Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Να βγάλει η ΔΗΜΑΡ το φίδι από την τρύπα; Ε, ναι! Γιατί όχι;

Κάποιος δεν πρέπει να κρατάει τον σπάγκο...;

από το  feleki

Μπορεί σήμερα το ενδιαφέρον όλων να είναι στραμμένο στο ντέρμπι ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ αλλά ο βασικός ρυθμιστός παράγοντας της επόμενης μέρας, το κόμμα που θα συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία κυβέρνησης θα είναι η ΔΗΜΑΡ.

Είτε κερδίσει η ΝΔ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ τα κουκιά δε θα φτάνουν και θα χρειάζεται η συνδρομή δεύτερου ή και τρίτου κόμματος. Με όλες τις ενστάσεις απέναντι στο κόμμα του Φ. Κουβέλη (βλ. καταψήφιση PSI) αυτή τη στιγμή η στήριξη της ΔΗΜΑΡ είναι αναγκαία ως ανάσχεση στις ακραίες φωνές της νέας κυβέρνησης που θα σχηματιστεί. Η χώρα μας δε σηκώνει τρίτες εκλογές, ο Κουβέλης το ‘χει δηλώσει κατ’ επανάληψη και επομένως θα επιδιώξει το σχηματισμό κυβέρνησης.

Τα σενάρια είναι απλά δύο: α) συνεργασία με ΝΔ και ενδεχομένως ΠΑΣΟΚ, β) συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ. Και στις δύο περιπτώσεις θεωρώ ότι η ΔΗΜΑΡ πρέπει να συμμετέχει ενεργά στο κυβερνητικό σχήμα αναλαμβάνοντας Υπουργεία, αν θέλει φυσικά να λέγεται Αριστερά της ευθύνης. Είναι ευνόητο ότι θα υπάρξουν όροι για τη συνεργασία στους οποίους πρέπει να δεσμευτούν ακόμα και εγγράφως όλες οι πλευρές. Η ΔΗΜΑΡ οφείλει να μετουσιώσει σε πράξη όλο τον ψύχραιμο λόγο που εξέφρασε προεκλογικά αρνούμενη να κλείσει το μάτι στο λαϊκισμό, στην εύκολη ρητορεία.

Δε θέλω να μπω στη λογική του “γιατί δεν πρέπει να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ”, αλλά να βρω του λόγους για τους οποίους η ΔΗΜΑΡ θα κερδίσει την ψήφο μου.

Κατ’ αρχάς προτιμώ να δω τη ΔΗΜΑΡ τέταρτο κόμμα παρά τη Χρυσή Αυγή.

Εν συνεχεία η ΔΗΜΑΡ πέρα από τη βούλησή της να παραμείνει στην ευρωζώνη και σύμφωνα με την εικόνα της προεκλογικής της εκστρατείας έχει κομίσει στον πολιτικό λόγο, σπάνιο για αριστερό κόμμα, τη λέξη “μεταρρύθμιση”. Φαίνεται ότι καταφέρνει να αποδεσμευτεί από τα βαρίδια της ενοχικής αριστεράς που δεν τολμά να θίξει για παράδειγμα το ιερό τέρας που λέγεται Δημόσιο και να επιθυμεί τις απαραίτητες μεταρρθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του.

Ακούγονται διάφορες φωνές για έλλειψη ρεαλιστικού οικονομικού προγράμματος ή για να το πω καλύτερα για αδυναμία των στελεχών της να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα “πού θα βρείτε άμεσα λεφτά”. Δε θα μπω στη διαδικασία να παρουσιάσω το πρόγραμμα της ΔΗΜΑΡ. Ας δεχτούμε ότι τα στελέχη της δεν είναι έτοιμα να δώσουν ξεκάθαρες απαντήσεις. Ποτέ όμως δεν υποστήριξαν ότι ...

“λεφτά υπάρχουν”, ποτέ δεν υποσχέθηκαν την επιστροφή σε μια χώρα επίπλαστης ευμάρειας έτσι όπως τη ζήσαμε πριν την κρίση. Δεν τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Φαίνεται ότι έχουν συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης και όταν θα κληθούν να συμμετέχουν στην επόμενη κυβέρνηση, τότε εκ των πραγμάτων θα πρέπει να εφαρμόσουν τις πολιτικές εκείνες που δε θα μας οδηγήσουν εκτός του ευρώ, που θα φέρουν μακροπρόθεσμα στη χώρα στην ανάπτυξη, που θα εξυγειάνουν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.

Είναι έτοιμη η ΔΗΜΑΡ να κερδίσει το στοίχημα και να αναδειχθεί ο νέος κεντρώος πόλος που θα συσπειρώσει τις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που σήμερα αναζητούν εναγωνίως μια στέγη;

Μένει να αποδειχτεί στην πράξη. Σήμερα σκέφτομαι να την εμπιστευτώ. Αύριο περιμένω να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συμβάλλει αποφασιστικά στη πολιτική και οικονομική σταθερότητα. Αν δεν το κάνει αυτό δε θα ‘χει λόγο ύπαρξης και θα κλειστεί στο καβούκι της μίζερης αριστερής αντιπολίτευσης.

Β.Λ.


2 σχόλια:

  1. Οι βουλευτικές έδρες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, φτάνουν για την συγκρότηση κυβέρνησης ευρωπαικής κατεύθυνσης, με άνεση.
    Αυτή η διαπίστωση, μπορεί να οδηγήσει τόσο την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και την ίδια την ΔΗΜΑΡ, στην εύκολη επιχειρηματολογία, για την μη συμμετοχή της στην "κυβερνητική περιπέτεια".
    Εύκολη είναι η επίκληση, της ασφαλιστικής δικλείδας, για μια τέτοια περίπτωση, των "φερέγγυων προσώπων".
    Εύκολα μπορεί κανείς να ξεκινήσει τις αντιρρήσεις, τόσο για το πρόσωπο του προτεινόμενου πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όσο και για μια σειρά από δεύτερα πρόσωπα, όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης, για να μην συμμετάσχει.
    Δεν στερούνται, λογικής τέτοιες αντιρρήσεις.
    Τόσο λόγοι ικανότητας, όσο και ιδεολογικοί λόγοι, μπορούν να δόσουν, επιχειρήματα καθ'όλα σεβαστά.
    Ομως όπως έχω ξαναγράψει, το αίτημα των εκλογών, δεν ήταν μόνο η επιλογή κυβερνητικής λύσης, σε ευρωπαική κατεύθυνση, αλλά και λύσης προοδευτικής (συγκριτικά πάντα) και φερέγγυας.
    Εχουμε δηλαδή στην συζήτηση δύο θέματα.
    1. Το θέμα των προοδευτικών λύσεων, στα προβλήματα και
    2. Το πρόβλημα της φερεγγυότητας της χώρας στις ευρωπαικές και τις διεθνείς σχέσεις της.
    Για το πρώτο ζήτημα, η χρησιμότητα της ΔΗΜΑΡ, είναι προφανής.
    Λύσεις ευρωπαικές, που θα σέβονται τις αντοχές της κοινωνίας, αντικατάσταση αντεργατικών και αντιλαικών μέτρων με "ισοδύναμα" μέτρα, που θα αποκαθιστούν στοιχειωδώς την αίσθηση της "κοινωνικής δικαιοσύνης", μαζί με πολιτικές για ανακούφιση των ανέργων και των φτωχών.
    Σ'αυτό το πεδίο η φωνή της ΔΗΜΑΡ, είναι προφανώς αντιληπτό πόσο χρήσιμη είναι.
    Με την διατάραξη , τα τελευταία δύο χρόνια αυτής της εμπιστοσύνης των πολιτών, προς το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ, είναι φανερό ότι είναι αναμενόμενος από το κοινωνικό σώμα.
    Είναι η "φερεγγυότητα" προς το εσωτερικό της χώρας.
    Για το δεύτερο ζήτημα, δηλαδή την "φερεγγυότητα" προς την ευρώπη και τον κόσμο, η αξία της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ, όπως φάνηκε και από τις επαφές Κουβέλη στην Ευρώπη, με παράγοντες των σοσιαλιστών και των σοσιαλδημοκρατών, είναι ακόμη σημαντικότερη.
    Η Ευρώπη θα πάρει ισχυρό μήνυμα, ότι πέραν των "ανεπαρκών" συνομιλητών της, υπάρχει ακόμη μία δύναμη που αθροίζει την συμφωνία της στην ευρωπαική κατεύθυνση.
    Είναι εκείνη η συνεισφορά που αλλάζει τα προεκλογικά δεδομένα και ταυτόχρονα θέτει επί τάπητος το ζήτημα της τροποποίησης της "συμφωνίας" με όρους ανακούφισης της ανυπόφορης πίεσης που ασκεί στην χώρα και που δεν μπορούν εύκολα να το βάλλουν στην συζήτηση , αυτοί που μόλις έχουν υπογράψει την προηγούμενη συμφωνία.

    Νομίζω, ότι αυτή η ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ, είναι απείρως σημαντικότερη, απ'αυτήν που τα "φερέγγυα πρόσωπα" εξασφαλίζουν.

    Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ είναι πολλαπλά σημαντικότερη από την δύναμη των ψήφων της και πρέπει να το αντιληφθεί.
    Σηματοδοτεί την ανάκτηση της "χαμένης φερεγγυότητας" και της κυβέρνησης και της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η βασική μου ένσταση με το άρθρο είναι ότι αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ απλά σαν να είναι δύο κόμματα δεξιότερα στον πολιτικό χάρτη από την ΔΗΜΑΡ. Το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς ακριβώς αυτό, αν ήταν ίσως και να συμφωνούσα με το κείμενο. Το πρόβλημα είναι ότι τα δύο κόμματα είναι φαιδρά, διεφθαρμένα, δεν μπορείς να τους έχεις εμπιστοσύνη.

    Ένα δεύτερο σημείο βαθιάς μου διαφωνίας με το κείμενο είναι ότι παρουσιάζει όπως το καταλαβαίνω ως επιλογή τον τρίτο δρόμο (Γκίντενς-Μπλαίρ).

    'Είναι έτοιμη η ΔΗΜΑΡ να κερδίσει το στοίχημα και να αναδειχθεί ο νέος κεντρώος πόλος που θα συσπειρώσει τις εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που σήμερα αναζητούν εναγωνίως μια στέγη;'

    Ο τρίτος δρόμος κρίθηκε από την ιστορία. Δεν κατάφερε να διορθώσει σε καμία περίπτωση τον σύγχρονο καπιταλισμό, αφού επί της ουσίας ενσωματώθηκε πλήρως στην συντηριτική νεοδεξιά πρακτική και πολιτική. Είναι και αυτή υπεύθυνη για την καπιταλιστική κρίση. Η θεώρηση του κειμένου είναι ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός δεν έχει κανένα πρόβλημα, και ότι χρειάζεται απλά να κάνουμε τις απαραίτητες νεοδεξιές μεταρρυθμίσεις ώστε να είμαστε οκ. Στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε ακριβώς το αντίθετο. Μία πραγματικά ριζοσπαστική αλλαγή, η οποία δεν μπορεί να είναι ο αποτυχημένος τρίτος δρόμος, αλλά ούτε και η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία των δεκαετιών του 50-60, που επί της ουσίας προτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Χρειαζόμαστε κάτι ριζοσπαστικά καινούργιο, το οποίο να μπορεί να προσαρμώσει την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία στο σύγχρονο φιλελεύθερο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Αυτό θα πρέπει κατά την γνώμη να ψάξει να βρει η ΔΗΜΑΡ στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική συζήτηση, και να προσπαθήσει να το εκφράσει, μακριά από αριστερο-δεξιές αγκυλώσεις του παρελθόντος, αλλά με γνόμωνα την κοινωνική πρόοδο. Δεν χρειαζόμαστε ένα κεντρώο κόμμα μπλαιρικού τύπου, αλλά ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα που θα προτάσσει την κοινωνική πρόοδο μέσα από την ενίσχυση της θέσης της μισθωτής εργασίας. Για αυτό και επιμένω στο αριστερό κόμμα.
    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU