Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Κομματάνθρωποι συνδικαλιστές: οι μπράβοι του πελατειακού συστήματος έτοιμοι να δώσουν τις τελευταίες τους μάχες

 Και ποιος θα με "αξιολογήσει" εμένα, ρε;;!!
Της συντακτικής ομάδας της ΑΣ:

Κάποιοι στην Ελλάδα, με όλη τους την άνεση κλείνουν διακόπτες, κλείνουν δρόμους, κλείνουν επιχειρήσεις αρκεί να μην αλλάξει τίποτα. Για να συνεχίσουν να αμείβονται αδρά χωρίς να δουλεύουν. Μόνο στο άκουσμα της πρόθεσης της εκλεγμένης πολιτικής εξουσίας να φέρει μια μεταρρύθμιση στο τραπέζι, εξανίστανται, εκβιάζουν, απειλούν. Και αν δεν γίνει το θέλημά τους - όπως τους έχουν καλομάθει οι πελάτες και εντολείς τους μέχρι σήμερα - ταλαιπωρούν τους πολίτες, την αγορά, το κέντρο της Αθήνας, τον τουρισμό, την παιδεία, τους αρχαιολογικούς χώρους... 
Κάνουν ότι είναι δυνατόν να καταστρέψουν την αξιοπιστία κάθε εθνικής απόπειρας ανάταξης και επαναφοράς σε κάποιο πρόγραμμα. Κι όλα αυτά, για τα μικροσυμφέροντα της επαγγελματικής τους ομάδας, του κλειστού επαγγέλματος, της συντεχνίας τους. Οι φρουροί του πελατειακού συστήματος που άνθισαν σαν πρασινοφρουροί, γαλάζια γενιά, "κόκκινοι" συνδικαλιστές, αγροτοπατέρες...
Χρόνια τώρα το σύστημα τους ανέχτηκε να κλείνουν τους δρόμους, το ρεύμα, την ενημέρωση γιατί ήσαν οι δικοί του άνθρωποι στις επίλεκτες θέσεις, η μαφία των μικροσυμφερόντων, το λίπος των κομματικών μηχανισμών, οι αποκλειστικοί και ελεγχόμενοι δρόμοι των διορισμών και των εξυπηρετήσεων.
Σήμερα, αποτελούν το βασικό εμπόδιο για οποιαδήποτε αλλαγή, ακόμη και ενάντια στα παλιά αφεντικά τους. Ως κρατικοδίαιτοι έζησαν και "μεγαλούργησαν" μέχρι σήμερα, άλλον τρόπο δεν γνωρίζουν. Και νοιώθουν προδομένοι από τα παλιά τους κόμματα.
Αυτονομημένοι αναγκαστικά, μπροστά στην εθνική ανάγκη και προσπάθεια για στροφή σε μια παραγωγική ανάκαμψη, και με τα προνόμιά τους να απειλούνται πια ευθέως, τα παράσιτα ενώνονται και αντιδρούν. Ενώνονται βάσει της κοινής τους ιδεολογίας, του "δικαιώματος της αμειβόμενης αεργίας" εις βάρος όσων εργάζονται και επιχειρούν. Και βρίσκουν ζεστή φιλοξενία στον "αντιμνημονιακό" λόγο των "δανεικών χωρίς όρους" της αντιπολίτευσης...
Είναι φυσικά φανερό ότι χωρίς την αντιμετώπισή τους καμιά απόπειρα επαναφοράς της χώρας μας σε παραγωγική πορεία δεν πρόκειται να πετύχει. 
Είναι δυστυχώς η βαρειά κληρονομιά του φαύλου κομματικού παρελθόντος της λεηλασίας του Δημοσίου από τις συμμορίες των κομματανθρώπων. Είναι τα δημιουργήματα της νοοτροπίας του κράτους λάφυρου του νικητή των εκλογών και της απομύζησης του εθνικού πλούτου από τους "κολλητούς" της εκάστοτε εξουσίας. Είναι η "γραμμή παραγωγής" της μίζας και των δανεικών που δεν φτάνουν ποτέ στην παραγωγή απλά υπονομεύουν τις επόμενες γενιές με δυσθεώρητες υποχρεώσεις. Είναι το λίπος της πελατειακής εξουσίας.
Τώρα, που δεν υπάρχει λάφυρο αλλά δανειακές συμβάσεις με σαφείς όρους (μνημόνια), η θέση των κομματανθρώπων κλονίζεται. Και οι αντιδράσεις τους είναι τυφλές και αντικοινωνικές. 
Είναι ταυτόχρονα και η κατάλληλη ώρα να συντριβούν από την συντονισμένη και αποφασιστική υποστήριξη - από την έλλογη κοινωνική αριστερά αλλά και την μεταρρυθμιστική δεξιά - των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και των ρήξεων με το παρελθόν και τους οπαδούς του που απειλούν ευθέως ολόκληρη την παραγωγική δύναμη και το αύριο αυτού του τόπου.

Γιατί η κρίσιμη για τον τόπο σύγκρουση τώρα αρχίζει επί της ουσίας:
Παραγωγοί εναντίον παρασίτων, μεταρρυθμίσεις εναντίον πελατειακού συστήματος, προοδευτικοί άνθρωποι εναντίον μεταλλαγμένων κομματανθρώπων συνδικαλιστών. Μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί δημοκρατικά: με διαφάνεια, κοστολόγηση, αξιολόγηση, αποφασιστικότητα. Και κυρίως με την εφαρμογή επιτέλους των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.

8 σχόλια:

  1. http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2209395

    ΔΟΕ: «Αιτία πολέμου» η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετική φωτογραφία.
    Εμπρός με την Αριστερά της Ευθύνης, για μια Εργασία της Υπευθυνότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να ρωτήσω ρε Υπεύθυνα και "Αριστερά(;)" παιδιά, εσείς τι δουλειά κάνετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @LLS
    Εγραψες :

    "Ευπορη μεσήλικη αριστερά της κονόμας"

    Η εκφραση ... γενικευτική αν και περιγράφεις ενα γνωστό ισχυρό ρεύμα:

    Ας πούμε μια "πολιτιστική αριστερά" των "insiders":
    Δεκο, υψηλοβαθμοι Δημόσιοι,τακτοποιημένοι αυτοαπασχολούμενοι, στελεχη του ιδιωτικού κλπ,δηλαδή τον κορμό του Πασοκ και της παλαι ποτε ανανεωτικής αριστεράς

    Ολα αυτά σωστα μεχρι το 2010.

    Σήμερα όμως ποιος είναι εύπορος και που είναι η κονόμα;

    Aπαντηση :
    Η οικονομια συνεχιζει να παραγει εστω και με μεση υφεση 7%.
    Η συσσωρευση υπερ-κερδων, μιζων κ.λ.π. και η αξιοποιηση τους σε αλλες επενδυσεις εχει εξασφαλισει πανω απο πλουσια ζωη στα παιδια τους, τουλαχιστον.

    Μια παραβολη για την "αριστερη" φιλανθρωπια/ αλληλεγγυη

    Μετα απο αιφνιδια μεταστροφη της ενσυναισθησης του (δηλ. της κατανοησης των συναισθηματων των αλλων και κυριως των ψηφοφορων του) ο Ευαγγελος Βνιζελλος προσεφερε το 30% των καταθεσεων του, δηλ. 900.00 ευρω, οποτε με προσθετο φορο 1.500/σαλονικο εξυπηρετηθηκαν 600 ατομα στην Συμπρωτευουσα.

    Η δυναμη του παραδειγματος ηταν τοσο μεγαλη που στην επομενη δημοσκοπηση ο Ε.Β. αναδειχθη στον πιο δημοφιλη πολιτικο στην Β.Ελλαδα .

    Σε συσκεψη των οργανωσεων ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Βορειων Προαστειων (Ψυχικο, Φιλοθεη, Κηφισια, Εκαλη,…)αποφασιστικε να υιοθετηθει -επιτελους- ο θεσμος της “αριστερης” φιλανθρωπιας στο υπο διαμορφωση κομμα, με μεγαλη -βεβαιως αντιδραση- των επαναστατικων στελεχων γοννων μεγαλοαστων λ.χ. Σκουρλετη, Μηλιου, …

    Ευτυχως μειοψηφισε η “επαναστατικη” αποψη της επικρατησης του χαους , της εξαθλιωσης του επαναστατικου υποκειμενου δηλ. του επιστημονικου προλεταριατου ( 300.000 ανεργοι νεοι επιστημονες και ανεργοι ιδιωτικοι υπαλληλοι τουλαχιστον πανεπιστημιακης μορφωσης)με σκοπο την καταληψη των θερινων ανακτορων (συγνωμην της Βουλης) μετα απο γιγαντιαια απεργια διαρκειας και συνεχεις διαδηλωσεις εξω απο την βουλη, ωστε να εξαναγκασθουν οι Βουλευτες να ψηφισουν την εγκαθιδρυση του “μεσηλικα ευπορου σοσιαλισμου” στην χωρα.

    Για να πλειοδοτησουν επικονωνιακα σε εκτακτη παγκοσμια συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ αποφασιστηκε να εξευρεθουν τα διπλασια χρηματα προς ανακουφιση 1200 ψηφοφορων του στην Β Αθηνων και Πειραια.
    Αριστερα παμπλουτα παιδια οπως ο Π.Αγγελοπουλος εδωσαν 800.000 ευρω , τα δε υπολοιπα δοθηκαν απο πρωην ευρωβουλευτες του ΣΥΝ, “αριστερους” εργοληπτες και προμηθευτες του Δημοσιου και αλλους πλουσιους.

    Αυτη η ιδιορρυθμη φιλανθρωπια/ αλληλεγγυη με το συνθημα (ΠΛΗΡΩΣΕ ΚΑΙ ΣΥ ΕΝΑΝ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΦΟΡΟ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΣΟΥ 1.500 ΕΥΡΩ) εξαπλωθηκε και στα υπολοιπα κομματα, αλλα και ευπορους πολιτες σαν μεταδοτικη ασθενεια.

    συνεχιζεται…..

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ απο το blog LLS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. από το ΒΗΜΑ
    Alpha Bank: «Ανυποψίαστοι οι πολιτικοί για τον κίνδυνο κατάρρευσης»
    Η ανάλυση της τράπεζας έχει ως εξής:

    “«Ουδέποτε τόσοι πολλοί έχουν επενδύσει τόσα πολλά σε μια ιδέα (της επαναδιαπραγμάτευσης) που έχει τόσο αβέβαια απόδοση. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι σήμερα το τελευταίο καταφύγιο εκείνων που, αντί να κάνουν την δουλειά τους για να βγει η χώρα μια ώρα γρηγορότερα από την κρίση, αρκούνται σε εύκολες και μαγικές λύσεις. Εμφανιζόμεθα διεθνώς ως κακομαθημένα παιδιά που δεν θέλουν να μεγαλώσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

    Πιστεύουμε λανθασμένα ότι τα προβλήματά μας πρέπει να επιλυθούν από άλλους. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί…. Η επαναδιαπραγμάτευση έχει έννοια μόνο μεταξύ αξιόπιστων συνομιλητών, που μπορούν να δεσμεύουν τις χώρες τους και να πραγματοποιούν τις υποσχέσεις που δίνουν.”

    Οι παρπανω δυο πρωτες παραγραφοι θα μπορουσαν να ειχαν γραφτει και απο μενα.

    Η εξηγηση της συμπεριφορας των ελληνων δεν είναι (καθολου)απλό ζητημα, αλλα εχει σχεση με την την προϊστορια της χωρας, την καταγωγη, την πορεια στην ζωη, τις ικανοτητες και ανησυχιες, την περιεργεια και το πεισμα, τα ψυχικα τραυματα,….
    Αναγεται, αραγε στον επαμφοτεριζοντα χαρακτηρα των χριστιανικων φυλων της περιοδου της τουρκοκρατιας, δηλ. στο γεγονος οτι οι ενοπλες ληστρικες ομαδες πηγαιναν απο την μερια των χρηματων, μαλιστα δε εκαναν και εικονικες μαχες μεταξυ αρματωλων και κλεφτων, στην ορθοδοξη χριστιανικη πιστη (λιγοτερη αυστηρη απο τα αλλα χριστιανικα δογματα), την πρωιμη αντιληψη της ματαιοτητας των πραγματων (λογω υψηλης ευφυιας) στην ελληνικη επικρατεια(λογω κοτζαμπασηδων, προεστων, μεγαλοκτηματιων, κομματαρχων,…) και την ολοπλευρη κια εντυπωσιακη χρηση των προσοντων των ελληνων σε πλεον οργανωμενα και αξιοκρατικα περιβαλλοντα σε αλλες χωρες,….
    Ενας συντηρητικος φιλος μου μηχανικος, εξαιρετικο μυαλο (PhD στο Imperial σε 2,8 ετη!!!) και με πολλα ενδιαφεροντα, σαφως αδικημενος επαγγελματικα, μου πρωτομιλησε για τα κωλοπαιδα του Κολλεγειου.
    Δηλ. και μονον η φοιτηση εκει, σε εξασφαλιζε δια βιου, μεσω των επιτυχημενων πρωην συμφοιτητων σου.

    Ψαχνοντας το περαιτερω, ανακαλυψα στον χωρο μου , δηλ. των μηχανικων οτι υπαρχει και η αριστερη επαγγελματικη μαφια, η οποια αφου εγκαθιδρυθηκε τα μεσα του 80, αρχισε να μοιραζεται δουλειες με ποσοστωσεις ηδη απο το βρωμικο 89-90.

    Ουτως η αλλως, τα γραπτα μου ειναι πολυ σατιρικα σχεδον λιβελλοι, σχετικα με τις εμμονες του Χ φωτισμενου μακρας θητειας της αριστερας η τον αγωνα του Ψ βολεμενου πανεπιστημικου, αφου υποκρινονται, εφοσον ειναι γνωστο οτι οι προφορικες και γραπτες ρητορικες των αριστερων και σημερα “προοδευτικων”, “κεντροαριστερων”ή μεταρρυθμιστων” ακολουθουν την κλασσικη μεθοδο αγκιτατσια-προπαγανδα προς εν δυναμει οπαδους-κοπαδια και οχι προς ελευθερα σκεπτομενους πολιτες.

    Αρα το αιτημα της επαναδιαπραγματευσης ειναι αιτημα φαντασιακο, που συγκλονιζει τον ημιδιαταραγμνενο θυμικο και τον θολωμενο νου των ψηφοφορων των αντιμνημονιακων κομματων, με σκοπο την υφαρπαξη ψηφων.Οπως φαντασιακα συμμετεχουν στο κινημα δεν πληρωνω “χαρατσι” (αντι τελοςελεκτροδοτουμενων χωρων για να θυμιζει τουρκοκρατια), εισιτηριο στα ΜΜΜ, το δανειο ου στην τραπεζα, εχοντας κατα νου το λυτρωτικο “κουρεμα” των δανειων τους με αριστερη κυβερνηση, ασχετα αν εχουν ιδιοκτητο σπιτι και εξοχικο, 3 αυτοκινητα και πολλα νυχτοκαματα κραιπαλης στον ΛεΠα,την Αντζελα Δημητριου, την ΚατερινααΣτανιση,…, τις δεκαετιες 80-90.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. (συνεχεια)
    Θεωρητικα, καθε κομμα με ηθικη συγκροτηση καιεκφραζοντας τα -καλως εννοουμενα- συμφεροντα των ψηφοφορων του και -επομενως- και η αριστερά οφειλει, πανω από όλα, να εξασφαλιζει την εργασια/απασχοληση και να διαφυλάτει το βιωτικό επίπεδο της κοινωνιας, γιατι η φτωχεια δεν παραγει αριστερά αλλά απελπισία, απογνωση, ρατσισμο και τελικά ζηλοφθονία που υποδύεται μια ανωτερη ιδέα λ.χ. του νεο-εθνικισμου.Ομως οι εργαζομενοι (λ.χ. ΔΥ) πρεπει να εργαζονται και επισης να πληρωνονται.Επισης δεν καταλαβαινω γιατι να μην απολυονται 50.000 ή 150.000 ΔΥ , ενω εχουν απολυθει πανω απο 500.000 ΙΥ τα τελευταια 2 ετη;

    Το προβλημα ειναι οτι η αξιοκρατια προυποθετει ισοτητα ευκαιριων, πραγμα που δεν ισχυει σε κανενα υπαρκτο κοινωνικο συστημα. Γιατι πρεπει στους ΔΥ, τους ιδιωτες στα υψηλα στρωματα (πολιτικοι, μεγαλοεπιχειρηματιες), ολα να ειναι ατιμωρητα και στα χαμηλα και κυριως στον ιδιωτιθκο τομεα, οχι;

    Οι σημερινοι 75-80ρηδες στον ιδιωτικο τομεα , πολλες φορες δεν ειχαν συμπληρωσει τα απαραιτητα ενσημα (για πληρη συνταξη)σε αντιθεση με τους ελαφρα εργαζομενους η/και προωρα συνταξιοδοτουμενους υπαλληλους Δημοσιου, ΔΕΚΟ, αφου οι εργοδοτες τους κολλουσαν τα μισα ή και λιγοτερα (την δεκαετια της ανεργιας και μεταναστευσης 50 -60)οταν εφθασε η ωρα της συνταξης.

    Και για τους πολυσιοπαροχα αμοιβομνεους, ηδη απο το 1970, ο Γκαλμπραιηθ, πατηρ, ειχε θεσει το θεμα της αυτονομης δρασης και των υπερογκων αμοιβων των ανεξελεγκτων managers των πολυεθνικων εταιρειων, πολλες φορες εις βαρος των ιδιων των μετοχων. Τελευταιο παραδειγμα ο CEO Carrefour πηρε 2,0 δις!!! αποζημιωση, οταν οι ζημιες της ηταν 7,0 δις.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συνεντευξη του Αμερικανου δημοσιογραφου Chris Hayes, συγγραφεα του βιβλιου “Twilight of the Elites: America after Meritocracy”(Το λυκόφως των ελίτ: Η Αμερική μετά την Αξιοκρατία)στο RollingStone.com.

    Ε.Το βιβλίο περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η υπόσχεση της Αμερικής για αξιοκρατία έχει προδωθει. Υπενθυμίστε μας τι συνεπάγεται υπόσχεση.

    Είναι ουσιαστικά το όραμα του αμερικανικού ονείρου, της κοινωνικής κινητικότητας – ότι ο καθένας, ανεξάρτητα από το οικογενειακό τους όνομα, φύλο, θρήσκευμα, ή τη γεωγραφική προέλευση θα ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις , και στη συνέχεια θα υπάρξει αυτή η έντονη διαδικασία που θα αναδεικνυει τους πιο ταλαντούχους και το εξυπνότερους, οι οποίοι θα βρεθουν στο τιμόνι των θεσμων μας και θα αποτελούν την κυβερνητικη ελίτ που διέπουν ή απο το υψηλοτερο 1%, αν και αυτά τα δύο πράγματα είναι – με αυξανομενο ρυθμο- το ίδιο πράγμα.

    Ε.Αλλά η κοινωνική κινητικότητα, που για τους περισσότερους μετράει, είναι σε πτώση. Πώς μπορεί αυτό να είναι αλήθεια σε λειτουργικη αξιοκρατία;

    Οι μηχανισμοί της κινητικότητας και των ίσων ευκαιριών αναπόφευκτα υπονομεύεται από άνιση δύναμη και πλούτο. Θέλουμε να κάνουμε μια τακτοποιημένη διάκριση μεταξύ της ισότητας των ευκαιριών και της ισότητας των αποτελεσμάτων, αλλά στην πράξη, δεν μπορούμε. Χρησιμοποιώ το γυμνάσιο μου, Hunter College της Νέας Υόρκης, ως παράδειγμα. Είναι ένα δημόσιο σχολείο, ελεύθερο, ανοικτο σε μαθητές από όλους τους πέντε δήμους, αλλά είναι εξαιρετικά επιλεκτικο. Όταν πήγα εκεί, στη δεκαετία του 1990, εδωσα εξετασεις για να εισαχθω στην έκτη δημοτικού. Αν επαιρνες αρκετά υψηλη βαθμολογια εισαγοσουν, αν όχι, όχι. Και αν ήσουν παιδί του δημάρχου και δεν ειχες αρκετά υψηλή βαθμολογια, δεν εισαγοσουν Αυτό είναι το είδοςτης εκδημοκρατισμενης υπόσχεσης για αξιοκρατία.
    ……..
    Ε. Πώς εξηγείτε αυτή τη διαφθορά και την εξαπάτηση στην κορυφή;

    Αυτο που υπονομευει την αξιοκρατία είναι ότι ενθαρρυνει και αφηγείται μια ιστορία που δικαιολογεί την ακραία ανισότητα. Αυτός είναι ο λόγος που βλέπετε αυτές τις ακραίες πληρωμες αμοιβων στην κορυφή. Και αυτά τα ακραία κέρδη δημιουργούν τεράστιες επιρροές διαφθοραςε. Και ο λόγος που μιλώ για Major League Baseball στο βιβλίο και συνδέστε το με την Enron και της Wall Street είναι ότι αν έχετε αυτό το όραμα για μια θεσμική ρύθμιση με τεράστια οφέλη για τις επιδόσεις, είναι πιο περίπλοκο από ό, τι φαίνεται να σχεδιάσει ένα σύστημα που δεν έχουν -επίσης -μεγάλες ανταμοιβές για την εξαπάτηση. Και τώρα, το μέγεθος των πληρωμών στην κορυφή είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να προκυψει μια μεγάλη απάτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ...συνεχεια
    Ε. Η ιδέα του να λογοδοτεί για την κακή συμπεριφορά ή κακή απόδοση φαίνεται αρκετά σημαντικό για την αξιοκρατία, σωστα; Αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά πώς λειτουργεί.
    Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι που μπορείτε να σκεφτείτε για την αξιοκρατία. Ο ένας είναι η ιδέα της εύρεσης των φυσικών αριστοκρατων, και ότι είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο.Είναι σχεδόν σαν καλβινιστικο όραμα, ανθρώπων που είναι οι εκλεκτοί, το οι σωτηρες. Η ιδέα κρύβεται πίσω από πολλά από τα προβλήματα εδώ. Ένας άλλος είναι απλά η ιδέα της συνεχούς αξιολόγησης, όπως, ας πούμε, στον επαγγελματικό αθλητισμό. Δεν είναι όπως, ο μεγάλος(καλυτερος) θα είναι μεγάλος για πάντα. … Αυτό είναι ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο από αυτό που εντοπίζει κάποιο κεντρικό χαρακτηριστικό του κάποιος που τους κάνει την καλύτερη λήψη αποφάσεων. Υπάρχει σύγχυση μεταξύ των δύο μοντέλων: Θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε το τελευταίο, αλλά έχουμε πραγματικά την πρώην.

    Ε. Και η άλλη πλευρά αυτής της έλλειψης λογοδοσίας επάνω στην κορυφή είναι μια υπερβολή της ευθύνης για όλους τους άλλους.

    Δικαίωμα. (ως κοινωνια)Είμαστε αδυσώπητα τιμωρητικοι στο κάτω μέρος και να συγχωρεί αφάνταστα στην κορυφή. Βάλαμε περισσότερους ανθρώπους στη φυλακή κατά κεφαλήν από οποιοδήποτε άλλο έθνος στον κόσμο. Η δική μας αγορά εργασίας λειτουργεί υπό συνθήκες “κατ’ επιθυμια” απασχόλησης, σε μεγάλο βαθμό, που σημαίνει, αν έρθει σε μια μέρα και αποκαλέσεις το αφεντικό σου “μάγκα” και δεν το θέλει, καηκες. Και στην κορυφή, εταιρική αποζημίωση έχει αποσυνδεθεί πλήρως από την απόδοση. Οπωσδηποτε θα πρέπει να υπάρξει πιο αξιοκρατική δομή ανταμοιβων σε σχέση με Διευθύνοντες Συμβούλους: Κάνετε μια μίζερη δουλειά, πρέπει να υπάρχει λογοδοσία? Κάνει μια καλή δουλειά, ανταμείβονται. Αντ ‘αυτού, το παιχνίδι είναι εντελώς στημένο. Οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι ειναι μελη στις επιτροπές αποζημίωσης ο ενας του άλλου ». Κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι δεν είναι για το επίπεδο, ότι μερικοί άνθρωποι έχουν μια ειδική προσφορά. Είναι το αντίθετο της αξιοκρατίας.

    Ε. Προς το τέλος του βιβλίου, γράφετε ότι «αν θέλετε αξιοκρατία, να εργάζεσαι για την ισότητα» – επειδή η ανισότητα του πλούτου είναι στη ρίζα της ανισότητας της δύναμης και των ευκαιριών. Πόσο διαφορετική θα φαινοταν η αμερικανική κοινωνία αν το κάναμε αυτό;

    Η βασική παραδοχή σε όλα αυτά είναι η ιδέα ότι υπάρχει ένα τέτοιο εν ανεπαρκεία, μικρό σύνολο από καλές θέσεις εργασίας και (αντιστοιχη) ικανοποιητική ζωή , και όλοι πρόκειται να αγωνιστουν γι ‘αυτές. Μια εναλλακτική λύση είναι ένα όραμα της κοινωνίας, όπου όλοι όσοι είναι πρόθυμοι να εργαστούν μπορεί να έχουν μια καλή δουλειά και μια ικανοποιητική ζωή, το οποίο είναι αυτό που θα έπρεπε να είνα (ο στοχος της κοινωνιας). Αυτο είναι πολύ ανώτερη κοινωνικό μοντέλο. Και είναι επίσης σε πλήρη αντίθεση με αυτό που έχουμε τώρα.

    http://www.rollingstone.com/politics/blogs/national-affairs/chris-hayes-on-the-twilight-of-the-elites-and-the-end-of-meritocracy-20120711

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU