 |
| του Χρήστου Παπανίκου |
Με αφορμή μια συζήτηση για το ωράριο των καταστημάτων, το ελεύθερο ωράριο, τα νέα εργασιακά μέτρα και τις στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας στους Πολίτες Υπέρ των Μεταρρυθμίσεων
Πολλοί μιλούν για τα εργασιακά θέματα ενώ δεν γνωρίζουν ούτε τους νόμους, ούτε την εφαρμογή τους.
Π.χ., δεν γνωρίζουν ότι ειδικότητα ανειδίκευτου εργάτη μπορεί ένας εργοδότης να δηλώνει μέχρι 2 χρόνια. Μετά;
Μέχρι πρόσφατα δεν γινόταν, πέραν του ξενοδοχειακού κλάδου και κάποιων πρωτογενών αγροτοκτηνοτροφικών εργασιών να δηλώνει ο εργοδότης επτάμηνη εργασία.
Οι παλαιοί εργοδότες δεν ωφελούνται καθόλου από τα νέα εργασιακά μέτρα, παρά μόνο οι νέες επιχειρήσεις, αν και όποτε έλθουν. Οι παλαιές επιχειρήσεις ΔΕΝ μπορούν να μειώσουν τους μισθούς και ότι άλλο προβλέπεται αν δεν συμφωνήσει και ο εργαζόμενος. Αν δεν συμφωνήσει, πρέπει ο εργοδότης να τον κρατήσει με τον παλαιό μισθό ή να τον απολύσει.
Να φέρω λοιπόν ένα παράδειγμα.
Μία κοπέλα βοηθός στο λογιστήριο με 18 χρόνια προϋπηρεσίας υπάγεται στην σύμβαση βοηθών λογιστών. Αμείβεται μικτά με την σύμβαση περί τα 2.300 ευρώ. Αν δεν συμφωνήσει μείωση και την απολύσει ο εργοδότης πρέπει να πληρώσει σχεδόν τα χρόνια σε μήνες αποζημίωσης δηλαδή κάπου 30-32.000 ευρώ.
Αν πχ. θελήσει να αντικαταστήσει 4-5 υπαλλήλους έτσι, πρέπει να πληρώσει 150.000 ευρώ. Λογικά δεν τα έχει οπότε κλείνει. Αν δεν τα έχει, με τους υπάρχοντες μισθούς, δεν είναι ανταγωνιστικός και κλείνει πάλι. Μπρoς γκρεμός και πίσω ρέμα.
Ένα άλλο σοβαρότατο θέμα είναι αυτό της δραστηριοποίησης στην επαρχία και της εμπειρίας που μπορεί να βρεθεί εκεί. Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να αντικαταστήσεις έναν έμπειρο και εξειδικευμένο υπάλληλο ή τεχνίτη. Εδώ τα πράγματα είναι τελείως αντίστροφα. Ο τεχνίτης είναι αυτός που επιβάλει την θέληση του στον εργοδότη, όσο και αν φαίνεται περίεργο αυτό.
Τέλος σε σχέση με εποχιακά προϊόντα ή εορταστικές περιόδους: Όταν μία βιοτεχνία κατασκευάζει ή εμπορεύεται σχολικές τσάντες, δουλεύει 2-3 μήνες τον χρόνο Χ 18 ώρες την ημέρα. Τι ωράρια και ιστορίες. Ο άλλος πάει εκεί για να βγάλει σε 3 μήνες τους μισθούς όλης της χρονιάς και μετά κάθεται. Νομίζει κανείς ότι θέλει την Επ. Εργασίας στο κεφάλι του; Όχι βέβαια.
Το ίδιο ισχύει στα εκκοκκιστήρια στα ντοματάδικα, στα νησιά την τουριστική περίοδο. Φεύγουν όλοι από τα Καρδιτσοτρίκαλα και πηγαίνουν γκαρσόνια ή ξενοδοχοϋπάλληλοι στην Σκιάθο. Μένουν μέσα στο ξενοδοχείο, τρώνε μέσα στο ξενοδοχείο (όλα πληρωμένα) και παίρνουν και διπλό μισθό. Γυρνάνε το φθινόπωρο στο χωριό και κάθονται μέχρι το επόμενο Πάσχα.
Στους εμποροϋπαλλήλους που αναφέρεσθε*, μπορεί κάποιο S/M να προσλάβει για ένα μήνα προσωπικό και δη εξειδικευμένο με ταμείο εμποροϋπαλλήλων; Και ποιος άνεργος με ταμείο ανεργίας θα το κόψει για να πάει για 1-2 μήνες δουλειά;
Ο εργοδότης αν τον πάρει με σύμβαση 6μηνη τους υπόλοιπους μήνες που θα κάθεται πως θα τον πληρώνει;
Ας καταλάβουμε λοιπόν ότι στην Ελλάδα με την ποικιλία επαγγελμάτων και ιδιορρυθμία ανά περιοχή δεν είναι εύκολο να υπάρχουν κανόνες από το κράτος.
Πρέπει να γίνει μία αυτορύθμιση μεταξύ των ενδιαφερομένων. Αυτή είναι η δουλειά, αυτά τα χρήματα. Συμφωνούμε ή όχι. Αλλιώς δεν γίνεται.
Καλές γιορτές.
Τα όρια μεταξύ φιλελευθερισμού και νεο-φιλελευθερισμού είναι λεπτά και δυσδιάκριτα. Θέλει προσοχή, διότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδεικτικά:
1) Δεν προκύπτει από πουθενά ότι κάθε επιχείρηση διαθέτει από μια κολυμβήθρα του Σιλωάμ, στην οποία εμβαπτίζεται κάθε ανειδίκευτος εργάτης, μετά από δυο χρόνια υπηρεσίας, ώστε να αποκτήσει ειδικότητα.
Αυτός που κουβαλάει κιβώτια 40 χρόνια, 40 χρόνια ανειδίκευτος εργάτης θα είναι. Ποτέ του δε θα μετουσιωθεί σε "εξειδικευμένο κουβαλητή".
Κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής, ίσως με τις τριετίες και την προϋπηρεσία, αλλά κάτι η επιδερμικότητα της επαφής με το αντικείμενο, κάτι η ξερολίαση, και δεν του προκύπτει...
2)Και οι παλιές επιχειρήσεις μπορούν να μειώσουν μισθούς, με τους περιορισμούς που θέτει κάθε φορά ο Νόμος, αρκεί να το πράξουν τη στιγμή που πρέπει, δηλαδή με την ψήφισή του. Εάν καθυστερήσουν να το κάνουν, τότε θεωρείται και σωστά, ότι επιλέγουν να διατηρήσουν το παλιό μισθολογικό καθεστώς, και η σύμβαση παίρνει το χαρακτήρα της ατομικής σύμβασης μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.
3)Μια "κοπέλα", βοηθός στο λογιστήριο, με 18ετή υπηρεσία είναι "κοπέλα" 40 Μαΐων πλέον (ή του μήνα της αρεσκείας σας),παντρεμένη, με ένα ή δυο παιδιά, 18 χρόνια στο γραφείο, που σημαίνει ότι η εμπειρία της μπορεί να είναι δύναμη ώθησης της επιχείρησης, ιδιαίτερα σε ένα νευραλγικό τμήμα όπως αυτό του λογιστηρίου. Και παρόλα αυτά παίρνει 2300 - 16,5%, 1900 καθαρά, πριν από την παρακράτηση του φόρου.
Σημειωτέον, ότι ήδη το ποσό των 2300 είναι υψηλό ως υπόθεση, καθ΄ότι υπερβαίνει τα από τις μέχρι πρότινος ισχύουσες ΣΣΕ όρια αμοιβών για το οικείο κλιμάκιο (18 ετ.), και αν έπαιρνε τέτοια αμοιβή μάλλον θα την άξιζε.
4ο και τελευταίο. Συγγνώμη αλλά η λογική "Αυτή είναι η δουλειά, αυτά τα χρήματα. Συμφωνούμε ή όχι. Αλλιώς δεν γίνεται" όχι αυτορρύθμιση δεν είναι, αλλά όργιο ολοκληρωτικού νεοφιλελευθερισμού. Ο εργαζόμενος, ατομικά ή μέσω σωματείου, έχει το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης, το οποίο είναι ιερό σε κάθε φιλεύθερη δημοκρατική χώρα. Το αν θεσμικά το διαχειρίζεται σωστά, είναι διαφορετικό θέμα, αλλά, στο όνομα οποιουδήποτε εργατοπατερισμού, δε μπορούμε να απεμπολήσουμε βασικές αρχές διαλόγου και δημοκρατίας.
Εν κατακλείδι, το θέμα είναι να βγει η όλη κοινωνία κερδισμένη, και όχι απλά να ρεφάρει άλλη μια φορά η επιχειρηματική τάξη σε βάρος των σύνηθων υποζυγίων.