Συνεδριο Δρασης. Ο ψιθυρος να γινει βροντερη φωνη.

του Στράτου Ραπτόπουλου

Περιμενω με ανυπομονησια το συνεδριο της Δρασης. Ακουω και διαβαζω δεξια κι αριστερα αποψεις κριτικες σχολια θετικα κι αρνητικα σχετικα με τη διαδικασια και οχι μονο. Ποτε ενθουσιαζομαι και ποτε μπαινω σε σκεψεις. 

Παρακολουθω και την απηχηση που εχει το μικρο κομμα ειδικα στους νεους και αυτο ειναι οπωσδηποτε πολυ ελπιδοφορο. Οπως ελπιδοφορο ειναι και το να βλεπω τη μαζικη ανταποκριση που εχουν οι προσκλησεις της Δρασης στην κοινωνια των ενεργων πολιτων ειτε προκειται για απλες πολιτικες εκδηλωσεις της ειτε για τα συνεδρια της. 

Στην καθοδηγηση επισης βλεπω νεους ανθρωπους που μοιαζουν στα ματια μου καθαροι και πως πραγματι θελουν να προσφερουν στην υποθεση νεα Ελλαδα. Φυσικα και γνωριζω πως μεσα στο μυαλο τους θα εχουν και φιλοδοξιες προσωπικες αλλα αυτο γιατι να ειναι αναγκαστικα κατακριτεο? Αναγνωριζω και τη φιλοδοξια ως ενα επιπλεον κινητρο για καποιον να κανει καλα τη δουλεια και να πετυχει. 

Για πρωτη φορα μετα απο πραγματικα πολλα χρονια ενα κομμα, αυτο το μικρο κομμα βρεθηκε να δινει καποια ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο. Με ικανοποιει η κατα τα φαινομενα προσηλωση του να μιλα γλωσσα αληθειας κι ας εχει κοστος, να μιλα με ρεαλισμο και να μη νιωθω πως κι αυτο με παραμυθιαζει. 

Βρισκω γοητευτικο οσο και αναγκαιο το να προσπαθει να συμπεριλαβει στην αγκαλια του πολιτες με διαφορετικες πολιτικες καταβολες-κουλτουρες και να αναλαμβανει το ρισκο ολοι αυτοι οι πολιτες να συγχροτιστουν κατω απο την δικη του κοινη ομπρελλα. 
Ολοι μαζι να ομονοουν τουλαχιστον στα κρισιμα, στα βασικα, στα αναγκαια. 
Να θελουν την Ελλαδα στην Ευρωπη, να ζητουν και να προτεινουν φυγη προς τα μπρος με προτασεις σε ρηξη με τα κατεστημενα του παρελθοντος. 
Να προσπαθουν για ριζικες αλλαγες και μεταρρυθμισεις, για απελευθερωση ολων των υγιων παραγωγικων δυναμεων του τοπου και ταυτοχρονα να διακυρητουν την προσηλωση τους στην κοινωνικη αλληλεγγυη στα ανθρωπινα δικαιωματα στο κρατος δικαιου.
 
Εκτιμω τουλαχιστον ως ενδειξη εντιμοτητας το να παραδεχεται εξαρχης η Δραση τη...
διαθεσιμοτητα της να συνεργαζεται -αν χρειαζεται- σε συμμαχιες εντος η εκτος κυβερνητικου πλαισιου οσο κι αν αυτο κοστιζει στην ιδια και τις προοπτικες της ως κομμα.
Εισπρατω επισης ευχαριστα τη διαθεσιμοτητα των μελων της να αποκρουουν καθε ακραια ακομα και συκοφαντικη κριτικη τριτων πως ταχα "η Δραση ειναι δεξια αρα τι δουλεια να χει ενας αριστερος μαζι της" η πως ταχα "η Δραση ιδεολογικα αριστερο-γκρουπουσκουλο-κρατειται και αρα τι δουλεια να εχει ενας φιλελευθερος μαζι της".

Αυτο το, "δε μας νοιαζει τι μας καταμαρτυρουν και μας προσαπτουν, εμεις -εχοντας παντα ματια και αυτια ανοιχτα- πιστευουμε αυτα που πιστευουμε ως ωφελιμα για το λαο και τον τοπο και παλευουμε απροσκοπτα για την πραγματωση τους", ολο αυτο οσο θα ισχυει θα με βρισκει σταθερα στο πλευρο της.

Θα μπορουσα σ αυτο το κειμενο να γραφω για ωρα αλλα δεν ηταν αυτος ο σκοπος μου εξαρχης. Θελω απλα να πω οτι χαιρομαι, χαιρομαι ξανα μετα απο καιρο, χαιρομαι που βρεθηκε μια μικρη εστω ελπιδα κατι ν αλλαξει στην οπτικη μου για τα πραγματα, για το μελλον. Χαιρομαι που μεσα στα προσωπικα ζορια του καθενος μας μοιαζει η Δραση να ψιθυριζει, "δεν χαθηκαν ολα, υπαρχει ακομα ελπιδα, αν θελουμε μπορουμε!"
 
Στο συνεδριο της 25-26/5/2013 μενει ο ψιθυρος αυτος να γινει βροντερη φωνη, να επιβεβαιωθει και προσδοκω αυτο να γινει εμφατικα. Θα ειμαι λοιπον κι εγω εκει ως συνεδρος να στηριξω με το δικο μου λιγο.