Προς επανάληψη του ιδίου σκηνικού;
Βρισκόμαστε ήδη στην επανάληψη της προεκλογικής περιόδου, κυριολεκτικά "για την πλάκα του Συριζα". Όλες οι δημοσκοπήσεις όμως, δείχνουν επανάληψη του προηγούμενου σκηνικού. Με ανεβασμένη την πόλωση ωφελούνται όπως ήταν αναμενόμενο τα τρία πρώτα κόμματα και εξαφανίζονται τα "μικρά" του 19%. Όλη η ιστορία γίνεται για να νοθευτεί η επιθυμία του λαού, να λεηλατήσει ο νέος διπολισμός ότι μπορεί από τα άλλα κόμματα με τα διλήμματά του και να αλλάξει χέρια το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών. Μικροπολιτικό παιχνίδι στου κασίδη το κεφάλι.
Αλλά ακόμη και αν συμβούν οι επιθυμητές ανακατατάξεις, προς όφελος όσων μας έσυραν σε νέες εκλογές μέσα στις δυσμενέστερες συνθήκες που έχουν υπάρξει μεταπολιτευτικά για την χώρα και την επιβίωσή της, το σκηνικό δεν θα αλλάξει. Και θα ξαναζήσουμε το θέατρο του παραλόγου, όπου όλοι θέλουν κυβέρνηση αλλά κανείς δεν συμβιβάζεται να την κάνει...
Αντί για συνεργασίες θα παρακολουθούμε άνοστες θεατρικές κωλοτούμπες και πηδήματα στο κενό, απαίδευτων και ακατάλληλων πολιτικών με δήθεν ιδεολογικά όρια και κόκκινες γραμμές: λέξεις που ξεθωριάζουν με την ανάρμοστη καθημερινή τους χρήση, όπως Ευρώπη, δημοκρατία, εθνική συνεννόηση, αναδιαπραγμάτευση, ανάπτυξη κλπ Λέξεις που σβήνουν και χάνονται μέσα στην απαξίωση της ανευθυνότητας και την μικροπολιτικής.
Η Δεξιά αναγεννήθηκε δήθεν και από τυχοδιωκτικό όχημα του παλαβού ανευθυνοϋπεύθυνου μνημονιακοαντιμνημονιακού λόγου Σαμαρά έγινε "ευρωπαϊκή δύναμη"... Πόσα κρύβουν τα χαμόγελα των νέων συνεργατών θα το μάθουμε μετά...
Ο ΣΥΡΙΖΑ φίμωσε προσωρινά τις σταλινικές συνιστώσες της εξόδου από την ΕΕ και τις έκρυψε στο υπόγειο, έβγαλε μπροστά τους πιο λογικούς και ρεαλιστές πολιτικούς που διαθέτει ( Δραγασάκη, Σταθάκη ), τραβώντας τους για λίγο από το περιθώριο που τους είχε εκτοπίσει, μήπως και καθησυχάσει τους φοβισμένους από την ανετοιμότητα και ανεντιμότητά του, ψηφοφόρους που στρέφονται σιγά σιγά στον παλιό "καλό" δικομματισμό.
Προσπαθεί να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ του 1981 αλλά δεν έχει ούτε την συγκρότηση ούτε την πληρότητα της δημαγωγίας ενός Ανδρέα Παπαδνρέου - μόνο ένα παιδί ακόμη, αρκούντως θρασύ αλλά και απαίδευτο στη ζωή, που κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και ειδικά στο ευαίσθητο θέμα των ευρωπαϊκών μας συμμαχιών κουνώντας το δάχτυλο στο σύμπαν...
Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια τέτοια πόλωση;
Απολύτως τίποτα!
Η αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου με παραμονή μας στην ευρωζώνη, η ύπαρξη συνεργασιών για κυβέρνηση που θα διαχειριστεί με επάρκεια τα παραπάνω και η αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης στην πορεία ανάκαμψης της χώρας μας, δεν φαίνονται να ικανοποιούνται από την επερχόμενη κοκορομαχία.
Ούτε ο τρίτος πόλος μοιάζει να κινείται με πρόταση. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ...