Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Τα νούμερα δεν λένε ψέμματα Αλέξη - τα πολιτικά "νούμερα", μπορεί...

...ανύποπτος προς το Βατερλώ ...μας

Είναι φανερό ότι η άρνηση του Συριζα να συμμετέχει σε κυβέρνηση επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και παραμονής στο ευρώ, τινάζει στον αέρα την προσπάθεια αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας και της επιστροφής στην δραχμή και την απόλυτη φτώχεια. 
Σε μια χώρα όπου κανείς πια δεν δηλώνει "μνημονιακός", οι υπερθεματισμοί του Α. Τσίπρα (ελλείψει μάλιστα εναλλακτικού σχεδίου στο οποίο να συμφωνούν έστω τα μέλη του Συριζα...) τον κατατάσσουν στην ακραία ανευθυνότητα, και την "αριστερά" που εκφράζει, στον πάτο του βαρελιού του πελατειακού συντεχνιακού συστήματος μαζί με τους "αντιμνημονικούς" Καμμένο, ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή. 
Αυτοί "δεν προδίδουν το λαό τους" - οι υπόλοιποι είναι "εγκληματίες" (κατά την ρήση Τσίπρα). 
Για λίγες ψήφους ακόμη, θα καταταλαιπωρήσει την ήδη νεκροζώντανη και καταπληγωμένη οικονομία μας, θα την βγάλει από τον ορό. Για να μην τα χαλάσει με την ΚΟΕ και τη ΔΕΑ (μαοϊκοί και τροτσκιστές που έβγαλαν και βουλευτές μέσα στο χαμό...) μας σπρώχνει στον γκρεμό. 
Ένα ανεύθυνο παιδάκι που δεν ακούει ούτε λογικές φωνές δικών του συντρόφων, σαν των Δραγασάκη, Παπαδημούλη κ.α. που προειδοποιούν σε όλους τους τόνους για μη εφαρμογή μονομερών ενεργειών αλλά διαπραγμάτευσης, αλλά επιμένει πεισματικά να ακολουθήσει την γραμμή του ΚΚΕ, μεταμφιεσμένη σε μια καρικατούρα "φιλοευρωπαϊσμού"! 
Ένας τζάμπα μάγκας, όπως κι ο Σαμαράς πριν αυτόν, κι ο Βενιζέλος νωρίτερα - σε ένα έργο ελληναράδων -τώρα και "αριστερών"- που τόχουμε ξαναδεί και κάθε φορά κόστισε κι ένα σκαλί πιο κάτω στην απαξίωση κάθε προσπάθειας ανάταξης της χρεοκοπημένης μας χώρας. 
Και την ώρα που τα συντριμμένα κόμματα του δικομματισμού βάζουν νερό στο κρασί τους και συναισθάνονται την ευθύνη τους να μην απομακρυνθούμε από την Ευρώπη (την μόνη που μπορεί και θέλει να μας στηρίξει), ο μοιραίος επικεφαλής του συνονθυλεύματος ακροαριστερών, νεοσταλινικών, εθνικιστών με κάποιους νηφάλιους ακόμη αλλά δειλούς αριστερούς, σπρώχνει τα πράγματα στο κενό.
Καλούνται λοιπόν άλλοι. με προεξάρχοντα τον Φώτη Κουβέλη, (έτσι τόφερε η μοίρα κι ίσως ευτυχώς...) με πλήρη επίγνωση ότι τα κόμματά τους είναι πιθανόν να εξαφανιστούν από το λαϊκιστικό ρεύμα που θεριεύει με τις παιδαριώδεις υποσχέσεις των εκπροσώπων του, να βάλουν πλάτη και να σώσουν την χώρα από το χάος της άτακτης χρεοκοπίας - και να πραγματοποιήσουν την διαπραγμάτευση που έχει ανάγκη ο τόπος.

Δεν ξέρω αν θα τολμήσουν - αλλά αν το κάνουν, θα έχουν διασώσει την αριστερή αξιοπιστία και τις δημοκρατικές και ευρωπαϊκές αξίες, που βάναυσα επιχειρούν να αποκολλήσουν από το εθνικό σώμα μας οι ανέξοδοι λαϊκιστές για μερικές ψήφους ακόμα...
Στην περίπτωση που το τολμήσουν, θα έχουν όλη την δυνατή υποστήριξη των έλλογων αριστερών, οικολόγων και φιλελευθέρων σε μια νέα κοινωνική συμμαχία για δουλειές, αειφόρα ανάπτυξη και περισσότερη Ευρώπη!


υγ Για όσους έχουν ακόμη αμφιβολίες του τι ακριβώς παίζεται και γιατί μια κυβέρνηση διαπραγμάτευσης πρέπει να γίνει τώρα, ας διαβάσουν το παρακάτω επίκαιρο άρθρο: Γιατί τα νούμερα δεν λένε ψέμματα - τα πολιτικά "νούμερα" λένε...

του Ζώη Τσώλη (από το ΒΗΜΑ)

Σε αδιέξοδο οδηγείται η οικονομία
Σχέδιο για να αποτραπεί στάση πληρωμών καταστρώνουν Τράπεζα της Ελλάδος και υπουργείο Οικονομικών

Στην κατάρτιση σχεδίου έκτακτης ανάγκης που θα αποτρέψει τον κίνδυνο εσωτερικής χρεοκοπίας της χώρας εφόσον διακοπεί η βοήθεια από την Ευρώπη προχωρούν η Τράπεζα της Ελλάδος και το υπουργείο Οικονομικών. Αξιόπιστες πηγές του οικονομικού επιτελείου και υπηρεσιακοί παράγοντες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους θεωρούν βέβαιο ότι η βοήθεια των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ προς την Ελλάδα θα «παγώσει» ώσπου να σχηματιστεί κυβέρνηση και να αποκατασταθούν οι γραμμές επικοινωνίας με Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον.
Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι οι ανάγκες για την καταβολή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας και πρόνοιας υπερβαίνουν τα 4 δισ. ευρώ τον μήνα και για τον σκοπό αυτόν υπάρχουν διαθέσιμα ως το τέλος Ιουνίου. Μάλιστα οι ανάγκες του ΙΚΑ και κυρίως του ΟΑΕΕ για την καταβολή συντάξεων αυξάνονται μήνα με τον μήνα λόγω του κύματος συνταξιοδοτήσεων που παρατηρείται από εργαζομένους που έχουν το δικαίωμα συνταξιοδότησης και χάνουν την εργασία τους. Για να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες των Ταμείων, έχει εξασφαλιστεί κονδύλι 350 εκατ. ευρώ, το οποίο θα καταβληθεί ως έκτακτη επιχορήγηση στα μέσα Ιουνίου.
Στη συνέχεια και στον βαθμό που έχει παγώσει η βοήθεια των 14,1 δισ. ευρώ που προβλεπόταν να δοθεί από τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο που ενέκρινε η Βουλή, το υπουργείο Οικονομικών θα διακόψει σταδιακά όλες τις επιχορηγήσεις προς τους φορείς του Δημοσίου Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, τους ΟΤΑ και τις ΔΕΚΟ, που θα κληθούν να προσαρμόσουν τις δαπάνες τους στο όριο των εσόδων τους. Σε δύσκολη θέση θα βρεθούν τα ασφαλιστικά ταμεία που θα αναγκαστούν να αναστείλουν τις καταβολές εφάπαξ και τις πληρωμές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Προκειμένου να δοθεί χρόνος ώστε η χώρα να ξεπεράσει το πολιτικό αδιέξοδο που έχει διαμορφωθεί και εφόσον παραστεί ανάγκη, θα αξιοποιηθούν και τα διαθέσιμα ύψους 3 δισ. ευρώ που υπάρχουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και προορίζονται για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών των τραπεζών. Στον βαθμό όμως που ολοκληρωθούν - έστω και από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση - οι διαδικασίες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών με την αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων με τη μορφή εγγυήσεων ύψους 24 δισ. ευρώ που έχουν καταβληθεί από το EFSF, τα 3 δισ. ευρώ μπορεί να διατεθούν σε άλλες έκτακτες ανάγκες
Είναι προφανές ότι αν εξαντληθούν όλα τα περιθώρια και αδειάσουν τα Ταμεία, για ορισμένους φορείς του Δημοσίου θα επέλθει «ξαφνικός θάνατος», αφού δεν θα είναι σε θέση να καταβάλουν τη μισθοδοσία τους.
Μόνο στην ακραία περίπτωση της εσωτερικής χρεοκοπίας του κράτους ενδέχεται να περικοπεί μέρος της αμοιβής των δημοσίων υπαλλήλων.

Μήνυμα από Βρυξέλλες
Το μήνυμα για τη διακοπή της βοήθειας εστάλη ήδη στην κυβέρνηση με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Την περασμένη Πέμπτη οι ευρωπαίοι εταίροι «κούρεψαν» κατά 1,1 δισ. ευρώ τη δόση των 5,3 δισ. ευρώ που προβλεπόταν να καταβάλει το EFSF στις 10 Μαΐου.
Ωστόσο αυτό που έχει σημασία είναι το κλίμα που διαμορφώνεται για τη χώρα στην Ευρώπη. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) Κλάους Ρέγκλινγκ επιβεβαίωσε ότι αποδεσμεύθηκε η δόση προς την Ελλάδα, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο ότι δεν θα γίνουν άλλες εκταμιεύσεις μετά τον Ιούνιο, ώσπου να ολοκληρωθεί η νέα επίσκεψη της τρόικας στην Αθήνα.

Σε μισθούς - συντάξεις το 50% των δαπανών
* Το 50% των δαπανών του κράτους πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις. Παρά τις περικοπές που έχουν γίνει, το κονδύλι για τις συντάξεις θα ξεπεράσει εφέτος τα 31 δισ. ευρώ, ενώ για τους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών, αστυνομικών και των εργαζομένων στους ΟΤΑ προβλέπεται κονδύλι 17,9 δισ. ευρώ.
* Λόγω της κρίσης και της αυξημένης ανεργίας, έχει ξεφύγει η δαπάνη για τα προνοιακά επιδόματα, η οποία θα ανέλθει σε 14,1 δισ. ευρώ.
* Για τη λειτουργία του κράτους θα διατεθούν 10,9 δισ. ευρώ, ενώ το κονδύλι για τις δημόσιες επενδύσεις διαμορφώνεται σε 7,9 δισ. ευρώ.
* Το κράτος έχει λοιπές δαπάνες 2,9 δισ. ευρώ και θα αποδώσει στην ΕΕ 2,4 δισ. ευρώ από τις εισπράξεις ΦΠΑ.
* Το κονδύλι για τόκους θα ανέλθει - μετά το «κούρεμα» - σε 13 δισ. ευρώ, ενώ ήδη έχουν καταβληθεί τα 6 δισ. ευρώ.
* Το Δημόσιο προβλέπει να εισπράξει από φόρους 52,2 δισ. ευρώ, από κοινοτικούς πόρους 4,7 δισ. ευρώ, από εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία 20 δισ. ευρώ και από τέλη στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης 8 δισ. ευρώ.

«Κουρεμένη» ήρθε η βοήθεια
Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους επιβεβαίωσε το απόγευμα της Πέμπτης ότι εισέρρευσε στα ταμεία του Δημοσίου το τμήμα της δόσης του μνημονίου, ύψους 4,2 δισ. ευρώ, που εγκρίθηκε τελικώς χθες το βράδυ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) έπειτα από μια επεισοδιακή τηλεδιάσκεψη της Ομάδας Εργασίας του Eurogroup. Το υπόλοιπο 1,1 δισ. ευρώ αναμένεται να καταβληθεί τον Ιούνιο, αλλά τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται πλέον βέβαιο. Η δόση των 4,2 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή ομολόγου της ΕΚΤ που ωριμάζει στις 18 Μαΐου, καθώς και τόκων. Οι ίδιες πηγές θεωρούν ότι αυτό έγινε παράτυπα, αλλά εξηγούν ότι το ποσό του 1,1 δισ. ευρώ προοριζόταν για να καλυφθεί η συμμετοχή της Ελλάδας στο EFSF.

Εφιάλτης η «ψαλίδα» εσόδων - εξόδων
Οι δαπάνες για τη λειτουργία του κράτους θα ξεπεράσουν τα €100 δισ. ως το τέλος του χρόνου
Μπροστά στον διαγραφόμενο εφιάλτη η Τράπεζα της Ελλάδος και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ενημερώνουν αναλυτικά τα κόμματα για τη δημοσιονομική κατάσταση που θα δημιουργηθεί αν διακοπεί οριστικά η βοήθεια που προβλέπεται από τη δανειακή σύμβαση. Το Δημόσιο δεν θα μπορεί να πληρώσει τους προβλεπόμενους τόκους εξυπηρέτησης του χρέους και σταδιακά θα οδηγηθεί στο ακραίο σημείο περικοπής μισθών και συντάξεων.
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό που έχει γίνει, οι δαπάνες για τη λειτουργία του κράτους θα ξεπεράσουν τα 100 δισ. ευρώ ως το τέλος του χρόνου. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνονται 12,8 δισ. ευρώ για τόκους εξυπηρέτησης του χρέους. Την ίδια στιγμή τα έσοδα από φόρους, τέλη, ασφαλιστικές εισφορές δεν αναμένεται να ξεπεράσουν τα 84,7 δισ. ευρώ και, αν η ύφεση γίνει ακόμη βαθύτερη - όπως προβλέπουν αναλυτές, λόγω της παράτασης της κρίσης -, θα μειωθούν και άλλο.
Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα το έλλειμμα του κράτους να ξεπεράσει τα 15-16 δισ. ευρώ, ενώ στο υποθετικό σενάριο της μη πληρωμής των τόκων το πρωτογενές έλλειμμα για εφέτος θα ξεπεράσει τα 2,5 δισ. ευρώ. Για να καλυφθεί το ποσό αυτό, το κράτος θα χρειαστεί να προσφύγει σε δανεισμό. Ωστόσο, με δεδομένο ότι οι αγορές θα παραμείνουν κλειστές, το κράτος θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σε μερική στάση πληρωμών.
Επίσης τα εφετινά έσοδα καλύπτονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τις εισφορές στα εισοδήματα και στα ακίνητα που θα καταβάλουν όλοι οι φορολογούμενοι το δεύτερο εξάμηνο του έτους μετά την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων που ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί ως το τέλος Ιουνίου.

24 σχόλια:

  1. Αν τελικά συρθεί ο Σύριζα σε κυβέρνηση "εθνικής" ηλιθιότητας με τους μαυρισμένους και χρεοκοπημένους πολιτικούς τύπου Βενιζέλου και Σαμαρά, θα είναι η ΒΑΡΚΙΖΑ του. Η μόνη στήριξη που έχει ο Σύριζα είναι ο αγαναχτισμένος κόσμος που τον ψήφισε, αν μας προδώσει έχασε, θα τον συμπαρασύρει ο βούρκος των Σαμαροβενιζέλων.
    Από τον Κουβέλη μάλλον κωλοτούμπα να περιμένουμε... Κωλοτούμπα και μάλιστα θεαματική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι επιβεβαιώνεις και τον τίτλο της ανάρτησης φίλε μου! Βούρρρρ στη δραχμούλα μας!

      Διαγραφή
    2. Γιώργο γράφεις: "Eίναι φανερό ότι η άρνηση του Συριζα να συμμετέχει σε κυβέρνηση επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και παραμονής στο ευρώ, τινάζει στον αέρα την προσπάθεια αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας και της επιστροφής στην δραχμή και την απόλυτη φτώχεια...". Αυτό είναι ανακριβές και αγγίζει τα όρια του παραλόγου αφού ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Θα ίσχυε αν ήταν αναγκαία η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματιστεί οινοβουλευτική πλειοψηφία. Εαν ο Κουβέλης πιστεύει ότι η ακυβερνησία για 1 μήνα μας οδηγεί σε καταστροφή, έχει υποχρέωση ασχέτως του τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, να συμμετάσχει σε κυβέρνηση που θα αανδιαπραγματευτεί το μνημόνιο και θα επιδιώξει σταδιακή απαγκίστρωση..

      Διαγραφή
    3. Είναι παράλογο να ζητάει ο Συριζα να την πληρώσει η Δημαρ - γιατί με την συμμετοχή Συριζα δεν την πληρώνει κανείς και η διαπραγμάτευση θα γίνει με όλη την Ελλάδα από πίσω. Άλλο που εγώ ζητώ απίθανες θυσίες από την Δημαρ (πολιτική αυτοκτονία για την Ελλάδα, ρε γαμώτο...) - είναι η κρισιμότητα που με κάνει να το ζητώ.

      Διαγραφή
  2. Την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ο Αλ. Τσίπρας
    Τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια μεγάλη δημοκρατική αριστερή παράταξη ανακοίνωσε ο Αλ. Τσίπρας.

    Ο ΣΥΡΙΖΑ της 5ης Μαΐου δεν υπάρχει πια, είπε ο κ. Τσίπρας, ανακοινώνοντας την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ και τη μετεξέλιξή του σε μια μεγάλη δημοκρατική αριστερή παράταξη.

    Ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε ότι αυτή είναι η εντολή του λαού, δηλαδή η επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε ότι αυτή η προσπάθεια άρχισε ήδη και χθες πραγματοποιήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση 70 ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα.

    Πηγή: ΑΜΠΕ
    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_14/05/2012_442075


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όσον αφορά τα 2 Μνημόνια, οποιαδήποτε ουσιαστική διαπραγμάτευση ξεκινάει, μόνο με την καταγγελία τους. Κάθε τι άλλο, νομιμοποιεί ένα αποτέλεσμα εκβίασης της χώρας, από τους εκπροσώπους των δανειστών της - διότι οι "εταίροι" της ευρωζώνης λειτούργησαν, ως μπράβοι των ιδιωτών δανειστών, αρχικά και στην συνέχεια και οι ίδιοι, ως τοκογλυφικοί δανειστές. Αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Και η πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία απέρριψε τα Μνημόνια και ως προς το περιεχόμενό τους και ως προς την διαδικασία δημιουργίας τους. Και όπως φαίνεται, θα επαναλάβει την ψήφο του. (Αν και, όπως έχω, επανειλημμένα, γράψει, τα Μνημόνια έπρεπε να τεθούν στην κρίση του εκλογικού σώματος και τον Μάϊο του 2010 και εφέτος τον Φεβρουάριο).

    Το να επαναδιαπραγματευθούν (οι ίδιοι, ή μέσω τρίτων, τους οποίους θα στηρίζουν και οι οποίοι θα εξαρτώνται από αυτούς) εκείνοι οι πολιτικοί αρχηγοί, που, ενεργώντας, ως μπράβοι των δανειστών, ενέπλεξαν την χώρα σε αυτές τις δουλοκτητικού περιεχομένου συμβάσεις, είναι αστείο και να το συζητεί κάποιος. Ουδέν πρόκειται να επαναδιαπραγματευθούν και θα πράξουν ότι έπραξαν και τον περασμένο Φεβρουάριο.

    Την διαπραγμάτευση πρέπει να την κάνουν άλλοι, πάνω σε μηδενική βάση, όσο και αν αυτό δυσαρεστήσει τους "εταίρους" και δανειστές της χώρας. Αλλιώς, άκρη δεν βρίσκεται, σε αυτήν την υπόθεση, η οποία, όσο μένει, ως έχει, θα παράξει πολύ άσχημα αποτελέσματα, τα οποία πολύ δύσκολα θα ανεχθεί ο ελληνικός πληθυσμός.

    Το έχω ξαναγράψει : Η Ελλάδα πρέπει να αντεπιτεθεί και να προχωρήσει στους δέοντες εκβιασμούς, έναντι των "εταίρων" και δανειστών της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική κυβέρνηση (όχι φυσικά αυτή η κυβέρνηση, που λειτουργεί, ως μπράβος των δανειστών του ελληνικού κράτους, ή όποια άλλη, η οποία θα συνεχίσει να επιτελεί το ίδιο έργο) θα κηρύξει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (και η παρούσα κρίση αποτελεί μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης) και θα καλέσει τα όργανά της Ε.Κ.Τ., ως τμήμα του ελληνικού κράτους και ασκούντα, κατά παραχώρηση, δημόσια εξουσία, να κόψουν νόμισμα (ευρώ), για να χρηματοδοτηθούν οι ανάγκες της χώρας. Αν τα όργανα της Ε.Κ.Τ. αρνηθούν, η κυβέρνηση πρέπει να διατάξει την Τράπεζα της Ελλάδος (και να αυτή αρνηθεί να την υποχρεώσει) να τυπώσει τις απαραίτητες ποσότητες ευρώ για την κάλυψη των αναγκών του ελληνικού δημοσίου, ασκώντας το κρατικό δικαίωμα του seigniorage, το οποίο συνίσταται στο κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτου να προβαίνει στην, εκ του μηδενός, νομισματοκοπή, προϊόν του απλούστατου γεγονότος ότι τα σύγχρονα νομίσματα είναι νομίσματα αναγκαστικής κυκλοφορίας.

    Με αυτόν τον τρόπο, παύει κάθε δυνατότητα εκβίασης της χώρας από τους δανειστές της και το μέσον εκβίασής της, από αυτούς (δηλαδή το κλείσιμο της στρόφιγγας της χρηματοδότησης της χώρας), στρέφεται εναντίον τους. Έτσι η κυβέρνηση θα αποφύγει την χρηματοδοτική ασφυξία και θα αφοπλίσει πλήρως τους δανειστές, θέτοντας την όποια, εξ αρχής, διαπραγμάτευση, πάνω σε νέες βάσεις.

    Οι φίλοι που συζητούν για τα δημόσια οικονομικά και τις πηγές των εσόδων τους, ξεχνούν ότι αυτές οι πηγές δεν είναι μόνον δύο, όπως τις εμφανίζουν. Είναι τρεις. Γι' αυτό και όταν συζητούν για τα έσοδα, αναφέρονται μόνον στις δύο ευρύτερα γνωστές πηγές των δημοσίων εσόδων.

    Πως μπορεί, όμως, το κράτος να αντλήσει τα έσοδά του. Ποιές είναι οι πηγές τους;

    Οι πηγές των δημοσίων εσόδων είναι οι εξής (και σε αυτό το σημείο συμφωνούν όλοι οι οικονομολόγοι και στην θεωρία και στην πράξη) :

    1) Το κράτος αντλεί τα έσοδά του μέσω της φορολογίας, όπως οι φόροι εισοδήματος, φυσικών προσώπων και ανωνύμων εταιριών κλπ.

    2) Το κράτος αντλεί, επίσης, τα έσοδά του, δανειζόμενο από το αποταμιευτικό κοινό, είτε απ' ευθείας, είτε μέσω των τραπεζών και των διαφόρων funds.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μέχρι εδώ, όλοι οι φίλοι που ασχολούνται με το θέμα των δημοσίων εσόδων, τα πάνε πολύ καλά. Μόνον που όλοι τους σταματούν εδώ. Και σε αυτό σφάλλουν. (Και οι ευρωζωνίτες και η ευρωμπατιροτραπεζοκρατία σταματούν εδώ. Μόνο που αυτοί δεν σφάλλουν. Το κάνουν εκ ιδιοτελούς συμφέροντος). Ας δούμε, τώρα, την τρίτη πηγή εσόδων για την οποία μίλησα παραπάνω.

    3) Το κράτος αντλεί έσοδα, πέρα από την φορολογία και τον κρατικό δανεισμό, τυπώνοντας, απλώς, χρήμα, δηλαδή με την άσκηση του δικαιώματος νομισματοκοπής (seigniorage). Ο όρος έχει φεουδαρχική προέλευση και προέρχεται από την γαλλική λέξη seigneur, η οποία υποδήλωνε τον φεουδάρχη, ο οποίος στον Μεσαίωνα διατηρούσε το αποκλειστικό δικαίωμα να κόβει νόμισμα στο φέουδό του. Σήμερα, το δικαίωμα αυτό της νομισματοκοπής ανήκει στο κράτος (στην ευρωζώνη τα πράγματα είναι μπερδεμένα, λόγω των χαοτικών συνθηκών της).

    Αυτό το δικαίωμα της νομισματοκοπής μπορεί να το ασκήσει η χώρα μας και να αντλήσει εκείνα τα ποσά που έχει ανά. Και οφείλει να το ασκήσει, όσο η Μέρκελ και η ευρωμπατιροτραπεζοκρατία την οδηγούν στην θανατηφόρα, για την οικονομία και την κοινωνία της χρηματοδοτική ασφυξία. Φυσικά, έτσι θα αυξήσει την προσφορά χρήματος στην ελληνική οικονομία και δι' αυτού του τρόπου θα αναζωογονήσει την αγοραστική κίνηση και την παραγωγή, πολύ πριν προχωρήσει στην αύξηση των όποιων πληθωριστικών πιέσεων, οι οποίες θα μπορέσουν να αποφευχθούν, εφ' όσον το ελληνικό δημόσιο προσέξει να κατανείμει το επιπρόσθετο χρήμα που θα πέσει στην αγορά, με τέτοιο τρόπο ώστε το χρήμα αυτό να αντιστοιχηθεί σε αύξηση της πραγματικής παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, εντός της ελληνικής οικονομίας, αυξάνοντας δηλαδή το πραγματικό ΑΕΠ της χώρας, γεγονός το οποίο θα βοηθήσει στην αποφυγή πληθωριστικών πιέσεων, αφού η αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας δεν θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών, αντιστοιχούμενη σε αύξηση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών.


    Τα πράγματα, βέβαια, δεν θα είναι τόσο απλά, διότι κάποιες πληθωριστικές πιέσεις θα υπάρξουν, ιδίως, εάν δεν υπάρξει στην πορεία κάποιος έλεγχος των τιμών και εφ' όσον η παραγωγή και η απασχόληση φθάσουν σε ένα κάποιο σημείο ισορροπίας. Αλλά στην παρούσα φάση της κατακλυσμιαίας και παρατεταμένης επί 5 έτη ύφεσης, η οποία από το 2010, μετετράπη σε οργανωμένη από τα Μνημόνια βαθιά κρίση, το κύριο ζήτημα της ελληνικής οικονομίας, δεν είναι η αντιμετώπιση του πληθωρισμού - ο οποίος είναι και αυτός ένα επιδιωκόμενο προϊόν των εφαρμοστικών πολιτικών των Μνημονίων και εύκολα μπορεί να αντιμετωπισθεί με μεγάλες και άμεσες μειώσεις των φόρων επί της κατανάλωσης, που επιβλήθηκαν από τους τροϊκανούς και την άθλια κυβέρνηση του ΓΑΠ -, αλλά η εξάλειψη της ενεργού κρίσης της ελληνικής οικονομίας, μέσα από ένα ταχύτατο και εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

    Έτσι, οι όποιες πληθωριστικές πιέσεις υπάρξουν θα λειτουργήσουν σαν ένας φόρος πληθωρισμού, ο οποίος όμως θα αναγεννήσει την καταρρέουσα ελληνική οικονομία και θα φορτωθεί στους εταίρους, στο μέτρο που το τυπωμένο χρήμα εξοφλήσει και ένα μεγάλο μέρος των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας - αν και ο φόρος αυτός δεν θα είναι τόσο μεγάλος, αφού το μέγιστο μέρος των χρημάτων θα αποταμιευθούν στις θυρίδες των τραπεζών και δεν θα πέσουν στην αγορά, για να χρηματοδοτήσουν την κίνησή της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Προϋπόθεση, λοιπόν, για να λειτουργήσει ο φόρος πληθωρισμού είναι η άνοδος του επιπέδου των τιμών. Αυτόν τον φόρο πληθωρισμού θα τον πληρώσουν όλοι οι κάτοχοι χρήματος (αυτό είναι που δεν αρέσει, ιδίως στους τραπεζίτες και στους ραντιέρηδες), αφού ή άνοδος του επιπέδου των τιμών μειώνει την αξία του χρήματος, μετατρέποντας αυτού του είδους τον πληθωρισμό, σε ένα είδος φόρου στην διακράτηση χρήματος.

    Αλλά, όπως είπαμε, αυτό δεν αποτελεί τον άμεσο κίνδυνο, ούτε είναι και η άμεση προτεραιότητα στην παρούσα φάση, για την ελληνική οικονομία, η οποία εμφανίζει άμεσα και βαθύτατα κρισιακά φαιβόμενα, που μόνο με την άσκηση του κρατικού δικαιώματος του seigniorage (της νομισματοκοπής) μπορούν να αντιμετωπισθούν.

    Και σε αυτη την άμεση νομισματοκοπή η χώρα πρέπει να προχωρήσει, τυπώνοντας ευρώ, για να καλύψει τις ανάγκες της, ή καταφεύγοντας στο παλαιό τοπικό της νόμισμα (την δραχμή), αφού προηγουμένως, διαπραγματευθεί σκληρά με τους "εταίρους" και δανειστές, οι οποίοι ουδόλως θα χαρούν από την άσκηση, εκ μέρους της χώρας μας, του δικαιώματος νομισματοκοπής - δηλαδή της εκτύπωσης ευρώ, προς κάλυψη των έκτακτων και αναγκαίων κρατικών δαπανών της.

    Και οι οποίοι, φυσικά, θα προσέλθουν σε μια διαπραγμάτευση (η οποία θα αφορά και το ελληνικό δημόσιο χρέος), πάνω σε μηδενική βάση και επί ίσοις όροις, μετά την καταγγελία του Μνημονίου από την ελληνική κυβέρνηση.

    Αλλά, για να γίνει κάτι τέτοιο, απαραίτητο είναι η ελληνική κυβέρνηση να μην αποτελείται, ούτε να στηρίζεται, σε μπράβους των δανειστών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θα με τρελάνεις, ρε Γιώργο. Γιατί θα καταστραφεί η χώρα από τη μη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ; Δηλαδή, δε φτάνουν 168 βουλευτές; Ο ΓΑΠ λιγότερους είχε και ο Παπαδήμιος περισσότερους και πάλι το ίδιο είχαμε. Η συγκυβέρνηση θα καταστρέψει τη χώρα; Μήπως τελικά φοβούνται κάποιοι τα κοινωνικά κινήματα (ο Μπέννυ το είπε);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δήμο, μην τρελαίνεσαι... τα πράγματα είναι απλούστατα: για να διαπραγματευτείς πρέπει νάχεις πλάτες - δηλ. μια κυβέρνηση που να εκπροσωπεί το μέγιστο δυνατόν των ψηφοφόρων εντολέων της διαπραγμάτευσης - γι αυτό χρειαζόμαστε τον Συριζα, όχι για τα ωραία του μάτια... Κάθε άλλη διαπραγμάτευση με τον Συριζα, ΚΚΕ, Καμμένο κλπ στα κάγκελα ελάχιστη αξιοπιστία έχει ούτε μπορεί να επιτύχει το δύσκολο δίπολο και διαπραγμάτευση και ευρώ. Ο Συριζα κινείται μαζί με το ΚΚΕ από αριστερά, σε τελείως αντίθετη κατεύθυνση: ας γίνουν όλα ρημαδιό αρκεί να πάρω ακόμη καλύτερο ποσοστό και το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 - επί ερειπίων. Η ανακεφαλαιοποίηση δεν θα ολοκληρωθεί χωρίς τις επόμενες δόσεις, η αγορά είναι ήδη νεκρή, τίποτα για δάνεια, τίποτα για τους μικρομεσαίους λοιπόν, εκτίναξη λουκέτων και ανεργίας. Και μετά το λένε "αριστερά" αυτό το πράγμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μα, ρε φίλε, πώς να συμφωνήσει σε αλλαγή του μνημονίου ο ΣΥΡΙΖΑ όταν το αρνείται εξ ολοκλήρου; Έχει σαφή εντολή, την προγραμματική του δήλωση. Πώς να συνεργαστεί με εκείνους που 2 χρόνια έλεγαν ψέματα ότι δε γίνεται αλλαγή στο μνημόνιο-μονόδρομος και τώρα είδαν τη θεία επιφοίτηση; Θέλουν να τον εκθέσουν στο μάτια των ψηφοφόρων του και να κερδίσουν χρόνο για τα νέα μέτρα. Και ακόμα δε με έπεισες (καλοπροαίρετα το λέω, μην παρεξηγηθώ) γιατί συμφωνείς με αυτό, όταν ο ίδιος καταψήφισες κι αγωνίστηκες κατά του δικομματισμού. Τώρα πώς πείστηκες και θέλεις να κυβερνήσουν εκείνοι που οι πολίτες απέρριψαν σε ποσοστό άνω του 60%; Ποια νομιμοποίηση έχει -και δίνεις- σε μία κυβέρνηση που μειοψηφεί απέναντι στην εκπεφρασμένη λαϊκή επιλογή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. 1. Δεν υπάρχει δάνειο χωρίς μνημόνιο - το καθόλου μνημόνιο είναι ένας "λαϊκισμός του κερατά"... Ο Δραγασάκης πχ δεν λέει τέτοιες μαλ...ς. Αλλά στον Συριζα δεν γνωρίζει ο η μια τάση τι ποιεί η άλλη. Κι ο Αλέξης προσπαθεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα (θέσεις για έξοδο, θέσεις για παραμονή, θέσεις για δραχμή, θέσεις για ευρώ, για άλλο πλαίσιο, για συνολική αναδιαπραγμάτευση, για καταγγελία του μνημονίου, για σκίσιμο της δανειακής, για βελτίωση για, για για...) και ταυτόχρονα να κρατήσει ενωμένο αυτό το τερατούργημα δημοκρατίας (ήμουν στον Συριζα κάποια χρόνια πριν και ξέρω ) και να πάρει κανένα ψήφο ακόμη και πιο γερή επιδότηση να θρέψει τους βολεμένους επαγγελματίες του. Τέτοιο κόμμα ακόμη και την εντολή που πήρε την έχει ξεφτιλίσει - κανείς δεν τούπε να μην κάνει κυβέρνηση της αριστεράς πχ. Τι θέλει τώρα; Να κάνουμε εκλογές μέχρι να βγει ο Συριζα 45%; Έ, και ο μέγας Ναπολέων φανταζόταν πράγματα αλλά δεν του βγήκαν - σε τρεις εβδομάδες, σε ένα μήνα, σε δυο αν θέλεις η σημερινή μας αναμονή να ζήσουμε θα έχει τελειώσει - τι θα πει τότε το παιδί λίγο με νοιάζει...
    2. Δεν επιστρέφει ο δικομματισμός - συμμετέχει υπό ομηρεία - εξαρτάται από τις ψήφους Δημαρ, Συριζα. Μην αναποδογυρίζουμε την πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε με νοιάζει η εσωκομματική διαδικασία. Τα περί δραχμής δεν είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ και όσο ξέρω το έχει πολλάκις διαψεύσει το κόμμα. Η συνολική αναδιαπραγμάτευση είναι ουσιαστικά όχι στο μνημόνιο και αποπληρωμή του δανείου σε 3-5 χρόνια (ένα moratorium δηλαδή κάποιων ετών για να ανασάνει η κυβέρνηση). Μνημόνιο δεν είναι η δανειακή σύμβαση (για΄τι θα ξεχάσουμε και τα ελληνικά μας τώρα), αλλά η συνταγή λιτότητας που επιβάλλεται σε όλες τις χώρες με ή χωρίς δανειακές συμβάσεις.
      Στο άλλο που λες, διαφωνώ κάθετα (μα κάθετα. Η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ ειδικά στην κυβέρνηση είναι ξεκάθαρη παραβίαση της λαϊκής ψήφου (η μείωση +30% του σώματος δείχνει την άρνηση ακριβώς τούτη). Αναλόγως και για τη ΝΔ. Όταν δε όμως η ΝΔ θα έχει 108 βουλευτές η κυβέρνηση της αριστεράς (ΔΗΜΑΡ + ΣΥΡΙΖΑ) θα πάει περίπατο. Δηλαδή πιστεύεις ότι το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ θα καταργήσουν το νόμο Διαμαντοπούλου για τη συγχώνευση σχολείων; Πιστεύεις ότι θα υπερψηφίσουν νόμους για προσκλήσεις σε σχολεία και υγεία; Θα υπογράψουν επανέναρξη της μετενέργειας κι αυξήσεις μισθών; Θα αρνηθούν δηλαδή την υπογραφή και την ουσία της πολιτικής τους;
      Όχι βέβαια. Και αυτά είναι τα πρώτα που πρέπει να κάνει μια αριστερή κυβέρνηση (έστω και σε βάθος χρόνου). Όπως πήγαιναν τώρα χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση με κόντρα τα κοινωνικά κινήματα, ας οδεύσουν και τώρα, δεν τους εμποδίζει κανείς. Αλλά τώρα, θα έχουν φανερά εκφρασμένη τη "λαϊκή εντολή" (δε μου αρέσει η σοφιστεία αυτή για αυτό και το εισαγωγικά) την οποία θέλουν να αλλοιώσουν. Και η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά ένα ωραίο υπνωτικό.
      Λυπάμαι για την κατάντια της ΔΗΜΑΡ που σέρνεται σε τούτο το παιχνίδι μόνο, περίμενα περισσότερα, έδειξε περισσότερα κι αξίζει περισσότερα.

      Διαγραφή
    2. Άστο Δήμο, δεν επικοινωνούμε... σε ξαναρώτησα άλλωστε: εσύ πως ζεις; Εμείς οι μικροί επιχειρούντες δηλ. το 75% των μικρομεσαίων χωρίς επιτυχή ανακεφαλαιοποίηση τη νγάζουμε δεν την βγάζουμε για κάνα δυο μήνες - και όσοι εργάζονται μαζί μας εννοείται. Μόνο ειδσοδηματίες θα άντεχαν ίσως τα παιχνιδάκια του Συριζα και την δραχμή. Η ΚΟΕ, η ΔΕΑ, ο Λαφαζάνης (και το αριστερό ρεύμα) κλπ είναι υπερ της εξόδου - όπως κι ο Αλαβάνος (με προετοιμασία) - αλλά και ο Τσίπρας σκίζοντας το μνημόνιο θα επιτρέψει την έξοδό μας - με ποιούς θα διαπραγματευτεί για μορατόριουμ; Κοροϊδευόμαστε; Και plan B ΔΕΝ ΈΧΕΙ! Τόσο ανεύθυνος είναι! Κι εσύ μαζί Δήμο που δεν απαντάς στο βασικό ερώτημα: από που θα πληρώνουμε που δεν έχουμε μία; Γίνεται οποιαδήποτε συνέχεια σκίζοντας το μνημόνιο; Και μην με μαθαίνεις ελληνικά - όποιος παίρνει δάνειο, υπογράφει κάποια σύμβαση με την τράπεζα, βάσει της φορολογικής του δήλωσης και άλλων εγγυήσεων - ΜΝΗΜΟΝΙΟ λέγεται αυτό memo, υπενθύμιση της συμφωνίας!!! (αλλά απάντησέ μου από τι ζεις, γιατί το θέμα είναι ...ταξικό πλέον)

      Διαγραφή
    3. Το "ελληνικά" δεν πήγαινε σε εσένα... Sorry αν δεν το διατύπωσα σωστά, αν και είναι το τελευταίο... Επικοινωνούμε και καθαρίζουμε την οπτική μας, βλέπουμε τι πρεσβεύει ο άλλος και φωτίζουμε την αλήθεια από διαφορετικές οπτικές. Απλά δε συμφωνούμε.
      Στο ζήτημα των μικρο-μεσοαστών η πρόταση για μένα είναι δημόσιος έλεγχος των τραπεζών ή πίεση ώστε άμεσα να αρχίσουν να πέφτουν δάνεια κλπ στην αγορά και παράλληλα άμεσος συμψηφισμός εξόσων-εσόδων με τις εφορίες.
      Σχετικά δε με το μνημόνιο αν δεν κατάλαβες είπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί ένα moratorium λίγων ετών και μετά θα πληρώνονται οι δόσεις, αλλά στο ανάμεσα θα αρχίσει να κινείται η οικονομία και θα αυξάνονται τα κρατικά έσοδα. Και αυτό ακριβώς κάνουν και οι τράπεζες σε ιδιώτες. Εξάλλου, μόλις ο λαός ανέτρεψε την πολιτική της λιτότητας άρχισαν τα όργανα περί ανάπτυξης κλπ.


      Δε διατείνομαι ότι κάτι είναι εύκολο (λεφτά δεν έχω πάρει ακόμα κι εργάζομαι τρώγοντας τα έτοιμα τόσων ετών που τελείωσαν πια).
      Όταν είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι και έχει αποδειχθεί ότι το μνημόνιο-πολιτική λιτότητας- μας χειροτερεύουν (το έχουν αποδεχτεί -στα λόγια τουλάχιστον- και οι ΝΔΣΟΚ), τότε μόνο το σκίσιμο μένει του μνημονίου.

      Αυτή την εντολή έδωσαν με τον ένα ή άλλο τρόπο η πλειοψηφία των Ελλήνων. Αυτή την εντολή θέλουν "πραξικοπηματικά" /αντιδημοκρατικά να αντιστρέψουν οι ΝΔΣΟΚ και εγχώριες κι ευρωπαϊκές ελίτ. Αυτό δε δέχομαι.
      Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ίσως είναι λάθος. Ωστόσο, οι πολίτες μίλησαν (έστω και λάθος). Ή θα πάμε σε εκλογές να διορθώσουμε την ψήφο μας ή θα σεβαστούμε το λαό, αν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία.
      Όποιος θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει λάθος πολιτική, τον καταψηφίζει και προσπαθεί να πείσει κι άλλους. Σύμφωνοι και θεμιτό, άκρως δημοκρατικό.
      Δεν είναι όμως δημοκρατικό με πλάγιους τρόπους να προσπαθούμε να αλλάξουμε την ετυμηγορία τόσων Ελλήνων εφευρίσκοντας το νέο μονόδρομο. Ας σεβαστούμε μια φορά το λαό, κι ας κάνει λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ (αλλά το ίδιο λάθος κάνει και το ΚΚΕ, και οι ΑΝΕΛ και η ΧΑ που όλοι τους στέκονται ενάντι στη λιτότητα; Και αν κάνουν το ίδιο λάθος γιατί δε χτυπιούνται κι εκείνοι το ίδιο έντονα; Τι φοβούνται από το ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως φοβούνται την κουτάλα και τα ζουμιά;)

      Διαγραφή
  10. Έχουμε καταλάβει τί ακριβώς προτείνει η ΔΗΜΑΡ; Η ΔΗΜΑΡ λέει ότι ο λαός μίλησε καθαρά κατά του μνημονίου, και επέλεξε μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ για βασικό εκπρόσωπο της άποψης αυτής. Οπότε, μια οικουμενική κυβέρνηση θα έχει ως πυρήνα την αριστερά και συγκεκριμένα τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα θέσει επί τάπητος στο λαβωμένο ΠΑΣΟΚ και την μπερδεμένη ΝΔ το προγραμματικό πλαίσιο και τα κόμματα αυτά θα πρέπει να αποφασίσουν για την στάση τους. Ταυτόχρονα λέει ότι το προγραμματικό πλαίσιο θα έχει ως βάση τους 5 στόχους του ΣΥΡΙΖΑ, ενσωματώνοντας τις διαφωνίες της ΔΗΜΑΡ για τα 2 τελευταία σημεία, την επιστολή που έστειλε στους Ευρωπαίους, το πλαίσιο θα είναι γραπτό και θα το υπογράψουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, άρα θα είναι δεσμευτικό για αυτές τα επόμενα 2 χρόνια, και στην κυβέρνηση θα συμμετέχουν φερέγγυα πρόσωπα, φαντάζομαι ότι αποκλείει εξαρχής Βενιζέλο, Σαμαρά και πρώην υπουργούς των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Αυτό που λέει η ΔΗΜΑΡ είναι ότι μπορούμε να τους εγκλωβίσουμε σε ένα προοδευτικό πρόγραμμα για τα επόμενα 2 χρόνια προς το συμφέρον της χώρας. Λέει ταυτόχρονα, ότι αν δεν το δεχτούν, θα είναι αυτοί που θα οδηγήσουν την χώρα σε εκλογές, και όχι η αριστερά. Με δυο λόγια, μπορούμε τώρα να κάνουμε την κυβέρνηση της αριστεράς, και όχι να περιμένουμε ένα μήνα, όπου και για την χώρα μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα, και το αποτέλεσμα θα είναι αβέβαιο. Η θέση της ΔΗΜΑΡ είναι ότι ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρία της αριστεράς. Μένει να κριθεί από την ιστορία!
    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Από το ένα μέρος ένας σχεδόν διαλυμένος κρατικός μηχανισμός ιδιαίτερα σε ότι αφορά την οικονομική λειτουργιά του κράτους και κυρίως το φοροειπρακτικό τμήμα του. Από την άλλη ένα πολιτικό σύστημα που επιμένει να μετράει τον χρόνο ως τις επόμενες εκλογές. Βλέπετε ελλείψει ουσιαστικών αξιών, το μέτρημα των κυάμων είναι η μόνη λύση. Και στη μέση άνεργοι, επιχειρηματίες σε απόγνωση και μισθωτοί που ονειρεύονται την σύνταξη. Δηλαδή η κατάλληλη καύσιμη ύλη για μιζέρια κι ανορθολογικά ξεσπάσματα αντί για δημιουργία.

    Όλα αυτά στο ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο του Μνημονίου δεν προοιωνίζουν τίποτα καλό. Κάτι πρέπει να γίνει τώρα και πέρα από την αντίθεση πέριξ του Μνημονίου.

    Στο μεταξύ το ΠΑΣΟΚ έχει σταθερή διαρροή προς ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιεί ότι αδυνατεί να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα. Οι έως πριν λίγο καιρό ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (με την ψυχολογία τους και τις εμμονές τους) είναι πλέον ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ! Κι όλο έρχονται κι άλλοι.

    Νομίζω ότι έχοντας αυτά κατά νου, μπορούμε να καταλάβουμε τον τρόμο στα μυαλά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ όπου εκεί όπου προσπαθούσαν να ηγεμονεύσουν στα κινήματα και την Αριστερά κοιτάζοντας λοξώς προς ΚΚΕ, η Ιστορία τους κάνει πλάκα και βάζει την Κυβερνητική εξουσία να τους προκαλεί «πάρε με αν μπορείς». Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να κερδίσει χρόνο μπας και προλάβει να αντιμετωπίσει το επόμενο μαζικό του μεγάλωμα. Το αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι η Αριστερά που έχουν ανάγκη οι πολίτες αυτής της χώρας ελέγχεται.

    Η κυβερνητική εξουσία με ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πρόκληση που ξεπερνά τα παζάρια με ενδιάμεσο τον Παπούλια. Απαιτεί μια διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ψηφοφόρους του πρωτίστως. Αλλά αυτό με τη σειρά του θέλει ισχυρές προσωπικότητες κι όχι ανασφαλή ημιμαθή άτομα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα –και μάλιστα η Αριστερά της- έχει σε περίοδο κρίσης ανεπαρκή ηγεσία. Κι ενώ το ξέρουμε παραμένουμε –εγώ εσύ κι ο άλλος- διακριτικοί παρατηρητές των πραγμάτων. Νομίζω.

    Κι όμως θα έπρεπε να μπουκάρουμε μέσα στα «μαγαζάκια» τους και να τα «καταλάβουμε», πριν η δύναμη που αποκτούν και αδυνατούν να ελέγξουν μπατάρει το καράβι. Αλλά για αυτό θα έχουν καιρό οι ιστορικοί του μέλλοντος (που θάναι σαν παρελθόν, σαν σήμερα) να μαλώνουν και να φτιάχνουν θεωρίες για τα «λάθη της ηγεσίας μας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και με την ανακεφαλαιοποίηση δεν πρόκειται οι μικρομεσαίοι να επιβιώσουν. Και τούτο, επειδή τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης δεν πρόκειται να πέσουν στην οικονομία, ούτε ως δάνεια, ούτε, υπό οποιαδήποτε άλλη μορφή. Η μόνιμα εγκατεστημένη κρίση δεν επιτρέπει καμμιά χρηματοδότηση στην αγορά, αφού οι προοπτικές εκεί είναι και παραμένουν μαύρες, ενώ το δημόσιο, λόγω της χρεωκοπίας του και της διαρκούς μείωσης των δαπανών του (που πλήττουν βάναυσα και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων), επιτείνει το πρόβλημα στο έπακρο.

    Και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο στην όλη υπόθεση, διότι, μέσα σε αυτό το κλίμα, μόνον οι δημόσιες επενδύσεις και η τόνωση της δημόσιας κατανάλωσης, μαζί με την ενίσχυση της ιδιωτικής κατανάλωσης, μέσα από την αύξηση των μισθών των υπαλλήλων του δημοσίου, των συνταξιούχων, των επιδοματούχων και των ληπτών κάθε είδους κρατικών παροχών, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην έξοδο της ελληνικής οικονομίας από αυτήν την τεράστια παγίδα ρευστότητας, μέσα στην οποία έχει εγκλωβιστεί.

    Όμως, μέσα από την ενοχοποίηση των υψηλά ελλειμματικών κρατικών προϋπολογισμών και των μεγάλων δημοσίων χρεών, ως βασικών αιτιών της κρίσης, την οποία ενοχοποίηση έχει επιτύχει, έως τώρα, η νεοφιλελεύθερη σχολή σκέψης (είτε αυτή εκφράζεται ως αριστερή, είτε, ως δεξιά, είτε ως κεντρώα), ουδέν εκ των αναγκαίων δραστικών παρεμβάσεων του δημοσίου πρόκειται να γίνει. Και ως εκ τούτου, ουδέν πρόκειται να λυθεί. Πολύ περισσότερο, ουδεμία λύση πρόκειται να δοθεί, εντός ευρωζώνης, όσο αυτή παραμένει αυτό που είναι, δηλαδή μια, συστημικά, ασταθής νομισματική ζώνη, της οποίας το νόμισμα - το ευρώ - δεν είναι ένα δομημένο νόμισμα, αφού, ουσιαστικά, δεν υποστηρίζεται και δεν αντιστοιχεί σε καμμία οικονομία.


    Αλλά γιατί η ευρωζώνη θεωρείται συστημικά ασταθής;

    Γιατί πολλές άλλες χώρες, εκτός ευρωζώνης, (Η.Π.Α., Βρετανία, Ιαπωνία), παρά το γεγονός ότι έχουν μεγαλύτερα κρατικά ελλείμματα και χρέη, από πολλές χώρες της ευρωζώνης, δεν αντιμετωπίζουν ανάλογες δυσκολίες δανεισμού, όταν απευθύνονται στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων;

    Γιατί τα κράτη της ευρωζώνης επιβαρύνονται, με μεγαλύτερα επιτόκια δανεισμού και αξιολογούνται πολύ αυστηρότερα, ως προς την πιθανότητα - ή βεβαιότητα - επέλευσης του κινδύνου χρεωκοπίας, σε σχέση με τα υπερχρεωμένα κράτη, τα οποία ευρίσκονται εκτός ευρωζώνης;


    Η αιτία αυτής της συμπεριφοράς των διεθνών αγορών κεφαλαίου δεν είναι παράξενη και δεν αποτελεί παραδοξολογία, ακριβώς επειδή η πηγή της αστάθειας βρίσκεται στο αβαθές νόμισμα της ευρωζώνης, το ευρώ. Οι χώρες της ευρωζώνης, με τα μεγάλα ελλείμματα και χρέη - αλλά και οι μη υπερχρεωμένες - δανείζονται, ουσιαστικά, σε ξένο νόμισμα και είναι χρεωμένες σε ένα, εμφανιζόμενο ως νόμισμά τους, το οποίο, όμως, είναι και λειτουργεί, ως υπερεθνικό ξένο νόμισμα και τούτο διότι δεν ελέγχουν τις διαδικασίες της προσφοράς του, δηλαδή την ποσότητα του κυκλοφορούντος χρήματος και τα επιτόκια δανεισμού του.

    Εδώ είναι που υστερούν οι χώρες της ευρωζώνης, έναντι των χωρών εκτός ευρωζώνης, αφού οι τελευταίες είναι χρεωμένες στα δικά τους τοπικά νομίσματα, των οποίων μπορούν και κατευθύνουν την λειτουργία τους, γεγονός που τα καθιστά δομικά νομίσματα, ως αντιστοιχούντα στην δική τους οικονομία, της οποίας αντανακλούν την κατάσταση και τις επιδιώξεις των ελίτ τους, σε αντίθεση με την ευρωζώνη, στην οποία το ευρώ είναι, όπως προανέφερα, ένα μη δομημένο νόμισμα, επειδή δεν αντιστοιχεί και δεν υποστηρίζεται από καμμία οικονομία (ούτε και αυτήν της Γερμανίας).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας της κρίσης της ευρωζώνης. Και γι' αυτό, εδώ και δύο χρόνια, συνεχίζεται και επιδεινώνεται η κρίση χρέους και δανεισμού στην ευρωζώνη, παρά τα όποια "σχέδια διάσωσης", που έχουν μεσολαβήσει. Οι όποιοι επενδυτές βλέπουν ότι οι καθυστερημένες κινήσεις των ηγετών της ευρωζώνης είναι προϊόν των δύσκολα κρυπτόμενων αμφιβολιών των ηγετών αυτών, για την δυνατότητα διατήρησης της νομισματικής αυτής ένωσης, γεγονός, το οποίο βοήθησε στην εξάπλωση της κρίσης από την Ελλάδα στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, η κλιμάκωση της οποίας οδηγεί τους επενδυτές στην απόσυρση των χρημάτων τους από τα ομόλογα πολλών ευρωπαϊκών κρατών.

    Έτσι, αν οι διεθνείς επενδυτές μιας χώρας της ευρωζώνης αμφιβάλλουν για τα δημόσια οικονομικά της και πωλούν τα ομόλογά της, αυξάνονται τα επιτόκια δανεισμού της και μαζί με αυτά αυξάνεται και το κόστος της αναχρηματοδότησής της και δυσκολεύεται, έτσι η, εκ μέρους της, λήψη δανείων, για την κάλυψη των ελλειμμάτων της.

    Ομοίως, εάν οι τοπικοί επενδυτές της χώρας πουλήσουν τα κρατικά ομόλογά της και τα τοποθετήσουν σε μια άλλη χώρα της ευρωζώνης, τότε το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας αυτής χάνει ευρώ, δηλαδή χρήμα, σε μορφή συναλλάγματος, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ποσότητα και η προσφορά χρήματος στην χώρα αυτή, δημιουργώντας ένα επιπρόσθετο πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο επιδεινώνει την κατάσταση και στην πραγματική οικονομία και στα δημόσια οικονομικά, αφού αυξάνονται, έτσι και τα δημόσια ελλείμματα της χώρας, καθώς και το δημόσιο χρέος, ενώ στην άλλη χώρα η εξέλιξη ακολουθεί την αντίθετη φορά, αφού αυτή είναι κερδισμένη,

    Επίσης, αντίθετα με μια χώρα εκτός ευρώ, οι χώρες της ευρωζώνης δεν διαθέτουν δική τους Κεντρική Τράπεζα, η οποία, αν υπήρχε, θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του διαμεσολαβητή και να αγοράσει τα ομόλογα του δημοσίου που πωλούνται, έτσι ώστε να κατευνάσει τους φόβους των επενδυτών και να σταθεροποιήσει τα επιτόκια δανεισμού της. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο για τους δανειστές του κράτους της ευρωζώνης, οι οποίοι ουδόλως είναι βέβαιοι ότι οι ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις τους θα πληρωθούν κανονικά και στην ώρα τους.

    Ακόμα χειρότερα, εντός της ευρωζώνης δεν υπάρχουν νομισματικές υποτιμήσεις και ως εκ τούτου, δεν μπορεί, μέσα από αυτές τις υποτιμήσεις να εμποδιστεί η εκροή/διαφυγή κεφαλαίων, ούτε και μπορεί να λειτουργήσει ο σταθεροποιητικός παράγοντας στο εξωτερικό εμπόριο, στην διαδικασία επαναφοράς της οικονομικής ανάπτυξης και στα δημόσια οικονομικά, αφού τα κράτη της ευρωζώνης δεν μπορούν να εμποδίσουν την φυγή των κεφαλαίων σε άλλες χώρες, με την αύξηση των επιτοκίων, ή την υποτίμηση του νομίσματος, προκειμένου να καταστούν ανταγωνιστικές οι εξαγωγές του, να μειωθούν οι εισαγωγές και να μειωθούν, δια του πληθωρισμού, τα δημόσια χρέη του.

    Έτσι, λοιπόν, τα κράτη της ευρωζώνης δεν μπορούν να είναι σίγουρα ότι θα μπορούν να αναχρηματοδοτούν τα ληξιπρόθεσμα χρέη τους και είναι εκτεθειμένα, σε σχέση με τα άλλα κράτη, που βρίσκονται εκτός της ευρωζώνης, σε πολύ μεγαλύτερα ρίσκα έλλειψης ρευστότητας και χρεωκοπίας (και ειδικά με πολύ μεγαλύτερο ρίσκο χρεωκοπίας).

    Αλλά, επίσης, όταν ένα κράτος της ευρωζώνης βρεθεί αντιμέτωπο με μια οικονομική ύφεση, έχει περιορισμένες δυνατότητες να καταφύγει σε αντικυκλικά δημοσιονομικά μέτρα, δηλαδή στα όπλα εκείνα που ευρίσκονται στο κλασσικό οπλοστάσιο κάθε χώρας, που δεν συμμετέχει στην ευρωζώνη και τα οποία όπλα συνίστανται στην αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας και στην χρήση των ελλειμματικών προϋπολογισμών, για την σταθεροποίηση της οικονομίας του και την καταπολέμηση της ύφεσης, η οποία, έτσι, εύκολα, μεταπίπτει σε κρίση, αφού η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει δυσκολίες στην έκδοση ομολόγων με χαμηλά επιτόκια, με τα οποία θα μπορούσε να πάρει μέτρα στήριξης της οικονομίας του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το αστείο και συνάμα τραγικό, στην όλη υπόθεση είναι ότι, ακόμα και αν ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας της χώρας είναι, εντελώς, υγιής το κράτος αδυνατεί να αντιστρέψει την καταστροφική τάση που διαμορφώνεται. Το ίδιο συμβαίνει ακόμα και όταν το συνολικό χρέος (κρατικό και ιδιωτικό) της χώρας είναι υπό έλεγχο.

    Παράδειγμα η Ελλάδα, η οποία αν και το 2011 είχε συνολικό χρέος ίσο με 333% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 167% του ΑΕΠ, δημόσιο 166% του ΑΕΠ).

    Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης πρέπει να πω ότι στην Γερμανία το συνολικό χρέος ανέρχεται στα 321% του ΑΕΠ της (ιδιωτικό χρέος 238% του ΑΕΠ - ειδικά το τραπεζικό χρέος ανέρχεται στα 98% του ΑΕΠ της, έναντι του 22% στην Ελλάδα - και δημόσιο χρέος 83% του ΑΕΠ).

    Στην Γαλλία το συνολικό χρέος ανέρχεται στο 449% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 362% του ΑΕΠ, τραπεζικό χρέος 151% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος 87% του ΑΕΠ).

    Στην Ισπανία το συνολικό χρέος ανέρχεται στα 457% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 390% του ΑΕΠ, τραπεζικό χρέος 111% του ΑΕΠ, δημόσιο χρέος 67% του ΑΕΠ).

    Στην Ιταλία το συνολικό χρέος ανέρχεται στα 377% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 256% του ΑΕΠ, τραπεζικό χρέος 96% του ΑΕΠ, δημόσιο χρέος 121% του ΑΕΠ).

    Στην Βρετανία το συνολικό χρέος ανέρχεται στα 847% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 766% του ΑΕΠ, τραπεζικό χρέος 547% του ΑΕΠ, δημόσιο χρέος 81% του ΑΕΠ.

    Στις Η.Π.Α. το συνολικό χρέος ανέρχεται στα 376% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 276% του ΑΕΠ, τραπεζικό χρέος 94% του ΑΕΠ και δημόσιο χρέος 100% του ΑΕΠ).

    Στην Ιαπωνία το συνολικό χρέος ανέρχεται σε 641% του ΑΕΠ (ιδιωτικό χρέος 408% του ΑΕΠ, τραπεζικό χρέος 188% του ΑΕΠ, δημόσιο χρέος 233% του ΑΕΠ).


    Όλα αυτά τα αναφέρω για να παύσει όλη αυτή η νεοφιλελεύθερη ανοησιολογία με το ελληνικό χρέος - και το δημόσιο - το οποίο θα ήταν, πλήρως, αντιμετωπίσιμο, αν η ευρωζώνη ήταν ελάχιστα ορθολογική από θεσμική άποψη. Όπως, άλλωστε, ήταν αντιμετωπίσιμο, επί δραχμής, πριν από το 2002, οπότε μετατράπηκε σε χρέος σε ευρώ, δηλαδή, ουσιαστικά, σε χρέος σε ξένο συνάλλαγμα και έτσι κατέστη αδύνατον να πληρωθεί, οδηγώντας, ήδη από τότε, την Ελλάδα μια αφανώς χρεωκοπημένη χώρα.

    Με λίγα λόγια :

    Το έγκλημα όσων έβαλαν την χώρα στην ευρωζώνη είναι κολοσσιαίο. Όπως κολοσσιαίο είναι και το έγκλημα εκείνων, που χειροκρότησαν αυτή την ένταξη…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΣΩς ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΕΛΠΊΔΑ οτι τωρα ακριβώς που ειμαστε στο χειλος του γκρεμου ταση θα αντιστραφει.. και θα ερθει ο απο μηχανής θεος και.. θα σωθουμε κατα καποιο τροπο λέμε τωρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. δηλαδή οτι θα λογικευτουμε κατα καποιο τροπο και οι τεως Πασοκτζήδες και Δεξιαρες δεν θα παριστανουν τους Τσιπρικώτερους του Τσιπρα για ξεκαρφωμα αφηνοντας και στον Συριζα καποιο χωρο να αναπνευσει και να ..προσαρμοστει στην ιδια του την επιτυχια και να μη φοβαται η μια συνιστωσα την αλλη μηπως την πει ..προδοτη αν προχωρησει στους αυτονοητους συμβιβασμους και επιτελους να συνειδητοποιησουμε ολοι οτι και η ια εχει τα ορια της .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. (Το δυστύχημα είναι ότι, εδώ που φθάσαμε, δεν μας σώζει τίποτε. Ακόμη και η πλήρης νίκη των φιλομνημονιακών, ή των "ευρωπαϊστικών" δυνάμεων στις νέες βουλευτικές εκλογές του ερχομένου Ιουνίου θα είναι άνευ αντικρύσματος. Η χώρα, εντός ευρωζώνης δεν σώζεται).

    Έτσι, το κράτος, αδυνατώντας να ασκήσει, επί της ουσίας, οικονομική πολιτική, υποχρεούται, εντός ευρωζώνης, να ακολουθήσει μια πολιτκή λιτότητας, η οποία αντιμετωπίζει την ύφεση, με ακόμα μεγαλύτερη ύφεση και στασιμοπληθωρισμό, που αυξάνει την ανεργία και μειώνει τα έσοδα και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.

    Η όλη κατάσταση επιδεινώνει τα ταρπεζικά προβλήματα, τα οποία προξενούνται από το γεγονός ότι ο τραπεζικός τομέας κατέχει ένα πολύ μεγάλο μέρος των κρατικών ομολόγων, τα οποία καθίστανται, ολοένα και περισσότερο σκουπίδια και εξ αιτίας των οποίων υποχρεούται να καταγράφει μειούμενες αξίες στους προϋπολογισμούς του, ολοένα και περισσότερο, λόγω της μείωσης των τιμών τους. Αυτό επιδεινώνει την κατάσταση στην αγορά, διότι ο τραπεζικός τομέας οδηγείται στο κλείσιμο της στρόφιγγας του δανεισμού, προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Και μάλιστα, όταν δανείζει τις επιχειρήσεις, το κάνει τσιγκούνικα και με υψηλά επιτόκια δανεισμού, επιδεινώνοντας, έτι περαιτέρω, την ανταγωνιστικότητά τους, η οποία, έτσι κι' αλλιώς, υποφέρει από την έλευση και την διόγκωση της ύφεσης, με την πτώση των τζίρων, των κερδών, των μεριδίων αγοράς κλπ. Έτσι δημιουργείται ο καθοδικός σπειροειδής κύκλος, ο οποίος δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί.

    Και επειδή όλες οι χώρες της ευρωζώνης είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, αφού, όπως συμβαίνει και στον τραπεζικό τομέα και στις επιχειρήσεις, η μία χώρα χρωστάει στην άλλη, η κρίση επεκτείνεται από τις πιο αδύναμες χώρες, στο σύνολο των χωρών της, ακριβώς, επειδή αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία.

    Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι στην ευρωζώνη δεν υπάρχουν θεσμικοί μηχανισμοί, οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν, σταθεροποιητικά, όταν η οικονομία και ο δημόσιος τομέας μιας χώρας μέλους της εισέρχονται σε κρίση. Έτσι όλα τα μέτρα, που λαμβάνονται στηρίζονται στην παραδειγματική τιμωρία της δήθεν κακής διαχείρισης των υπερχρεωμένων κρατών και στην αποφυγή του ηθικού κινδύνου (moral hazard), δηλαδή του ετεροβαρούς ρίσκου, χωρίς να ασχολούνται με τα θεσμικά προβλήματα της ευρωζώνης, τα οποία θεωρούνται ως δεδομένα και καλώς καμωμένοι κανόνες λειτουργίας της ευρωζώνης. Ως εκ τούτου, καθίσταται αυτονόητο ότι όλα αυτά όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να συμβάλουν στην σταθεροποίηση της κατάστασης και στην αποφυγή της εμβάθυνσης της ύφεσης, αλλά, αντιθέτως, την επιδεινώνουν.

    Έτσι, τα συνεχώς υψηλότερα επιτόκια, με τα οποία τιμωρήθηκε η Ελλάδα και οι άλλες χώρες που τέθηκαν υπό το καθεστώς των Μνημονίων,, αύξησαν το κόστος χρηματοδότησης, και μεγέθυναν τα ελλείμματα, τα χρέη, την ύφεση, τα τραπεζικά προβλήματα και μαζί με τα προγράμματα λιτότητας, επέτειναν την καταστροφή, καθιστώντας αδύνατη την μείωση και των ελλειμμάτων και των χρεών των υπερχρεωμένων κρατών, για επιδεινωθούν, ακόμα πιο πολύ όλα αυτά, από την επιμονή της Γερμανίας στην διαγραφή των χρεών του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος αντέδρασε, πολύ φυσιολογικά, με την παύση αγοράς των κρατικών ομολόγων των χωρών της ευρωζώνης και την διόγκωση του κόστους δανεισμού τους, παρά τις προσπάθειες της Ε.Κ.Τ., η οποία δεν μπορεί και δεν επιθυμεί να κάνει και πολλά πράγματα, ενώ ο EFSF, είναι αναποτελεσματικός, λόγω της τοξικής φύσεως των ομολόγων του και της κεφαλαιακής του ανεπάρκειας να στηρίξει τις παραπαίουσες χώρες τις ευρωζώνης.

    Με αυτά δεδομένα, η κατάσταση στην αγορά των κρατικών ομολόγων δεν πρόκειται να βελτιωθεί, χωρίς την ύπαρξη δραστικών οικονομικών και πολιτικών μέτρων, από μεριάς ευρωζώνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ένα πρώτο μέτρο είναι η αναδιοργάνωση της Ε.Κ.Τ., η οποια πρέπει να γίνει μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα, όπως το αμερικανικό FED. Να γίνει, δηλαδή, ένας δανειστής της τελευταίας καταφυγής (lender of last resort) και να μπορεί να παρεμβαίνει στην πρωτογενή αγορά και να αγοράζει όσα κρατικά ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης δεν είναι διατεθειμένες να αγοράσουν τα funds και οι τράπεζες, σταθεροποιώντας τα επιτόκια αγοράς τους, ασκώντας δηλαδή πολιτική ανοικτής αγοράς, αφού μόνον αυτή θα μπορεί να διαθέτει απεριόριστες οικονομικές δυνατότητες.

    Αλλά κάτι τέτοιο προϋποθέτει την πολιτική και οικονομική/δημοσιονομική ένωση των χωρών της ευρωζώνης και τον μετασχηματισμό της σε ομοσπονδία κρατών. Σε αυτήν την εξέλιξη, όμως, αντιτίθεται, με σφοδρότητα, ο γερμανικός εθνικισμός και η ελίτ της Γερμανίας, η οποία διακατέχεται από επαρχιωτικά αισθήματα και αντίστοιχες αντιλήψεις, ως προς τα συμφέροντά της, αποσκοπώντας στην ουσιαστική αποικιοποίηση των υπόλοιπων "εταίρων" της στην ευρωζώνη, μετατρέποντάς τους, σε περιοχές επιρροής, με την βοήθεια της εισροής κεφαλαίων από εκείνες προς την Γερμανία, αφού η μείωση των ποσοτήτων του χρήματος από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, προς την Γερμανία (και τις άλλες τρεις πλεονασματικές χώρες) συνοδεύεται από και προκαλεί την αύξηση της ποσότητας του χρήματος σε αυτήν - γι' αυτό και η Γερμανία αντιτίθεται σφοδρά στην αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας στις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Όχι γιατί αυξάνεται, δήθεν, ο πληθωρισμός, αλλά επειδή ισοσταθμίζεται η αύξηση των κεφαλαίων, εντός της γερμανικής οικονομίας και αναδιανέμεται υπέρ των χειμαζόμενων χωρών της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα η Γερμανία να χάνει το πλεονέκτημα, που αποκτά από την κίνηση των κεφαλαίων.

    Έτσι, όσο η κατάσταση παραμένει, ως έχει, η ευρωζώνη είναι, ήδη, νεκρή και διατηρείται, εν ζωή, ως ζόμπυ. Αν δεν αλλάξει (που είναι και το πιο πιθανό) θα οδηγηθεί στην διάλυση. Αλλά, όσο υπάρχει, καθιστά εγκλωβισμένη την Ελλάδα, εντός αυτής, λειτουργώντας ως μια θανάσιμη ποντικοπαγίδα, αφού η χώρα μας αδυνατεί να επιβιώσει, όσο παραμένει, μέσα σε αυτήν (όπως συμβαίνει και με τις άλλες χώρες της ερωζώνης). Ενώ, παράλληλα, καθιστά πολύ δύσκολη και την επιστροφή στην δραχμή.

    Μια επιστροφή, όμως, η οποία, όσο περνάει ο καιρός, καθίσταται αναγκαία...


    Όσο και αν αυτό λυπεί και εξοργίζει τους αφελείς και ιδεοληπτικούς "ευρωπαϊστές" μας - είτε αυτοί ευρίσκονται στην δεξιά, είτε στην αριστερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU