Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Η δυσανεξία της Αριστεράς στους ...αριστερούς

Γράφει σχολιαστής στο fb, σε συζήτηση για τα "της ΔΗΜΑΡ":

"Είναι αξιοπρόσεκτο και λέει πολλά το ότι το 95% (ίσως να λέω και λίγο) αναλόγου ενδιαφέροντος και επιπέδου απόψεων προέρχεται από ανθρώπους είτε εκτός κομμάτων είτε εντός αλλά χωρίς αξιόλογη επιρροή."
Και πέφτει διάνα: η συζήτηση για την κυβερνώσα αριστερά, την κεντροαριστερά, την ανανεωτική και μεταρρυθμιστική, την φιλελεύθερη αριστερά κλπ που συνεχίζεται αενάως από την ημέρα που ανακοινώθηκε η χρεοκοπία του ελληνικού κράτους πριν τρία χρόνια, καρκινοβατεί. Και κάθε λογικός άνθρωπος αναρωτιέται: "καλά τόσο δύσκολοι είναι οι αριστεροί στο να συναινέσουν, να τα βρουν και να κυβερνήσουν όπως κάνουν οι δεξιοί, οι πασόκοι, οι συριζαίοι τόσον καιρό;" Που κολλάει συνεχώς "το πράγμα";

Αν "το πράγμα" είναι η πολιτική σύγκλιση, προφανώς δεν κολλάει πουθενά. Εδώ και πολύ καιρό, οι κεντροαριστεροί έχουν συμφωνήσει στο 90% των θέσεων και των προγραμμάτων τους. Οι διακηρύξεις τους, μαζί και των κινήσεων του ριζοσπαστικού κέντρου, είναι πανομοιότυπες. Στα φόρουμ και τις ομάδες στο facebook που συνωστίζονται, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και η μία την άλλη. Όλα δείχνουν έτοιμα για τον μεγάλο συνασπισμό των δυνάμεων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τίποτα δεν γίνεται τελικά.

Γιατί; Cherchez la femme...; Όχι βέβαια. Cherchez Fotis, Benny, etc

Γιατί όμως άνθρωποι "αναλόγου ενδιαφέροντος και επιπέδου απόψεων " βρίσκονται εκτός κέντρου αποφάσεων, "είτε εκτός κομμάτων είτε εντός αλλά χωρίς αξιόλογη επιρροή";
Γιατί πρέπει να περιμένουν τον Φώτη, τον Βαγγέλη (τον Θάνο, τον Θόδωρο, τον Ανδρέα, τον Μιχάλη κλπ) για να γίνει το αυτονόητο; Το συμφωνημένο από καιρό; Αυτό που καθημερινά συζητούν και συμφωνούν στα φόρουμ της κεντροαριστεράς;

Υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας, θα πουν μερικοί. Δημοκρατίας, θα πουν άλλοι. Είτε έχουμε δηλαδή ικανούς ανθρώπους και δεν μπορούν να βγουν μπροστά είτε δεν έχουμε οπότε πάλι καταλήγουμε στους ίδιους: άρρενες, κάποιας περασμένης ηλικίας, συντηρητικούς και "σιγουράντζες", με ιστορία στο κουρμπέτι, ικανότατους στους κομματικούς χειρισμούς, μέτριους για την σωτηρία της χώρας, καχύποπτους σε οποιαδήποτε ανανέωση ανθρώπων και θεσμών, ανοιχτών διαδικασιών και συνεργασιών. 
Ωραία. 
Κι έτσι καταλήγουμε ξανά και ξανά να επιλέγουμε απλά το "μικρότερο κακό" - και αναπολούμε ήδη τις ημέρες που η ΔΗΜΑΡ πχ ήταν στην κυβέρνηση κι ας μην έκανε τίποτα ιδιαίτερο... "Ήταν όμως στην κυβέρνηση", πράγμα ιστορικό για την Ελλάδα, λένε πολλοί φίλοι.
Την ίδια στιγμή που η κεντροαριστερά χτενίζεται, η χώρα αδυνατεί να κάνει ένα βήμα μπροστά, ζει με δανεικά -που τελειώνουν- χωρίς να πλησιάζει ούτε κατά διάνοια την προοπτική της ανάκαμψης με δικές της ενέργειες και το κράτος παρασιτεί με ανυπόφορη πια φορολογία οτιδήποτε πάει να σαλέψει μόνο και μόνο για να συντηρηθεί "έτσι όπως είναι", αντιπαραγωγικό, παρασιτικό, πελατειακό, αντιαναπτυξιακό, μια δεξιά σοβιετία (όπως λέει κι ο Μπουτάρης) που πίνει το αίμα των υπηκόων της.
Νοσταλγούμε την μετριότητα μπροστά στην καταστροφή. Νοσταλγούμε συντηρητικούς ηγέτες μπροστά στους επερχόμενους χαοτικούς. Νοσταλγούμε την λιτότητα περασμένων δεκαετιών μπροστά στην πείνα του σήμερα. Νοσταλγούμε την μετανάστευση όσοι/ες δεν μπορούμε πια να την χρησιμοποιήσουμε. Και καταπίνουμε την δυσανεξία της Αριστεράς στους αριστερούς, τους ανανεωτικούς, τους μεταρρυθμιστές. 

Τάχουμε χάσει όλα. Και την ηρεμία μας ακόμη. Όσοι όσες δεν ήσαν ενεργοί τόσα χρόνια θέλουν να μιλήσουν και δεν έχουν ...στόμα. 
Είναι αργά; 
Πρέπει να αφήσουμε την ιστορία της κυβερνώσας κεντροαριστεράς στους επαγγελματίες; 
Και μεις να παρακολουθούμε από τον καναπέ;
Όχι δεν νομίζω - γιατί σε λίγο δεν θάχουμε ούτε κεντροαριστερά, ούτε καναπέ. 

Πρέπει επειγόντως να αποκατασταθεί ένα πραγματικά συμμετοχικό, ανοιχτό κλίμα μεταξύ των ανθρώπων της κεντροαριστεράς και της οικολογίας - με ευθύνη όσων έχουν την κομματική εξουσία σε όλα τα κόμματα και κινήσεις του χώρου. Να μπορέσει να συμμετέχει ο καθένας και η καθεμιά μας - να ακουστεί η γνώμη όλων κι ας αργήσουν λίγο οι αποφάσεις. Να καλεστούν όλοι και όλες, να ανατραπεί η σειρά: πρώτα οι έξω μετά οι μέσα τελευταίες οι ηγεσίες. Να ξεχαστούν οι προειλλημένες αποφάσεις που έρχονται για επικύρωση. Να κάνουν όλοι και όλες ένα βήμα πίσω και να ακούσουν τους άλλους. Και οι μηχανισμοί να παύσουν για λίγο να χτυπούν προσοχή στους "ηγέτες" - αφού θα χαθούν κι αυτοί μαζί μας - ας παίξουν λίγο και τον έξυπνο τάρανδο διαβάζοντας σωστά τις δημοσκοπήσεις...

Είναι η τελευταία ώρα. Ασυγχώρητη η αλαζονεία και οι θεωρίες των παιγνίων κάθε είδους και έμπνευσης. Οι αριστεροί πρέπει να μπουν στο παιχνίδι της Αριστεράς. όχι ως χρήσιμοι ηλίθιοι των μηχανισμών - αλλά ως νοικοκύρηδες στο σπίτι τους. Και όλοι όλες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων παραιτούμενοι/ες, για λίγο, των (κομματικών) προνομίων τους

Τρόποι υπάρχουν. 
Η Αριστερά θέλει;

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

10 σχόλια:

  1. Σε μας, τα κόμματα λειτουργούν όπως λειτουργούν οι συμμορίες. Ο αρχηγός και η παρέα του κάνουν ό,τι θέλουν. Εξοντώνουν εσωκομματικά όποιον δεν θέλουν. Επιβάλλονται διά της τρομοκρατίας. Ο αρχηγός είναι ο νόμος. Δεν είναι ο σοσιαλισμός που μας λείπει, αλλά νόμοι, κανόνες και θεσμοί που τηρούνται από όλους ανεξαιρέτως. Χωρίς θεσμούς και κανόνες οι καλοί άνθρωποι απωθούνται. Διαιωνίζονται οι σκάρτοι, οι δεύτεροι, που αναπαράγουν τη μετριότητά τους.

    http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/395/%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82

    Στέφανος Μάνος (για την κεντροαριστερά το λέει, όχι για την Δράση...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η κεντροαριστερά, της ΔΗΜΑΡ, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ & τη ΝΔ "για τη σωτηρία της πατρίδας" και συνηγόρησε για ένα χρόνο στη συνέχιση της καταστροφής. Αυτήν τη κεντροαριστερά να εμπιστευτούμε; Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε.

    Κατ τ άλλα πρέπει να κάνουμε κάτι επιτελούς να τους σταματήσουμε και η αριστερά οφείλει να ενωθεί. Στην αριστερά ανήκει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τον αποκλείεται; Γιατί πρώτοι εσείς κάνετε τους διαχωρισμούς; Αν αυτοί είναι "ακραίοι" εσείς είστε "στιγματισμένοι". Βρείτε τα, αν όντως νοιάζεστε για τη χώρα και όλοι μαζί να βοηθήσουμε να βγούμε απ αυτό το τούνελ.

    Δέσποινα

    Υ.Γ.: Εγώ στη θέση σας, δεν θα εμπιστευόμουν τον Κουβέλη για αρχηγό του κόμματος. Βγάλτε κάποιον που να είστε σίγουροι ότι δεν έχει "παρελθόν".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δέσποινα, θεωρητικά όλοι την αριστερά επικαλούνται - τα προγράμματά τους όμως είναι γενικούρες και οι πράξεις τους αντιφατικές. Γι αυτό και είμαστε ανένταχτοι. Δεν ανήκω στην Δημαρ, ούτε στον Συριζα όπως καταλαβαίνεις - παρότι δυο σχεδόν δεκαετίες ήμουν συνδεδεμένος μαζί τους. Αμφιβάλλω ότι μπορεί αυτή η αριστερά να μας βγάλει από το τούνελ - ίσως μας βάλει σε χειρότερο. Μια συνεργασία όμως όσων παρακολουθούν τα πράγματα απ΄έξω ή είναι περιθωριοποιημένοι/ες εντός ίσως μας πάει κάπου. Όσο για τους ηγέτες του χώρου: θα τους εμπιστευόμουν αν ελεγχόντουσαν από κόμματα ζωντανά και δημοκρατικά - όπως είναι τα κόμματα στην Ελλάδα, ειδικά της αριστεράς, κυβερνούν αυτοί και οι φίλοι τους. Άρα... ας κάνουν στην μπάντα έστω για λίγο, μηπως και τα βρούμε μεταξύ μας.

      Διαγραφή
    2. Δέσποινα, η φράση σου " η αριστερά οφείλει να ενωθεί" προϋποθέτει πως αυτή η αριστερά υπάρχει. Ε, αριστερά που να περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ που ο αρχηγός του νοσταλγεί τον Δεκέμβρη του "44 κι έχει προνομιακό συνομιλητή του τον Ζίζεκ και την "στιγματισμένη" όπως λες ΔΗΜΑΡ (στιγματισμένη για την προσπάθρια της να βοηθήσει για την μόνη ρεαλιστική λύση;) δεν μπορεί να υπάρξει. Η κάθε μια τους είναι άλλη "αριστερά", πολύ διαφορετική, άλλο αν δεν θέλουν να το παραδεχθούνε.

      Διαγραφή
    3. Ποιος είναι ο ρεαλισμός; "Δούλευε όσο θέλω εγώ, παίρνε όσα θέλω εγώ και αν δεν γουστάρεις, έξω...ο επόμενος"; "Τρύπησε αυτό το βουνό, κάψε αυτό το δάσος, πέρνα απ αυτό το οικόπεδο, γιατί θέλω να κάνω την επένδυση μου και μην με πολυζορίζεις, γιατί τα μαζεύω και φεύγω;" Αυτήν την κοινωνία επιθυμεί η ρεαλιστική αριστερά; Αυτό το περιβάλλον; Αυτή είναι η πρόοδος μας; Να επιστρέψουμε στη "Ζούγκλα" του Σινκλέρ; Συγνώμη, αλλά τέτοιο ρεαλισμό δεν θέλω να τον ζήσω! Αν αυτό με καθιστά αιθεροβάμων, τι να πω, το προτιμώ.

      Η διαφορετικότητα είναι Δημοκρατική, δεν είναι κακή. Η διαφορετικότητα προχώρησε τους πολιτισμούς. Την ομοιογένεια να φοβόμαστε. Αυτή είναι η επικίνδυνη για τη Δημοκρατία, για το περιβάλλον, για τον άνθρωπο. Ας αποδεχθούμε πρώτοι εμείς τη διαφορετικότητα μας και βλέπουμε μετά αν θα παραδεχθούν κι αυτοί τη δική τους.

      Διαγραφή
    4. Όσοι Δέσποινα είναι απλά αντίθετοι με ένα σύστημα δεν σημαίνει ότι είναι και σωστοί. Αγανακτισμένα είναι και τα λαμόγια που δούλευαν όσο και όταν ήθελαν και τώρα δεν έχει... Αγανακτισμένοι είναι και οι αδικημένοι. όλοι αυτοί δεν είναι ένα πράγμα - ούτε οδηγούν στον ίδιο δρόμο. Προσοχή λοιπόν....

      Διαγραφή
    5. Γιώργο, δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, αλλά δεν νομίζω να είναι κανείς -εκ των έσω- διατεθειμένος να κάνει από μόνος του στην μπάντα και δεν έχουμε ώρα για ψυχαναλύσεις. Μήπως να δούμε από μόνοι μας τι μπορούμε να κάνουμε;

      Διαγραφή
    6. Οχι δεν σημαίνει. Δεν θα μας απαλλάξουν όμως από τα λαμόγια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, οι δάσκαλοι της διαφθοράς; Αυτό το γνώριζε η ΔΗΜΑΡ, από την πρώτη στιγμή. Παρ όλα αυτά συνεργάστηκε μαζί τους ακολουθώντας τη "ρεαλιστική" λύση. Ο κίνδυνος δεν είναι μόνο γιαυτούς που είναι αντίθετοι. Είναι και γιαυτούς που είναι σύμφωνοι, γιατί πιστεύουν, ότι αυτοί που κυβερνούν νοιάζονται για τους ανθρώπους και τη χώρα. Για τα δικά τους παιδιά ίσως.

      Διαγραφή
    7. & Δέσποινα: Για να δούμε τι θα κάνουμε μόνοι μας, όπως λέτε, θα πρέπει προηγουμένως να αναγνωρίσουμε τα όρια που θέτει η πραγματικότητα (ναι αυτή που απεχθανεστε).

      Πηξαμε απο τη διαρκή καταγγελία των πάντων!
      Εσάς δεν σας κούρασε;

      Αλικη

      Διαγραφή
  3. Αφάνταστα, όπως και ο συμβιβασμός.

    Aναγνωρίζω μόνο τα όρια που θέτει η Δημοκρατία, ο άνθρωπος, το περιβάλλον, η ζωή. Ο δρόμος που έχουμε πάρει όλα αυτά τα πετάει εκτός. Αρνούμαι! Δικαίωμα μου.

    Aναγνωρίστε τα όρια που θέτει η πραγματικότητα. Δικαίωμα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU