Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Ο μύθος του ΣΥΡΙΖΑ


"It's a war between peoples and capitalism" (Τσίπρας στον Guardian)

Πολλοί, θαμπωμένοι από την επικοινωνιακή επέλαση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές, αδυνατούν να ξεχωρίσουν την εικόνα από την πραγματικότητα. Και η ιδεολογικοποίηση της πόλωσης από τους αντιπάλους τους δεν βοηθά. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά μια φούσκα της συγκυρίας - αυτό που πήγε να γίνει η Δημοκρατική Αριστερά πριν δυο μήνες, αλλά δεν "έπεισε" ότι σηκώνει το γάντι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεισε. Αν μη τι άλλο, έπεισε να τον δοκιμάσουν.

Τι είναι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι θεωρητικά και ως εικασία κάποιου απέξω αλλά όπως τον γνωρίζουμε όσοι θητεύσαμε για σχεδόν δυο δεκαετίες στα "έδρανά του";

Το κόμμα αυτό και κάθε μέλος του ξεχωριστά ζει ένα όνειρο. Μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι είναι ακόμη "φτιαγμένοι" από το αποτέλεσμα και περνούν δίπλα σου κοιτώντας αόριστα κάπου στον ορίζοντα. Καμία επαφή με την πραγματικότητα...
Εκεί που οι διαλυμένες έως προχθές οργανώσεις του έψαχναν με το φακό πέντε-έξι από τα εναπομείναντα μέλη για να συνεδριάσουν, τώρα κατακλύζονται από αγνώστους που θέλουν να βοηθήσουν στην "νίκη κατά του μνημονίου". Εκεί που δεκαετίες το κόμμα έπαιζε είτε στο όριο του 3% είτε στην καλύτερη των περιπτώσεων λίγο πάνω από το 4%, το κόμμα διεκδικεί την πρώτη θέση! Ζαλάδα...
Από τα ατελείωτα βράδια μπροστά στην τηλεόραση για να σιγουρευτεί η είσοδος στην Βουλή τώρα στα exit polls για το ποιος είναι πρώτος...

"Μα τι συνέβη και ξαφνικά τους πείσαμε;" αναρωτιούνται τα μέλη. Και παρακολουθούν με θαυμασμό τους εκπροσώπους του κόμματος στην τηλεόραση - που παλιά ήσαν αμφισβητούμενες προσωπικότητες και μέσα στο κόμμα με ισχνή απήχηση - να απευθύνονται σε πανελλαδικό ακροατήριο και να δηλώνουν με στεντόρια φωνή πράγματα πυο έκρυβαν στα εγχειρίδια εσωτερικής κατανάλωσης των τροτσκομαοϊκών συνιστωσών. Πολύ θέλει να την ψωνίσεις;
O ηγέτης τώρα του κόμματος, που τάραξε την Ευρώπη και έριξε τα χρηματιστήρια; Αυτός κι αν ζει ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ. Ένα παιδί χωρίς εργασιακή εμπειρία, που με ένα σπρώξιμο του Αλέκου Αλαβάνου και ένα παραμερισμό του Μιχάλη Παπαγιαννάκη πέταξε απροετοίμαστο προς την εξουσία, αναμετριέται τώρα με προσκλήσεις εξουσίας και ευθυνών που δεν φανταζόταν ούτε στον ύπνο του. Και αντιγράφει...
τον προεκλογικό "αγώνα" του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981, αποκλείοντας την περίπτωση η ιστορία να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Δηλώνει στα ευρωπαϊκά δίκτυα, μεθυσμένος από αισιοδοξία ότι ήρθε η ώρα του καπιταλισμού, σηκώνει το δάκτυλο σε εχθρούς και φίλους, θέτει διλήμματα στους έλληνες και τις ελληνίδες ψηφοφόρους: "ή Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ".
Που στηρίζεται;

Η εσωτερική συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει στην πραγματικότητα μεταβληθεί. Παραμένει το σκορποχώρι των συνιστωσών. Απλά η επικοινωνιακή τακτική απαιτεί (και έχει εξασφαλίσει λόγω της δημοσκοπικής ανόδου) ένα μορατόριουμ λίγων ημερών από τις αφηνιασμένες συνιστώσες (που βλέπουν μέσα στην πλημμυρίδα εισροής πασόκων και εθνικιστών, τον δικό τους ρόλο να σβήνει από το κάδρο). Εκείνες δεν θα αργήσουν να διεκδικήσουν τα "δικαιώματά τους". Αυτά που υπερασπίζονταν τόσα χρόνια απαγορεύοντας στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κανονικό κόμμα με μέλη, ώστε να παραμένουν στις καρέκλες διορισμένοι και να νέμονται αναλογικά την κρατική επιχορήγηση. Το όπλο λοιπόν παρά πόδας...
Πάμε παρακάτω: η εσωτερική συνοχή της μεγαλύτερης συνιστώσας, του Συνασπισμού, επίσης δεν έχει βελτιωθεί. Λίγα μέλη είχαν απομείνει στις τοπικές με μεγάλες αντιθέσεις και έχθρες μεταξύ τους και τώρα, απλά τρέχουν να πλασαριστούν στην κάθε "ενδεκάδα" σπρωχνόμενοι από τους "καινούργιους", από τους πασόκους (που γνωρίζουν καλά τα πελατειακά συστήματα και τις κατάλληλες επαφές με την ηγεσία), από τους φυτεμένους άνωθεν προφανώς ακατάλληλους να εκπροσωπήσουν την αριστερά (όπως τους υστερικούς διαδρομιστές που γνωρίσαμε έκπληκτοι στα πάνελ, τύπου Ζωής Κωνσταντοπούλου, Πέτρου Τατσόπουλου κλπ με πολιτική συγκρότηση μηδέν) από αλλαξοκωλιές με ομαδούλες που προσφέρουν οικολογική νομιμοποίηση στο ...σοβιετικό πρόγραμμα των συνιστωσών (ριζοσπαστες οικολόγοι, ελληνική οικολογική αριστερά κλπ), από εθνικιστές τύπου Πάντσα (που στις εκδηλώσεις του απαγορεύουν να μιλήσει...)  και γενικώς από κάθε καρυδιάς καρύδι.
Ένα κόμμα με ελάχιστη ιδεολογική ενοποίηση ανάμεσα στις πέντε συνιστώσες του Συνασπισμού και τις άλλες δώδεκα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει μια γενική εισροή από διάφορες κατευθύνσεις. Τι μένει; Να γίνει μια πολυσυλλεκτική σούπα στυλ ΠΑΣΟΚ, με έκτακτες εξουσίες της ηγεσίας, φίμωμα των διαφορετικών φωνών όσο γίνεται και επαναφορά στο προσκήνιο περιθωριοποημένων φωνών κάποιας λογικής και αποδοχής σαν τον Γ. Δραγασάκη και τον Γ. Σταθάκη για να σώσουν ότι σώζεται από τον Τιτανικό των αλληλοσυγκρουόμενων δημόσιων εμφανίσεων των εκπροσώπων των συνιστωσών. 
Δύσκολη δουλειά αλλά ας είναι καλά οι επικοινωνιολόγοι  και οι φιλικοί δημοσκόποι (VPRC και public issue). Αυτοί οι τελευταίοι δημιουργούν τον μύλο που όλα τα αλέθει και παρουσιάζει προς τα έξω ένα κόμμα και έναν ηγέτη, που καλπάζουν προς την εξουσία και την "αλλαγή"...
Ποιοι όμως θα "κυβερνήσουν" αύριο, εάν αυτό το συνονθύλευμα κατάφερνε να αποκτήσει αυτοδυναμία;
Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν... Δεν υπάρχουν στελέχη με απόψεις επεξεργασμένες λίγο πέραν των αναφερόμενων στα κιτρινισμένα εγχειρίδια που βρίσκει κανείς ακόμη στα καρότσια. Ακόμη και το Ινστιτούτο Πουλαντζά που υποτίθεται ότι θα παρήγε κάτι τέτοιο, ήταν απλώς μια ακόμη δικαιολογία για να σιτίζονται κάποιοι από το κόμμα και να φληναφούν κάνα δυο φορές τον χρόνο οργανώνοντας πληκτικές συνεδρίες μαρξιστικού αυτισμού με ελάχιστο κοινό. Που πάμε λοιπόν γυμνοί στα αγγούρια; 
Ίσως γι αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνεται ολοταχώς προς τα εκεί που γνωρίζει τα κατατόπια. Τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Τρέμουν και οι ίδιοι την πιθανότητα να "βγουν". Γιατί τότε ο πρώτος που θα υποστεί την χαώδη πραγματικότητα των ιδεών και των αντιτιθέμενων ιδεολογημάτων τους θα είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.  
Αναμένεται η εξέγερση των συνιστωσών, οι κόντρες χωρίς αρχές των ηγετίσκων και των στελεχών και η σύγχυση προτεραιοτήτων στην εφαρμογή του ήδη διπλού προγράμματος (και καταγγελία του μνημονίου και απαίτηση χρηματοδότησης από την τρόϊκά). Με λίγα λόγια, το "ατύχημα" που θα βγάλει την Ελλάδα πριν της ώρας της και αυτόματα από το ευρώ, είναι η μεγαλύτερη πιθανότητα εν μέσω αλληλοκαταγγελλόμενων επαναστατών και συμβιβασμένων.
Απλά, δεν έχουν καν την δυνατότητα που είχε ο Ανδρέας το 1981 να στρίβει το καράβι κατά που ήθελε χωρίς αντιστάσεις από κόμμα και ψηφοφόρους. Γι αυτό μιλάμε για φάρσα παπανδρεϊσμού - με καταστροφικές όμως συνέπειες αυτήν την φορά.
Το ξέρουν κι αυτοί. Γι αυτό φροντίζουν να κόψουν τις γέφυρες με πιθανούς συμμάχους όπως την ΔΗΜΑΡ, κατηγορώντας ότι είναι μνημονιακοί επειδή ζητούν σταδιακή απαγκίστρωση με διαπραγματεύσεις και παραμονή στο ευρώ ή το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ που επίσης προτείνουν επαναδιαπραγμάτευση. Έτσι βγαίνουν από το πλάνο και της κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας και της οικουμενικής. Καλύτερα στην αντιπολίτευση με μεγάλα ποσοστά και γενναία κρατική επιδότηση - να προλάβουμε να οργανωθούμε ρε παιδιά... Κι άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα - εμείς θα τους καταγγέλλουμε και θα ζητάμε τρίτες εκλογές!

Ο κόσμος κατάγγειλε τον δικομματισμό αλλά δεν είχε που να στραφεί. Δοκίμασε για λίγο την Δημοκρατική Αριστερά (18% είχε φτάσει δημοσκοπικά τον Φλεβάρη) αλλά δεν ικανοποιήθηκε από τον αμυντικό της λόγο. Μετά, λίγο πριν τις εκλογές, διαμαρτυρήθηκε μέσω ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτός έπιασε το μήνυμα: υποσχόμαστε κυβέρνηση, υποσχόμαστε ότι θα βρούμε λεφτά, υποσχόμαστε τσαμπουκά εκ μέρους του ταπεινωμένου έθνους. Υποσχόμαστε να γυρίσουμε πίσω στις παλιές καλές μέρες και να ξεχάσουμε την παρένθεση του μνημονίου και της τρόϊκας. Υποσχόμαστε οτιδήποτε θέλει να ακούσει ο/η ψηφοφόρος: παραμονή στο Δημόσιο των διορισμένων αλλά και των επίορκων, καμιά αξιολόγηση και κανένας έλεγχος απόδοσης, παραμονή των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών ως συνομιλητών του "κινήματος", επιστροφή χαρατσιών και φόρων, αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, διπλό χρονικά επίδομα ανεργίας και γενικά έναν νέο παράδεισο.
Ένα ποσοστό μόνιμα μετακινούμενων ψηφοφόρων είναι πράγματι επιρρεπείς σε όλα αυτά. Κι αυτοί στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ έστω και πάνω από την κάλπη. Τώρα που πρέπει να ξανασκεφτούν σοβαρά την τύχη της χώρας στα χέρια "των παιδιών" (κατά Σαββόπουλο) ας ξέρουν τουλάχιστον με τι έχουν να κάνουν.


20 σχόλια:

  1. Προτιμώ να βγούνε τα παιδιά και ας κάνουν τα μισά από όσα υπόσχονται.Εσύ μάλλον προτιμάς να βγει ο Αντωνάκης,να μας αποτελειώσει,και τις συμμορίες των παρακρατικών μαχαιροβγαλτών να αλωνίζουν και να χτυπούν κάθε μέρα.Έχεις αλάνθαστα κριτήρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι βέβαια - απλά δεν τσιμπάω σε διλήμματα. Μεταξύ που παλιού και του παλαβού. Τι να κάνουν τα μισά; Μισή ακύρωση δεν υπάρχει - ούτε μισή έξοδος - μισό ευρώ, μισή δραχμή επίσης είναι αδύνατον. Αν κάτι δεν μπορείς να το κάνεις ολόκληρο είσαι ακόμη πιο επικίνδυνος. Δυναμώστε λοιπόν τα άλλα κόμματα όπως την Δημαρ, βάλτε στη βουλή τους οικολόγους πράσινους και την δράση να έρθει κάποια ισορροπία - γιατί η κυβέρνηση οικουμενική θα είναι ή δεν θα υπάρξει...

      Διαγραφή
  2. Γιωργο,

    Τελικα,εχω αναρτησει 2 σχολια στην μεθεπομενη αναρτηση, που αφορουν ομως την παρουσα.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα 2 σχολια απο την μεθεπομενη αναρτηση, που αφορουν ομως την παρουσα.
      Το σημερινο σου αρθρο το αναρτησα και στην Καλυβα σε 2 αρθρα.


      Γιωργο,
      πολυ καλα τα περιγραφεις και τα επισημαινεις.
      Εσυ απο μεσα και εμεις ως ψηφοφοροιης συνιστωσας ΚΚΕεσ. απο το 1977- 2009.

      Ολοι οι σκεπτομενοι πολιτες κατανοουν πολυ καλα τι συμβαινει.
      Οπως ειπε και η ...Τζουλια Αλεξανδρατου "το θεμα ειναι τα λεφτα", η εξουσια, η κοινωνικη αναγνωριση,ενος μιγματος σημαντικων, λιγοτρο σημαντικων και περιθωριακων ατομων και αποψεων.
      Η απασχοληση στον ευρυτερο δημοσιο τομεα και ιδιως αριστερος καθηγητης ΑΕΙ ειναι συνηθες.
      Το ιδιο περασε και ο ΚΚΕ το 1941. Απο ενα περιθωριακο κομμα με ελαχιστη απηχηση, εφθασε να ελεγχει στρατιωτικα το 1944 το μεγαλυτερο μερος της χωρας. Κι ειδαμετι επακολουθησε.
      Ευχομαι να μην επαναληφθουν παρομοιες καταστροφες.

      Αφωτιστος Φιλελλην
      ΑπάντησηΔιαγραφή
      #
      Ανώνυμος3 Ιουνίου 2012 4:03 μ.μ.

      Οταν μια ομαδα παραπαιει για πολλα ετη μεταξυ της Γ και Β εθνικης(πανω η κατω απο το 3%), αν τυχει και σε αγωνα μπαραζ, οι σοβαροι αντιπαλοι χασουν 5 κλασσικες ευκαιριες, εχουν δυο δοκαρια και -επιπλεον- χασουν 2 πεναλτυ, τοτε ενδεχεται να ανεβει στην Α Εθνικη . Και τοτε τι κανει η νεοκοπη ομαδα;

      ΥΓ Το ως ανω θεμα μπορει να αναπτυχθει και απο αλλους σχολιαστες (μεταγγραφες με καθηγητες ημεδαπους η απο την εσπερια, χρησιμοποιηση ως επιθετικων πρωην αντιπαλων συνδικαλιστων του βαθεως ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυριες απο τα μακροχρονης θητειας «στελεχη» που θα καθονται στον παγκο, τα πρωτα κακα αποτελεσματα θα φθασουν μαλλον γρηγορα, οι θεατες απογοητευμενοι ή τσαντισμενοι θα αλλαξουν ομαδα, διχονοια και αποχωρησεις απο την ομαδα και
      νασου ο ….θειος Φωτης, ετοιμος απο παλια
      να σας παρει στην δικη του αγκαλια
      (εκανα και ριμα))

      συνεχιστε …..εχει πολυ πλακα!!!

      Αφωτιστος Φιλελλην

      ΥΓ1 Οταν επεσημανα το φαινομενο νεποτισμου για την Ζ.Κωνσταντοπουλου λ.χ στο Ροιδης εμμονες καποιος μου ειπε οτι εκλεκηκε κια καποιος αλλος οτι εχει ..επιστημονικη συγκροτηση!!!

      ΥΓ2 Για ψαξτε τα ποθεν εσχες των "επαγγελματιων επαναστατων" ευρωβουλευτων του ΣΥΡΙΖΑ. Δινουν στον Συριζα μολις το 10% απο την αποζημιωση 200.000+ ετος(λ.χ. Α.Αλαβανος 21.000 το 2009)

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμε 3:55 γιατί θα πρέπει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να υποκύπτουμε σε διλλήματα? Δεν υπάρχουν άλλα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας?

    Ειλικρινά σιχαίνομαι το Σαμαρά και το συρφετό του (Λαζαρίδης, Κρανιδιώτης, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Στυλιανίδης, Προκόπης Παυλόπουλος κλπ κλπ), αλλά η "εναλλακτική" πρόταση Τσίπρα είναι το ίδιο απαράδεκτη. Ο νέος εκλεκτός του Αυριανισμού και του κρατικοδίαιτου εργατοπατερισμού είναι μια επιταγή χωρίς αντίκρισμα που πάνε να μας πλασάρουν.
    http://1.bp.blogspot.com/-hc1xnhPqVow/T8ryh9KnqCI/AAAAAAAAc6I/cz9LzlyDmgA/s1600/20012.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τα διλλήματα μας τα επιβάλλουν δυστυχώς
      Θεωρώ ότι ο ΣΥ.ΡΙΖΑ ειναι πιο ύπουλος απο την ΝΔ γιατί έχει μια θέση να τα απλουστέυει όλα και φοβάμαι ότι είναι το ίδιο επίκινδυνος απο τον Σαμαρά αλλά με μια προοπτική να σου χαρίζει ελπίδα ακριβώς όπως έκανε το 2009 ο ΓΑΠ, επειδή όμως η Αμερική υποστηρίζει τσίπρα
      http://followtheredriver.blogspot.de/2012/05/blog-post_7306.html
      Θα στηρίξω το ανάποδο του αν και δεν ειμαι δεξιός και ουδέποτε στήριξα ποτε μου ΝΔ και δεξιά γενικά!!!
      Τα πράγματα πλέον ειναι ξεκάθαρα η με την Αμερική των δολοφόνων καπιταλιστών η με την Ευρώπη, μην ξεχνάμε ότι όλη την ιστορία την ξεκίνησε ο ΓΑΠ που ήταν ο πρώτος πολιτικός που έφερε το ΔΝΤ σε χώρα της ευροζώνης!!!
      Μετά ήρθε η Ιρλανδία και άυριο η Ισπανία...όλα ειναι δεδομένα κύριοι και ο τσίπρας παίζει το σάπιο παιχνίδι του συστήματος ότι ξεκίνησε ο ΓΑΠ θα το αποτελειώσει ο Αλέξης Τσίπρας

      Διαγραφή
  4. Ωραία, για να χτυπήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, γράφουμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε τη δυνατότητα να οδηγεί το καράβι όπου ήθελε και χωρίς αντιστάσεις. Η έλλειψη οποιασδήποτε αντίστασης είχε σαν αποτέλεσμα τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων. Προφανώς όμως εσείς ή δεν συμφωνείτε με αυτό, ή για σας ο κύριος αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι ισχύει και για το ΚΚΕ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θέλουμε να χτυπήσουμε κανέναν - απλά έτσι έχουν τα πράγματα. Και ο Α. Τσίπρας ήδη συμβοβάζεται με τις αριστερίστικες αντιστάσεις: εξ ου και η αφόρητη διγλωσσία. Επίσης ήδη φιμώνει όσους και όσο μπορεί. Ούτε αυτό είναι καλό σημάδι. Για συνοχή μιλώ που όταν δεν υπάρχει ποιος θα οδηγήσει; Στους ανεύθυνους και λαϊκιστές λοιπόν μια είναι η απάντηση: κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με όλους μέσα, να ..ελέγχει ο ένας τον άλλο, σύμφωνα με την λαϊκή εντολή που θέλουν κάποιοι να παραβιάσουν με απανβτές εκλογές. Η ετυμηγορία ήταν σαφής : συνεργαστείτε!

      Διαγραφή
    2. Όταν το καράβι θα πηγαίνει κατ' ευθείαν στα βράχια, αλλά στη γέφυρα θα πλακώνονται ο Αλέξης, ο Λαφαζάνης, ο Νταβανέλος και ο Ρούντι Ρινάλντι για το προς τα που να στρίψουν το τιμόνι, ίσως ξαναθυμηθούμε το παραπάνω άρθρο του Γιώργου.

      Διαγραφή
  5. Εύστοχο άρθρο όσο και αληθινό - μπράβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο χαίρομαι που υιοθετείς το γενικό πλαίσιο της ανάλυσής μου [όπως αυτό εκφράστηκε σε πρόσφατο διάλογό μας ( http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2012/05/blog-post_3866.html?showComment=1338502139044#c2017755316843753425 ), στο θέμα "Σημεία σύγκλισης βρήκαν ΔΗΜΑΡ - Οικολόγοι Πράσινοι - Κοινωνική Συμφωνία"], όσον αφορά τα εκλογικά αποτελέσματα της 6/5/2012 και την διαφαινόμενη πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από αυτές και εν όψει των βουλευτικών εκλογών της 17/6/2012.

    Το πρόβλημα, όμως παραμένει και έχει να κάνει με το γεγονός ότι εξακολουθείς να εμμένεις στα λάθη σου και να μην διδάσκεσαι από αυτά. Οι αφελείς "ευρωπαϊστές" - στους οποίους έχεις συμπεριλάβει τον εαυτό σου -, χωρίς να το πολυσκεφθούν και χωρίς να αναλογισθούν σε ποιές αδιέξοδες ατραπούς απεφάσισαν να βαδίσουν, διατάραξαν την οικονομική λογική και την ισορροπία των πραγμάτων, εντάσσοντας την Ελλάδα, σε μια ζώνη σκληρού νομίσματος, που είχε δομηθεί σύμφωνα με την σύγχρονη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του γερμανικού εθνικισμού (περί της ευρωζώνης ο λόγος), υλοποιώντας έναν εξωπραγματικό ετσιθελισμό, δηλαδή έναν βολονταρισμό "μαοϊκού" τύπου.

    Αυτή η διατάραξη των ισορροπιών, με τον έναν, ή τον άλλον τρόπο, θα παύσει και οι ισορροπίες θα αποκατασταθούν, με την κατεδάφιση του βολονταριστικού κατασκευάσματος. Δηλαδή με την έκδοση και του επίσημου πιστοποιητικού θανάτου της ευρωζώνης, η οποία θα οδηγηθεί - όπως όλες οι ανάλογες νομισματικές ζώνες του παρελθόντος - στο νεκροταφείο και θα μείνει ως ανάμνηση, μέσω κάποιας υποσημείωσης, στις δέλτους της Ιστορίας. Αυτή είναι η φυσική φορά των πραγμάτων, η οποία θα αποκατασταθεί, παρά τις αντιστάσεις των ιδεοληπτικών "ευρωπαϊστών", οι οποίοι έντρομοι βλέπουν την "ευρωπαϊστική" ιδεολογία τους να καταρρέει μπροστά στα μάτια τους, χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να την αποτρέψουν.

    Θα σου το πω για πολλοστή φορά - και ίσως κάποια στιγμή να το καταλάβεις : Η ανοησία των "ευρωπαϊστών" είναι ότι ταύτισαν την ευρωζώνη, με την χρήσιμη και ορθή ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας και πίστεψαν ότι δι' αυτής (της ευρωζώνης) μπορεί να γίνει ένα bypass και να οικοδομηθεί η ευρωπαϊκή ενότητα, χωρίς να χρειασθεί να υπάρξει μια ευρωπαϊκή εθνική ταυτότητα και μια ευρωπαϊκή κρατική ομοσπονδία.

    Φυσικά, κάτι τέτοιο ήταν βλακώδες, ακριβώς επειδή ήταν ανιστόρητο. Θα μπορούσαν να το κάνουν ο Καρλομάγνος, ή ο Ιουστινιανός, ή ο Χίτλερ - αν και απέτυχαν και οι τρείς τους σε άλλου είδους και περιεχομένου απόπειρες που έκαναν στην εποχή τους. (Αλλά και αυτοί, αν το έκαναν, δεν θα μπορούσαν να μείνουν στην οικοδόμηση μιας νομισματικής ένωσης. Θα δημιουργούσαν ένα ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος, είτε αυτό θα ήταν ομόσπονδο, είτε όχι. Δεν μπορούν να το κάνουν οι σύγχρονες αστικές δημοκρατίες, παρά μόνον μια μακραίωνη ευρωπαϊκή δικτατορία, η οποία, όμως, έχει δυσκολίες και δεν μπορεί να επιβληθεί).


    Γι' αυτό και οι "ευρωπαϊστές" μας θα ζήσουν την διάλυση του ονείρου τους. Μικρό το κακό. Το πρόβλημα είναι ότι - ταυτιζόμενοι με τον ωμό γερμανικό εθνικισμό και τα έργα του, δηλαδή την ευρωζώνη - θέτουν σε κίνδυνο την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι το μόνο χρήσιμο και λειτουργικό έργο, που προσπάθησε να υλοποιήσει την ιδέα της ευρωπαϊκής ενότητας. Και η οποία ιδέα καθίσταται, ολοένα και περισσότερο, αντιπαθής, λόγω των απίθανων ανοησιών, που διέπραξαν και επιμένουν να διαπράττουν και να υπερασπίζονται με φανατισμό, οι "ευρωπαϊστές" μας, οι οποίοι, έτσι, ως υπηρέτες και απολογητές του σύγχρονου γερμανικού εθνικισμού, διαλύουν την Ευρώπη.

    Δυστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Από εκεί και πέρα, οι "ευρωπαϊστές" μας έχουν μπει σε μια διαδικασία, σαν αυτή του σκύλου, που κυνηγάει την ουρά του και ο οποίος δεν θα την φτάσει ποτέ. Και το αστείο είναι ότι αυτοί, κατά πάσα πιθανότητα, θα βγάλουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη (καταστρέφοντας, έτσι, την τελευταία) και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όταν αυτό συμβεί, τότε θα κτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο και θα προσπαθούν να κατανοήσουν αυτό που συνέβη. (Η ελληνική "ευρωπαϊστική" πολιτική τάξη είναι απελπισμένη διότι θα υποχρεωθεί να βγάλει την χώρα από την ευρωζώνη, αφού αρνείται να αντισταθεί, εντός ευρωζώνης, στις απαιτήσεις του γερμανικού εθνικισμού. Επιθυμεί, βέβαια, αυτόν τον "μουντζούρη" να τον πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν φαίνεται να αποδέχεται μια τέτοια ... προσφορά).

    Δεν μένει, παρά να απολαύσουμε την όλη διαδικασία...

    [Τα έχω γράψει και στον έτερο ... Καππαδόκη τον Λεωνίδα Καστανά (δες στο μπλογκ μου το θέμα : "Η ελληνική αριστερά μια ανάσα από την εξουσία. Θα την πάρει, ή θα την αφήσει; (Ο Αλέξης Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και η ΔΗΜΑΡ ενώπιοι, ενωπίω, με ένα δίλημμα που τέθηκε από τα πράγματα και το οποίο ουδείς μπορεί να αγνοήσει)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/06/alexis-tsipras-syriza-kke-dimar.html ). Αλλά αυτός είναι εντελώς φανατισμένος, με τις ιδεοληψίες του, στην κυριαρχία των οποίων έχει, πλήρως, παραδοθεί και ως εκ τούτου, παραμένει κωφός].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τυπικό άρθρο της κατηγορίας που απαιτεί ψυχαναλυτική προσέγγιση. Πως να αντιμετωπίσεις με πολιτικά επιχειρήματα αυτό το λιβελογράφημα με το ύφος και την υστερία παρατημένου εραστή; Παρόμοιος μηχανισμός άμυνας. Ο παρατημένος εραστής βγάζει στη φόρα άπλυτα και λεπτομέρειες της μέχρι πρότινος ιδιωτικής ζωής. Ο αρθρογράφος ξεπέφτει σε κατινίστικα κουτσομπολιά που αφορούν υποτίθεται την εσωκομματική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ και που τάχα παίζουν το ρόλο πολιτικών σχολίων. Λίγη αξιοπρέπεια ρε! Αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η σιωπη, η σιωπη ειναι χειροτερη και απο τα ανομηματα του ΣΥΡΙΖΑ.

      Ως πρωην ψηφοφορος του ΣΥΝ, λ.χ. αυτος που μου ειπε να τον κοιταξω στα ματια, μεσολαβησε σε επιπεδο ηγεσιας να εκλεγει η κορη του, γιατι ....του αναλογει μια εδρα στην Βουλη!!!

      Απαντηστε, σε κατιαπο αυτα που εγραψε ο Γ.Π. και συμπληρωσα στα 2 σχολια μου και αφηστε τα ψυχαναλυτικα.Πολλα κρουσματα αλλαζονειας και πολιτικης παρακρουσης εχουν εντοπισθει σε ηγετισκους του ΣΥΡΙΖΑ και χρηζουν αμεσης αντιμετωπισης!!!

      Αφωτιστος Φιλελλην

      Διαγραφή
  10. Θάλεγα ότι ψυχαναλυτική προσέγγιση χρειάζεται η εμμονή του Συριζα να αναγγέλλει την απόσχισή μας από την Ευρώπη, την καταγγελία της δανειακής που μας κρατά έστω και έτσι με τον ορό στα πόδια μας και την κατρακύλα μας στον πάτο. Χωρίς καν μια βάσιμη εναλλακτική - απλά μαγκιές και τσαμπουκάδες, ρίσκα και αλαζονεία. Αλλά φυσικά δεν έχουμε καιρό για τέτοια πράγματα. Βουλιάζουμε δυο μήνες τώρα με τις εκλογές και ξανά εκλογές, οι πολίτες βγάζουν τα χρήματά τους έξω, η ρευστότητα απομακρύνεται όλο και περισσότερο, καμιά δουλειά δεν ξεκινά στον ιδιωτικό τομέα λόγω ανασφάλειας, οι τουρίστες αλλάζουν προορισμό -και όλα αυτά για την πλάκα του Συριζα που επειδή υποδέχτηκε ψ΄φους διαμαρτυρίας το καβάλησε και σέρνει την χώρα από την μύτη στο χαμό ξεχνώντας μικροπολιτικά το δεύτερο σκέλος της εντολής της 6ης Μαϊου: "Συνεργαστείτε - δεν θέλουμε κανέναν αυτοδύναμο, κανείς δεν μας πείθει ότι έχει την απάντηση μόνος του".
    Έτσι ο καθένας μας στην δύσκολη αυτή ώρα, θα κάνει την υπέρβασή του για να μην πέσει η χώρα μας στα χέρια ούτε της ΝΔ και του παρελθόντος που μας έφερε εδώ ούτε στα χέρια της αριστερίστικης ανευθυνότητας των ηγετίσκων του Συριζα.
    Κυβέρνηση επείγουσας σωτηρίας και διαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ και με αλληλοκατανόηση - τώρα που έχουμε και υποστηρικτές (τους οποίους βρίζει ο Τσίπρας για να μας απομονώσει).
    Στο μεταξύ, έβαλα και την αφίσα του Πάντσα για να μην λένε κάποιοι για κουτσομπολιά - θα ακολουθήσει απολαυστική Ζωή και Τατσόπουλος - μια εικόνα του τι είναι πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κυβέρνηση μικροαστικής αριστεράς
    του Απόστολου Διαμαντή 04/06/2012
    Η πλήρης αποτυχία του προγράμματος της τρόικα και η λαϊκή απόγνωση φέρνουν άρον- άρον μια φοιτητική ουσιαστικά αριστερή παράταξη, όπως είναι ο Σύριζα, σε θέση διεκδικητή της κυβέρνησης. Γύρω της συσπειρώθηκαν απελπισμένοι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ από τις ΔΕΚΟ, καθώς και ψηφοφόροι του άλλοτε πανίσχυρου κινήματος που έφαγαν με χρυσά κουτάλια επί 40 χρόνια από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, φοροδιαφεύγοντας. Ο Σύριζα, χωρίς κοινωνικές δυνάμεις, με μηδενική επιρροή σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, ήταν πάντα μια μικροαστική παρέκκλιση από το ιστορικό ΚΚΕ, η οποία επικαλούμενη εν γένει ανθρωπιστικές, αντικαπιταλιστικές και ριζοσπαστικές απλοϊκές απόψεις, επιβίωνε πολιτικά μέσα σε ένα νεανικό κινηματικό πλαίσιο. Μια κλασική περίπτωση ανέξοδου αριστερισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τώρα όμως οι περιστάσεις τον φέρνουν σε θέση κυβερνητικής διεκδίκησης. Και έτσι αναγκάστηκε κυριολεκτικά στο πόδι να παρουσιάσει κυβερνητικό πρόγραμμα. Το να γράψεις κυβερνητικό πρόγραμμα δεν συνιστά βεβαίως κατόρθωμα. Και εγώ αν ανάψω ένα τσιγάρο και βάλω ένα καλό ουϊσκυ, μέχρι τα χαράματα μπορώ να φτιάξω ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα σκέτη κούκλα: Πρώτον θα καταργήσω τις τράπεζες, όπως ο Σύριζα, Θα τις κλείσω και θα τις κάνω κρατικές. Θα διαγράψω τα χρέη των ιδιωτών, μαζί και τα δικά μου. Δεύτερον θα καταργήσω τους εξοπλισμούς, συμφωνώντας με την Τουρκία και ταυτόχρονα θα δημεύσω την εκκλησιαστική περιουσία, θα φορολογήσω τους εφοπλιστές και θα δημεύσω την περιουσία των πλουσίων. Με τα λεφτά αυτά που θα αποκτήσω θα αυξήσω τους μισθούς και θα προσλάβω νέους δημοσίους υπαλλήλους, ενώ θα κρατικοποιήσω και όλες τις ΔΕΚΟ. Ταυτόχρονα, στο μεταξύ, θα ανακοινώσω στην Μέρκελ ότι δεν θέλω το μνημόνιο, διότι προφανώς δεν το χρειάζομαι. Όσο για τα λεφτά που της χρωστάω, θα της δηλώσω ότι θα τα ξεπληρώσω στο μέλλον, εφόσον τα βρώ.
    Αυτό ακριβώς είναι το περίφημο πρόγραμμα που μας ανακοίνωσε ο Τσίπρας. Το να συζητάει κανείς σοβαρά ένα τέτοιο πρόγραμμα και μάλιστα να ρωτάει αφελώς που θα βρεθούν τα λεφτά για την υλοποίησή του, είναι σκέτη ανοησία. Τι πάει να πει που θα βρεθούν τα λεφτά; Αφού θα καταργηθούν οι εξοπλισμοί και η εκκλησία και αφού θα φορολογηθούν οι πλούσιοι, τα λεφτά θα βρεθούν και με το παραπάνω.
    Αυτή η μικροαστική σύλληψη του πολιτικού, μια κλασική κουβέντα καφενείου, έρχεται τώρα να κυβερνήσει την Ελλάδα. Έχει ξανασυμβεί βεβαίως στο παρελθόν να εκλεγούν για ένα μικρό διάστημα τέτοιου τύπου αριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη, όπως ήταν το λαϊκό μέτωπο στη Γαλλία, το οποίο συζητούσε για τα προγράμματα διακοπών την ώρα που ο Χίτλερ περνούσε τα σύνορα της Γαλλίας. Το ίδιο συνέβη πάνω κάτω και την Ισπανία του μεσοπολέμου, όπου η αριστερή κυβέρνηση λειτούργησε διαλυτικά για τη χώρα και άνοιξε το δρόμο στον Φράνκο, αλλά και –τηρουμένων των αναλογιών- και με την κυβέρνηση της Βαϊμάρης στη Γερμανία. Το αποτέλεσμα σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπου μια μικροαστική αριστερά, με εν γένει ανθρωπιστικούς απλοϊκούς στόχους και μη συμβατή με τις κινήσεις του διεθνούς κεφαλαίου αναλαμβάνει την διακυβέρνηση, είναι γνωστό: επιστροφή στις πιο καθαρές μορφές του εθνικισμού και επικράτηση για πολλές δεκαετίες της δεξιάς, πάνω σε ένα εκλογικό σώμα έντρομο από την τραυματική του εμπειρία μέσα στο αριστερό χάος. Ο Μαρξ, στο κλασικό του έργο Κριτική του Προγράμματος της Γκότα, το έχει πει σαφώς: η μόνη δυνατότητα αλλαγής του κοινωνικού καθεστώτος είναι η επαναστατική. Οι αριστερές γενικολογίες περί δικαιοσύνης είναι συνήθως πολιτικές αυταπάτες. Εφόσον προοπτική επαναστατική δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, μια κυβέρνηση Σύριζα απλώς θα λειτουργήσει διαλυτικά για την κοινωνία και θα την στρέψει εν τέλει σε απόλυτα συντηρητικές επιλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τα πράγματα είναι σαφή: η κρατικοποίηση των τραπεζών που σχεδιάζει ο Σύριζα θα διαλύσει εντελώς την αγορά και φυσικά την οικονομία. Οι μειώσεις στους εξοπλισμούς θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε δορυφόρο της ευρωπαϊκής Τουρκίας. Η κρατικοποίηση των ΔΕΚΟ θα ενισχύσει το παρασιτικό πασοκικό κατεστημένο. Και τέλος, όλη αυτή η φαντασιοπληξία πιθανόν θα οδηγήσει και την Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Νομίζετε ότι αυτά είναι ανέφικτα; Λάθος. Είναι απολύτως εφικτά και αυτό δεν είναι καθόλου αστείο. Είναι το οικονομικό μοντέλο που λειτούργησε για πολλά χρόνια στην Κούβα, ενώ μέσες άκρες παρόμοια μοντέλα λειτούργησαν και στις χώρες της ανατολικής ευρώπης μεταπολεμικά.
    Το ερώτημα είναι εάν μια τέτοιου τύπου μικροαστική φοιτητική αριστερή παράταξη θα βρεί εκλογικό ακροατήριο ώστε να κυβερνήσει. Πιθανόν. Ο λαός έχει την πεποίθηση ότι τα πράγματα λύνονται αρκεί να υπάρχει βούληση και ότι δεν υπάρχουν δεσμευτικές αντικειμενικότητες. Επιπλέον η ελληνική κοινωνία, κατεξοχήν μικροαστική, εύκολα μπορεί να αποδεχθεί προγράμματα που υπόσχονται λεφτά και δουλειές. Οπότε πράγματι μπορεί στις 18 Ιουνίου να έχουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα και υπουργό εξωτερικών την Δούρου.
    Υπομονή. Ας έρθουν πρώτα και μετά όρεξη νάχουμε να ψάχνουμε σε λίγους μήνες τον πρώτο πούρο δεξιό που θα βρούμε μπροστά μας, για να μας σώσει.
    *Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
    http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15790


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU