(Επειδή υποτίθεται ότι ψάχνουμε για παραδείγματα...)
Στη χώρα σας δεν υπάρχει μονιμότητα απασχόλησης στο δημόσιο τομέα;
RR: Όχι δεν υπάρχει.
Όπως εγώ ως υπουργός υπογράφω ένα συμβόλαιο βάσει του οποίου εργάζομαι, δίνω λογαριασμό και με ελέγχουν, έτσι και οι υπάλληλοι που υπηρετούν στο δημόσιο τομέα με συμβόλαια διετούς διάρκειας εργάζονται με διαφάνεια και υπευθυνότητα για όσο υπηρετούν και ελέγχονται βάσει της απόδοσης του έργου που ανέλαβαν να διεκπεραιώσουν.
Κι όταν αποδίδουν το έργο αυτό, ανανεώνονται τα συμβόλαιά τους.
Κι έτσι ξέρεις τι έχεις να κάνεις και μπορείς να διοικήσεις αποτελεσματικά το κράτος, ενώ και οι εργαζόμενοι είναι παραγωγικοί και ευχαριστημένοι.
Γιατί αν ένας υπάλληλος αξίζει και θέλει να εργασθεί αλλά το σύστημα διοίκησης είναι χάλια και αναξιοκρατικό, πώς είναι δυνατόν αυτός να αποδώσει;
Αλλάζοντας λοιπόν τους όρους του παιχνιδιού μπορείς να αποκτήσεις έναν ευέλικτο και αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό, που να είναι πραγματικά χρήσιμος και καλός αγωγός της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της ανάπτυξης.
Σχόλιο ΑΣ: Η κοινή λογική, η οικονομική λογική, τα συγκριτικά αποτελέσματα σε όλον τον κόσμο λένε το ίδιο πράγμα. Κι αυτό που για τους άλλους είναι αυτονόητο, δηλαδή η ανανέωση της μονιμότητας στο Δημόσιο, βάσει αξιολόγησης, για το ελληνικό κομματικό πελατειακό σύστημα - υπεύθυνο για την χρεοκοπία εξ αιτίας της διόγκωσης ενός παθογόνου κράτους που παρασιτεί μέχρι θανάτου την πραγματική οικονομία - είναι "κόκκινη γραμμή"!
Ακόμη και η "ανανεωτική και δημοκρατική" αριστερά (βλ. συνεντεύξεις Φώτη Κουβέλη σήμερα στις εφημερίδες) έχει οχυρωθεί πίσω από την μονιμότητα και την μη απόλυση για κανένα αξιολογικό λόγο ούτε ενός/μιας ΔΥ.
Όταν η άρση της μονιμότητας είναι καθοριστικός όρος για την απόκτηση ενός "ευέλικτου και αποτελεσματικού κρατικού μηχανισμού" που δεν θα εμποδίζει την ανάπτυξη αλλά αντίθετα θα γίνει "χρήσιμος και καλός αγωγός της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της ανάπτυξης".
Όταν τα αυτονόητα ...παραλείπονται από τις θέσεις και τις πράξεις και της ελληνικής κεντροαριστεράς, ας μην περιμένουμε ανάπτυξη...
Θα συνεχίσουμε να θρέφουμε τους ημετέρους, τα αμέτρητα βύσματα και τα ρουσφέτια (που εμποδίζουν και τους ικανούς ΔΥ να κάνουν τη δουλειά τους) ακόμη και με την τελευταία ρανίδα του αίματός μας εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.
*από το άρθρο του Κ. Καλλωνιάτη στην Ελευθεροτυπία, "Κλειδί για την ανταγωνιστικότητα η ποιότητα και όχι οι μειώσεις μισθών", (εδώ)
*RR: RUTH RICHARDSON, ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΗΣ Ν. ΖΗΛΑΝΔΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU