Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

"δημιουργία ξανά": Οι αρχές που προδώσαμε

"Την Πέμπτη 28/2/2013 το Πολιτικό Συμβούλιο της «δημιουργία, ξανά!» πήρε μια γενναία απόφαση. Απομάκρυνε τον ιδρυτή του κόμματος και υποψήφιο για την θέση του Προέδρου στο επερχόμενο συνέδριο Θάνο Τζήμερο, από τη θέση του Διευθυντή Επικοινωνίας.  Στη θέση αυτή είχε διορίσει ο ίδιος τον εαυτό του ακριβώς πριν παραιτηθεί. Ο λόγος της απομάκρυνσης ήταν η κατάχρηση της κομματικής εξουσίας που του δόθηκε (διέγραψε εκλεγμένα μέλη χωρίς απόφαση συλλογικού οργάνου από facebook group)."
του Γιώργου Δεληκούρα
Ή ανάρτηση του Γιώργου Δεληκούρα διαγράφηκε και ο ίδιος αποκλείστηκε από το group δημιουργία, ξανά! - Μέλη.
"Αυτό το ανόητο παιχνίδι πρέπει να σταματήσει και σας διαβεβαιώνω ότι είμαστε αποφασισμένοι να το σταματήσουμε."
Με τέτοιες λιτές ανακοινώσεις ο Αουγκούστο Πινοσέτ ενημέρωνε τους κολλητούς του, έτσι ενημερώνονται και τα μέλη στο κόμμα μου για την διαγραφή μου από το δικό μας facebook groupΤαυτόχρονα o τέως Διευθυντής Επικοινωνίας απευθυνόμενος στους πιστούς του υπερευαίσθητους προσωπολάτρες, τους καθησυχάζει:
"Αυτό το ανόητο παιχνίδι πρέπει να σταματήσει και σας διαβεβαιώνω ότι είμαστε αποφασισμένοι να το σταματήσουμε."

Ανόητο παιχνίδι είναι η ελευθερία του λόγου.
Ανόητο παιχνίδι είναι η πολιτική κριτική.
Ανόητο παιχνίδι είναι η αμφισβήτηση του Χαρισματικού Ηγέτη!
Το ‘χουμε καταλάβει ότι είσαστε αποφασισμένοι. Εσείς έχετε καταλάβει όμως πόσο αποφασισμένοι είμαστε εμείς, η δημοκρατική πλειοψηφία;
«Αχ και τι θα γίνουμε τώρα εμείς χωρίς τον αρχηγό μας; Κανείς δεν μας σκέφτεται πια εμάς τους μεταρρυθμιστές  του καναπέ και του πληκτρολογίου;  Θέλεις να μας στερήσεις την μεγαλύτερη απολιτίκ φούσκα της μεταπολίτευσης; Μα δεν το βλέπεις ότι δεν θέλουμε; Δεν καταλαβαίνεις ότι τα αυτιά μας είναι βουλωμένα με μαρμελάδα και τα μάτια μας ερμητικά κλειστά σε οτιδήποτε διαφορετικό; Γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί ; Αφού δεν θα σε ακούσουμε ποτέ...»
Μην ακούτε. Έτσι κι αλλιώς δεν απευθύνομαι σε λίγους. Απευθύνομαι σε όλους.

Η αδικαιολόγητη φίμωση αυτού του είδους είναι λογοκρισία και η λογοκρισία στην Ελλάδα τελείωσε απ’ ότι θυμάμαι το ‘74. Ήμουν μικρός τότε και δεν την έζησα, αλλά η μοίρα μου το είχε γραφτό να την βιώσω και μάλιστα με άσχημο τρόπο, απροειδοποίητα και χωρίς καμία εξήγηση από αυτούς που ορκίζονται στην ελευθερία του λόγου. Μερικοί τους αποκαλούν και φιλελεύθερους. Ε, δεν είναι ούτε καν αυτό! Ούτε φιλελεύθεροι ούτε νεοφιλελεύθεροι ούτε τίποτα. Απλά οι διαχειριστές της αλαζονείας του Χαρισματικού Ηγέτη είναι. Φοβούνται την κριτική στο είδωλό τους. Όσο για εμάς τους υπόλοιπους, ούτε καν ελεύθεροι δεν είμαστε όσοι έχουμε εγκλωβιστεί στο «κόμμα του Τζήμερου».
«Είμαστε επιβάτες σε ένα λεωφορείο που σπινάρει μανιωδώς χωρίς ποτέ να ξεκινάει καίγοντας τα λάστιχά του σιγά σιγά»
( Ίσως να προσθέσω ότι οι επιβάτες είναι και φιμωμένοι.)
Ακόμη δεν μπορώ να βρω καλύτερη παρομοίωση από αυτή του συντρόφου μου,  για να περιγράψω την κατάσταση που ζούμε μέσα στο κόμμα που ξεπήδησε από τα πιο δυνατά υπόγεια ρεύματα της Ελληνικής κοινωνίας για να κάνει την έκπληξη στις εκλογές της 5ης Μαϊου 2012.
«Μην κάνετε διαιρετικά σχόλια σας παρακαλώ»,  λέει άλλος πιο ευγενικά...
Τι θα πει μην κάνετε διαιρετικά σχόλια; Τι να κάνουμε τριαιρετικά; Δύο υποψήφιους έχουμε για το συνέδριο. Είναι δυνατόν να μην κάνουμε διαιρετικά σχόλια; Τι θα γίνει δηλαδή, θα τους ενώσουμε;  Σιαμαία θα τους κάνουμε; Θα τρελαθούμε τελείως; Κόμμα είναι εδώ ή κατηχητικό; Να ξέρουμε δηλαδή...
Εγώ κάνω διαιρετικά σχόλια ή εσείς διαιρετική μεταχείριση;
Οι λογοκριτές διέγαψαν εμένα εκλεγμένο μέλος και συνιδρυτή, την εν ενεργεία Γραμματέα (Καψή) και ένα εν ενεργεία μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου (Χατζημανώλης). Οι δύο αποκαταστάθηκαν. Εγώ όχι. Ποιος κάνει διαιρετική μεταχείριση;

Ξεκίνησα να γράφω το καταστατικό του κόμματος «δημιουργία, ξανά!» πολύ πριν εκλεγώ Γραμματέας της Εθνικής Επιτροπής. Την πρώτη έκδοση της έγραψα μόνος μου. Μετά συνεργάστηκα με μια αξιόλογη ομάδα για την βελτίωσή του και είδα πάλι καθαρά την ...
αξία της σύνθεσης: Πόσο καλύτερα είναι τα τέσσερα καλλιεργημένα  μυαλά από το ένα, όταν συνεργάζονται!
Πέρα από τα τεχνικά του καταστατικού η συγγραφική ομάδα αποφάσισε να γράψει και μερικά λόγια γι αυτά που μας ενώνουν και μας ενθουσιάζουν για τις αξίες και τις αρχές που τιμούμε στη ζωή μας. Αυτά, τα πιο ωραία, τα πιο βαθιά, αυτά  για τα οποία αισθανόμαστε συγκίνηση κάθε φορά που τα διαβάζουμε, αυτά, τα βάλαμε στην αρχή για να τα καμαρώνουμε.
Γιατί έτσι μας άρεσε και άρεσε και στους υπόλοιπους.
Γιατί αυτό θέλουμε να πρεσβεύουμε.
Γιατί αυτό θέλουμε να είμαστε!
ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ «δημιουργία, ξανά!», Άρθρο 2ο
2.4         Το σύστημα αξιών που θα μας επιτρέψει να υλοποιήσουμε το όραμά μας είναι απλό και έχει ως εξής:
α. ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ
β. ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
γ. ΕΥΘΥΝΗ
δ. ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
ε. ΕΥΘΥΤΗΤΑ
στ. ΕΠΑΡΚΕΙΑ & ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ

Ένα χρόνο μετά καταφέραμε να τηρήσουμε το σύστημα αξιών μας ή το προδώσαμε χωρίς να το καταλάβουμε;

Αξιοκρατία: Τι να την κάνουμε την αξιοκρατία μωρέ; Ένας είναι ο άξιος: Ο Χαρισματικός Ηγέτης. Δεν υπάρχει άλλος άξιος. Δεν τίθεται καν θέμα αξιολόγησης. Τι να τον κάνουμε τον  άλλο υποψήφιο Προέδρο στο συνέδριο; Να χάνουμε την ώρα μας;  Οι άλλοι υποψήφιοι είναι εξ ορισμού υποδεέστεροι και ως εκ τούτου περιττοί. Μειράκια. «Η συλλογική ηγεσία είναι η μεγαλύτερη μπαρούφα που άκουσα ποτέ». Οι υπόλοιποι που θα εκλεγούν στα όργανα; Τα όργανα του κόμματος είναι ένα αναγκαίο κακό για να δίνουμε μια επίφαση εσωτερικής δημοκρατίας. Άστους να εκλεγούν και μετά θα διαλέξω εγώ τους δικούς μου και θα τους τοποθετήσω στο Πολιτικό Συμβούλιο για να μην έχουμε αντιρήσεις, τσακωμούς και συγχίζομαι όπως με τους προηγούμενους μέχρι τώρα. Αν κανείς τους δεν κάθεται φρόνιμος ή μολυνθεί από τον ιό της εσωκομματικής κριτικής θα τον αλλάξω με άλλον αμέσως.  Καλό είναι να έχουμε πολλούς αναπληρωματικούς μην ξεμείνουμε όπως την πρώτη φορά. Θα διορίζω εντελώς αξιοκρατικά και εντελώς μόνος μου όποιον θέλω όπου θέλω για να μην γίνονται λάθη. Όσοι εκλέγονται κάπου, χρειάζονται κι αυτοί για τις περιοδείες μου, απλά θα μένουν χωρίς αντικέιμενο, χωρίς έργο και κυρίως χωρίς καμία ενημέρωση. Ακριβώς όπως τώρα.

Ακεραιότητα: Α, όλα κι όλα. Ότι λέμε θα το κάνουμε. Και ότι γράφουμε στα πρακτικά των συλλογικών οργάνων. Και θα τηρούμε και το καταστατικό και τους κανονισμούς. Τα πάντα όλα. Με μια μικρή υποσημείωση όμως: Μόνο όταν εξυπηρετεί η δεν εμποδίζει τον Ηγέτη. Όταν δεν τον εξυπηρετεί, δεν δεσμεύεται από αυτά τα παλαιοκομματικά και αρτηριοσκληρωτικά έγγραφα που το μόνο που κάνουν είναι να του  χαλάνε την έμπνευση και να τον καθυστερούν στο δρόμο προς το πεπρωμένο του. Διαφωνούμε οριζοντίως και καθέτως, υποσχόμαστε πίστη στις συλλογικές αποφάσεις και στα συλλογικά όργανα και μόλις κλείσει η πόρτα τρέχουμε στο facebook και στο Twitter και γράφουμε ότι γουστάρουμε πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρις». Περιφρονούμε τα μέλη των συλλογικών οργάνων και για κάθε έναν βγάζουμε και ένα παρατσούκλι όπως πρασινοφρουρός, συνδικαλιστής, παλαιοκομματικός, εκλογομάγειρας, κλπ. δημιουργικά.

Ευθύνη: Μιλάμε μας τρέχει από τα μπατζάκια η ευθύνη.  Ειδικά όταν γράφουμε ανοικτές επιστολές στο facebook για μικροτσούτσουνους και γερμανοτσολιάδες, μωαμεθάνια και μονοξείδια στο Twitter.  Όταν τα γράφουμε αισθανόμαστε τα μέλη μας να μπαίνουν στο γραφείο τους ή να συναντούν τους πελάτες και τους συνεργάτες τους με τα μάτια χαμηλωμένα από τη ντροπή αλλά η ευθύνη μας είναι τόσο βαριά που δεν μπορούμε να κρύψουμε την αλήθεια. Έχουμε ευθύνη. Πρέπει να γράψουμε τις ανοησίες. Οπωσδήποτε. Ειδικά στα θρησκευτικά σκίζουμε όπως με τον Πάπα στο twitter. Τι σημασία έχει που 2.5 δισεκατομύρια άνθρωποι στον κόσμο είναι καθολικοί; Το σημασία έχει που η μισή Ευρώποη στην οποία ανήκουμε είναι καθολικοί; Πρέπει να πετάμε συνεχώς μικρά πυροτεχνήματα  για να μένουμε στην επικαιρότητα. Έχουμε ευθύνη, ευθύνη απέναντι στο εγώ μας.

Ομαδικότητα: Δουλεύετε σε ομάδες. Εσείς φυσικά, όχι εγώ. Ο Χαρισματικός Ηγέτης δουλεύει πάντα μόνος του και πάντα για την πάρτη του. Α, όλα κι όλα! Στον αγώνα ενωμένοι και στην δόξα χωριστά. Δεν θα βγει κανείς στην τηλεόραση να χαλάσει το προφίλ του Χαρισματικού που το έχτισε με τόσο κόπο. Ούτε στο ραδιόφωνο ούτε σε εφημερίδα. Οι ομάδες μπορούν να φτιάχνουν πολιτικές θέσεις. Δεν απαγορεύεται.  Όταν τελειώσουν οι ομάδες τελειώνει και η ομαδικότητα. Οι θέσεις του κόμματος είναι καθαρά προσωπική ευθύνη του Χαρισματικού Ηγέτη. Δεν χρειάζεται να περάσουν ποτέ από συλλογικά όργανα έστω και για μια τυπική νομιμοποίηση. Ούτε για τα μάτια του κόσμου. Μόνο από την λογοκρισία του Χαρισματικού Ηγέτη χρειάζεται να περάσουν για να αφαιρεθεί ή να προστεθεί ότι του καπνίσει. Copy, paste, έλεγχος, τελειώσαμε.

Ευθύτητα: Καλά εδώ ζωγραφίζουμε. Λέμε ακριβώς αυτό που εννοούμε. Δεν χρειάζεται μετάφραση αλλά βοηθάει καμιά φορά:
«Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί τη λύση θα τη δώσουμε εμείς οι μέχρι χτες αμήχανοι » (η αλήθεια είναι ότι υπάρχει από μηχανής θεός και είναι ένας και μοναδικός: ο Χαρισματικός Ηγέτης της πολιτικής και κανείς άλλος αφού ούτε δεύτερο υποψήφιο για τη θέση του Προέδρου δεν ανέχεται λέμε!)
«έχουμε εκατοντάδες στελέχη , άνθρωποι της παραγωγής, αξιόλογοι, μπλα, μπλα, μπλα...» (Τι λες τώρα; Σοβαρά; Εμείς μόνο μια φάτσα στα video clips και στις φωτογραφίες και ένα όνομα βλέπαμε στην ιστοσελίδα για πάνω από ένα χρόνο μέχρι που έφυγες. Ψέματα λέγαμε, ή τους θάβαμε; Που ήταν οι εκατοντάδες; Διάλεγουμε μεταξύ ψεμάτων και θαψίματος. Η πρώτη ερώτηση ένος λογικού ανθρώπου που μας παρακολουθούσε ήταν: Μα καλά αφού είσαστε εκατοντάδες γιατί εγώ βλέπω συνέχεια μόνο έναν; Το κόμμα του Τζήμερου δεν βγήκε τυχαία, χτίστηκε με συστηματική προσπάθεια)
«στην πραγματικότητα είμαι ένας αντιεξουσιαστής» (ουδέν σχόλιον)

Επάρκεια & επαγγελματισμός. Από διοικητική και οργανωτική επάρκεια έχουμε τόση πολλή συσωρευμένη στο πρόσωπο του Χαρισματικού Ηγέτη που μπορούμε να κάνουμε εξαγωγή τεχνογνωσίας και στα άλλα κόμματα. Αυτό είναι το μυστικό μας σχέδιο για να τα καταστρέψουμε. Θα τους παρέχουμε δωρεάν συμβουλευτικές υπηρεσίες οργάνωσης και διοίκησης πολιτικού κόμματος μέχρι να διαλυθούν κι αυτοί όπως εμείς!
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι αυτά τα χάλια.
Όλοι όσοι τα έβλεπαν και δεν μιλούσαν. Όλοι όσοι έφυγαν και δεν μίλησαν ποτέ. Όλοι όσοι τα βλέπουν ακόμη και σήμερα και δεν μιλούν.
Μερικοί από μας είχαν άδικο γιατί είχαν δίκιο πολύ νωρίς. Έφυγαν. Άλλοι ήσυχα και άλλοι με πυροτεχνήματα και μακροσκελείς επιστολές.
Οι περισσότεροι είχαν δίκιο πολύ νωρίς. Εγώ όχι.
Όσοι έμειναν, έμειναν για έναν και μόνο λόγο. Να επιχειρήσουν την επανίδρυση στο συνέδριο του Απριλίου. Είναι η τελευταία ευκαιρία για όλους. Είναι η τελευταία ευκαιρία για κάθαρση.

Έγραφα πριν ένα χρόνο...
Η «δημιουργία ξανά!» θέλει να είναι ένα ανοικτό, δημοκρατικό κόμμα. Οι αρχές, οι αξίες και το όραμα παραπέμπουν σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό ριζοσπαστικό πολιτικό κόμμα που δεν ακολουθεί το αρχηγικό μοντέλο. Έτσι και το καταστατικό έχει ραφτεί στα μέτρα της.
Τελικά κατάντησε ένα διαλυμένο αρχηγικό κόμμα που μερικοί προσπαθούν να το κρατήσουν κλειστό και αριστοκρατικό. Με διέγραψαν και δεν τολμούν να με ξαναβάλουν μέσα.

Ένας φίλος μου είπε: «Καλά ρε Γιώργο, πόσο αφελής μπορεί να είσαι;  Έφτιαξες μια οργάνωση ίδια με των άλλων κομμάτων. Πήρες για μέλη, τα πρώην μέλη των άλλων κομμάτων. Όλοι κάπου ήταν πριν έρθουν σε σας, όλοι κάτι ψήφιζαν. Τι περίμενες να βγεί ; Αφού η συνταγή και τα υλικά ήταν τα ίδια.  Ότι βγαίνει πάντα βγήκε.»
Η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε...

Έχει αρκετά μέλη το κόμμα που δεν σκούπισαν τα πόδια τους πριν μπουν μέσα. Έφεραν τις νοοτροπίες που κουβαλούσαν στα άλλα κόμματα. Σε αυτό έχει δίκιο ο Τζήμερος αλλά είναι τόσο δύσκολο να δει ότι ακριβώς σε αυτολυς οφείλει την επιβίωσή του μέχρι σήμερα;
Οπαδοί του αρχηγισμού, εκτός του ότι δεν σκουπίσατε τα πόδια σας πριν μπείτε, χτυπήσατε και λάθος κουδούνι! Εδώ γράφει «ανοικτό, δημοκρατικό, μη αρχηγικό κόμμα». 
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Χαρισματικός Ηγέτης άρχισε να ποτίζει ένα χωράφι που δεν το είχε σπείρει ποτέ. Φύτρωσε ένα κόμμα πολύ διαφορετικό από τα άλλα. Μοναδικό.

Το κόμμα αυτό, παρόλα όσα έχει τραβήξει εξαιτίας του Χαρισματικού Ηγέτη, είναι ζωντανό ακόμη. Δουλεύει για το συνέδριο. Διαβουλεύεται. Είναι ένας ανθεκτικός οργανισμός που τροφοδοτείται από πολύ δυνατές ρίζες που φτάνουν παντού και αρκετά βαθιά στην Ελληνική κοινωνία. Γι αυτό υπάρχει πάθος, υπομονή και επιμονή.
-          Δεν έχετε δικαίωμα να σταματήσετε. Συνεχίστε, λέει η σιωπηρή πλειοψηφία.
Στο συνέδριο θα δούμε πόσο δημοκρατικές είναι οι υπόγειες ρίζες και πόσο δυνατά είναι τα αρχηγικά ζιζάνια.
Δεν είμαι αγανακτισμένος, ωρίμασα. Δεν πιστεύω στα αρχηγικά μοντέλα, τα ξεπέρασα. Δεν φοβάμαι την πλειοψηφία, τη σέβομαι.
Δεν είμαι αισιόδοξος έτσι χωρίς λόγο, είμαι ρεαλιστής. Είμαι πολιτικός πια, όλοι είμαστε πολιτικοί. Από ανάγκη. Χωρίς έπαρση.

Γιώργος Δ. Δεληκούρας
Ιδρυτικό μέλος και Μέλος της Εθνικής Επιτροπής
τ. Γραμματέας και υποψ. Βουλευτής Αττικής

ΥΓ: Την Πέμπτη 28/2/2013 το Πολιτικό Συμβούλιο της «δημιουργία, ξανά!» πήρε μια γενναία απόφαση. Απομάκρυνε τον ιδρυτή του κόμματος και υποψήφιο για την θέση του Προέδρου στο επερχόμενο συνέδριο Θάνο Τζήμερο, από τη θέση του Διευθυντή Επικοινωνίας.  Στη θέση αυτή είχε διορίσει ο ίδιος τον εαυτό του ακριβώς πριν παραιτηθεί. 
Ο λόγος της απομάκρυνσης ήταν η κατάχρηση της κομματικής εξουσίας που του δόθηκε (διέγραψε εκλεγμένα μέλη χωρίς απόφαση συλλογικού οργάνου από facebook group).
Η απόφαση είναι γενναία αλλά όταν δεν ανακοινώνεται δημοσίως παρά μόνο στο μυστικό facebook group τότε αναρωτιέται κανείς  πόσο γενναίοι ήταν αυτοί που την πήραν;  Εγώ που τους ξέρω λέω ότι είναι γενναίοι, είναι και δίκαιοι εκτός από γενναίοι. Η συλλογικότητα είναι πάντα καλύτερη από τη μονάδα, πιο γενναία. 
Ο χειρισμός όμως είναι λάθος. Ο κόσμος δεν επιτρέπεται να ενημερώνεται από το χαλασμένο τηλέφωνο και τις φήμες. Η είδηση είναι σύντομη και πρέπει να βγαίνει την επομένη από τον εκπρόσωπο του κόμματος, τον Πρόεδρο, ή τον εκπρόσωπο τύπου. Οι διαρροές στον τύπο και τα ανώνυμα σχόλια δήθεν στελεχών είναι φτηνά κόλπα. Οι γενναίες αποφάσεις ανακοινώνονται δημοσίως από εμάς. Μας ανήκουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU