Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Όχι άλλη "μεταρρύθμιση" - Μεταρρύθμιση τώρα!


του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Σάλος.... Η ελληνική πολιτεία ανακαλύπτει τον εαυτό της...
Διαβάζουμε (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10/3) για νομικά πρόσωπα που δεν «δέχονται» να μπουν στο ενιαίο μισθολόγιο, ενώ χρηματοδοτούνται αμέσως ή εμμέσως από τον κρατικό προϋπολογισμό. Άλλα εξ αυτών διατείνονται ότι δεν ανήκουν στον «δημόσιο τομέα» (με βάση τις ισχύουσες διατάξεις), άλλα ότι είναι «κερδοφόρα», εννοείται, πάλι, με τις «πλάτες» του κράτους, το οποίο φρόντισε να τους δώσει «διαχειριστική επάρκεια» ώστε να μετέχουν σε εθνικά η κοινοτικά προγράμματα και να παρουσιάζουν «έσοδα». 
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
Την «ευφυία» (κουτοπονηριά, είναι η σωστή λέξη) των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης όπου με φωτογραφικές διατάξεις αποκτούσαν υπόσταση απίθανα μορφώματα (σύλλογοι, σωματεία, ερευνητικά κέντρα) σε όλα τα πεδία πολιτικής (ιδίως, όμως στον αθλητισμό, πολιτισμό, την παιδεία και την έρευνα); 
Την καταστροφική για το κράτος ως σύνολο «αυτονόμηση» περιοχών όπου οι υπάλληλοι με ποικίλες όσες σχέσεις εργασίας δημιούργησαν ένα τερατώδες μωσαϊκό όπου σήμερα είναι αδύνατο, σχεδόν να παρέμβει κανείς χειρουργικά και να ξεχωρίσει τους υπαλλήλους δημοσίου δικαίου από τους άλλους οι οποίοι έχουν επίσης μονιμοποιηθεί; 
Την απόλυτη επικράτηση της λογικής του «λαμόγιου», όπου ο κρατικός προϋπολογισμός-σουρωτήρι δεν μπορεί όχι να δικαιολογήσει τα ποσά των επιχορηγήσεων που κατευθύνονται επί σειρά δεκαετιών σ’ αυτά τα διοικητικά/οργανωτικά εξαμβλώματα αλλά παραπέμπει τον ενδιαφερόμενο να αναζητήσει μόνος του για πoιο λόγο επιχορηγήθηκαν πλείστα όσα εξ αυτών; 
Ή την επίσης καταστροφική λογική των κυβερνήσεων του μνημονίου όπου ομού με τους δανειστές κατέληξαν να καταγράψουν τους «βασικούς» δημόσιους φορείς (βλ. το απίθανο εφεύρημα των «φορέων γενικής κυβέρνησης») σε μια χρεωκοπημένη χώρα, στην οποία δεν μπορεί καν να υπάρξει ένας αξιόπιστος υπολογισμός του ελλείμματος με φορείς «εκτός» γενικής κυβέρνησης που αφέθηκαν για «αργότερα»
Ποιος θυμάται το, επίσης απίστευτο επιχείρημα ότι οι φορείς εκτός γενικής κυβέρνησης δεν προκαλούν πάνω από το 20-30% (πάνω κάτω) του ελλείμματος και μπορούν να περιμένουν γι αργότερα;
Επί τρία συναπτά έτη οι φορείς αυτοί συνέχισαν να μην έχουν την ίδια αντιμετώπιση από το Υπουργείο Οικονομικών (θου κύριε....) και τις κυβερνήσεις τακτικών και διαττόντων σοβαρών και σοβαροφανών πρωθυπουργών. Σήμερα, αίφνης, πασίγνωστα πράγματα στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ έρχονται επί σκηνής και πάλι βρίσκεται ένας καλόπιστος (αλλά όχι ηλίθιος) παρατηρητής στην ίδια αμήχανη κατάσταση:
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την εμμονή (ηλιθιότητα;) της άγονης συζήτησης για επίορκους και κοπανατζήδες; Την αυταρχική, προκρούστεια λογική των οριζόντιων περικοπών; Την χειραγωγούμενη συζήτηση περί απολύσεων ή μη στο δημόσιο; Ή την ακόμη πιο ύπουλη τακτική του να βαφτίζονται ως μεταρρυθμίσεις ωμά, στεγνά μέτρα λιτότητας, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια «μεταρρυθμιστική κόπωση» και, πλέον, το κοινωνικό σώμα να αντιδρά αρνητικά ακόμη και στις πραγματικές μεταρρυθμίσεις;
Η συγκυβέρνηση αρνείται πεισματικά κάθε συζήτηση περί της εφαρμογής ενός συνεκτικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων το οποίο έχει όχι μόνο την ...
απαραίτητη χρηματοδότηση αλλά και τις υποκειμενικές και αντικειμενικές ικανότητες να εφαρμοστεί. Εν τέλει, τα δικά τους παιδιά, αυτά που εμφωλεύουν στους λαβύρινθους των νομικών (παρα-)μορφωμάτων, είναι –ακόμη και τώρα- προστατευμένα.
Θα παρακολουθήσουμε, λοιπόν, ως ανήμποροι, μια ακόμη κακοστημένη παράσταση, όπου, μετά από αλλεπάλληλες «προσπάθειες», οι οργανωμένες «μειοψηφίες» δεν αφήνουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στη λήψη των αναγκαίων «μέτρων» που είναι ποια; Κι έτσι θα αναγκαστεί, οσονούπω, να προχωρήσει στο αγαπημένο της άθλημα: νέες περικοπές, ενδεχομένως και απολύσεις θα είναι τότε «αναπόφευκτες». Η κυβέρνηση θα έχει προσπαθήσει αλλά η «κακιά» Τρόικα θα ζητάει κι άλλο αίμα αθώων Ελλήνων....
Έστω, και την δωδεκάτη ώρα, δεν υπάρχει κανένας πολιτικός φορέας που να ψελλίσει, έστω, έναν πραγματικό λόγο αλλαγής;

*ο Παναγιώτης Καρκατσούλης, καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και πολυπράγμων ειδικός της Διοικητικής Μεταρρύθμισης με διεθνή δραστηριότητα, είναι γνωστός ως "ο καλύτερος ΔΥ του κόσμου". Έχει βραβευτεί δύο φορές από την Αμερικανική Εταιρία Διοικητικής Επιστήμης. Η πρώτη φορά ήταν το 2003, με το βραβείο «Peter Boorsma» από την Southeastern Conference της ΑSPA και η δεύτερη το 2012 στο Las Vegas όπου μου απονεμήθηκε το "Inetrnational Public Sector Award" της ASPA.

1 σχόλιο:

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU