Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

H αναπόφευκτη πολιτική λύση

 *The Books' Journal, #25, Νοέμβριος 2012
του Γιώργου Προκοπάκη*

Με τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα να πλησιάζουν στο τέλος (ας το ελπίσουμε αυτό!), ένα-ένα άρχισαν να βγαίνουν τα ζητήματα της "επόμενης μέρας". Ως και ο Σόιμπλε δήλωσε πως εξετάζεται τρίτο πακέτο, με πραγματικά και ζεστά χρήματα. Η δε διετής επιμήκυνση θεωρείται περίπου δεδομένη.

Δεδομένη όμως θεωρείται και η μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, οπότε, υπό την πίεση του ΔΝΤ, το ζήτημα μιας "οριστικής" λύσης μπαίνει στο τραπέζι.
Η όποια λύση θα είναι πολιτική – θα εξυπηρετεί την πολιτική επιλογή της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Σωστά λοιπόν αναφέρονται οι δύο "μικροί" της τρικομματικής κυβέρνησης σε πολιτική διαπραγμάτευση. Πλην όμως, το πλαίσιο της πολιτικής διαπραγμάτευσης τίθεται ώστε να εξυπηρετείται η σταθερότητα της ευρωζώνης και η απομόνωση του "ειδικού ελληνικού προβλήματος". Πρόκειται περί φαντασιώσεως ακόμη και η σκέψη πως καπάτσοι πολιτικοί διαπραγματευτές μπορεί να οδηγήσουν σε ευτυχή κατάληξη την ενδεχόμενη πολιτική διαπραγμάτευση. Το πιθανότερο είναι πως οι πολιτικοί όροι θα τεθούν ως take it or leave it.
Το πλαίσιο των πολιτικών όρων διαγράφεται από το κείμενο του Υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας για την ενίσχυση του ειδικού λογαριασμού εξυπηρέτησης του χρέους που "απεκάλυψε" στις 23/10 ο κ. Βενιζέλος [1] και το δημοσίευμα των Financial Times της επομένης [2]. 
Αν επιχειρήσει κανείς να διαβάσει πίσω από τις γραμμές των κειμένων, μπορεί να διαγνώσει και τη φιλοσοφία της λύσης που ετοιμάζεται. 
Ας τη δούμε: Μετά την όποια κατάληξη της τρέχουσας διαδικασίας, η λύση θα θεωρείται οριστική από την ευρωπαϊκή πλευρά. Γι αυτό και αμέσως άρχισε η συζήτηση για "τρίτο πακέτο" και επιμήκυνση. Πιθανώς να ανακοινωθεί και προγραμματισμένη ελάφρυνση του χρέους (π.χ., το κόστος ανακεφαλαιοποίησης στον ESM κάποια στιγμή το 2013 ή 2014). 
Μετά την κατάληξη αυτού του γύρου όμως, οποιαδήποτε παρέκκλιση θα απορροφάται από την Ελλάδα. Η Ελλάδα και να θέλει, δεν μπορεί να χρεοκοπήσει προς τα έξω. Χρεοκοπία της Ελλάδας, παύση εξυπηρέτησης του χρέους μπορεί να γίνει μόνο εάν το θελήσει ο διαχειριστής του λογαριασμού.
Η στάση απέναντι στην ευρωζώνη της όποιας ελληνικής κυβέρνησης είναι αδιάφορη. 
Με την έλευση του Τσίπρα ή όποιου άλλου, η προς τα έξω διαφορά θα είναι ανεπαίσθητη. Πάλι οι ίδιοι θα εκταμιεύουν. Αντί του Στουρνάρα θα υπογράφει ο Μηλιός τα καταθετήρια των εσόδων ...αποκρατικοποίησης ή του ΦΠΑ ή ό,τι άλλο.
Πολιτικές ή οικονομικές ακροβασίες αποκλείονται. 
Αν, φερ’ ειπείν, η ελληνική πλευρά επιλέξει να μην προχωρήσει τις αποκρατικοποιήσεις, κάποια άλλη πηγή αυτομάτως θα καλύψει το κενό.
Η όποια ευελιξία και δυνατότητα άσκησης πολιτικής άλλης από αυτήν του διαχειριστή του λογαριασμού θα προέρχεται από τη συνεργασία με τις κοινοτικές (όχι ευρωζωνικές) υπηρεσίες για διαρθρωτικά προγράμματα, στήριξη ανάπτυξης, κλπ. Επίσης, για όσους αρέσκονται στις φαντασιώσεις, ευελιξία μπορεί να προκύψει με την εξεύρεση άλλου πρόθυμου υποστηρικτή. 
Κι αυτόν όμως πρέπει να τον εγκρίνει ο διαχειριστής!
Η ευθύνη για την εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών που κρίνονται απαραίτητες περνάει στους τεχνοκράτες του διαχειριστή του λογαριασμού.
Εν ολίγοις, η κατεύθυνση της γερμανικής προσπάθειας, με την υποστήριξη της Γαλλίας και της Κομισσιόν, είναι η παγίωση της όποιας "οριστικής" λύσης και η εξάλειψη του όποιου οικονομικού και πολιτικού κινδύνου. 
Η ευρωζώνη, όσον αφορά τα οικονομικά της ελληνικής διάσωσης τραβάει τη γραμμή stop loss, όπως λένε στους χρηματοοικονομικούς κύκλους. 
Η οικονομική στήριξη τελειώνει με ό,τι θα προβλέπει το κυοφορούμενο τρίτο πακέτο. Μετά απ’ αυτό, κάθε απόκλιση θα είναι λογαριασμός που θα επιστρέφει στην ελληνική κοινωνία, υπό τη διαχείριση των τεχνοκρατών της ευρωζώνης. 
Πολιτικά, θα είναι αδιάφορο εάν η ελληνική κυβέρνηση θα είναι αριστερή, δεξιά, κεντρώα ή οικουμενική. Η όποια κυβέρνηση ας διαχειριστεί τα εσωτερικά ζητήματά της όπως επιθυμεί, στηρίζοντας μία ή άλλη πελατεία εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας – οι εξωτερικές υποχρεώσεις δεν επηρεάζονται. Η μόνη εναλλακτική πολιτική είναι του μοναχού Σαμουήλ στο Κούγκι. Σχεδόν κυριολεκτικά, δεδομένου πως καμιά πολιτική ή οικονομική υποστήριξη – πλην ανθρωπιστικής βοήθειας ίσως – δεν πρόκειται να δοθεί από την Ευρώπη. Ακόμη και οι Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι, Μπαρόζο, Ρομπάι στηρίζουν το σχέδιο, δηλαδή είναι της ίδιας φιλοσοφίας.
Ο χρονικός ορίζοντας μιας τέτοιας λύσης είναι οπωσδήποτε μέχρις ότου η Ελλάδα καταφέρει να πείσει τις αγορές και να δανείζεται επιτυχώς και με εύλογους όρους επί μερικά χρόνια. Προϋπόθεση είναι μια πειστική "οριστική" λύση
Μπορούμε να αναμένουμε "ευχάριστα νέα" λοιπόν: 
(α) επιμήκυνση που θα συνοδεύεται από κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού, 
(β) εξαγγελία απομείωσης του χρέους σε εύλογο χρονικό διάστημα (μέχρι το 2015, ας πούμε).
Το ερώτημα είναι εάν το πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορεί να διαχειριστεί την πολυπόθητη πολιτική λύση με τους όρους που τη συνοδεύουν.

**The Books' Journal, #25, Νοέμβριος 2012

10 σχόλια:

  1. Τι μπουρδολογία είναι αυτή;

    Η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να ελέγξει τι; το αν θα μπαίνουν λεφτά από την Ελλάδα; που θα πηγαίνουν τα έσοδα;

    Καταρρέετε και έχετε λαλήσει!

    dimitris t

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις γιατί πρέπει οπωσδήποτε να σχολιάζεις πάντα με τα ίδια βαρετά σχόλια?
      Τι περίεργη διαστροφή είναι αυτή.

      Διαγραφή
    2. Γράψε επώνυμα πες την άποψη σου (αν έχεις) και θα σου απαντήσω.
      dimitris t

      Διαγραφή
  2. Και αν γινουν ολα αυτα ο Μανωλης Γλεζος και ο Δημητρης Στρατουλης, που ειναι ετοιμοι να κυβερνησουν, τι θα κανουν, αφου δεν θα χρησιμοποιησουν τις καταθεσεις μας για την αναπτυξη;

    Ευρηκα!!!!

    Κεφαλαιουχοι και αλλοι προδευτικοι χρηματοδοται θα δημιουργησουν νεαν τραπεζα την ΣΥΝ.ΡΙΖΑ.Τ. (Συνεργατικη Ριζοσπαστικη Αριστερη Τραπεζα) Α.Ε. Για τον σχηματισμον του ελαχιστου αρχικου κεφαλαιου υψους ευρώ 18.000.000 θα συνεισφερουν 360 ευποροι μετοχοι, εκαστος με 50.000.

    Φρονω τι η πελατεια ειναι εξησφαλισμενη :τουλαχιστον το 20% απο το 30% των ελληνων ψηφοφορων (δηλ. το συνολον των ψηφοφορων του ΣΥΡΙΖΑ) θα καταστουν πελαται της ΣΥΝ.ΡΙΖΑ.Τ. Α.Ε., ανατρεποντας ετσι -εκτος των αλλων- τους σχεδιασμους συγχωνευσεων των καπιταλιστικων τραπεζων. Το δε υπολοιπον 10% των ελληνων ψηφοφορων δεν διαφωνει, αλλα-φευ- ειναι χρεωκοπημενον. Εις χρονον δευτερον η ΣΥΝ.ΡΙΖΑ.Τ. Α.Ε. δυναται να εξαγορασει τα δανεια των αριστερων χρεωκοπημενων και να απογειωθει ο κυκλος εργασιων της.

    Με τον τροπον αυτον θα δημιουργηθει ενα αριστερο εργαλειο αναπτυξης της αριστερης πλευρας της χωρας (λεμε τωρα, πρωη Πασοκοι ειναι οι περισσοτεροι) απηλλαγμενο απο την εκμεταλλευσιν των καπιταλιστων-τραπεζιτων,....
    Δηλαδη ο καπιταλισμος μπορει να καταπολεμηθει μονον με αριστερο καπιταλισμο!

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Ελάχιστο Αρχικό Κεφάλαιο

    Με την ΠΔ/ΤΕ 2471/10.4.2001 αυξάνεται το ελάχιστο αρχικό κεφάλαιο που απαιτείται για την παροχή άδειας ίδρυσης και λειτουργίας πιστωτικών ιδρυμάτων από την Τράπεζα της Ελλάδος.

    ΠΔ/ΤΕ 2471/10.4.2001 “Καθορισμός ελάχιστου αρχικού κεφαλαίου πιστωτικών ιδρυμάτων”

    Το ελάχιστο αρχικό κεφάλαιο, κατά κατηγορία πιστωτικού ιδρύματος, καθορίζεται ως εξής:

    Πιστωτικά ιδρύματα με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας: ευρώ 18.000.000

    Πιστωτικά ιδρύματα με τη μορφή πιστωτικού συνεταιρισμού του ν.1667/1986 που δραστηριοποιούνται:

    ………
    Το ύψος των ιδίων κεφαλαίων των πιστωτικών ιδρυμάτων δεν επιτρέπεται, καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας τους, να είναι κατώτερο των πιο πάνω κατά περίπτωση ορίων.

    http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Supervision/LegalF/creditinstitutions/minimuncapital.aspx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αυτού του έιδους η "αναποφευκτη πολιτικη λύση", οδηγει σε αναποφευκτή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με έξοδο από το ευρώ, η οποιά θα είναι μονη σοβαρή πολιτική προταση.

    Στη περίπτωση αυτή, οι διαχειστές του λογαριασμού, προβλέπω να μενουν με τον λογαριασμο στο χέρι! Εκτος αν προτιμουν να συνεχίζουν πληρώνουν δημοσιο χρέος το οποι όμως δεν θα αναγνωρίζει η Ελληνική κυβέρνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει και η δυνατότητα να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζές τους απευθείας, χωρίς μεσολάβηση της χώρας μας.
      Το μόνο πρόβλημα αυτής της λύσης είναι ότι θα φανερώσει στους ψηφοφόρους τους τον τελικό αποδέκτη των νέων δανείων (το μεγαλύτερο μέρος τουλάχιστον) προς την ελλάδα.
      Όσον αφορά τι αναγνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση ή όχι θα είναι μάλλον αδιάφορο, γιατί για μερικά χρόνια η δυνατότητα εισαγωγής πετρελαίου, πρώτων υλών, φαρμάκων κλπ δεν θα είναι εφικτή, με ότι αυτό συνεπάγεται για όσους δεν έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό.

      Διαγραφή
    2. Φυσικά, γνωρίζεις ότι όσα γράφεις είναι παραμύθια (εφ' όσον γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί), αλλά επιμένεις, ρε μπαγάσα, να τα γράφεις! Ποιός ξέρεις ποιές βαθύτερες και απροσδιόριστες δυνάμεις του ψυχισμού σου, σε οδηγούν, σε αυτού του είδους τον στρουθοκαμηλισμό.

      Αυτό, βέβαια είναι δικό σου ζήτημα να το δεις. Αλλά, για να το δεις, ίσως να είναι χρήσιμο, κάποιος να σου το δείξει.

      Απλώς, καλόν είναι να ξέρεις ότι, όσοι αντιλαμβάνονται περί τίνος πρόκειται, είτε μειδιούν, είτε λυπούνται...

      Διαγραφή
  4. Εξαρτάται, διοτι με την εφαρμοζομενη πολιτική, τοσο το πετρέλαιο όσο και οι λοιπές εισαγώμενες πρώτες ύλες, καθιστανται ήδη απροσιτες για την πλειοψηφια του κόσμου.
    Αν επομένως συνεχιστεί η ίδια πολιτική, τόσο η παραμονη στο ευρώ όσο και η εξυπηρέτηση του δημοσίου χρεόυς, αργά αλλα σταθερά θα παψούν να αφορούν την μεγάλη πλειοψηφια του εργαζόμενου κόσμου.
    Σε ότι αφορά την αναφερόμενη στο άρθρο ¨αναπόφευκτη πολιτική λύση", αν αυτή εφαρμοστεί, το ουσιαστικό διακύβεβμα δεν θα είναι ευρώ ή δραχμή, αλλά ευρώ ή δημοκρατια. και ο κάθε ένας ας διαλέξει με ποιους θα παει και ποιους θα αφήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ ότι όλες οι επιλογές μας είναι από κακές έως καταστροφικές.
      Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ανθρώπινη και κατανοητή η επιλογή της πιο καταστροφικής λύσης "για να τελειώνουμε επτέλους".
      Δυστυχώς όμως η επόμενη μέρα θα έρθει είτε θέλουμε είτε όχι, οπότε το μέγεθος και η έκταση της καταστροφής στην ελληνική κοινωνία και οικονομία θα παίξει σημαντικό ρόλο στο διάστημα που θα χρειαστεί για να σταθούμε ξανά στα πόδια μας σαν αυτόνομη ευρωπαική κοινωνία και οικονομία, χωρίς τα δεκανίκια των δανεικών που μας αφαιρούν τόσο την αξιοπρέπεια όσο και την εθνική ανεξαρτησία, που είναι απαραίτητα για να ξεφύγουμε απο τον ρόλο του παρασιτικού επαίτη στον οποίο ειδικευθήκαμε τα τελευταία 30 χρόνια.
      Πολύ φοβάμαι ότι η επόμενη μέρα μιας ολοκληρωτικής καταστροφής θα είναι προνομιακό τοπίο, όχι για την εμβάθυνση της δημοκρατίας, αλλά κυρίως για την ολοκληρωτική επικράτηση δυνάμεων τύπου χρυσής αυγής.

      Διαγραφή
  5. Φυσικά, τα όσα γράφει ο αγαπητός Γεώργιος είναι και πάλι, εκτός τόπου και χρόνου. Και επίσης φυσικά, θα πέσει έξω στις προβλέψεις του, όπως έχει συμβεί, μέχρι τώρα. (Θυμάμαι εκείνες τις συζητήσεις για το PSI του Μαρτίου 2012 και χαμογελώ, αφού βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο σημείο, που είμασταν και τότε, όταν ο Γεώργιος Προκοπάκης, περί άλλων ετύρβαζε).

    Ο Σόύμπλε μιλάει για τρίτο πακέτο, χωρίς PSI. Περιττό να πω ότι δεν αρκεί. Θα ακολουθήσει και 4ο και 5 και 6ο πακέτο στήριξης και εις το διηνεκές, με τα δεδομένα αυτά και για όσο η Ελλάδα μένει στην ευρωζώνη, χωρίς να ασκεί το δικαίωμα της νομισματοκοπής. (Χωρίς δηλαδή να τυπώνει ευρώ στα εδώ νομισματοκοπεία, ενημερώνοντας απλώς την ΕΚΤ για τις ενέργειές της αυτές, που σχετίζονται με την εκτύπωση ευρώ).

    Απλά, πράγματα (που τα γνωρίζει όποιος έχει περάσει έξω από κάποια οικονομική σχολή). Τα υπόλοιπα είναι λόγια, που τα λέμε και τα γράφουμε, όταν θέλουμε να ξεγελάσουμε τον απλό κόσμο (και τον εαυτό μας τον ίδιο)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU