Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Το ‘χετε χάσει τελείως;


Έχουμε γίνει μάρτυρες ατέρμονων συζητήσεων στους κόλπους της Αριστεράς για τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, για την έλλειψη του αισθήματος δικαίου για τους τρόπους που θα το επανακτήσουμε. Κατηγορεί η "σκεπτόμενη" Αριστερά την ανεπάρκειά του πολιτικού μας συστήματος να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή, το πελατειακό σύστημα, τι μισθολογικές αδικίες. Και τι κάνει;

Αποφασίζει να πάρει την ευθύνη και να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας προκειμένου να σώσει τη χώρα. Μέχρι εδώ καλά!
Έρχεται λοιπόν, η κρίσιμη στιγμή να ψηφίσει κάποια μέτρα που αποτελούν μνημονιακές υποχρεώσεις και που κατά τη γνώμη μου θα σηματοδοτούσαν την αλλαγή πλεύσης της "σκεπτόμενης" Αριστεράς στον τρόπο που βλέπει τις συντεχνίες. Το αποτέλεσμα;
Ο πρόεδρος της "σκεπτόμενης" Αριστεράς δεν προσέρχεται καν στη Βουλή, ενδεχομένως γιατί κρατάει μούτρα στο Σαμαρά.
Οι βουλευτές της κάνουν ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής (“πρόκληση τεχνητής κρίσης”, τι ακούν τ’ αυτιά μου!) και στηρίζουν τα "υγιή" ταμεία των δημοσιογράφων και των μηχανικών˙ υγιή βέβαια με τις εισφορές τρίτων.
Και όλοι μαζί (ΑΝΕΞΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ) πανηγυρίζουν γιατί έκαναν τα μούτρα των τροϊκανών κρέας.

Συμπέρασμα: "σκεπτόμενοι" αριστεροί, θεωρείτε ότι έτσι θα αποκαταστήσετε το αίσθημα δικαίου στους πολίτες, στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους;

Το ‘χετε χάσει τελείως; Μα είστε τόσο εκτός πραγματικότητας;



Ακολουθεί και αγγλική μετάφραση του παρακάτω κειμένου. The following post has been traslated in English*
Σχόλια:

Ορέστης
Προσυπογράφω το κείμενο.
Η γκροτέσκο κατάσταση που σωστά περιγράφει το άρθρο μου θυμίζει μια παροιμία που λέει “πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά η συνήθεια”. Έτσι λοιπόν όσο και να προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ η ΔΗΜΑΡ μέχρι στιγμής συμπεριφέρεται σαν μια “κυβερνητική” “νηφάλια” εκδοχή του. Πουθενά δεν μπήκε μεταρρυθμιστικά μπροστά και τώρα φοβάται μη χάσει το ψυχοπονιάρικο αριστερό προφίλ της κάνοντας συμβολική μάχη οπισθοφυλακής. Ας μην γκρινιάζει για τα “περί όνου σκιάς” που σωστά τους επεσήμανε ο κ. Στουρνάρας γιατί όπως το πάνε όχι επιδόματα γάμου δε θα μείνουν εδώ αλλά ούτε κολυμπηθρόξυλο. Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι ενεργοποιούν (και στο ΠΑΣΟΚ) άτομα τύπου Μιχελογιαννάκη; Δεν τους κόβει ότι αυτή η στάση τους εξατμίζει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ (και παράλληλα τροφοδοτεί και την άκρα δεξιά); Το γεγονός ότι οι πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι που θέλουν αλλαγές έχουν καραφλιάσει με την πάρτη τους δεν τους ανησυχεί; Ακόμη και το πιθανό σενάριο ότι το κάνουν μπας και τσιμπήσουμε κάτι τελευταία στιγμή δεν το βλέπουν ότι με αυτό τον τρόπο το καίνε;

Η χώρα θα σωθεί… δυστυχώς όμως δεν θα έχουμε να υπερηφανευόμαστε για τον τρόπο γιατί η σωτηρία θα είναι μάλλον από έξω (ίσως και από λίγες εξαιρέσεις εντός). Κανένας εκ των έσω δεν ήταν ο ήρωας που απαιτούσαν οι περιστάσεις και όσοι λίγοι τόλμησαν ο σοφός λαός τους πέταξε εκτός βουλής. Είχε άλλες προτεραιότητες και κάπως έτσι ζούμε ένα από τα ελεεινότερα κοινοβουλευτικά καρναβάλια διαπαραταξιακά.
silia
Εγώ , εκτός από το κείμενο , προσυπογράφο και το σχόλιο του Ορέστη .
(ένιωσα πως δεν είμαι η μόνη … “καραφλιασμένη” )
Θεμιστοκλής
Προσυπογράφω τρίς. Δεν γίνεται η ΔημΑρ να φέρεται πάντα ως ο μαθητής που αγωνιά μήπως κοπεί στο μάθημα της Αριστεροφροσύνης απο τον ΣυΡιζΑ ΚΑΙ ταυτόχρονα να είναι φιλοευρωπαϊκό μεταρρυθμιστκό κόμμα.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως ο μεταρρυθμιστικός χώρος απλώς δεν εκπροσωπείται από τα εντός Βουλής κόμματα. Οσο κι αν είναι στενάχωρο, είναι η αλήθεια. Οι πάντες, ακόμα και αυτοί που δεν όφειλαν, δουλεύουν για το στρατό κατοχής της χώρας, το μίγμα διορισμένων ρουσφετιών και κολλητών εργολάβων που μας βούλιαξαν. Πρέπει να κοιτάξουμε επειγόντως αλλού.

*Have you completely lost your mind?

Lately, we have witnessed endless conversations within the Left, especially the so-called the “thinking” Left, ie. DIM.AR. (Democratic Left) of Fotis Kouvelis, concerning the dissolution of social cohesion, the lack of a sense of justice and fairness among Greek citizens, as well as the ways that we could reinstate all that.
The “thinking” Left is blaming the political system for its inadequacy to tackle tax evasion, clientelism and wage inequities. And what does it do? It decides to take the responsibility and participate in a coalition government in order to save the country. So far so good!
There comes the crucial moment when the “thinking” Left has to vote for some measures that are part of the obligations deriving from the Memorandum. The voting of these measures would also, in my opinion, signify a turn in the way that the thinking Left is viewing the trade unions and clientelism. The result?
The president of the “thinking” Left, Fotis Kouvelis, doesn’t even show up in Parliament; probably because he is holding a grudge against the Prime Minister, Antonis Samaras for announcing earlier than expected the end of negotiations.
The deputies of the ‘thinking’ Left are testing how revolutionary they can be (“to induce a fake political crisis”, they actually said that publicly) and are supporting the “healthy” social security funds of journalists and engineers[1]. They are “healthy” of course because all Greek citizens, not only journalists and engineers pay for it. And now all together (Independent Greeks of Panos Kammenos, SY.RIZ.A of Alexis Tsipras, DIM.AR. of Fotis Kouvelis and PA.SO.K. of Evangelos Venizelos), they are celebrating because they managed to stand up to Troika (this is who the three representatives of the EU and IMF are called).
Conclusion: you, who are part of the “thinking” left, do you think that this is how you are going to reenact a sense of fairness in Greek society? Have you completely lost your mind? Have you completely lost any sense of reality?

[1] Note: In Greece up until recently there isn’t one national health care system. Each profession had its own funds and its own privileges, as far health care was concerned. Lately there has been an effort to unify all the different funds (since they are going bankrupt, one after the other) into one. Most funds have been integrated to the National Organization of Health Care Services, except those that the trade unions have succeeded in convincing the governments not to include them.
The post has also been translated in French here: http://i-s-f.net/

7 σχόλια:

  1. Στο κείμενο που αναπαράγεις ,βρίσκουμε αυτούσια την λαικιστική λογική των Ανεξελ,λαικιστικου Συριζα, Εξτρα , Κοντρα κλπ

    Μόνο που ο συλλογισμός γίνεται αντίστροφα

    Το λαικιστικό αντιμνημονιακό μέτωπο βρίσκει ευθύνες μονο εκτος Ελλάδος

    Το "λαικιστικό αντιμέτωπο" , το οποίο εκφράζει το κείμενο δεν βρίσκει καμία ευθύνη στους έξω

    Κι'ομως ο συλλογισμός είναι τόσο απλος

    Αν είσαι η Τροικα, η Μερκελ,η Ευρωπαική ένωση κλπ και βρίσκεις μια Ελλάδα με τρικομματική κυβέρνηση με μια μικρή αριστερή συνιστώσα η οποία δέχεται όλα τα δημοσιονομικά μέτρα και ζητά ως ανταλλαγμα την αναβολή για τα εργασιακά , τότε ρισκάρεις να τα τινάξεις την πιο ιδανική λύση .

    Το κείμενο είναι τελείως σαφές , με την ολική απουσία οποιασδήποτε κριτικής για τις συμπεριφορές των δανειστών.

    Είναι η λαικιστική χυδαία λογική του "αντιμνημονίου" από την ανάποδη

    Μα καλά οι δανειστές είναι υπεράνω ευθυνών;

    Δεν είναι δια γυμνού οφθαλμού ότι σαμποτάρουν την κυβέρνηση;

    Τελικά ο απλοικός πληθωρικός λόγος έχει εισβάλει και εκεί από όπου υποτίθεται θα διακινηθεί η απλή λογική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω Γιάννη ότι το κείμενο δεν εξαντλεί το ζήτημα του μνημονίου και των ευθυνών των εμπλεκομένων - πιάνει την άκρη μόνο, πούχει γίνει κεντρικό ζήτημα: γιατί η ΔημΑρ συντάσσεται με τις συντεχνίες σε μνημονιακές δεσμεύσεις που θάπρεπε να ήταν αριστερά αιτήματα. Αν αυτό εντάσσεται στην αντιπαράθεση τρόικας ΔημΑρ για τα εργασιακά και πως, δεν το γνωρίζω.

      Διαγραφή
  2. Παρατηρώ μέ έκπληξη μια ολοκληρη φιλολογία περί των ανεπαρεκειών των εγχωριων μεταρρυθμιστών.Ολες είναι αποδεκτές
    Τι περίεργο όμως, στην σχετική φιλολογία απουσιάζει η κριτική των Ευρωπαικών Ελιτ, από την σκοπια της μεταρρύθμισης
    Ποσο βοηθά τις ασθενείς μεταρρυθμιστικές δυνάμεις εδώ η ακαμψία της τρόικα;
    Απο την σκοπιά μιας ευρωπαικής μεταρρύθμισης ειδωμένη η τρόικα είναι χειρώτερη από τους Καμμένο Λαφαζάνη.
    Αυτή η κριτική λείπει ΤΕΛΕΙΩΣ, και αυτό αδυνατίζει παραπάνω τις έλλογες δυνάμεις της μεταρρύθμισης
    Αυτό είναι το πρόβλημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κοίτα Γιάννη, απέναντι στον χειρισμό Κουβέλη (την κόντρα με την τρόικα με πρόκληση τεχνητής πολιτικής κρίσης όπως λέει και ο Δ.Χατζησωκράτης), δυο δρόμοι υπάρχουν σε όσους ανήκουμε στην μεταρρυθμιστική πλευρά και έχουμε υποστηρίξει κριτικά την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση:
    1. Να εμπιστευθούμε το "παιχνίδι" που κάνει προσωπικά ο Φ.Κουβέλης, θεωρώντας ότι σε κάθε περίπτωση δεν θα διακινδυνέψει, έστω και με χειρισμό της τελευταίας στιγμής την Τετάρτη, την ψήφιση των μέτρων και την εκταμίευση της δόσης, ανακεφαλαιοποίηση τραποεζών και επιμήκυνση, χαμήλωμα τόκου, επαναγορά ομολόγων στην δευτερογενή κλπ κλπ που ακολουθούν προς μιαν αναπτυξιακή οπτική μετά.
    2. Να έχει τις αμφιβολίες του, με προηγούμενο τις αντιμεταρρυθμιστικές στάσεις της ΔΗΜΑΡ σε πολλά θέματα που αφορούν Παιδεία, συντεχνίες, κλπ αλλά και την στάση της που επέτρεψε την διενέργεια δεύτερων εκλογών και ενίσχυσε ουσιαστικά τον ΣΥΡΙΖΑ και βούλιαξε την οικονομία.
    Κανείς δεν ξέρει τι θα πράξει τελικά η ΔΗΜΑΡ. Πολλοί φίλοι απλά περιμένουν έχοντας αποφασίσει τι θα κάνουν αυτοί σε κάθε ενδεχόμενο.
    Ακόμα κι εμείς που κάνουμε κριτική στο ενδεχόμενο να το πάει μέχρι τέλος, κλονίζοντας την κυβέρνηση και την αξιοπιστία μας στις συνομιλίες και πετώντας μας στον καιάδα της ΕΕ πλέον, δεν το θεωρούμε σίγουρο γι αυτό και κρατάμε χαμηλούς τόνους. Τα εγκλήματα της τρόικας τα έχουμε υποδείξει σε προηγούμενα ποστ. Τώρα, ο καθένας μας κρίνει και τοποθετείται.
    Εγώ θάλεγα ότι δεν μου αρέσει καθόλου ο προσωποπαγής χειρισμός - επιτρέπει μεν απότομες στροφές και χειρισμούς, αλλά χωρίς συμμετοχή των υπολοίπων. Και αυτό το μοντέλο πολιτικής, της εν λευκώ παράδοσης των χειρισμών σε ένα δυο άτομα χωρίς διαρροές, το θεωρώ αποτυχημένο. Ωφελεί μόνο την υστεροφημία ατόμων, όχι την συλλογική πορεία χώρων και χωρών. Και επιπλέον, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν έχουν στο ενεργητικό τους και τίποτα σχετικές επιτυχίες πχ στις εκλογές της Άνοιξης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπορείς σε παρακαλώ με το ίδιο ακριβώς κριτήριο να μου κρίνεις αν έχεις καταλάβει τι ακριβώς θέλουν να κάνουν πολιτικά και οικονομικά οι λεγόμενοι δανειστές στην Ελλάδα;
    Μήπως τελικά η σύγχυση της ΔΗΜΑΡ είναι σταθερότητα μπροστά στις πιρουέτες της Μέρκελ;
    Αυτό είναι το νόημα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η Μέρκελ έχει γερμανοκεντρική πολιτική για την Ελλάδα. Δεν υπάρχει ακόμη ενωμένη Ευρώπη σε αυτά - και η τρόικα συμβιβάζεται με την αντιμεταρρύθμιση των πολιτικών μας, αφού δεν έχει σαφή πολιτική ακόμη αλλά συντηρητική και λογιστική του τύπου, "αυτά και βλέπουμε". Ο Φώτης όμως δεν επιτρέπεται να ρισκάρει τόσο σημαντικές εξελίξεις σε μια νεκρή οικονομία, κάνοντας εικονικούς πολέμους με την τρόικα. Ελπίζω να βρει μια δικαιολογία που να ικανοποιεί τους δικούς του και να μην ρίξει την κυβέρνηση την Τετάρτη μαζί με τους πασόκους. Φοβάμαι όμως ότι θα το κάνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επίσης, όπως λέει αλλού ο Γ.Προκοπάκης: "Η θεωρία παιγνίων υποθέτω επιβάλλει να παρουσιάζεται η κάθετη αντίθεση μέχρι την τελευταία στιγμή. Όμως πρέπει να είναι καθαρό πως ο τρόπος που δεν δίνει κανείς θετική ψήφο, επίσης μετράει. Είναι ένας ο τρόπος να μην ψηφίσεις αλλά να δείξεις πως θέλεις να περάσουν τα μέτρα (να εκταμιευθεί η δόση και να παραμείνουμε στο ευρώ δηλαδή) και άλλος ο τρόπος να δείξεις πως αδιαφορείς για τη δόση και την παραμονή στο ευρώ." Δηλαδή συγκρίνεται το διαρκές παιχνίδι των Γερμανών απέναντί μας με την σχοινοβασία της ΔΗΜΑΡ; Μακάρι... Αλλά Γιάννη σε μας από κάτω δεν έχει σεντόνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU