Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Κάντο όπως στη Γαλλία...

από σχόλιο στο fb:
...απίστευτο...
"Να ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα που χρήζει ερμηνείας. Οι Πράσινοι στο 5,46% από 3,25% και από τις 825.000 ψήφους στις 1.420.000. Το κόμμα της Αριστεράς στο 6,91% κάτω από οποιαδήποτε πρόβλεψη, ενώ ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν που διεκδικούσε μαζί με την επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου έδρα στο γαλλικό βορρά και εξελέγει τρίτος και δεν θα μετάσχει στο δεύτερο γύρο την επόμενη Κυριακή."
Αναλυτική περιγραφή από το capital.gr και τον Κώστα Ράπτη:
Η εικόνα θα αποσαφηνισθεί πλήρως με τον δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής, ωστόσο οι Σοσιαλιστές, με ποσοστό 34,9% της ψήφου, είναι σε θέση να κατακτήσουν την αυτοδυναμία (289 έδρες), καθώς φέρονται να εξασφαλίζουν, από κοινού με τους στενούς συμμάχους τους Ριζοσπάστες της Αριστεράς από 285 έως 320 έδρες. Πέραν αυτών, υπάρχει η δυνατότητα στήριξης από τους Πράσινους και το Μέτωπο της Αριστεράς: οι πρώτοι μετέχουν ήδη στην κυβέρνηση Ayrault και αντέστρεψαν τις πενιχρές τους επιδόσεις στις προεδρικές εκλογές αποσπώντας 5,5% - οι δεύτεροι κατέγραψαν ποσοστό 6,9%, αρκετά κατώτερο του 11% του προεδρικού τους υποψηφίου Jean-Luc Melanchon, ο οποίος αποκλείσθηκε από τον δεύτερο γύρο, στην προσπάθειά του να «μονομαχήσει» με τη Marin Le Pen στην ίδια της την περιφέρεια. (Επιπλέον, οι νέοι βουλευτές του Μετώπου θα προέρχονται στο σύνολό τους από το ΚΚ Γαλλίας και όχι από το κόμμα του ίδιου του, πρώην Σοσιαλιστή, Melanchon).Η πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου έχει την ικανοποίηση να βλέπει το κόμμα της να σταθεροποιείται με 13,6% στην τρίτη θέση, ωστόσο, η απουσία συμμαχιών συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να προσβλέπει παρά σε 3 έδρες το πολύ.Αντίθετα, η κεντροδεξιά UMP με 35,4% ακόμη ανακάμπτει από την ήττα Sarkozy, ενώ το ταπεινό 1,8% του κόμματος του κεντρώου διεκδικητή της προεδρίας Francois Bayrou αποτελεί άλλον ένα δείκτη της σχετικής αντοχής του δικομματισμού (Σοσιαλιστές - UMP) απέναντι στις προσπάθειες διεμβολισμού του από τα άκρα ή το κέντρο.
Συμπεράσματα δια της τεθλασμένης:

Ο φίλος του Αλέξη Τσίπρα, και συνυπεύθυνος της προσβλητικής και αλαζονικής ειρωνείας "Ολαντρέου", Ζ.Λ.Μελανσόν, πάτωσε. Από το δημοσκοπικό 16%, στο προεδρικό 11% και το κοινοβουλευτικό 6,9% - έδρες έως 18... Ο ίδιος εκτός Βουλής.
Οι Πράσινοι, με την καθαρή πολιτική συνεργασιών τους ανέκαμψαν στο 5,5% (από το δημοσκοπικό 2% και  το εκλογικό 2,3% στις προεδρικές) και συμμετέχουν ήδη στην κυβέρνηση. Έδρες έως 18...
Τι σημαίνουν αυτά για μας; Ότι είναι εύκολο να είσαι λαϊκιστής και αλαζόνας, είναι ανέξοδο να χαρίζεις τα χρέη στους μικρομεσαίους, να αποκαθιστάς μισθούς και συντάξεις (με νόμο όχι με ανάπτυξη) και να επανακρατικοποιείς τις ΔΕΚΟ χωρίς λεφτά - ενώ ταυτόχρονα δεσμεύεσαι να ακυρώσεις μονομερώς την χρηματοδότηση της δανειακής. Να είσαι Τσιπρανδρέου και να κατηγορείς τον Ολάντ για Ολανδρέου!!
Ότι όμως οι ψηφοφόροι δεν είναι ηλίθιοι... Ξέρουν ποιος λέει ακόμη ότι "λεφτά υπάρχουν" όταν στον ορίζοντα βλέπει μόνο δραχμές.
Η απαραίτητη κωλοτούμπα - που φευ δεν επέτρεψαν οι νεοσταλινικοί -  δεν έγινε εγκαίρως... 
Ήρθε η ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να πληρώσει για τις συνιστώσες του... 
Να πληρώσει την αδυναμία προσαρμογής του στην πραγματικότητα και την παιδική χαρά των μαοϊκών/τροτσκιστικών/εθνικιστικών/βαθυπασοκικών ομάδων του που πίσω από το παραβάν "κάνουν παιχνίδι" μέσα στον πολυσυλλεκτικό "μύλο που όλα τα αλέθει".
Να πέσει μέσα στην ίδια του την παγίδα.
Τώρα, η Γαλλία και ο ...Μελανσόν, δείχνουν το δρόμο!


υγ Oι έλληνες Πράσινοι, τι συμπεράσματα να βγάζουν άραγε;


8 σχόλια:

  1. Με όλο το σεβασμό αλλά το ξέρετε ότι συγκρίνετε ανόμοια πράγματα έτσι; Το αντίστοιχο ΠΑΣΟΚ και η αντίστοιχη ΝΔ δεν είναι στη κατάσταση που είναι στην Ελλάδα. Το Εθνικό Μέτωπο είναι το αντίστοιχο ΛΑΟΣ/ΑΝΕΛ και όχι η ΧΑ. Κεντρώος χώρος στην Ελλάδα δεν υπάρχει (εκτός αν θεωρείτε κέντρο τη ΔΗΞΑΝ). Οι Πράσινοι στην Γαλλία έχουν μεγαλύτερη ιστορία (ποσοστά και δύναμη) και ένα "ηχηρό" πρόσωπο (Ντανιέλ). Η Γαλλία δεν έχει αντίστοιχο (σε δύναμη) ΚΚΕ.

    Επίσης, η Γαλλία έχει άλλη ιστορία, άλλη γεωπολιτική θέση, πυρηνικούς σταθμούς, κτλ. Προφανώς και θα έχει άλλη πολιτική σύνθεση.

    Εάν δε κάνω λάθος οι Ο.Π. υποστηρίζουν τόσο τον Ευρωπαικό φεντεραλισμό όσο και την αποκέντρωση. Συνυπολογίζουν (ορθά) δηλαδή και την αναγκαία πολιτική συμπόρευση των ευρωπαικών χωρών αλλά και ότι αυτή πρέπει να γίνει ανάλογα με τα ξεχωριστά δεδομένα και χαρακτηριστικά που έχουν η καθεμία.

    Αν δούμε ρεαλιστικά την κατάσταση, έχουμε δύο κόμματα (δυστυχώς) όπου είναι αρκετά πιθανόν κανένα τους να μην έχει αυτοδυναμία. Θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω ποια είναι η εναλλακτική που προτείνετε. Να εκλεγεί η ΝΔ δηλαδή και να προσπαθήσουν οι Ο.Π. να συνεργαστούν με αυτήν; Δεν είναι καλύτερα να δημιουργηθεί ένας ευρωπαικός, προοδευτικός πόλος (Ο.Π. / ΔΗΜΑΡ) όπου θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, θα τον ελέγχει και θα πιέζει για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις;

    Με εκτίμηση.

    (Εάν δεν κάνω λάθος, δε γράψατε εσείς ο ίδιος το κείμενο. Προφανώς η ερώτηση είναι ρητορική και αποτελεί τροφή για σκέψη.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η προσωπική μου πρόταση είναι κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης - η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη που δεν αρκεί μια "αριστερή" ή μια "μνημονιακή" κυβέρνηση. Ο πόλος Δημαρ -ΟΠ θα ήταν ότι καλύτερο σε κάθε περίπτωση. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ελέγχεται - ακόμη κι αν ομονοήσει, που μακάρι, με την μη μονομερή καταγγελία. Πιστεύω ότι μόνο μια κυβέρνηση με τουλάχιστον ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΟΠ και ΣΥΡΙΖΑ αν γίνεται, μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση.
      Και το κείμενο των συμπερασμάτων είναι δικό μου...

      Διαγραφή
    2. Σας ευχαριστώ για την απάντηση σας. Συγγνώμη για τη παρανόηση.

      Μακάρι ή να βγείτε λάθος και να μπορέσει να ελεγχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή να υπάρξει μια κυβέρνηση όπως αυτή που περιγράφετε (η οποία και θα αποφύγει τα λάθη του προηγούμενου σχηματισμού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ). Δυστυχώς και η ΝΔ έχει εξελιχθεί σε ένα πολύ περίεργο μόρφωμα, πολύ κατώτερο των περιστάσεων.

      Διαγραφή
  2. Τέτοιο μίσος, τόση έμπνευση, τόση συσσωρευμένη λασπολογία σε βάρος της Αριστεράς θα περίμενε κανείς να την συναντήσει μόνο στον υπόκοσμο της Δεξιάς, άντε και του εξτρεμιστικού κέντρου.
    Τα πολιτικά συμπεράσματα που εξάγονται τόσο για τομ Μελανσόν όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρουν με τις κορυφογραμμές της αστειότητας.
    Αντί η διαφορά της επιδοσης μεταξύ προεδρικών και βουλευτικών εκλογών να αποδοθεί στην χαρισματική, ή τέλος πάντων εκλογικά αποτελεσματική υποψηφιότητα του Μελανσόν,η οπόια υπερτερεί της ακτινοβολίας του Μετώπου, ο συγγραφέας πανηγυρίζει για την επικράτηση της Λεπέν σε βάρος του.
    Αλλά η αποθέωση της μαραγκιασμένης, μικρόψυχης εμπάθειας συντελείται στις περί ΣΥΡΙΖΑ ελπίδες και κατάρες.
    Εν αρχή ην οι υποχρεώσεις στον σπόνσορα της δυσφημιστικής καμπάνιας η οποία επιτάσσει τη χρήση του όρου συνιστώσες,κάθε τρίτη παράγρφο, ως συνώνυμου του Εωσφόρου.Ξεκινάμε λοιπόν με το γνωστό σουξέ της υποτιθέμμενης σύγκρουσης ΣΥΝ και συνιστωσών (χωρίς καμιά απόδειξη φυσικά πως όντως έτσι έχουν τα πράγματα)
    Εν κατακλείδι περνάμε σε αυτό το οποιο αποτελεί τον μόνο λόγο συγγραφής αυτού του γραπτού μνημείου μιζέριας._Στην εκστόμιση της προφητείας και ταυτοχρόβως κατάρας, πως επιτέλους οι αμαρτωλοί του ΣΥΡΙΖΑ θα πληρώσουν για τις αμαρτίες των συνιστωσών.
    Τώρα πώς ακριβώς πληρώνει κανείς, όταν(στην χειρότερη για αυτόν εκδοχή) αυξάνει σημαντικά τις πολλαπλασιασμένες δυνάμεις του, είναι μια ερώτηση που θα είχε νόημα αν το κείμενο παρίστανε πως στηρίζεται σε λογικές θέσεις και χρησιμοποιεί τον ορθό λόγο.
    Οφείλουμ όμως να αναγνωρίσουμε την στυλιστική συνέπεια του προφήτου Ιωάννη μας. Ούτε για μια στιγμή δεν προσποιείται πως τον ενδιαφέρι η λογική, τα επιχειρήματα και άλλα τέτοια ξενέρωτα. Αυτός παθιάζεται με την ψυχική ευφορία που του προκαλεί ο μετασχηματισμός της ζήλειας και του μίσους σε ατάκτως εριμμένες μεν,φλεγόμενες δε, λέξεις.
    Φαίνεται πως στην (ΣΥ)ρίζα αυτού του μίσους κρύβεται ένας αδικαίωτος παράφορος έρωτας.
    Απο αυτή την πλευρά πράγματι ζηλεύω τον συγγραφέα.
    Ποτέ δεν κατάφερα να νοιώσω τόσο πάθος για τον Συνασπισμό, μέλος του οποίου είμαι από το μακρινό 1997.

    Μιχάλης Καστρινάκης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέλος του Συν ήμουν από το 1990 Μιχάλη. Έτσι μπορείς να κατανοήσεις την προσπάθεια που κάνω να ενημερώσω τον κόσμο για πράγματα που πιθανά δεν γνωρίζει ή δεν μπορεί να δει. Όπως πχ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερά, τουλάχιστον δημοκρατική ή ανανωτική αλλά ένα μεταλλαγμένο κόμμα δογματικού/κρατικιστικού προσανατολισμού που θυμίζει πια παλαιό ΠΑΣΟΚ παρά Αριστερά. Οι συνιστώσες είναι που σαν επιλογή έφεραν τον καιροσκοπισμό εκεί που ήταν η πολιτική και η ηγετίσκοι τους - που δεν εκπροσωπούν κανέναν πέραν της στενής τους ομάδας.
      Δεν μιλώ λοιπόν για την Αριστερά - μιλώ για τον λαϊκισμό με αριστερό προσωπείο. Και αυτή η χώρα από τον λαϊκισμό έχει πάθει. ας μην πάθει ξανά. Ο κόσμος ψήφισε συνεργασία - και θα την ξαναψηφίσει. Ας ξέρει με ποιους έχει να κάνει, Γιατί όπως λέει και ο Κουβέλης - και συμφωνώ μαζί του - κανείς δεν είναι προοδευτικός αυτόματα - εξαρτάται από τις θέσεις και το πρόγραμμά του. Κι αυτήν την στιγμή η μονομερής καταγγελία είναι αντιδραστική και καταστροφική πολιτική.

      Διαγραφή
  3. Γιώργο μικρή σύγκριση μπορεί να γίνει με τη Γαλλία, που δεν κατοικείται, προς το παρόν τουλάχιστον, απο απελπισμένους-οργισμένους, χρεοκοπημένους.
    Πήγα χτες στην τοπική ανοιχτή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ με όλη μου την καλή διάθεση να ακούσω καλόπιστα.
    Συνοπτικά.
    80-100 άτομα, υπερδιπλάσια παλιότερης που θυμάμαι, αλλά:
    1.Πολύ μικρή για ανατρεπτικό κόμμα εξουσίας.
    2.Ελάχιστοι οι άγνωστοι.
    3.Αδιάφοροι οι περαστικοί.
    4.Απαγοητευτικός ο αριστεριστής κεντρικός ομιλητής, απίστευτα λίγος και εξωπραγματικός.
    5.Πολύ φτωχός ο προβληματισμός των ερωτήσεων του κοινού.
    6.Συνάθροιση κουρασμένων μεσόκοπων.

    Δικό μου συμπέρασμα, γενικό όλων των προσληφθεισών μου προεκλογικών παραστάσεων:
    Αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκραγεί στο μήνα επάνω το πολύ η βόμβα της χρεοκοπίας και τότε ο Θεός να λυπηθεί την Αριστερά.
    Για την Ελλάδα δεν λέω τίποτα γιατί με το συσχετισμό δυνάμεων του υπάρχοντος πολύ κακής ποιότητας πολιτικού προσωπικού, κάκιστου αυτού της ΝΔ, τη θεωρώ σε αδιαμφισβήτητη ρότα χρεοκοπίας, "αλβανοποίησης" κλπ, όποιος και να βγει, η διαφορά θα είναι στο χρόνο, στον τρόπο και στο ποιος θα το σκάσει με το ελικόπτερο.
    Προσωπική μου γνώμη πως οι Οικ.Π. έκαναν τεράστιο λάθος που δεν συνέπραξαν με τη Δημάρ, όχι επειδή εκτιμώ τη Δημάρ, αλλά επειδή ήταν ο μόνος αξιοπρεπής τρπου εισόδου τους στη Βουλή.
    Κ.
    (ξέρεις ποιός)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ Κ. Περιμένουμε μόνο ένα θαύμα ωρίμανσης, μιαν υπέρβαση όσων γνωρίζουμε. Και ναι, και οι Οικ.Πρασ. ήσαν κατώτεροι των περιστάσεων και των αναγκών - κι αυτοί αποφάσισαν τελικά να μην κάνουν ότι απαιτούν οι στιγμές φοβούμενοι να ορθώσουν ανάστημα. Η Δημαρ γίνεται εκ των πραγμάτων ρυθμιστής τώρα είτε στην μια περίπτωση κυβέρνησης είτε στην άλλη - και στα λόγια το αναγνωρίζει. Θάναι μεγάλη ανακούφιση αν εργασθεί και στην πράξη με γνώμονα τα συμφέροντα της χώρας και όχι του κόμματος.

      Διαγραφή
  4. Έχουμε εντελώς διαφορετική ανάλυση. Εγώ είδα ότι οι πράσινοι με τη συνεπή τους τακτική για έναν ανεξάρτητο πράσινο πόλο αλλά με ξεκάθαρες κυβερνητικές επιλογές με την αριστερά επιβεβαιωθήκαν παρά τις κασάνδρες. Η απάντησή μου σε άρθρο σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU