Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Αναγεννημένη "ευρωπαϊκή" Δεξιά εναντίον ενός πρόχειρα αυτοφιμωμένου ΣΥΡΙΖΑ των σταλινικών συνιστωσών;

Προς επανάληψη του ιδίου σκηνικού;

Βρισκόμαστε ήδη στην επανάληψη της προεκλογικής περιόδου, κυριολεκτικά "για την πλάκα του Συριζα". Όλες οι δημοσκοπήσεις όμως, δείχνουν επανάληψη του προηγούμενου σκηνικού. Με ανεβασμένη την πόλωση ωφελούνται όπως ήταν αναμενόμενο τα τρία πρώτα κόμματα και εξαφανίζονται τα "μικρά" του 19%. Όλη η ιστορία γίνεται για να νοθευτεί η επιθυμία του λαού, να λεηλατήσει ο νέος διπολισμός ότι μπορεί από τα άλλα κόμματα με τα διλήμματά του και να αλλάξει χέρια το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών. Μικροπολιτικό παιχνίδι στου κασίδη το κεφάλι.
Αλλά ακόμη και αν συμβούν οι επιθυμητές ανακατατάξεις, προς όφελος όσων μας έσυραν σε νέες εκλογές μέσα στις δυσμενέστερες συνθήκες που έχουν υπάρξει μεταπολιτευτικά για την χώρα και την επιβίωσή της, το σκηνικό δεν θα αλλάξει. Και θα ξαναζήσουμε το θέατρο του παραλόγου, όπου όλοι θέλουν κυβέρνηση αλλά κανείς δεν συμβιβάζεται να την κάνει...

Αντί για συνεργασίες θα παρακολουθούμε άνοστες θεατρικές κωλοτούμπες και πηδήματα στο κενό, απαίδευτων και ακατάλληλων πολιτικών με δήθεν ιδεολογικά όρια και κόκκινες γραμμές: λέξεις που ξεθωριάζουν με την ανάρμοστη καθημερινή τους χρήση, όπως Ευρώπη, δημοκρατία, εθνική συνεννόηση, αναδιαπραγμάτευση, ανάπτυξη κλπ Λέξεις που σβήνουν και χάνονται μέσα στην απαξίωση της ανευθυνότητας και την μικροπολιτικής.

Η Δεξιά αναγεννήθηκε δήθεν και από τυχοδιωκτικό όχημα του παλαβού ανευθυνοϋπεύθυνου μνημονιακοαντιμνημονιακού λόγου Σαμαρά έγινε "ευρωπαϊκή δύναμη"... Πόσα κρύβουν τα χαμόγελα των νέων συνεργατών θα το μάθουμε μετά...

Ο ΣΥΡΙΖΑ φίμωσε προσωρινά τις σταλινικές συνιστώσες της εξόδου από την ΕΕ και τις έκρυψε στο υπόγειο, έβγαλε μπροστά τους πιο λογικούς και ρεαλιστές πολιτικούς που διαθέτει ( Δραγασάκη, Σταθάκη ), τραβώντας τους για λίγο από το περιθώριο που τους είχε εκτοπίσει, μήπως και καθησυχάσει τους φοβισμένους από την ανετοιμότητα και ανεντιμότητά του, ψηφοφόρους που στρέφονται σιγά σιγά στον παλιό "καλό" δικομματισμό. 
Προσπαθεί να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ του 1981 αλλά δεν έχει ούτε την συγκρότηση ούτε την πληρότητα της δημαγωγίας ενός Ανδρέα Παπαδνρέου - μόνο ένα παιδί ακόμη, αρκούντως θρασύ αλλά και απαίδευτο στη ζωή, που κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και ειδικά στο ευαίσθητο θέμα των ευρωπαϊκών μας συμμαχιών κουνώντας το δάχτυλο στο σύμπαν...
Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια τέτοια πόλωση; 
Απολύτως τίποτα!
Η αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου με παραμονή μας στην ευρωζώνη, η ύπαρξη συνεργασιών για κυβέρνηση που θα διαχειριστεί με επάρκεια τα παραπάνω και η αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης στην πορεία ανάκαμψης της χώρας μας, δεν φαίνονται να ικανοποιούνται από την επερχόμενη κοκορομαχία. 
Ούτε ο τρίτος πόλος μοιάζει να κινείται με πρόταση. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ...
κινούνται στην ασάφεια περιμένοντας τα ψίχουλα της σύγκρουσης των μονομάχων. Ότι πέσει από το τραπέζι "καλόν είναι". "Κυβέρνηση δεν γίνεται χωρίς το ΠΑΣΟΚ" οι μεν, "προοδευτική κυβέρνηση" οι δε. Δηλαδή, χωρίς την αναβίωση του παλαιού δικομματισμού και μια συνεργασία ΝΔ ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να δούμε κυβέρνηση, λένε οι πρώτοι. Και χωρίς τον Συριζα επίσης δεν πρόκειται θα δούμε κυβέρνηση, οι δεύτεροι. Δηλαδή, μια από τα ίδια.
Κι όμως, αυτό που με αγωνία περιμένουμε στις 18 του μηνός, εγκλωβισμένοι σε μια ανόητη αντιπαράθεση εκτός τόπου και χρόνου στο μεταξύ, είναι τουλάχιστον αυτό:
Μια κυβέρνηση βιώσιμη κι ένα ελληνικό σχέδιο (μνημόνιο) διόρθωσης των δημοσιονομικών με δικαιοσύνη και ανάπτυξη, μια πρόταση αναδιαπραγμάτευσης με εξασφαλισμένη την παραμονή μας σε δανεισμό και αλληλεγγύη από την ΕΕ.
Ποιος το εγγυάται αυτό; 
Σίγουρα όχι η ανυπαρξία συνεκτικού εναλλακτικού (και αντιπελατειακού) σχεδίου από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Σίγουρα όχι η αντιφατική πολυγλωσσία και η αλληλοαντικρουόμενη προχειρολογία του απροετοίμαστου για κάτι τέτοιο και επικίνδυνα ανεύθυνου ΣΥΡΙΖΑ.
Σίγουρα όχι η ασάφεια της "προοδευτικής κυβέρνησης΄της ΔΗΜΑΡ που κονταροχτυπιέται με την δέσμευσή της για "οπωσδήποτε κυβέρνηση στις 18 - όχι άλλες εκλογές".
Γι αυτό είναι κρίσιμη η αυτοδέσμευση των κομμάτων που ζητούν επαναδιαπραγμάτευση σε συγκεκριμένες θέσεις διαπραγμάτευσης, με ελληνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και συγκεκριμένες προτάσεις, κόκκινες γραμμές και μετεκλογικές συνεργασίες στις μέρες που θα ακολουθήσουν τις εκλογές, από τώρα
Και μια καλή αφορμή είναι η παρουσία τους την επόμενη Πέμπτη στο στρογγυλό τραπέζι που διοργανώνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, ακριβώς με αυτό το θέμα. Όσοι υπεύθυνοι, προσέλθετε!


5 σχόλια:

  1. Δεν μπαίνω στην ουσία του λίβελλου, επειδή προφανώς πρόκειται περί τέτοιου. Κείμενο μίσους πολύ μακριά από τα στοιχειώδη προαπαιτούμενα κάθε ορθολογικής πολιτικής αντιπαράθεσης.
    Επισημαίνω απλώς δύο από τα πολλά στοιχεία του παραπάνω πονεμένου πονήματος τα οποία συνιστούν κατάφωρες παραβιάσεις της πραγματικότητας και αποτελούν βάναυσες παραποιήσεις της αλήθειας. Οι εκλογές δεν γίνονται για την πλάκα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για την αποκομιδή εκλογικών κερδών, εκτός και αν χρησιμοποιούμε τη γλώσσα του Οργουελιανού 1984.Δεν σας αρέσει, αλλά η πραγματικότητα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε έχοντας διακηρύξει πως επειδιώκει κυβέρνηση της Αριστεράς και πως αποκλείεται να συνεργαστεί με τους εταίρους του δικομματισμού. Συνεπώς εγκαλείτε τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή έμεινε συνεπής στην προεκλογική του δέσμευση.
    Το δεύτερο σημείο που προκαλεί καγχασμό είναι η αναφορά στον τάχα παραγκωνισμένο σ. Δραγασάκη.
    Στην μικρή Αριστερά του πρόσφατου παρελθόντος (πριν τον σχηματισμό της νέας λαικής αριστερής δημοκρατικής παράταξης που γεννήθηκε στις 6 του Μάη) τα πάντα είναι γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Επομένως δεν επιτρέπετε να προσποιείστε πωςείστε τόσο ανενημέρωτος ώστε αγνοείτε πως όλα αυτά τα χρόνια ο σ.Δραγασάκης ηγείται της επιτροπής τεκμηρίωσης του ΣΥΝ (εκδίδοντας μηνιαίο ηλεκτρονικό δελτίο) και γενικότερα δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί το βαρύ πυροβολικό του οικονομικού επιτελείου του κόμματος της ανανεωτικής Αριστεράς.
    Συνεχίζετε πάντως την ανεντιμότητα της μη παραδοχής ως αστείας γκάφας της δημοσίευσης σας για το μπόνους των 50 εδρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι σε θέση να γνωρίζω τα της επιτροπής τεκμηρίωσης, έχοντας συμμετοχή όχι μόνο σχεδόν εικοσαετή στον Συνασπισμό/ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην παραγωγή το 2009 του προγράμματος από την επιτροπή τεκμηρίωσης με επικεφαλής και τότε τον παραγκωνισμένο Γιάννη Δραγασάκη. Φυσικά και τα έχω γράψει σε αρχικά ποστ αυτού του μπλογκ - ήταν άλλωστε τα δραματικά εκείνα γεγονότα του παραγκωνισμού από την παρέα Τσίπρα όλων των έντιμων και σοβαρών στελεχών του Συν, και η αιτία της δημιουργίας αυτού του μπλογκ και η έμπνευση για τον τίτλο του. Διαβάστε λοιπόν επώνυμα κείμενα για την αληθινή εσωτερική κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ (των ηγετίσκων και όχι των μελών) και μετά ξανασκεφτείτε το. Αλλά παρακαλώ επώνυμα - είναι ανέντιμο να λέτε ότι θέλετε, φιλοξενούμενος/η σε ένα μπλογκ επωνύμου διαλόγου.
      Όσο τώρα για το θέμα του μπόνους, είναι στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ να το αρνηθεί και να επιβάλλει την μη διανομή του στο δεύτερο ή τρίτο κόμμα. Καταφεύγοντας ο ίδιος στο εκλογοδικείο. Γιατί δεν το κάνει; Αν ο νόμος βγει συνταγματικός σε αυτό το θέμα (όπως εξηγεί ο Σωτηρέλης) ας τις κρατήσει τις έδρες μέχρι να καταργηθεί από την Βουλή η σχετική διάταξη αναδρομικά. Γιατί δεν το κάνει λοιπόν;
      καλές οι βολικές δικαιολογίες αλλά ο αγώνας για απλή αναλογική δεν σταματά όποτε βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεχίζεται! Μπές στο σχετικό site από το οποίο λείπει φυσικά η υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ...

      Διαγραφή
  2. Μόλις διάβασα πως με εγκαλείτε πως λυπάμαι ανωνύμως. Επειδή λοιπόν,σε αντίθεση με εσάς, δεν έχω κανένα πρόβλημα ούτε με την αυτοκριτική, ούτε με την προσπάθεια έμπρακτης διόρθωσης των λαθών, σηκώνω το γάντι που μου ρίχνετε.
    Βεβαίως το ότι σηκώνω το γάντι δεν σημαίνει πως αποδέχομαι την πρόσκληση σας να αναμετρηθούμε στα μεταμοντέρνα αλώνια της ενδοαριστερής εκτόνωσης.
    Ονομάζομαι Μιχάλης Καστρινάκης. Είμαι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Επίσης, είμαι συστηματικός αναγνώστης των αναρτήσεων σας για λόγους που κυμαίνονται από την διάθεση για χαβαλέ και διαστροφική ευχαρίστηση, μέχρι την αναγκαιότητα πληροφόρησης για το πώς σκέφτεται το τμήμα της Αριστεράς που εκφράζετε.
    Δεν είχα παρέμβει ποτέ, επειδή οι ενδοαριστερές διαμάχες χουλιγκανικού χαρακτήρα που στηρίζονται σε αφορισμούς ,δίκες προθέσεων και άλλα εμπαθή και παιδιάστικα μου φαίνονται αντιαισθητικές.
    Παραβίασα αυτή την αρχή τπυ μη σχολιασμού, επειδή περίμενα πως θα είχατε την εντιμότητα, την μη ανασφάλεια και την κοινή λογική να παραδεχτείτε πως η συγκεκριμένη ανάρτηση, όπως και τα δύο στοιχεία που αναφέρω παραπάνω, αποτελούν κακές στιγμές σας. Τι πιο φυσιολογικό εξάλλου από την έλευση της κακής στιγμής σε παίκτες που υπερεκτίθενται, μια και οι αγωνιστικές σας υποχρεώσεις στο άθλημα της ενδοαριστερής διαμάχης σας έχουν αναγκάσει να υποβάλεστε στο μαρτύριο των καθημερινών δημοσιεύσεων.
    Θλίβομαι λοιπόν και επωνύμως για τη στάση ψυχικής δειλίας που επιμένετε να τηρείτε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για την ανα΄ληψη ευθύνης - καλή συνέχεια στην διαστροφική σας ενασχόληση! Στα υπόλοιπα σας έχω απαντήσει ήδη.

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU