Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Μια πρόταση συνεργασιών προς το έκτακτο εκλογικό συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων


Έκτακτο Εκλογικό Συνέδριο | Σαββάτο 19 - Κυριακή 20/5
Φτάνουν πια τα παιχνίδια εξουσίας και ο ιδεολογικός κατακερματισμός του πολιτικού χώρου: σήμερα το διακύβευμα είναι η αποτελεσματικότητα των πολιτικών κομμάτων όσον αφορά το μέλλον της χώρας

Οι εκλογές της 6ης Μαίου έδειξαν ότι οι ψηφοφόροι των ΟΠ είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πολίτες που ψήφισαν ΟΠ για πρώτη φορά. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε χτίσει σταθερούς δεσμούς με την εκλογική μας βάση, και κατ’ επέκταση ότι δεν έχουμε πετύχει να επικοινωνήσουμε πειστικά την πράσινη ατζέντα στην ελληνική κοινωνία.

Στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου, θα βρεθούμε να διεκδικούμε εκ νέου ψήφους σε ένα σκηνικό εξαιρετικά πολωμένο. Οι δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευθεί μετά τις εκλογές, δείχνουν ότι όχι μόνο ότι δεν μπαίνουμε στη Βουλή, αλλά χάνουμε δυνάμεις. Όλα τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής, συμπιέζονται ασφυκτικά. Ακόμα και τα κόμματα που πέρασαν το φράγμα του 3%, εκτός των δύο νικητών, δείχνουν πτωτικές τάσεις στις δυνάμεις τους, σημάδι που καταδεικνύει ότι η πόλωση και τα διλήμματα στις επόμενες εκλογές θα είναι αμείλικτα, συντρίβοντας τα μικρότερα και ασθενέστερα κόμματα.

Σήμερα δημιουργούνται δύο διακριτές τάσεις: 

  • η δεξιά, που αντιπροσωπεύεται από έναν λαϊκίστικο, αντιαριστερό και νεοφιλελεύθερο λόγο που δεν έχει κανένα σχέδιο ή όραμα για την χώρα αλλά ούτε και για την Ευρώπη (αντιπροσωπεύει την παλιά Ευρώπη που φεύγει) και 
  • η αριστερά, που αντιπροσωπεύεται κυρίως από έναν εξίσου λαϊκιστικό, αντιμνημονιακό και αντιμεταρρυθμιστικό, ουσιαστικά αντιευρωπαικό λόγο που δεν μπορεί να στηρίξει την Ευρωπαϊκή - και πιθανώς και καμία άλλη - προοπτική για την χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να καρπωθεί την φθορά του ΠΑΣΟΚ ενσωματώνει τα πιο παθογενή στοιχεία του χώρου αυτού. 
Ενα άλλο στοιχείο που βγήκε από τις αναλύσεις των ψηφοφόρων των ΟΠ είναι ότι γύρω στο 65% δεν δήλωνε ούτε δεξιός ούτε αριστερός. Μια μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων στην Ελλάδα θα αναγκαστεί να επιλέξει ανάμεσα σε μια δεξιά με την οποία δεν ταυτίζεται αλλά θα την προτιμήσει για να εξασφαλίσει την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ευρώπη και μία αριστερά που του ζητάει μία βουτιά στο άγνωστο ενώ αλλάζει συνεχώς θέσεις και πρόσωπα. 
Αυτές οι εκλογές ενδεχομένως να μας πάνε πίσω πολιτικά (και γι αυτό και οικονομικά) στην δεκαετία του 50
Εμείς πιστεύουμε ότι σήμερα ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας έχει ξεπεράσει τον μετεμφυλιακό διχασμό και τα κόμματα της μεταπολίτευσης τα οποία δομήθηκαν πάνω σ’ αυτόν και τις πελατειακές σχέσεις. Η πολιτική οικολογία απευθύνεται ακριβώς σε αυτό το κοινωνικό τμήμα, αλλά δυστυχώς αυτή την φορά δεν θα μπορεί να ακούσει το μήνυμά της, γιατί τα διλήμματα ευρώ ή δραχμή (από τα δεξιά) και μνημόνιο- αντιμνημόνιο (από αριστερά) θα είναι εκκωφαντικά. 
Κανένας δεν θα ακούσει και δεν θα συγκρίνει προγράμματα μεταξύ τους. Σε αυτές τις εκλογές περισσότερο και από τις προηγούμενες...
δεν θα γίνει ουσιαστικός πολιτικός διάλογος.

Για το καλό της χώρας κατ’ αρχάς και για το καλό της πολιτικής οικολογίας επίσης, σ’ αυτή τη σύντομη προεκλογική περίοδο, εμείς θα πρέπει να βγούμε άμεσα στην κοινωνία με μια σειρά συγκεκριμένων θέσεων για μέτρα (όχι κόκκινες γραμμές, αλλά θετικές προτάσεις που ενδεχομένως μπορούν να συνασπίσουν γύρω τους και άλλους) που θα χτίσουν ένα μέλλον για την Ελλάδα κρατώντας την μέσα στην Ευρώπη, αναχαιτίζοντας τις υφεσιακές πολιτικές που διαλύουν σήμερα την κοινωνία. 
Τις θέσεις εμείς οι ΟΠ τις έχουμε. 
Τις καταθέσαμε και στους Ευρωπαίους Πράσινους τις τελευταίες μέρες. 
Οι άξονες είναι δύο: αλλαγές και αναπροσανατολισμός του μνημονίου τέτοιος ώστε να υποστηριχθεί από ευρωπαϊκές συμμαχίες και ένα αναγκαίο και ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην οικονομία.

Πρέπει να προσκαλέσουμε και να συνομιλήσουμε με κινήσεις πολιτών, ΜΚΟ αλλά κυρίως με κόμματα όπως κατ' αρχάς την ΔΗΜΑΡ (που εχθές μέσω του Φώτη Κουβέλη μίλησε για την δημιουργία ενός 3ου πόλου με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό) και ενδεχομένως και τον φιλελεύθερο χώρο που αυτή την στιγμή ανασυντάσσεται και φτιάχνοντας ένα νέο συνασπισμό δυνάμεων με τον Λουκά Τσούκαλη και την Αντιγόνη Λυμπεράκη επικεφαλής, στον οποίο έχει ήδη προσχωρήσει ένα μέρος της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και άλλοι κοινωνικοί χώροι. 

Και στους δύο αυτούς χώρους έχουν αρχίσει ζυμώσεις για συνεργασίες και συμμαχίες. Δεν πρέπει να μείνουμε απ’ έξω. Πρέπει να αφήσουμε την πόρτα ανοιχτή. Πιστεύουμε πως είναι εφικτό να βρούμε κοινούς τόπους μαζί τους, όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην χώρα σε θεσμικά και δημοσιονομικά θέματα. Σε κάποια θέματα προφανώς δεν θα συμφωνήσουμε. Δεν είναι ανάγκη να συμπορευθούμε γενικά ούτε να αλλάξουμε το προφίλ μας. 
Είναι όμως σημαντικό να αρχίσουν οι χώροι να συζητούν, ιδίως μετά το γελοίο φιάσκο των προηγούμενων ημερών. 
Ο στόχος εδώ είναι να καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα κοινό μέτωπο περιορισμένων δεσμεύσεων... και να βγει προς τα έξω, προς την κοινωνία ότι είμαστε ενεργοί, δυναμικοί και ότι δουλεύουμε για το καλό της χώρας μας όχι μόνοι μας αλλά μαζί με άλλους. Οι καιροί, αλλά και ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων μας απαιτούν συμμαχίες, έστω και περιορισμένες, που να διαγράφουν μια θετική διέξοδο από την κρίση
Το 80% όλων των ψηφοφόρων δηλώνουν σε αντίστοιχη ερώτηση δημοσκοπήσεων, ότι επιθυμούν κυβερνήσεις συνεργασίας. Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαϊου το επιβεβαιώνει.
Ακριβώς επειδή οι ερχόμενες εκλογές είναι πιθανό να αναδείξουν κόμματα τα οποία δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν μια αξιόπιστη κυβέρνηση, αλλά δημαγωγούν ανεύθυνα υποθηκεύοντας ακόμη πιο βαθιά το μέλλον της χώρα μας, εμείς οι ΟΠ μπορούμε και πρέπει να αναλάβουμε πολιτικές πρωτοβουλίες και να προτείνουμε συνεργασίες. Εμείς μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν συνεκτικός ιστός που θα φτιάξει ένα μεταρρυθμιστικό, Ευρωπαϊκό μέτωπο. Η προτεραιότητα αυτή την στιγμή είναι να βρεθεί μια λύση μέσα στην ΕΕ χωρίς ψευτοπαλληκαρισμούς και λαϊκισμούς που είναι σίγουρο ότι μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιχαρακωνόμαστε.
Αν δεν καταφέρουμε εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι της Ελλάδας, να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες ανοίγματος και συνεργασίας με τις άλλες φιλοευρωπαϊκες, προοδευτικές και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που διαθέτει η χώρα, όπως η ΔΗΜΑΡ και άλλες για να προσφέρουμε μια εναλλακτική πρόταση στον κόσμο, θα κυριαρχήσει και σε αυτές τις εκλογές ο φόβος και ο θυμός. 
Για το κόμμα μας, μετά από συνεπή παρουσία άνω των 10 ετών στην πολιτική σκηνή και αρκετά όχι ευκαταφρόνητα επιτεύγματα, οι επερχόμενες εκλογές –αν δεν τις αξιοποιήσουμε με τον τρόπο που προτείνουμε- θα μας καταδικάσουν σε πλήρη περιθωριοποίηση με ανύπαρκτες προοπτικές ανάκαμψης ως κόμμα και ως πράσινη πρόταση για την Ελλάδα.
Δεν έχουμε το δικαίωμα να περιχαρακωθούμε σε μία αυτόνομη κάθοδο. Φτάνουν πια οι μικροπολιτικές που έχουν μόνο γνώμονα την αύξηση ποσοστών και τα παιχνίδια εξουσίας. Έχουμε ευθύνη σαν πολιτικός χώρος να σκεφτούμε το πώς θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί και ουσιαστικοί στον πολιτικό διάλογο που θα δώσει μια ελπίδα για το αύριο αυτής της χώρας. Πρέπει να δηλώσουμε ότι είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο και στις συνεργασίες με μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που έχουν καθαρή Ευρωπαϊκή προοπτική.

Σύνταξη πρότασης: Λενιώ Μυριβήλη.  Συνυπογράφουν: 
 Δημήτρης Κουτσουρέλης, Αλέξανδρος Λαλάκος,  Κάτια Λεμπέση,  Έλενα Μπότση,  Γιώργος Παπαγλάστρας, Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Αθήνα, 19 Μαΐου 2012. Συνέδριο Οικολόγων Πράσινων

7 σχόλια:

  1. Αγαπητοί μου φίλοι, εξακολουθείτε να είσθε, πάντοτε, εκτός τόπου και χρόνου.

    Το συγκεκριμένο Μνημόνιο, ούτε αλλαγές επιδέχεται, ούτε αναπροσανατολίζεται. Το Μνημόνιο αυτό είναι πολύ καλό για προσάναμα. Δηλαδή, με λίγα λόγια, είναι για τα σκουπίδια.

    Αυτή την απλή αλήθεια αρνείσθε να την αντιληφθείτε και περί άλλων τυρβάζετε, παρά το γεγονός ότι αντιλαμβάνεσθε το μαύρο που έχει να πέσει, αν τολμήσετε να κατεβείτε μόνοι σας στις εκλογές του Ιουνίου.

    Και το μαύρο θα πέσει όχι επειδή, απλώς, δεν επιτύχατε να επικοινωνήσετε το όποιο πράσινο πρόγραμμά σας, όπως λέτε, αλλά επειδή η πολιτική σας ατζέντα ουδόλως σχετίζεται, αυτόν τον καιρό, με τα βαρύτατα και ζέοντα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

    Επίσης ο τυφλός (και ωφελιμιστικός) "ευρωπαϊσμός" σας, τον οποίο, αφελώς, ταυτίζετε με την ευρωζώνη, αποτελεί, για σας ένα τεράστιο βαρίδι - φρόντισαν, μετ' επιτάσεως, η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόϋμπλε γι' αυτό και σεις δεν είχατε την ευελιξία να διαφοροποιηθείτε, πειστικά, από το "ευρωπαϊκό" όραμα, που αυτοί αντιπροσωπεύουν. (Ένα όραμα το οποίο έχει καταντήσει εφιάλτης και το οποίο δεν είναι καν ευρωπαϊκό, αφού ο "ευρωπαϊσμός" της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας, δεν είναι τίποτε περισσότερο από το μοντέρνο καμουφλάζ του σύγχρονου γερμανικού εθνικισμού).

    Από εκεί και πέρα, ήταν φυσικό και επόμενο να υποστείτε την βαριά ήττα, που υποστήκατε στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012. Όπως φυσικό και επόμενο επακόλουθο αυτής της βαριάς ήττας αποτελεί και το γεγονός της μαζικής αποψίλωσης των λιγοστών σας εκλογικών δυνάμεων στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.

    Δεν ξέρω αν ο κυρ-Φώτης θα δεχτεί την εκλογική συνεργασία, την οποία επιθυμείτε. Κατά πάσαν πιθανότητα, θα την δεχτεί, γιατί την έχει ανάγκη, μπροστά στην καθόλου μικρή πιθανότητα της αποψίλωσης και των δικών του εκλογικών δυνάμεων.

    Αλλά, είτε την δεχτεί αυτή την εκλογική συνεργασία, είτε όχι, εσάς τίποτε δεν σας σώζει. Όχι γιατί είσθε "κακοί" άνθρωποι. Κάθε άλλο. Είσθε μια χαρά άνθρωποι.

    Δεν σας σώζει τίποτε, απλούστατα, επειδή είσθε, εκτός τόπου και χρόνου και πλασάρετε ένα προϊόν, το οποίο, εξ αντικειμένου, όχι μόνον δεν έχει αγορά να απευθυνθεί, αλλά και το περιτύλιγμα, με το οποίο το προωθείτε, αποτελεί βάρος και για το ίδιο το προϊόν, αλλά για όσους το πλασάρουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην ΠΚ(εκτος Αθηνων) που ανηκω εχουμε λαβει ξεκαθαρα αποφαση περι μη συνεργασιας
    Επιλεγουμε και προτεινουμε την προταση των Οικολογων Πρασινων εναντι σε τυχον λυκοσυμμαχιες

    Ενδεχομενως και να κερδισουμε 2-3 εδρες με καποια συνεργασια αλλα η δικη μας προταση θα εχει χαθει για ενα φθηνο ανταλλαγμα. Αυτο λοιπον επιζητουμε ως ΟΠ;

    Δεν θα μου προκαλουσε εντυπωση παντως οι ΠΚ του κεντρου να στηριξουν συμμαχιες, αλλα φοβαμαι οτι στο βαθος του μυαλου τους δεν ειναι η μεσοπροθεσμη ενισχυση των ΟΠ αλλα προσωπικα ζητηματα

    Τελος εαν επιλεξει το εκτακτο συνεδριο συμμαχια ειδικα με φθαρμενα πολιτικα κομματα, μαλλον θα αναγκαστω και να αποχωρησω πλεον

    Αρκετες λοβιτουρες εχω δει σε περιφερειακους συμβουλους που αδιαφορουν για τις αποφασεις των ΠΚ που υποτιθεται οτι εκπροσωπουν. Επιτελους θα σεβαστουμε το δικο μας προγραμμα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά τα λες καλέ μου φίλε.

    Εδώ, βγήκε καινούργιος μουστερής, για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς ... πολυκατοικίας, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ζητάει συνεργασία με ΔΗΜΑΡ και Οικολόγους.

    Προφανώς, το γαρ πολύ της θλίψεως, γεννά μελαγχολία και ο διαπύρσιος κήρυκας του σοσιαλνεοφιλελευθερισμού ψάχνει σανίδα σωτηρίας για το ολοένα και περισσότερο αποψιλούμενο κόμμα του.

    Δεν το πιστεύω, αλλά θα έχει μεγάλη πλάκα, αν βρει ανταπόκριση στο "ερωτικό τιτίβισμά" του, προς τον κυρ-Φώτη και τους Ο.Π.! Μην ξεχνάμε ότι οι κύκλοι στους οποίους απευθύνεται εμπεριέχουν (ή συναγελάζονται με) άτομα, τα οποία έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και τον ίδιο τον δουλοπρεπή σοσιαλνεοφιλελεύθερο Ανδρέα Λοβέρδο, όπως επίσης και τις "απαστράπτουσες" (από το κοινωνικό και πολιτικό φούμο) ιδέες του, αλλά και το κατεδαφιστικό του έργο στα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, κατά την περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Μαΐου 2012, όπου υπερασπίστηκε σκληρά και εκτέλεσε πιστά και με έναν απίστευτης εκτάσεως προσωπικό φανατισμό, όλες τις ρητές, αλλά και τις εικαζόμενες εντολές των πραγματικών εργοδοτών του, που ακούν στα ονόματα των Ανγκέλα Μέρκελ - Βόλφγκανγκ Σόϋμπλε - Κριστίν Λαγκάρντ - Πόουλ Τόμσεν και Μπομπ Τράα. (Δυστυχώς, με αυτές τις εντολές συσχετίστηκαν και οι Οικολόγοι Πράσινοι, υπερασπιζόμενοι, μέσα από ένα αφελές δογματικό σκεπτικό - το οποίο είχε, πολιτικά και μια καθαρά ωφελιμιστική διάσταση -, το όποιο "μεταρρυθμιστικό" πρόγραμμα της τρόϊκας των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας, ένα πρόγραμμα, το οποίο στην σύλληψή του ήταν και στην πράξη αποδείχτηκε ότι αποτελούσε ένα αφαιμακτικό απορρυθμιστικό και αντιμεταρρυθμιστικό πρόγραμμα).

    Ως εκ τούτου, ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει κάποιες, έστω και ελάχιστες, ελπίδες για να βρει την ανταπόκριση που γυρεύει.

    Τώρα, όσον αφορά τις επιδιώξεις και τις προθέσεις των Οικολόγων - Πράσινων του κέντρο, στους οποίους αναφέρεσαι και την πιθανότητα να συνδέονται με κάποιον προσωπικό ωφελιμισμό (προφανώς, εννοείς τις καρέκλες, τα στασίδια και τις έδρες στο Κοινοβούλιο, που θα προκύψει από τις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012), προφανώς, τέτοιου είδους καταστάσεις και συμπεριφορές αποτελούν βασικό στοιχείο του πολιτικού παιχνιδιού. Και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.

    Αυτή καθ' εαυτή μια τέτοια επιδίωξη είναι αναμενόμενη και δεν αποτελεί κάτι το κακό, εξ ορισμού. Το ζήτημα είναι αν είναι χρήσιμη. Και όταν λέω χρήσιμη, δεν εννοώ, αν είναι προσωπικά χρήσιμη, για εκείνους, οι οποίοι θα εκλεγούν - αν εκλεγούν - βουλευτές, ή εκείνους που θα βρεθούν γύρω από αυτούς. Προφανώς για όλους αυτούς, μια τέτοια συνεργασία που μπορεί να φέρει τέτοιου είδους αποτελέσματα, είναι χρήσιμη σε προσωπικό επίπεδο.

    Το ζήτημα είναι αν μια τέτοια συνεργασία, με αυτά τα αποτελέσματα θα είναι και πολιτικά χρήσιμη. Αυτό, είναι μια άλλη κουβέντα και εξαρτάται από το ποιές πολιτικές θέσεις θα υποστηρίξουν αυτοί που θα εκλεγούν (εάν εκλεγούν). Και το τι θα υποστηρίξουν οι Οικολόγοι Πράσινοι στο νέο Κοινοβούλιο είναι γνωστό και δυστυχώς, γι' αυτούς, απορριφθέν από το εκλογικό σώμα του τόπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σύντροφε Τάσσο καλημέρα.
    Είμαι θαυμαστής κάθε κουτοπόνηρης επίθεσης φιλίας. Σε θαυμάζω λοιπόν γιατί με την εις άτοπον απαγωγή, υποδεικνύεις στους `απολιτικούς` και `αφελείς` πράσινους να γίνουν ΄΄συνιστώσα΄΄. Τώρα μάλιστα που η Κατσέλη συντάσεται, γιατί όχι και οι πράσινοι; Έξοχο επίσης εκείνο με τον ΄προσωπικό ωφελισμό` που αποτελεί βασικό στοιχείο του πολιτικού παιχνιδιού που αντιμετωπίζεται. Δεν μπορεί κάποιοι θα τσιμπίσουν. Τα δέοντά μου στον Αλέξη. L.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν σου πω, αγαπητέ μου φίλε, ότι ουδεμία εμπιστοσύνη έχω στον Αλέξη (Τσίπρα), μάλλον, δεν θα με πιστέψεις.

    Δεν πειράζει. Σου το λέω, όμως, γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Και από εκεί και πέρα, πίστεψε ό,τι νομίζεις πως πρέπει να πιστέψεις...

    Για να σε βοηθήσω να καταλάβεις, θα σου πω ότι, αν πρέπει να επιλέξω ποιόν να εμπιστευθώ περισσότερο π.χ. Τον Αλέξη Τσίπρα, ή τον Δημήτρη Καζάκη, περιττό να σου πω ότι θα επέλεγα τον Δημήτρη Καζάκη. Όπως, επίσης, αν είχα να επιλέξω, ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Στέφανο Μάνο, θα επέλεγα τον Στέφανο Μάνο. Όχι, βέβαια, ότι αυτοί οι δύο δεν έχουν τα όποια κουσούρια τους (ιδιαίτερα ο Στέφανος Μάνος, με την εμπλοκή του στο σκάνδαλο της "ΑΓΕΤ Ηρακλής" και με την πώλησή της στην Calzestrucci του - συλληφθέντος, αργότερα, από τον Antonio di Pietro, με την κατηγορία ότι ήταν μαφιόζος -, Lorenzo Panzavolta και τις μίζες που διακινήθηκαν σε λογαριασμούς με τους οποίους είχαν εμπλακεί οι φίλοι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Σπυρόπουλος και Μαθιόπουλος. Και παρά το γεγονός ότι ο Στέφανος Μάνος είναι ένας, εκ των επιφανών briefing makers της κατοχικής τρόϊκας των τοκογλυφικών δανειστών της χώρας - δεν το κρύβει, άλλωστε. Ούτε και είναι μόνος του στο έργο αυτό, αφού από κοντά τον ακολουθούν η Μιράντα Ξαφά, ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο Γιάννης Στουρνάρας και αρκετοί άλλοι, οι οποίοι κρύβονται και των οποίων ο ρόλος θα αποκαλυφθεί, εν καιρώ). Προφανώς, τα έχουν τα όποια κουσούρια τους. Αλλά μου φαίνονται πολύ περισσότερο εμπιστεύσιμοι, ως προς την συνέπειά τους, έναντι αυτών που υποστηρίζουν, από ό,τι ο Αλέξης. Μπορεί να τον αδικώ. Αλλά αυτό πιστεύω.

    (Και κάτι ακόμα : Αν νομίζεις ότι όσα έγραψα παραπάνω, αποτελούν επίθεση ... φιλίας προς τους Οικολόγους, τότε, προφανέστατα, υπάρχει πρόβλημα κατανόησης των όσων γράφω. Είτε αυτό οφείλεται σε σένα, που διαβάζεις όσα γράφω και τα κατανοείς, με αυτόν τον τρόπο. Είτε αυτό οφείλεται σε μένα, που τα έγραψα, όπως τα έγραψα και δεν μπόρεσα να σε βοηθήσω να καταοήσεις το τι θέλω να πω. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό μου και δεν σχετίζεται, με τον τρόπο που εκφράζομαι στον γραπτό μου λόγο. Περιττό να πω, βέβαια, ότι αυτή η γνώμη, ως προσωπική, έχει πλείστα υποκειμενικά στοιχεία και ως εκ τούτου, δεν είναι απαραίτητο να είναι και ορθή. Γι' αυτό και θα επανεξετάσω το θέμα - δηλαδή τον τρόπο, με τον οποίο εκφράζω τις σκέψεις στα γραπτά κείμενά μου)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οπως ξεκινωντας την δικη σου δουλεια, κανεις μακροπροθεσμες επενδυσεις , εφοσον θα εργαζεσαι πολλα ετη, με αναλογο τροπο η αποφαση των ΟΠ,ειναι εντελως αναμενομενη κια προκυπτει απο την συντιπτικη πλειοψηφια με την οποια ληφθηκε,εφοσον παντοτε θα υπαρχουν οικολογικα και περιβαλλοντικα προβληματα που ειναι πολιτικα και δεν μπορει να επιλυθουν απο τους λιγους "προθυμους" επαγγελματιες οικολογους (πρασινους κοκκους) των αριστερων πολιτικων σχηματισμων.

    Εξαλλου αποτελει βολονταρισμο, η θεση οτι στις προσφατες εκλογες οι ΟΠ με 2,93 % υπεστησαν συντριβη, αφου σε τετεοιες συνθηκες αυξησαν κατα 15% το ποσοστο τους.

    Παραφραζοντας τον τιτλο του βιβλιου του Ιβαν Ιλλιτς "Ο (οικολογικος) σοσιαλισμος θα ερθει με ...ποδηλατο" και οχι-σχεδον αστραπιαια- με την κατακοκκινη Alfaromeo των ιταλοσπουδασμενων επαγγελματιων της αριστερας η με αλλης μαρκας ΙΧ των επαρχιωτων των χωριων της πρωτευουσας.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όσοι νομίζουν ότι το 2,93% των Οικολόγων Πράσινων δεν αποτελεί εκλογική συντριβή, όταν στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012 κατέρρευσε ο δικομματισμός και το εκλογικό σώμα ψήφισε χωρίς κομματικές, ή παραταξιακές παρωπίδες, βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Δικαίωμά τους.

    Εγώ, πάντως, είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω.

    (Μου αρέσει, μάλιστα, που ο κυρ-Στασινόπουλος ονειρευόταν και ισχυρές κυβερνήσεις συνεργασίας. Πιθανώς, να ετοιμαζόταν να πάρει και κανένα υπουργείο! Την απάντηση του την έδωσε το εκλογικό σώμα του τόπου. Και η απάντηση αυτή - αρεστόν ή μη αρεστόν - υπήρξε αμείλικτη και αποστομωτική).

    Πάντως, η τελική απόφαση των Οικολόγων Πρασίνων να μην κάνουν εκλογικές συμμαχίες στις προσεχείς εκλογές του Ιουνίου, παρά τον βολονταρισμό της, έχει μια λογική - αν και προφανώς, έχει στην βάση της περισσότερα, συναισθηματικής φύσεως, στοιχεία.

    Δεν έχω κανένα λόγο να μην τους ευχηθώ καλή τύχη στις βουλευτικές εκλογές της 17/6/2012 - και μάλιστα καλύτερη από εκείνη που (δεν) είχαν σε αυτές του τρέχοντος μηνός. Τους εύχομαι, λοιπόν, καλή τύχη, αν και εξακολουθώ, πάντα, να πιστεύω ότι βρίσκονται, εκτός τόπου και χρόνου. (Και τον πρώην "κόκκινο Danny", καλόν είναι να μην τον φέρουν. Κακό θα τους κάνει. Δεν θα τους βοηθήσει, με τις, κατ' ουσίαν, λεπτεπιλέπτως, υποστηρικτικές των εφαρμοζόμενων πολιτικών της γερμανικής ελίτ θέσεις του)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU