Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Ένας λογαριασμός που δεν βγαίνει: 1,8 εκατομμύρια εργαζόμενοι για 3,6 εκατομμύρια ΔΥ και συνταξιούχους!

Προσεχώς κατάρρευση συντάξεων
"Το κόστος των €55 δισεκατομμυρίων, επιμερισμένο σε 1,8 εκατομμύρια εργαζόμενους της παραγωγικής οικονομίας είναι απλά μη βιώσιμο. Σε αυτό το σύμπαν..."
Του Αγη Βερούτη*

"Ψυχραιμία - σε λίγο εδώ θα υπάρχει
ένα καταπράσινο χωράφι με φόρους νέας εσοδείας -αφού,
με την βοήθεια της Παναγιάς μας θα βρέξει ανάπτυξη"
Το επιτακτικότερο πρόβλημα, που αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας, είναι το συνταξιοδοτικό. Αν δεν λυθεί σύντομα και οριστικά το θέμα των πρόωρα συνταξιοδοτημένων στην Ελλάδα, καμία ανάπτυξη ούτε σε ρυθμούς Κίνας δεν πρόκειται να αποτρέψει την καταστροφική πορεία της οικονομίας. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται και παροπλίζονται στο ζενίθ της παραγωγικότητάς τους, θα παραπαίουμε ως κοινωνία και ως χώρα, μέχρις τελικής κατάλυσης του κοινωνικού ιστού!
Η επίσημη ανεργία ανέρχεται σε 1,3 εκατομμύρια ανθρώπους, ή 27,6% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας. Η πραγματικότητα είναι πιθανά πολύ χειρότερη, καθώς όπως έχει γραφτεί από πολλούς, μεγάλος αριθμός μικρομεσαίων και ελευθέρων επαγγελματιών έχουν μικρότερα έσοδα από τις εισφορές τους στο πρώην ΤΕΒΕ (νυν ΟΑΕΕ), άρα είναι πρακτικά άνεργοι.
Το συνολικό εργατικό δυναμικό της χώρας σήμερα δεν ξεπερνά τους 4.700.000 ανθρώπους. Αν αφαιρεθούν οι άνεργοι απομένουν 3,2 εκατομμύρια άνθρωποι να εργάζονται. Εξ αυτών οι ελεύθεροι επαγγελματίες που είναι πίσω στις εισφορές τους στον ΟΑΕΕ είναι κοντά στις 400.000 και άρα αυτοί πιθανά φυτοζωούν, άλλως δεν θα έμεναν οικειοθελώς χωρίς ασφάλιση υγείας.

Απομένουν 2,8 εκατομμύρια πραγματικά εργαζόμενοι, εκ των οποίων οι 670.000 είναι δημόσιοι υπάλληλοι του στενού δημόσιου τομέα, ενώ άλλοι 300.000 περίπου εικάζεται πως είτε δεν απογράφησαν, καθώς ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που διενέργησε την απογραφή είπε πώς οι μισοί δήμοι δεν έστειλαν στοιχεία, είτε βρίσκονται σε κάποια από τις χιλιάδες αναπτυξιακές εταιρίες των δήμων και δεν περιελήφθησαν στην απογραφή, είτε εργάζονται σε κάποια από τις αμέτρητες ΔΕΚΟ. Ενδεικτικά, μόνο 350 μέλη ΔΣ απογράφησαν, ενώ οι οργανισμοί και ΑΕ του δημοσίου αριθμούν σε πολλές χιλιάδες. Έστω λοιπόν ότι ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, με τις ΔΕΚΟ, αριθμεί περί το 1 εκατομμύριο, και ουσιαστικά πληρώνεται από τους φόρους και τις εισφορές των υπολοίπων εργαζομένων, ή από τα κρατικά μονοπώλια.

Άρα, η παραγωγική οικονομία που διατηρεί τις θέσεις εργασίας της σήμερα, αριθμεί σε 1,8 εκατομμύρια ιδιωτικούς υπαλλήλους, ελεύθερους επαγγελματίες, και μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Από την άλλη πλευρά, εκ των 10,94 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρ - ας μας, τα 2 εκατομμύρια περίπου είναι άνω των 65 ετών. Αυτό θα έδινε και το μέγιστο αριθμό συνταξιούχων, αν όλοι ήσαν πρώην εργαζόμενοι, ή δικαιούχοι κοινωνικού επιδόματος, περιλαμβανομένων και αμφοτέρων των συζύγων ζευγαριών που δούλευε μόνο ο άνδρας. Όμως, ο συνολικός αριθμός συντάξεων που πληρώνονται στην Ελλάδα είναι 4.390.000! Απίστευτο και όμως αληθινό!
Λέγεται ότι αυτές τις συντάξεις λαμβάνουν ...
2.600.000 δικαιούχοι. Φυσικά δεν είναι όλοι σε συντάξιμη ηλικία, αλλά έχουν λάβει κάποιο ευεργετικό "δωράκι" από παλαιότερη κυβέρνηση, και βγήκαν στη σύνταξη πολύ πριν την ηλικία συνταξιοδότησης ημών των πληβείων.
Είναι νομοτελειακά αδύνατον η παραγωγή πλούτου από 1,8 εκατομμύρια εργαζόμενους της παραγωγικής οικονομίας, με τους φόρους και την αναδιανομή των εισφορών τους, να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και πρόσοδο σε 3,6 εκατομμύρια δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους!

Πολλοί μάλιστα συνταξιούχοι βγήκαν στη σύνταξη στην παραγωγικότατη ηλικία των 40-53 ετών, είτε μέσω κάποιας χαριστικής εθελουσίας, είτε μέσω νομοθετημάτων αναγνώρισης πλασματικού χρόνου εργασίας, είτε ως είθισται στα σώματα ασφαλείας και εθνικής άμυνας, είτε απλά ρουσφετολογικά.

Αυτό μεταφράζεται στο ότι ένας άνεργος πληρώνει με τους έμμεσους φόρους του, τη σύνταξη μιας άρτι συνταξιοδοτηθείσας 50χρονης με ανήλικο τέκνο (πχ 17 ετών). Λογίζοντας και το ότι τα συνταξιοδοτικά ταμεία ΟΤΕ/ΔΕΗ/ΟΑ επιχορηγούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό ετησίως με άνω του €1,3 δισεκατομμυρίων, είναι προφανές ότι η σημερινή κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Μόνο οι συνταξιούχοι του ΟΤΕ αριθμούν σήμερα σε 46.000 για έναν οργανισμό με μέγιστο αριθμό υπαλλήλων τους 17.000 προ πενταετίας, που σημαίνει πως έχουν προσδόκιμο ζωής μετά τη συνταξιοδότηση τριπλάσιο από τα 25-30 χρόνια υπηρεσίας τους. Σχεδόν 150 ετών προσδόκιμο ζωής δηλαδή! Κάτι άλλο περίεργο πρέπει να συμβαίνει.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι με το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων, οι συντάξεις πλέον είναι σχεδόν όλες προϊόν αναδιανομής τρεχουσών εισφορών και φόρων, το κόστος των €35 δισ. ετησίως είναι μη βιώσιμο. Προσθέτοντας τα €20 δισ. των μισθών του στενού δημόσιου τομέα, και ποιος ξέρει πόσα άλλα μέσω των ΔΕΚΟ και δημοτικών αναπτυξιακών ΑΕ, αθροίζουν πολύ περισσότερα από όσα 1,8 εκατομμύρια εργαζομένων της παραγωγικής τάξης μπορούν να αντέξουν.

Το κόστος των €55 δισεκατομμυρίων, επιμερισμένο σε 1,8 εκατομμύρια εργαζόμενους της παραγωγικής οικονομίας είναι απλά μη βιώσιμο. Σε αυτό το σύμπαν...
Η μοναδική λύση ελάφρυνσης είναι η παύση απόδοσης συντάξεων σε όσους είναι κάτω από τη συντάξιμη ηλικία των 65. Για τα εφάπαξ που έχουν δοθεί είναι πολύ αργά πια για δάκρυα Στέλλα.
Ας σταματήσουμε όμως να πίνουμε το αίμα των παιδιών μας, ως κοινωνία, ώστε να συνεχίζουμε να παρέχουμε ένα παράλογο προνόμιο σε λίγους τυχερούς και ευνοημένους από τη δυστυχία των υπολοίπων, που ζουν χωρίς να εργάζονται από την ηλικία των 42, 50 ή 53 ετών ως βάρος στους άλλους, παριστάνοντας ότι απολαμβάνουν τους καρπούς της αποταμίευσής τους. 
Τα λεφτά που ίσως αποταμίευσαν (πότε;) χάθηκαν, κουρεύτηκαν, φαγώθηκαν. Αυτά που παίρνουν τώρα είναι προϊόν εργασίας άλλων, που λαμβάνουν λιγότερα απ΄ όσο αποδίδουν στα 2,6 εκατομμύρια των συνταξιούχων. Αυτό!

Η Ελλάδα έχει καταντήσει να είναι μια χώρα πολιτών δυο ταχυτήτων. Εκείνων που υποφέρουν από την κρίση που φορτώσαν στους ώμους των χωρίς να "τα φάγανε μαζί", και εκείνων που είναι βολεμένοι να αποδέχονται τα προϊόντα της δυστυχίας των πρώτων.

Ελπίζω να διορθωθεί σύντομα αυτή η ανισότητα, αν και φοβάμαι ότι πολύ νωρίτερα ο παροιμιώδης γάιδαρος του χότζα, η παραγωγική οικονομία, θα ξεψυχήσει από την άπληστη αφαίμαξη.

Συνταξιούχος ετών 53 με σύνταξη €2.800 είναι μια προσβολή απέναντι στα 25χρονα παιδιά μας, που τους ζητάμε να δουλέψουν οκτάωρο για €490 καθαρά, για να πληρώσουν αυτή τη σύνταξη.
Αυτή η φάμπρικα δεν έχει πολύ χρόνο ακόμη. Είτε κατόπιν σχεδιασμού θα παύσει, είτε θα καταρρεύσει συμπαρασύροντας μαζί της ολόκληρη τη χώρα. Προτιμώ το πρώτο.
Αν μη τί άλλο, είναι ντροπή να εξωθήσουμε όλα τα παιδιά μας να φύγουν μετανάστες...


*Πηγή: capital.gr

Σχόλιο ΑΣ: Η "παύση απόδοσης συντάξεων σε όσους είναι κάτω από τη συντάξιμη ηλικία των 65" είναι μεν μια λύση λογιστική και αφήνει και μια αίσθηση δικαίου σε όσους/ες δεν ωφελήθηκαν εις βάρος των άλλων από ευνοϊκές παροχές, κομματικές ή συντεχνιακές του πελατειακού πολιτικού συστήματος. Αφήνει όμως χάος πίσω της... 
Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι περιμένοντας την ηλικία των 65; Τι επιλογές έχουν μέσα στην κρίση; 
Μήπως είναι καλύτερα να μπει ένα πλαφόν στις ανώτερες συντάξεις εδώ και τώρα και να κουρευτούν όσες το ξεπερνούν και όσες έχουν καταβληθεί πριν την ηλικία των 65 αναδρομικά για τα χρόνια της κρίσης; Ή να παίρνουν μέρος της σύνταξης έως τα 65 ως προκαταβολή που θα αφαιρεθεί όταν αρχίσει η κανονική καταβολή; Να γίνει δηλαδή τώρα αυτό που έπρεπε να γίνει με το καλημέρα των μνημονίων; 
Κάθε άλλη εκδοχή και ειδικά ο αυτόματος πιλότος της κατάρρευσης σημαίνει οριζόντιο κούρεμα ξανά και ξανά όλων των συντάξεων έως την δευτέρα παρουσία της αναμενόμενης ανάπτυξης...

4 σχόλια:

  1. Μπορούμε να τους εκτελέσουμε.
    Οι φίλοι μας έχουν τεχνογνωσία και έτοιμες εγκαταστάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ου να χαθείς, βρωμοτσυριζαίε.
      Αυτά δεν τα λέμε, τα κάνουμε στα μουλωχτά!

      Διαγραφή
  2. Agis Veroutis
    Οι συντάξεις θα καταρρεύσουν προσεχώς.

    Ως τώρα πληρώνονται με τα παρακάτω:

    α-με εισφορές όσο η ανεργία ήταν μικρότερη του 10%, κυρίως με αναδιανομή
    β-με τόκους ή κεφάλαιο από τα αποθεματικά
    γ-με δανεικά απέξω
    δ-με φόρους από τυρόπιτες ως αεροπλάνα, και εισοδήματα, αλλά πλέον με χαράτσια και αυθαίρετους φόρους επί ανύπαρκτων πλασματικών εισοδημάτων εν είδει τεκμηρίων διαβίωσης και υπερφορολόγηση επί παντός επιστητού.

    Με 1,5 εκατομμύρια ανέργους, εκατοντάδες χιλιάδες ημιαπασχολούμενους, εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, σχεδόν 800.000 ι.υ. που είναι για μήνες απλήρωτοι, το (α) δε δουλεύει πλέον.
    Τα αποθεματικά (β) είτε εξαντλήθηκαν, είτε κουρεύτηκαν, είτε λεηλατήθηκαν σε χρηματιστήρια, ΟΕΔ, δ@μημένα ομόλογ@, κλπ.

    Τα δανεικά (γ) ακόμα έρχονται, μειωμένα όμως και με πολλούς όρους (μνημόνια) μήπως και καταφέρουμε και εκλογικεύσουμε το σύστημα λειτουργίας της χώρας μας, διαφοροποιώντας το από το σοβιετικό μοντέλο. Σύντομα θα πάψουν να έρχονται, και αφού κουρευτούν και τα κεφάλαια του διακρατικού δανεισμού (OSI) θα μας πουν να "πα να κουρευτούμε".

    Το τελευταίο που απομένει (δ), η υπερφορολόγηση και αφαίμαξη της παραγωγικής τάξης, πλησιάζει το νομοτελειακό τέλος της. Ήδη οι αποταμιεύσεις έχουν μειωθεί από τα 260 δις ευρώ προ κρίσης, στα 170-180 δις. Φυσικά δεν ανήκουν όλες οι αποταμιεύσεις στην παραγωγική τάξη (είναι και πολλά εφάρπαξ εκεί πιθανότατα), και άρα δεν μπορούν όλες να απορροφηθούν μέσω χαρατσιών και "τεκμαρτών φόρων" αυθαιρεσίας. Βλέπουμε τις όποιες μεγάλες υγιείς επιχειρήσεις ήδη να "την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια" σε άλλες χώρες. Αυτό που φοβούνται έρχεται.

    Σύντομα η υπερφορολόγηση θα χτυπήσει πάτο, και φυσικά η επόμενη κίνηση, το κούρεμα καταθέσεων "για κοινωνικούς λόγους" θα επέλθει ίσως όχι αναίμακτα, αλλά θα επέλθει αν δεν έχει δοθεί λύση ως τότε.

    Μετά από αυτό το χάος...

    Γι'αυτό και λέγω: "Είναι νομοτελειακά αδύνατον η παραγωγή πλούτου από 1,8 εκατομμύρια εργαζόμενους της παραγωγικής οικονομίας, με τους φόρους και την αναδιανομή των εισφορών τους, να πληρώνει μισθούς, συντάξεις και πρόσοδο σε 3,6 εκατομμύρια δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους!"

    ΕΙΝΑΙ όντως νομοτελειακά αδύνατον! Αν δεν ήταν, δεν θα χρειαζόταν να επιβληθούν ούτε χαράτσια, ούτε αυξήσεις 30% στο ρεύμα χωρίς να κοστίζει τίποτε ο λιγνίτης, ούτε υπερφορολόγηση, ούτε μείωση των αποταμιεύσεων κατά 40%, και κυριότερα, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.

    Το αναλογιστικό έλλειμα των ασφαλιστικών ταμείων είναι από 200-600 δις, όπως λέγει και ο Καισάριος, ανάλογα ποιός την υπολογίζει, αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα ως είναι σήμερα. Αυτό ισοδυναμεί με ΟΛΟ ΤΟ ΑΕΠ 1-3 έτη περίπου. Σε αυτό το σύμπαν ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ.

    Σημαίνει ότι για να κλείσει η τρύπα του αναλογιστικού ελλείματος πρέπει ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΡΩΕΙ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ, ΝΕΡΟ, Ή ΚΑΝΕΝΑ ΕΞΟΔΟ.

    Ποιές οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο;;; Μηδέν;

    Αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκτός ότι τα νούμερα είναι εκτός πραγματικότητας, είναι γνωστό σήμερα, στην μνημονιακή εποχή, ότι δεν υπάρχουν συντάξεις σε τέτοιο ύψος.

    Από εκεί και πέρα, οι αρθογράφοι ξέχασαν να αναφέρουν τους 1,5 εκ ανέργους, ενώ το 3,6 εκ....είναι αριθμός για αστεία. Οι ΔΥ είναι 700 χιλ μαζί με τις ΔΕΚΟ, ενώ οι συνταξιούχοι είναι γύρω στους 2,3 εκ, μαζί με τους 300 χιλ σε αναμονή. Επίσης κοιτώντας παρά πίσω, τα στατιστικά ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ τους αρθογράφους, διότι το μερίδιο των κοινωνικών μεταβιβάσεων είναι μικρότερο από αυτό που παρατηρείται για το σύνολο των 15 χωρών-μελών της ΕΕ. Συγκεκριμένα, το 2009 ήταν 39% στην Ελλάδα έναντι 43% στο σύνολο των χωρών της ΕΕ-15.
    Σήμερα το 2013 πόσο είναι;
    Εκτός εάν ο ΟΟΣΑ και η Eurostat είναι...λάθος.

    Το άρθρο του capital, είναι τρανό παράδειγμα δημοσιογραφίας με πυρήνα τον κοινωνικό αυτοματισμό. Αντί να κοιτάξουμε να αναχαιτίσουμε την εισφοροδιαφυγή που έχει πάρει γιγάντιες διαστάσεις, βρήκαμε τα εύκολα θύματα. Και δεν λέω ότι δεν υπήρξαν συντάξεις που δόθηκαν χαριστικά σε εθελούσιες εξόδους, τις οποίες τις υπέγραφαν οι ίδιοι πολιτικοί που σήμερα εφαρμόζουν το μνημόνιο. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι βγήκαν εφαρμόζοντας το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU