Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Η μεγάλη εικόνα πίσω από το δένδρο των λαθών ΕΕ-Κύπρου: η μετέωρη ευρωπαϊκή ενοποίηση

Ευτυχώς δεν χρεοκόπησαν, δεν κατέρρευσαν, δεν βγήκαν από την Ευρωζώνη· ακόμα.
Ήταν ένα κακό σχέδιο. Ακούω τον Richard Quest στο CNN, με το γνωστό ύφος του, να ψάχνει τον "ένοχο", αυτόν που το σχεδίασε. "Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη", καταλήγει.
Πόσο καταστροφική όσο και αστεία έχει καταντήσει η Ευρωζώνη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (αυτή το σχεδίασε με τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων της Τρόικας - απορώ πως διέφυγε της προσοχής του Quest), και η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολο της, αρνούμενοι όλοι να προχωρήσουν σε πραγματικές λύσεις.
Σε κάθε πακέτο, σε κάθε "λύση", σε κάθε σχέδιο ακούμε το ίδιο: "ο διασωθείς είναι η εξαίρεση". Πόσες εξαιρέσεις χωράει αυτή η Ένωση, 63 χρόνια από την πρόταση Schuman (Europe Day - θα την γιορτάσουμε στις 5 Μαΐου), 55 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης  και 18 χρόνια μετά το ενιαίο νόμισμα; Όσες δημιουργεί όποιος προσπαθεί να αποφύγει την μεγάλη εικόνα, απαντάει η κοινή λογική.
Υπάρχει ένα πρόβλημα χρέους σε όλο σχεδόν τον ανεπτυγμένο κόσμο. Κοιτώντας το παρακάτω, κάποιος μπορεί να πει ότι η ανάπτυξη την τελευταία 20ετία ισοδυναμούσε ήρθε με δανεισμό - με εξαίρεση τις χώρες που βασίστηκαν στον ορυκτό πλούτο και την ανοχή στη μαζική φτώχεια - καλώς ή κακώς, αυτό έγινε.
Λίγες χώρες μπορούν να επιβιώσουν σε αυτό το περιβάλλον μόνες τους.
Κωνσταντίνος Αλεξάκος, εδώ

Μέσα σε 25 χρόνια κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα μέτρα μέσα στις υπερδυνάμεις που θα καθορίζουν τις τύχες του κόσμου.Το G-8 κλαμπ των πλουσιότερων χωρών θα αποτελείται τότε από τις ΗΠΑ, Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Ρωσία, Μεξικό και Ινδονήσια. Ούτε η Γερμανία θα μπορεί να συμμετέχει.
Αντίθετα μια δυνατή ενωμένη Ευρώπη σήμερα και αύριο θα ναι η πλουσιότερη ήπειρος από όλες τις αυτοκρατορίες μαζί.
"Ξύπνα Ευρώπη" 

Δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία από την Κυπριακή κρίση για να αναδειχτεί - ξεκάθαρα αυτήν την φορά - η ανοησία της μισής ενοποίησης στην Ευρώπη. Η Γερμανία, που μόνη της δεν θα μπορούσε να σταθεί ανάμεσα στα μαστόδοντα της παγκοσμιοποίησης (όπως λέει ο Κον Μπεντίτ στο μανιφέστο "Ξύπνα Ευρώπη" που συνέγραψε με τον Γκι Φερχόφσταντ), οδηγεί την σημερινή ΕΕ με την πολιτική "βλέποντας (τις εκλογές) και κάνοντας", άλλοτε με επιτυχία άλλοτε με αποτυχία αλλά πάντοτε κλέβοντας χρόνο από την πραγματική Ευρώπη, αυτήν που έχει τις δυνατότητες και το βάρος - αυτό που η Γερμανία λάθρα αξιοποιεί. Η ιστορία της Κύπρου δίνει απλόχερα όλα τα στοιχεία για το που "χάνει" η ευρωπαϊκή πολιτική: εθνικά ανταγωνιστικά σχέδια, έκτακτες προτεραιότητες, πρόχειρες κινήσεις, επιβολή των συγκυριακά πλούσιων του Βορρά έναντι όλων. Και η κρίση σοβεί στο μεταξύ.
Μετά την ξεφτίλα στην αντιμετώπιση της Κύπρου στα όρια της εκδίωξης και της τιμωρίας, η Ευρώπη μένει με ένα τεράστιο κενό από κατευθυντήριες ιδέες - περίγελως αλλά και αποσταθεροποιητικός παράγοντας διεθνών ισορροπιών.
Ας είναι η ευκαιρία να συνειδητοποιηθεί από όλους η αδήριτη ανάγκη άμεσων ενοποιητικών κινήσεων, όπως γίνεται πάντα μετά από μεγάλες καταστροφές, αφού κάτι τέτοιο ζούμε και τώρα με την κρίση που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Εκείνων που περιγράφονται από το μανιφέστο που περίληψή του ακολουθεί: (ΑΣ)

Quo vandis, Ευρώπη;

Ένα μανιφέστο ρεαλιστικό για μια ομοσπονδιακή Ευρώπη κόντρα στο κοντόφθαλμο εθνικιστικό συμφέρον των ευρωπαίων ηγετών.

- Μια ελεύθερη μετάφραση από τα γερμανικά της συνέντευξης, από το βιβλίο "fuer europa", των Daniel Cohn Bendit και Guy Verhofstadt
Παρουσίαση, μτφ., της Κικής Τσακίρη 



Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΥΝΑ


Η ευρωπαϊκή κρίση είναι σύμπτωμα μιας βαθύτερης κρίσης στην οποία η Ευρώπη εδω και καιρό παραπαίει. Μια υπαρξιακή κρίση. Μια πολυσύνθετη κρίση. Οικονομική, δημογραφική, οικολογική, και θεσμική.
Οι νέες αναπτυσσόμενες αγορές σε άλλες ηπείρους μας ξεπερνούν ταχύτατα, ενώ εμείς δεν είμαστε πλέον σε θέση να δημιουργήσουμε ανάπτυξη και καινοτομία. Συγχρόνως η Ευρώπη γερνά ενώ άλλου ο πληθυσμός ιλιγγιωδώς αυξάνεται και ανανεώνεται.
Η ευρωπαϊκή ένωση παραμένει σε 27 κομμάτια διαμελισμένη, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσει τα συμφέροντα της με όλο μεγαλύτερη πίεση ενάντια σε μεγαθήρια όπως η Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Ρωσία, οι ΗΠΑ.

Εν συντομία η Ευρώπη κοιτάζει με το βλέμμα μιας γηραιάς θνησκουσας κυρίας που μόνο με κόπωση βρίσκει θέση στη νέα εποχή και τον νέο κόσμο.
Μια ήπειρος χτυπημένη από εθνική στραβομάρα, χωρίς ζήλο, χωρίς λάμψη και χωρίς ελπίδα.
Η ανικανότητα των κρατών μελών οδήγησε στην ευρωκριση.
Η ανευθυνότητα τους προκάλεσε την ύφεση. Η στραβομάρα τους βυθίζει την Ευρώπη στο παγκόσμιο χάρτη όπου πλέον δεν θα’ χουμε ουσιαστικό ρόλο.
Ποτέ πριν δεν τέθηκε κάτω από τέτοια πίεση το ευρωπαϊκό σχέδιο, όπως σήμερα. Ποτέ πριν δεν τέθηκε δημόσια η ερώτηση αν έχει νόημα η συνεχεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ποτέ πριν τόσοι πολλοί πολίτες δεν ...

γύρισαν την πλάτη στην ένωση της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ποτέ πριν τόσο λίγοι πολιτικοί δεν στάθηκαν πίσω από το ευρωπαϊκό σχέδιο, δεν ανέπτυξαν το ευρωπαϊκό όραμα, το οποίο με τόλμη θα’ φερνε ένα ευρωπαϊκό μέλλον στην χώρα τους και στους κατοίκους της.
Παραγκωνισμένοι στη γωνιά από την ευρωκριση και τον παλιό εχθρό της Ευρώπης – την Ευρώπη των εθνικών κρατών -, ορκίζονται στην καλύτερη περίπτωση στο υπάρχον status quo. Μόνο που η πολλαπλή κρίση δείχνει ότι αυτό το status quo δεν προσφέρει καμιά διέξοδο.

Ή τολμάμε σήμερα το βήμα για μια πραγματική ενωμένη ομοσπονδιακή Ευρώπη – όχι ένα συγκεντρωτικό σουπερ κράτος -, η αγκιστρωνόμαστε στα εθνικά κράτη, και χάνουμε έτσι ανεπιστρεπτι κάθε ελπίδα, να παίξουμε έναν κυρίαρχο ρόλο στον παγκοσμιοποιημενο κόσμο του 21ου αιώνα.
ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ

Μια ενοχοποιημένη επίθεση στην πραγματική αιτία αυτής της κρίσης: Την απροθυμία των κρατών μελών, να δημιουργήσουν μια πραγματική ομοσπονδιακή Ευρώπη. Η καλυτέρα να πούμε: Την λειψή τους διάθεση να παραχωρήσουν εξουσία σε μια τέτοια ενοποιημένη ομοσπονδιακή Ευρώπη.

Είναι ο εγωισμός των κρατών μελών που σέρνει σήμερα το καρό κι όχι το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον, όχι το συμφέρον όλων των κάτοικων και λαών της Ευρώπης. Όσο αυτό το εθνικό συμφέρον, αυτός ο εγωισμός υπερτερεί, είναι ακατόρθωτο η Ευρώπη να σωθεί.
Για να δώσουμε νέα ώθηση, πρέπει αποφασιστικά να παίξουμε την ευρωπαϊκή κάρτα. Την κάρτα μιας ηπείρου, η οποία ποτέ στο παρελθόν δεν μας πρόσφερε τόση ευημερία, τόση ειρήνη, τόσα δικαιώματα και τόσες προοπτικές. Μην επιτρέψετε, τελικά, εθνικοί υπολογισμοί να υπερκεράσουν τέτοιες προοπτικές. Και θυμηθείτε: επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Μια επίθεση για περισσότερη Ευρώπη κι όχι λιγότερη. Η επιλογή μεταξύ μιας ενωμένης Ευρώπης και μιας κομματιασμένης ξεπερασμένης Ευρώπης, της Ευρώπης των ...
εθνικών κρατών.
Αρνήσου σερνόμενες μεταρρυθμίσεις, απαίτησε ενα μεγάλο άλμα προς την κατεύθυνση μιας ενωμένης ομοσπονδιακής Ευρώπης. Μικρά βήματα μπροστά δεν θα πείσουν τους πολίτες ούτε τις αγορές.
Όχι την Ευρώπη του σήμερα, την Ευρώπη των εθνικών κρατών, που προκάλεσε την ευρωπαϊκή κρίση και εδω και 3 χρόνια κρέμεται σαν μυλόπετρα στο λαιμό μας.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕ ΠΟΣΟ ΣΟΒΑΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ

Η απειλή άφορα πρώτα όλους τους ανθρώπους και εταιρίες που ζουν και δραστηριοποιούνται σε χώρες της ευρωζώνης. Σε χώρες που την ευημερία τους την χρωστούν στο ευρώ. Ένα νόμισμα που παραμέρισε όλα τα οικονομικά εμπόδια και έκανε τις ζημίες από τις διαφορετικές τιμές του συναλλάγματος να ανήκουν στο παρελθόν, που έκανε το ευρωπαϊκό εμπόριο να εκτοξευτεί στα ύψη. Αυτά όλα και περισσότερα απειλούνται να εξαφανιστούν με την κατάργηση του ευρώ.
Πώς έγινε και φτάσαμε έως εδω? Τι έγινε λάθος? Πότε ξέφυγαν τα πράγματα? 

Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Οι εφευρέτες του ευρώ έκαναν από την αρχή ένα μέγα λάθος. Υπογράμμισαν τα προτερήματα ενός κοινού νομίσματος αλλά δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν για τις υποχρεώσεις και την κατανομή των βαρών. 
Τα προτερήματα είναι ακόμα το ίδιο το νόμισμα, το ευρώ, ο χαμηλός πληθωρισμός, τα χαμηλά επιτόκια.
Οι υποχρεώσεις αντίθετα απαιτούν μια στενά ολοκληρωμένη οικονομική και δημοσιονομική πολιτική. Μια πολιτική που είναι ίδια σε όλες τις χώρες του ευρώ. Να θέλεις να’ χεις το ευρώ χωρίς να θέλεις να κτίσεις μια ολοκληρωμένη Ευρώπη, είναι μια αντίθεση, είναι αδύνατον.
Αυτός είναι ο πυρήνας της σημερινής κρίσης: Ενα κοινό νόμισμα είναι ασυμβίβαστο με την διατήρηση των παλιών εθνικών κρατών, τουλάχιστον στην σημερινή τους μορφή.
Η θα αναδυθεί από αυτό μια ομοσπονδιακή ίδρυση κρατών και μια μεταεθνική Ευρώπη αντικρίζει το φως του κόσμου, η το ευρώ θα εξαφανιστεί.
Δεν υπάρχει ενδιάμεση λύση. Η διάλυση της ευρωζώνης θα σημάνει και το τέλος της ευρωπαϊκής ένωσης. Εν συντομία είναι το μέλλον της Ευρώπης που παίζεται.

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΙ ΟΧΙ ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΑΣΠΑ

Γνώριζε ότι μια ενωμένη Ευρώπη μπορεί να παίξει ρόλο στον αυριανό κόσμο. Το μέλλον είναι Ήλιου φαεινότερον. Ο κόσμος βαδίζει σε μια ιστορική ενοποίηση. Ένας κόσμος με 5 χιλιάδες ζωντανές γλώσσες και πολιτισμούς γνωρίζει λιγότερο από 200 κράτη. Κι αυτά τα 200 κράτη σχηματίζουν λιγοστές οικονομικές υπερδυνάμεις και κοινών συμφερόντων ενώσεις. Αυτά είναι που θα’ πρεπε να καθορίζουν την τύχη της παγκόσμιας οικονομίας.
Ήταν ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις που έκαναν τα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση γης παγκοσμιοποίησης, κατακτώντας με τη βία τα τρία τέταρτα της γης, προσποιούμενες δημοκρατία και κράτος δικαίου στο υπόλοιπο του κόσμου, κι έτσι εξελίχθησαν στην πρώτη παγκόσμια οικονομική υπερδύναμη.

Την ώρα που σε άλλες χώρες η ιδέα των περιφερειακών ενώσεων παίρνει μορφή, οδεύει η Ευρώπη πίσω στο ξεπερασμένο σχέδιο του εθνικού κράτους. Είναι λάθος μεγατόνων να πιστεύουμε ότι τα εθνικά κράτη είναι σήμερα σε θέση να αντιπροσωπεύσουν και να υπερασπίσουν τις οικονομικές ανάγκες των πολιτών τους.
Μέσα σε 25 χρόνια κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα μέτρα μέσα στις υπερδυνάμεις που θα καθορίζουν τις τύχες του κόσμου.
Το G-8 κλαμπ των πλουσιότερων χωρών θα αποτελείται τότε από τις ΗΠΑ, κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Ρωσία, Μεξικό και Ινδονήσια.

Ούτε η Γερμανία θα μπορεί να συμμετέχει.
Αντίθετα μια δυνατή ενωμένη Ευρώπη σήμερα και αύριο θα ναι η πλουσιότερη ήπειρος από όλες τις αυτοκρατορίες μαζί.
 

Υπάρχει ακόμα μια δεύτερη αιτία που είναι ριζική πλάνη να μην επιταχυνθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση: η καλπάζουσα οικονομική παγκοσμιοποίηση.
Από την τραπεζική κρίση του 2008 γνωρίζουμε ότι χρειάζεται ένα πολιτικό αντίβαρο για να λειτουργήσει κατάλληλα η παγκοσμιοποίηση. 

Εθνικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν μπορούν να ελέγξουν τους πολυεθνικούς χρηματοοικονομικούς ομίλους.
Λειτουργούν με ταχύτητα φωτός στις χρηματοοικονομικές αγορές και εκτείνονται σε όλη την υφήλιο. Μόνο μια ενωμένη Ευρώπη μπορεί να συμμετέχει στην εκπόνηση ενός ρυθμιστικού σχεδίου των αγορών αυτών.
Μόνο όταν η Ευρώπη σχηματίσει μια ενότητα σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο θα έχουμε μια ευκαιρία τις αξίες και τις αρχές μας να φέρουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρούμε τις κατάλληλες λύσεις. Εάν δεν το κάνουμε τότε τα συμφέροντα της κίνας, Ινδίας η άλλων ασιατικών κρατών, θα καθορίσουν το αποτέλεσμα.
Μέχρι τώρα η βορειοατλαντική συμμαχία είχε το κουπί στα χεριά της παγκοσμίως, με καλα και κακά αποτελέσματα. Αυτό θα αλλάξει ριζικά ιδιαίτερα που δεν διαφαίνεται η Ευρώπη να ναι σε θέση να μιλήσει με μια φωνή. Δεν θα εξαφανιστεί μόνο η βορειοατλαντική συμμαχία, τότε θα κομματιαστεί κι η ευρωπαϊκή ήπειρος.
Εν συντομία μια οικονομική χρονικά αλλαγή πιέζει. Αλλιώς απειλείται η επιρροή 2000 χρονών πολιτισμού μας, να εξαφανιστεί.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΣΟΥ

Οποίος τοποθετεί τα εθνικά συμφέροντα πάνω από τα συμφέροντα της Ευρώπης, κάνει ένα μοιραίο λάθος. 

Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι αναστρέψιμη.
Και μέσα σε μια παγκοσμιοποίηση μπορεί το συμφέρον των ευρωπαίων πολιτών μόνο από μια δυνατή ευρωπαϊκή ένωση να εκπροσωπηθεί.
Είναι αλήθεια ότι η παγκοσμιοποίηση προσφέρει ένα ολόκληρο πεδίο ευκαιριών. Είναι όμως σωστό ότι η δυναμική της μπορεί να αντιστραφεί και να μετατραπεί σε δράμα για εκατομμύρια κόσμο.
Δεν είναι προβληματική η παγκοσμιοποίηση αλλά η ανικανότητα μας να την συνοδέψουμε και να την χρησιμοποιήσουμε για τους δικούς μας σκοπούς. 

2 σχόλια:

  1. "...Μέσα σε 25 χρόνια κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα μέτρα μέσα στις υπερδυνάμεις που θα καθορίζουν τις τύχες του κόσμου.
    Το G-8 κλαμπ των πλουσιότερων χωρών θα αποτελείται τότε από τις ΗΠΑ, κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Ρωσία, Μεξικό και Ινδονήσια.
    Ούτε η Γερμανία θα μπορεί να συμμετέχει.
    Αντίθετα μια δυνατή ενωμένη Ευρώπη σήμερα και αύριο θα ναι η πλουσιότερη ήπειρος από όλες τις αυτοκρατορίες μαζί...."

    Που ειναι ο σημερινος Kaiser για να ενοποιησει την Ε.Ε., οπως πριν 150 ετη ο Kaiser τα κρατιδια της Γερμανιας;

    Αφωτιστος Φιλλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαφορετικα, ως το 2030 στην ΕΕ θα δουλευουμε, ειδικα στην Νοτια Ευρωπη:
    oι τουρκοι θα αναλαβουν την επεξεργασια αγροτοκτηνοτροφικων προϊοντων
    στα λιμανια για τον εκαστοτε Κινεζο καπετανιο
    οι λιγες χαλυβουργιες για τους Ινδους και τους Ρωσους ολιγαρχες
    οι Ινδονησιοι θα “ταπωσουν” τους Ελληνεςεφοπλιστες
    μερικοι ελληνες/ιδες ….φιλιππινεζοι στις Φιλιππινες
    …….
    Ισπανοι, Ιταλοι, Γαλλοι, Ελληνες ποδοσφαιριστες θα παιζουν στην… Βραζιλια
    οι μεξικανικες ναρκο-οργανωσεις (sinaloa , κ.λ.π.) θα μας φερνουν νοθευμενα και …ληγμενα ναρκωτικα

    Αφωτιστος Φιλλελλην

    ΥΓ 2050 Rank
    Country Name
    2000 GDP 2010 GDP 2020 GDP 2030 GDP 2040 GDP 2050 GDP
    1 CHN China 1078 2998 7070 14312 26439 44453
    * EU European Union * 9395 12965 16861 21075 28323 35288
    2 USA United States 9825 13271 16415 20833 27229 35165
    3 IND India 469 929 2104 4935 12367 27803
    4 JPN Japan 4176 4601 5221 5810 6039 6673
    5 BRA Brazil 762 668 1333 2189 3740 6074
    6 RUS Russia 391 847 1741 2980 4467 5870
    7 UK United Kingdom 1437 1876 2285 2649 3201 3782
    8 GER Germany 1875 2212 2524 2697 3147 3603
    9 FRA France 1311 1622 1930 2267 2668 3148
    10 ITA Italy 1078 1337 1553 1671 1788 2061
    * European Union GDP, which I calculated myself, is shown for comparison, but not ranked.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU