Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Ο μεταρρυθμιστικός χώρος διαλύεται από την μικροπολιτική (# ΔΗΜΑΡ)

Ο Χορός των Χαμένων Μεταρρυθμιστών...
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Η πιθανότατη αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση ολοκληρώνει την αποτυχία των μεταρρυθμιστικών εγχειρημάτων να αλλάξουν την ατζέντα. 

Πρώτα υπέκυψε η "Δημιουργία Ξανά" στην αρχηγική εμμονή του Θάνου Τζήμερου - εκδιώχθηκε το μισό κόμμα μέχρι να καταφέρει ο υπό αμφισβήτηση ηγέτης να ξαναβγεί πρόεδρος... με αμφισβητούμενες "δημοκρατικές" διαδικασίες. Τώρα βασιλεύει στα αποκαΐδια. 

Ακολούθησε η "Δράση", που έφτασε στην πηγή της σύγκλισης των μεταρρυθμιστών, αλλά δεν ήπιε νερό... Υπέκυψε και αυτή στον εισοδισμό των "προσωπικών φίλων" του Θοδωρή Σκυλακάκη που επίσης κατάφερε να γίνει πρόεδρος διώχνοντας το μεγαλύτερο μέρος της κεντροαριστερής διεύρυνσης και κλωτσώντας την καρδάρα με το γάλα του τρίτου πόλου... Κι αυτός με "δημοκρατικές διαδικασίες". Επίσης βασιλεύει επί των ερειπίων.

Σήμερα τέλος, ολοκληρώνεται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και η κάθοδος της ΔΗΜΑΡ στον Άδη της αντιμεταρρύθμισης. 
Αφήνοντας ελεύθερο το τοπίο στον σκυλοκαυγά ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ με επίδικο τα δάνεια της ΕΕ που "δεν θα μας αφήσουν να βγούμε από το ευρώ"... Κούνια που τους κούναγε.

Η ΔΗΜΑΡ όμως, σε αντίθεση με τα άλλα δυο κόμματα, έχει μια εντολή από τους ψηφοφόρους της: να συμμετέχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, να κρατήσει την χώρα στην ΕΕ και να συμβάλλει στην πραγματοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων. Όχι από θέση αντιπολίτευσης αλλά από θέση συμπολίτευσης. Τώρα η ηγεσία της επιλέγει την αντιπολίτευση - αλλά έτσι ακυρώνει την δέσμευσή της απέναντι στους ψηφοφόρους της που προφανώς δεν ήταν "δικοί" της και δεν έχουν κανέναν λόγο πια να παραμείνουν υποστηρικτές της. 
Γιατί τότε το κάνει; 
Εάν πρόκειται για την υλοποίηση της θέσης "καμιά απόλυση δημοσίου υπαλλήλου", τότε το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα στην ΔΗΜΑΡ έχει τελειώσει. Και η ηγεσία της παίρνει διαζύγιο με τους/τις μεταρρυθμιστές μέλη της. 

Η μικροπολιτική  κατατρώει σαν γάγγραινα  τον χώρο του προοδευτικού μεταρρυθμισμού. Φαίνεται ότι δεκαετίες δημοσιοϋπαλληλισμού μετάλλαξαν την ιδεολογία των πρωταγωνιστών αυτού του εγχειρήματος από το "δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό" σε "εγώ και ο κύκλος μου και η προσωπική μου ατζέντα". Η ίδια η γενικευμένη κρίση της ελληνικής κοινωνίας διαλύει και τον μόνο χώρο που μπορούσε να υποσχεθεί μια διαφορετική πορεία. Προτάσσοντας το προσωπικό απέναντι στο συλλογικό και το ατομικό συμφέρον απέναντι στο κοινό καλό. 

Ίσως πρέπει πραγματικά να πιάσουμε πάτο για να σηκωθούμε ξανά - και λίγη σημασία έχει αν αυτός ο πάτος λέγεται ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ...


*δημοσιεύτηκε στην  Athens Voice

8 σχόλια:

  1. Αναγκη για δημοκρατια και οικονομικη δημοκρατια

    Πρεπει να βρεθει η ισορροπια αναμεσα στις δημοσιες υπηρεσιες και (γιατι οχι επιχειρησεις) και στην ιδιωτικη οικονομια.

    Ομως Ιδιωτικη οικονομια δεν ειναι 100 ή 200 ολιγαρχες/οικογενειες/συνασπισμος οικογενειων επιχειρηματιων, εκαστος με 50 εως 200 θυγατρικες επιχειρησεις σε καθε πεδιο οικονομικης δραστηριοτητας,με προνομιακη μεταχειριση - αν οχι κλεπτοκρατικη συμπεριφορα- απο τις δημοσιες αρχες και αλλες 500 εως 1000 επιχειρησεις ευνοουμενες σε κρατικες προμηθειες /εργα/μελετες/παροχη υπηρεσιων συμβουλου.

    Αν δεν υπαρξει δημοκρατια και οικονομικη δημοκρατια, δεν βλεπω διεξοδο χωρις σημαντικες απωλειες.

    Τα κομματα εξουσιας ΝΔΠΑΣΟΚ, φερουν την κυβερνητικη ευθυνη για την διογκωση/παραλυση της κρατικης μηχανης και το διογκουμενο δημοσιο ελλειμα/χρεος μεσω των φοροαπαλλλαγων στο μεγαλο κεφαλαιο και στους αυτοαπασχολουμενους και την εγκληματικη συμπαιγνια των φορολογικων αρχων ατην συλλογη φορων (συστημα 4-4-2).

    Ομως οι ηγεσιες της αριστερας δεν ειναι αμοιρες ευθυνων τοσο για τις ποσοστωσεις κατανομης διορισμων (και μαλιστα προσωρινων που οι "προοδευτικοι" ευποροι εργατολογοι τους μετετρεπαν μεσω διακστικων αποφασεων σε μονιμους!), κρατικων εργων και προμηθειων μεταξυ επιχειρηματιων των κομματων ηδη απο την δεκαετια του 80 (που γνωριζω ως Ελ. Επαγγελματιας Μηχανικος), οσο και για τους διορισμους στο "κρατος-αγελαδα" και φυσικα για την αφανταστη επιεικια που αντιμετωπιζαν την απαραδεκτη πολλες φορες συμπεριφορα των υπαλληλων στο Δημοσιο/ΔΕΚΟ/Δημους προς τους πολιτες (αρνηση εξυπηρετησης, αρνηση ή αποφυγη εργασιας, μικροεκβιασμοι, γρηγοροσημα, φακελλακια...),την μικρη και μεσαια διαφθορα, την παραοικονομια, την φοροαποφυγη και φοροδιαφυγη σε μικρομεσαια στρωματα επιχειρηματιων/ελ. επαγγελματιων, σε φαραωνικα δημοσια εργα, υπερτιμολογησεις φαρμακων και ιατρικου εξοπλισμου/υλικων,...

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε να παραιτηθεί ο άρχοντας των ρουσφετιών Σαμαράς που ήταν και είναι το σημαντικότερο αίτημα. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα ως μεταρρυθμιστική (χαχαχα) συνιστώσα στο τόξο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΔΗΜΑΡ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επειδή η ρημάδα η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, θέλω να ελπίζω ότι στα αποκαΐδια που αφήνουν πίσω τους ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα μπορέσει επιτέλους να γεννηθεί το καινούριο. Η προσδοκία να ξεκινήσει κάτι από την ένωση αυτών των δύο κομμάτων μέχρι και χτες πιθανόν να δρούσε και ανασταλτικά. Ίσως αυτές οι εξελίξεις να είναι ικανές να κινητοποιήσουν τους προοδευτικούς μεταρρυθμιστές στη δημιουργία ενός κόμματος καταλύτη. Υπάρχουν δυνάμεις από τον φιλελεύθερο χώρο που δεν συμμετέχουν στο (αποτυχημένο) εγχείρημα της Δράσης, στον κεντροαριστερό-σοσιαλοδημοκρατικό χώρο, στον οικολογικό και πιθανόν -μετά από αποχωρήσεις στη ΔΗΜΑΡ- στον δημοκρατικό σοσιαλιστικό χώρο, που θα μπορούσαν να ενωθούν.

    Είναι ίσως η τελευταία ελπίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Κουβελης ειναι απλα ενας γελειως γυαλοχαρτακιας ολα τα στρογγυλευει κατα το δοκουν. Ελαχιστος.. Σπιτι του τωρα.
    Οι μαλακες που μας κυβερνουν ειναι ικανοι να ριξουν την χωρα για να μην απολυθουν 2,000 κρατικοδιαιοτοι. Για τις 2,000 που χανουν την δουλεια τους καθε εβδομαδα στον ιδιωτικο τομεα, μουγκα στην στρουγκα.... ΑΛΗΤΕΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αναρωτιέμαι από αντλείς τις πληροφορίες σου, με τόσες ανακρίβειες ή μισές αλήθειες...λυπάμαι που σ διάβασα.
    Γ.Γ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα πρώτα τα ζω και μετά γράφω (όπως έλεγε κι ο Λάλας). Αν θέλεις πειστικές απαντήσεις σε επίπεδο λεπτομέρειας, εδώ είμαστε. Απλά ρώτησε... έχουμε αποκλειστικότητες, ντοκουμέντα κι ότι άλλο χρειαστείς Γ Γ...

      Διαγραφή
  6. Τζήμερος, Μάνος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Κουβέλης το απάνθισμα των μεταρρυθμιστών. Όπως και τα κόμματα τους . Μεταρρυθμιστές σε εισαγωγικά όπως και τα κόμματά τους. Μεταρρύθμιση δε ο "εκσυγχρονισμός" με τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων Ούτε περιουσιολόγιο δεν κατάφεραν να φτιάξουν μην τυχόν και ενοχλήσουν τούς φοροφυγάδες ψηφοφόρους τους, ούτε κατ' ελάχιστο την μείωση τού κατασταλτικού μηχανισμού τού κράτους δεν αποτόλμησαν (έχουμε την πολυπληθέστερη αστυνομία και στρατό σε όλη την ΕΕ και από τις μεγαλύτερες στον κόσμο -σε σχέση με τον πληθυσμό). Εύχομαι μετά τον κυρ-Φώτη να μάς αποχαιρετήσουν σύντομα και οι υπόλοιποι διεφθαρμένοι "μεταρρυθμιστές"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. H συγκυβέρνηση με την δεξια, ήταν μια εξ αρχής μια παραφύση συνεργασια.
    Απλά ο κουβέλης έκανε 1 χρονο να το καταλάβει. Στο χρονο αυτο, η ΔΗΜΑΡ δεν πετυχε απολύττως τίποτα και κυριως δεν πετυχε να προστατευσει την εργατική νομοθεσια και το κοινωνικό κράτος, όπως ειχε υποσχεθει στους ψηφοφόρους του.
    Κανεις δεν τον ψήφισε τον Κουβέλη απλά για να κυβερνήσει με την δεξια ή μόνο για να μεινει η χώρα στο ευρώ. Η ψήφος στη ΔΗΜΑΡ ήταν ψήφος υπερασπισης των κοινωνικών και πολιτικών δικαωμάτων εντος του ευρώ. Ο ένας χρονος συγυβέρνησης απεδειξε ότι αυτο δεν είναι εφικτό.
    Από εκει και περα ο καθενας θα πρέπει να αποφασίσει με ποιος θα παει και ποιος θα αφήσει. και η ΔΗΜΑΡ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συμπαραταχθει με τους εργαζόμενους και την υπεράσπιση των εργασικών δικαωμάτων ή θα υιοθετήσει την θέση πάνω απο όλα παραμονη στο ευρώ.
    Στο παράπανω πλαισιο θεωρώ την αποχώρηση της από την συγκυβέρνηση μια καλή αρχή. θα πρέπει όμως να προχωρήσει και ένα βημα παράπερα και να συμβάλει, στο να δημιουργηθούν οι προυποέσεις για μια κυβέρνηση της αριστερας, μαζί μετον ΣΥΡΙΖΑ τους ΟΠ και ενδεχομένως και κάποιους από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ που αντιλαμβάνονται ότι ο εργασιακος μεσαιωνας και οι μειώσεις μισθών και εργασικών δικαιωμάτων δεν ειναι μεταρρυθμιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU