Ποιες μεταρρυθμίσεις;

Άγιε Τσακ Νόρις είσαι η τελευταία μας ελπίδα...
Φωτιά και τσεκούρι στο πελατειακό κράτος (ακόμα και οι κουτόφραγκοι μας πήραν χαμπάρι - ΑΣ)

Δυο χρόνια ακόμα για να μην γίνει τίποτα

της Julia Amalia Heyer, από την Αθήνα για το Spiegel 24/10/12, μτφρ Έλενα Μπότση

Η επιμήκυνση για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων της Ελλάδας είναι πρακτικά αποφασισμένη. Μισό λεπτό όμως. Ποιες μεταρρυθμίσεις;

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση της Αθήνας παίζει με το χρόνο και εξοικονομεί χρήματα μόνο από αυτούς που αντιδρούν λιγότερο. Ακριβώς έτσι θα συνεχίσει να γίνεται.

Δεν υπάρχει λόγος να αρνηθεί κανείς την ελάφρυνση του βάρους της κρίσης για τους Έλληνες. Για τους Έλληνες όμως, για την ταμία, τον γραφίστα, την καθηγητή, τη νοσοκόμα για παράδειγμα. Διότι είναι αυτοί που υποφέρουν από την ύφεση, την ανεργία.

Η επιμήκυνση που αρνούνται για την ώρα οι διεθνείς δανειστές, ελαφρύνει κυρίως την ύπαρξη ενός επαγγέλματος: των πολιτικών. Ακριβέστερα την κυβέρνηση των Αθηνών, και δεν το αξίζει.

Για την πλειοψηφία των Ελλήνων δεν παίζει κανένα ρόλο αν τα επώδυνα μέτρα, οι περικοπές μετατεθούν για 2 χρόνια ή όχι. Έτσι ή αλλιώς είναι επώδυνα. Την ώρα που το επίπεδο ζωής μιας κοινωνίας συρρικνώνεται τόσο βίαια, ακόμα κι αν η πλειοψηφία των Ελλήνων δε θα στέκεται στην ουρά για τα μαζικά συσσίτια.
Για την πλειοψηφία η επιμήκυνση των δύο χρόνων δεν παίζει κανένα ρόλο, κι αυτό γιατί δεν θα αλλάξει τίποτα στην αδικία των περικοπών, των οριζόντιων, δίχως καμία μέριμνα για τις απώλειες. Διότι περικόπτεται σε αυτούς, στους οποίους το κράτος έχει την ευκολότερη πρόσβαση. Γιατί; Διότι είναι τόσο απλό για τους κατέχοντες την εξουσία στην Αθήνα, τους οποίους δεν πονάει τίποτα.

Απέναντι στη δημόσια αγανάκτηση δείχνουν προς την τρόικα. 

Κοιτάξτε! 

Ιδού ο διεθνής αποδιοπομπαίος τράγος! 

Είναι πολύ πιο εύκολο για τους αθηναίους πολιτικούς να καταργήσουν αναπηρικές συντάξεις από το να θίξουν τα προνόμια των ομάδων συμφερόντων με μεγάλη επιρροή όποιες κι αν είναι αυτές. Των δικαστών των γιατρών η της δημόσιας διοίκησης. 

Η πελατεία είναι πελατεία και είναι διάχυτη σε όλη την Ελλάδα. 

Γι’αυτό θα χαρούν ιδιαίτερα οι κυβερνώντες, οι οποίοι μπορούν να σπρώξουν ακόμα λίγο τις απαραίτητες δομικές μεταρρυθμίσεις. Εξάλλου εδώ και δυόμισι χρόνια τις έχουν ήδη παγώσει.

Ένα είναι δεδομένο: Το ελληνικό κράτος πρέπει να αναδομηθεί εκ νέου. 

Είναι εκ των ου άνευ ότι την αποστολή μαμούθ που λέγεται και ‘ηράκλειος άθλος’ δεν μπορούν να τη βγάλουν σε πέρας εκείνοι που έκτισαν και οικοδόμησαν το κράτος στα μέτρα τους και προς το συμφέρον τους.
Οι ευρωπαίοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διορθωτικά, κάτι που ουκ ολίγοι Έλληνες θα το ευχόντουσαν.
Ακόμη περισσότερο, οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε να λειτουργήσουν διορθωτικά. 

Αντί να αφεθεί για 2,5 χρόνια στις κοροϊδίες και στα παράτολμα και επαναλαμβανόμενα ψέματα των ελλήνων πολιτικών, θα έπρεπε η ΕΕ, μαζί με την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, να επιμείνουν ώστε καταρχήν να αντιμετωπίσουν τον παρηκμασμένο κρατικό μηχανισμό με όλες τους τις εκβλαστήσεις και ύστερα, αν και όταν αυτό είναι αναγκαίο, να κάνουν θυσίες οι ανάπηροι.

Όπου λείπει η πολιτική βούληση, λείπει η πολιτική αλλαγή

Πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα 4.500 κρατικοί, δηλαδή από το δημόσιο χρηματοδοτούμενοι, «οργανισμοί», των οποίων ο προορισμός είναι λίγο πολύ ασαφής; Ένα παράδειγμα: ο Οργανισμός για την οργάνωση της νόμιμης τοποθέτησης πάγκων για την λαϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης; 

Ακούγεται σαν από το Μόντι Πάιθον βγαλμένο είναι όμως θλιβερή ελληνική πραγματικότητα: όπως και νά’χει 9 υπαλλήλους πληρώνει ο Οργανισμός Λαϊκών Θεσσαλονίκης δηλ. το κράτος. Σε αυτούς προστίθενται ακόμα 15 προϊστάμενοι που δεν εργάζονται εθελοντικά.

Το ότι πολλά πράγματα βρίσκονται ακόμα σε στραβό δρόμο δεν εκπλήσσει κανέναν, αν κοιτάξει κανείς εκείνους που έχουν αναλάβει την αναδιάρθρωση του κράτους: Ο Κωστής Χατζηδάκης για παράδειγμα, υπουργός οικονομικής ανάπτυξης επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του υπουργείου του με ένα σώμα 58 έμπιστων προσωπικών συμβούλων. Μάλιστα πρόσφατα είχε επαινεθεί για την ταπεινότητα και μετριοπάθειά του από το Task Force.
Δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα: 

Οι Ευρωπαίοι αρκούνται μέσα από όλες τις θέσεις να ωραιοποιούν το στάσιμο και αναλλοίωτο. Όμως αυτό θα βοηθάει τις μεταρρυθμίσεις και την κρατική αναδιάρθρωση να προχωρήσουν, όσο και η διετής επιμήκυνση. Διότι εκεί που δεν υπάρχει πολιτική βούληση δεν υπάρχει αλλαγή.

Διαφορετικά θα είχαν εδώ και καιρό προχωρήσει τα πράγματα, από τις προγραμματισμένες (αλλά έως σήμερα ανεκπλήρωτες) ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το άνοιγμα της αγοράς εργασίας. 

Εάν η τωρινή κυβέρνηση ήθελε πραγματικά κάτι ν’ αλλάξει, δεν θα ήταν η επιμήκυνση το πρώτο πράγμα που θα έπαιζε μετά την ανάληψη των καθηκόντων της αλλά θα έπιανε αμέσως δουλειά για την εφαρμογή αυτών των αλλαγών.

"Οι γενναίοι θα σώσουν την Ελλάδα" έλεγε ο Σαμαράς, πρόεδρος της Κυβέρνησης το απόγευμα της Τρίτης σε τηλεοπτικό του διάγγελμα. 

Θα ήταν ευχής έργο κάποιος να του φώναζε: «Γίνετε επιτέλους γενναίος κύριε Σαμαρά. Διαρρήξτε τις σχέσεις σας με το παλιό σύστημα, ξεχάστε τις παλιές μεθόδους». 

Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλη απαίτηση. 

Θα ήταν ένα κάλεσμα για πολιτική αυτοκτονία.