Μια χώρα στην κατάψυξη, μια οικονομία νεκρή, μια δανειακή στον αέρα και υμείς άδομεν προεκλογικές μπαρούφες

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Απορώ...

Οι επικεφαλής clown: Μοιραίοι και αμετανόητοι, κρύβουν την γενική κατάρρευση για μετά τις εκλογές...

Ο πολιτικός λόγος που ξετυλίγεται στην προεκλογική εκστρατεία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ακατάσχετη μπουρδολογία των περασμένων αναμετρήσεων. 

Άσχετοι έως το πολύ ημιμαθείς υποψήφιοι, με ναπολεόντια σιγουριά εκστομίζουν τις βεβαιότητές τους χωρίς την παραμικρή επίγνωση της επείγουσας κατάστασης της χώρας και των ανθρώπων της. 

Και όπως πάντα, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Οι αρχηγοί των δυο πρώην πυλώνων του καταστροφικού δικομματισμού, υπόσχονται με βροντερή φωνή την απόσυρση προοδευτικά όλων των εισπρακτικών μέτρων, την αποκατάσταση των οριζόντιων περικοπών και των έκτακτων φορολογικών μέτρων με την θρασύτητα του επαγγελματία ψεύτη - προσθέτοντας χαμηλόφωνα -για τον φόβο των ιουδαίων- ότι όλα αυτά θα γίνουν μόλις επανεκκινήσει η οικονομία...

Λες και δεν φτάσαμε ως εδώ ακριβώς επειδή απέτυχαν να τιθασεύσουν τον πελατειακό τους εαυτό και την κατασπατάληση των λιγοστών εσόδων του Δημοσίου κομματικού τους λάφυρου, πνίγοντας με το βάρος της ληστρικής τους διαχείρισης κάθε οικονομική δραστηριότητα... 

Μιλούν για ένα εκατομμύριο ανέργους την στιγμή που πρακτικά όλοι είμαστε άνεργοι, αφού οι επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες και χωρίς δανεισμό και τα νοικοκυριά χρεοκοπημένα. Όσοι δεν έχουν δημόσιο υπάλληλο στην οικογένεια δεν αντέχουν ούτε μέχρι αύριο και τα αναμενόμενα φορολογικά έσοδα, στα οποία όλοι τους ποντάρουν, δεν πρόκειται να εμφανιστούν καν τους επόμενους μήνες. Πόθεν άλλωστε;

Αντιπολίτευση: Τρεις σκοτωμένους έχω ξεκάνει...

Την ίδια στιγμή οι λαϊκιστές αριστεράς και δεξιάς πολεμούν μια δανειακή σύμβαση εκ των πραγμάτων αποτυχημένη λόγω παγώματος της οικονομίας και υπερασπίζονται μισθούς και δικαιώματα που κανείς δεν έχει να πληρώσει ούτε από το κράτος ούτε από την συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Σκιαμαχούν με φανταστικούς αντιπάλους αφού αυτό οδηγεί την οργή στην κάλπη τους και την χώρα στην καταστροφή. Μήπως νοιάζονται όμως;

Οι λύσεις είναι απαιτητές αύριο το πρωί. Και οι λύσεις απαιτούν συναινέσεις, συνεργασίες. Και οι συναινέσεις προϋποθέτουν διάλογο επί των προβλημάτων, των επειγόντων και αληθινών.

Πως μπορεί να γίνει αυτός όταν οι υποψήφιοι, μοιραίοι μέσα στον κομματικό τους οίστρο και την μικροπολιτική τους νοοτροπία, δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο ποιο είναι το επιτόκιο της δανειακής σύμβασης την οποία καταπολεμούν ή υπερασπίζονται; 

Που άρα δεν είναι σε θέση να το συγκρίνουν με τα επιτόκια που δανείζονται άλλες χώρες που μας δανείζουν και που συλλήβδην ονομάζονται "τοκογλύφοι"; 

Που δεν γνωρίζουν πόσο είναι το χρέος και από που προέρχεται, ποια είναι η διαφορά της υπερχρέωσης μεταξύ Ελλάδας, Ιαπωνίας, ΗΠΑ ή Ιρλανδίας αλλά πετούν την μια ανοησία μετά την άλλη διαγκωνιζόμενοι/ες στην μπούρδα; 

Που δεν καταλαβαίνουν τι θα πει επανεκκίνηση της οικονομίας στην Ελλάδα χωρίς θεσμούς και δημοκρατία, αλλά ανακαλύπτουν εχθρούς στο εξωτερικό που θέλουν να λεηλατήσουν πολεμικά τη χώρα; 

Πως θα ξαναστηθεί η παραγωγή; Τι δουλειές πρέπει να κάνουν οι Έλληνες; Πως πρέπει να λειτουργεί το κράτος για να διευκολύνει και όχι να παρασιτεί τα προηγούμενα; 

Και κυρίως: πως θα γίνει ένα θεσμικό σύνολο και όχι ένα ξέφραγο αμπέλι στις ομάδες συμφερόντων, τις πολιτικές συμμορίες και τα τοπικιστικά συμφέροντα. 

Μια θεσμική επανάσταση απαιτείται λοιπόν, αύριο το πρωί. 

Και η σκέψη αυτή μας επαναφέρει στους φιλέλληνες - γιατί από το παντελώς αμετανόητο πολιτικό μας προσωπικό και τον τυφλά οργισμένο λαό που θα ψηφίσει κόμματα διαμαρτυρίας και όχι λύσεων, λίγα μπορεί κανείς να περιμένει...

*υποψήφιος στο υπόλοιπο Αττικής με τους Οικολόγους Πράσινους