Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Η οικονομική ασφυξία έχει ήδη επέλθει στην επιχειρηματικότητα, πριν φτάσει στο κράτος, κ. Γ. Στουρνάρα

Τελικά για τι ανησυχούμε; Για την παραγωγική μας βάση που εξαρθρώνεται καθημερινά ή την συνέχεια των στελεχών του κράτους; Ενός κράτους χωρίς οικονομία; Οι καθημερινές απολύσεις ιδωτικών υπαλλήλων λόγω έλλειψης ρευστότητας γιατί δεν είναι στις κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης; Τι προσόν έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν μπορούν να απολυθούν ακόμη κι αν είναι υπεράριθμοι ή δεν έχουν αντικείμενο εργασίας; Είναι δυνατόν μια ολόκληρη οικονομία να καταρρέει για να συντηρήσει πρώτα τον μη παραγωγικό τομέα της με παύση πληρωμών προς τον παραγωγικό; (ΑΣ)
από το tovima.gr:

Λουκέτο σε  90.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις το διάστημα 2008 – 2011
Σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν
ο αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
αναμένεται να συρρικνωθεί περαιτέρω το 2012
Λουκέτο σε 90.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις το διάστημα 2008 – 2011
Πλήττεται ο οικονομικός ιστός της χώρας σύμφωνα με έκθεση της Κομισιόν

Στη σημασία που διαδραματίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στον οικονομικό ιστό της Ελλάδας αναφέρεται έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία σημειώνει πως στο διάστημα 2008 – 2011 έκλεισαν περισσότερες από 90.000 ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Σύμφωνα με την έκθεση οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν το βασικό άξονα της ευρωπαϊκής οικονομίας καθώς αντιπροσωπεύουν πάνω από το 98% όλων των επιχειρήσεων με περίπου 20,7 εκατομμύρια εταιρείες και περισσότερους από 87 εκατομμύρια εργαζομένους.
Το 92,2% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων εκπροσωπούν οι πολύ μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερους από 10 εργαζομένους. Εκτιμάται ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 67% της συνολικής απασχόλησης και το 58% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της ΕΕ.

Για την Ελλάδα η Κομισιόν αναφέρει πως ο αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων το 2012 αναμένεται να συρρικνωθεί περαιτέρω στις 758.701 επιχειρήσεις από 765.839 πέρυσι και 856.137 που ήταν το 2007, για να αρχίσει να ανακάμπτει το 2013 οπότε εκτιμάται ότι ο αριθμός τους θα αυξηθεί στις 762.280, προσεγγίζοντας τα επίπεδα του 2011.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει πως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν το 99,9% του συνόλου των επιχειρήσεων και καλύπτουν το 69,9% της οικονομικής προστιθέμενης αξίας και το 85,1% της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα (εξαιρείται ο χρηματοπιστωτικός τομέας). Το 24% δε αυτών των επιχειρήσεων δραστηριοποιούνται στους τομείς της υψηλής τεχνολογίας και έντασης γνώσης, τομείς που θεωρούνται κλειδί για τη μελλοντική ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας.


Η έλλειψη ρευστότητας «πνίγει» τις εξαγωγέςΗ έλλειψη ρευστότητας «πνίγει» τις εξαγωγές
Εχουν κλείσει 1 στις 7 επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνταν στις διεθνείς αγορές το 2009

Η έλλειψη ρευστότητας πνίγει την εξαγωγική δραστηριότητα. Σύμφωνα με έρευνα του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων (ΠΣΕ) το 38,7% των εξαγωγικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα ρευστότητας και τούτο παρά το γεγονός ότι έχουν προχωρήσει σε σημαντικές περικοπές δαπανών, ενώ το 2,9% των εξαγωγικών επιχειρήσεων έκλεισαν. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά "το 2011 προβλήματα ρευστότητας αντιμετώπιζε το 25,2% των εξαγωγικών επιχειρήσεων, το 2010 το 7,3% και το 2009, χρονιά που κατέρρευσαν οι ελληνικές εξαγωγές, το 10,65%".
Πάντως όπως επισημαίνει ο ΠΣΕ τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν ότι έχουν κλείσει ή σταματήσει την εξαγωγική τους δραστηριότητα το 15,4% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνταν στις διεθνείς αγορές το 2009 (σχεδόν 1 στις 7 εξαγωγικές επιχειρήσεις). 
Ωστόσο, θετικό είναι το γεγονός ότι σε σχέση με τα εν λόγω "λουκέτα", υπήρξε ένας σημαντικός αριθμός νέων επιχειρήσεων που είτε ιδρύθηκαν με σκοπό τις εξαγωγές, είτε απέκτησαν εξαγωγική δραστηριότητα την τελευταία 4ετία. Έτσι για κάθε ένα "λουκέτο", "άνοιξαν" 3 νέες εξωστρεφείς επιχειρήσεις.
Σε δήλωση της η πρόεδρος του ΠΣΕ κυρία Χριστίνα Σακελλαρίδη σημειώνει ότι «η δυναμική των ελληνικών εξαγωγών απειλείται άμεσα από την τραγική έλλειψη ρευστότητας στην αγορά. Σχεδόν 2 στις 5 ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις βρίσκονται στα όρια της βιωσιμότητάς τους, με αποτέλεσμα χιλιάδες θέσεις εργασίας να καθίστανται επισφαλείς και να πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες περαιτέρω εμβάθυνσης της κρίσης ...
στη χώρα. 
Υπενθυμίζεται ότι χωρίς την αύξηση των εξαγωγών τα τελευταία χρόνια η ύφεση θα ήταν πάνω από 2 ποσοστιαίες μονάδες βαθύτερη και οι επιπτώσεις της στην ανεργία και το εισόδημα των ελλήνων δυσβάσταχτες.
Προγράμματα ενίσχυσης ρευστότητας, όπως το πρωτοποριακό Πρόγραμμα «Εξωστρέφεια ΟΑΕΠ» προσέφεραν λύσεις, διεξόδους και ανάσες σε πολλές επιχειρήσεις, αλλά θα πρέπει να συνεχιστούν και να ενισχυθούν περαιτέρω. 
Η αύξηση των ρυθμών απορρόφησης του ΕΣΠΑ, είναι θετικός οιωνός και η επικείμενη προκήρυξη του Προγράμματος «Εξωστρέφεια - Ανταγωνιστικότητα Β' Κύκλος» από τον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κ. Κ. Χατζηδάκη θα λειτουργήσει ενισχυτικά προς την κατεύθυνση αυτή. 
Οι ανάγκες όμως της πραγματικής οικονομίας της χώρας είναι πολλαπλάσιες και πρέπει άμεσα να προωθηθούν τόσο οι καταβολές των οφειλών του Δημοσίου στις επιχειρήσεις, όπως οι επιστροφές ΦΠΑ, όσο και η επανεκκίνηση γραμμών χρηματοδότησης για παραγωγικές επενδύσεις, από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, στο πλαίσιο και των ανακατατάξεων και των συγχωνεύσεων του κλάδου».
Αναλυτικότερα σύμφωνα με την έρευνα του ΠΣΕ μεταξύ των επιχειρήσεων - μελών του, το 2009, οπότε υπήρξε και κατακόρυφη πτώση των εξαγωγών, ελέω της παγκόσμιας κρίσης, το 10,65% των εξαγωγικών επιχειρήσεων της χώρας αντιμετώπιζε προβλήματα ρευστότητας. Ως αποτέλεσμα αυτών των πιέσεων το 7,7% των επιχειρήσεων προχώρησε σε παύση εξαγωγικής δραστηριότητες ή έκλεισαν οριστικά. Μάλιστα για κάθε 7 «λουκέτα», μόλις 1 επιχείρηση στράφηκε για πρώτη φορά στη διεθνή αγορά.
Το 2010, έτος ανάκαμψης των εξαγωγών, περιορίστηκαν τα προβλήματα στην αγορά και μόλις το 7,3% δήλωναν ότι αντιμετώπιζαν προβλήματα ρευστότητας, ενώ περιορίστηκε και ο αριθμός των «λουκέτων» στο 3,65% του συνόλου των ενεργών επιχειρήσεων. Αντίστοιχα, εκτινάχθηκε στο 11% ο ρυθμός αύξησης των νέων εξωστρεφών επιχειρήσεων και για κάθε μία επιχείρηση που έκλεινε ή σταματούσε την εξαγωγική δραστηριότητα, ξεκινούσαν εξαγωγές 3 νέες επιχειρήσεις.
Η κατάσταση άρχισε να επιδεινώνεται σημαντικά το 2011, οπότε 1 στις 4 - το 25,2% - εξαγωγικές επιχειρήσεις δήλωναν ότι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας και προχώρησαν σε μεγάλες περικοπές λειτουργικών και άλλων δαπανών. Ωστόσο, την ίδια χρονιά, ήταν εντυπωσιακή η αύξηση του ρυθμού δημιουργίας ή απόκτησης εξωστρεφούς προσανατολισμού από επιχειρήσεις, καθώς για κάθε 1 επιχείρηση που σταματούσε τη δραστηριότητά της, 9 νέες άνοιγαν ορίζοντες για τη διεθνή αγορά.
Εν τω μεταξύ εφέτος το 38,7% (σχεδόν 2 στις 5 επιχειρήσεις) δηλώνουν ότι βρίσκονται αντιμέτωπες με κρίση ρευστότητας και έχουν προχωρήσει σε σημαντικές περικοπές δαπανών. Αντίστοιχα, συνεχίστηκαν με σταθερούς ρυθμούς (το 2,9%) τα «λουκέτα» εξωστρέφειας και περιορίστηκε σημαντικά ο ρυθμός ίδρυσης ή διεθνοποίησης νέων εταιρειών (στο 1/3 του 2011).
Αλλά μεγαλύτερα φαίνεται να είναι τα προβλήματα για τις μεγάλες εξαγωγικές επιχειρήσεις, σε σχέση με τις μικρομεσαίες, καθώς εμφανίζουν και μεγαλύτερες λειτουργικές δαπάνες, αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι σε αυτές οφείλονται μεγαλύτερα ποσά επιστροφών ΦΠΑ
Το 2011 εκ των επιχειρήσεων που δήλωναν ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας το 58,5% αφορούσε ΑΕ, το 19,5% ΕΠΕ, το 12,2% ΟΕ-ΕΕ και το 9,75% Πολύ Μικρές και Ατομικές Επιχειρήσεις. 
Στη διάρκεια του 2012 η κρίση επεκτάθηκε σε όλα τα επίπεδα κεφαλαιοποίησης, με αποτέλεσμα εκ των επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα το 47,94% είναι ΑΕ, το 23,2% ΟΕ-ΕΕ, το 15% ΕΠΕ και το 13,7% Πολύ Μικρές και Ατομικές Επιχειρήσεις.
Μεταξύ των κλάδων, μεγαλύτερες πιέσεις φαίνεται ότι δέχονται οι κλάδοι των τροφίμων, των φαρμάκων, αλλά και των μεταφορών. 

Ρευστοτητα 
Και με βάση σχετική έρευνα του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας το 2011, σε συνεργασία με τον ΠΣΕ, η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων αναγνώρισε ως ικανή συνθήκη βιωσιμότητας και επέκτασης των εξαγωγικών τους δραστηριοτήτων, την πρόσβαση σε κεφάλαιο κίνησης ύψους 500.000 ως 1 εκατ. ευρώ. Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις προέβαλαν ως βασική ανάγκη την πρόσβαση σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα προχρηματοδότησης εξαγωγών (εξασφάλιση πρώτων υλών, κάλυψη κόστους συσκευασίας-μεταφοράς προϊόντων κτλ.), στα πρότυπα άλλων ανταγωνιστικών χωρών και παροχών αντίστοιχων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD).
Στην Ελλάδα σήμερα οι επιχειρήσεις όλων των μεγεθών και των νομικών μορφών, με συγκυριακή, εποχιακή ή μόνιμη εξαγωγική δραστηριότητα υπολογίζονται σε 12.000, ενώ το 51% των συνολικών ελληνικών εξαγωγών προέρχονται από την Αττική. Παράλληλα ποσοστό μεγαλύτερο του 70% του συνόλου των εξαγωγών επιτυγχάνεται από την εξαγωγική δραστηριότητα των 200 μεγαλύτερων εξαγωγικών επιχειρήσεων της χώρας.
Το 23% των επιχειρήσεων - μελών του ΠΣΕ είναι Μεγάλες και Πολύ Μεγάλες Επιχειρήσεις, το 44% Μεσαίες Επιχειρήσεις και το 33% Μικρές και Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις και απασχολούν συνολικά 199.895 εργαζομένους.



5 σχόλια:

  1. Μια πρακτική λύση στο πρόβλημα των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα, είναι η υποχρεωτική σήμανση με ένα κιτρινο αστέρι ή σταυρό, στο χέρι ή το στήθος.
    Έτσι θα μπορεί εύκολα η κυβέρνηση να αναγνωρίζει ποιοί είναι αναλώσιμοι και ποιοί όχι, χωρίς περιττή γραφειοκρατία.
    Μετά, η υποχρεωτική κοινωνική εργασία, η δήμευση ακινήτων υπέρ της κράτους κλπ μπορεί να πάρει τον δρόμο της χωρίς καθυστερήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O καθένας μπορεί να θεωρήσει στις δύσκολες μέρες μας ότι είναι στοχοποιημένος. Και οι ΔΥ μπορούν να θεωρήσουν ότι τους έχουν φορέσει το κίτρινο άστρο, υποδεικνυόμενοι ως το αίτιο της κρίσης αλλά τεσπα.
      Βεβαίως σίγουρα θα πρέπει να καταργηθούν οι άδειες, το φριχτό αυτό μέτρο που επέβαλαν οι συντεχνίες παρεμβαίνοντας στην ελεύθερη αγορά εργασίας

      Διαγραφή
  2. «Με μόνο εργαλείο το μνημόνιο, δίπλα στην ενορχήστρωση των συνεχών επικοινωνιακών αντιπαραθέσεων των εταίρων της συγκυβέρνησης, το μέλλον των δικαιωμάτων των εργαζομένων μετατρέπεται σε θλιβερό θέαμα.
    Η συγκυβέρνηση δεν μπορεί να συνεχίζει να εμπαίζει την ανοχή και την αντοχή των πολιτών, μη αντιλαμβανόμενη ότι κάθε νέο «μέτρο» που σχεδιάζει στο πλαίσιο της ίδιας καταστροφικής συνταγής, “κλειδώνει” την αποτυχία και την απονομιμοποίηση της» αναφέρει ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων.
    «Οι Οικολόγοι Πράσινοι στηρίζουμε τα εργατικά κεκτημένα και τους αγώνες που τα προασπίζονται και συμπάσχουμε με τις αγωνίες εργαζομένων και ανέργων, οι οποίοι ήδη δοκιμάζονται σκληρά. Καλούμε δε, μέλη και φίλους του κόμματος στην πορεία των εργαζομένων την προσεχή Πέμπτη, 17 Οκτωβρίου. “Εις αύριον τα σπουδαία”, λοιπόν, με την ελπίδα ότι ίσως υπάρξει κάποιο αύριo…» προσθέτει η ανακοίνωση.

    Αυτή είναι η ανακοίνωση των Ο.Π.

    Και η "επίσημη" ενημέρωση για τη δημαρ
    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63720908
    Καστανάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι θέλει η "αλεπού" στο παζάρι;
    http://kartesios.com/?p=99122
    http://www.iobe.gr/media/iobe.pdf

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολυ ενδιαφερον!!!

    “Η ανάπτυξη στα χρόνια της κρίσης

    Τόνια Παντελαίου 17/10/2012

    “…..Το θέμα λοιπόν που ουσιαστικά τίθεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν είναι το μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Γιατί ένα μέρος της λογικής του μνημονίου είναι σωστό, ενώ ένα άλλο ξεκάθαρα λάθος . Δεν είναι το αν χρειάζονται μεταρρυθμίσεις ή όχι. Αυτές ούτως ή άλλως χρειάζονται, αλλά σε μια κατεύθυνση πολύ διαφορετική από την λογική των λογιστών του καπιταλισμού. Ούτε το πώς θα έρθει η ανάπτυξη. Γιατί η ανάπτυξη δεν είναι μια μονολιθική έννοια. Υπάρχουν διαφορετικά είδη ανάπτυξης και καθένας απ΄αυτούς έχει εντελώς διαφορετικούς τρόπους να έρχεται και να φεύγει. Ούτε το αν το κέντρο βάρους των πραγμάτων είναι στα χέρια των ξένων ή τα δικά μας. Το κέντρο βάρους είναι κυρίως στα χέρια αυτού που ξέρει τι θέλει και μπορεί να το διαπραγματευτεί, να το υπερασπιστεί, να το προσαρμόσει στα πραγματικά δεδομένα. Και για το ότι μέχρι στιγμής αυτοί που φαίνονται να ξέρουν τι θέλουν είναι οι «ξένοι», δεν φταίνε αυτοί, η τουλάχιστον μόνο αυτοί.

    Το μέγα θέμα, κυρίως και πριν απ΄ όλα, είναι να συζητηθεί το τι είδους μεταρρυθμίσεις, για ποιό είδος ανάπτυξης. Αλλά για να συζητηθεί αυτό ανοιχτά, τουλάχιστον από την αριστερά, που είναι αυτή που κυρίως υποχρεούται να το θέσει, (γιατί οι ‘άλλοι’ έχουν κάθε λόγο να το αποκρύπτουν ως ερώτημα, αφήνοντας να παραμένει η αντίληψη ότι η μόνη δυνατή ανάπτυξη είναι αυτή που στηρίζεται στο μεγάλο κεφάλαιο και τις διευκολύνσεις του) θα πρέπει παράλληλα να τεθεί με ποιο καθαρούς όρους το ζήτημα του ποιούς ακριβώς υπερασπίζεται αυτή η αριστερά, εκ μέρους ποιών ακριβώς μιλάει. Όσο οι αναφορές της εστιάζουν στον «λαό» ή την «κοινωνία» γενικώς, αρνούμενες να συγκεκριμενοποιήσουν τα ακριβή κοινωνικά στρώματα που μπορούν να έχουν νομιμοποιημένο συμφέρον και ενδιαφέρον στην υποστήριξη αυτής ή της άλλης πολιτικής, το παιχνίδι δεν έχει καμιά ελπίδα να κερδηθεί.

    Κατά την δική μου γνώμη , η ολόκληρη αλήθεια έχει ως εξής: Χρειαζόμαστε άμεσα ένα υγιές αστικό κράτος, αλλά συνδυασμένο με τον δύσκολο στόχο της δυνατότητας διατήρησης και αξιοποίησης των ελληνικών μικρομεσαίων οικονομικών και κοινωνικών δομών. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη στηριγμένη σε αυτές. Και για να το πετύχουμε αυτό χρειαζόμαστε επειγόντως σοβαρή και εστιασμένη προσπάθεια που να αναδείξει τις σωστές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και το κόστος αυτής της επιλογής για τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους. Και μια αριστερά που να κινητοποιήσει όλο αυτό και να το συνθέσει και να το αντιπαραβάλλει στις προτάσεις των μνημονίων, διεκδικώντας όμως παράλληλα από τους πολλούς Έλληνες να αντιληφθούν ότι η διατήρηση και αξιοποίηση των μικρομεσαίων δομών, ενώ πράγματι είναι ότι καλύτερο μπορεί να προκύψει για την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, δεν μπορεί να έχει τα παθογενή χαρακτηριστικά που είχε τις προηγούμενες δεκαετίες.

    Η ανάπτυξη στην Ελλάδα μπορεί και πρέπει να στηριχτεί στις μικρές οικογενειακές μονάδες, στις μικρές επιχειρήσεις, στην ευελιξία και την ελαστικότητα των αυτοαπασχολούμενων. Στην μικρή, αλλά καθετοποιημένη κλίμακα που τόσο ταιριάζει με την πολυποίκιλη και μικρή κλίμακα των γεωφυσικών και πολιτισμικών καταβολών της φυσικά πλούσιας χώρας μας. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να εφευρεθούν τρόποι δραστικού περιορισμού της παραοικονομίας, της αναξιοκρατίας, της αναποτελεσματικότητας, της στασιμότητας, της μιζέριας, που τόσο εύκολα βρίσκουν έδαφος σε μια τέτοιου τύπου οικονομική και κοινωνική δομή. Πρέπει να βρεθούν ή να αξιοποιηθούν τρόποι καθοδήγησης και ανάδειξης και συντονισμού, που θεωρητικά όλοι τους περιγράφουν εδώ και δεκαετίες, αλλά στην πράξη έχουν θαφτεί κάτω από το βαρύ πόδι της πολιτικής υστεροβουλίας δεκαετιών.…..”

    Το πληρες στο
    http://www.metarithmisi.gr/el/readAuthors.asp?authorID=274&page=1&textID=13092

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU