Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Η κόπρος του Αυγεία και η ...συνταγματικότητα

Ο Ηρακλής και η κόπρος του Αυγεία ( η συνταγματικότητα της μεθόδου ελέγχεται...)
Τραγωδία
του Ηλία Κανέλλη*
Όταν ο Αντώνης Ρουπακιώτης αποδέχθηκε να συμμετάσχει ως υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σαμαρά, δεν μπορεί να μη σκέφθηκε ότι η επιλογή του σήμαινε πως η κανονικότητα της ζωής του πάει περίπατο. Νέος ρόλος σε νέες συνθήκες. Καλώς ή κακώς, άρα, είναι πλέον βασικός πρωταγωνιστής σε ένα έργο, ενδεχομένως μια τραγωδία, με ανοιχτό το τέλος. Ο ίδιος μάλιστα συνδιαμορφώνει την πλοκή του έργου. Και όταν έλθει η ώρα της υπόκλισης, ίσως να μην περιμένουν χειροκροτήματα.
Η πολιτική σχολή στην οποία θήτευσε ο υπουργός είναι ευρύτατα διαδεδομένη τη μεταπολιτευτική περίοδο. 
Προϋποθέτει δεδομένο ακροατήριο και χρησιμοποιεί μια κλισέ ρητορική, με ηθικολογία και διεκδικητικό πνεύμα. 
Από τη σημερινή του θέση, ωστόσο, δεν απευθύνεται στο σύνηθες κοινό. Η σκηνή είναι πολύ μεγαλύτερη και γύρω του, στην κερκίδα, το πολυσυλλεκτικό κοινό παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Δεν συμφωνούν όλοι μεταξύ τους - αλλά το βέβαιο είναι ότι στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό. 
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Τι κάνει λοιπόν ο υπουργός σ' αυτά τα δύσκολα; 
Ανασύρει την πρόζα που ξέρει καλά. 
Τις ατάκες τις έχει εμπεδώσει, η λέξη που δεσπόζει σε αυτές είναι το «όχι». 
Νομικός αλλά κυρίως νομικιστής, επινοεί συνεχώς μια συνταγματική εκτροπή
Αντισυνταγματικό να συζητηθούν οι μισθοί των δικαστικών, αντισυνταγματικό να συζητηθούν οι κανόνες που διέπουν το δικηγορικό επάγγελμα. Υπάρχει πρόβλημα με τους βραδείς ρυθμούς της δικαιοσύνης, ιδίως μάλιστα για περιπτώσεις επίορκων δημοσίων υπαλλήλων, ειδικευμένων στη διαφθορά; Δεν του ταιριάζουν ούτε οι δίκες-εξπρές ούτε οι παραδειγματικές δίκες, ανοίγει το κουτάκι με τις ηθικολογίες. Χρειάζονται 11,5 δισ. ευρώ περικοπές, μικρό μέρος των οποίων θα βρεθεί, ενδεχομένως, με το πέρασμα 40.000 υπαλλήλων σε εφεδρεία; «Αντισυνταγματική η εφεδρεία».
Όλα αντισυνταγματικά λοιπόν. Και ποια είναι η λύση; 
Τι έχει να πει ο υπουργός στο 1,2 εκατ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα; 
Σε όσους υποαπασχολούνται, σε όσους εργάζονται ανασφάλιστοι, σε όσους εργάζονται χωρίς να πληρώνονται; 
Πώς θα αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση; 
Πώς θα αναστραφεί η κατάσταση; 
Ο υπουργός χρειάζεται να απαντήσει. 
Αλλά οι ατάκες που ξέρει δεν εμπεριέχουν απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα. Αυτός άλλα έχει μάθει. Διαμαρτυρία, διεκδικήσεις. Ηθικολογία. Γκρίνια. Αντιπολίτευση. Κριτική. Πώς όμως μπορείς να κάνεις κριτική στο έργο στο οποίο είσαι πρωταγωνιστής;
Δεν μπορείς. Καλώς ή κακώς, ο Αντώνης Ρουπακιώτης έμπλεξε. 
Και αν θέλει να συνεισφέρει αυτά για τα οποία του έδωσαν το υπουργείο, οφείλει να εκσυγχρονίσει την πρόζα του. 
Οφείλει δηλαδή να συνειδητοποιήσει ότι η πλοκή έχει αλλάξει. Δεν παίζει πια στο σύνηθες έργο της μεταπολίτευσης. 
Και θα 'ναι κωμικό αν, στο φινάλε, την ώρα που η χώρα θα καταρρέει, αυτός θα επιμένει ότι η κατάρρευση είναι αντισυνταγματική. Τράτζικ.


*από ΤΑ ΝΕΑ

16 σχόλια:

  1. Ότι ο Ηλίας Κανέλλης είναι ένας λειτουργικά αγράμματος άνθρωπος, ήταν κάτι που πάντα το γνώριζα. Πολλά λόγια, με πολλά φούμαρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.

    Τώρα, το έργο που παρουσιάζει περιέχει και πολύ δράμα. Μα πολύ δράμα. Κάτι σαν Μάρθα Βούρτση και Νίκο Ξανθόπουλο, με πολλά δάκρυα, πολύν πόνο και ακόμα περισσότερη αγωνία...

    Δεν θα άξιζε να ασχοληθεί κάποιος με το ανοησιολόγο ρεπερτόριό του, εάν αυτό δεν περιλάμβανε και αυθεντικά κομμάτια από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Ιωάννη Μεταξά.

    Από μόνος του, αυτός του ο οίστρος δείχνει την ποιότητα του ανδρός.

    Και δηλαδή τι θέλει ο κυρ-Ηλίας; Να παρακάμψει ο Αντώνης Ρουπακιώτης τα ανοικτά και εξόφθαλμα ζητήματα, που αναφύονται και προκύπτουν από αυτά που ζητάει η τρόϊκα των τοκογλυφικών δανειστών. Μα είναι αντισυνταγματικά, πως να το κάνουμε!

    Μπορεί να του αρέσει, ή να μην του αρέσει του κυρ-Ηλία, αλλά οι απαιτήσεις των δανειστών (εκτός από καταστροφικές) είναι και αντισυνταγματικές. Π.χ. δυστυχώς, ή ευτυχώς, οι απολύσεις στο Δημόσιο, υπό οιανδήποτε μορφή (και αυτό αφορά και το κωμικοτραγικό εφεύρημα της "εφεδρείας") είναι εξόφθαλμα αντισυνταγματικό. Πως να το κάνουμε, δηλαδή! Πρέπει να πούμε ότι είναι συνταγματικό; Και γιατί να το πούμε, αφού δεν είναι; Για το χατήρι της αγαπημένης του κυρ-Κανέλλη; (Περί της τρόϊκας των δανειστών, ο λόγος). Και γιατί να το κάνουμε αυτό; Προς χάρη των ανέργων του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι πρέπει να ... εμπλουτιστούν και με άνεργους από τον δημόσιο τομέα, έτσι ώστε το ... μενού να αποκτήσει μεγαλύτερη ποικιλία και να αυξηθεί η ανεργία;

    Αν δεν του αρέσουν οι διατάξεις του Συντάγματος; Ας ζητήσει την αλλαγή τους. Αλλά αυτό για να γίνει απαιτεί μια διαδικασία. Και μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, το Σύνταγμα ισχύει, ως έχει. Τι να κάνουμε, δηλαδή;

    Και τι συνιστά, ο κυρ-Ηλίας;

    Να καταργήσουμε, αμέσως, χωρίς χρονοτριβή και άνευ αντιλογίας τις διατάξεις, που δεν του αρέσουν. Ή να "ερμηνεύσουμε" τις διατάξεις του Συντάγματος, κατά πως θέλουν, επιθυμούν και διατάζουν οι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι της τρόϊκας των τοκογλυφικών δανειστών; Αυτό προφανώς, συνιστά ο Κανέλλης.

    Και όταν αύριο τα δικαστήρια κηρύξουν αντισυνταγματικές τις απαιτήσεις της τρόϊκας, τότε, προφανώς, θα πρέπει το ελληνικό κράτος να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις σχετικές δικαστικές αποφάσεις.

    Δηλαδή και στην μία και στην άλλη περίπτωση, ο Κανέλλης μας λέει ότι πρέπει να οδηγήσουμε την χώρα σε μια θεσμική εκτροπή, να καταργήσουμε την δημοκρατική αρχή του πολιτεύματος και να φέρουμε και σε επίσημο θεσμικό επίπεδο, μια χούντα, δίπλα στην ημιεπίσημη χούντα των δανειστών, που ουσιαστικά διοικεί την χώρα.


    Τι να του πει κανείς του κυρ-Ηλία. Πάντα τέτοιος ήταν. Ένας ολοκληρωτιστής (που, τώρα, το παίζει ντροπαλός, για να περιπέσει στην κατάσταση του τραγικού).

    Αλλά ο ολοκληρωτιστής, είτε είναι ντροπαλός, είτε όχι, είναι ολοκληρωτιστής. Και αυτό ήταν πάντα και παραμένει ο Ηλίας Κανέλλης.

    (Τώρα, το εάν αυτό είναι tragic, ή comic, αυτό είναι θέμα εκτίμησης και γούστου. Αν και περισσότερο φέρνει, προς το κωμικοτραγικό, αφού αυτό είναι που ταιριάζει στο ταπεραμέντο του κυρ-Ηλία)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εύλογον είναι να βρει υποστήριξη ο Αντώνης Ρουπακιώτης από το "αντισυστημικό" τόξο των "αντιμνημονιακών" ως φυλλάτοντα Θερμοπύλας του πελατειακού συστήματος. Τα περί Κανέλλη όμως είναι απλά λοιδορίες ενεντίον κάποιου που τολμά να συλλογίζεται και να μιλά ελεύθερα.
    Τάχουμε ξαναπεί Τάσο. Τρολάρεις ακατάπαυστα χωρίς ανταπόκριση. Γίνεσαι προκλητικός για να σε προσέξουν. Ναι αλλά ως εδώ - λυπήσου τους αναγνώστες και μαζέψου λιγάκι. Και σταμάτα να κάνεις τον έξυπνο έναντι όλων - δεν πουλάει. Τόχεις κάνει δεύτερο μπλογκ σου εδώ. Λίγη αυτοσυγκράτηση (και στους άδικους χαρακτηρισμούς)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο κ. Κανέλλης δεν κατηγορείται για το γεγονός ότι εκφράζει την γνώμη του. Επικρίνεται, για το περιεχόμενο των όσων λέει.

    Και για το περιεχόμενο αυτό, που αφορά την ολοκληρωτική νοοτροπία (η οποία τον χαρακτηρίζει και ως άτομο), που εκφράζει, με έναν "ντροπαλό" τρόπο, ουδέν λέγεις, αγαπητέ Γιώργο.

    Τα πράγματα είναι σαφή και συγκεκριμένα, έτσι όπως τα θέτει ο κ. Κανέλλης :

    Το Σύνταγμα και οι διατάξεις του πρέπει να τηρούνται, ή δεν πρέπει να τηρούνται; Αποτελείται το Σύνταγμα από διατάξεις από τις οποίες πρέπει εμείς (εγώ, εσύ, ο κ. Κανέλλης και - στο παρελθόν - ο Ιωάννης Μεταξάς, ή οποιοσδήποτε άλλος) να επιλέγουμε ποια διάταξη θα εφαρμόσουμε, και ποιά διάταξη δεν θα εφαρμόσουμε, κατά το δοκούν;

    Και εάν το Σύνταγμα, πρέπει να τηρείται, a la carte, σύμφωνα, με τις επιθυμίες των δανειστών, τότε, γιατί δεν είμαστε ειλικρινείς να το πούμε ανοικτά; Και γιατί να μην παραδώσουμε την διοίκηση του χρεωκοπημένου μας κράτους, απ' ευθείας, στους δανειστές, χωρίς την διαμεσολάβηση των εντόπιων υποτακτικών τους; Προς τι όλο αυτό το θέατρο;

    Έχεις άποψη, για αυτά τα θέματα;

    Ο κ. Κανέλλης έχει άποψη και την εξέφρασε. Και η άποψή του αυτή, για την a la carte τήρηση του Συντάγματος και των διατάξεών του, ταιριάζει με τις αντιλήψεις, που είχαν, για το ίδιο θέμα, οι μακαρίτες "εθνοσωτήριοι" δικτάτορες της 4/8/1936 και της 21/4/1967. Και ο κ. Ρουπακιώτης έχει άποψη και την εκφράζει, για το ίδιο θέμα. Και η άποψή του είναι αντίθετη από την άποψη του κ. Κανέλλη (ο βαθμός της ειλικρίνειάς του θα κριθεί στην πράξη και όχι στα λόγια. Και αυτό το λέω διότι είναι μέγιστο σφάλμα του που μετέχει στην παρούσα κυβέρνηση. Εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει, εάν και όταν το καταλάβει, προφανώς, θα σηκωθεί να φύγει).

    Εσύ, Γιώργο μου, ποιά άποψη έχεις;

    Την δική μου άποψη την ξέρεις. Η κυβέρνηση του τόπου δεν μπορεί να εφαρμόζει το Σύνταγμα, a la carte.

    Αν θέλει να μπει και αν νομίζει ότι είναι απαραίτητο να μπει, σε αυτή την διαδικασία, οφείλει, τουλάχιστον, να κηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το Σύνταγμα έχει σχετικές πρόνοιες, που προβλέπουν το διαδικαστικό σκέλος των ενεργειών, που απαιτούνται, για να γίνει κάτι τέτοιο, χωρίς, μάλιστα, να κλείσει η Βουλή και χωρίς να ανασταλεί ο δημοκρατικός έλεγχος των πράξεων της κυβέρνησης. Δεν έχει τολμήσει, μέχρι τώρα, να το πράξει, παρά το γεγονός ότι οι συνθήκες, που επικρατούν στην χώρα, εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια, είναι συνθήκες οι οποίες στοιχειοθετούν την ύπαρξη καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης. Όσο, όμως, δεν το πράττει, δεν μπορεί να εφαρμόζει το Σύνταγμα και τις διατάξεις του a la carte.

    Οπότε, ιδού, εμπρός της, πεδίον δόξης λαμπρόν. Hic Rhodus, hic salta.

    Όσον αφορά, το όσα έχω γράψει σε άλλα θέματα, όπως θα έχεις δει, σε ένα συγκεκριμένο κάποιος αναγνώστης με ρώτησε εάν έχω να προτείνω βιώσιμη εναλλακτική λύση. Και σε αυτό το ερώτημα απαντώ, στο συγκεκριμένο θρεντ. Η απάντηση είναι, προφανώς, μεγάλη, σε έκταση, αλλά αυτά τα ζητήματα δεν απαντώνται, με λίγα λόγια.

    Τώρα το εάν αυτό είναι ... τρολλ, τι να σου πω. Άποψή σου. Εσύ είσαι ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου, έσύ έχεις και το μαχαίρι και το πεπόνι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα της συνταγματικότητας είναι ζήτημα ερμηνείας - στις απόψεις Ρουπακιώτη δεν προστίθεται κύρος επειδή έχει χρηματίσει συνδικαλιστής - το αντίθετο θάλεγα.
      Έχει γίνει ανακόλουθος γιατί όντας υπουργός πολιτεύεται σαν συνδικαλιστής - άλλοι θα απαντήσουν για συνταγματικά θέματα (σου θυμίζω ότι και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών υποτίθεται ότι είναι συνταγματικός - και τύποις είναι - και προέρχεται από συνταγματολόγο - άρα το a la carte στο ελληνικό κράτος ανομίας ισχύει ούτως ή άλλως).
      Τώρα ξαφνικά μας έπιασε ο πόνος για το συνταγματικό ή όχι. Το σύνταγμα αλλάζει - η χώρα να παραμείνει στην διαφθορά και την κόπρο του πελατειακού κράτους;

      Διαγραφή
  4. Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων αποτελεί σαφέστατη συνταγματική διάταξη. Εδώ δεν χωρεί καμμία (βολική ή άβολη) ερμηνεία. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η διάταξη αυτή, ή εφαρμόζεται, ή δεν εφαρμόζεται.

    Και οι διατάξεις περί ευθύνης υπουργών είναι συνταγματικές διατάξεις. Μας αρέσουν, ή δεν μας αρέσουν, οι διατάξεις αυτές ισχύουν. Και εδώ, δυστυχώς, ή ευτυχώς, η διάζευξη είναι η ίδια.

    Και το γεγονός ότι ο Βενιζέλος έφτιαξε, όπως επιθυμούσε το πολιτικό σύστημα τις σχετικές διατάξεις, σημαίνει ότι αυτό δικαιολογεί την a la carte εφαρμογή των συνταγματικών κανόνων, κατά τις επιθυμίες των δανειστών της χώρας, ή οποιουδήποτε άλλου;

    Προφανώς, δεν είναι τώρα που μας έπιασε ο πόνος για την συνταγματικότητα. Πάντα, τουλάχιστον εγώ, ενδιαφερόμουν και ενδιαφέρομαι, για την συνταγματικότητα. Και δεν είμαι και τυπολάτρης, ούτε και οπαδός του "σκληρού" Συντάγματος. Θα το προτιμούσα, περισσότερο εύπλαστο.

    Και προφανώς, επίσης, το Σύνταγμα αλλάζει. Αλλά αλλάζει, με μια προβλεπόμενη διαδικασία αναθεώρησής του. Μέχρι, όμως, να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία αναθεώρησης, το Σύνταγμα ισχύει, ως έχει Γιώργο μου.

    Εκτός και εάν, η κυβέρνηση (η όποια κυβέρνηση) επιλέξει τις έκτακτες διαδικασίες, που προβλέπει το ίδιο το Σύνταγμα, τις οποίες και περιέγραψα, οπότε μπορεί να προβεί σε αναστολή κάποιων διατάξεών του. Και για να μην είμαστε και τυπολάτρες, εάν νομίζει ότι η κατάσταση ανάγκης, που διέρχεται η χώρα είναι τόσο σπουδαία και τόσο μεγάλη, μπορεί να εκδώσει τις απαραίτητες συντακτικές πράξεις και να προσφύγει στην λαϊκή ετυμηγορία, για την γρήγορη και έκτακτη αλλαγή θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος, που την εμποδίζουν στο όποιο εθνοσωτήριο έργο της. Αν νομίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει, πρέπει να μας το πει, χωρίς περιστροφές και να κινηθεί, τάχιστα και άνευ ολιγωρίας, προς αυτή την κατεύθυνση.

    Αυτό, που δεν μπορεί να κάνει, είναι το να αρνείται να εφαρμόσει τις συνταγματικές διατάξεις, ή να τις εφαρμόζει, a la carte, για όσο χρονικό διάστημα διοικεί την χώρα, υπό το νομικό καθεστώς των καθημερινών ομαλών και μη έκτακτων συνθηκών και για όσον καιρό δεν προχωρεί στις έκτακτες διαδικασίες, που προβλέπει το ίδιο το Σύνταγμα, προφανώς, επειδή κρίνει ότι οι συνθήκες, που επικρατούν στην χώρα, είναι κανονικές και δεν στοιχειοθετούν την ύπαρξη έκτακτης ανάγκης.

    Όσον αφορά την εφεδρεία του νόμου του Δημήτρη Ρέππα (Ν.4024/2011), οσονούπω, έρχονται δικαστικές αποφάσεις οι οποίες θα κρίνουν τις σχετικές διατάξεις του νόμου αυτού, ως αντισυνταγματικές. Και θα ακολουθήσουν και άλλες, που θα αφορούν και άλλες διατάξεις των εφαρμοστικών νόμων των Μνημονίων. Και ακριβώς, όπως το λες Γιώργο μου, τα δικαστήρια του ελληνικού κράστους, ως αρμόδια, κατά τον νόμο και κατά το Σύνταγμα, όργανα, θα απαντήσουν στα ζητήματα της συνταγματικότητας, προσδιορίζοντας ότι οι διατάξεις αυτές είναι αντισυνταγματικές (σε πληροφορώ ότι το έχουν κάνει ήδη και οι ενδιαφερόμενοι έχουν κερδίσει τα πρώτα δικαστήρια. Και θα κερδίσουν και στα επόμενα).

    Οπότε το ερώτημα, που σου έχω θέσει, αγαπητέ Γιώργο, το άφησες αναπάντητο :

    Εσύ ποιά άποψη έχεις; Πρέπει να εφαρμόζεται το Σύνταγμα και οι διατάξεις του, από την (όποια) ελληνική κυβέρνηση, ή όχι;

    Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και η τιμωρία των δεκάδων χιλιάδων επίορκων δημόσιων λειτουργών είναι συνταγματική διάταξη, αλλά δεν εφαρμόζεται... Τα συμβούλια κρίσεων στα οποία συμμετέχουν συνδικαλιστές είναι παράνομα, αλλά συνεχίζουν να λειτουργούν. Ο συνήγορος δημόσιας διοίκησης δεν έχει δικαίωμα ένστασης από την άνοιξη, κι αυτό είναι παράνομο αλλά είναι και νόμος!
      Καμιά συνταγματική διάταξη δεν εφαρμόζεται χωρίς την "ερμηνεία" της από την τρέχουσα εξουσία. Δεν τόξερες αυτό, εσύ ένας αριστερός; Και ρωτάς με την αφέλεια ενός άσχετου " αν πρέπει να εφαρμόζεται το σύνταγμα"; Τόσες δεκαετίες δεν εφαρμόζεται από το πελατειακό κράτος: που είναι η ισονομία των εργαζομένων; Γιατί δεν αξιολογούνται οι δημόσιες υπηρεσίες, γιατί δεν πληρώνει το κράτος για καθυστερήσεις και ληξιπρόθεσμα; Γιατί δεν καταργούνται άχρηστες οργανικές θέσεις και οι ΔΥ που απσχολούνται σε αυτές, όπως προβλέπει το Σύνταγμα; Μήπως η Αριστερά του Δημοσίου είναι πιο ίση από τους άλλους, πιο συνταγματική;
      Πρόκειται για καθαρή υποκρισία, δηλ., όπως μας συμφέρει. Τώρα μας συμφέρει να κρυβόμαστε πίσω από το "σύνταγμα" που καταπατούμε από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Και καλά οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές... λογικό είναι. Αλλά ο υπουργός; Αν θέλει να ερμηνεύει μόνος του κάθε μεταρρύθμιση ως αντισυνταγματική, προφανώς η θέση του δεν είναι στην κυβέρνηση αλλά στην αντιπολίτευση Συριζα, Καμμένου, ΧΑ.
      Αυτή είναι η ουσία του άρθρου και όχι ρητορικά ερωτήματα περί του "ποιανού δίκιο είναι ο νόμος" κλπ

      Διαγραφή
  5. Κάθε πατσαβούρι της τροϊκανής λογικής και της άρχουσας τάξης κοιτά πως θα γλύψει καλύτερα τα νέα αφεντικά,μπας και στάξει κανένα ψίχουλο στο ανοιχτό στόμα που περιμένει.Οι άνεργοι,οι άστεγοι,οι συνταξιούχοι,οι νέοι, στ'αρχίδια του. Το παιχνιδάκι είναι απλό.Διάσπαση της εργατικής τάξης,μας φταίνε οι μετανάστες,μας φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι,μας φταίει κάθε άλλος,ακόμη και το σύνταγμα,εκτός από τον πραγματικό ένοχο.

    Δε θα αργήσει η εξέγερση του κόσμου πού θα σαρώσει τέτοιους τιποτένιους,την πραγματική κόπρο του Αυγείου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα νέα αφεντικά τα γλείφει το πελατειακό σύστημα και οι εκπρόσωποί του στην εκάστοτε κυβέρνηση για να μην πειραχτούν οι πελάτες του. Έτσι όλοι οι άνεργοι προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα και οι φόροι πέφτουν οριζόντια εκεί που δεν υπάρχουν εισοδήματα για να μην πειραχτεί η κρατικοδίαιτη πυραμίδα επιδοτουμένων του συστήματος δήθεν επιχειρηματιών, συνδικαλιστών, αναξιολόγητων για τις υπηρεσίες τους ΔΥ, ευγενών επαγγελμάτων, ευγενών ταμείων, ευγενών συνταξιούχων, λαμογιών στελεχών της δημόσιας διοίκησης κλπ κλπ
      Η "εξέγερση του κόσμου" είναι μια απολίτική μπούρδα των κρατιστών, των insiders της μεταπολίτευσης, των υπαλλήλων κράτους και κομμάτων. Ας εξεγερθούν λοιπόν! 'Οσοι ζουν από την εργασία τους, την οποία χάνουν για να στηριχτεί ένα άχρηστο δημόσιο, δεν θάναι μαζί τους. Καλώς ή κακώς ήρθε η ώρα για το μεγάλο ξεκαθάρισμα σε αυτήν την χώρα - ελπίζω όχι με εμφύλιο αλλά συντεταγμένα.

      Διαγραφή
    2. Επί δύο χρόνια τουλάχιστον,επαναλαμβάνεις κάθε ηλίθιο νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα ποιότητας Τζήμερου-Μπακογιάννη.Μόνη σου έννοια η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και το μπουκάρισμα του ιδιωτικού κεφαλαίου στους κερδοφόρους τομείς παιδείας,υγείας,νερού,συγκοινωνιών,ηλεκτρικής ενέργειας κλπ. με αβάσταχτη αύξηση του κόστους για τον εργαζόμενο.Τον κάθε εργαζόμενο.

      Η ηλίθιος είσαι,ή πουλημένος,ή έχεις κάποιο ταξικό/προσωπικό συμφέρον.
      Το (1) το αποκλείω.Λέμε τώρα..
      Εάν ισχύει το (2) θα πληρώσεις κατά το "μεγάλο ξεκαθάρισμα".
      Κι αν ισχύει το (3) σε κατανοώ απόλυτα,αλλά τί να κάνουμε,είμαστε ταξικοί εχθροί.

      Καλή τύχη για την ώρα,και φρόντισε να πληρώσεις όοολους τους λογαριασμούς,χαράτσια,εφορίες,για χάρη του Σάλα,του Μυτιληναίου και της φάρας τους.

      Διαγραφή
    3. Με την απορία θα μείνεις...
      Πάντως ταξικό συμφέρον δεν έχω ούτε πουλημένος είμαι (δεν υπάρχει κανείς που να θέλει να με αγοράσει ούτως ή άλλως). Θα σου πρότεινα να ποντάρεις στο Νο 1...

      Διαγραφή
  6. Ο ρουπακιώτης ανήκει και εκπροσωπεί την γνωστή ομάδα δικηγόρων που θησαύρισαν τα τελευταία 40 χρόνια εκμεταλευόμενοι όλες τις τρύπες του συστήματος που έστησαν με νύχια και δόντια γιαυτό ακριβώς τον λόγο.
    Γι αυτόν ακριβώς διορίστηκε στην συγκεκριμένη θέση την συγκεκριμένη στιγμή. Και μέχρι στιγμής τα καταφέρνει περίφημα.
    Αυτοί που τον διόρισαν πρέπει να είναι απόλυτα ικανοποιημένοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιώργο μου, εξακολουθείς να μην απαντάς, επί της ουσίας.

    Προφανώς, κακώς και δεν εφαρμόστηκαν οι συνταγματικές διατάξεις, για τις απολύσεις όσων δημόσιων υπάλληλων, διεφθάρησαν, όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό το γεγονός σημαίνει ότι, αφού οι συνταγματικές διατάξεις δεν εφαρμόστηκαν, μία, ή δύο, ή πλίστες φορές, πρέπει να μην εφαρμόζονται, εσαεί;

    Και επαναλαμβάνω το ερώτημα :

    Πρέπει η κυβέρνηση του τόπου να εφαρμόζει το Σύνταγμα και τις διατάξεις του, ή δεν πρέπει να τις εφαρμόζει;

    Καταλαβαίνω την δυσκολία σου να απαντήσεις, ευθέως, στο ερώτημα. Μια απάντηση η οποία θα επιτρέπει στην κυβέρνηση να εφαρμόζει, κατά το δοκούν, τις συνταγματικές διατάξεις και να μην τις εφαρμόζει, κατά το συμφέρον των δανειστών της χώρας είναι μια δύσκολη απάντηση, για έναν αριστερό σαν εσένα (για τον minority opinion αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα - αυτός δεν έχει τέτοιου είδους "ευαισθησίες" -, αλλά για σένα αποτελεί), στον βαθμό, που έτσι, ανοίγει η πόρτα για μια αντιδημοκρατική εκτροπή, αφού, όταν αρχίσει κάποιος να αναγνωρίζει το δικαίωμα σε μια κυβέρνηση να μην εφαρμόζει μια συνταγματική διάταξη, τότε, οφείλει να της αναγνωρίσει το δικαίωμα να παύσει να εφαρμόζει και εκείνες τις διατάξεις του Συντάγματος, που αφορούν τον σκληρό πυρήνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, που έχει να κάνει, με την λαϊκή κυριαρχία και την ίδια την δημοκρατική αρχή.

    Προφανώς, το πρόβλημα, για έναν αριστερό και έναν απλό δημοκράτη, είναι τεράστιο, αφού του είναι δύσκολο να επωμισθεί μια τέτοια ευθύνη. Αλλά, εάν νομίζει ότι αυτή η δυνατότητα πρέπει να αναγνωρισθεί στην κυβέρνηση, τότε πρέπει να βγει και να το πει ευθέως. Δεν χρειάζεται να κρύβεται, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν βοηθάει την υπόθεση την οποία πιστεύει ότι πρέπει και ότι αξίζει τον κόπο να υπερασπισθεί.

    Και επειδή δεν είμαι ούτε δογματικός, ούτε σχολαστικός, για να βοηθήσω στον απεγκλωβισμό από τέτοιου είδους άγχη, περιέγραψα δύο ειδών διαδικασίες, οι οποίες μπορούν να συμβαδίσουν με την δημοκρατική αρχή και τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας.
    Μία στενά θεσμική, αφού η κυβέρνηση μπορεί να καταφύγει στην διαδικασία, που το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει, για να αναστείλει κάποιες από τις διατάξεις του που την δυσκολεύουν στο έργο της, κηρύσσοντας την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στον βαθμό που οι περιστάσεις της επιτρέπουν να επικαλεσθεί την ύπαρξη λόγων που στοιχειοθετούν την υπόσταση αυτής της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και φυσικά, ουδείς εχέφρων άνθρωπος θα μπορέσει να αρνηθεί το γεγονός ότι αυτή υφίσταται.

    Και άλλη μία που ξεπερνάει το ίδιο το Σύνταγμα και τις προβλέψεις του, χωρίς την κατάργηση του σκληρού πυρήνα της δημοκρατικής αρχής του πολιτεύματος και της λαϊκής κυριαρχίας, σύμφωνα με την οποία, η χώρα μπορεί να κυβερνηθεί, προσωρινά, με μια σειρά από συντακτικές πράξεις, μέχρις ότου προκηρυχθούν εκλογές για Συντακτική Βουλή και μέχρις ότου αυτή η Συντακτική Βουλή ψηφίσει ένα νέο Σύνταγμα, προκειμένου και οι συνταγματικές αλλαγές, που κρίνει αναγκαίες η κυβέρνηση, για την σωτηρία της χώρας, να γίνουν, χωρίς χρονοτριβή, αλλά και για να διορθωθούν διατάξεις του Συντάγματος, που έχουν θέσει στο απυρόβλητο το φαύλο πολιτικό σύστημα (π.χ. διατάξεις περί ποινικής ευθύνης υπουργών, τα αδικήματα των οποίων έχουν παραγραφεί και τα οποία μπορούν να αναβιώσουν, με συντακτικές πράξεις της κυβερνήσεως).

    Αν η κυβέρνηση κρίνει ότι πρέπει να κυβερνήσει τον τόπο, για ένα διάστημα, με κάποια από αυτές τις διαδικασίες, πρέπει να βγει να μας το πει και να το διακηρύξει. Σοφόν το σαφές, σε αυτές τις περιπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν, όμως, Γιώργο μου, εξακολουθεί να κυβερνά, με τις τρέχουσες διαδικασίες που παραπέμπουν σε διαδικασίες διαχείρισης των δημοσίων υποθέσεων, οι οποίες διαδικασίες τηρούνται σε ομαλές διαχειριστικές περιόδους, τότε, δεν μπορεί να εφαρμόζει το Σύνταγμα a la carte. Οφείλει να το εφαρμόζει έτσι όπως αυτό έχει και με τις διατάξεις, που έχει, μέχρι να τις αναθεωρήσει, με την χρονοβόρα διαδικασία που το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει.

    Αυτό κάνει ο Αντώνης Ρουπακιώτης, ως κυβερνητικός λειτουργός. Τι περιμένεις, δηλαδή, Γιώργο μου, να πει ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης στους τροϊκανούς (διότι, ουσιαστικά, όσα λέει, σε αυτούς απευθύνονται); "Μπείτε σκυλιά και αλέστε και αλεστικά μη δίνετε", επειδή προηγουμένως και άλλοι πριν από αυτούς παραβίασαν και δεν εφάρμοσαν τις διατάξεις του κειμένου Συντάγματος; (Το αν είναι ειλικρινής, ή όχι σε αυτά που λέει και πράττει, αυτό είναι κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο, είναι υπό εξέταση και σίγουρα, θα κριθεί, διότι έρχεται, οσονούπω, η ώρα του τέλους του παιχνιδιού).

    Ως εκ τούτου, αγαπητέ Γιώργο, το ερώτημα που έχει, εκ των πραγμάτων, τεθεί, έχει μείνει, επί της ουσίας, αναπάντητο, εκ μέρους σου.

    Πρέπει η κυβέρνηση του τόπου να εφαρμόζει το Σύνταγμα και τις διατάξεις του, ή δεν πρέπει να τις εφαρμόζει;

    (Υ.Γ. : Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, ούτε δεξιό. Αν εσύ θεωρείς, ή με κατατάσσεις, ως αριστερό, ουδέν πρόβλημα)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν τουλάχιστον επτά απαντήσεις στο ερώτημά σου Τάσο. Για την ώρα σου απαντώ με την πρώτη: Και πρέπει και δεν πρέπει. Εξαρτάται.
      Ούτως ή άλλως δεν είμαστε δογματικοί ούτε θα περιμένουμε την επόμενη αναθεώρηση για ότι είναι αυτονόητο - όπως η κατάργηση της μονιμότητας χωρίς συνεχή αξιολόγηση. Η πολιτική είναι η πιο βρώμικη δουλειά αλλά κάποιοι πρέπει να την κάνουν και να λύνουν προβλήματα και όχι να υποτάσσονται στα ιερά βιβλία.

      Διαγραφή
    2. Επίσης κάνεις ένα λάθος. Δεν "είμαι αριστερός". Δεν νοιώθω η αριστερά να έχει -εδώ και καιρό - κάποια απάντηση για τα σημερινά προβλήματα. Τέτοια που να απαιτεί και κάποια στράτευση όπως κάποτε που πολεμούσε δικτατορίες, απαιτούσε δικαιώματα και ελευθερίες. Σήμερα εκτός από ένα μικρό ανανεωτικό της τμήμα αποτελεί δύναμη οπισθοδρόμησης. Ούτε από τον συγκεντρωτισμό της δεν μπορεί να απαλλαγεί. Τέλος πάντων δεν βλέπω την πολιτική με την κλασσική γεωγραφική αντίληψη - κι α με βάλεις με το ζόρι σε αυτήν, προς το κέντρο θα κατευθυνθώ - μήπως η οικολογία κεντρώα δεν είναι στην πραγματικότητα; Ο τρίτος δρόμος, η μέση οδός. Τι θα πει άλλωστε μη δογματικός; Αν μη τι άλλο να μην ανήκεις σε ομάδες παρά μόνο σκοπού και για όσο διαρκεί ο αγώνας - δεν χρειάζεται να τεμαχίζουν τη ζωή σου γενικά και άνευ λόγου...

      Διαγραφή
  9. Λες, λοιπόν, ότι πρέπει και δεν πρέπει να εφαρμόζονται οι συνταγματικές διατάξεις από την κυβέρνηση. Μάλιστα. Προφανώς, είναι ζήτημα συγκυρίας, κατά την γνώμη σου.

    Αλλά, εάν δεν πρέπει να εφαρμόζονται κάποιες από τις συνταγματικές διατάξεις, τότε η κυβέρνηση δεν μπορεί να μεταχειρίζεται μεθόδους διοίκησης, οι οποίες προσιδιάζουν σε ομαλές διαχειριστικές περιόδους. Στην περίπτωση, που θεωρεί ότι υπάρχει άμεση και επείγουσα ανάγκη, η αντιμετώπιση της οποίας δεν μπορεί να γίνει εντός των πλαισίων του κειμένου Συντάγματος, τότε πρέπει να κηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και να διαχειρισθεί τις περιστάσεις, σύμφωνα με τις διαχειριστικές δυνατότητες, που της δίνει αυτό το νομικό καθεστώς. Το Σύνταγμα προβλέπει τέτοιες διαδικασίες. Η κυβέρνηση, λοιπόν, πρέπει να αναλάβει την σχετική ευθύνη - όσο βαριά και αν είναι αυτή - και να το πει στον πληθυσμό της χώρας, ανοικτά και ξεκάθαρα. Και φυσικά, όπως έχω γράψει, αυτό μπορεί να το κάνει, χωρίς να καταργήσει τον σκληρό πυρήνα του αστικοδημοκρατικού πολιτεύματος, δηλαδή την λαϊκή κυριαρχία και τον δημοκρατικό έλεγχο των πράξεών της. Όπως, επίσης, εάν κρίνει ότι οι καταστάσεις είναι τόσο επείγουσες και τραγικές - όσο ισχυρίζεται η ίδια και όσο ισχυρίζονταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, κατά την διάρκεια των δύο τελευταίων ετών -, τότε μπορεί να προχωρήσει και σε Συντακτικές Πράξεις και σε συνταγματικό δημοψήφισμα, προκειμένου να σώσει τον τόπο, εφ' όσον κρίνει ότι υφίσταται θέμα διάσωσής του, από άμεσα επικείμενο κίνδυνο, που έχει να κάνει με την ίδια της την υπόσταση.

    Έτσι, λοιπόν, ο Αντώνης Ρουπακιώτης έχει δίκιο, σε όσα λέει (το εάν είναι ειλικρινής, αυτό είναι το ζητούμενο και θα προκύψει από τα έργα του) στους τροϊκανούς - οι οποίοι τροϊκανοί και τα αφεντικά τους, επίσης, δεν θέλουν την επισημοποίηση ενός νομικού καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης στην Ελλάδα, όχι για λόγους, που έχουν να κάνουν με τις "δημοκρατικές ευαισθησίες" τους, αλλά έχουν να κάνουν με τα εντελώς ιδιοτελή συμφέροντα των τοκογλυφικών δανειστών, που εκπροσωπούν -, αφού είναι υπουργός μιας κυβέρνησης, η οποία διαχειρίζεται, με τις συνήθεις συνταγματικές διαδικασίες, τα παρόντα δημόσια πράγματα της χώρας. Με τα δεδομένα αυτά, η συνταγματικότητα των πράξεων της κυβέρνησης είναι αναγκαία και απαραίτητη. Αν τα δεδομένα αλλάξουν και η κυβέρνηση επιλέξει διαδικασίες διοίκησης, που προσιδιάζουν σε έκτακτες περιστάσεις, τότε όλα είναι συζητήσιμα. Αλλά για να γίνουν όλα συζητησιμα, πρέπει η κυβέρνηση να αλλάξει το συνταγματικό και νομικό πλαίσιο διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων.

    Όσο, όμως, ακολουθεί το νομικό καθεστώς της ομαλής και συνήθους διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων της χώρας, τότε οφείλει να να εφαρμόζει τις κείμενες συνταγματικές διατάξεις, διότι, εφαρμόζοντας μεθόδους διοίκησης που ταιριάζουν σε ομαλές συνθήκες πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού βίου, προφανώς εκτιμά ότι δεν υφίστανται έκτακτες συνθήκες, οι οποίες απαιτούν και έκτακτες διαχειριστικές μεθόδους, παρά τα όσα ισχυρίζεται. Και τούτο διότι δεν είναι λογικό, από την μια πλευρά, να επικαλείται, διαρκώς, την ύπαρξη "εκτάκτων συνθηκών" και από την άλλη, να ακολουθεί διαδικασίες διοίκησης, που ακολουθούνται στις περιόδους, που οι συνθήκες στην χώρα είναι συνήθεις και ομαλές. Έτσι, δίνει την εικόνα ότι η όλη υπόθεση έχει αποκτήσει και έναν προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Και με αυτόν τον τρόπο, απλούστατα, δεν γίνεται πειστική. Και καλώς δεν γίνεται πειστική από τον πληθυσμό.

    Όσον αφορά, το εάν είσαι αριστερός, ή όχι, προφανώς, μπορεί να είσαι ό,τι θέλεις. Κανείς δεν μπορεί να σου πει το τι είσαι και το τι δεν είσαι.

    (Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν έκανα λάθος, διότι εσύ μόνος σου προσδιοριζόσουν, μέχρι πρόσφατα, ότι είσαι αριστερός. Βέβαια, αυτό ολίγη αξία έχει, διότι όλοι μας μπορούμε, ανά πάσα στιγμή, να επαναπροσδιορίζουμε την θέση μας, την στάση μας και τις απόψεις μας, όταν πρέπει, ή όποτε εμείς νομίζουμε ότι πρέπει να το κάνουμε. Το αναφέρω, απλώς, για ιστορικούς λόγους)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU