του Γιώργου Προκοπάκη*
1. Να ενημερώσει ποιες είναι οι απαιτήσεις της τρόικας στα εργασιακά
2. Ποιές είναι οι απαιτήσεις της τρόικας στα εργασιακά που δεν έχουν δημοσιονομικές επιπτώσεις
3. Ποιες είναι οι τοποθετήσεις της ΔΗΜΑΡ στις απαιτήσεις της τρόικας
4. Με ποιο τρόπο θα γίνει δυνατή η καταψήφιση των συγκεκριμένων μέτρων εκτός πακέτου - υπάρχει δηλαδή η επιλογή "ψηφίζω τα δημοσιονομικά αλλά όχι τα εργασιακά";
5. Κατά πόσον είναι συνδεδεμένη η πολυαναμενόμενη (θετική) έκθεση της τρόικας από τα εργασιακά;Πρέπει κάποιοι να καταλάβουν πως με ελλειπτική και ελλιπή πληροφόρηση, ο πολιτικός κίνδυνος είναι τεράστιος. Θα γίνω συγκεκριμένος:
α. Το ζήτημα των τριετιών και ωριμάνσεων.
Υποτίθεται πως εγείρεται από υπαναχώρηση της ελληνικής πλευράς από τα συμφωνηθέντα του Μαρτίου. Δημοσιονομικά, αυτό που τελικά νομοθετήθηκε τον Μάρτιο δεν έχει διαφορά από την υποτιθέμενη απαίτηση της τρόικας, η οποία είναι "επί της αρχής". Στο συγκεκριμένο είναι παραλογισμός να μην υπάρξει σύγκλιση. Αμφότερες οι πλευρές έχουν οδούς διαφυγής.
β. Η διευθέτηση του ωραρίου και εξαήμερο.
γ. Οι συλλογικές, κλαδικές και ατομικές συμβάσεις.
δ. Νομοθέτηση του κατώτατου μισθού.
ε. Οι αποζημιώσεις απόλυσης.
Από τις διαρροές, δεν φαίνεται να υπάρχει ζήτημα 40ώρου. Μ' αυτό ως δεδομένο, η προφανής επίπτωση είναι στην οργάνωση του χρόνου (και του ελεύθερου) του εργαζομένου. Οικονομική επίπτωση έχει στον περιορισμό των εσόδων από υπερωρίες (όχι στις βασικές μισθολογικές απολαβές) σε κάποιες κατηγορίες εργαζομένων (κυρίως μεγάλες επιχειρήσεις). Υπάρχει κάτι άλλο;
γ. Οι συλλογικές, κλαδικές και ατομικές συμβάσεις.
Αν δεν κάνω λάθος, όλα είναι ήδη νομοθετημένα, κάποια από την υπουργία Παναγιωτόπουλου το 2004, άλλα από Κατσέλη, Λοβέρδο, Κουτρουμάνη. Το ζήτημα βέβαια είναι πως αυτή η κατηγορία προβλημάτων δίνει τα επιχειρήματα στην ελληνική πλευρά περί "ευρωπαϊκού κεκτημένου". Μιλάμε λοιπόν για ακύρωση προηγούμενων ρυθμίσεων (θα ήταν επιθυμία της ελληνικής πλευράς) ή κάποια πρόσθετη απαίτηση;
δ. Νομοθέτηση του κατώτατου μισθού.
Είναι ρητή υποχρέωση της ελληνικής πλευράς στο πλαίσιο των ¨προαπαιτούμενων δράσεων".
ε. Οι αποζημιώσεις απόλυσης.
Οι διαρροές θέλουν την ύπαρξη πρότασης από την ελληνική πλευρά η οποία μάλλον γίνεται αποδεκτή. Με την πρόταση αυτή υπήρξε η εκτόνωση της προηγούμενης Τρίτης με τις δηλώσεις Τόμσεν και μ' αυτήν την πρόταση στις αποσκευές του πήγε ο πρωθυπουργός στις Βρυξέλλες (ΚΑΙ μ' αυτή).
Φαίνεται για τη ΓΣΕΕ/ΟΤΟΕ αυτό να είναι το κύριο πρόβλημα, λόγω των αναμενόμενων (σε ένα με δύο χρόνια) απολύσεων στον τραπεζικό κλάδο. Το συγκεκριμένο (εάν είναι τόσο επικεντρωμένο όπως ισχυρίζεται ο Παναγόπουλος), δυστυχώς, έχει διπλό δημοσιονομικό αντίκτυπο. Τόσο ως μέτρο, όσο και ως πρόβλεψη στους τραπεζικούς ισολογισμούς, άρα στην ανακεφαλαιοποίηση.
Δηλαδή, εάν το πρόβλημα είναι αυτό, βρισκόμαστε σε σημείο στραγγαλισμού:
(α) αν γίνει, οι μελλοντικοί απολυμένοι των τραπεζών υφίστανται σημαντική ζημία (το πόσο σημαντική λόγω του ειδικού ασφαλιστικού καθεστώτος είναι άλλης τάξεως ζήτημα),
(β) αν δεν γίνει, οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών αυξάνονται και οι επιπτώσεις περνάνε στο χρέος και μοιράζονται σε όλους τους πολίτες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το όλο πλαίσιο των εργασιακών που διαμορφώνεται είναι εντελώς διαφορετικό και σαφώς χειρότερο από αυτό πριν μερικά χρόνια. Επειδή εδώ έχουμε φθάσει με σειρά μέτρων (κάποια προ Μνημονίου) το ερώτημα είναι "τι είναι συνδεδεμένο με τη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση;".Υποτίθεται πως όλα πρέπει να έχουν λήξει μέχρι τις 29/10 - σε τέσσερις ημέρες δηλαδή. Διαφορετικά, μπορούμε να αποχαιρετήσουμε την εκταμίευση πριν τις 16/11. Θεωρώ πως είναι υποχρέωση η πλήρης και χωρίς τρύπες ενημέρωση της κοινωνίας.
* από σχόλιο στο fb
* ο τίτλος της ΑΣ
Απο το fb του Nikos Xydakis
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕΝΑΡΙΑ:
Ο Σαμαράς ρίχνει το γάντι στους συγκυβερνώντες εταίρους: θα πάει να ψηφίσει μόνος του το Πακέτο Μέτρων.
1. Θα το περάσει με 151 συν ψιλά, όχι με 180. Ακολούθως θα πρέπει να το εφαρμόσει, με κυβερνηση αστείων απαρτιζόμενη από Βρούτσηδες και Μαρκόπουλους. Θα λυγίσει, όση βοήθεια κι αν προσφέρουν Βερολίνο και άλλοι ― που δεν είναι διόλου σίγουρο, αυτά συμβαίνουν άπαξ. LOOSE-LOOSE.
2. Το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη ψηφίσει το Μνημόνιο ΙΙ, στο οποίο περιλαμβάνεται όλο το Πακέτο. Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, ώρα την ώρα. Ο Βενιζέλος είναι βαριά πληγωμένος, ουσιαστικά νεκρός πολιτικά: αυτό τον κάνει όμως και απρόβλεπτο. Το απομεινάρι ΠΑΣΟΚ θα συρθεί σε ψήφιση Πακέτου και θα εξαχνωθεί. LOOSE-LOOSE.
3. Η ΔΗΜΑΡ αν ψηφίσει ολόκληρο το Πακέτο, με εργασιακά, θα δει το ποσοστό της κάτω από 3%. Αν ΔΕΝ ψηφίσει, ραγίζει την κυβέρνηση, την κατηγορούν για ανευθυνότητα, βγαίνει στην αντιπολίτευση: εκεί στην αντιπολίτευση, τι θα έχει να πει ο σώφρων κωλοτουμπας κ. Κουβέλης; Θα υπερκεραστεί καόμη και από τον Ραγκούση και τον Λοβέρδο. Στην αντιπολίτευση θα συναντήσει επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει χώρο. LOSE-LOSE.
4. LOSE-LOSE για τη χώρα. Η κατηφόρα δεν έχει πάτο. Ακόμη.
Ο Γιώργος Προκοπάκης απαντά μόνος του στο ερώτημα της ανάρτησης (από το fb):
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ο Λυκούδης εξέφρασε την ευχή να κατέβουν ξεχωριστά τα εργασιακά.
"Αλλιώς η ΔΗΜΑΡ θα βρεθεί σε δύσκολη θέση."
"Θέλουμε σεβασμό στις δικές μας ευαισθησίες."
Να θυμίσω ότι αυτό που εύχεται ο κ. Λυκούδης τώρα είναι το αντίθετο από αυτό που έχει συμφωνήσει στη ζούλα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Για να εκβιάσουν τους βουλευτές τους (και οι τρεις) είχαν συμφωνήσει σε ψηφοφορία σε ενιαίο πακέτο. Τώρα εύχονται να σπάσει σε δύο. Να εκβιάσουν τους βουλευτές με τα δημοσιονομικά μέτρα και να τους απελευθερώσουν να επιδείξουν την κοινωνική τους ευαισθησία με τα εργασικά.
Ο κ. Λυκούδης πρέπει να εύχεται επίσης η εκταμίευση να μην έχει συνδεθεί με την υιοθέτηση πακέτου στα εργασιακά. Αλλιώς, η ΔΗΜΑΡ θα βρεθεί σε ακόμη πιο δύσκολη θέση!
Ας πουν στην κοινωνία σε τι διαφωνούν με τα εργασιακά. Να δούμε τίνος είναι οι ευαισθησίες τελικά.
----------------------------------------------
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ το ξεκαθάρισε προχτές στον Πρετεντέρη. Ούτε οι εργασιακοί μεσαίωνες, ούτε τίποτε. Οι αποζημιώσεις των τραπεζικών που θα απολυθούν σε ένα με δύο χρόνια (αυτό είναι απολύτως βέβαιο) είναι το παιζόμενο.
Τα απαράδεκτα μέτρα προβλέπουν:
1. Κανονικά η αποζημίωση επί τη βάσει του μισθού για τους πρώτους 12 μισθούς.
2. Πλαφόν 1.800 ευρώ μηνιαίου μισθού για τους μισθούς πάνω από 12 (το μέγιστο είναι συνολικά 24 μισθοί για πάνω από 26 χρόνια στον ίδιο εργοδότη).
3. Δηλαδή, μέχρι 1.800 δεν υπάρχει καμιά επίπτωση.
4. Στέλεχος με μισθό 5.000 ευρώ θα αποζημιωθεί με 81.200 ευρώ αντί για 120.000 ευρώ - αρκεί να είχε τον ίδιο εργοδότη επί 26 χρόνια.
Θυμίζω πως για το deal ΑΤΕ-Πειραιώς το κόμμα του κ. Λυκούδη έχει κάνει δύο και μόνον δηλώσεις: (α) μία την παραμονή αγανακτισμένη γιατί με κρατικά λεφτά ιδιωτική τράπεζα αγοράζει κρατική τράπεζα, (β) μετά το deal, για την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων των μεταφερομένων τραπεζικών υπαλλήλων. Το (α) είναι αυτονόητη ανοησία.
Από την άλλη, τα περίπου 40 χιλιάρικα που ενδεχομένως θα χάσει το τραπεζικό στέλεχος των 5.000 ευρώ μηνιαίως, διαγράφονται ως πρόβλεψη από τον ισολογισμό και μειώνεται ισοπόσως η ανάγκη κεφαλαιοποίησης της τράπεζας, φορτώνοντας λιγότερο χρέος σε όλους τους πολίτες - συμπεριλαμβανομένων των συνταξιούχων του ΟΓΑ, για τη μείωση των συντάξεων των οποίων κατά 30 ευρώ ο κ. Λυκούδης και η ΔΗΜΑΡ έχουν συμφωνήσει. Τελικά όντως θα βρεθεί σε δύσκολη θέση η ΔΗΜΑΡ: η ευθύνη της κόβει τριαντάρια από τους συνταξιούχους του ΟΓΑ για να δοθούν στα τραπεζικά στελέχη.
Κατά τα άλλα, τα απαράδεκτα μέτρα έχουν καταλήξει (α) στο σώσιμο των τριετιών - δηλαδή όταν θα μειωθεί η ανεργία κάτω από 10% δεν θα χρειασθεί να νομοθετηθεί η αποκατάσταση του καθεστώτος των τριετιών, (β) στην απόσυρση της ατομικής διευθέτησης του χρόνου των εργαζομένων.
Αυτό που μένει είναι:
1. Το καθεστώς συλλογικών/κλαδικών/ατομικών συμβάσεων - ήδη νομοθετημένων αρχής γενομένης από τον Παναγιωτόπουλο το 2004 και μέχρι Κουτρουμάνη.
2. Η νομοθετική ρύθμιση του κατώτατου μισθού (προαπαιτούμενη δράση)
Ποιές είναι τελικά οι ευαισθησίες του κ. Λυκούδη; Ποιές είναι οι ευαισθησίες των φίλων μεταρρυθμιστών της ΔΗΜΑΡ;"