Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί η "εμπροσθοβαρής" καταβολή των δόσεων της βοήθειας προς την Ελλάδα, εντός του δεύτερου πακέτου διάσωσης, είναι τελικά η πιο πιθανή εκδοχή

Μέρκελ - Ολάντ: Σβήνοντας τη φωτιά... 
Μέρκελ: κρατήστε την Ελλάδα στην ευρωζώνη!  
©Der Spiegel 



των Κόνσταντιν Φον Χαμερστάιν, Κρίστιαν Ράιερμαν και Κριστόφ Σουλτ

Τα «μάντρα» είναι σύντομες, παροιμιακές φράσεις που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά για λόγους διαλογισμού. 

Απαγγέλλονται, τραγουδιούνται, ψιθυρίζονται, επαναλαμβάνονται διανοητικά, καμιά φορά γράφονται σε χαρτιά που καταπίνονται.
Πρόσφατα η Γερμανίδα καγκελάριος επέλεξε την συνηθέστερη εκδοχή, την εκφώνηση. 
Το μάντρα της 'Ανγκελα Μέρκελ (Angela Merkel) συνίσταται σε μια γερμανική φράση, που μεταφράζεται σε «περιμένουμε την έκθεση της τρόικα». 
Την επαναλαμβάνει όποτε της δίνεται η ευκαιρία, όπως πριν λίγες εβδομάδες, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφτηκε το Βερολίνο.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός επιστήμων για να κατανοήσει τον ελιγμό της Μέρκελ: η καγκελάριος αγοράζει χρόνο. 
Δια της επαναλήψεως ευελπιστεί να καθησυχάσει το κοινό και τις διαβόητα νευρικές χρηματαγορές -και τελικά να πείσει ότι το τι θα συμπεράνει η τρόικα για την εξέλιξη της αποστολής της στην Ελλάδα είναι πράγματι σημαντικό. 
Αλλά δεν είναι: στην πραγματικότητα η Μέρκελ έχει ήδη λάβει τις αποφάσεις της. Μετά από μακρύ δισταγμό, συμπαρατάχθηκε με τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ (François Hollande) και την «ευρωπαϊκή επιτροπή» (Κομισιόν).
Η έκθεση της τρόικα που αποτελείται από την Κομισιόν, το «διεθνές νομισματικό ταμείο» (ΔΝΤ) και την «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα»(ΕΚΤ) και που ξεκίνησε την πραγματολογική της έρευνα εδώ και μερικές μέρες, αναμφίβολα θα συμπεράνει πως η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει στην ευρωζώνη.
Καινοφανής αποφασιστικότητα

Αν αυτό συμβεί, το φθινόπωρο κι άλλα λεφτά θα ρεύσουν προς το υπερχρεωμένο βαλκανικό κράτος. Κι αν πετύχει το κόλπο που έχει σκεφτεί η Μέρκελ, δεν θα υπάρχει καν τρίτο «πακέτο διάσωσης» προς την Ελλάδα, που θα χρειαζόταν την υπερψήφιση του γερμανικού κοινοβουλίου, της «μπούντεσταγκ».

Η καινοφανής αποφασιστικότητα να διασωθεί η Ελλάδα σηματοδοτεί μια εντυπωσιακή αναστροφή στην πολιτική της καγκελαρίου. Μέχρι πριν λίγο καιρό, η Μέρκελ προετοιμαζόταν να αφήσει στην τύχη της την χώρα αυτή αν δεν τηρούσε τις δεσμεύσεις της. Αλλά τώρα θεωρεί πως τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι μια επιλογή υπέρμετρα ριψοκίνδυνη.
Στην καγκελαρία του Βερολίνου, οι αξιωματούχοι φοβούνται πως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ένα «ντόμινο» ανάλογο με αυτό που προκάλεσε η χρεοκοπία της «Λέμαν Μπράδερς» τον Σεπτέμβριο του 2008. Τότε η κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας της Νέας Υόρκης βύθισε στο χάος ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία. Μόνο στην Γερμανία, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 5% και χάθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Εξίσου σημαντικό όμως θα ήταν για την Μέρκελ και το πολιτικό κόστος. 
Αν η Ελλάδα αποχωρούσε από την ευρωζώνη, οι σύμβουλοί της φοβούνται πως θα ήταν πλέον αναγκαίο να συναφθεί μια κοινή δημοσιονομική ένωση, ώστε να σταθεροποιηθούν οι προβληματικές χώρες σαν την Ιταλία και την Ισπανία. 
Θα δημιουργούνται τότε μια παράδοξη κατάσταση: η Γερμανία θα ...
έχει εξαντλήσει την αυστηρότητά της στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να αποδεχθεί τελικά τα ευρωομόλογα, στα οποία αντιτίθενται μαζικά οι Γερμανοί ψηφοφόροι.

Στην κατάψυξη

Η πελώρια πολιτική πίεση προς την κατεύθυνση αυτή, αποτυπώθηκε στην αμφιλεγόμενη απόφαση της ΕΚΤ της περασμένης Πέμπτης να αγοράσει ει δυνατόν απεριόριστες ποσότητα κρατικών ομολόγων από τα παραπαίοντα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.

Οπότε η καγκελάριος έλαβε τις αποφάσεις της, και τώρα ως συνήθως θα κινηθεί αναλόγως. Προς το παρόν το πρόβλημα θα τοποθετηθεί στην κατάψυξη και θα ανασυρθεί κάποια στιγμή μετά της γενικές εκλογές του 2013, όταν θα έχει λήξει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης.
Είναι μολοταύτα σαφές πως ο εκσυγχρονισμός της αδέκαρης Ελλάδας θα απαιτήσει δεκαετίες. «Η Ελλάδα είναι ανατολίτικη χώρα» όπως δήλωσε σε μια συνέντευξη στο «Σπίγκελ» ο τέως Γάλλος πρόεδρος Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν (Valéry Giscard d'Estaing).

Η προσέγγιση της Μέρκελ εμπεριέχει προφανείς κινδύνους και πιθανές παρενέργειες. Μόλις πάρει τα λεφτά της η Ελλάδα, είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση των Αθηνών να ξεχάσει τις υπεσχημένες μεταρρυθμίσεις. Δεν θα είναι δα η πρώτη φορά.

"Μέγιστη πίεση"

Όταν πρόσφατα επισκέφθηκε το Βερολίνο ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς,κρατήθηκε στο σκοτάδι όσον αφορά την αλλαγή της στάσης των Γερμανών ιθυνόντων. 
Η Μέρκελ μάλιστα ανακοίνωσε στους συνεργάτες της πως χρειάζεται να ασκηθεί «μέγιστη πίεση» στον πρωθυπουργό, ούτως ώστε να εφαρμόσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Παράλληλα, επαίνεσε τον Έλληνα ομόλογό της: η Μέρκελ τόνισε πως ο Σαμαράς καλείται να παίξει έναν «ιστορικό ρόλο» για την χώρα του, προσθέτοντας πόσο είχε εντυπωσιασθεί από τις παρατηρήσεις του: «χρειαζόταν έναν καλό λόγο», παρατήρησε.

Η Μέρκελ τώρα προτίθεται να δει πώς θα αξιοποιήσει αυτόν τον «καλό λόγο». 
Σύμφωνα με το σχέδιό της, η έκθεση της τρόικα θα παρουσιάσει την κατάσταση στην Ελλάδα λιγότερο καταστροφική του αναμενομένου, όπως απαιτείται για να εκταμιευθεί η επόμενη δόση του προγράμματος στήριξης της Ελλάδας. 
«Πρέπει να βρούμε μια λύση», επισήμανε την περασμένη εβδομάδα η Μέρκελ στο επιτελείο της.

Οι πρώτοι που δυσθυμούν στην ιδέα η εικόνα της Ελλάδας να εμφανιστεί πιο ρόδινη από ότι είναι στην πραγματικότητα δεν είναι άλλοι από τους απεσταλμένους της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ (Christine Lagarde). Αλλά η Μέρκελ αισιοδοξεί πως τελικά θα ασπαστούν κι εκείνοι την προσέγγισή της. 
Όσο αυστηρές κι αν είναι οι προδιαγραφές λειτουργίας του ΔΝΤ, υπάρχει πάντα περιθώριο για πολλούς ελιγμούς όσον αφορά τις σχέσεις του με τους αποδέκτες βοήθειας -της Ελλάδας στη συγκεκριμένη περίσταση.
Αυτός ο εξωραϊσμός της πραγματικότητας είναι εφικτός χάρη στην λεγόμενη «από τα πάνω» μέθοδο, που είναι δημοφιλής στον κόσμο των επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει την αλλαγή των παραμέτρων ενός μοντέλου έως ότου το ευρεθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αλλάζοντας τις μεταβλητές

Η καρδιά της έκθεσης της τρόικα στηρίζεται στη λεγόμενη «ανάλυση βιωσιμότητας χρέους», που υπολογίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες το ελληνικό χρέος θα μειωνόταν στο μισό -ως το βιώσιμο 120% του ΑΕΠ το 2020. 
Χαριτολογώντας, οι ειδήμονες της τρόικα λένε πως αυτή η μέθοδος μετράει πολλά πράγματα, και η πρόγνωση της εξέλιξης του χρέους δεν ανήκει σε αυτά. Μόνο μια μεταβλητή αν αλλάξει, μπορεί να προκύψει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 
Οι ειδήμονες τηςτρόικα είναι «μάστορες» σε κάτι τέτοια. Τον Φεβρουάριο, όταν η ευρωομάδα των υπουργών οικονομικών εκπονούσε το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, πέρασαν ένα τετράωρο με υπολογισμούς πριν καταφέρουν να φτάσουν σε χρέος της τάξης του 120% του ΑΕΠ. Πρόκειται για μια άσκηση που μπορούν να επαναλάβουν ξανά, αν κριθεί απαραίτητο.
Οπότε η τρόικα μπορεί να καταλήξει πως η Ελλάδα έχει κάνει βήματα προόδου. Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, τα αναπόφευκτα κενά στα στοιχεία θα υποτιμηθούν, θεωρούμενα ως ατυχείς μεν, αλλά πρόσκαιρες αποκλίσεις από τους στόχους του προγράμματος, που θα αντιμετωπισθούν αναγκαστικά στο πλαίσιο του τρέχοντος δεύτερου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας. 
Στο κάτω-κάτω, αν οι αποκλίσεις αυτές αποδειχθούν πολύ έντονες, ίσως να χρειαστεί και τρίτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία. 
Όπως έχουν ήδη προειδοποιήσει οι Γερμανοί τους Ευρωπαίους εταίρους τους, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να υπερψηφιστεί κάτι τέτοιο από την «μπούντεσταγκ». Ως εκ τούτου δεν θα υπάρξει νέα χρηματοδότηση στην Ελλάδα. Αντιθέτως, το Βερολίνο σκοπεύει να τροποποιήσει το υφιστάμενο δεύτερο πακέτο διάσωσης με τρόπο ώστε να φαίνεται πως η Ελλάδα τα καταφέρνει, τουλάχιστο προς το παρόν.

Κλωτσώντας παρακάτω το κονσερβοκούτι

Μια εκδοχή θα ήταν η παρακάτω: αν οι Έλληνες χρειαστούν περισσότερα λεφτά το φθινόπωρο, να αυξηθούν οι αμέσως επόμενες δόσεις, εις βάρος εκείνων που ακολουθούν αργότερα. Αυτή η προσέγγιση θα πρόσφερε στην καγκελάριο ένα σημαντικό πλεονέκτημα: δεν θα γινόταν αντιληπτή ως το 2014, όταν λήξει το πρόγραμμα διάσωσης, ανεξαρτήτως του αν τα χρήματα αποδειχθεί ως τότε πως ήταν επαρκή ή όχι. Εν πάση περιπτώσει πάντως, θα βρισκόμαστε ήδη αρκετούς μήνες μετά τις επόμενες γενικές εκλογές.
Η τροποποίηση του τρέχοντος προγράμματος διάσωσης δεν απαιτεί την έγκριση της «μπούντεσταγκ». Μολοταύτα, η καγκελάριος προτίθεται να την υποβάλει στο κοινοβούλιο προς έγκριση. Αναφέρεται πως η Μέρκελ διαβεβαίωσε τους στενούς συνεργάτες της πως όταν έρθει ο καιρός, είναι πεπεισμένη πως θα κερδίσει την πλειοψηφία του κοινοβουλίου υπέρ των τροποποιήσεων του προγράμματος.
Ακόμα κι αν οι περισσότεροι βουλευτές απορρίπτουν την ιδέα ενός τρίτου προγράμματος ενίσχυσης της Ελλάδας, θα είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί στο να εκφραστούν με τρόπο που θα απέβαλλε την Ελλάδα από την ευρωζώνη, πράγμα που η Μέρκελ εκτιμά πως είναι ακριβώς ό,τι θα συμβεί σε περίπτωση μην τροποποίησης του τρέχοντος προγράμματος.

Όσο για την κρίσιμη έκθεση αξιολόγησης της τρόικα, αυτή μπορεί να καθυστερήσει κι άλλο. 
Αρχικά η δημοσίευσή της ήταν προγραμματισμένη για τα τέλη του Αυγούστου, με την επόμενη δόση να εκταμιεύεται τον Σεπτέμβριο. Αλλά την περασμένη εβδομάδα οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών έλεγαν πως η μοίρα της Ελλάδας τελικά δεν πρόκειται να κριθεί πριν τις αρχές Νοεμβρίου, εν μέρει σε μια κίνηση αβρότητας προς τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ
Ο πρόεδρος Ομπάμα (Obama) διαμήνυσε πως δεν έχει καμία διάθεση να επιτρέψει να διακινδυνεύσει την επανεκλογή του λόγω τυχόν κλιμάκωσης της κρίσης του ευρώ. Εξάλλου στις Βρυξέλλες θεωρείται πως η αναβολή της έκθεσης δεν είναι πρόβλημα, αφού η Αθήνα διαθέτει αρκετή ρευστότητα για «να την βγάλει» ως τότε.

Μια αγάπη γεννιέται

Οι προσεκτικοί παρατηρητές παρατήρησαν ήδη εδώ και δύο εβδομάδες την ξαφνική αλλαγή των συναισθημάτων της καγκελαρίου. 
Η Μέρκελ, που ο πατέρας της ήταν πάστορας στην κομμουνιστική ανατολική Γερμανία, έξαφνα ανακάλυψε πολύ βαθιά συναισθήματα απέναντι στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό
Εξέφρασε συμπόνια για «όσα χρειάστηκε να περάσουν οι Έλληνες» και είπε πως τα προβλήματά τους «κάνουν την καρδιά μας να ματώνει».

Ως τότε, η Μέρκελ και ο υπουργός οικονομικών της Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (Wolfgang Schäuble), θεωρούνταν υποστηρικτές της θεωρίας «της αλυσίδας»
Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, η νομισματική ενότητα είναι μια αλυσίδα, και κάθε κράτος-μέλος να είναι ένας κρίκος της. Αν η Ελλάδα, που ήταν ο τελευταίος και πιο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας σπάσει, η αλυσίδα συνολικά θα δυναμώσει.

Αλλά από το καλοκαίρι και μετά, στο επιτελείο της Μέρκελ υπερίσχυσε η θεωρία του «ντόμινο», σύμφωνα με την οποία τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη όχι απλά δεν θα ενίσχυε το κοινό νόμισμα, αλλά αντιθέτως η πτώση της Ελλάδας θα συμπαρέσυρε τη μια χώρα μετά την άλλη, διακινδυνεύοντας την κατάρρευση ολόκληρου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. 
Οι θεωρητικοί του «ντόμινο» θεωρούν πως οι επιπτώσεις της κατάρρευσης της Ελλάδας θα ήταν καταστροφικές και ανυπολόγιστες για την οικονομία, την ανάπτυξη και την απασχόληση. Το μόνο σίγουρο είναι πως η πτώχευση της Ελλάδας θα στοιχίσει στην Γερμανία τουλάχιστο 62 δις ευρώ. 
Αυτό είναι το κολοσσιαίο ποσό που οι Έλληνες και η κεντρική τους τράπεζα οφείλουν στους Γερμανούς και που εκείνοι καλά θα έκαναν να ξεχάσουν σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας.

Η πτώση των ντόμινο

Αλλά τα προβλήματα δεν θα τελείωναν εδώ. Προκειμένου να προστατεύσουν τα εναπομείναντα εξασθενημένα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, σαν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία, θα χρειαζόταν να εκταμιευθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ; Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αυτό; 
Υπάρχουν τρία ενδεχόμενα: με μεγαλύτερα προγράμματα διάσωσης, έκδοση ευρωομολόγων ή κάποιου είδους αμοιβαίας εγγυοδοσίας του δανεισμού των κρατών-μελών. 
Σε κάθε περίπτωση, η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα αποδειχθεί πανάκριβη για την Γερμανία.

Τελικά οι οπαδοί της θεωρίας του «ντόμινο» επικράτησαν. 
Οτιδήποτε προωθεί την κοινή ευρωπαϊκή εγγυοδοσία του δανεισμού ή την κοινή διαχείριση του ευρωπαϊκού χρέους, ισοδυναμεί με εφιάλτη για την καγκελάριο. Γνωρίζει πως η πλειοψηφία των Γερμανών απορρίπτει κάθε ιδέα έκδοσης ευρωομολόγων και κάθε σκέψη να αναλάβει ο γερμανικός λαός την διαχείριση του χρέους άλλων ευρωπαϊκών κρατών. 
Κάθε εξέλιξη προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την επανεκλογή της στις εκλογές του επομένου έτους.
Αλλά η φράξια των οπαδών της θεωρίας του «ντόμινο» στον εσωτερικό κύκλο των στενών συνεργατών της καγκελαρίου Μέρκελ έτυχε της υποστήριξης ενός ανθρώπου που έτεινε να αντιμάχεται την καγκελάριο τις τελευταίες πολλές εβδομάδες: του προέδρου της γερμανικής κεντρικής τράπεζας Γιενς Βάιντμαν (Jens Weidmann), άλλοτε συμβούλου της Μέρκελ που θεωρεί σήμερα πως το καλύτερο είναι να παραμείνει μακροπρόθεσμα η Ελλάδα στην ευρωζώνη.

Εντούτοις, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς συμμάχους της Μέρκελ εξακολουθεί να παραμένει οπαδός της θεωρίας της «αλυσίδας». Ο Γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ήδη υπονοήσει στους συναδέρφους του της ευρωομάδας πως θεωρεί «λελογισμένο»τον κίνδυνο της αποβολής της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Κατά την διάρκεια μιας επίσκεψής του στην Ολλανδία, αναφέρθηκε πως ο Σόιμπλεεξομολογήθηκε στον Ολλανδό ομόλογό του Γιαν Κέες Ντε Γιάγκερ (Jan Kees de Jager) πως η εκδίωξη της Ελλάδας είναι το μόνο γεγονός που θα μπορούσε να κατευνάσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους ώστε να πειστούν να διατηρήσουν την ενότητα της ευρωζώνης και να επιδοτήσουνde facto τα πολλά επόμενα χρόνια κράτη-μέλη σαν την Ιταλία και την Ισπανία. 
Εκ πρώτης όψεως, αυτή η είδηση αντιφάσκει με την εικόνα του Σόιμπλε ως αφοσιωμένου ευρωπαϊστή. Αλλά αυτό που επιθυμεί στην πραγματικότητα είναι ακριβώς η ενδυνάμωση της ευρωζώνης -έστω μέσω της συρρίκνωσής της.

Η «μεγάλη εικόνα»

Η Μέρκελ βλέπει τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Σύμφωνα με στενούς της συνεργάτες, εξακολουθεί να μένει προσηλωμένη στην «μεγάλη εικόνα». 
Αναφέρεται πως η καγκελάριος συναισθάνεται πως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν έχει την πολυτέλεια να δει τη δημοκρατία να καταρρέει σε ένα από τα κράτη-μέλη της. Σημειώνει επίσης πως η Ελλάδα ανήκει στο ΝΑΤΟ και είναι σημαντικός σύμμαχος της δύσης στην ανατολική Μεσόγειο, μια περιοχή που έχει ήδη ένα σωρό «καυτά» σημεία.
Αλλά για την Μέρκελ η εσωτερική πολιτική της Γερμανίας δεν είναι άσχετη με αυτή την «μεγάλη εικόνα». Η νέα, ανεκτική της στάση, τής δίνει το πλεονέκτημα να μπορεί να φτάσει ως τις εκλογές του επομένου Σεπτεμβρίου αποφεύγοντας την αναταραχή που θα προκαλούσε τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την νομισματική ένωση.
Σε αντάλλαγμα είναι έτοιμη να τα παίξει όλα για όλα: αν όλα πάνε σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της, η «εμπροσθοβαρής» καταβολή των δόσεων της βοήθειας προς την Ελλάδα, εντός του δεύτερου πακέτου διάσωσής της, δεν θα έχει σοβαρές πολιτικές επιπτώσεις. Θα ανέβαλε κάθε περαιτέρω ενασχόληση με την Ελλάδα στο απροσδιόριστο μέλλον. 
Αν είναι τυχερή, ως τότε οι Έλληνες θα έχουν πάψει να μπερδεύονται στα πόδια της και θα χρειάζονται λιγότερα λεφτά, καθώς οι μεταρρυθμίσεις που θα έχουν εφαρμοστεί ως τότε θα έχουν αρχίσει να αποδίδουν. Αν τα πράγματα στραβώσουν, η Μέρκελ θα εξακολουθήσει να διαθέτει περιθώρια ελιγμών, ενώ κατά πάσα πιθανότητα οι εκλογές για την επανεκλογή της θα έχουν ήδη ολοκληρωθεί.
Υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα η ελληνική οικονομία να αποδώσει τόσο άσχημα που να ξεμείνει από λεφτά πριν καν λήξει το τρέχον πακέτο στήριξης. Αυτό για την Μέρκελ θα ήταν το χειρότερο σενάριο. Μολοταύτα, είναι πρόθυμη να αναλάβει συνειδητά αυτόν τον κίνδυνο. Τον θεωρεί διαχειρίσιμο -σε αντίθεση με την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.


Οι Konstantin von Hammerstein, Christian Reiermann και Christoph Schult είναι δημοσιογράφοι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU