Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Το υπαρξιακό ζήτημα του Δημόσιου τομέα, ή “Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα της Πολιτικής”

του Κωνσταντίνου Αλεξάκου* 
Η συζήτηση για το δημόσιο τομέα, ήταν και θα παραμείνει εκτός θέματος αν δεν απαντηθεί πρωτίστως το ποιο Δημόσιο θέλουμε, και γιατί.Αν κάποτε ασχοληθούμε με αυτό, τότε θα μπορέσουμε να ορίσουμε το νέο αντικείμενο και να οργανώσουμε το νέο Δημόσιο βάσει αυτού, και όχι με γνώμονα τις προσωπικές ή ομαδικές εμπειρίες ή ιδεοληψίες μας.
Κουράστηκα μέχρι απογοήτευσης, να ακούω ατεκμηρίωτες και αβάσιμες τοποθετήσεις για το πόσοι υπάλληλοι πρέπει να φύγουν ή να προσληφθούν, για το ποιοι οργανισμοί πρέπει να ανοίξουν ή να κλείσουν, ή για τα υπουργεία που αλλάζουν ονόματα και διασπώνται ή συγχωνεύονται κατά το δοκούν της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που αναλαμβάνει, ή φιλοδοξεί να αναλάβει, αυτό το παρωχημένο συνονθύλευμα υπηρεσιών που ονομάζουμε κράτος.

Κάποια στιγμή, πρέπει να αποφασίσουμε ότι θα σεβαστούμε την ιεράρχηση που μας επιβάλλει ο λόγος μας, η λογική μας, και ό,τι θα την ακολουθήσουμε όσο κι αν αντιτίθεται σε προσωπικές ή ομαδικές επιδιώξεις και επιθυμίες.

Η πρώτη κίνηση για την εξυγίανση του κράτους και την δημιουργία μίας ορθολογικής πρότασης, θα ήταν ο καθορισμός της αναγκαιότητας ύπαρξης του κάθε κομματιού του κράτους, ο εκ νέου καθορισμός του σκοπού αυτών, και η αλλαγή αντικειμένου και άρα διάρθρωσης και οργάνωσης των αντίστοιχων τομέων που θα διατηρούσαμε/αλλάζαμε/δημιουργούσαμε. Μετά θα βλέπαμε και πόσοι υπάλληλοι θα χρειάζονταν, με τι δεξιότητες, και πόσο χρόνο θα χρειαζόταν η μετάβαση.
Εμείς τι κάνουμε; Αγοράζουμε υπολογιστές (για πασιέντζα) και νοικιάζουμε σύγχρονα γραφεία για οργανισμούς (ακόμα και υπουργεία) που δεν έχουμε προσδιορίσει την αναγκαιότητα ύπαρξης τους! Αυτή η αντίληψη του εκσυγχρονισμού ...
επικράτησε με δανεικό χρήμα, δηλαδή με “ξένο”. Είναι και αυτή μία ιδιότυπη και άκρως ελληνική αλλοτρίωση φίλε “αγωνιστή”: η αποξένωση με το χρήμα ως αποτέλεσμα του μόχθου όσων φορολογούνται για να γεμίσει κάθε χρόνο ο δημόσιος κορβανάς.

Το δημόσιο χρήμα, ακόμα και σήμερα, είναι για το μέσο τηλεθεατή του κάθε ΠαπαδακΑυτιά ότι είναι το πορτοφόλι του μπαμπά για ένα εξάχρονο: γεμίζει αυτόματα/μαγικά, και αδειάζει μετά από συναισθηματικούς εκβιασμούς μέσα στο παιχνιδάδικο. Η ιεράρχηση των αναγκών και η εκπλήρωση τους με πεπερασμένα μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο δεν απασχόλησε κανένα εξάχρονο ποτέ.

Όχι ότι οι εγχώριοι μεταρρυθμιστές είναι οι ενήλικοι αυτής της ιστορίας - κάθε άλλο. Από πολλές απόψεις είναι χειρότεροι, εφόσον παρουσιάζουν εαυτούς ως μέρος μίας λύσης που διακηρύσσουν ως “σκληρή πραγματικότητα”, τη στιγμή που δεν έχουν κάνει ούτε τα βασικά για να την προσδιορίσουν, να την μετρήσουν και ακολούθως να την περιγράψουν.
Που να τους ζητηθεί να την επανασχεδιάσουν κιόλας...
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων, η πιπίλα της αμοιβής των υπουργών, ή του “ολιγομελούς και ευέλικτου” υπουργικού σχήματος.
Δεν κοιτάμε τι πρέπει να πληρώνεται ένας υπουργός βάσει της ευθύνης και των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει, ή πόσοι υπουργοί χρειάζονται για να κυβερνηθεί το σημερινό κράτος, αλλά ακολουθούμε τις ασυναρτησίες του κάθε ανεγκέφαλου δημοοσιολόγου, που πέταξε μία πιασάρικη ατάκα έξω από την πραγματικότητα που ονομάζεται ελληνική δημόσια διοίκηση. Για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν με προγραμματισμό (τουλάχιστον) πενταετίας για να υπάρξει ολιγομελές υπουργικό, δεν θα μιλήσει κανείς.

Η νέα κυβέρνηση “Εθνικής σωτηρίας” δεν αποτελεί εξαίρεση φυσικά - και πως θα μπορούσε: οι ίδιοι άνθρωποι, με τις ίδιες ιδεοληψίες, και τις ίδιες εμμονές σε ότι αφορά την επικοινωνία της πολιτικής αντί της παραγωγής πολιτικού έργου.

Η νέα κυβέρνηση των τριών κομμάτων, αποφάσισε την ανασύσταση του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης (αδυνατώντας φυσικά να παρουσιάσουν ένα πειστικό αντικείμενο για αυτό το υπουργείο), αλλά συγχώνευσαν τα υπουργεία Πολιτισμού και Παιδείας για να μην κατηγορηθούν για μεγάλο υπουργικό συμβούλιο. Ένα ακόμα τραγικό ανέκδοτο που θα έβγαζε πολύ γέλιο, αν δεν είχαμε χρεοκοπήσει.
Η ελαφρότητα της λήψης αποφάσεων από το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν έχει τελειωμό.
Πραγματικά, δώστε μας το νέο οργανόγραμμα του συγχωνευθέντος υπουργείου, τις νέες διαδικασίες λειτουργίας του, και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής αυτής της συγχώνευσης και θα υποκλιθώ. Ειδικά αν ο χρόνος εφαρμογής είναι μικρότερος δεκαετίας. Μέχρι τότε, επιτρέψτε μου να σας οικτίρω, και να συνεχίσω να κοιτάζω το μέλλον με κλιμακούμενη απαισιοδοξία.

Το χειρότερο είναι ότι αντίθετα με την κείμενη ιδεολογία που επέβαλλε αυτή τη συγχώνευση, στη σημερινή συγκυρία χρειάζονται πολλοί και ικανοί υπουργοί, με κεντρικό συντονισμό και προγραμματισμό για να μπορέσουν ο καθένας να σχεδιάσει την αλλαγή αντικειμένου στον τομέα ευθύνης του, και να προχωρήσει μετά στο σχεδιασμό των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων που θα συγκροτήσουν τελικά σαν σύνολο το δικό μας Μνημόνιο εξόδου από την κρίση.
Δεν θες ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο για αυτή την απαραίτητη δουλειά αλλά μία στρατιά ανθρώπων με γνώσεις δημόσιας διοίκησης, επαφή με την πραγματική παραγωγή και υπηρεσίες και θέληση για αλλαγές.

Αλίμονο, όσο η ολίγιστη πολιτική ηγεσία θα συνεχίσει να παίζει ανέμελα στο κατάστρωμα του Τιτανικού, τα φαινόμενα της κρίσης θα οξύνονται. Όπως και οι λαϊκιστικές φωνές που τα εντείνουν και συχνά τα τροφοδοτούν (βλέπε ρατσισμό).
Και κάθε μέρα που θα περνάει, η κατάρρευση θα μοιάζει ολοένα και πιο κοντινή, όσο και χρήσιμη, αφού θα συνεχίσουμε να μην κάνουμε τίποτα ουσιαστικό για να την αποφύγουμε, και δεν θα προτάσσεται καμία εναλλακτική λύση για την αντιμετώπιση της Αβάσταχτης Ελαφρότητας της Πολιτικής.

*από τον ΠΟΛΙΤΗ
*εικονογράφηση: image sourcePhilosophical Dissemblers & Digressers, by John G. Rodwan, Jr.

3 σχόλια:

  1. Υπάρχει μια βασική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί περί δημοσίου τομέα: ο σκοπός του είναι να εξυπηρετεί τους πολίτες και τις ανάγκες τους ή να εξασφαλίσει δια βίου την εργασία μιας κατηγορίας πολιτών ανεξαρτήτως του αντικειμένου της?
    Κάθε πολιτική περί δημοσίου,ουσιαστικά αντανακλά την απάντηση που έχει υπόρρητα δώσει η Πολιτεία στο παραπάνω ερώτημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1. Αυτην την κατασταση ποιοι την ανεχθηκαν επι 38 ετη; Ολοι.
    2. Ποια δικαιοσυνη υπαρχει, οταν η κυβερνηση συνεργασιας αναγκασθηκε να μην απολυσει τους 150.000 προσθετους ΔΥ (δηθεν για λογους υφεσης), αλλα ουσιαστικα επειδη οι κουτοπονηροι ΔΥ μετακινηθηκαν σημαντικα προς ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ εγκαταλειποντας τους πρωην ευεργετες τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ).
    3. Οι ανεργοι πρωην ιδιωτικοι υπαλληλοι, οι αυτοαπασχολουμενοι και ελευθεροι επαγγελματιες με ελαχιστες δουλειες ή που εκλεισαν τις επιχειρησεις τους ειναι-φαινεται- παιδια ενος κατωτερου θεου.

    Δυο χρονολογικα στιγμιοτυπα :
    1996 ΙΚΑ Ζωγραφου Ωρες χορηγησης ασφαλιστικης ενημεροτητας 8.00 εως 10.00. Ατελειωτες ουρες .Εξυπηρετουσε απο Ιλισια εως Χολαργο.
    2012 ΙΚΑ Χολαργου Ωρες χορηγησης ασφαλιστικης ενημεροτητας 8.00 εως 15.00
    2008 ΔΟΥ …Ωρες λειτουργιας 8.00 εως 13.00 Στις 13.05 σχεδον ολοι οι υπαλληλλοι εφευγαν.
    2012 ΔΟΥ …Ωρες λειτουργιας 8.00 εως 14.30.

    Γιατι ειχε κατοχυρωθει το 5ωρο σε αυτες τις υπηρεσιες και το 3ωρο μηχανικου ΔΥ επι 38 ετη;

    Αρα σε πρωτη προσεγγιση ειχαμε παραπανω ΔΥ κατα 3/8 , δηλ. 37.5%.

    Συμπερασμα : Μηπως πρεπει να ενισχυνθει και ενταθει το υφισταμενο και να βρεθει νεο αντικειμενο απασχολησης των υπαλληλων τις 3 προσθετες ωρες που αναγκαζονται να δουλεψουν παραπανω (ελεγχος εισφοροδιαφυγης, φοροδιαφυγης,συνεχισης εισπραξης συνταξεων θανοντων απο συγγενεις , κοινωνικη εργασια σε απροστατευτους και ανημποροους συνταξιουχους (αγορα φαρμακων, επισκεψη για συντροφια κ.λ.π.) ;

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα γινω κουραστικος:

    Θεωρημα
    Το ελληνικο κρατος ειναι το λαφυρο για εξυπηρετηση εκλογικης πελατειας, πολυδιαπλεκομενης κλεπτοκρατιας, με σκοπο την παραμονη στην εξουσια των πολιτικων και την γιγαντωση του οικονομικου αποτελεσματος των κολλητων αφανων συνεταιρων.

    Οποτε απλα πορισματα του παραπανω θεωρηματος ειναι :
    1. η παρα τα συμφωνηθεντα παραβιαση της σχεσης 5 προς 1
    2. η -με πολυ αργους ρυθμους- εισπραξη των βεβαιωμενων και αυξηση των φορολογικων εσοδων και μειωση των κρατικων δαπανων και σπαταλων
    3. η χρησιμοποιηση απο το 2004 εως σημερα ενοικιαζομενων γραφειων για δημοσιες υπηρεσιες στην Αττικη,εναντι υψηλοτατου τιμηματος, αντι να χρησιμοποιηθουν πολλα απο τα ολυμπιακα ακινητα.

    Με (ελαχιστη) ενδεικτικη τιμη ενοικιασης 10 ευρω /τ.μ. σε 8 ετη εξοικονομουνται 960 ευρω/τ.μ. που προσεγγιζει σημαντικο ποσοστο του κοστους κατασκευης (1500 εως 1800 ευρω/τ.μ.), μετα δε το περας δεκαπενταετιας εως εικοσαετιας, το μεγιστο, θα ειχαν αποσβεσθει πληρως και θα ειχαν παραμενουσα διαρκεια ζωης για τουλαχιστον 30 ακομη ετη με την αναγκαια συντηρηση.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU