Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΒΟΛΩΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ, ΡΕ ΓΑΜΩ ΤΟ

Ποιος επιβάλλει και ποιος απορρίπτει τα "ισοδύναμα" μέτρα που επιλέγονται και "διαρρέουν";
Η τρόικα ή η τρικομματική;
Πότε θα μάθουμε τις αληθινές θέσεις του καθενός;
Πρέπει ως κοινωνία να είμαστε σε θέση να κρίνουμε εάν, η αλλαγή του μίγματος την τελευταία στιγμή, όπως αυτή, με την μεταφορά 1 δισ από την περικοπή δαπανών στη φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών, είναι (α) απόκρουση των επιθέσεων της τρόικας, (β) πολιτική της τρόικας, (γ) πολιτική που βγαίνει από την προγραμματική σύγκλιση των τριών. Αυτό που λέω είναι: ας μαθαίνουμε υπεύθυνα. Στοιχειώδης δημοκρατική απαίτηση. Τα υπόλοιπα θα μπορούμε να τα συζητήσουμε μετά - πιο σοφοί ίσως.*
του Γιώργου Προκοπάκη

1. Υποτίθεται πως η πολιτική της κυβέρνησης χαράσσεται στις συναντήσεις των τριών αρχηγών που τη στηρίζουν (έτσι κι αλλιώς, κατ' εξοχήν εξωθεσμική διαδικασία). 

Από τις συναντήσεις η ελληνική κοινωνία εισπράττει κατά κανόνα δύο διαφορετικές εκδοχές (Κουβέλης-Βενιζέλος) και λείπει η τρίτη, αυτή που θεσμικά μετράει (Σαμαράς). 
Η αίσθηση που περνάει στον αποσβολωμένο κόσμο είναι πως οι δύο δημόσιες εκδοχές είναι αποτέλεσμα συμμετοχής σε διαφορετικές συναντήσεις! 
Πάλι κατά κανόνα, ο ΥΠΟΙΚ αναλαμβάνει να καθησυχάσει στρογγυλεύοντας τα πράγματα. 
Αποτέλεσμα; 
Η διαδικασία που υποτίθεται πως θα παρείχε την εγγύηση και ευρυθμία από τη συναίνεση, συσκοτίζει, παραπλανά, γίνεται εργαλείο επικοινωνιακής διαχείρισης και μόνον.
Μια πολύ απλή επιλογή μπορεί να επιλύσει πολλά από τα προβλήματα: Δηλώσεις και των τριών μαζί. 
Να καταλαβαίνει η κοινωνία πού πατεί - το πού πηγαίνει παραμένει άδηλο
Οι τρεις ας βρουν άλλους τρόπους να διαχειρισθούν τα εσωκομματικά τους προβλήματα και να επικοινωνήσουν την κυβερνητική τους αποτελεσματικότητα στα ακροατήρια που θέλουν να απευθύνονται. Το κοινό τους ακροατήριο είναι το σύνολο της κοινωνίας και δεν μπορεί να άγεται και να φέρεται από κομματικούς υπολογισμούς.
2. Η τελευταία συνέντευξη της τρόικας για την πορεία εκτέλεσης του προγράμματος δόθηκε στις 11/2/2011. Προσβλήθηκαν οι Πεταλωτής, Καρχιμάκης που ο Ντερούζ έλεγε το αυτονόητο (τώρα όλοι έχουν μάθει από ισοδύναμα): αν σου λείπουν λεφτά από το πρόγραμμα πρέπει να τα βρεις και ο Παπακωνσταντίνου έβαλε στο τραπέζι 50 δισ κρατικής περιουσίας. 
Έτσι, απαγορεύθηκε η ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας (αλλά και όλου του κόσμου) σχετικά με την πορεία του προγράμματος και τα ζητήματα που τίθενται. Ξωπετάξαμε τους "μεσαίου βεληνεκούς τεχνοκράτες". 
Έκτοτε ζήσαμε τραγελαφικές καταστάσεις, με όλους να είναι αντιστασιακοί. 
Αποκορύφωμα, (α) η διεθνής ξεφτίλα με την αποπομπή της τρόικας 1/9/2011 που ...

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Νοσηροί εγκέφαλοι θάβουν την επιχειρηματικότητα - Eγκληματική η ενιαία φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών

Μη φοβάσαι παπούλη...έχετε εξασφαλισμένη θέση στην Κιβωτό του Δημοσίου. Και σεις και τα άλλα δικά μας παιδιά θα απολαύσουν την Επόμενη Δόση. Άλλους θ΄αφήσουμε απέξω... 
από τους Οικολόγους Πράσινους

Η ενιαία φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών από το πρώτο ευρώ των κερδών τους αντίκειται στην αναλογικότητα της φορολογικής νομοθεσίας που ισχύει διεθνώς. Ο ανώτατος συντελεστής που επιλέχθηκε (35%), εκείνος που σύμφωνα με τα μέτρα θα ισχύει για τα υψηλότατα εισοδήματα, καθιστά την ρύθμιση παντελώς άδικη και ακόμα περισσότερο επικίνδυνη. 
Το μέτρο αυτό μόνο νοσηροί εγκέφαλοι θα μπορούσαν να το επινοήσουν, αφού και η φοροδιαφυγή βρίσκει επίσημη προστασία και η πλειάδα των πολύ μικρών επιχειρήσεων θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν.
Η εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Ζωή Βροντίση, δήλωσε για την επικείμενη ρύθμιση:

"Με τη φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών με 35% από το πρώτο ευρώ των κερδών τους, η φοροδιαφυγή αποκτάει με τις ευλογίες της κυβέρνησης ακόμα μεγαλύτερο νόημα και ευχέρεια. 
Παράλληλα οι συνεπείς στις φορολογικές υποχρεώσεις βρίσκονται πλέον σε δυσχερέστατη θέση για να επιβιώσουν, αν συμπεριληφθεί η προκαταβολή φόρου που προπληρώνουν για την επόμενη χρονιά, η εξαίρεση του ασφαλιστικού κόστους από τις δαπάνες τους, αλλά και οι επισφαλείς γενικά συνθήκες της αγοράς. 
Πρώτα θύματα της ασυλλόγιστης κυβερνητικής πολιτικής θα είναι για μια ακόμα φορά νέοι ελεύθεροι επαγγελματίες αλλά και εκείνοι που επενδύουν στην προοπτική και διάρκεια των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών".


Σχόλιο ΑΣ: Δημοσιεύουμε ενισχυτικά ένα από τα χιλιάδες σχόλια που πλημμυρίζουν το fb απέναντι ειδικά σε αυτά τα μέτρα εκτέλεσης της επιχειρηματικότητας (σε απάντηση αμφιβολιών καλοπροαίρετου Δημαρίτη):
"...τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, από ότι φαίνεται ότι φαντάζεσαι και από ότι νομίζεις ότι κάνει η κυβέρνηση.
Τα φορολογικά μέτρα που ανακοινώθηκαν, είναι αβίωτα.
Είναι σαν να μη ξέρετε αριθμητική. 35% + (60% Χ 35%) = 56%  φόροι επί της αμοιβής του ελεύθερου επαγγελματία, +10% Ταμείο Ασφάλισης = 66%, + 30% για δάνειο κατοικίας = 96%, + 2% τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιση αυτοκινήτου = 98%.
Ποιό μαλάκας, σκέφτηκε αυτά τα πράγματα;"
*60% είναι η προκαταβολή φόρου για την επόμενη χρονιά βάσει του φετινού φόρου
*το σχόλιο προέρχεται από το φόρουμ της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς στο fb (facebook.com/groups/256491611039499/)
*η εικονογράφηση δική μας

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Το απόγειο της πελατειακής πολιτικής: Σκυλεύουν μια διαλυμένη κοινωνία για να μην πειράξουν τους "δικούς τους" σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ

Η μικρομεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα πληρώνει το μέγιστο ποσοστό της φοροεπιδρομής για να μεταφερθούν πόροι στα ψηλά εισοδήματα και να διατηρηθεί το μέγεθος του - αναποτελεσματικού ούτως ή άλλως- κράτους. Βέβαια, η φοροελάφρυνση των υψηλών εισοδημάτων αυτομάτως θα διοχετευθεί στην ανάπτυξη!!!
του Γιώργου Προκοπάκη*

Για να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει "παίρνω μέτρα" στη σημερινή Ελλάδα, ας δούμε στο περίπου μια διαστρωμάτωση:
1. Άνεργοι, 1.3 εκατ
2. Συνταξιούχοι, 2.5 εκατ
3. Δημόσιοι/ΔΕΚΟ, 1.0 εκατ
4. Ελεύθεροι επαγγελματίες 2.1 εκατ
5. Μισθωτοί (πλην ΔΥ/ΔΕΚΟ), 2.0 εκατ
Σύνολο 8.9 εκατ
Κάπου 1.3 εκατ είναι οι κάτω των 15 ετών (δεν περιλαμβάνονται στους παραπάνω). Αυτά σε πληθυσμό 11 εκατ (απογραφή 2001) ή 9.6 εκατ (απογραφή 2011 - θεωρείται προβληματική). Πάνω κάτω, μέσα είμαστε.

Για τους ανέργους δεν μιλάει και στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται κανείς. 
Γι αυτό για να τους αφήσεις στην ησυχία τους, κόβεις λίγο το επίδομα που δίνεις στο 15% απ' αυτούς κι ησυχάζεις. Καταγγέλλεις την τρόικα και ζητάς ανάπτυξη.

Για τους συνταξιούχους μιλάνε όλοι - φροντίζουν όμως να μη μιλάνε για την εσωτερική κατανομή. Πληρώνονται σε συντάξεις τα κέρατά μας, κι όμως το 70% των συντάξεων ήταν το 2009 κάτω από 700 ευρώ! 
Μιλάς όσο μιλάς, παίρνεις λεφτά από τους μεσαίους της ομάδας, καταγγέλλεις την τρόικα και ζητάς ανάπτυξη.

Με τους μισθωτούς πλην Δημοσίου/ΔΕΚΟ δεν ασχολείσαι. 
Όσο έχουν δουλειά, τους παίρνεις όσα μπορείς, τους αφήνεις να σου πληρώνουν τα ταμεία, τους προετοιμάζεις απλώς για την ανεργία (οπότε ξέρεις τι κάνεις - βλ. παραπάνω), καταγγέλλεις την τρόικα και ζητάς ανάπτυξη.

Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, κάθεσαι και περιμένεις να πέσει η δουλειά, οπότε τα πρώην αναληθώς δηλούμενα (για όσους δήλωναν αναληθώς) είναι χοντρικά ίδια με τα πραγματικά πια, τους αλλάζεις τον αδόξαστο στη φορολογία, και τους κάνεις εύκολα άνεργους. 
Αυτοί είναι οι καλύτεροι άνεργοι γιατί δεν φαίνονται στις στατιστικές οπότε έχεις τη δυνατότητα να δείξεις τη μεγαλοσύνη σου και δεν τους κόβεις από το επίδομα - το ότι δεν παίρνουν είναι λεπτομέρεια. Καταγγέλλεις την τρόικα και ζητάς ανάπτυξη.

Για δημόσιους και ΔΕΚΟ αναγκάζεσαι να κάνεις λίγη δουλίτσα. 
Φροντίζεις μετατάξεις, μετακλήσεις, προαγωγές, κλπ, για όσους αγαπάς πραγματικά. Στους υπόλοιπους δείχνεις τους ανέργους για να μη πολυφωνάζουν όσοι θα φώναζαν, τους ρίχνεις ένα κουστουμάκι ελαφρύ, ντεμί σεζόν μέχρι 20%, καταγγέλλεις την τρόικα και ζητάς ανάπτυξη.

Απλό τελικώς το κυβερνάν!

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑΣ

‎'Εχετε ακούσει το ηθικό-φιλοσοφικό πρόβλημα με τους Μανδαρίνους; Συνοπτικά, πάει ως εξής:

Τι κάνεις αν ένας δικός σου άνθρωπος είναι ετοιμοθάνατος και σου δίνεται η ακόλουθη επιλογή:
1. Εξακολουθείς να το παλεύεις μπας και γίνει καλά.
2. Έχεις ένα κουμπί που αν το πατήσεις θα πεθάνουν 3.000 Μανδαρίνοι στην Κίνα, και ο άνθρωπός σου θα γίνει περδίκι.
Αυτήν ακριβώς την επιλογή είχε η τριανδρία Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης με τα μέτρα. Αποφάσισαν να πατήσουν το κουμπί. Με την πολλοστή φοροεπιδρομή ...

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός! - Στην Ουρουγουάη...


Ο κύριος που βλέπετε να βγαίνει με δυσκολία από τον παλιό «Σκαραβαίο» είναι ο πρόεδρος της Ουραγουάης, Χοσέ Μουχίκα.
Και το παλιό αυτό σκαρί της Volkswagen, που η αξία του είναι, μόλις, 1.945 δολάρια, είναι η μοναδική «πολυτέλεια» που έχει επιτρέψει στον εαυτό του.
Ο 77χρονος πολιτικός, που δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό αλλά ούτε και χρέη, απέκτησε πριν από λίγες ημέρες ακόμα έναν τίτλο τιμής, α
υτόν του πιο φτωχού προέδρου στον κόσμο!
Το παρατσούκλι βγήκε μετά την αποκάλυψη ότι εάν και ο μηνιαίος μισθός τους είναι 12.500 δολάρια εκείνος κρατάει μόνον 1.250 δολάρια για τα έξοδά του και το υπόλοιπο ποσό, το 90%, το επιστρέφει στο κράτος προκείμενου να ενισχυθούν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
Όπως ο ίδιος είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «El Mundo», με τα 1.250 δολάρια το μήνα μπορεί να τα βγάλει πέρα. Και μπορεί γιατί οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα.


(από το We-are-all-Greeks)

Σχόλιο ΑΣ: Ενώ εδώ οι πολιτικοί μας, από μικροί μαθαίνουν αλλιώς. Αν δουν μάλιστα και εξουσία στον ορίζοντα...

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Με το ίδιο χρεοκοπημένο μοντέλο, έστω φτωχότερο, για τα κόμματα και τις προνομιούχες ομάδες του κατεστημένου, λεφτά πάντα υπάρχουν

Ατελείωτοι οι πάγοι του πολιτικού  πελατειακού συστήματος...
του Φώτη Γεωργελέ*

Είναι κάτι ξύπνιοι που λένε, πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού. 
Είναι οι ίδιοι ξύπνιοι που λένε τα νούμερα δεν βγαίνουν, η συνταγή είναι λάθος. 
Αυτοί όλοι προσπαθούν να σβήσουν την πραγματικότητα, να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ιστορία. Να ξεχάσουμε την τραγική τριετία 2007-2009, όταν το πρωτογενές έλλειμμα του δημοσίου έφτασε τα 24 δις το χρόνο. 
Τότε δεν ξέραμε τι σημαίνουν τα νούμερα, τώρα όμως που έχουμε καταλάβει τι κόπο, τι θυσίες και τι αίμα αντιπροσωπεύουν τα δις, πόσο δύσκολο είναι να περικοπούν 11,5 δις τα επόμενα 2 χρόνια, τώρα ξέρουμε τι παραλογισμός ήταν το ελληνικό δημόσιο να καταναλώνει 24 δις παραπάνω από όσα είχε κάθε χρόνο, να δανείζεται 24 δις κάθε χρόνο.

Αυτό που αποσιωπούν οι ξύπνιοι είναι ότι ο υπόλοιπος πλανήτης έπαψε να μας δανείζει. Θέλουν να κρύψουν ότι αυτά τα 24 δις, μέσα σε λίγα χρόνια, με οποιονδήποτε τρόπο, έπρεπε να τα εξοικονομήσουμε. Γιατί κανείς πια δεν μας τα δάνειζε. 
Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη απάτη της αντιμνημονιακής ρητορικής. Όλα τα κόμματα που συμμετείχαν στις κυβερνήσεις και όλα τα υπόλοιπα που αντιπολιτεύονταν, αυτή τη σκληρή πραγματικότητα προσπαθούσαν να κρύψουν. Αντιστέκονταν, δέχονταν πιέσεις, όρθωναν το παράστημά τους στις τρόικες, διαπραγματεύονταν, απέρριπταν, καταργούσαν, για να μην πουν την αλήθεια: Δανεικά τέλος. Κάτι πρέπει να κοπεί. Το τι ήταν το ερώτημα.
Σκέψου μόνο για ένα λεπτό πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία των τελευταίων χρόνων, αν το πολιτικό σύστημα έκανε αυτή την παραδοχή, αν έλεγε την αλήθεια. 
Αν έλεγαν δηλαδή, ναι, τέρμα τα δανεικά, πρέπει να περικοπούν 24 δις το χρόνο και ο καθένας λέει την πρότασή του, λέει από πού θα γίνουν οι περικοπές. 
Εκεί αμέσως θα ξεχώριζαν οι δίκαιοι από τους άδικους, απ’ αυτούς που προσπαθούν να κρατήσουν ανέγγιχτο το χρεοκοπημένο σύστημα της διαφθοράς και της σπατάλης. 
Αυτό, σύσσωμο το πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί το κατεστημένο, το αποσιώπησε με μαεστρία. 
Οι Συντηρητικοί "αντιστέκονταν στις επιταγές της τρόικας" και οι Πολύ Συντηρητικοί ήθελαν ακόμα μεγαλύτερη αντίσταση: να μη μειωθεί κανένα έλλειμμα, να μη θιγεί ο δημόσιος τομέας της σπατάλης και της διαφθοράς ...

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Σσσσσ.... 26/9 - το Δημόσιο απεργεί....

Υπάρχει πραγματικά μια φωνή που να εκπροσωπεί στην αυριανή απεργία τους εργαζομένους και τους ανέργους (εκείνο το εκατομμύριο και κάτι...) του ιδιωτικού τομέα;
Η γκρίζα ζώνη του ιδιωτικού τομέα - παιδιά ενός κατώτερου θεού...

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, στην πραγματικότητα, οργανώνουν συνδικαλιστικά τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αν ψάξει κάποιος προσεκτικά τις ομοσπονδίες που συμμετέχουν στην ΓΣΕΕ (που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει ιδιωτικούς υπαλλήλους και συμβασιούχους του Δημοσίου), βρίσκει μόνο ...ΔΕΚΟ:
Οι πιο αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις – μέλη της ΓΣΕΕ είναι οι εξής:
-Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (OIΥΕ) με 15.000 μέλη
-Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου με 14.000 μέλη
-Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία με 11.000 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στον κατασκευαστικό κλάδο με 47.000 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας με 9.100 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στον κλάδο της εστίασης ή σε άλλες συναφείς επιχειρήσεις με 9.100 μέλη
-Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (Ο.Τ.Ο.Ε.) με 50.000 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ελληνικά Ταχυδρομεία με 11.500 μέλη
-Γενική Ομοσπονδία Προσωπικού ΔΕΗ με 24.200 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΕ με 24.700 μέλη
-Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Ολυμπιακές Αερογραμμές με 13.000 μέλη

Η Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ) εκπροσωπεί τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα σε εθνικό επίπεδο.

Οι πιο αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις-μέλη της ΑΔΕΔΥ είναι οι εξής:
- Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ) με 23.000 μέλη,
- Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) με 34.000 μέλη,
- Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) με 42.000 μέλη. 
ΠΗΓΗ: ec.europa.eu/eures/
Που πήγε ο ιδιωτικός τομέας και οι εργαζόμενοί του;  Ο κατασκευαστικός τομέας αργεί ως γνωστόν, οι κλωστοϋφαντουργίες έχουν κλείσει και μεταφερθεί στο εξωτερικό, η εστίαση δεν απεργεί σχεδόν ποτέ ούτε και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις... Τι μένει; Οι δημόσιοι υπάλληλοι. Γι αυτό και τα αιτήματα είναι συντεχνιακά  - αφορούν την μη συρρίκνωση του αριθμού των ΔΥ και την μη περικοπή του μισθού τους. Εκεί είναι σαφέστατα. Για το πως θα ξεφύγει ο ιδιωτικός τομέας από την ύφεση και την ανεργία, δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο - μόνο αντιμνημονιακές κατάρες και ευχολόγια.
Που είναι τα αιτήματα για ...

Οι ΔΥ να σωθούν και όλοι οι άλλοι να πάνε να .....;

"Μια κοινωνία ΔΥ" - ιδού το όραμά μας...!
"Μια κοινωνία ΔΥ" - ιδού η παραγωγική πραγματικότητα...


από την  Μαργαρίτα (εικονογράφηση ΑΣ)
Όλη η κυβερνητική πρεμούρα (και της αντιπολίτευσης θα πρόσθετα - ΑΣ) αναλώνεται στη σωτηρία των μισθών, των δώρων και των επιδομάτων των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα. ¨Ολες οι κόκκινες, πράσινες και μπλε γραμμές αφορούν το μέγεθος του κράτους, τη μονιμότητα των ΔΥ, τα ειδικά μισθολόγια, τα συμφέροντα των πρυτάνεων. Η πραγματική οικονομία, οι μεταρρυθμίσεις, τα ΕΣΠΑ, η ανακεφαλαίωση των τραπεζών, η ανεργία έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Δύο κείμενα σοβαρών ανθρώπων και πολιτικών βάζουν το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων......... (leo)
"Τα ίδια Παντελάκι μου.." με το ΕΣΠΑ
του Νίκου Διακουλάκη από τη Μεταρρύθμιση

Καθώς η μετρολογία και το θρίλερ του κλεισίματος του πακέτου των 11,5 δις κυριαρχούν επί μακρόν στην επικαιρότητα, αδράνεια και καθυστερήσεις χαρακτηρίζουν τους υπόλοιπους τομείς πολιτικής και ιδιαίτερα αυτούς που αφορούν τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στο πολιτικό σύστημα, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την καθημερινότητα του πολίτη.
Πολλά ασφαλώς εξαρτώνται από την ψήφιση του πακέτου και κυρίως η ρευστότητα στην αγορά με την ενεργοποίηση των δανείων, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την εξόφληση των οφειλών του κράτους προς τις επιχειρήσεις και την ροή των κεφαλαίων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για την επανέναρξη των μεγάλων έργων και τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Οι συνεχιζόμενες όμως καθυστερήσεις στην υλοποίηση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ διογκώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης στην ανάπτυξη, στα εισοδήματα και στην απασχόληση.
Τα στοιχεία απορρόφησης δείχνουν ότι για το 2012 έχει καλυφθεί μόνο το 25% του ετήσιου μνημονιακού στόχου των 3,75 δις. Η συνολική μάλιστα απορρόφηση έχει κολλήσει στο 38-40% περιλαμβανομένων των ποσών που έχουν «παρκαριστεί» σε Ενδιάμεσους Φορείς, όπως το Ταμείο Εγγυοδοσίας. Προκαλεί δε, δέος το πώς θα απορροφηθούν μέχρι το 2015 τα εναπομένοντα 14 δις της δημόσιας δαπάνης, όταν από το 2014 θα τρέχει παράλληλα και το επόμενο ΕΣΠΑ 2014-2020.
Ένα πρόσθετο πρόβλημα είναι η κακή πορεία κρίσιμων προγραμμάτων του ΕΣΠΑ που έχουν ευρύτερη σημασία λόγω των μακροπρόθεσμων διαρθρωτικών στόχων τους, όπως τα προγράμματα διοικητικής μεταρρύθμισης, ψηφιακής σύγκλισης, βιώσιμης ανάπτυξης και ανθρώπινων πόρων.
Για παράδειγμα το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Διοικητική Μεταρρύθμιση» προτείνεται πλέον να περικοπεί δραστικά, λόγω αδυναμίας υλοποίησης του, με την απορρόφηση να είναι μόλις στο 13%.
Πρόκειται για ένα πρόγραμμα με αρχικό προϋπολογισμό 631 εκατ. και στόχους την αναβάθμιση της ποιότητας των δημόσιων πολιτικών μέσω του εκσυγχρονισμού του ρυθμιστικού πλαισίου και του ανασχεδιασμού των διαδικασιών και των δομών του κράτους. Την ουσιαστική δηλαδή ανασυγκρότηση και βελτίωση της αποτελεσματικότητας των δημόσιων υπηρεσιών, κάτι που θα συνέβαλλε, μεταξύ των άλλων, και στην επιτυχή υλοποίηση και των υπόλοιπων προγραμμάτων του ΕΣΠΑ.

Όμως, τα περισσότερα έργα του προγράμματος αυτού δεν προχωρούν, μεγάλο δε μέρος των πόρων του φαίνεται ότι θα μεταφερθεί σε άσχετα με τους στόχους της διοικητικής μεταρρύθμισης προγράμματα για να μη χαθούν πόροι. Θα ακολουθεί δηλαδή η συνήθης πρακτική της «άρον-άρον» απορρόφησης μέσω σεμιναρίων, μικρών δημοτικών έργων και άλλων συναφών κατηγοριών εύκολων δράσεων γρήγορης απορρόφησης, με μικρή όμως προστιθέμενη αξία και ελάχιστο αναπτυξιακό πολλαπλασιαστικό όφελος.
Τούτων δοθέντων, επείγει η συζήτηση για το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και για τους τρόπους και μηχανισμούς ουσιαστικής χρήσης και αξιοποίησης των διαθέσιμων επενδυτικών και αναπτυξιακών πόρων.
Το άρθρο του Τ. Γιαννίτση στο χθεσινό ΒΗΜΑ με τίτλο: "Το ευχολόγιο για ανάπτυξη και τι-δεν-κάνουν κυβερνήσεις και τρόικα" μπορεί να αποτελέσει τη βάση.

*Ο Νίκος Διακουλάκης μετέχει στην πολιτική κίνηση «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Β» και στη Συντακτική Επιτροπή της ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

η συνέχεια εδώ

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Κύριε Ρουπακιώτη, αυτό δεν είναι αντισυνταγματικό;




από τον  Τόπο της Οικολογίας

Συνέλαβαν 27χρονο για βλασφημία μέσω facebook!

Κάποιοι ζήλεψαν τον φονταμενταλισμό που βλέπουμε να εκδηλώνεται τις τελευταίες μέρες στις χώρες που κυριαρχεί η το ισλάμ και τον μεταφέρουν στα δικά μας μέτρα.

Σύμφωνα με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η υπηρεσία συνέλαβε 27χρονο για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων, μέσω του Facebook. Ο 27χρονος διαχειριζόταν σελίδα στο Facebook με βλάσφημο και υβριστικό περιεχόμενο για το Γέροντα Παΐσιο και τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σχηματίστηκε δικογραφία αυτόφωρης διαδικασίας, και ο διαχειριστής της σελίδας κατηγορείται για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων.

Όμως, ούτε η κακόβουλη βλασφημία (198 ΠΚ) στέκει σαν κατηγορία. Στην παρ. 1 μιλάει για όποιον βρίζει τον Θεό. Ο «Παστίτισος» κατά την ανάρτηση στο facebook, απ’ όσο ξέρουμε, δεν είναι ο Θεός. Στην παρ. 2 μιλάει για έλλειψη σεβασμού προς τα Θεία… Όμως, αφού ο Γέροντας Παΐσιος δεν είχε κάποια θεσμική θέση στην ιεραρχία της Εκκλησίας αλλά ήταν απλά ένας μοναχός, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θείο.

Το χρονικό έχει ως εξής:

H Χρυσή Αυγή κάνει επερώτηση για τη σελίδα του «Γέροντα Παστίτσιου». Η ΕΛ.ΑΣ μέσα σε δυο μέρες βρίσκει και συλλαμβάνει τον δημιουργό της ιστοσελίδας. Τα τελευταία 5 χρόνια στο facebook και αλλού υπάρχουν ιστοσελίδες αναρτημένες από νεοναζί που έχουν φωτογραφίες με βαρύ οπλισμό, προτρέπουν σε εθνοκάθαρση, βιασμούς γυναικών και εκτελέσεις πολιτικά αντίθετων με τους χιτλερικούς, χουντικούς και φασίστες. Πότε καμιά τέτοια σελίδα δεν ελέχθηκε.

Απλά είναι τα πράγματα και βγάζουν μάτι. Όποιος δε μιλάει για αυτή τη κατάσταση θα τη βρει μπροστά του.

Πηγές : www.astynomia.gr και www.kar.org.gr  *Η εικόνα είναι του Σωτήρη Θεοχάρη



και εδώ η διαμαρτυρία του ΥΣΕΕ (έκφραση των Ελλήνων πολυθεϊστών):


Η «ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΗ» ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ...

Ανακοίνωση 259 / 24. 9. «2012»

Το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών, στην προ διμήνου επιστολή του προς τον Ρώσο πρέσβη, με αφορμή την δίκη των κοριτσιών του συγκροτήματος «Pussy Riot», είχε εκφράσει την ανησυχία του μήπως ανοίξει η όρεξη και στους εν Ελλάδι θεοκράτες και σύντομα πράξουν σαν τους Ρώσους ομοίους τους, στο να μεθοδεύσουν την επιστροφή της κοινωνίας σε θεοκρατικά - βυζαντινά δεδομένα. Και δυστυχώς η ανησυχία μας αποδείχθηκε ότι είχε βάση.

Μετά από επερώτηση βουλευτή της υπερχριστιανικής και υπερορθόδοξης «Χρυσής Αυγής» που ζητούσε το κατέβασμα («την άμεση αφαίρεση του συγκεκριμένου προφίλ από το διαδίκτυο») της σατιρικής σελίδας του «facebook» με τίτλο «Ο γέροντας Παστίτσιος», το υπόδουλο στους ρασοφόρους Ελληνικό Κράτος επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο και πέρασε με μεγάλη σπουδή χειροπέδες (!!!) στον 27χρονο δημιουργό της, με την κατηγορία της βλασφημίας.

Βλασφημία ως προς τι; Προς έναν άνθρωπο; Προς έναν μοναχό που ...

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Γιατί αποτυγχάνουν οι κινήσεις συνεργασίας στον μεταρρυθμιστικό φιλοευρωπαϊκό σοσιαλιστικό χώρο;

Μήπως είναι ώρα, να μεταρρυθμιστούν οι μεταρρυθμιστές;

Η μαγική εικόνα των μεταρρυθμιστών: αλλού οι επιβάτες αλλού το όχημα... (έργο του Banksy)

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Γράφει η Βάσω Κιντή στο άρθρο της "Για την αναμόρφωση της κεντροαριστεράς" στην Μεταρρύθμιση:  
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει ανάγκη ενός νέου κόμματος στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ή της Κεντροαριστεράς, όπως υπάρχει ανάγκη συνεργασίας όλων των μεταρρυθμιστικών ομάδων που έχουν σχηματιστεί. Όμως αν είναι να πετύχει αυτή η απόπειρα πρέπει ο λόγος προς τους πολίτες να είναι ειλικρινής, υπεύθυνος, καθαρός, φρέσκος. 
Όχι άλλα παλαιοκομματικά τερτίπια, όχι συμβιβασμοί με το παλιό. Η αναμόρφωση της κεντροαριστεράς δεν θα προκύψει με παρθενογένεση αλλά δεν μπορεί να είναι δέσμια των πρακτικών του παρελθόντος. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες και όχι χρησμοί, υπεύθυνες πράξεις και όχι υπολογισμένες μεθοδεύσεις. Υπ’ αυτήν την έννοια η γνώμη μου είναι πως δεν χρειαζόμαστε μία παρατακτική συνάθροιση ομάδων κάτω από μια ‘Ελιά’, αλλά τις βαθιές τομές ενός καθαρού μεταρρυθμιστικού λόγου. 
Στόχος δεν πρέπει να είναι η αμοιβαία ανοχή των διαφορετικών παραλλαγών και ο συμβιβασμός σε ένα minimum αλλά η ρήξη με ό,τι μας οδήγησε στη χρεοκοπία."
Και πιο πάνω: "... ο πλουραλιστικός αυτός λόγος της μεταρρύθμισης δεν έχει μετουσιωθεί σε πολιτική. Την πολιτική ασκούν τα δύο κόμματα του χώρου, Πασόκ και Δημάρ, που εξακολουθούν να λειτουργούν με τον τρόπο που έχουν μάθει. Μπορεί το Πασόκ, μόνο του, χωρίς καμία υποστήριξη, να αγωνίστηκε τα τελευταία δυο χρόνια (παρά τα προβλήματα και τις αναστολές) για τη διάσωση και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, μπορεί η Δημάρ να έκανε την υπέρβαση στηρίζοντας την παρούσα κυβέρνηση, αλλά κατά τα άλλα είναι φανερό πως πολιτεύθηκαν και πολιτεύονται με όρους του παρελθόντος."

Τι εμποδίζει λοιπόν την ανάσχεση του λαϊκισμού σε αυτήν την χώρα από μια συμμαχία εναντίον "ότι μας οδήγησε στην χρεοκοπία";
Κινήσεις έγιναν πολλές, λόγος μεταρρυθμιστικός και υπέρ των συνεργασιών για την ευρωπαϊκή μας πορεία ακούστηκε παντού, δυνάμεις ορκίστηκαν στο όνομα της συνεργασίας - ειδικά στις πρώτες εκλογές. Το τσουνάμι του λαϊκισμού τις σάρωσε όμως όλες στις επαναληπτικές. Επιβίωσε μόνο η Δημαρ του Φ. Κουβέλη, από όσες δυνάμεις κουβαλούν μαζί τους την υπόσχεση της μεταρρύθμισης. Φιλελεύθεροι και οικολόγοι συντρίφθηκαν εκλογικά. Κι αυτή απροετοίμαστη έπεσε μέσα σε ευθύνες δυσανάλογες για να καλύψει την εκλογική της εντολή και την άρνηση του παλιού της εαυτού Συριζα να κάνει οτιδήποτε για την επιβίωση της χώρας.

Σήμερα, οι διάσπαρτες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις φέρονται και άγονται από την πλημμυρίδα των πολιτικών τακτικισμών εν μέσω κρίσιμων διαπραγματεύσεων με την τρόικα και θανατερής ύφεσης στην οικονομία. Δεν βλέπουν κάποιο καθαρό ρόλο γι αυτό και ονειρεύονται το "μετά". "Ελιές", συγκλίσεις ΠΑΣΟΚ-Δημαρ, νέα κόμματα, νέες πρωτοβουλίες, ανασυνθέσεις των φιλελευθέρων, ανασυγκροτήσεις της πολιτικής οικολογίας κλπ κλπ

Όμως τίποτα δεν μπορεί να συμβεί αν η αιτία της αφλογιστίας του χώρου αυτού μένει αλώβητη. 
Κι αυτή δεν είναι άλλη από την διάσταση λόγων και πράξεων. Από το απλό γεγονός ότι οι περισσότεροι/ες που παίρνουν πρωτοβουλίες ή ασκούν συνεργατική πολιτική, δεν εννοούν αυτό που λένε.
Δεν είναι δυνατόν πχ το ΠΑΣΟΚ, όσο και να προσπαθεί να συνδεθεί (δυο χρόνια τώρα) με την πραγματικότητα και να ασκήσει ρεαλιστική ευρωπαϊκή πολιτική να το κάνει αυτό με τους παλιούς όρους... Με έναν αρχηγό, πάπα του πελατειακού συστήματος και αδυναμία να ανοίξει σε μια συμμετοχική διαμόρφωση πολιτικής από τα φιλομεταρρυθμιστικά στελέχη του. Δεν γίνεται και την εξουσία ολάκερη και την δημοκρατία ανέπαφη - κάτι από τα δυο ...

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

"Δεκτός από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣτ' σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς" - ας τον ρωτήσει λοιπόν μερικά πράγματα...


του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Ως γνωστόν, σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν μισθοδοτείται ο κλήρος από το κράτος ούτε οι εκκλησιαστικές οικονομικές δραστηριότητες είναι αφορολόγητες. 
Τα έσοδα των εκκλησιών προέρχονται από τις δικές τους δραστηριότητες, τους φόρους ή τις συνδρομές που καταβάλλουν τα μέλη τους και τα έσοδα από την αξιοποίηση της ακίνητης (και κινητής) περιουσίας τους καθώς και τις εμπορικές και επενδυτικές τους δραστηριότητες. 
Ο δε καθολικισμός, όπου κανείς θα περίμενε ένα παράδειγμα θεοκρατικής λογικής λόγω της ισχύος της παπικής εκκλησίας, είναι και αυτός αποσυνδεδεμένος από το κράτος.

Ο Αντώνης Σαμαράς λοιπόν, ίσως θα έπρεπε στην σημερινή τους συνάντηση, να ακούσει από τον ίδιο τον Πάπα τα περί σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους, μισθοδοσίας των κληρικών, φορολογίας της εκκλησιαστικής περιουσίας και των άλλων εσόδων της -στην Ιταλία. 

Ίσως έτσι πάρει ...ιδέες και μια γεύση από τις "ισοδύναμες" δυνατότητες σωτηρίας από περικοπές των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων εφόσον κάνει δεκτή την πρόταση της ΔΗΜΑΡ για περιορισμό σε πρώτη φάση στο 50% της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος, κάτι που έτρεξε να αποκλείσει κατηγορηματικά με το που ακούστηκε και μόνο. 
Γιατί καλές οι διαβεβαιώσεις ότι δουλεύει για την σωτηρία της Ελλάδας και μόνο, αλλά οι πράξεις άλλα δείχνουν: την πελατειακή υπεράσπιση μιας συντεχνίας, επί του προκειμένου των υπαλλήλων ενός δόγματος, που παρά την απήχησή του δεν είναι δυνατόν να διαθέτει οικονομική αυτονομία και εμπορικά έσοδα και την ίδια στιγμή οι δραστηριότητές του να είναι αφορολόγητες και οι υπάλληλοί του να πληρώνονται από αλλού (από το Δημόσιο στην περίπτωσή μας). Το γεγονός αυτό αποτελεί παγκόσμια αποκλειστικότητα (αν εξαιρέσουμε το ...Ιραν) θεοκρατικής επιβίωσης και διαπλοκής πολιτικών-κληρικών σε βάρος της εθνικής οικονομίας...

Ας ξαναθυμηθούμε επί τη ευκαιρία, τι ισχύει "στας Ευρώπας",όπου τόσο θέλουμε να παραμείνουμε:


Ιταλία: Το Σύνταγμα του 1948 κατοχυρώνει αμοιβαία ανεξαρτησία και ίση μεταχείριση όλων των θρησκευμάτων. Το 1984 καταργήθηκε ο καθολικισμός ως επίσημη εκκλησία του ιταλικού κράτους. Υπάρχει προαιρετικός εκκλησιαστικός φόρος που αποδίδεται στην εκκλησία που έχει δηλώσει ο φορολογούμενος. Στην Ιταλία, άνω του 95% είναι καθολικοί.

Μεγ. Βρετανία: Επίσημη εκκλησία είναι η «Αγγλικανική» Εκκλησία της Αγγλίας με κεφαλή της τον μονάρχη. Ο όρκος του έχει θρησκευτικές αναφορές, τη στέψη του τελεί ο Αρχιεπίσκοπος του Canterbury. Προνόμια της εκκλησίας είναι ...

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Όχι στην δικτατορία της λιτότητας!

Η άποψη των συγκυβερνώντων γάλλων Πράσινων για το νέο ευρωπαϊκό "σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας"

των Αλέν Λιπιέτς και Νοέλ Μαμέρ* 

Με την ευκαιρία της προσυπογραφής του «δημοσιονομικού συμφώνου» (TSCG), η Γαλλία και η Ευρώπη βρίσκονται για μια ακόμα φορά αντιμέτωποι με ένα από αυτά τα παραπλανητικά διλήμματα στα οποία καλούμαστε να ψηφίσουμε «υπέρ της Ευρώπης» χωρίς να μας επιτρέπεται καν να θέσουμε το ερώτημα «μα ποιας Ευρώπης;» Πόσοι άραγε Ευρωπαίοι υπερψήφισαν την συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992 αλλά καταψήφισαν την συνταγματική συνθήκη το 2005 διότι θεώρησαν πως είχαν παραπλανηθεί το 1992; Και πόσοι σοσιαλιστές προτίθενται να υπερψηφίσουν σήμερα την TSCG ενώ είχαν αρνηθεί να εγκρίνουν τον «ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας» (ESM), προβάλλοντας επιχειρήματα που θα έπρεπε να τους οδηγούν να ψηφίσουν το αντίθετο;
Κι όμως, η διάγνωση είναι ομόφωνη: αν η παγκόσμια οικονομική κρίση πλήττει την Ευρώπη περισσότερο από άλλους, είναι διότι δεν έχει εξοπλισθεί με ομοσπονδιακές δομές και κανόνες ρύθμισης της κοινοτικής αλληλεγγύης
Ο ESM είναι ένα βήμα προς τα εμπρός. 
Η TSCG αντιθέτως είναι ταυτόχρονα αντιευρωπαϊκή, αντικοινωνική και αντιοικολογική. 
Αρκεί να την διαβάσει κανείς!
Σε αυτήν αποκρυσταλλώνονται δύο ιδέες:

Η πρώτη είναι σωστή: από την στιγμή που υφίσταται ένας πανευρωπαϊκός μηχανισμός δημοσιονομικής αλληλεγγύης (ο ESM) είναι φυσιολογικό το σύνολο (η Ευρώπη) να ασκεί κάποιου είδους ελέγχου επί των αμελειών κάθε μέρους (των κρατών-μελών).

Αλλά η δεύτερη είναι απαράδεκτη: καθορίζει ως όριο του δομικού ελλείμματος το 0.5%. Αυτό το όριο είναι εξίσου "ηλίθιο", όπως έλεγε το 2005 ο πρόεδρος της «ευρωπαϊκής επιτροπής» (Κομισιόν) Ρομάνο Πρόντι (Romano Prodi) για το όριο του 3% για το έλλειμμα.
Ηλίθιο, πρώτον διότι βιώνουμε μια μείζονα διαρθρωτική κρίση, και όχι μια «κυκλική» διακύμανση. 

Καλούμαστε να ανοικοδομήσουμε ολόκληρο το ενεργειακό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ένα μεγάλο τμήμα των μετακινήσεων και του κτιριακού της αποθέματος, μέσα σε χρονικό περιθώριο που οι ειδήμονες εκτιμούν σε μια δεκαετία το πολύ. 
Βρισκόμαστε σε ανάλογη κατάσταση με μια χώρα που ανοικοδομείται μετά από έναν πόλεμο και είναι λογικό να χρεώνεται επί δύο δεκαετίες ή με ένα νεαρό ζευγάρι που συνάπτει ένα εικοσαετές στεγαστικό δάνειο για να αποκτήσει στέγη ή με μια επιχείρησης που δανείζεται για να κτίσει το νέο της εργοστάσιο. Η υπερψήφιση του TSCG, ισοδυναμεί με καταψήφιση των μαζικών επενδύσεων που χρειάζεται ο "οικολογικός μετασχηματισμός", πράγμα που στην Ευρώπη ισοδυναμεί με ιλιγγιώδη αύξηση της ανεργίας.
Ολόκληρη η εμπειρία που αποκομίσαμε αυτό το καλοκαίρι μας διδάσκει πως οι χρηματαγορές επιτίθενται στην Ευρώπη κάθε φορά που η Γερμανία απομακρύνεται από την εφαρμογή των αποφάσεων του Ιουλίου, κάθε φορά που αρνείται την υπόσχεση της αγοράς χρεογράφων από την «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (ΕΚΤ) και εμμένει στο "ηλίθιο" σενάριο του "πρώτα η λιτότητα, μετά η αλληλεγγύη"
Η δικτατορία της λιτότητας δεν οδηγεί παρά σε ύφεση και ανεργία, φράζει το δρόμο προς τον "οικολογικό μετασχηματισμό" κι αυτό ανησυχεί τις χρηματαγορές εξίσου όσο τρομοκρατεί τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Αλλά η TSCG φράζει επίσης με υποδόριο τρόπο το δρόμο προς την πολιτική ομοσπονδοποίηση. 
"Φεντεραλισμός" σημαίνει πως ...

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Υπάρχουν 2 εκατομμύρια περίπου άνθρωποι που βλέπουν καθημερινά τις δουλειές τους να καταρρέουν. Για τα 8 δις που χρωστάει το κράτος και που σημαίνουν ανεργία, δεν μιλάει κανείς

αναντίστοιχη συρρίκνωση...
Ο διάλογος γίνεται εσωτερικά στα πλαίσια του πελατειακού κράτους. Οι αντιθέσεις είναι "εντός". Για τους εκτός παιχνιδιού δεν υπάρχει καμία μέριμνα, καμία φροντίδα. Κόκκινες γραμμές γι’ αυτούς δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό, ο αριθμός αυτός που θα ’πρεπε να μας απασχολεί πρωτίστως, τα 8 δις χρέη προς τον ιδιωτικό τομέα, δεν υπάρχει καθόλου στην επικαιρότητα. Κι ας σημαίνουν ύφεση. Κι ας σημαίνουν ανεργία. 
από το edito του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice
...
Είναι τώρα τόσος καιρός που κόμματα, ΜΜΕ, κοινή γνώμη, όλος ο δημόσιος διάλογος, συζητάει για τα Μέτρα. Χρόνια συζητάει για τα μέτρα. Πόσο θα μειωθούν οι μισθοί στα ειδικά μισθολόγια και πόσο οι συντάξεις. 

Κάπου χαμένη σ’ αυτή τη συζήτηση, σε μια μικρή παράγραφο στις εφημερίδες, είναι η είδηση ότι το κράτος χρωστάει 8 δις. Αν κάποιος έχει όρεξη και κάνει την ίδια διαίρεση, θα βρει πόσες 10δες χιλιάδες, 100άδες χιλιάδες ίσως απολύσεις είναι αποτέλεσμα της στάσης πληρωμών από το κράτος.
Το κράτος έχει κάνει στάση πληρωμών, δεν πληρώνει τα χρέη του. Δεν επιστρέφει το ΦΠΑ. Δεν εκταμιεύει τα ΕΣΠΑ. Και το ακόμα χειρότερο, σιωπηλά μειώνει κάθε τρίμηνο τις δημόσιες επενδύσεις. Αυτές που το σχέδιο προέβλεπε αντιθέτως να αυξηθούν για να καταπολεμηθεί η ύφεση. Αντί γι’ αυτό, έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί. 
Δηλαδή το κράτος δεν επιτελεί το ρόλο του, δεν κάνει τη δουλειά του, δεν φτιάχνει δρόμους, γέφυρες, σχολεία, εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων, μετρό, λιμάνια. 
Μειώνει τις υπηρεσίες του για να μη μειώσει το καταναλωτικό του κόστος.
Παραδόξως κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά. 
Κανείς δεν ενδιαφέρεται. 
Τα κόμματα συναγωνίζονται στη δήθεν φιλολαϊκότητα με ρελάνς υπεράσπισης του δημοσίου. Το οποίο δεν πρέπει να θιγεί καθόλου. Ποιο δημόσιο, όμως, υπερασπίζονται; Όχι το δημόσιο των υπηρεσιών προς τους πολίτες του. Γιατί αυτό έχει συρρικνωθεί τελείως. Αλλά το δημόσιο της γραφειοκρατίας.
Γιατί αυτό γίνεται αυτό τον καιρό.  Ακόμα κι όταν κόβουν μισθούς, μειώνουν τις αποδοχές στο δημόσιο προκειμένου να διαφυλάξουν άθικτες τις δομές του αχανούς κράτους

Τους χιλιάδες άχρηστους οργανισμούς, τα Διοικητικά Συμβούλια, τις αμειβόμενες επιτροπές, τους διορισμούς θυγατέρων στη Βουλή και την ΕΡΤ, τους «μετακλητούς» υπαλλήλους στους βουλευτές, τις αποσπάσεις, τις «θέσεις ευθύνης», τα τμήματα με τμηματάρχες χωρίς υπαλλήλους, τα ειρηνοδικεία χωρίς αποφάσεις, τα στρατόπεδα σε κάθε γωνιά, τα ΑΕΙ σε κάθε πόλη και τα ΤΕΙ σε κάθε χωριό χωρίς φοιτητές, τις χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ. 
Κόβουν μισθούς για να μην κόψουν τις δομές που αναπαράγουν τη γραφειοκρατία και το κομματικό κράτος. 
Τι κρίμα που όσοι απεργούν τώρα, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκαν για όλα τα προηγούμενα…

Είναι δίκαιες οι απολύσεις στο δημόσιο;

 Στιγματισμένοι "Ιδιωτικοί" ...οι αποκλειστικοί στόχοι της ύφεσης (περιφέρονται απροστάτευτοι έξω από τις "κόκκινες γραμμές")

Όσο είναι και στον ιδιωτικό τομέα, τόσο δίκαιες είναι και οι απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Έτσι θα απαντούσα αν με ρώταγε κάποιος. 
Είναι οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δίκαιες; Ποια είναι η απάντηση στο ερώτημα αυτό; 

Για τον ιδιωτικό υπάλληλο που απολύθηκε, λίγο σημασία έχει η απάντησή του οποιοδήποτε. 
Και όποιος έχει δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα καταλαβαίνει πολύ καλά τι σημαίνει μια απόλυση. Γιατί πέρα από το βιοποριστικό πρόβλημα που είναι το κυρίαρχο μετά την απόλυση, οι επιπτώσεις στην προσωπικότητα του ατόμου που απολύεται είναι ανεξερεύνητες και εν πολλοίς άγνωστες για όσους δεν έχουμε ζήσει αυτά τα συναισθήματα. 
Μέχρι σήμερα όμως μόνο ο απολυμένος του ιδιωτικού τομέα έχει νιώσει και έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις. 
Πολύ κοντά είναι και ο ελεύθερος επαγγελματίας και ο επιχειρηματίας που υποχρεώνεται να κλείσει την επιχείρησή του γιατί δεν «βγαίνει». Ίσως, όχι με δική του ευθύνη. 
Να μην μιλήσουμε για τα χιλιάδες νέα παιδιά με τα πολλά και εξειδικευμένα προσόντα, που δεν έχουν ακόμη ενταχθεί στην παραγωγή και μαραζώνουν σε κάποια συνοικία της πόλης ή σε κάποιο χωριό της επαρχίας, ζώντας μια ψευδαίσθηση της ζωής από το χαρτζιλίκι του πατέρα ή του παππού και της γιαγιάς.

Έτσι λοιπόν στον ιδιωτικό τομέα σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι άνεργοι το 2ο τρίμηνο του 2012 έφτασαν στον αριθμό του 1.168.761 άτομα και τον τελευταίο χρόνο κάθε μέρα 1.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους. Ένας στους δύο νέους μέχρι 24 χρονών είναι άνεργος. 
Και μιλάμε για τα επίσημα νούμερα. 
Σκεφτείτε όλους εκείνους που δεν έχουν γραφτεί στους καταλόγους της ανεργίας για διάφορους λόγους και υπολογίστε το πραγματικό ύψος της ανεργίας στην Ελλάδα. 
Αυτούς τους ανθρώπους ποιος άραγε τους νοιάζεται εκτός από τους δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι αποτελούν το μοναδικό τους στήριγμα; Και τα στοιχεία αυτά θα επιδεινώνονται όσο συνεχίζεται η ύφεση την οποία πληρώνει σταθερά μόνο ο ιδιωτικός τομέας τα τελευταία τρία χρόνια.

Αντίθετα, εδώ και δεκαετίες τροφοδοτείται ασταμάτητα ένας δημόσιος τομέας από κομματικές στρατιές. 
Οι διαδικασίες μέσω ΑΣΕΠ μπορεί να διασφάλιζαν κάποια αξιοκρατία, δεν διασφάλιζαν όμως ότι οι προσλήψεις αυτές κάλυπταν πραγματικές ανάγκες του Κράτους. Γιατί η απόφαση για προσλήψεις είτε μέσω ΑΣΕΠ είτε εκτός, ήταν απόφαση του πολιτικού συστήματος που κυρίως ήθελε να καλύψει τις πελατειακές του ανάγκες κυρίως και δευτερευόντως ανάγκες του Κράτους. 
Κάθε πολιτικός με την εκλογή του είχε ως πρώτη αποστολή το βόλεμα των ημετέρων. Αυτό αποτελούσε βασική προϋπόθεση της επανεκλογής του. 
Το σύστημα εξωράιζε τον δημόσιο τομέα, δίνοντας συνεχώς πρόσθετες παροχές και προνόμια, (σε σχέση πάντα με τις δυνατότητες της οικονομίας μας και τα έσοδα του Κράτους αλλά και σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα), ώστε κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να εθίσει την κοινωνία και τους πολίτες σε ένα μοναδικό όνειρο. Το βόλεμα στο δημόσιο. 
Γενιές ολόκληρες γαλουχήθηκαν με αυτό το όνειρο. Μια θέση στο δημόσιο! 
Το όνειρο και η πραγμάτωσή του βόλευε ...

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Ποιον τρομάζει η σύνταξη στα 67;

"ΑΠΟ τον σκληρά εργαζόμενο του «χρήσιμου» δημοσίου έκοψαν τόσο μισθό, όσο χρειάζεται για να μη βρεθεί στο δρόμο ο συνάδελφός τους που παίζει πασιέντζες…Από τον σκληρότερα εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα αφήρεσαν κάθε ελπίδα να δει ισότιμη μεταχείριση, αφού του έδειξαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι «κόκκινες γραμμές» που απαγορεύουν απολύσεις, ισχύουν μόνο για εκείνους που διεκδίκησαν με κάθε μέσο την ασφάλεια του δημοσίου…Από την εθνική οικονομία τέλος, αφαιρούν κάθε δυνατότητα να εξορθολογιστεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της…
ΠΟΤΕ στην ιστορία, ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα δεν έδειξε τόση αποφασιστικότητα για να προστατέψει ένα «απόστημα». Το ελληνικό δημόσιο είναι υπερτροφικό: το ακούμε από το 1980! Το ομολογούν ακόμα κι αυτοί που το κατέστησαν υπερτροφικό στο πλαίσιο της αυτοκριτικής τους…Κι όμως, το υπερασπίζονται κόντρα σε κάθε λογική! Μακάρι να έδειχναν τόση αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των επιδομάτων των αναπήρων! Στην υπεράσπιση της αναγκαιότητας των κοινωνικών δομών! Στη διατήρηση του ύψους των συντάξεων των συνταξιούχων των μη «ευγενών» ταμείων, σε αξιοπρεπή όρια!" (του ιδίου από το Άδικα μέτρα απλώς;)
του Ανδρέα Γιουρμετάκη

ΤΟ 1999 όταν η κυβέρνηση Σημίτη αποπειράθηκε να εκσυγχρονίσει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων βγήκε στους δρόμους και εμπόδισε κάθε προγραμματισμένη αλλαγή. Ήταν «μια μεγάλη νίκη του λαϊκού κινήματος» (όπως χαρακτηρίστηκε τότε) που την πληρώνουμε όλοι σήμερα πολύ ακριβά…
ΣΤΗΝ απεργιακή εκείνη κινητοποίηση συμμετείχαμε κι οι δημοσιογράφοι…Ήταν, αν θυμάμαι καλά, η πρώτη απεργία στον Τύπο μετά από πολλά χρόνια και οι συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι φρόντισαν προληπτικά να διασφαλίσουν την επιτυχία της…
- Θ’ απεργήσεις; με ρώτησε τότε ένας συνάδελφος…
- Το σκέφτομαι, του απάντησα… Και μάλλον δεν θ’ απεργήσω, συνέχισα…
- Δεν θα απεργήσεις; εξεμάνη… Το ξέρεις ότι μπορεί να δουλεύουμε ως τα 60; Η αύξηση των ορίων ηλικίας ήταν το «σημείο αιχμής» σ’ εκείνη την κινητοποίηση…
- Δεν με πειράζει να δουλεύω ως τα εξήντα, του είπα…Απ’ το να κάθομαι στην πολυθρόνα και να βλέπω Αυτιά στην τηλεόραση, χίλιες φορές καλύτερα να δουλεύω…
- Σε βρίσκω λάθος, μου είπε… Κανονικά θάπρεπε να είσαι «μπροστάρης» στον αγώνα… Να συμβάλλεις με τον τρόπο σου να μην «περάσει» αυτό το έκτρωμα που βολεύει την εργοδοσία…
ΑΠΗΡΓΗΣΑ τελικώς… Για τους γνωστούς λόγους… Μόνο και μόνο δηλαδή, για να μη στιγματιστώ ως απεργοσπάστης… Ως δημοσιογράφος όμως, δεν υπερασπίστηκα τα αιτήματα του κλάδου μου… Θεώρησα ντροπή να είμαι λίγο πάνω από τα σαράντα και να διεκδικώ σύνταξη στα 58, όταν ο εκδότης της «Ελευθερίας» τότε, διήνυε την έβδομη δεκαετία της ζωής του και ήταν στο γραφείο του εννιά το πρωί με εννιά το βράδυ, επτά μάλιστα ημέρες την εβδομάδα!...
ΘΥΜΗΘΗΚΑ αυτό το περιστατικό τώρα, που η συζήτηση για την αύξηση των ορίων ηλικίας από τα 65 στα 66 ή στα 67 «απειλεί» και πάλι το περίφημο «λαϊκό κίνημα»…Και δεν είναι η μόνη απειλή η αύξηση αυτή, καθώς η τρόικα θέτει και ζήτημα κατάργησης του πενθημέρου... «Επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα» χαρακτηρίζουν πιθανή αποδοχή των συγκεκριμένων αιτημάτων της τρόικας, οι συνδικαλιστές…

Ε ΛΟΙΠΟΝ, δεν είναι… 
Πρώτον γιατί ο μεσαίωνας δεν διήρκησε ως το 1980 που καθιερώθηκε το πενθήμερο!... 
Kαι δεύτερον, γιατί δεν νομίζω ότι ζούμε στο μεσαίωνα όσοι δουλεύουμε έξι (και πολλές φορές επτά) ημέρες την εβδομάδα εδώ και χρόνια: δημοσιογράφοι, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες (ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, μηχανικοί, κομμώτριες, κομμωτές), ιδιοκτήτες εστιατορίων, καφέ μπαρ, κοσμικών κέντρων, τραγουδιστές, ηθοποιοί, παρκαδόροι, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες των ιδιωτικών νοσοκομείων, ιδιώτες γιατροί (έχει ωράριο ο μαιευτήρας;), ιδιοκτήτες περιπτέρων, ταξιτζήδες, σερβιτόροι, μπάρμαν, ξενοδοχοϋπάλληλοι και για να μη σας κουράζω, όλοι σχεδόν οι απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα…
Ούτε ζουν στον μεσαίωνα, εκείνοι που απολαμβάνουν το πενθήμερο ως δημόσιοι υπάλληλοι και επιδίδονται στο «κυνήγι του χρήματος» ως ιδιώτες:

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Οι αντικειμενικές συνέργειες των πολιτικών δυνάμεων: πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή είναι τελικά "μέρος του συστήματος"

Το καλάθι του ελληνικού πελατειακού συστήματος είναι φανερά πια αδειανό από εναλλακτικές... 
Ακούγοντας την Αλέκα Παπαρήγα να κατακεραυνώνει για ακόμη μια φορά τον ΣΥΡΙΖΑ ως "κόμμα του συστήματος", νοιώθεις ότι -κι αν μπει για λίγο στην άκρη η πικρία του εκλογικού αποτελέσματος-, η Αλέκα έχει δίκιο! Όχι ότι το ΚΚΕ με τα ηχηρά του "όχι" σε κάθε εναλλακτική πρόταση "εντός συστήματος" και ΕΕ, πρεσβεύει κάτι διαφορετικό - αν υπάρχει ένα απόλυτα συστημικό κόμμα, αυτό είναι το ΚΚΕ - απλά αναφέρεται στο άλλο σύστημα εκείνο του "υπαρκτού", σε έναν μονολιθικό κρατικό καπιταλισμό όπου όλοι οι πολίτες είναι δημόσιοι υπάλληλοι - αυτό κι αν είναι "σύστημα"...
Βλέποντας όμως αποστασιοποιημένα και κυρίως εκ του αποτελέσματος την συμμετοχή του κάθε πολιτικού φορέα στο πολιτικό γίγνεσθαι, ειδικά την περίοδο της κρίσης, ανακαλύπτεις καθοριστικές συνέργειες των δυνάμεων αυτών έως και "αντικειμενικά" συνεργασιών στην πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα. 
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή:
Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει σχεδόν τα ίδια πράγματα με τους άλλους, εδώ και καιρό. Είναι αντιμνημονιακός όσο είναι στην αντιπολίτευση, όπως ακριβώς έκαναν ΝΔ και ΔΗΜΑΡ όσο ήσαν στην αντιπολίτευση. Η αντιπρότασή του είναι ασαφής και συχνά αντικρουόμενη μεταξύ των στελεχών του - έτσι συνέβαινε και στα άλλα κόμματα... Η μόνη διαφορά του δεν βρίσκεται σε ότι προτείνει (επαναδιαπραγμάτευση, διαγραφή μέρους του χρέους, περίοδος μη καταβολής δόσεων, ρήτρα ανάπτυξης), γιατί αυτά κατά καιρούς τα έχουν ζητήσει και οι άλλοι, αλλά στον τρόπο διαπραγμάτευσης: πρώτα καταγγελία του μνημονίου και μετά η όποια συζήτηση με τους εταίρους και δανειστές μας. Δηλαδή η διαφορά βρίσκεται στο στοιχείο του εκβιασμού: "έχετε πρόβλημα να μας βγάλετε από την ΕΕ λόγω του πιθανού ντόμινο, ε λοιπόν αυτό είναι και το όπλο μας".
Πέραν του ανεύθυνου ρίσκου και της παιδιάστικης διατύπωσης μιας πολύ σοβαρής πολιτικής επιλογής, η στάση αυτή έχει και τα θετικά της... 
  • Πρώτον, εκτονώνει πολιτικά την οριακή απελπισία του λαού και της κοινωνίας που βλέπουν την τρόικα να μας πιέζει στα όρια της επιβίωσης και να αρκείται σε βαριά οριζόντια μέτρα, συνεργώντας στο βάθος με την συντήρηση του πελατειακού συστήματος. Η απελπισία δεν γίνεται εξέγερση αλλά αναμονή για την πτώση της κυβέρνησης και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία...
  • Δεύτερον, γίνεται διαπραγματευτικό όπλο της τρικομματικής κυβέρνησης απέναντι στην πολιτική ηγεσία πίσω από την τρόικα, με το αλάνθαστο επιχείρημα: "μετά από μας ο Τσίπρας - διαλέξτε!". Αυτό μάλλον είπε στην Μέρκελ ο Σαμαράς και ξαφνικά άλλαξε το κλίμα - δόση, επιμήκυνση, κούρεμα ομολόγων ΕΚΤ, απελευθέρωση κονδυλίων ΕΤΕπ, εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, όλα ξαφνικά ρέουν φυσικά μαζί με προτάσεις εμπροσθοβαρούς καταβολής δόσεων για να μην δοθούν άλλα χρήματα.
Έτσι, το απενοημένο διάβημα του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τις δημοσκοπικές επιδόσεις του βοηθούν τους "άλλους" να πετύχουν τους στόχους τους.

Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει και με την δράση των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής. Μέχρι τώρα το διεφθαρμένο σύστημα δημόσιας διοίκησης, άφηνε την ανομία να διογκώνεται, την εμπορία μεταναστών ανεξέλεκτη, την πορνεία και τα ναρκωτικά στο κέντρο των πόλεων να αποτελούν τον κανόνα και τους πολίτες ...

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Αναζητώντας όραμα για την Ελλάδα

Μια χώρα στο γύψο του πελατειακού συστήματος... ή "Κλειστόν λόγω επόμενης δόσης" (πιάνο τυλιγμένο με μονωτική τσόχα - έργο του Joseph Beuys)  
Την ώρα που τα ελληνικά ΜΜΕ παίζουν το παιχνίδι της φρίκης τρομοκρατώντας καθημερινά έναν λαό που πληρώνει ακριβά την προηγούμενη συναίνεση ή ανοχή του στο πελατειακό σύστημα, έλληνες και φιλέλληνες συμμετέχοντας σε διάφορα think tank και πρωτοβουλίες, αναζητούν το όραμα που λείπει για να ξαναβγεί η χώρα μας στον δρόμο της ανόρθωσης. Μια από αυτές τις πρωτοβουλίες αποτυπώνεται στο παρακάτω ρεπορτάζ:
Συζήτηση στο London School of Economics με θέμα την ελληνική κρίση
από ΤΟ ΒΗΜΑ

Συζήτηση με θέμα την ελληνική κρίση οργανώθηκε στο London School of Economics την Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου. 
Θέμα της συζήτησης ήταν ποιο θα πρέπει να είναι το μακροπρόθεσμο «όραμα» για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία και τι εμποδίζει την εξέλιξη προς αυτό και ποιοι τρόποι υπάρχουν για να αρθούν τα εμπόδια.
Έγιναν παρεμβάσεις από ένα πάνελ τεσσάρων ομιλητών το οποίο συντόνισε ο καθηγητής χρηματοοικονομικών στο London School of Economics (LSE) Δημήτρης Βαγιανός και στη συνέχεια έγιναν ερωτήσεις προς τους ομιλητές.
Το δεύτερο μέρος της συζήτησης, το οποίο συντόνισε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών και δημόσιας πολιτικής στο LSE Νικήτας Κωνσταντινίδης, είχε ως θέμα το πώς οι Έλληνες του εξωτερικού θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην επίλυση της κρίσης.
H εκδήλωση έγινε υπό την αιγίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου (Hellenic Observatory) του LSE.

Ο πρώτος ομιλητής στο πάνελ ήταν ο καθηγητής νομικής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Παύλος Ελευθεριάδης, ο οποίος τόνισε ότι η κρίση στην Ελλάδα μπορεί να συνοψιστεί στην επικράτηση ενός κυνικού συστήματος «αρπακτικού παρασιτισμού» που κατασπατάλησε και ιδιοποιήθηκε τους κρατικούς πόρους από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έως το ξέσπασμα της κρίσης.
«Η ίδια η κρίση οφείλεται στην αδυναμία του πολιτικού συστήματος να προσαρμοστεί στους κανόνες της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ και τους κανόνες του ευρώ», επεσήμανε.
Σύμφωνα με τον ίδιο η λύση πρέπει να συνδυάζει οικονομικές μεταρρυθμίσεις με πολιτικές. 
«Το στοίχημα για την Ελλάδα είναι να ξαναγίνει ...

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Στα χνάρια ενός απαραίτητου νεοελληνικού ιστορικού συμβιβασμού;

Η συνήθης κατάληξη της  ελληνικής  πολιτικής μονογαμίας...

Όλοι είμαστε πια εξαντλημένοι από την αέναη διαμάχη μεταξύ κρατισμού και φιλελευθερισμού, ιδεολογίας και πραγματικότητας, ρεαλισμού και δογματισμού σε συνθήκες κατάρρευσης της απασχόλησης και της οικονομικής δραστηριότητας. 
Είναι πια φανερό ότι καμιά "παράταξη" δεν μπορεί να κερδίσει τον "πόλεμο" με την άλλη. 
Ο κρατισμός έχει ποτίσει γενιές και συνειδήσεις αλλά και η απουσία επιχειρηματικότητας είναι φανερό ότι αφαιρεί μέλλον και όνειρα από μια χώρα μέρος της κρίσης. Είναι επίσης φανερό ότι η αγορά δεν αυτορρυθμίζεται αλλά ούτε μπορεί να απουσιάζει από μια ισορροπημένη "ανάπτυξη". Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι η λύση όσο δεν είναι και ο κρατικός καπιταλισμός όπου όλοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Έπειτα όλοι κατά βάθος γνωρίζουν ότι η μεγαλύτερη κρίση που πυροδοτεί την οικονομική είναι η οικολογική κι αυτή καταντά άχρηστη κάθε συμβατική συνταγή. 
Προς τι λοιπόν ο αλληλοσπαραγμός; Ποια είναι η συνταγή του ΣΥΡΙΖΑ που δεν γνωρίζει η ΔΗΜΑΡ, ποια είναι η συνταγή των ακροδεξιών που δεν γνωρίζει η ΝΔ, ποια είναι τα πρόσωπα που δεν δοκιμάσαμε; Ως πότε θα κάνουμε ανόητους και αέναους κύκλους γύρω από την στασιμότητά μας, πολεμώντας για ένα γαμώτο και όχι για να ξεμπλοκάρουμε τη χώρα από την δίνη της αυτοαναφορικότητας και της δικαίωσης κι από έναν αγώνα σε λάθος γήπεδο;
Ίσως έφτασε η ώρα ενός ιστορικού συμβιβασμού. Η ώρα του τρίτου δρόμου ή καλύτερα της μέσης οδού: εκεί που θα παραδεχτούμε ότι όλοι έχουν μέρος του δίκιου αλλά κανείς όλο το δίκιο. Όπου οι καλές ιδέες της κάθε πολιτικής δύναμης μπορούν να εφαρμοστούν σε ένα μεικτό σύστημα όπου κανείς δεν θα "νικήσει" το άλλο αλλά τον κακό του εαυτό. 
Μιας τέτοιας ρεαλιστικής προσέγγισης το περίγραμμα σκιαγραφείται στο παρακάτω άρθρο. (ΑΣ)

Για μια σχεδιοποιημένη οικονομία

της Σώτης Τριανταφύλλου

Έγραφα την περασμένη εβδομάδα ( Περεστρόικα 
) πως η Ελλάδα είναι ένα γραφειοκρατικό σύστημα που καταρρέει, τρίζοντας, όπως κατέρρευσε, τρίζοντας, ο λεγόμενος «υπαρκτός σοσιαλισμός». Κι ότι η κατάρρευση αυτή οδηγεί στη βαρβαρότητα. 
Επιμένω όμως ότι η λύση δεν είναι ο οικονομικός φιλελευθερισμός – ειδικά σε μια μικρή χώρα που μπορεί, θεωρητικά, να γίνει αντικείμενο διαχείρισης· η λύση είναι μια μορφή σοσιαλδημοκρατίας, ένας ισορροπημένος συνδυασμός ελεύθερης οικονομίας και κρατισμού. 
Πράγματι, η σοσιαλδημοκρατία υποδηλώνει δυσκινησία και ανικανότητα: αφαίρεσε από τον πολίτη την ατομική ευθύνη και πρωτοβουλία, ευνόησε το κατεστημένο των μετρίων και τοποθέτησε τους συνδικαλιστές στην πολιτική ηγεσία. Όλα αυτά και πολλά ακόμη δεν αρκούν για να απορριφθεί η ιδέα και η πρακτική της.

Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα μπορεί να συνοψιστεί στον διαλυμένο κρατικό μηχανισμό και στη στασιμότητα του επιχειρείν – με άλλα λόγια στην καταστροφή της σοσιαλδημοκρατίας και, παραλλήλως, στην αδυναμία εφαρμογής φιλελεύθερου μοντέλου. 
Οι δημόσιοι υπάλληλοι τελούν σε καθεστώς λευκής απεργίας, οι νόμοι δεν μπορούν να επιβληθούν –ελλείψει κρατικού μηχανισμού και πολιτικής αρετής– ενώ, εξαιτίας της γενικευμένης ανομίας, αναπτύσσονται ποικίλες μορφές παρακράτους: συντεχνίες, επαγγελματίες απεργοί, αναρχοφασιστικές, φασιστικές και τρομοκρατικές ομάδες επιβάλλουν τον νόμο όπως τον εννοούν. 
Κάτι έχει πεθάνει, κάτι είναι ανίκανο να γεννηθεί.
Όλοι συμφωνούμε: τίποτα καλό δεν θα συμβεί με το να ζητάμε ξανά και ξανά έντοκα «πακέτα» από την Ευρωπαϊκή Ένωση (οι ηγέτες της οποίας αποδεικνύονται ασυνάρτητοι), με το να εκπίπτει διαρκώς το επίπεδο διαβίωσης και με το να αναζητούνται χρήματα με αντιπαραγωγικό τρόπο. 
Τίποτα καλό δεν θα συμβεί αν δεν ...

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Αφού τα νούμερα βγαίνουν, γιατί οι εμμονές της τρόικας;

Οι ιδεολογικές εμμονές ποτέ δεν ωφέλησαν, κανέναν... η συμφιλίωση με την πραγματικότητα, ναι!
"Το µόνο βέβαιο στην τρέχουσα περίοδο είναι ότι η κάθε καθυστέρηση στην ανακοίνωση της συµφωνίας µε την Τρόικα για τα όποια νέα µέτρα από το 2013, στην ολοκλήρωση της Έκθεσης της Τρόικας για την πορεία υλοποίησης του Προγράµµατος και στην αποκατάσταση συνθηκών ικανοποιητικής χρηµατοδότησης της οικονοµίας θέτουν ουσιαστικά εµπόδια στην ανάκαµψη της οικονοµίας που είναι σήµερα το κύριο ζητούµενο. " 
Η έκθεση των οικονομολόγων της Alpha Bank, για άλλη μια φορά, τινάζει στον αέρα τις ιδεολογικές εμμονές της τρόικας...

Διαβάστε την:

"Η αποκατάσταση συνθηκών για την έγκαιρη ανάκαµψη της ελληνικής οικονοµίας απαιτεί την άµεση λήξη των ατέλειωτων διαβουλεύσεων για τη λήψη των µέτρων ύψους € 11,5 δισ που θεωρούνται αναγκαία για την υλοποίηση των Προϋπολογισµώντου 2013 και του 2014, όπως συµφωνήθηκε µε την Τρόικα τον Φεβρ.΄12. 
 Η ελληνική κυβέρνηση αναµένεται σύντοµα να προχωρήσει και στη λήψη και την νοµοθέτηση αυτών των µέτρων, παρά το ότιη υλοποίηση του Π2012 δείχνει τώρα καθαρά ότι τα µέτρα που απαιτούνται για τη δηµιουργία των αναγκαίων πρωτογενών πλεονασµάτων της Γενικής Κυβέρνησης (ΓΚ) το 2013 και το 2014 µπορεί να είναι ίσως λιγότερα από εκείνα που στηρίζονται στις εξαιρετικά απαισιόδοξες εκτιµήσεις της Τρόικας. 
Ειδικότερα, η Τρόικα εκτιµούσε τον Φεβρουάριο του 2012 ότι τα έσοδα της ΓΚ το 2012 δεν θα υπερβούν τα € 86 δις και ότι θα είναι µειωµένα κατά -2,4% έναντι του 2011. Αυτό θα συνέβαινε, σύµφωνα µετην Τρόικα, παρά τα εξαιρετικά επώδυνα και ευρείας βάσης µέτρα αύξησης των εσόδων που ελήφθησαν κατά το τρέχον έτος και παρά τις προσπάθειες της ελληνικής Κυβέρνησης για σταδιακή µείωση της φοροδιαφυγής. 
 Τα αποτελέσµατα εκτέλεσης του επικαιροποιηµένου προϋπολογισµού του 2012 (Π2012) στο 7µηνο Ιαν.-Ιούλ. 2012 δείχνουν ότι η Τρόικα έχει υποεκτιµήσει σηµαντικά τα έσοδα της ΓΚ το 2012. 
Τα έσοδα αυτά ήταν αυξηµένα κατά 0,6% στο 7µηνο.'12 και αναµένεται να σηµειώσουν αύξηση κατά 1,5% το 2012 ως σύνολο. Αν συµβεί αυτό, τότε τα έσοδα θα ανέλθουν στα € 89 δισ το 2012, δηλαδή θα είναι κατά € 3,0 δισ υψηλότερα από τις εκτιµήσεις του επικαιροποιηµένου Π2012. 
Το ίδιο συµβαίνει και µε τις πρωτογενείς δαπάνες της ΓΚ. Η Τρόικα προέβλεπε τον Φεβρουάριο του 2012 µείωσή τους κατά -5,1% το 2012. Ωστόσο, η πτώση τους στο 7µηνο.'12 διαµορφώθηκε στο -8,1% και αναµένεται να διαµορφωθεί στο -7,0% το 2012 ως σύνολο.
Εποµένως, το 2013 θα ξεκινήσει µε πρόσθετους πόρους ύψους € 6,0 δισ ...

Η Ε.Ε. πρέπει να έχει το θάρρος να αλλάξει τις αποτυχημένες συνταγές της Τρόικα

"Η συνταγή είναι λάθος. Και όσο υπάρχει ιδεολογική εμμονή σε μια λάθος συνταγή, το κοινωνικό και οικονομικό κόστος θα μεγαλώνει όχι μόνο για την ελληνική κοινωνία αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη."
Στην Ελλάδα και άλλες χώρες της κρίσης να χτιστεί ένα νέο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο

Οι Πράσινοι στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με Μπαρόζο

Στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι Πράσινοι πρότειναν να δημιουργηθεί ένα Ταμείο Αλληλεγγύης με ευρωπαϊκούς πόρους για τη άμεση υποστήριξη όλων των πολιτών που βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες της κρίσης. Υποστήριξαν, επίσης, ότι για να πετύχει η Ελλάδα τους δημοσιονομικούς στόχους πρέπει να της δοθεί παράταση χρόνου. Αν θέλουμε αποτελεσματικό κοινωνικό μοντέλο στην Ευρώπη, όπως τόνισε και ο συμπρόεδρος της Ομάδας των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, τότε αυτό πρέπει να ξεκινήσει σχεδόν από το μηδέν στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της κρίσης.
Αναλυτικά η δήλωση του Νίκου Χρυσόγελου, ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων / ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο:

"Στη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στις 12 Σεπτεμβρίου 2012, έγινε για άλλη μια φορά ξεκάθαρο ότι δεν αρκούν τα ωραία λόγια. 
Σήμερα χρειάζονται πράξεις, νέες ιδέες και νέοι προσανατολισμοί για μια συνεκτική ευρωπαϊκή απάντηση στην κρίση. Μια απάντηση βασισμένη στην οικονομική, κοινωνική, πολιτική ολοκλήρωση και στην εμβάθυνση της δημοκρατίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης μπορεί να δώσει μια νέα ώθηση στην ευρωπαϊκή διαδικασία αν οι πολιτικές δυνάμεις και οι κυβερνήσεις αναλάβουν τις ευθύνες που τους αντιστοιχούν. 
Οι δημοσιονομικές ή οικονομικές ρυθμίσεις δεν επαρκούν πλέον, χρειάζονται πολιτικές απαντήσεις στην κρίση.
Για μια άλλη φορά, η χώρα μας ήταν στο κέντρο της συζήτησης. 
Η Ελλάδα χρειάζεται να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά οι προτάσεις της Τρόικα έχουν αποτύχει γιατί επιμένει στις περικοπές και όχι σε μια κοινωνικά δίκαιη μεταρρύθμιση με την υποστήριξη της κοινωνίας.
Χρειάζεται, η ελληνική κοινωνία να επεξεργαστεί το δικό της σχέδιο για αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων με ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, της απασχόλησης, αναζωογόνηση και πράσινη στροφή της οικονομίας μας.

Η Ε.Ε. πρέπει να έχει το θάρρος να αλλάξει τις αποτυχημένες συνταγές της Τρόικα. Η συνταγή είναι λάθος. Και όσο υπάρχει ιδεολογική εμμονή σε μια λάθος συνταγή, το κοινωνικό και οικονομικό κόστος θα μεγαλώνει όχι μόνο για την ελληνική κοινωνία αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι Πράσινοι έχουν εκφράσει τη σταθερή αλληλεγγύη τους προς την ελληνική κοινωνία τόσο στο Ευρωκοινοβούλιο όσο και στα εθνικά κοινοβούλια. Πρόταση επτά σημείων για ...

Tax the church feed the poors: Μόνο ιδεολογικά τυφλοί δεν ..."βλέπουν" αυτό το ισοδύναμο!

“Κάτω η θεοκρατία”
Παρότι οι συνθήκες έμοιαζαν πιο ώριμες από ποτέ και ήταν η πρώτα φορά που και η πλειοψηφία του κόσμου συναινούσε, παρότι η σημερινή δύσκολη συγκυρία έδινε  την ευκαρία να συζητηθεί όχι μόνο η φορολόγηση, αλλά και η ουσιαστική απογραφή της εκκλησιαστικής περιουσίας, η κυβέρνηση ήδη υπαναχώρησε σημαντικά.Η (ολοένα και πιο μεγάλη) ομάδα “Υπογράψτε να φορολογηθεί η Εκκλησία” ( www.petitiononline.com/taxchu ) διοργάνωσε τη δεύτερη πορεία διαμαρτυρίας την Κυριακή το μεσημέρι, μπροστά στη μητρόπολη. Κυρίαρχο σύνθημα…”Κάτω η θεοκρατία”.  Παράλληλα διανεμήθηκε  το παρακάτω κείμενο, το οποίο αναδημοσιεύουμε:
“Σήμερα η Ελλάδα συγκλονίζεται από την μεγαλύτερη δημοσιονομική κρίση που έχει γνωρίσει σε καιρό ειρήνης.
Την ώρα αυτή η πνευματική ηγεσία της Εκκλησίας περιχαρακώνεται γύρω από τη διατήρηση των κεκτημένων της, ασκώντας ασφυκτική πολιτική πίεση προς όλες τις κοινοβουλευτικές παρατάξεις.
Την ώρα αυτή η κυβέρνηση υπαναχωρεί από τις εξαγγελίες της για συμμετοχή όλων, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, στην αντιμετώπιση της κρίσης:
  • Υλοποιεί όλες σχεδόν τις εξαγγελθείσες περικοπές και τα τεκμήρια για τους ιδιώτες,
  • Ο φόρος επί των εισοδημάτων της Εκκλησίας από ακίνητα, εξαγγέλθηκε 20% και κατέληξε στο νομοσχέδιο ουσιαστικά σε 10%.
  • Ο φόρος δωρεάς ακινήτων στην Εκκλησία εξαγγέλθηκε 5% και κατέληξε 0,5%.
  • Ο φόρος δωρεάς χρημάτων στην Εκκλησία εξαγγέλθηκε 10% και κατέληξε 0,5%.
ΟΜΩΣ

Η Εκκλησία είναι ο τελευταίος τσιφλικάς στην Ελλάδα:
  • Έχει στην κυριότητά της 1.300.000 στρέμματα γης.
  • Μερικές χιλιάδες αστικά ακίνητα.
  • Περίπου 9.000.000 μετοχές της Εθνικής Τράπεζας και μετοχές στην Τράπεζα Πειραιώς και στην Τράπεζα της Ελλάδος.
  • Ξενοδοχεία και χώρους διασκέδασης και εστίασης.
  • Η οικονομική λειτουργία της Εκκλησίας κρύβεται σε 10.000 περίπου νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου αλλά και σε εταιρείες.
  • Τελευταία ανακαλύφθηκαν και οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
Το Κράτος πληρώνει στην Εκκλησία 268.000.000 ευρώ ετησίως για μισθοδοσία και συντάξεις ιερέων.
Η Εκκλησία έχει μερίδιο ευθύνης στη δημοσιονομική κρίση ...

Τι συζητούν στην Ευρώπη: αμοιβαιοποίηση του χρέους και ευρωπαϊκός οίκος αξιολόγησης

Ο  Guy Ferhofstadt  στο europarl TV μιλά για την σύνοδο του eurogroup της Παρασκευής και τις ατισταθμιστικές απαιτήσεις ενός Ναι στην Ελλάδα