Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Ο "μεγάλος σιωπηλός της Ραφήνας" και ο ΣΥΡΙΖΑ...

Τσίπρας στο BBC: «Η κυβέρνηση Σαμαρά η πιο δεξιά και ακραία» της μεταπολίτευσης  
(tanea.gr)

"Πολύ μου άρεσε Αλέξη αυτό που είπες... Δεν περνάς από την ντάτσα μου στην Ραφήνα για κάνα μπριζολάκι:"

Είναι καιρός τώρα που ψάχνεις με τον φακό να βρεις μια δήλωση από τον ΣΥΡΙΖΑ που να αποδίδει ευθύνη για την χρεοκοπία στον διπλασιασμό του ελλείμματος κατά την πενταετία διακυβέρνησης από τον "σιωπηλό της Ραφήνας" (ή καλύτερα "πολιτικό φυγά της Ραφήνας") Κωστάκη Καραμανλή (ΚΚ). Αλλά τώρα, που η τρικομματική κυβέρνηση βαφτίζεται η πιο "δεξιά και ακραία" της μεταπολίτευσης, η κάλυψη της ολέθριας διακυβέρνησης Κ.Κ. γίνεται πια πολιτική θέση. Ποια μπορεί να είναι η εξήγηση γι αυτό; 
Τι σχέση, τι κοινό έχει η διακυβέρνηση Καραμανλή με την λογική ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχουν συμπτώσεις τόσο σημαντικές που να κάνουν τον Α.Τσίπρα (ΑΤ) να δίνει συγχωροχάρτι στον πολιτικό φυγά;
Μα είναι ολοφάνερο: οι συμπτώσεις αφορούν τις κεντρικές επιλογές και των δυο όσον αφορά τον Δημόσιο τομέα. Όπου ο ΚΚ άσκησε ...πολιτική ΣΥΡΙΖΑ:

1. Προσλήψεις: 850.000 έκανε ο ΚΚ, διπλασιάζοντας κράτος και ελλείμματα - 100.000 ακόμη υποσχόταν προεκλογικά εν μέσω κρίσης ο ΑΤ...
2. Επίορκοι: κανείς δεν πειράχτηκε επί ΚΚ επειδή στα πειθαρχικά πλειοψηφούσαν οι ...συνάδελφοί τους. Την επαναφορά σε αυτό το καθεστώς ζήτησε ο ΑΤ χτες στην συνέντευξή του στην ΕΤ3, λέγοντας ότι "αυτά πρέπει να τα αντιμετωπίσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι". Έξω λοιπόν οι δικαστικοί...
3. Διαφθορά: μειοψηφικά φαινόμενα έλεγε ο ΚΚ, "θέλω να πιστεύω ότι αυτά δεν αφορούν την πλειοψηφία" είπε χθες ο ΑΤ. Την ώρα που είναι γνωστό τοις πάσι ότι υπάρχουν υπηρεσίες όπου συμμετέχουν "αναλογικά" η πλειοψηφία των εργαζομένων (ενεργά ή παθητικά - βλ. εκθέσεις διαφθοράς).
4. Μηδενική ανοχή: αυτήν την φράση χρησιμοποίησε ο ΑΤ χθες στην ΕΤ3. Σας θυμίζει κάτι; Την χρησιμοποιούσε κι ο σιωπηλός τώρα ΚΚ, συχνά στην Βουλή χτυπώντας το χέρι του στο έδρανο... Έχοντας δέσει πρώτα τον γάϊδαρό του: ΕΔΕ, πειθαρχικά όλοι συνδικαλιστές, δικοί του άνθρωποι - το ίδιο ονειρεύεται και ο ΑΤ όπως φαίνεται. Άλλωστε το έχει ήδη αποδείξει με την άπειρη ανοχή απέναντι σε δικά του στελέχη (Τατσόπουλος, Κωνσταντοπούλου, Παναγούλης κλπ) που βρίσκονται "εκτός πλαισίου" γενικώς αλλά δεν ενοχλούν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αφού "είναι δικοί" μας - φανταστείτε τι κράτος θα φτιάξουν όταν το κόμμα είναι έτσι...
5. Επανίδρυση του κράτους: και οι δυο είναι υπερ του τεράστιου κράτους και κατά της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων. Ο σιωπηλός έλυνε τα προβλήματα παραγωγικότητας και γραφειοκρατίας με δανεικά, ο ΑΤ θα τα λύσει με ...κρατικοποιήσεις. Και οι δυο, πολιτικά στελέχη από τα γεννοφάσκια τους δεν έχουν ιδέα πως παράγεται ο πλούτος μιας κοινωνίας - νομίζουν ότι τον παράγει το Δημόσιο. Ο πρώτος γιατί έτσι έμαθε από το τζάκι που τον μεγάλωσε, ο δεύτερος γιατί έτσι νομίζει ότι εννοεί ο Μαρξ - κρατικός καπιταλισμός και δημόσιες επενδύσεις. Έτσι καταπολεμά τις πραγματικές επενδύσεις όπου τις συναντήσει χρησιμοποιώντας την "αργή δικαιοσύνη" που έφτιαξε ο προηγούμενος!

Δεν προχωρούμε άλλο - όλες οι συμπτώσεις οδηγούν στην μεγάλη ταύτιση: και οι δυο είναι οπαδοί του πελατειακού κρατισμού και οι δυο είναι κατά της ελεύθερης ανοιχτής κοινωνίας. 
Συμπίπτουν στο μοντέλο ενός μεγάλου κράτους κυρίαρχου στην αγορά - και ενός κόμματος κυρίαρχου στο κράτος. Κάτι σαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό που είναι το ανομολόγητο πρότυπο και των δυο: του ενός λόγω άκρατου πελατειασμού (ΚΚ) του άλλου από άγνοια άλλων επιλογών λόγω "ιδεολογίας"... 
Εκεί οδηγεί αμφότερους η λατρεία του Κράτους και του Δημοσίου. 
Και το κοινό τους όνειρο είναι: "όλοι δημόσιοι υπάλληλοι και αιώνιοι ψηφοφόροι αφού θα έχουν διοριστεί από μας" - τώρα ποιος θα τους πληρώνει ή τι δουλειά θα κάνουν αυτά είναι προβλήματα που έχει λύσει η πρόσφατη (σοβιετική) Ιστορία.

Υπάρχει όμως και ένα παράλληλο φαινόμενο, από την Δεξιά αυτήν την φορά: φωνές και απόπειρες επαναφοράς του πολιτικού φυγά ως εναλλακτικής στον Α. Σαμαρά...! Τα ελάχιστα που έχει κάνει ο τελευταίος (υποχρεωμένος από την τρόικα) εναντίον του πελατειακού συστήματος, τους έχουν ενοχλήσει τα μέγιστα και προσπαθούν να αποκαταστήσουν έως και να επαναφέρουν τον "σιωπηλό" που έριξαν οι ..αμερικάνοι. Ας θυμηθούμε λοιπόν λίγο την ...εθνοσωτήρια πορεία του:

Ας τους μαζέψουν...

του Ανδρέα Παππά

Κατά καιρούς στα ΜΜΕ –έτσι, για να περνάει και λίγο η ώρα ίσως, ή να γεμίζουν οι σελίδες– γίνεται λόγος για το «μεγάλο σιωπηλό της Ραφήνας», από τον οποίο, αν και όταν μιλήσει, θα μάθουμε, λέει, πολλά. Ίσως, πάλι, η πραγματικότητα να είναι πιο απλή: ο Κωστάκης Καραμανλής σιωπά α) γιατί απλούστατα δεν έχει τίποτα απολύτως να πει, και β) γιατί, όσο και αν προσπαθήσει, θα δυσκολευτεί να βρει και να προβάλει κάτι θετικό από την περίοδο κατά την οποία διατέλεσε πρωθυπουργός.
Μακριά από μένα κάθε διάθεση να εξωραΐσω τις προηγούμενες από τη δική του κυβερνήσεις, και κυρίως την επόμενη. Όλοι ξέρουμε πως ...
κάποια προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας μας έχουν πολύ πιο βαθιές ρίζες. Όπως επίσης ξέρουμε τη θεία αφέλεια και τον απίθανο ερασιτεχνισμό που επέδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν παρέλαβε τα ηνία της (ουσιαστικά ήδη χρεοκοπημένης) χώρας.

Ωστόσο, υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: η περίοδος 2004-09 υπήρξε η περίοδος του μεγάλου εκτροχιασμού, της απόλυτης αφασίας, της έλλειψης οποιασδήποτε πρωτοβουλίας σε οποιοδήποτε πεδίο. Για λόγους συντομίας, θα αρκεστώ να παραθέσω εδώ δύο μόνο δείκτες. Οι δημόσιες δαπάνες, που ήταν περίπου 30 δισ. στις αρχές του 2004, είχαν γίνει 58 δισ. (!) το 2009. Όσο για το δημόσιο χρέος, από περίπου 185 δισ. το 2004 έφτασε τα περίπου 300 δισ. (!) το 2009.
Είτε υπουργός Οικονομικών ήταν ο ποπ-ροκ Αλογοσκούφης είτε ο ελαφρολαϊκός Παπαθανασίου, οικονομικό μότο της περιόδου 2004-09 ήταν το «άσ’ το για αύριο» (δηλαδή, φόρτωσέ το στην επόμενη κυβέρνηση, και κυρίως στις επόμενες γενιές), αλλά και το «δανείσου και διόριζε», όσο τουλάχιστον εξακολουθούν να σε δανείζουν.

Αλλά και σε άλλα πεδία εκτός από αυτό της οικονομίας, τι θα μπορούσε να πιστώσει κανείς στην κυβέρνηση Κωστάκη Καραμανλή; 

Στην εξωτερική πολιτική θυμόμαστε τον τότε πρωθυπουργό στη Λωζάνη, όπου γίνονταν κρίσιμες διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, να κρύβεται στο δωμάτιό του ώστε να μην «κινδυνεύσει» να υπογράψει οτιδήποτε. 
Στην παιδεία η κατάσταση στα ΑΕΙ είχε φτάσει στο μη περαιτέρω, στην υγεία οι φαρμακευτικές δαπάνες είχαν απογειωθεί, στη δημόσια τάξη είχαμε τα Δεκεμβριανά του 2008, στην, στην… 
Και βέβαια, την ίδια εποχή ο Βουλγάρακης αλώνιζε, ο Εφραίμ έκανε χρυσές δουλειές με το γκουβέρνο για λογαριασμό της μονής του, κάποιοι απίθανοι τύποι επένδυαν τα λεφτά των ασφαλισμένων στα «δομημένα» κλ.π.

Κι εκείνος μεν, ο «μεγάλος σιωπηλός»... σιωπά. Αν μη τι άλλο, δείχνει τουλάχιστον να έχει αντιληφθεί πως, όταν τα ’χεις κάνει ρόιδο, «κρείττον εστί το σιγάν του λαλείν». Αυτό, ωστόσο, που είναι πραγματικά εξοργιστικό είναι το θράσος των λεγόμενων καραμανλικών. Αντί να έχουν ήδη αποχωρήσει από την πολιτική, ή έστω να εμφανίζονται όσο το δυνατόν λιγότερο, ελπίζοντας να ξεχάσει ο κόσμος τα πεπραγμένα τους, βγάζουν και σβέρκο. Κάποιους αριθμούς τόλμησε να υπενθυμίσει, ερωτώμενος, ο Στουρνάρας και βγήκαν στα κεραμίδια οι Αντωναροπαυλοπουλαίοι. 

Ποιοι; 
Αυτοί που στο πρόσωπό τους συμπυκνώνεται όλη η χρεοκοπία και η αποτυχία του πολιτικού συστήματος. Αυτοί που, σε όποιον τομέα κι αν δοκιμάστηκαν, μόνο ελλείμματα (και όχι μόνο οικονομικά) άφησαν πίσω τους, και που ωστόσο, λαλίστατοι, εξακολουθούν να πιάνουν, συχνά πυκνά, «πρώτο τραπέζι πίστα» στα ΜΜΕ.

Πάντως, εκεί στη Νέα Δημοκρατία, αν υπάρχουν κάποιοι στοιχειωδώς εχέφρονες, που, αν μη τι άλλο, έχουν καταλάβει τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια και τι διακυβεύεται σήμερα, ας φροντίσουν να περιορίσουν κατά το δυνατόν τις δημόσιες παρεμβάσεις του Παυλόπουλου και του Αντώναρου, του Κακλαμάνη και του Παπαθανασίου. Μόνο καλό δεν κάνει στην παράταξή τους να μιλούν εξ ονόματός της θλιβεροί πρωταγωνιστές της περιόδου 2004-09. 

1 σχόλιο:

  1. Καλέ συμμαζευτείτε λίγο! Ούτε στα "Παραπολιτικά" και στο "Πρώτο Θέμα" δεν βρίσκεις τέτοια άρθρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU