Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ντανύ Κον Μπεντίτ: Πρέπει να βρούμε συμμαχίες όπως εκείνη (η Μέρκελ) βρίσκει συμμαχίες με τους Ολλανδούς και τους Φινλανδούς, σ' αυτό το επίπεδο θα παιχτεί η Σύνοδος Κορυφής

 Ο γάλλος ευρωβουλευτής των Πρασίνων συναντήθηκε με τον Φρανσουά Ολάντ 
Το μέλλον της ΕΕ δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα τετ-α-τετ Γαλλίας- Γερμανίας τόνισε ο συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ κατόπιν συνάντησης με τον Φρανσουά Ολάντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
"Πιστεύω ότι είναι σφάλμα να περιορίζουμε το πρόβλημα του μέλλοντος της Ευρώπης σε ένα τετ-α-τετ ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία [...] αν η Μέρκελ αισθανθεί απομονωμένη στην Ευρώπη, θα κάνει άνοιγμα. Η εξυπνάδα είναι ακριβώς να μην επιτρέψουμε να κλειστούμε σε ένα τετ-α-τετ" δήλωσε ο Κον-Μπεντίτ μετά το πέρας της συνομιλίας του με τον γάλλο πρόεδρο.
"Η Γαλλία και η Ιταλία σήμερα είναι αντικειμενικοί και υποκειμενικοί σύμμαχοι. Ο κ. Μόντιδεν είναι άνθρωπος της αριστεράς, αλλά έρχεται από το φιλελεύθερο χώρο, η φωνή του μετράει για την κ. Μέρκελ" επισήμανε.
"Γι' αυτό πρέπει να βρούμε συμμαχίες όπως εκείνη (η Μέρκελ) βρίσκει συμμαχίες με τους Ολλανδούς και τους Φινλανδούς, σ' αυτό το επίπεδο θα παιχτεί η Σύνοδος Κορυφής, όχι μόνον ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία" προσέθεσε ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ.

Και υπογράμμισε ότι "ήταν σφάλμα του Σαρκοζί να περιορίσει τη λειτουργία της Ευρώπης σε μια συνεννόηση ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία".
"Σ' αυτό που λέει η Γερμανία για τη δημοσιονομική λιτότητα, δεν έχει άδικο. Ομως έχει άδικο αν δεν υπάρχει το αντιστάθμισμα της αλληλεγγύης στο κρατικό χρέος και η οικονομική ανάκαμψη" επέμεινε.

Ο συμπρόεδρος των Πρασίνων προειδοποίησε επίσης κατά της λύσης μιας ενίσχυσης του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού που προωθείται από την Ανγκελα Μέρκελ ως έξοδος από την κρίση.
"Χρειάζεται ένα ομοσπονδιακό άλμα [...], αλλά αυτό δεν λύνει τη σημερινή κρίση. Αυτή η ιδέα του ομοσπονδιακού άλματος της Γερμανίας σήμερα μοιάζει λίγο με φύλλο συκής, δεν είναι αυτό που θα μας κάνει σήμερα να προχωρήσουμε" σημείωσε.


*από το ΒΗΜΑ

2 σχόλια:

  1. Και όμως, παρά τα όσα λέει ο πρώην "κόκκινος Ντάννυ", η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ έχει άδικο και στο ζήτημα της δημοσιονομικής λιτότητας.

    Και έχει άδικο επειδή σε περιόδους οικονομικής ύφεσης δεν είναι δυνατόν να ασκείται πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας, η οποία είναι και μία από τις γενεσιουργές αιτίες, που οδήγησαν στην ύφεση και η οποία επιτείνει την ύφεση, όταν συνεχίσει να εφαρμόζεται.

    Έτσι, όταν η κατακρήμνιση της συναθροιστικής ζήτησης στην οικονομία οδηγεί μοιραία σε ύφεση, τότε είναι μόνο οι πολιτικές της τόνωσης της ζήτησης, που μπορούν να επαναφέρουν την οικονομία στην αναπτυξιακή τροχιά. Και αυτές οι πολιτικές τόνωσης της ζήτησης μπορούν να ασκηθούν μόνο μέσα στα πλαίσια μια επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, η οποία θα επανασταθεροποιήσει την, σε πτωτική πορεία ευρισκόμενη οικονομία και θα αντιστρέψει αυτή την πορεία, επαναφέροντας την οικονομία σε αναπτυξιακούς ρυθμούς, οδηγώντας το κράτος στο να παίξει τον ρόλο του στα πλαίσια του σύγχρονου γραφειοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος και ο οποίος δεν είναι άλλος από αυτόν του σταθεροποιητή των συσχετισμών ανάμεσα στα μακροοικονομικά μεγέθη της οικονομίας και του επιταχυντή της αναπτυξιακής διαδικασίας.

    Αυτά είναι κάποια από τα βασικά και τα εκ των ων ουκ άνευ, που διδάσκεται οποιοσδήποτε έχει μια, έστω και μακρυνή, επαφή με τα εγχειρίδια της σύγχρονης μακροοικονομίας, ενός επιστημονικού αντικειμένου, που ο ανέδειξε ο John Maynard Keynes και το οποίο έθεσε στο κέντρο της επιστημονικής ανάλυσης της σύγχρονης οικονομίας την κατανάλωση, ως μακροοικονομικό μέγεθος, που προσδιορίζει την πορεία των σύγχρονων οικονομιών, καθώς και την εξελικτική της πορεία.

    Ως εκ τούτου, λοιπόν και ακριβώς, επειδή η είσοδος μιας οικονομίας σε ύφεση είναι προϊόν του γεγονότος ότι στην οικονομία αυτή έχει προκύψει το φαινόμενο της ανακοπής της ανάπτυξης και της μείωσης της συναθροιστικής ζήτησης (και συνακόλουθα της συνολικής κατανάλωσης, γεγονός το οποίο δείχνει, γι μία ακόμη φορά ότι το κλασσικό καπιταλιστικό σύστημα της ελεύθερης αγοράς είναι ένα εγγενώς μη ισορροπημένο και ασταθές σύστημα το οποίο, αν αφεθεί στην τύχη του τείνει να λειτουργεί με σημαντικά ελλείμματα στην γενική αγοραστική δύναμη και να ισορροπεί σε επίπεδα με υψηλή ανεργία και σχολάζουσες παραγωγικές δυνάμεις), η εφαρμογή πολιτικών λιτότητας αντενδείκνυται η εφαρμογή πολιτικών δημοσιονομικής λιτότητας, επειδή δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να επιτείνει και να οξύνει τα υφεσιακά φαινόμενα στην οικονομία και να μετατρέπει την ύφεση σε κρίση.

    Γι' αυτούς τους πολύ απλούς λόγους και η γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ και ο πρώην "κόκξκινος Ντάννυ" λένε ανοησίες, οι οποίες, όμως, δεν είναι προϊόν άγνοιας, αλλά αποτέλεσμα του γεγονότος ότι θέλουν να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα.

    Και όσον αφορά την γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ, τα κίνητρά της είναι κατανοητά, αφού επιθυμεί να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα, όπως αυτή τα αντιλαμβάνεται και τα οποία συνοψίζονται στην διατήρηση (αλλά και την αύξηση) των επιπέδων των κερδών της και ως σχετικών και ως απόλυτων μεγεθών, μέσα στα πλαίσια της γερμανικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας, μια πολιτική η οποία αντιστρατεύεται την ουσιαστική λύση του προβλήματος της πτώσης της κατανάλωσης, που οδηγεί στην οικονομική ύφεση και κρίση, διότι η αύξηση της κατανάλωσης προϋποθέτει την αναδιανομή του εισοδήματος, μέσα στα πλαίσια των σύγχρονων ευρωπαϊκών (και όχι μόνον) οικονομιών, προκειμένου να αποκατασταθεί η διαταραχθείσα ισορροπία ανάμεσα στα μακροοικονομικά μεγέθη της αποταμίευσης, της επένδυσης και της κατανάλωσης και την επαναφορά της αναπτυξιακής διαδικασίας. Η γερμανική ελίτ, λοιπόν, αδιαφορεί, εάν αυτή η διαδικασία φτωχοποιεί τον γερμανικό και τον ευρωπαϊκό πληθυσμό. Της αρκεί, που διατηρεί τα επιθυμητά, γι' αυτήν επίπεδα κερδών και κατανάλωσης. Μπορεί αυτό να μην μας αρέσει, αλλά, ως στόχος, είναι κάτι το κατανοητό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο πρώην "κόκκινος Ντάννυ", όμως, γιατί συνηγορεί στην επιχειρηματολογία αυτής της ελίτ; Που στοχεύει, σε τι αποσκοπεί και ποιά συμφέροντα εξυπηρετεί;

    Μετά από όλα αυτά, η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι δύσκολη. Αντίθετα μάλιστα, είναι προφανέστατη και προκύπτει αβίαστα, εκ των συμφραζομένων.

    Δυστυχώς, ο πρώην "κόκκινος Ντάννυ" δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να υπερασπίζεται τα ανορθολογικά ιδεολογήματα και τα συμφέροντα της γερμανικής ελίτ. Και αυτό το πράττει, χωρίς να μεταχειρίζεται την δική της ξεροκέφαλη και κοντόθωρη ρητορική.

    Αυτό, όμως, δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU