Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Μετά τις αποφάσεις της ΕΕ: Ένα "τεράστιο by pass" στο κεντρικό κράτος, τώρα, μπορεί να ξαναβάλει την οικονομία σε λειτουργία

Μια ΝΕΠ* για την Ελλάδα, τώρα!
ακόμη και ο Λένιν τόκανε (ΝΕΠ), παρακάμπτοντας τα ρώσικα Σοβιέτ!
- δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε το ίδιο με τα ...ελληνικά; (έργο του El Lissitzky)
 του Γιώργου Παπασπυρόπουλου 
Οι ειδήσεις από την ευρωπαϊκή σύνοδο ακούγονται πολύ θετικές. Μένει μόνο μια "μικρή" αμφιβολία που μας αφορά ...απόλυτα. Είναι ΚΑΙ η Ελλάδα μέσα στις οφελημένες χώρες ή Ισπανοί και Ιταλοί, με την βοήθεια των Γάλλων έπαιξαν μόνο για τον εαυτό τους;
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ΚΑΙ η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει την μείωση του χρέους της κατά 25% αφαιρώντας από τον προϋπολογισμό της τα δισ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της (μαζί με τα άλλα σημεία προσαρμογής του μνημονίου της), ΑΡΚΕΙ να κάνει και αυτή (εμείς) κάτι...
Τι; Τα αυτονόητα. 
Έλεγχο του τέρατος που λέγεται "ελληνικό κράτος", και που μέσα από την πελατειακή πολιτική ειδικά των πολιτικών της μεταπολίτευσης, φόρτωσε στις πλάτες μας αβάστακτα χρέη και οδήγησε την ιδιωτική οικονομία στον θάνατο.
Θα μου πείτε, "εύκολο είναι;"... "Γενιές και γενιές μεταρρυθμιστών και εκσυγχρονιστών, έσπασαν τα μούτρα τους στα τείχη του πελατειασμού που ενδημεί στην χώρα από την τουρκοκρατία και το Βυζάντιο. Και οι περισσότεροι πολιτικοί μας προσαρμόστηκαν, αν δεν αφομοιώθηκαν, στο πελατειακό σύστημα".  
Και φυσικά, θα έχετε δίκιο.
Όμως, δεν είναι όλοι οι καιροί ίδιοι και όλες οι ευκαιρίες 'επαναλήψιμες". Με λίγα λόγια, ή τώρα ή ποτέ. Να η ευκαιρία: η Ευρώπη προχώρησε, στην Ελλάδα έχουμε για πρώτη φορά κυβέρνηση συνεργασίας με σαφή εντολή να μας κρατήσει στην Ευρώπη ...

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Πολιτική και οικονομική ενοποίηση, η μόνη λύση για το μέλλον της Ευρώπης

του Νίκου Χρυσόγελου*

Στη χώρα μας χάθηκε πολύτιμος χρόνος και η ευκαιρία να ακολουθηθούν λύσεις που αντιμετωπίζουν τα δημοσιονομικά προβλήματα με κοινωνικά δίκαιο και αποτελεσματικό τρόπο. Εφαρμόστηκε μια ανόητη πολιτική που δεν αντιμετώπισε ριζικά τα δημοσιονομικά προβλήματα και κυρίως το εμπορικό ισοζύγιο συναλλαγών και το έλλειμμα που προκύπτει αλλά δημιούργησε επιπλέον προβλήματα επεκτείνοντας την κρίση στην πραγματική οικονομία. Προκάλεσε επίσης τεράστια ποσοστά ανεργίας – της τάξης της δεκαετίας του ’50 –’60 – και βέβαια δημιούργησε προβλήματα κοινωνικής συνοχής. 
Καθημερινά βιώνουμε τη δίκαιη οργή της κοινωνίας. Ως Οικολόγοι Πράσινοι αλλά και ως Πράσινοι στην Ευρώπη επισημαίνουμε ότι χρειάζεται μια άλλη πολιτική που θα δώσει έμφαση στην  αναζωογόνηση της οικονομίας δημιουργώντας τις βάσεις για μια καινούργια πράσινη οικονομία, προς όφελος και της κοινωνίας και του περιβάλλοντος που ταυτόχρονα θα δημιουργεί θέσεις εργασίας. 
Δεν μπορείς να περιμένεις αύξηση των εσόδων του δημοσίου όταν καταρρέει όλη η παραγωγή κι όταν οι άνθρωποι μένουν άνεργοι, αυτό το βλέπουμε άμεσα με τις επιπτώσεις που έχει στα ασφαλιστικά ταμεία, στα έσοδα του δημοσίου κτλ. 
Η ελληνική διάσταση της κρίσης συναρτάται με τα διαρθρωτικά προβλήματα  της ελληνικής οικονομίας, κοινωνίας αλλά και διοίκησης καθώς και με το πολιτικό σύστημα και αδιέξοδο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης που ακολουθήθηκε.

Παράλληλα όμως υπάρχει και η διάσταση της κρίσης της Ευρωζώνης
Δημιουργήσαμε μια Κοινή Ένωση βασισμένη σε ένα νόμισμα χωρίς όμως κοινή νομισματική και οικονομική πολιτική. 
Επιπλέον η Ευρώπη κινείται με αργούς ρυθμούς για να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα με αποτέλεσμα ...

Η Ευρώπη ποτέ δεν πεθαίνει...

Όπως είχαν προβλέψει οι ψυχραιμότεροι, η Ευρώπη, όπως τόχει κάνει ξανά και ξανά, μαθαίνει και προσαρμόζεται συνεχώς. Ακόμη και οι "σκληροί" Γερμανοί έχουν έτοιμα από καιρό τα plan B τους, σε περίπτωση που συναντήσουν - όπως χθες - σοβαρή αντίσταση και ισχυρές συμμαχίες εναντίον τους. Και μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα...

από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ:

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ

Μειώνεται το ελληνικό χρέος κατά 50 δισ. ευρώ

Του Κώστα Τσαχάκη
Ορατό είναι πλέον το ενδεχόμενο μείωσης του Δημόσιου χρέους κατά 50 δισ. ευρώ ή 25% του ΑΕΠ μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τους μηχανισμούς διάσωσης.
Μειώνεται το ελληνικό χρέος κατά 50 δισ. ευρώΜε την απόφαση οι ευρωπαϊκές τράπεζες που αντιμετωπίζουν προβλήματα θα μπορούν να απευθύνονται για την ανακεφαλαιοποίηση τους στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) χωρίς να επιβαρύνεται το χρέος των κρατών μελών. 
Εφόσον ισχύσει η αρχή για ίση μεταχείριση των κρατών - μελών η απόφαση θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην αποκλιμάκωση του ελληνικού χρέους.
Η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του PSI και το «κούρεμα» των ομολόγων εξασφάλισε στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης 50 δισ. ευρώ από τον μηχανισμό στήριξης για την κεφαλαιακή ενίσχυση των εγχώριων τραπεζών. Ήδη έχουν εκταμιευτεί τα 25 δισ. ευρώ (εξ αυτών τα 18 δισ. έχουν δοθεί στις τράπεζες) και απομένει να δοθούν , πιθανότατα εντός του Αυγούστου , τα υπόλοιπα 25 δισ. ευρώ.
Όμως, τα κεφάλαια αυτά διοχετεύονται στις τράπεζες με ...ενδιάμεσο το ελληνικό Δημόσιο βαρύνοντας έτσι το χρέος το οποίο προσεγγίζει το 160% του ΑΕΠ.
Όπως λέει κυβερνητική πηγή η Ελλάδα θα πρέπει στο πλαίσιο της ίσης μεταχείρισης των κρατών – μελών να ζητήσει από τους εταίρους μας να ισχύσει η απόφαση της Συνόδου Κορυφής και για την ανακεφαλαιοποίηση των εγχώριων τραπεζών.
«Θα πρέπει να προηγηθεί διαπραγμάτευση» προσθέτει αλλά ο στόχος «μοιάζει να είναι εφικτός».
Μάλιστα κατά πληροφορίες το ελληνικό αίτημα στηρίζει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Σε περίπτωση που η Ελλάδα επωφεληθεί από το νέο καθεστώς που θα ισχύσει για την κεφαλαιακή θωράκιση των τραπεζών επιτυγχάνεται άμεσα μια πολύ μεγάλη μείωση του χρέους.
Τα 50 δισ. ευρώ αντιπροσωπεύουν το 25% του ΑΕΠ και μπορεί με μία απόφαση σε πολιτικό επίπεδο το χρέος να πέσει μέσα σε μία... ημέρα από το 160% στο 135% του ΑΕΠ.

Οικονομολόγος δεν είμαι αλλά...

του Γιώργου Πήττα (σχόλιο στο tvxs )
Οικονομολόγος δεν είμαι αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να σχολιάσω πως όσα επισημαίνει εδώ* ο Γ.Βαρουφάκης, τριγυρίζουν και στον δικό μου άσχετο εγκέφαλο εδώ και μέρες.  
Μόνο που, αν και η διεθνής κρίση του Καπιταλισμού είναι απολύτως υπαρκτή, μόνο που αν και σε τεράστιο βαθμό όσα συμβαίνουν ξεκινούν από τη βουλιμία των αγορών, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές κλπ, μου είναι α-δύ-να-το να μην επαναλάβω μονότονα πως η Ελληνική Κρίση έχει ΚΑΙ Ελληνική ταυτότητα και αυτή η ταυτότητα φέρει το αποτύπωμα του εκ του συστάδην στρεβλού κράτους, ενός κράτους που ουδέποτε τήρησε και σεβάστηκε Θεσμούς, ενός κράτους που ουδέποτε απέδωσε Αξιοπρέπεια στον Πολίτη, ενος κράτους που ουσιαστικά εκπαίδευσε συστηματικά τους Πολίτες στην ανομία.  
Επειδή και εγώ φοβάμαι πως η Ελλάδα είναι "τελειωμένη υπόθεση" περιμένω σύντομα από τις πολιτικές δυνάμεις, μία αναλυτική "νεκροτομή" και μία ολοκληρωμένη πρόταση για το πως η Ελλάδα θα κάνει ένα restart πιάνοντας το νήμα της Ιστορίας, ένα δευτερόλεπτο πριν από την δολοφονία του Καποδίστρια και την επικράτηση Κοτζαμπάσηδων, Κλεφτών κι Αρματωλών και των "ηρωικών μύθων" (και μυθευμάτων) που υποκατέστησαν την Ιστορία διδάσκοντας στους Έλληνες την Μπούρδα ως Λογική.



Γιάννης Βαρουφάκης: Η Ελλάδα έχει τελειώσει
tvxs.gr
Συνέντευξη του οικονομολόγου Γιάννη Βαρουφάκη στο ABC (BBC της Αυστραλίας). Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να διασωθεί. 



Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Οι "Έλληνες Οικονομολόγοι για την Μεταρρύθμιση" στην Die Welt : «Η Γερμανία πρέπει να ηγηθεί ή να τραβήξει την πρίζα»

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑDIE WELT

Περίπου δώδεκα Έλληνες οικονομολόγοι, μέσω της πρωτοβουλίας «Έλληνες οικονομολόγοι για την Μεταρρύθμιση» (greekeconomistsforreform.com) αναφέρονται μέσω διαδικτυακού blog (welt.de)  στην προβληματική της κρίσης, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι "τώρα μπορούν να δρομολογηθούν φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις όχι μόνο για την αποφυγή της κατάρρευσης της χώρας αλλά και που θα εκσυγχρονίσουν την ελληνική οικονομία, θα ενισχύσουν την παραγωγικότητα και θα οδηγήσουν το εισόδημα των Ελλήνων πολιτών σε ένα βιώσιμο επίπεδο".
Στο ρεπορτάζ περιλαμβάνονται συνεντεύξεις με τους κ.κ. Μ. Χαλιάσο, καθηγητή μακροοικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, Κ. Αζαριάδη, καθηγητή οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Saint Louis των ΗΠΑ και τον Ν. Οικονομίδη, καθηγητή του Stern Businnes School του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Ο κ. Χαλιάσος
δηλώνει, μεταξύ άλλων, ότι «πρώτη προτεραιότητα της νέας ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η οικοδόμηση μιας μεγάλης, εξαγωγικού προσανατολισμού, παραγωγικής βιομηχανικής βάσης, που θα ενισχύσει την ανάπτυξη και θα μπορεί να μειώσει τις εισαγωγές. Οι σχετικές πολιτικές μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία μιας πιο λιτής και αποτελεσματικής διαχείρισης, με τη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και τη βελτίωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Επιπλέον πρέπει να καταπολεμηθεί η διαφθορά, να προστατευθούν οι επενδυτές και να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, με ανεξάρτητες εποπτικές αρχές. Στον τομέα της φορολογίας το κράτος θα πρέπει να εστιάσει λιγότερο στην υψηλή φορολόγηση μισθωτών, συνταξιούχων και ακινήτων και ιδιαίτερα των φτωχών νοικοκυριών που ήδη έχουν ξεπεράσει τις δυνατότητές τους. Αντ΄αυτού θα έπρεπε να καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή.»

Σε ερώτηση για το πως θα έπρεπε οι άλλες χώρες να υποστηρίξουν την Ελλάδα, ο κ. Χαλιάσος υποστηρίζει ότι η Γερμανία και οι άλλες χώρες έχουν μέχρι τώρα δώσει το μήνυμα ότι η Ελλάδα πρέπει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, το οποίο για την ελληνική κοινή γνώμη σημαίνει περισσότερους φόρους και περικοπές αμοιβών.
Περαιτέρω μειώσεις αμοιβών δεν θα ήταν μόνο πολιτικά καταστροφικές αλλά επιπλέον και άχρηστες, δεδομένου ότι ...

Ευρωπαίοι Εργοδότες: "Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν είναι πλέον ουτοπία"

"Είμαστε υπέρ ενός Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών, που θα πρέπει να υπόλογο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο"


ΠΗΓΗ: euractiv.gr

Μεγαλύτερη Πολιτική Ολοκλήρωση ζητούν ομοσπονδίες ευρωπαίων εργοδοτών από την ΕΕ από τη σημερινή σύνοδο κορυφής, με την Laurance Parisot, επικεφαλής της γαλλικής ομοσπονδίας εργοδοτών, να λέει μάλιστα ότι οι «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν είναι πλέον ουτοπία».
Οι επικεφαλής της ομοσπονδιών εργοδοτών από Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Λουξεμβούργο, Πολωνία και Ισπανία, έγραψαν ένα μανιφέστο που επισημαίνει 5 βήματα που θα βγάλουν την Ελλάδα από την ύφεση.
Το μανιφέστο που καταρτίστηκε από την ομοσπονδία ευρωπαίων εργοδοτών BusinessEurope, περιλαμβάνει την πρόταση ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ESM να μπορεί να δανείζει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα «υπό αυστηρές προϋποθέσεις», και τονίζει ότι η ΕΚΤ θα πρέπει επίσης να είναι ελεύθερη να δανείζει χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και να αγοράζει ομόλογα.Η ΕΚΤ θα πρέπει «για περιορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι να τεθούν σε ισχύ άλλα μέσα, να μπορεί να συμμετέχει στις αγορές δημόσιου χρέους, στο βαθμό που θεωρείται απαραίτητο για την στήριξη του ευρώ», αναφέρει το μανιφέστο.
Οι γάλλοι επιχειρηματίες θέλουν Ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών 

Η Parisot, πρόεδρος των γάλλων εργοδοτών, επίσης στηρίζει την ιδέα ενός ευρωπαϊκού υπουργείου οικονομικών, θέμα στο οποίο είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική η γαλλική κυβέρνηση.

«"Πρέπει να συζητήσουμε το είδος της ένωσης, ωστόσο η ένωση γάλλων εργοδοτών θεωρεί πως ο Φεντεραλισμός δεν είναι πλέον στη σφαίρα της φαντασίας, και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν αποτελούν πια ουτοπία. Είμαστε υπέρ ενός Ευρωπαϊκού Υπουργείου Οικονομικών, που θα πρέπει να υπόλογο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο", τόνισε.

Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος, από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων τόνισε ότι είναι καλό σημάδι ότι οι ηγέτες φαίνεται να δέχονται "το πανευρωπαϊκό μοντέλο της κρίσης …

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Βήματα ευρωπαϊκής ενοποίησης έναντι αντίστοιχης εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας: Η αληθινή συζήτηση για την αντιμετώπιση της κρίσης;

Το σχέδιο Ντελόρ - Σμιτ


Πηγή: ΑΠΕ
 

Τη δημιουργία ενός Οργανισμού Χρέους που θα εκδίδει κοινά εγγυημένα ομόλογα για την Ευρωζώνη πρόκειται να προτείνει σήμερα μία ομάδα 9 διακεκριμένων Ευρωπαίων οικονομολόγων και πολιτικών, υπό την αιγίδα του πρώην Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ και του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Financial Times.
Το αντάλλαγμα για την κοινή έκδοση των ομολόγων θα είναι, σύμφωνα με την πρόταση, να εκχωρούν οι χώρες περισσότερο έλεγχο στους κρατικούς προϋπολογισμούς τους. 
Η πρόταση προβλέπει επίσης την ύπαρξη ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο οποίος θα προΐσταται του Οργανισμού Χρέους και θα έχει ευρύτατες αρμοδιότητες να απορρίπτει τους κρατικούς προϋπολογισμούς στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο.

Στη 49σέλιδη έκθεσή τους, οι οικονομολόγοι αναφέρουν ότι "η βασική αρχή θα έπρεπε να είναι ότι η κυριαρχία τελειώνει, όταν τελειώνει η φερεγγυότητα", ενώ προσθέτουν ότι "η Ευρωζώνη ως σύνολο πρέπει να διασφαλίσει ότι θα είναι δυνατή η επαρκώς τιμολογημένη πρόσβαση για την κρατική χρηματοδότηση, ακόμη και σε καιρούς κρίσης".
Η έκθεση δημοσιοποιείται δύο ημέρες πριν την κρίσιμη σύνοδο κορυφής, όπου οι ηγέτες της ΕΕ ετοιμάζονται να ασχοληθούν με σχέδια για την αναζωογόνηση του κοινού νομίσματος, στα οποία περιλαμβάνεται και η κοινή ανάληψη ευθύνης για τα κρατικά χρέη. Η πρόταση θα μπορούσε να ενισχύσει τη γαλλο - ιταλική προσπάθεια να ωθηθεί η Γερμανία στη στήριξη των ομολόγων της Ευρωζώνης. Ταυτόχρονα, με την πρόβλεψη για σταδιακή απώλεια κυριαρχίας για τις χώρες που προσφεύγουν σε κοινή έκδοση χρέους, θα μπορούσε να είναι επίσης ελκυστική για τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία επανειλημμένα έχει επιμείνει ότι δεν θα στηρίξει τα ευρωομόλογα, αν δεν υπάρξει μεγαλύτερος ευρωπαϊκός έλεγχος στα σπάταλα κράτη.
Σύμφωνα με την πρόταση Ντελόρ - Σμιτ, όλες οι χώρες της Ευρωζώνης θα συμφωνούσαν να εκδώσουν χρέος ίσο με το 10% του ΑΕΠ τους μέσω του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χρέους για να δημιουργήσουν μία διαθέσιμη και ρευστή αγορά ομολόγων. Στις χώρες θα επιτρέπεται να αυξάνουν το ύψος των κοινών εκδόσεων χρέους, αλλά μόνο με τη βαθμιαία εκχώρηση στον Οργανισμό αρμοδιοτήτων για τον προϋπολογισμό τους. 
Οι χώρες που θέλουν να εκδώσουν χρέος μεγαλύτερο από το 30% του ΑΕΠ τους, για παράδειγμα, θα υπόκεινται σε όρους παραπλήσιους με αυτούς που ισχύουν τώρα για τα προγράμματα διάσωσης της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Αν μία χώρα χρειάζεται να εκδώσει κοινά εγγυημένο χρέος πάνω από το 40% του ΑΕΠ της, ο Οργανισμός θα εμπλεκόταν άμεσα στη σύνταξη του κρατικού προϋπολογισμού της και στη διαμόρφωση των οικονομικών παραδοχών. 
Αν μία χώρα αναγκασθεί να προχωρήσει σε κοινή έκδοση χρέους πάνω από το 60% του ΑΕΠ της, ο Οργανισμός και ο υπουργός Οικονομικών της Ευρωζώνης θα είχαν επίσημα την αρμοδιότητα για τον προϋπολογισμό της χώρας. 

Μεταξύ των οικονομολόγων και πολιτικών που διαμόρφωσαν την πρόταση περιλαμβάνονται ο Πέτερ Μπόφινγκερ, μέλος του Γερμανικού Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, ο Γάλλος οικονομολόγος Ζαν Πισανί - Φερί που είναι επικεφαλής του ομίλου προβληματισμού (think tank) Bruegel με έδρα τις Βρυξέλλες και ο Βέλγος οικονομολόγος Πωλ ντε Γκροβ.

Προσφυγή της "κυβέρνησης της Αριστεράς" στο ...Μνημόνιο



"Η περίπτωση της Κύπρου δείχνει πως δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις απέναντι στην κρίση. 
Πρόκειται για μια χώρα με κυβέρνηση της Αριστεράς τα τελευταία 4,5 χρόνια, με σαφώς αποδοτικότερη δημόσια διοίκηση σε σχέση με την Ελλάδα, με θεσπισμένη ΑΟΖ, με πολιτικές για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε προχωρημένο επίπεδο και με προνομιακές σχέσεις με χώρες εκτός ΕΕ όπως η Ρωσία και το Ισραήλ.
Είναι φανερό πως η ΕΕ χρειάζεται να προχωρήσει σε μια συνολική λύση για τις χώρες του Νότου και η Ευρωζώνη να προσαρμοστεί ώστε να μην πρόκειται για μια υπόθεση μόνο του Βορρά." *

*
Τάσος Κρομμύδαςεκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων: Δήλωση για την προσφυγή της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας 

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Ποιος θα κλείσει πρώτος μια άχρηστη κρατική υπηρεσία;


του Λεωνίδα Καστανά (από την Μαργαρίτα και την Μεταρρύθμιση)
Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν μας γέμισε αισιοδοξία για το μέλλον, τόσο το δικό της όσο και της χώρας. Πολλά ονόματα γνωστών αποτυχημένων πολιτικών βρίσκονται σε καίριες θέσεις. 
Πολιτικών που διακρίθηκαν για την πελατειακή τους αντίληψη περί την πολιτική, τουλάχιστον κατά το πρόσφατο παρελθόν. Δίπλα τους λίγα λαμπερά ονόματα ανθρώπων που κοσμούν με τη δράση τους  τη δημόσια ζωή και δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Ονόματα με έντονα μεταρρυθμιστικές απόψεις, με όραμα και κέφι για δουλειά. Στον περίγυρο πολλά άγνωστα ονόματα που ελπίζουμε τα περισσότερα εξ αυτών να αποδειχθούν καλές περιπτώσεις.  
Το πώς θα δουλέψει το ετερόκλητο αυτό σύνολο, μέλει να αποδειχθεί. Δυστυχώς η χώρα έχασε την ευκαιρία να έχει ένα πολύ συμπαγές οικονομικό επιτελείο από τους καλύτερους που διαθέτει. Και αναφέρομαι στους Α. Παπαδόπουλο, Στουρνάρα, Μαραβέγια, Ζαννιά, Ηλ. Κικίκλια οι οποίοι μαζί με το Ράπανο και το Χατζηδάκη   θα έφτιαχναν την  dream team της οικονομίας με μεγάλες πιθανότητες να επιτύχουν και να οδηγήσουν στη χώρα με ασφάλεια στη νέα εποχή. Οι πληροφορίες λέγουν ότι ήταν ο Βενιζέλος αυτός που δεν θέλησε να γίνει κάτι τέτοιο. Ενώ με παρέμβαση του Φ. Κουβέλη είχε εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους, ο αρχηγός του ΠαΣόκ δεν την υποστήριξε και μάλιστα απουσίαζε από τη διαπραγμάτευση για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Θα πορευτούμε με ότι έχουμε. Στο αποτέλεσμα της σύνθεσης αποτυπώνεται το συμπέρασμα ότι αυτή η κυβέρνηση χωρίς την ανάμειξη της ΔΗΜΑΡ θα ήταν πολύ χειρότερη και με την ενεργό ανάμειξη του ΠαΣοκ θα ήταν πολύ καλύτερη. 

Δυστυχώς τα πολιτικά παιχνίδια δεν λείπουν ούτε στις πιο δύσκολες ώρες.
Το πλαίσιο διακυβέρνησης είναι ρεαλιστικό, αλλά και προοδευτικό με την ουσιαστική σημασία των λέξεων. Προωθεί μεταρρυθμίσεις και προοδευτικές διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, την αναδιοργάνωση του κράτους, τις στρατηγικές επιλογές της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας, στη βιομηχανία, την ενέργεια, τις μεταφορές και τα δίκτυα, τις υπηρεσίες και τον πρωτογενή τομέα.
Η κόκκινη κλωστή που το διαπερνά είναι η υπεράσπιση του κόσμου της εργασίας στις αμοιβές και τα δικαιώματα, η καταπολέμηση της ανεργίας με ενεργητικές πολιτικές, η διεύρυνση των ευκαιριών απασχόλησης και επιχειρηματικότητας, ιδιαίτερα για τους νέους.
Θέλουμε να πετύχει ...

Ντανύ Κον Μπεντίτ: Πρέπει να βρούμε συμμαχίες όπως εκείνη (η Μέρκελ) βρίσκει συμμαχίες με τους Ολλανδούς και τους Φινλανδούς, σ' αυτό το επίπεδο θα παιχτεί η Σύνοδος Κορυφής

 Ο γάλλος ευρωβουλευτής των Πρασίνων συναντήθηκε με τον Φρανσουά Ολάντ 
Το μέλλον της ΕΕ δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα τετ-α-τετ Γαλλίας- Γερμανίας τόνισε ο συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ κατόπιν συνάντησης με τον Φρανσουά Ολάντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
"Πιστεύω ότι είναι σφάλμα να περιορίζουμε το πρόβλημα του μέλλοντος της Ευρώπης σε ένα τετ-α-τετ ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία [...] αν η Μέρκελ αισθανθεί απομονωμένη στην Ευρώπη, θα κάνει άνοιγμα. Η εξυπνάδα είναι ακριβώς να μην επιτρέψουμε να κλειστούμε σε ένα τετ-α-τετ" δήλωσε ο Κον-Μπεντίτ μετά το πέρας της συνομιλίας του με τον γάλλο πρόεδρο.
"Η Γαλλία και η Ιταλία σήμερα είναι αντικειμενικοί και υποκειμενικοί σύμμαχοι. Ο κ. Μόντιδεν είναι άνθρωπος της αριστεράς, αλλά έρχεται από το φιλελεύθερο χώρο, η φωνή του μετράει για την κ. Μέρκελ" επισήμανε.
"Γι' αυτό πρέπει να βρούμε συμμαχίες όπως εκείνη (η Μέρκελ) βρίσκει συμμαχίες με τους Ολλανδούς και τους Φινλανδούς, σ' αυτό το επίπεδο θα παιχτεί η Σύνοδος Κορυφής, όχι μόνον ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία" προσέθεσε ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ.

Και υπογράμμισε ότι "ήταν σφάλμα του Σαρκοζί να περιορίσει τη λειτουργία της Ευρώπης σε μια συνεννόηση ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία".
"Σ' αυτό που λέει η Γερμανία για τη δημοσιονομική λιτότητα, δεν έχει άδικο. Ομως έχει άδικο αν δεν υπάρχει το αντιστάθμισμα της αλληλεγγύης στο κρατικό χρέος και η οικονομική ανάκαμψη" επέμεινε.

Ο συμπρόεδρος των Πρασίνων προειδοποίησε επίσης κατά της λύσης μιας ενίσχυσης του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού που προωθείται από την Ανγκελα Μέρκελ ως έξοδος από την κρίση.
"Χρειάζεται ένα ομοσπονδιακό άλμα [...], αλλά αυτό δεν λύνει τη σημερινή κρίση. Αυτή η ιδέα του ομοσπονδιακού άλματος της Γερμανίας σήμερα μοιάζει λίγο με φύλλο συκής, δεν είναι αυτό που θα μας κάνει σήμερα να προχωρήσουμε" σημείωσε.


*από το ΒΗΜΑ

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Η πολιτική κουλτούρα της Ελλάδας


Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της γονατισμένης μας χώρας. Το ίδιο φάντασμα που πλανιέται πάνω από την νέα κυβέρνηση "Εθνικής Ευθύνης" όπως πλανιόταν άλλωστε και πάνω από τις προηγούμενες που κατέρρευσαν αποτυγχάνοντας να βρουν λύση στην κρίση: το φάντασμα του ελληνικού πελατειακού συστήματος. Αν αυτό δεν αντιμετωπιστεί, τίποτα δεν θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο...
Κάποιοι βέβαια -και είναι πολλοί, ίσως και η πλειοψηφία- ξορκίζουν αυτήν την έννοια, υποψιάζονται ότι είναι υπερβολική ή σκόπιμα επιβεβλημένη από τους "νεοφιλελεύθερους επιδρομείς-δανειστές" που απεργάζονται σχέδια απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων από την λαμπρή κρατική μας διοίκηση. Φευ, υπάρχουν και μελέτες σαν την παρακάτω, που αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τις αιτίες για την ανισόρροπη εφαρμογή ενός ήδη ανισόρροπου μνημονίου, και που δεν είναι άλλες από την ελλιπή κατανόηση από τους ευρωπαίους του φαινομένου αυτού που αποτελεί στο διηνεκές τον πυλώνα στήριξης και αναπαραγωγής της ελληνικής ελίτ και των πολιτικών της. Αφού το διαβάσετε, θα έχετε ίσως ξεκάθαρη ιδέα για το ποιο ακριβώς είναι το στοίχημα της νέας ελληνικής κυβέρνησης και ειδικότερα της συμμετοχής, με όλο της το πολιτικό ρίσκο, της ΔΗΜΑΡ  σε αυτήν: είτε ως θετική είτε ως αρνητική κατάληξη... (ΑΣ)


the books’ jοurnal, Ιούνιος 2012, τ.20                                  
"Οι Ευρωπαίοι δεν κατάλαβαν ότι η απαλλαγή του χρέους και οι ροές οικονομικών πακέτων καταπολεμούσαν μόνο τα συμπτώματα της ελληνικής κρίσης, αλλά όχι την πρωταρχική αιτία. Ότι, δηλαδή, όσο το πελατειακό σύστημα θα έμενε όρθιο, τα ευρωπαϊκά κονδύλια θα διασκορπίζονταν σταθεροποιώντας το παλιό σύστημα". 
Ο Χάιντς Ρίχτερ επειχειρεί μία ιστορική αναδρομή για την εδραίωση του πελατειακού κράτους στην Ελλάδα, στην προσπάθειά του να ερμηνεύσει τις παθογένειες της σύγχρονης κρίσης.
Από τον HEINZ RICHTER*    
Στις 25 Νοεμβρίου 2011 δημοσιεύτηκε στη βερολινέζικη εφημερίδα Tagespiegel η ακόλουθη πρόταση: "Η Ελλάδα είναι πολύ ανατολική, για ν’ ανήκει στην Ευρώπη, και πολύ δυτική, για ν’ ανήκει στην Ανατολή". Τη φράση υπέγραφε ο Έλληνας συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και αρθρογράφος Δημοσθένης Κούρτοβικ. Μία παρόμοια έκφραση είχε χρησιμοποιήσει το 1943 ο βρετανός διοικητής της στρατιωτικής αποστολής που συνέδραμε τους έλληνες αντιστασιακούς, για να δηλώσει τις αμφιβολίες του ως προς την ελληνική πολιτική: "Οι Έλληνες είναι Ασιάτες. Δεν μπορούμε να τους κρίνουμε με ευρωπαϊκούς όρους". Αλλά και Αμερικανοί που έφτασαν στην Ελλάδα την περίοδο 1948 - 1952, στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ, χρησιμοποίησαν αντίστοιχες διατυπώσεις. 
Σήμερα οι Έλληνες, χωρίς αμφιβολία, δεν είναι ούτε Ανατολίτες ούτε Ασιάτες. 
Οι δύο παραπάνω εκφράσεις, ωστόσο, αποδεικνύουν εύκολα ότι ανάμεσα στην πολιτική κουλτούρα της Ελλάδας και της Δυτικής Ευρώπης υπάρχουν διαφορές, τις οποίες ο Βρετανός διαισθάνθηκε πριν από 70 χρόνια,  οι Αμερικανοί μία δεκαετία αργότερα και ο έλληνας συγγραφέας πριν από μήνες - χωρίς πάντως να μπορέσουν να τις εκφράσουν με σαφήνεια. Οι διατυπώσεις αυτές αποτελούν απέλπιδες προσπάθειες, για να πλησιάσει κανείς την «ετερότητα» της πολιτικής κουλτούρας, να προβάλει δοκιμασμένα ερμηνευτικά σχήματα στην περίπτωση της Ελλάδας. Η τάση αυτή ήταν το ίδιο εμφανής και στις αντιδράσεις των ευρωπαίων ηγετών, όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση στις αρχές του 2010. 
Οι συστάσεις και οι προτάσεις που προέρχονταν από τις Βρυξέλλες, το Παρίσι ή το Βερολίνο έδειχναν ξεκάθαρα ότι κανείς δεν είχε την παραμικρή άποψη για το πώς πραγματικά λειτουργούσε το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Και δεν ήταν μόνο οι πολιτικοί της Δυτικής Ευρώπης που επιδείκνυαν άγνοια, αλλά και τα ΜΜΕ. Ρεαλιστικές και ενημερωμένες εκτιμήσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα δεν υπήρξαν. 
Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο βασικό ερώτημα: ποιες είναι οι πραγματικές διαφορές μεταξύ της ελληνικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής κουλτούρας;

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ; 


Για να καταλήξει κάποιος σε ένα ασφαλές σημείο αναφοράς, ώστε να αναλύσει και να κρίνει την ελληνική πολιτική κουλτούρα, οφείλει πρώτα ...

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

El Lissitzky: Πώς γίνεται να είσαι πρωτοπόρος για δύο αιώνες; Είναι η πραγματική πρωτοπορία αθάνατη;


El Lissitzky, Beat the whites with the red wedge, 1919  
Της Βασιλίκας Σαριλάκη από το art noise
Συχνά στην τέχνη, αλλά και στην ζωή οι άνθρωποι ενθουσιάζονται με οτιδήποτε “νέο” που συνήθως θεωρείται πρωτοπορία.. Αλλά τι είναι το νέο; Μπορεί κάτι που είναι παλιό στον χρόνο να αποδεικνύεται περισσότερο πρωτοποριακό από το σημερινό; Ασφαλώς! Κι αυτό αποδεικνύεται με την περίπτωση του Lissitzky, ο οποίος παρότι έδρασε στις αρχές του 20ού αιώνα, αποδεικνύεται σήμερα ένας απολύτως“ζων” καλλιτέχνης και μάλιστα πρωτοποριακότερος ζωγράφος, αρχιτέκτονας και γραφίστας από πολλούς άλλους σύγχρονους καλλιτέχνες! Ακολουθούν οι αποδείξεις.. 
Ο Lissitzky δεν ήταν ποτέ, ούτε συνηθισμένος, ούτε αναμενόμενος. Αλλά μια δυναμική προσωπικότητα, που αναμίχθηκε έντονα με την δημόσια ζωή. Πίστεψε πολύ στο “Μεγάλο Πείραμα”, της ρωσικής πρωτοπορίας, έζησε την τρικυμία της, προσπάθησε να μεταφέρει το μήνυμά της στην Δύση. Mόχθησε για μια επανάσταση στην τέχνη, που θα την ενώσει επιτέλους με την ζωή. Νομίζω πως τα κατάφερε.
ELatWorkΗ “ανάσταση”.Το έργο του σήμερα,- μετά κιόλας την μεγάλη ευρωπαϊκή επιστροφή των τελευταίων ετών προς τον κονστρουκτιβισμό, έχει στην κυριολεξία αναστηθεί!! Είναι απίστευτο αλλά μετά από 90 χρόνια γίνονται πραγματικότητα τα οραματικά αρχιτεκτονικά σχέδια, που έκανε το 1923! Πρόσφατα εγκαινιάστηκε ένα τεράστιο κτίριο στην Κίνα που μάλιστα βραβεύτηκε ως πρωτοποριακό βασισμένο στα σχέδια του! Πρόκειται για τον περίφημο οριζόντιο ουρανοξύστη του, που πρωτοχτίστηκε σε μικρή κλίμακα και στην Ολλανδία το  2008! Το κτίριο της Κίνας βραβεύτηκε από το “The Chicago Athenaeum: Museum of Architecture and Design και από το European Center for Architecture, με την διεθνή διάκριση Τέχνης, Design και Πολεοδομικών Σπουδών "για το πρωτοποριακό και ριζοσπαστικό σχεδιασμό” με στόχο την προώθηση "της καλύτερης νέας αρχιτεκτονικής και αστικού σχεδίου”. 
2_Arch_Honor_Vanke_sm
Επίσης σε ένα πρωτοποριακό μουσείο στην Ολλανδία αναβίωσαν οι φιγούρες και τα σκηνικά μιας ηλεκτρομηχανικής του όπερας του 1920, στα πλαίσια μιας εκπληκτικής έκθεσης. Έμπειροι animateurs μετατρέπουν διαρκώς σε κινούμενα τα ζωγραφικά του έργα, οι πίνακές του εμπνέουν διάφορα αριστερά κινήματα και σύγχρονα συγκροτήματα ...

Ο χρόνος κυλάει αμείλικτα (Πισινή ενώπιον ερειπίων)

του Νίκου Ξυδάκη*
Οι αθηναϊκοί δρόμοι ζωντάνεψαν, οι θερμές νύχτες προσκαλούν και πάλι τον κόσμο να βγει έξω, ακόμη και τα χρήματα από τα στρώματα επιστρέφουν στις τράπεζες. 
Οι Ελληνες κρατούσαν την ανάσα τους για μερικές εβδομάδες, καθώς η διεθνής δημοσιότητα τους φώτιζε ανελέητα και τους έθετε σκληρά διλήμματα. Εντέλει διά της ψήφου τους έδωσαν τη δυνατότητα να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας, για να ασφαλιστεί η παραμονή στο ευρώ και να επιχειρηθεί κάποια ανάσχεση της κρίσης, διά επιμηκύνσεως και χαλαρώσεως του Μνημονίου.
Ωστόσο, ο τρόπος και οι όροι συγκρότησης της κυβέρνησης από τα συμμετέχοντα κόμματα δείχνουν μια αναντιστοιχία ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σώμα. Οι κυβερνητικοί εταίροι δείχνουν να μη συμμερίζονται την όποια ελπίδα, την όποια πίστη, την αίσθηση επείγοντος και την απαίτηση για υπερβάσεις, που κατέθεσε το εκλογικό σώμα στην κάλπη την 17η Ιουνίου.
Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς δεν επέβαλε υπερκομματικά πρόσωπα, ικανά να πείσουν και να εμπνεύσουν ευρύτερες μάζες πέραν των ψηφοφόρων της Ν.Δ. Ουσιαστικά, οι μόνοι υπερκομματικοί είναι οι δύο υπηρεσιακοί υπουργοί, που παρέμειναν σε νέες θέσεις. 
Οι δε κ. Βενιζέλος και Κουβέλης απέφυγαν επιμελώς να προσφέρουν το πολιτικό τους κεφάλαιο στην κυβέρνηση· δεν συμμετέχουν καν οι ίδιοι προσωπικά, παραμένουν στο παρασκήνιο, καθοδηγώντας αφανώς και φυλάγοντας τα νώτα τους. Κρατάνε πισινή, σε φόντο ερειπίων…

Αυτή η διστακτικότητα, η οπισθοβουλία, η ολιγωρία εντέλει, δεν στέλνει το κατάλληλο σήμα στην κοινωνία. Δεν στέλνει μήνυμα αποφασιστικότητας, κεραυνοβόλων δράσεων, ομοθυμίας, υπερβάσεων, ενώπιον μιας πραγματικότητας ζοφερής, μιας καταστροφής εν εξελίξει, ενώπιον μιας ιστορικής προκλήσεως. 

Ασφαλώς πρέπει να περιμένουμε λίγο, να εξαγγείλει το πρόγραμμά της η κυβέρνηση, να δούμε και ποια περιθώρια, χρονικά και ποσοτικά, θα δοθούν από τους πιστωτές. Μόνο τόσο όμως. Ο χρόνος κυλάει αμείλικτα εναντίον της Ελλάδας.
*από το βλέμμα
*εικονογράφηση: Banksy

Το υπαρξιακό ζήτημα του Δημόσιου τομέα, ή “Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα της Πολιτικής”

του Κωνσταντίνου Αλεξάκου* 
Η συζήτηση για το δημόσιο τομέα, ήταν και θα παραμείνει εκτός θέματος αν δεν απαντηθεί πρωτίστως το ποιο Δημόσιο θέλουμε, και γιατί.Αν κάποτε ασχοληθούμε με αυτό, τότε θα μπορέσουμε να ορίσουμε το νέο αντικείμενο και να οργανώσουμε το νέο Δημόσιο βάσει αυτού, και όχι με γνώμονα τις προσωπικές ή ομαδικές εμπειρίες ή ιδεοληψίες μας.
Κουράστηκα μέχρι απογοήτευσης, να ακούω ατεκμηρίωτες και αβάσιμες τοποθετήσεις για το πόσοι υπάλληλοι πρέπει να φύγουν ή να προσληφθούν, για το ποιοι οργανισμοί πρέπει να ανοίξουν ή να κλείσουν, ή για τα υπουργεία που αλλάζουν ονόματα και διασπώνται ή συγχωνεύονται κατά το δοκούν της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που αναλαμβάνει, ή φιλοδοξεί να αναλάβει, αυτό το παρωχημένο συνονθύλευμα υπηρεσιών που ονομάζουμε κράτος.

Κάποια στιγμή, πρέπει να αποφασίσουμε ότι θα σεβαστούμε την ιεράρχηση που μας επιβάλλει ο λόγος μας, η λογική μας, και ό,τι θα την ακολουθήσουμε όσο κι αν αντιτίθεται σε προσωπικές ή ομαδικές επιδιώξεις και επιθυμίες.

Η πρώτη κίνηση για την εξυγίανση του κράτους και την δημιουργία μίας ορθολογικής πρότασης, θα ήταν ο καθορισμός της αναγκαιότητας ύπαρξης του κάθε κομματιού του κράτους, ο εκ νέου καθορισμός του σκοπού αυτών, και η αλλαγή αντικειμένου και άρα διάρθρωσης και οργάνωσης των αντίστοιχων τομέων που θα διατηρούσαμε/αλλάζαμε/δημιουργούσαμε. Μετά θα βλέπαμε και πόσοι υπάλληλοι θα χρειάζονταν, με τι δεξιότητες, και πόσο χρόνο θα χρειαζόταν η μετάβαση.
Εμείς τι κάνουμε; Αγοράζουμε υπολογιστές (για πασιέντζα) και νοικιάζουμε σύγχρονα γραφεία για οργανισμούς (ακόμα και υπουργεία) που δεν έχουμε προσδιορίσει την αναγκαιότητα ύπαρξης τους! Αυτή η αντίληψη του εκσυγχρονισμού ...

Το κείμενο συμφωνίας και οδικός χάρτης της κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης των τριών κομμάτων

σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ:

Το σχέδιο πλεύσης της κυβέρνησης Εθνικής ΕυθύνηςΟλόκληρο το κείμενο συμφωνίας των πολιτικών αρχηγών, που ενσωματώνει το πρόγραμμα της κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης, παρουσιάζει σήμερα το «Εθνος» (ρεπορτάζ: Νίκος Τσίτσας). Το κείμενο καταγράφει τις προγραμματικές συγκλίσεις των τριών κομμάτων που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Επικεντρώνεται κυρίως στην αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης και θέτει το νέο αναπτυξιακό πλάνο της χώρας, προτάσσοντας τα ζητήματα της κοινωνικής προστασίας. Σημαντικό κεφάλαιο αποτελούν οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στο κράτος, με έμφαση στα θέματα ασφάλειας και αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης σε συνεργασία με την ΕΕ. 
Το κείμενο έχει ως εξής:

"- Βάση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι η σύγκλιση απόψεων που υπήρξε και καταγράφηκε στα εξής ζητήματα, ευρύτερων κατευθύνσεων και άμεσης πολιτικής προτεραιότητας, χωρισμένα στα εξής κεφάλαια-κατηγορίες:
  • Ζητήματα αναθεώρησης όρων της Δανειακής σύμβασης.
  • Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο.
  • Αμεσες οικονομικές προτεραιότητες.
  • Συμφωνία για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο κράτος.
  • Μέτρα για Ασφάλεια και Παράνομη μετανάστευση.
  • Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής.
Α. Ζητήματα για Αναθεώρηση δανειακής σύμβασης:
1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της ζήτησης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης. Ετσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και τη στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
2. Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και τη ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
3. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κ.λπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.
4. Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).
5. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για έναν ακόμα χρόνο (1 + 1) από ...

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Εκατό και μία μέρες (και νύχτες) στα Γόμορρα


Το κείμενο που ακολουθεί ετοιμάστηκε αρχές Ιουνίου ως προσχέδιο δράσεων της όποιας κυβέρνησης. Είναι "πολιτικά ουδέτερο", δηλαδή δεν επιχειρεί να δώσει στίγμα πολιτικής κόμματος. Αφορά τις δράσεις έκτακτης ανάγκης αφενός, και τις δράσεις για δομικές αλλαγές που έχουν συμφωνηθεί με τους εταίρους και καταγραφεί και αποτελούν πρακτικά το πλαίσιο του Μνημονίου που αφορά το κράτος.Είναι αναμενόμενο ότι στην όποια αναδιαπραγμάτευση με την Τρόικα, το ζήτημα της επαναφοράς του προγράμματος μεταρρυθμίσεων στον προγραμματισμό του θα τεθεί.
Οι διαδοχικές εκλογές, η ακυβερνησία και η αβεβαιότητα για το μέλλον είχαν σημαντικές επιπτώσεις όσον αφορά τις προσπάθειες εξόδου από την κρίση:

  1. Διακράτηση εκταμιεύσεων από τους πόρους του 2ου πακέτου στήριξης, πλην όσων αφορούν την εξυπηρέτηση και αναχρηματοδότηση του χρέους. 
  2. Σημαντική υστέρηση στα δημόσια έσοδα. 
  3. Περαιτέρω ένταση στην ασφυξία ρευστότητας που έχει χτυπήσει όλους τους τομείς της οικονομίας – ακόμη και τις εξαγωγικές επιχειρήσεις – επιτείνοντας την ύφεση και το πρόβλημα της ανεργίας. 
  4. Όλο το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που έχει συμφωνηθεί με την τρόικα παρουσιάζει καθυστερήσεις κατ’ ελάχιστον δύο μηνών – σε πολλές περιπτώσεις τριών.
Απόλυτη προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση των σχέσεων εμπιστοσύνης με την Τρόικα, η εντατική προσπάθεια επαναφοράς του προγράμματος σταθεροποίησης στο σχεδιασμένο πλαίσιο μέχρι το τέλος τους χρόνου.

Δράσεις έκτακτης ανάγκης – μέχρι 28/6

Μετά από παροχή διαβεβαίωσης για την προσήλωση στη συνέχιση της εκτέλεσης του προγράμματος σταθερότητας, υποβολή αιτήματος συνέχισης της χρηματοδότησης «υπό συνθήκες έκτακτης ανάγκης» και αναστολή της απαίτησης ικανοποίησης στόχων του προγράμματος για ...

Η Διακήρυξη της κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης


"Η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης που δημιουργείται με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.
Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον.

Η νέα κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης θα είναι μικρότερη, με προοπτική να μειωθεί ακόμα περισσότερο, λειτουργική και επιτελικού χαρακτήρα.
Δεν θα αποτελείται από "φέουδα" κομματικών επιρροών, θα λειτουργεί ενιαία, θα στηρίζεται στη διαφάνεια, στις προγραμματικές συμφωνίες των κομμάτων που την στηρίζουν και στη στελέχωση όλου του διοικητικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια.
Επίσης, θα στηρίζεται στην ευελιξία, ώστε επιμέρους διαφωνίες που μπορεί να υπάρξουν να μην αναστέλλουν ούτε το έργο της ούτε τη συναίνεση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση του έργου της.
Τέλος, με πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης και του Προεδρείου της Βουλής, θα αλλάξει ο Κανονισμός Λειτουργίας της, ώστε να προσαρμοστεί η άσκηση νομοθετικού έργου και ο Κοινοβουλευτικός Έλεγχος στις νέες συνθήκες των κυβερνήσεων συνεργασίας. Έτσι θα αναβαθμιστεί και ο ρόλος του Κοινοβουλίου".



Ακολουθεί:

Το κείμενο προγραμματικών αρχών ΔΗΜΑΡ- ΠΑΣΟΚ-ΝΔ



του Γιώργου Χατζηδημητρίου από την Πολιτική Επιθεώρηση
Την επαναφορά του αφορολόγητου ορίου από τα 5.000 ευρώ στα 8.000 ευρώ από το επόμενο έτος ...

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου σχετικά με ...πιθανή υπουργοποίησή του!


“Σύμφωνα με δημοσιεύματα  (πχ στο ΒΗΜΑ, σημείωση ΑΣ)  αλλά και ερωτήσεις δημοσιογράφων έμαθα ότι “συζητιέται” ή “συζητιόνταν” λίγο πριν ανακοινωθεί η σύνθεση της νέας κυβέρνησης το όνομά μου για να ...αναλάβω το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Μάλιστα γράφτηκε, αλλά και πολλοί δημοσιογράφοι μου τηλεφωνούν για να μάθουν αν αληθεύει, ότι “σύμφωνα με πληροφορίες από το ΠαΣοΚ, το όνομα του κ. Χρυσόγελου περιλαμβανόταν στη λίστα των προσώπων στα οποία ο κ. Βενιζέλος επρόκειτο να κάνει κρούση για υπουργοποίηση”.
Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι όσον με αφορά δεν μου έγινε παρόμοια πρόταση. Είναι ενοχλητικό, βέβαια, να διαρρέουν διάφορες φήμες στα ΜΜΕ, χωρίς μάλιστα υπόσταση, επαλαμβάνοντας πρακτικές που ακολουθήθηκαν εξάλλου κι αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Υπενθυμίζω ότι οποιαδήποτε συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο, προϋποθέτει τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά συμφωνία σε ένα λεπτομερειακό πρόγραμμα μεταξύ πολιτικών φορέων. Τέτοια συζήτηση δεν έχει γίνει και δεν γίνεται μέσα σε μια μέρα.
Είχαμε επισημάνει και πριν τις εκλογές ότι οι Πράσινοι έχουν προτάσεις για διέξοδο από την κρίση και εργάζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στο Ευρωκοινοβούλιο για να υπάρξει ένα εναλλακτικό σχέδιο. 
Η λύση δεν βρίσκεται φυσικά στη συνέχιση της ίδιας ανόητης πολιτικής και της αδράνειας ή στην τυφλή αντιπαράθεση στις ακολουθούμενες πολιτικές χωρίς εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις.
Ως χώρα χρειάζεται να επεξεργαστούμε ένα συνεκτικό, εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου από την κρίση το οποίο θα έχει την υποστήριξη της κοινωνίας, θα προωθήσει κοινωνικά δίκαιες, ισορροπημένες κι αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσουν τα δημοσιονομικά προβλήματα με ενίσχυση, όμως, παράλληλα της κοινωνικής συνοχής, αναζωογόνηση και μεταρρύθμιση της οικονομίας, δημιουργία θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για τους νέους, ανασυγκρότηση της διοίκησης κι αντιμετώπιση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.
Όσον αφορά σε εμένα προσωπικά, ...

Νέα κυβέρνηση: Από την διαχείριση δανεικών στην πολιτική της πραγματικής οικονομίας;


του Κώστα Ανδρέου*

Από ένστικτο, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ συμμετέχουν στην κυβέρνηση χωρίς κομματικά στελέχη.
Είναι μια καλή εξέλιξη.
Κατά βάθος, οι "τεχνοκράτες" που προωθούνται, είναι και φερέγγυα και επαρκή αλλά κυρίως τόσο πολιτικά πρόσωπα, όσο θα ήθελαν να είναι και τα συνήθη κομματικά στελέχη τους.Είναι επανάληψη του μοντέλου Καμίνη, Μπουτάρη.
Είναι στελέχη που καλούνται να "εκπαιδεύσουν" την ελληνική κοινωνία, σε νέα στάνταρντ για την πολιτική και το πολιτικό προσωπικό.
Στο βάθος, στην αντιπαράθεση και την υπερίσχυσή τους έναντι των κομματικών στελεχών, βλέπει κανείς για πρώτη φορά, να κερδίζει η πολιτική της πραγματικής οικονομίας, σε σχέση με αυτήν της διαχείρισης δανεικών, από τα στελέχη του "κόμματος του Δημοσίου".
Εύχομαι καλή επιτυχία στο πείραμα, βασιζόμενος κυρίως στην "βοήθειά" τους. 
Η ειρωνεία της ιστορίας , θέλει να είναι, οι φορείς του πνεύματος του διαφωτισμού, σε μια κυβέρνηση που ο επικεφαλής, δυστυχώς επικαλείται την "βοήθεια του θεού".
Αχ βρε αριστερά, που μας οδήγησες. Να είναι ο Σαμαράς από την μεριά της σωτηρίας της χώρας και σείς σε ένα "παράλληλο και παράλογο κόσμο".

*από το fb

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Η τόλμη και γοητεία της Δημοκρατικής Αριστεράς


του Λεωνίδα Καστανά από την Μαργαρίτα
Η Δημοκρατική Αριστερά έκανε την υπέρβαση, γύρισε τη βαριά σελίδα της ιστορίας της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς. Δίνει ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση κεντροδεξιάς, μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Βέβαια με σαφείς δεσμεύσεις, και συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα ανακοινωθεί τις προσεχείς ημέρες. Αλλά μια κυβέρνηση κεντροδεξιάς. Τι να κάνουμε, για όλα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά.
Η αξία αυτής της απόφασης είναι πολλαπλή τόσο σε επίπεδο πολιτικής, όσο και ιδεολογίας. Θα εξαρτηθεί από τη βιωσιμότητα και το πολιτικό αποτέλεσμα αυτής της κυβέρνησης.
Αν όλα πάνε καλά και η χώρα περάσει σε φάση ανάκαμψης, θα είναι ένας θρίαμβος της Δημοκρατικής Αριστεράς, θα είναι μια δικαίωση των ιδεών της συναίνεσης και της συνεργασίας για τη σωτηρία αυτού του τόπου. Ειδικά όταν πρόκειται για έναν τόπο όπου οι έννοιες του συμβιβασμού και της διαπραγμάτευσης είναι συνώνυμα της προδοσίας.
Δύσκολο εγχείρημα, προκλητικό και αβέβαιο.
Μεγάλο το ρίσκο. Το πήραμε και πάμε.

Οι βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις της αντιπαλότητας, του ατομικισμού, της μέχρις εσχάτων αντιπαράθεσης για το κομματικό ή πελατειακό όφελος θα έρθουν και πάλι στην επικαιρότητα κατά τις προσεχείς ημέρες. Η λάσπη θα μπει και πάλι μπροστά από τον ανεμιστήρα. Η Δημοκρατική Αριστερά θα δεχτεί καλόπιστη και κακόπιστη αριστερή κριτική. Θα την ακούσουμε. 
Να θυμίσουμε όμως ότι η ΔΗΜΑΡ ιδρύθηκε για να συμβάλλει σε εθνικές λύσεις, και ψηφίστηκε για να συμμετέχει σε κυβέρνηση. Τα στερεότυπα της παλιάς καταγγελτικής Αριστεράς, δεν την αφορούν πλέον. Η χτεσινή της απόφαση, εκτός των άλλων, την αποκόπτει οριστικά και από το παρελθόν της.
Ήταν καιρός.
Το επόμενο βήμα της θα είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού και οικολογικού κόμματος που θα αναλάβει τις τύχες της χώρας τη μεθεπόμενη μέρα. Συνεπώς, ...

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Με καθυστέρηση τεσσάρων δεκαετιών...

Η Μεγάλη Ιστορική Στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς

του Πέτρου Παπασαραντόπουλου*
Το σημείωμα που ακολουθεί είναι συνηγορία υπέρ της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, με βασικό στόχο την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ μέσα από ένα πρόγραμμα μεγάλων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος.
Με το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου έγινε φανερό, με δραματικό τρόπο, ποια είναι η κύρια σύγκρουση, πολιτική και κοινωνική, στον τόπο μας. Είναι η μετωπική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκισμού, της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή από τη μια πλευρά και στις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και του αταλάντευτου ευρωπαϊκού προσανατολισμού της πατρίδας μας.
Η σύγκρουση αυτή τέμνει οριζοντίως και αποσάθρωσε το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό. 
Ας ελπίσουμε ότι μια νέα σελίδα ανοίγει στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Αντικειμενικά όμως, αυτό που σηματοδοτεί μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι η πλήρης άρνηση του κυρίαρχου πολιτικού παραδείγματος της μεταπολίτευσης, που βασίστηκε στους ακραίους διχασμούς ανάμεσα «στις δυνάμεις του φωτός και τις δυνάμεις του σκότους».
Παράλληλα είναι η πλήρης δικαίωση του σκληρού πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ εσωτερικού και της ανανεωτικής αριστεράς, έτσι όπως διατυπώθηκε το 1974 και που ήταν η ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας με την υπέρβαση των κάθετων πολώσεων του πολιτικού συστήματος. Η πρόταση αυτή, που διατυπώθηκε τον Αύγουστο του 1974, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, αναπτύσσεται και αναλύεται στους «Στόχους του Έθνους», την «πλέον ανατρεπτική συμβολή του ΚΚΕ εσωτερικού στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας», όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο Λεωνίδας Κύρκος.
Μια πολιτική πρόταση που απορρίφθηκε πανηγυρικά, δεδομένου ότι η ανανεωτική Αριστερά απέτυχε πλήρως στο να πείσει τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και την ελληνική κοινωνία, για την ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών. Η δεύτερη ευκαιρία αυτής της πρότασης ήταν το 1989, που και πάλι απέτυχε, λόγω του μοιραίου λάθους της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν, αυτή η θέση συκοφαντήθηκε και τέθηκε στο περιθώριο. 
Στο Συνασπισμό και στο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησαν άλλοι προσανατολισμοί, κυτταρικά ασύμβατοι με το γενετικό κώδικα της ανανεωτικής αριστεράς. 
Η δημιουργία της ΔΗΜΑΡ, έστω και με ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, έδωσε ελπίδες ότι αυτός ο πολιτικός χώρος θα μπορούσε να αρθρώσει έναν διαφορετικό λόγο. Ότι θα έσπαζε τα δεσμά της δεοντολογικής και ηθικολογικής προσέγγισης του πολιτικού γίγνεσθαι και ότι θα εμπλούτιζε την ιστορική παράδοση του χώρου με τολμηρές επεξεργασίες και θέσεις.
Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στο βαθμό που θα ήταν επιθυμητός. 

Σήμερα όμως, με τις νέες συνθήκες που έχουν προκύψει, είναι η μεγάλη στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς και της ΔΗΜΑΡ. 
Ο αριστερός ευρωπαϊσμός δεν είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Δεν είναι στρογγυλεμένες θέσεις επί της διαδικασίας. Είναι πρώτα και κύρια πολιτική πράξη, ανεξάρτητα από το όποιο πολιτικό κόστος.
Με τον τρόπο αυτό θα βρεθεί ξανά το χαμένο νήμα της ιστορικής συνέχειας της πολιτικής πρότασης της ανανεωτικής αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. 
Μιας πρότασης, που ξεκινάει υβριδικά το 1965, με την πρόταση των 5 σημείων της ΕΔΑ, μπροστά στον κίνδυνο της επερχόμενης δικτατορίας, συνεχίζεται με τους «στόχους του Έθνους» και την Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα (ΕΑΔΕ) το 1974 και σταματάει το 1989 με το αποτυχημένο πείραμα της κυβέρνησης Τζανετάκη.
Πρόκειται για μια πολιτική πρόταση που, αναστοχαζόμενοι το που μας οδήγησε η επικράτηση του ακραίου λαϊκισμού στα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Είναι μια πρόταση που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που ίσως να μπορέσει να διδαχθεί από τα λάθη της.
Είναι μια πρόταση που απαντάει με καθαρότητα και σαφήνεια στα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα μιας χώρας που συνεχίζει να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.

*από την σελίδα του Π.Π. στο fb

Ανακοίνωση της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο: ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: Η ΑΝΑΣΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

http://www.greens-efa.eu/wahlen-in-griechenland-7541.html?L=14.html.html.html.html


18/6/12 δελτίο τύπου*
Σχολιάζοντας την έκβαση των ελληνικών βουλευτικών εκλογών, ο Dany Cohn-Bendit και η Rebecca Harms, συμπρόεδροι της Ομάδας των Πρασίνων/EFA δήλωσαν:


"Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα έδωσε μιαν ανάσα στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη
Η Νέα Δημοκρατία και ο πιθανός συνεταίρος της σε κυβέρνηση συνεργασίας, το ΠΑΣΟΚ, πρέπει τώρα να δράσουν υπεύθυνα και να σχηματίσουν χωρίς χρονοτριβή μια σταθερή κυβέρνηση. Τα δύο αυτά κόμματα, που είναι υπεύθυνα για την δραματική οικονομική πτώση της Ελλάδας, δεν πρέπει να βάλουν πάλι στο προσκήνιο τα συμφέροντα της κομματικής εξουσίας τους και να παρασυρθούν σε παιχνιδάκια τακτικισμού, αλλά να εφαρμόσουν αποφασιστικά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις
Ωστόσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας έχουν και αυτοί τώρα την υποχρέωση να δράσουν με υπευθυνότητα και να στηρίξουν μια βιώσιμη λύση για την Ελλάδα. Αυτό προϋποθέτει ευελιξία ως προς τους όρους του σχεδίου διάσωσης (bail-out) και την στήριξη της αντιστροφής της δραματικής οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα.
Μόλις σχηματιστεί η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει την υποχρέωση, χωρίς να θέσει σε αμφισβήτηση τις βασικές αρχές του Μνημονίου με την Τρόϊκα ( ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΕ), να αναλάβει διαπραγματεύσεις με τους εταίρους της για την αναθεώρηση των όρων του Σχεδίου Σταθεροποίησης
Αυτό σημαίνει να δοθεί παράταση στο μη ρεαλιστικό χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων της Ελλάδας και να μειωθούν τα κοινωνικά δεινά ...

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Τι θα πει ρεαλιστικά, "κυβερνησιμότητα" σήμερα

του Γιώργου Προκοπάκη από την Μεταρρυθμιστική Αριστερά


Τα ψέμματα τελείωσαν. Όποιος θέλει να συμβάλει στην κυβερνησιμότητα του τόπου, χωρίς να διαλυθεί η κοινωνία, πρέπει να δει την πραγματική πραγματικότητα. Να μιλήσει γι αυτήν και να πείσει. Να πείσει τον κόσμο ΚΑΙ τους δανειστές. Ποιά είναι η πραγματικότητα;

1. Πρέπει οπωσδήποτε να αποκατασταθούν οι τροϊκανές εκταμιεύσεις το συντομότερο δυνατόν. Οι αμέσως άμεσες ανάγκες αφορούν, εκτός από το Δημόσιο το οποίο υποτίθεται ότι αντέχει ένα μήνα ακόμη, τη σωτηρία του ενεργειακού συστήματος.

2. Οι πιθανές πηγές προσωρινής χρηματοδότησης είναι δύο. Δυστυχώς αμφότερες απαιτούν τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας και τα "στραβά μάτια" από την ΕΚΤ. Δηλαδή, η όποια διαπραγμάτευση να είναι σαφές ότι θα καταλήξει θετικά από τη στιγμή που θα αρχίσει.

3. Το πιθανότερο είναι ότι το ΔΝΤ δεν θα συμμετέχει στις εκταμιεύσεις μέχρις ότου υπάρχει ένα συμφωνημένο και αξιόπιστο πλαίσιο. Αυτό βάζει πολιτική πίεση στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να αναλάβουν αυτές το μερίδιο του ΔΝΤ.

4. Μη ξεχνάμε ότι η πρόσφατη επανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων "συστημικών" τραπεζών δεν είναι οριστική. Πρόκειται για bridge financing. Το πιθανότερο είναι ότι σε ενδεχόμενη διαπραγμάτευση, η τύχη όλων των εκταμιεύσεων από 12/2 θα τεθεί στο τραπέζι. Αν μείνουμε στο ευρώ, το κούρεμα του επίσημου τομέα σε κάποια στιγμή στο μέλλον είναι αναπόφευκτο. Πολιτικά είναι έως αδύνατον να παρέχεται θεσμικό χρήμα με τη βεβαιότητα κουρέματος. Ως εκ τούτου, κατά την ενδεχόμενη διαπραγμάτευση θα τραβηχτεί η κόκκινη γραμμή για το μελλοντικό κούρεμα. Οι δυνατότητες είναι τρεις και πολύ συγκεκριμένες. Σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα είναι δυνατή η εκμετάλλευση των δύο από τις τρεις κατά τους αμέσως επόμενους μήνες. Είναι πιθανή η απαίτηση εμπράγματων εγγυήσεων. Όσο κι αν δεν μας αρέσει, όσο πολιτικό κίνδυνο και να εμπεριέχει, η απαίτηση είναι εύλογη.

5. Όσο και εάν η μετενέργεια, τα εργασιακά και η μείωση του κατώτατου μισθού θεωρούνται βάρβαρα μέτρα, το πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης είναι άλλο. Είναι η ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα και στην αγορά. Χωρίς χρήμα να κυκλοφορεί ...

Πως μας βλέπουν οι ξένοι: κόμματα υπέρ και κατά του ευρωπαϊκού δανείου διάσωσης/ bailout με μνημόνιο όρων


Έδρες και ποσοστά: εκεί που δεν έχουν καταλήξει είναι στην ΔΗΜΑΡ... 

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ δείκτης "φερεγγυότητας" προς την ευρώπη και τον κόσμο


του Κώστα Ανδρέου


Οι βουλευτικές έδρες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, φτάνουν για την συγκρότηση κυβέρνησης ευρωπαικής κατεύθυνσης, με άνεση.
Αυτή η διαπίστωση, μπορεί να οδηγήσει τόσο την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όσο και την ίδια την ΔΗΜΑΡ, στην εύκολη επιχειρηματολογία, για την μη συμμετοχή της στην "κυβερνητική περιπέτεια".
Εύκολη είναι η επίκληση, της ασφαλιστικής δικλείδας, για μια τέτοια περίπτωση, των "φερέγγυων προσώπων".
Εύκολα μπορεί κανείς να ξεκινήσει τις αντιρρήσεις, τόσο για το πρόσωπο του προτεινόμενου πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όσο και για μια σειρά από δεύτερα πρόσωπα, όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης, για να μην συμμετάσχει.
Δεν στερούνται, λογικής τέτοιες αντιρρήσεις.
Τόσο λόγοι ικανότητας, όσο και ιδεολογικοί λόγοι, μπορούν να δόσουν, επιχειρήματα καθ'όλα σεβαστά.

Όμως όπως έχω ξαναγράψει, το αίτημα των εκλογών, δεν ήταν μόνο η επιλογή κυβερνητικής λύσης, σε ευρωπαική κατεύθυνση, αλλά και λύσης προοδευτικής (συγκριτικά πάντα) και φερέγγυας.
Εχουμε δηλαδή στην συζήτηση δύο θέματα.
1. Το θέμα των προοδευτικών λύσεων, στα προβλήματα και
2. Το πρόβλημα της φερεγγυότητας της χώρας στις ευρωπαικές και τις διεθνείς σχέσεις της.

Για το πρώτο ζήτημα, η χρησιμότητα της ΔΗΜΑΡ, είναι προφανής.
Λύσεις ευρωπαικές, που θα σέβονται τις αντοχές της κοινωνίας, αντικατάσταση αντεργατικών και αντιλαικών μέτρων με "ισοδύναμα" μέτρα, που θα αποκαθιστούν στοιχειωδώς την αίσθηση της "κοινωνικής δικαιοσύνης", μαζί με πολιτικές για ανακούφιση των ανέργων και των φτωχών.
Σ'αυτό το πεδίο η φωνή της ΔΗΜΑΡ, είναι προφανώς αντιληπτό πόσο χρήσιμη είναι.
Με την διατάραξη , τα τελευταία δύο χρόνια αυτής της εμπιστοσύνης των πολιτών, προς το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ, είναι φανερό ότι είναι αναμενόμενος από το κοινωνικό σώμα.
Είναι η "φερεγγυότητα" προς το εσωτερικό της χώρας.
Για το δεύτερο ζήτημα, δηλαδή την "φερεγγυότητα" προς την ευρώπη και τον κόσμο, η αξία της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ, όπως φάνηκε και από τις επαφές Κουβέλη στην Ευρώπη, με παράγοντες των σοσιαλιστών και των σοσιαλδημοκρατών, είναι ακόμη σημαντικότερη.
Η Ευρώπη θα πάρει ισχυρό μήνυμα, ότι ...