου, οπως προσφατα η κορη του Φ.Κουβελη , η Ζωη Κωνσταντοπουλου, …

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU