Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Οι νέες επενδύσεις πρέπει να γίνουν η νέα "Μεγάλη Ιδέα" του έθνους μας

"Κύριες παρεμβάσεις

  1. Ρυθμιστική διευκόλυνση. Γρήγορο άνοιγμα αλλά και εύκολο κλείσιμο επιχειρήσεων. (Είναι ο ίδιος κύκλος)
  2. Έμφαση στην μείωση της φορολογίας, ιδιαίτερα της εργασίας και της επιχειρηματικής δράσης. Αφορολόγητη περίοδος ετών για μεγάλες επενδύσεις έτσι ώστε κατά το δυνατόν γρηγορότερα να απορροφηθούν μεγάλοι αριθμοί ανέργων.
  3. Αυξημένη νομική προστασία των μεγάλων επενδύσεων, έστω και με χρήση ξένου δικαίου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί περιβάλλον ασφάλειας των επιχειρηματικών αποφάσεων.
  4. Ιδιαίτερη μεταχείριση επιθυμητών κατηγοριών επενδύσεων, έτσι ώστε να πριμοδοτηθεί η παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων, η καινοτομία, η βιομηχανία, το μεγάλο μέγεθος.
  5. Αναστολή, έστω και για περιορισμένο χρόνο, όσο κρατάει η κρίση, ρυθμιστικών υποχρεώσεων πολύ μικρών επιχειρήσεων, έτσι ώστε να βοηθηθεί η «επιχειρηματικότητα επιβίωσης» στην οποία μπορούν να καταφύγουν οι χιλιάδες άνεργοι νέοι μας. Πρέπει, πάση θυσία να του κρατήσουμε στην χώρα.
  6. Κατάργηση των επιδοτήσεων και αντικατάσταση τους με φορολογικά ισοδύναμα.  Πρέπει κυρίως να βοηθήσουμε την λειτουργία, όχι την εγκατάσταση, υπό το φως της εμπειρίας διαφθοράς που έχουμε από τους προηγούμενους επενδυτικούς νόμους.
  7. Απομάκρυνση του παράλυτου κράτους από όλες τις διαδικασίες πρωτογενών ελέγχων και αδειοδοτικών μηχανισμών, με εκχώρηση τους σε ιδιωτικούς φορείς. Το κράτος θα περιοριστεί στον έλεγχο των ιδιωτικών αυτών φορέων και μόνον.
  8. Και τέλος: Αντιγραφή. Εκείνων των πρακτικών που εφάρμοσαν άλλες χώρες με επιτυχία.
Προαπαιτούμενο. Κορυφαίο.Που προκύπτει και σαν παράγωγο όλων των ανωτέρω δράσεων:  
Η απόφαση μας να μειώσουμε το κράτος έτσι ώστε τα έξοδα του να μην είναι τροχοπέδη στις προσπάθειες μας να ανακάμψουμε."

Ζητείται ανάπτυξη


Του Αριστοτέλη Αιβαλιώτη

 Ομιλία-παρέμβαση στην εκδήλωση "Ζητείται ανάπτυξη" που συνδιοργανώθηκε από τη Δράση -Δυν.Ελλ.- Ρ.Ι.Κ.Κ.ΣΥ.

Είναι πολλοί εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορεί να ξεφύγουμε από την κρίση αν δεν κάνουμε μία τομή με το παρελθόν. Η πορεία για το μέλλον πρέπει να ξεκινήσει με την διαμόρφωση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας.
Μόνο κινητοποιώντας τα παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας αλλά και τα εκατομμύρια των νέων ανέργων μπορούμε να χτίσουμε ένα νέο, αειφόρο, οικονομικό μοντέλο για το αύριο.
Το πρώτο ζητούμενο επομένως είναι ένας νέος πολιτικός φορέας που θα συνασπίσει όλους εκείνους που θέλουν την πατρίδα μας ισότιμο, δυναμικό μέτοχο και ανταγωνιστή σε μία Ενωμένη Ευρώπη. Ένας φορέας που θα κάνει όλες τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, γρήγορα και αποφασιστικά, έτσι ώστε να αποβάλλουμε το εθνικό όνειδος του να είμαστε οι παρίες της ηπείρου μας.
Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να δουλέψουμε συλλογικά, να σκεφτούμε με φαντασία, να πειραματιστούμε αποβάλλοντας πολλά από τα στερεότυπα που εμποδίζουν σήμερα την συνεργασία. Είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε μία νέα εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτικών δυνάμεων εθισμένων στην διαίρεση και την αντιπαλότητα. Γιατί οι καιροί είναι καιροί πολέμου και η κοινωνία μας κινδυνεύει, σοβαρά.
Για αυτά είμαστε σήμερα εδώ.
Η σημερινή εκδήλωση είναι ενταγμένη σε αυτό το πλαίσιο αναζήτησης μίας νέας εμπιστοσύνης. Ελπίζω να ακολουθήσουν και πολλές άλλες, πολύ σύντομα. Γιατί οι προκλήσεις είναι μεγάλες.
Είναι ειρωνικό να μιλάμε σήμερα για ανάπτυξη
Αυτό που βλέπουμε σήμερα να εξελίσεται γύρω μας δεν είναι στασιμότητα, είναι τραγωδία. 
Δεκάδες χιλιάδες εταιρείες κλείνουν, προσθέτοντας εκανοντάδες χιλιάδες νέους ανέργους, στον ήδη τεράστιο αριθμό τους, επιβαρύνοντας ολοένα και περισσότερο τα κρατικά ταμεία μέ νέα ανείσπρακτα χρέη, αυξάνοντας τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών.
Την ίδια στιγμή οι επιτελείς των δημοσιονομικών αυξάνουν τις απαιτήσεις για νέες φορολογίες, νομοθετούν εξοντωτικές ποινές, ζητούν περισσότερα έσοδα από μία οικονομία που έχει ήδη απωλέσει το 25% του προϊόντος της.
Η περίπτωση της Ελλάδος θα διδάσκεται στο εξής στα οικονομικά Πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Σαν ένα παράδειγμα τύφλωσης. Τύφλωσης ...

πριν την κρίση, στο πως μία χώρα επέτρεψε να καταστραφεί η παραγωγική της βάση σε μερικές δεκαετίες, την ίδια στιγμή που διόγκωνε το κράτος σε βαθμό διεστραμμένης φαντασίας. Τύφλωσης στην διαχείριση της κρίσης, όταν η ίδια χώρα αρνήθηκε να βρεί διεξόδους, επιμένοντας πεισματικά να διατηρεί στην όποια ζωή τις δομές και τις αιτίες που προκάλεσαν την κρίση.

Θέλουμε να σωθούμε; Τουλάχιστον πριν συμβεί η ολοκληρωτική καταστροφή που εξελίσεται; Είναι αμφίβολο. Σήμερα η κρίση σπρώχνει στην μετανάστευση τα δυναμικότερα τμήματα της κοινωνίας μας, τους νέους που έχουν σύγχρονες δεξιότητες, γνώσεις και δυνατότητες. Χωρίς αυτούς η μελλοντική ανάκαμψη τίθεται εν αμφιβόλω. Ταυτόχρονα το μεταναστευτικό ρεύμα των απόκληρων προς την χώρα μας έχει αναστραφεί. Οι μετανάστες φεύγουν, για όσους έχουν ακόμα μάτια να βλέπουν. Το ανθρώπινο κεφάλαιο της κοινωνίας μας πλήττεται θανάσιμα.
Μόνο με έναν συναγερμό επανεκκίνησης της ιδιωτικής, κυρίως, οικονομίας μπορούμε να ανατρέψουμε τον κατήφορο που ζούμε. Μόνο με ένα μεγάλο "επενδυτικό σοκ", για να χρησιμοποιήσω μία πρόσφατη έκφραση του διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (μάλιστα της ΓΣΕΕ), μπορεί η χώρα να ξανασταθεί στα πόδια της. Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που έχουμε, υποτίθεται, υπογράψει, προβλέπει ανάπτυξη ετησίως 4,5% μέχρι το 2022 για να έχουμε ελπίδα να βγούμε από το τέλμα. 
Αυτό σημαίνει χοντρικά ότι χρειαζόμαστε περίπου 10 δις Ευρώ νέες επενδύσεις το χρόνο (FDI). Για να έχουμε μία αίσθηση μεγεθών, η Τουρκία, ένας από τους νέους «τίγρεις» ανάπτυξης, προσέλκυσε πέρυσι 8,5 δις FDI. Καταλαβαίνει κανείς πόσο απαιτητικός, κάποιοι θα πουν ουτοπικός είναι αυτός ο στόχος...
Το κύριο πρόβλημα της οικονομίας σήμερα είναι η απουσία ρευστότητας. Η όποια διαθέσιμη απορροφάται από το αδηφάγο κράτος, που έτσι στραγγαλίζει τις επιχειρήσεις. Κάποιοι ονειρεύονται ότι αυτήν την ρευστότητα που σήμερα χρειαζόμαστε (και που μπορεί να φτάσει να είναι 30 δις) θα μας την δώσουν οι ξένοι, σε βάρος των δικών τους φορολογουμένων. Μακάρι και να έχουν δίκιο. Όμως αν δεν έχουν, πρέπει να την βρούμε μόνοι μας, κάνοντας ότι είναι αναγκαίο για να προσελκύσουμε επενδύσεις.

Οι συνθήκες που ζούμε είναι έκτακτες. Είναι συνθήκες πολέμου. Στον πόλεμο οι κοινωνίες παίρνουν έκτακτα μέτρα. Χρειαζόμαστε πρωτοφανή μέτρα. Μέτρα που να ανατρέπουν τις μέχρι σήμερα αντιλήψεις μας, αλλά και χιλιάδες νομοθετήματα και ρυθμίσεις που σήμερα κάνουν την Ελλάδα ένα από τα χειρότερα επιχειρηματικά περιβάλλοντα στον κόσμο. Χρειαζόμαστε ένα νέο Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης (η νέα καραμέλα...) αρκεί να συμφωνήσουμε ότι κυρίως εννοούμε μία μεγάλη παρέμβαση μείωσης των ρυθμίσεων και υποχρεώσεων που σήμερα πνίγουν τις επιχειρήσεις. Και βέβαια εμποδίζουν να γεννηθούν νέες.

Κύριες παρεμβάσεις


  1. Ρυθμιστική διευκόλυνση. Γρήγορο άνοιγμα αλλά και εύκολο κλείσιμο επιχειρήσεων. (Είναι ο ίδιος κύκλος)
  2. Έμφαση στην μείωση της φορολογίας, ιδιαίτερα της εργασίας και της επιχειρηματικής δράσης. Φορολογική αμνηστία ετών για μεγάλες επενδύσεις έτσι ώστε κατά το δυνατόν γρηγορότερα να απορροφηθούν μεγάλοι αριθμοί ανέργων.
  3. Αυξημένη νομική προστασία των μεγάλων επενδύσεων, έστω και με χρήση ξένου δικαίου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί περιβάλλον ασφάλειας των επιχειρηματικών αποφάσεων.
  4. Ιδιαίτερη μεταχείριση επιθυμητών κατηγοριών επενδύσεων, έτσι ώστε να πριμοδοτηθεί η παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων, η καινοτομία, η βιομηχανία, το μεγάλο μέγεθος.
  5. Αναστολή, έστω και για περιορισμένο χρόνο, όσο κρατάει η κρίση, ρυθμιστικών υποχρεώσεων πολύ μικρών επιχειρήσεων, έτσι ώστε να βοηθηθεί η «επιχειρηματικότητα επιβίωσης» στην οποία μπορούν να καταφύγουν οι χιλιάδες άνεργοι νέοι μας. Πρέπει, πάση θυσία να του κρατήσουμε στην χώρα.
  6. Κατάργηση των επιδοτήσεων και αντικατάσταση τους με φορολογικά ισοδύναμα.  Πρέπει κυρίως να βοηθήσουμε την λειτουργία, όχι την εγκατάσταση, υπό το φως της εμπειρίας διαφθοράς που έχουμε από τους προηγούμενους επενδυτικούς νόμους.
  7. Απομάκρυνση του παράλυτου κράτους από όλες τις διαδικασίες πρωτογενών ελέγχων και αδειοδοτικών μηχανισμών, με εκχώρηση τους σε ιδιωτικούς φορείς. Το κράτος θα περιοριστεί στον έλεγχο των ιδιωτικών αυτών φορέων και μόνον.
  8. Και τέλος: Αντιγραφή. Εκείνων των πρακτικών που εφάρμοσαν άλλες χώρες με επιτυχία.
Προαπαιτούμενο. Κορυφαίο.Που προκύπτει και σαν παράγωγο όλων των ανωτέρω δράσεων:  
Η απόφαση μας να μειώσουμε το κράτος έτσι ώστε τα έξοδα του να μην είναι τροχοπέδη στις προσπάθειες μας να ανακάμψουμε.
Οι νέες επενδύσεις πρέπει να γίνουν η νέα "Μεγάλη Ιδέα" του έθνους μας. 
Με βίαιο, γρήγορο και αποφασιστικό τρόπο πρέπει να αλλάξουμε το παραγωγικό μας πρότυπο και να ξαναγίνουμε ανταγωνιστικοί
Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε μοιρολάτρες. Το χρωστάμε στα παιδιά μας. 
Και άλλες χώρες αντιμετώπισαν τις δικές μας προκλήσεις. Το παράδειγμα της Κίνας, μίας κλειστής χώρας με κληρονομιά ξενοφοβίας αιώνων, προσκολημένης για δεκαετίες με θρησκευτικό ζήλο σε μία ιδεολογία που την οδήγησε σε απόλυτη φτώχεια. Και που παρόλα αυτά μπόρεσε να αλλάξει από την θέληση ενός ανθρώπου, που την οδήγησε να μάθει από τους μέχρι τότε εχθρούς της, να τους μιμηθεί και να πλησιάζει σήμερα να τους ξεπεράσει. Ας μάθουμε από το κινεζικό παράδειγμα.

*ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης είναι επιχειρηματίας, μέλος της ΚΕ της Δράσης 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU