Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Τι θα πει ρεαλιστικά, "κυβερνησιμότητα" σήμερα

του Γιώργου Προκοπάκη από την Μεταρρυθμιστική Αριστερά


Τα ψέμματα τελείωσαν. Όποιος θέλει να συμβάλει στην κυβερνησιμότητα του τόπου, χωρίς να διαλυθεί η κοινωνία, πρέπει να δει την πραγματική πραγματικότητα. Να μιλήσει γι αυτήν και να πείσει. Να πείσει τον κόσμο ΚΑΙ τους δανειστές. Ποιά είναι η πραγματικότητα;

1. Πρέπει οπωσδήποτε να αποκατασταθούν οι τροϊκανές εκταμιεύσεις το συντομότερο δυνατόν. Οι αμέσως άμεσες ανάγκες αφορούν, εκτός από το Δημόσιο το οποίο υποτίθεται ότι αντέχει ένα μήνα ακόμη, τη σωτηρία του ενεργειακού συστήματος.

2. Οι πιθανές πηγές προσωρινής χρηματοδότησης είναι δύο. Δυστυχώς αμφότερες απαιτούν τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας και τα "στραβά μάτια" από την ΕΚΤ. Δηλαδή, η όποια διαπραγμάτευση να είναι σαφές ότι θα καταλήξει θετικά από τη στιγμή που θα αρχίσει.

3. Το πιθανότερο είναι ότι το ΔΝΤ δεν θα συμμετέχει στις εκταμιεύσεις μέχρις ότου υπάρχει ένα συμφωνημένο και αξιόπιστο πλαίσιο. Αυτό βάζει πολιτική πίεση στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να αναλάβουν αυτές το μερίδιο του ΔΝΤ.

4. Μη ξεχνάμε ότι η πρόσφατη επανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων "συστημικών" τραπεζών δεν είναι οριστική. Πρόκειται για bridge financing. Το πιθανότερο είναι ότι σε ενδεχόμενη διαπραγμάτευση, η τύχη όλων των εκταμιεύσεων από 12/2 θα τεθεί στο τραπέζι. Αν μείνουμε στο ευρώ, το κούρεμα του επίσημου τομέα σε κάποια στιγμή στο μέλλον είναι αναπόφευκτο. Πολιτικά είναι έως αδύνατον να παρέχεται θεσμικό χρήμα με τη βεβαιότητα κουρέματος. Ως εκ τούτου, κατά την ενδεχόμενη διαπραγμάτευση θα τραβηχτεί η κόκκινη γραμμή για το μελλοντικό κούρεμα. Οι δυνατότητες είναι τρεις και πολύ συγκεκριμένες. Σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα είναι δυνατή η εκμετάλλευση των δύο από τις τρεις κατά τους αμέσως επόμενους μήνες. Είναι πιθανή η απαίτηση εμπράγματων εγγυήσεων. Όσο κι αν δεν μας αρέσει, όσο πολιτικό κίνδυνο και να εμπεριέχει, η απαίτηση είναι εύλογη.

5. Όσο και εάν η μετενέργεια, τα εργασιακά και η μείωση του κατώτατου μισθού θεωρούνται βάρβαρα μέτρα, το πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης είναι άλλο. Είναι η ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα και στην αγορά. Χωρίς χρήμα να κυκλοφορεί ... στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς μείωση του εργασιακού κόστους (διάβαζε: μείωση των εισφορών, ξαναδιάβαζε: άμεση αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού) η αναστροφή των μέτρων θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ανεργία, σε περαιτέρω κλεισίματα επιχειρήσεων, σε βαθύτερη ύφεση. Πρώτιστη προτεραιότητα είναι η οριστικοποίηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, η εξεύρεση πρόσθετης ρευστότητας και η αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος - ακόμη και εάν αυτό σημαίνει άμεσο κλείσιμο κάποιων τραπεζών, ακόμη και εάν η ΟΤΟΕ γκρινιάξει. Πρέπει κανείς να βάλει τις προτεραιότητές του στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.

6. Είναι γνωστή, αλλά είχε αποκρυβεί από την προεκλογική ρητορική, η πρόβλεψη του Μνημονίου για επιμήκυνση ενός έτους εάν τα πράγματα με την ύφεση του 2012 πάνε αντίθετα με τις προβλέψεις. Η δέσμευση ΣΗΜΕΡΑ σε τριετή χαλάρωση, επιβάλλει την απόφαση ΣΗΜΕΡΑ αύξησης του προϋπολογισμού του 2ου πακέτου από 130 δισ σε περίπου 170 δισ - μπορεί και 200 δισ. Πάει κανείς σε διαπραγμάτευση, που θα πρέπει να καταλήξει σε μερικές εβδομάδες, με τέτοιο στόχο;

7. Το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του Μνημονίου (σχηματικά: τα 77 σημεία του Παπαδήμου) είναι εκτός προγράμματος κατά τρεις μήνες. Μεταξύ αυτών είναι και τα μέτρα πάταξης της φοροδιαφυγής, το φορολογικό, και δεν συμμαζεύεται. Τι κάνει κανείς με αυτά τα μέτρα; Προσπαθεί να επαναφέρει τάχιστα το πρόγραμμα στον χρονικό προγραμματισμό του; Προσπαθεί να παρατείνει; Τι επιλέγει απ' αυτά;

8. Όσον αφορά την ανάπτυξη, ο Θεός κι η ψυχή τους και η ψυχή μας. Δεν υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη ότι μπορούμε να απορροφήσουμε και να κάνουμε καλή χρήση (ας αφήσουμε τις λαμογιές, για αποτελεσματικότητα μιλάμε) αναπτυξιακών κεφαλαίων σε σοβαρή κλίμακα. Δεν μπορεί να αναμένει κανείς αναπτυξιακή βοήθεια δίκην ΚΠΣ - λεφτά στην οικονομία και όπου κάτσει.

Γνώμη μου είναι ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να ζυγιστούν και να τεθούν στο τραπέζι κατά τις συζητήσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Το αν απαγκιστρώνουν ή βαθαίνουν την εξάρτηση από Μνημόνια το συζητάμε, αν ενδιαφέρει κανέναν βέβαια. Όποιος φοβάται το πολιτικό κόστος, ας πάει σπίτι του. Το να συμμετάσχει χωρίς να είναι αποφασισμένος να το παλέψει επί της ουσίας, οδηγεί στα βράχια. Εκτός από φερέγγυα, τα πρόσωπα πρέπει να είναι ταλιμπάν. Δεν υπάρχει ούτε μέρα που μπορεί να αναλωθεί σε δοκιμές ή πειραματισμούς. Κάθε συζήτηση για κυβερνητική συμμετοχή πρέπει να αφορά το χρονικό διάστημα μέχρι το τέλος του 2013 - τουλάχιστον. Ο όποιος προγραμματισμός δε πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν ότι μέχρι το τέλος του 2012 θα έχουμε ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης - κι αυτό είναι το καλό σενάριο!

Σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ειλικρίνεια. Κατανοητό το πολιτικό κόστος. Όποιος το φοβάται δεν έχει δουλειά να συμμετάσχει καν στις συζητήσεις για σχηματισμό κυβέρνησης.



*ο τίτλος της ΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU