Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Μια ΔΗΜΑΡ στο ρόλο του "μικρότερου κακού", σε ποιον ακριβώς είναι χρήσιμη;

Αν (και) η ΔΗΜΑΡ ενσωματωθεί οριστικά στον βολικά προτεινόμενο, λόγω συγκυρίας, ρόλο του μικρότερου κακού, που θα πάει η πολιτική σε αυτόν τον τόπο; 
Εάν λόγω "ρεαλισμού" (ακόμη και) το κόμμα της "ανανεωτικής αριστεράς" υιοθετεί μια ασφαλή μεν, μη-πολιτική δε, συμπεριφορά, και συντηρεί την θέση του στο πολιτικό σκηνικό ως μπαλαντέρ, δεν χάνει κάθε προωθητικό ρόλο στην ανανέωση της αριστεράς και του τόπου;
Τι χρειαζόμαστε σήμερα; 
Να εκμεταλλευτούμε αυτοαναφορικά την συγκυρία ή να ανατρέψουμε την ακινησία του ελληνικού πολιτικού συστήματος; 
Να απαλύνουμε τις οξείες γωνίες της τυχοδιωκτικά πελατειακής πολιτικής -είτε της δεξιάς ή είτε της αριστεράς- ή να ανατρέψουμε με σαρωτικές μεταρρυθμίσεις το χρεοκοπημένο σύστημα της μεταπολίτευσης που εμποδίζει κάθε πραγματική αλλαγή; 
Να παραμείνουμε και παρατείνουμε παθητικά (σε) μια αδιέξοδη επαιτεία στο κατώφλι της Ευρώπης, άλλοτε απειλώντας και άλλοτε παρακαλώντας, ή να βγούμε από την υπανάπτυξη και το κρατικοδίαιτο και κλειστό σύστημα της οικονομίας των ημετέρων; 
Και πως θα γίνει αυτό, όταν εγκαταλείπεται η πολιτική παρέμβαση -και οι κίνδυνοί της- για την ασφάλεια ενός ρόλου που δεν χρειάζεται να κάνει πολλά (αφού τα κάνουν οι άλλοι);
Γράφουμε τα παραπάνω γιατί όπως λέει (και σωστά) ο Παναγιώτης Κωστούλας -και πολλοί άλλοι/ες-  η κοινοβουλευτική ύπαρξη της ΔΗΜΑΡ είναι από μόνη της αντικειμενικά χρήσιμη. Ως το μικρότερο κακό ή ως συνιστώσα μιας λίγο λιγότερο κακής λύσης. Ελπίζουμε τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που κρίνουν το Σαββατοκύριακο το μέλλον αυτού του σχηματισμού, να σκεφτούν σοβαρά το ζήτημα της χρησιμότητάς τους απλά στο "κέντρο"  μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. (ΑΣ) 


H ΔΗΜΑΡ έχει φάει το ξύλο του αιώνα τις τελευταίες μέρες και δικαίως. Πιθανόν να έπρεπε να φάει ακόμα περισσότερο. Επειδή όμως στην πολιτική οφείλει κανείς να σκέφτεται μακροπρόθεσμα έχω την εκτίμηση ότι δεν είναι προς το συμφέρον της χώρας το σβήσιμό της από τον κοινοβουλευτικό χάρτη. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει κανείς σκεπτόμενος τα εξής δεδομένα:
Καλώς ή κακώς (κατά τη γνώμη μου κάκιστα) ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας. Η πολιτική πείρα λέει ότι όποιο κόμμα βρέθηκε στη θέση αυτή, κάποια στιγμή, έστω και καθυστερημένα αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες. Πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δεν έχει δυναμική εξουσίας και κατά πάσα πιθανότητα θα χάσει τις εκλογές όποτε γίνουν.
Από την άλλη μεριά ο συνασπισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κυβερνάει στο διηνεκές. Κάποια στιγμή θα υπάρξει κυβερνητική αλλαγή (ευτυχώς ως φαίνεται σε χρονικό σημείο που το ζήτημα μνημόνιο-αντιμνημόνιο θα στερείται πρακτικής αξίας) με κορμό προφανώς το ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή η αυτοδυναμία μάλλον είναι όνειρο απατηλο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστει να ψαξει συμμάχους. Δύο είναι οι επιλογές του (ΑΝΕΞΕΛ και ΔΗΜΑΡ).

Με μια ΔΗΜΑΡ εκτός κοινοβουλευτικού παιχνιδιού η χώρα κινδυνεύει να κυβερνηθεί με πρωθυπουργό Τσίπρα και αντιπρόεδρο Καμμένο. Είναι προφανές ότι μια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ είναι προτιμότερη. Κι ακόμα κι αυτή η ΔΗΜΑΡ μέσα σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει ως εμπόδιο σε αριστερίστικους εξωφρενισμούς. 
Προφανώς δεν μιλάμε για μια κυβέρνηση μεταρρυθμιστική. Μπορεί όμως το κόμμα Κουβέλη να επιδράσει στοιχειωδώς εκλογικευτικά σε μια πολιτική ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα χειρότερα σε ένα συνδυασμό πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΞΕΛ.

4 σχόλια:

  1. Μαντάρα...
    Δηλαδή η ΔΗΜΑΡ:
    α) του 6%
    β) στο βάθος της μεγαλύτερης πολιτικής κρίσης
    γ) με όλα τα κόμματα λιγότερο ή περισσότερο σε διάλυση ή τουλάχιστο μεταβατική κατάσταση.
    ------
    Δεν κατάφερε σε συγκυβέρνηση ανάγκης με 2 σχετικά μετριοπαθή κόμματα να περάσει την πολιτική της κατά τα δικά της λεγόμενα.

    Και τώρα σε ένα πιθανό μέλλον που περιγράφει ο αρθρογράφος:
    α) Με λογικά μικρότερο ποσοστό
    β) Με την πολιτική κρίση να εξομαλύνεται
    γ) Με τα κόμματα πιο παγιωμένα
    -------
    Θα καταφέρει συγκυβερνόντας με τον Σύριζα και ίσως και τους Ανεξελ, δυο κόμματα πολύ πιο χύμα και απρόβλεπτα που έχουν μέσα τους απίθανους τύπους και απόψεις αλληλοαναιρούμενες, να περάσει πολιτική και δη ορθή...

    Να μη κοροϊδευόμαστε άλλο παιδιά. Ως πρώην ψηφοφόρος της Δημάρ και παλαιότερα του Συν-Σύριζα πραγματικά με πληγώνει που άνθρωποι σαν και σένα Γιώργο για χάρη των ιδανικών που έχουμε πιανόμαστε κορόιδα και υποστηρίζουμε αυτές τις καταστάσεις που αργά ή γρήγορα θα μας καταστρέψουν (ατομικά και σαν χώρα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όταν λες ότι ο κάκιστα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, πώς το εννοείς; Ότι ο λαός δεν ψήφισε σύμφωνα με αυτά που ήθελες; Δεύτερον, με αυτόν τον "κάκιστα" προτείνει να συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ; Τριτον, ποιός σου είπε ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα δεχτούν τέτοια προσβλητική συνεργασία; Είσαστε συνεργάτες της κυβέρνησης που πουλάει τη χώρα, μόνο και μόνο για τα οφίτσια και τη μάσα - ή μήπως νομίζετε πως πείθει ο Φώτης; Και τώρα έχετε αξίωση να σας πάρουμε στα σοβαρά ως πολιτικό κόμμα; Για πόσο βλάκες περνάτε τον ελληνικό λαό, που σας πήρε χαμπάρι και σας πάτωσε στις προηγούμενες εκλογές; Μάλλον δεν θα επιβιώσετε σ' αυτές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα ήθελα αν μπορείτε να μου απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις:

    1) Το πρόβλημα σας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή η πολιτική που ασκείται;
    2) Η μεταρρυθμιστική πολιτική που ασκείται, πχ. ιδιωτικοποίηση νερού, εκφράζει τις μεταρρυθμίσεις που επιθυμείτε;
    3) Αν συνεργαζόσασταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, σε ποιο θέμα θα ήσασταν το "κέντρο";

    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει απαντήσεις στα πιο σημαντικά ζητήματα - πχ πως θα χρηματοδοτήσει την "ανάπτυξη", τι θα κάνει με το κράτος, την δικαιοσύνη, τις επενδύσεις, την ιδιωτική οικονομία κλπ έχω πρόβλημα με την πολιτική που ασκείται αλλά και με την αοριστία όσων υπόσχονται αλλαγή αλλά δεν λένε ποιος και πως θα την πληρώσει κι από που.
      2. Η πολιτική που ασκείται είναι κατ΄ευφημισμόν "μεταρρυθμιστική". Μεταρρύθμιση σημαίνει κάτι προς το κοινό καλό και όχι οποιαδήποτε αλλαγή - μπορεί νάναι και οπισθοδρόμηση. Σήμερα δεν ασκούνται μεταρρυθμίσεις.
      3. Με τον ΣΥΡΙΖΑ συνεργαστήκαμε πολλά πολλά χρόνια. Άλλοτε είμαστε αριστεροί, άλλοτε δεξιοί, άλλοτε κέντρο. Μια πολιτική προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας είναι σαφής και αμετακίνητη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται διαρκώς για να τάχει καλά και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Αν σταθεροποιηθεί, το ξανασυζητάμε.

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU