Γιώργος Προκοπάκης: Για το συνέδριο της Δράσης

Ο δικός μου ελέφας

Οι αμερικάνοι χρησιμοποιούν μια επιτυχημένη έκφραση στις περιπτώσεις που για οποιοδήποτε λόγο η συζήτηση γίνεται γύρω από το πρόβλημα, αλλά όχι ΓΙΑ το πρόβλημα. Σε ελεύθερη μετάφραση πάει ως εξής:"Όταν υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, καλύτερα να τον συστήσουμε στους παρευρισκομένους".Να σας παρουσιάσω λοιπόν, τον δικό μου ελέφαντα.

Ήδη από την ιδρυτική της διακήρυξη του 2009, η Δράση έθετε ως στόχο τη συνεργασία των ευρύτερων δυνατόν δυνάμεων, από τον φιλελεύθερο χώρο μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία. Δεν επεδίωξε να καταλάβει συγκεκριμένη θέση στο πολιτικό φάσμα. Σχηματικά, επεδίωκε να είναι ένα παρεμβατικό κόμμα, αδιαπραγμάτευτο όσον αφορά τον πολιτικό φιλελευθερισμό, με οδηγό την πολιτική αποτελεσματικότητα και την "κοινή λογική". Βάζω τα εισαγωγικά γιατί η περίφημη "κοινή λογική" ούτε κοινή είναι, ούτε πάντα λογική.

Οι περυσινές διπλές εκλογές έδειξαν τα όρια και τους περιορισμούς ενός κόμματος-παρέα που ενεργοποιείται δυο μήνες πριν τις εκλογές, ακόμη και όταν έχει εξαιρετικές πολιτικές θέσεις και απολύτως καθαρό πρόσωπο. Η πολιτική απήχηση της Δράσης ήταν πολύ μεγαλύτερη από το εκλογικό αποτέλεσμα, πλην όμως το τελευταίο είναι που μετράει τελικά.

Μετά τις εκλογές οι επιλογές της Δράσης ήταν τρεις:

1. Να αυτοδιαλυθεί ή να προσχωρήσει σε κάποιον άλλο σχηματισμό2. Να επιχειρήσει να προσδιορίσει το - όσο χρειάζεται - στίγμα της στο πολιτικό φάσμα και να αγωνισθεί να κατακτήσει το συγκεκριμένο κομμάτι της πολιτικής πίττας.3. Δοθείσης και της ρευστότητας του πολιτικού σκηνικού, να συμμετάσχει στις διαδικασίες δημιουργίας του (απαραίτητου και για τη χώρα και τη Δημοκρατία) τρίτου πόλου.

Τον Ιούλιο 2012 έγινε η τρίτη επιλογή. Απολύτως συμβατή με την ιδρυτική διακήρυξη της Δράσης. Πέρα από την κατάθεση των προθέσεων για το οποία θα αρκούσε η επίδειξη και μόνον της ιδρυτικής διακήρυξης, η Δράση προσέφερε εν είδει συμβολαίου σε όλους τους δυνητικούς "αντισυμβαλλομένους" και τη διαδικασία. 

Αυτή επικυρώθηκε στο Συνέδριο του Δεκεμβρίου. 

Η διαδικασία είχε ημερομηνία λήξης: κάποια στιγμή στις αρχές του 2014. 

Όχι αυθαίρετα - ό,τι και να έχει γίνει στο μεσοδιάστημα έχει τις ευρωεκλογές (έως και τριπλές εκλογές) του Μαίου 2014 να περάσει το τεστ της εκλογικής αναμέτρησης και καταγραφής.

Το πόσο επιτυχές ήταν μέχρι σήμερα το εγχείρημα, είναι στον/ην καθένα/μία να το κρίνει. 

Πολύ πιο σημαντικό είναι να κρίνουμε όλοι τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί και συνεχίζει να αναπτύσσεται. 

Ανάλογα με το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης, μπαίνουν ζητήματα σχετικά με πράγματα που έπρεπε να γίνουν αλλιώς, σχετικά με μερική αναπροσαρμογή στόχων και επιδιώξεων, σχετικά με την αλλαγή ρότας συνολικά. 

Ο ελέφαντάς μου διακρίνεται πια.

Η άποψή μου είναι πως στη συγκυρία η Δράση έχει αναδειχθεί σε αξιόπιστο συνομιλητή και κυρίως στη μόνη οργανωμένη, με προοπτική και σοβαρότητα δύναμη σε όλο το φάσμα από τις παρυφές της ΝΔ μέχρι τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ - πλην βεβαίως των δύο "μικρών" της τρικομματικής κυβέρνησης, μάρτυρες της φθοράς και της συρρικνούμενης απήχησης των οποίων ...
γινόμαστε καθημερινά.

Η κήρυξη της λήξης της διαδικασίας ΣΗΜΕΡΑ πιστεύω πως θα είναι ιδιαίτερα βλαπτική έως καταστροφική για τη Δράση. 

Ο μόνος τρόπος που είναι δυνατόν να εκληφθεί είναι "παραβίαση του συμβολαίου" που αυτοβούλως προσέφερε στην κοινωνία και στον "χώρο". Δυστυχώς ο "χώρος" είναι χύδην και οι όποιες διαδικασίες δεν μπορεί να μπουν σε προγραμματισμό ούτε να έχουν χαρακτηριστικά "τυπικών διαπραγματεύσεων". 

Η εμβέλεια στο χώρο κερδίζεται σιγά-σιγά, με ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, ισοτιμίας και σεβασμού. Την ηγεμονία στη διαδρομή την κερδίζεις, δεν την απαιτείς.

Το ζήτημα ενώπιον του Συνεδρίου είναι κατά πόσον η διαδικασία διεύρυνσης και διερεύνησης δυνατότητας δημιουργίας του "νέου" ενδυναμώνεται ή όχι. 

Ανεξαρτήτως προθέσεων, ο κριτής δεν είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας εσωκομματικής ψηφοφορίας, αλλά πώς εκλαμβάνεται αυτό το αποτέλεσμα, μαζί με όλα τα συμπαρομαρτούντα, από την κοινωνία και τους δυνητικούς συνομιλητές. 

Η δική μου εκτίμηση είναι πως - επαναλαμβάνω: ανεξαρτήτως προθέσεων - η εκλογή ηγεσίας μακράς πνοής ΣΗΜΕΡΑ μόνον ως πέρας της διεργασίας θα καταγραφεί. 

• Πρώτα απ' όλα είναι βέβαιον πως θα ενεργοποιήσει φυγόκεντρες τάσεις στη "σημερινή Δράση" - θα αναστρέψει τη διεύρυνση. 
• Δεύτερον, είναι βέβαιον πως θα ενεργοποιήσει φυγόκεντρες τάσεις στον "πυρήνα της Δράσης", όλους αυτούς που το περασμένο καλοκαίρι μετά τα εκλογικά αποτελέσματα επέλεξαν τη συστράτευση στην τρίτη επιλογή. 
• Τρίτον, χάνεται μεγάλο μέρος της αξιοπιστίας της Δράσης ως συνομιλητή. 
• Τέταρτον, οι φυγόκεντρες τάσεις ανασταίνουν πεθαμένους του "χώρου". 
• Πέμπτον, θα ενισχύσει τις δυνάμεις που με διάφορους τρόπους συντηρούν τα κόμματα της τρικομματικής (κυρίως τα μικρά) ως κελύφη χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.

Η άποψή μου είναι πως είναι διαθέσιμο ένα εισιτήριο πρώτης θέσης στον Τιτανικό. Το ζήτημα είναι ποιός το θέλει.

Οι πολιτικοί διαγκωνισμοί, τακτικισμοί, διαφορετικές ατζέντες, προσωπικές φιλοδοξίες και όλα τα σχετικά πάντα θα υπάρχουν - είναι υγεία, σε τελευταία ανάλυση, και η προωθητική δύναμη της πολιτικής. 

Στη διαδικασία διεύρυνσης και πολύ περισσότερο της σύγκλισης με άλλους, τα ζητήματα αυτά θα ανακύπτουν συνεχώς. Εάν όντως η Δράση είναι προσηλωμένη στο "συμβόλαιο" του Ιουλίου, οφείλει να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες ΣΗΜΕΡΑ. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με πολιτική διαδικασία στο εσωτερικό της - προφανώς από όλους όσοι έχουν ως προτεραιότητα τη συμμετοχή στη δημιουργία του "νέου", μαζί με άλλους.

Η λύση με επαναβεβαίωση της διαδικασίας του Ιούλη και του Δεκέμβρη, δεδομένου ότι είναι ήδη ευρέως γνωστό το άπλωμα του κομματικού τραχανά, είμαι βέβαιος πως θα είναι καταλύτης στην περαιτέρω προσπάθεια, μέχρι τις αρχές 2014. 

Θα αποτελέσει εγγύηση αξιοπιστίας και φερεγγυότητας για κάθε συνομιλητή, θα δείξει τη δυνατότητα ενσωμάτωσης και συνεργασίας διαφορετικής πολιτικής κουλτούρας, θα δείξει πως το εγχείρημα ξεπεράσματος των διαφορών με τη "θέση" καθενός στον πολιτικό άξονα δεξιά-αριστερά όχι μόνο έχει δυνατότητες επιτυχίας - επιτυγχάνεται!

Ο ελέφαντάς μου είναι μια έκκληση. Έκκληση προς την ηγεσία της Δράσης, συλλογικά. Αυτό που απαιτείται είναι η σύγκλιση με διατήρηση και ενδυνάμωση της φιλοσοφίας που καταγράφεται στο "συμβόλαιο" του Ιούλη 2012.

Η δική μου ανάγνωση είναι πως "το συμβόλαιο του Ιούλη είναι αυτό που έχει δώσει την όποια δυναμική". 

Η ενδεχόμενη ακύρωση της διαδικασίας, ακόμη και στα μάτια των συνομιλητών, όχι ως προγραμματικές προθέσεις μόνο αλλά κυρίως ως καθημερινή πρακτική και "θεσμικό πλαίσιο" της διαδικασίας, κάνει τη Δράση απλώς μια από τις επιλογές που έχει ο καθένας μας. Κατά πάσα βεβαιότητα μια επιστροφή σε εκλογικό μηχανισμό. 

Για μένα, δεν είναι καθόλου ελκυστική προοπτική.

*αναδημοσίευση από την σελίδα +μετέχω στο συνέδριο της δράσης