Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Ποιο το μέλλον της μεταρρυθμιστικής αριστεράς - σε πολιτικούς όρους;

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Την ώρα που διερευνάται - ειδικά στις αναρτήσεις του George J. Prokopakis - η δυνατότητα περιγραφής "άλλης πολιτικής" στα οικονομικά, για δι-έξοδο από την κρίση, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα της πολιτικής συγκρότησης και των δυνατών συνεργασιών αυτού του χώρου (της μεταρρυθμιστικής αριστεράς).
Κατά την γνώμη μου, δυο πράγματα επείγουν που χωρίς αυτά, θα συνεχίζουμε να γυρίζουμε πίσω από την ουρά μας:

1. Η παύση στήριξης των χρεοκοπημένων σχημάτων του "χώρου", από όσους όσες διαφωνούν αλλά παραμένουν... και συντηρούν μια κατάσταση "ούτε ψάρι ούτε κρέας". 

Δεν είναι εποχή τώρα για κριτική υποστήριξη από μέσα - τα κόμματα του "χώρου" έχουν δώσει πολλαπλές εξετάσεις, έχουμε δει τι μπορούν και τι δεν μπορούν. 

Όσοι και όσες λοιπόν διαφωνούν, οφείλουν να σταματήσουν να τα συντηρούν - πιο χρήσιμο είναι να απεγκλωβιστούν και να δηλώσουν την προθυμία τους και την διαθεσιμότητά τους για τη νέα συλλογικότητα που χωρίς αυτούς αυτές ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Η παραμονή τους αναγορεύει σε υποχρεωτικούς συνομιλητές των αδεσμεύτων, τις ανεπαρκείς και ιδιοτελείς κομματικές ηγεσίες και αφήνει μοιραία την πρωτοβουλία σε αυτές - και ξέρουμε τι σημαίνει αυτό: 
Τίποτα! Παιχνίδια, προσποιήσεις, κέρδισμα χρόνου μέχρι τις εκλογές όπου θα ξαναπάρουν εκβιαστικά ψήφους ως ...υπάρχοντες. 
Θεωρώ λοιπόν αρνητικό παράγοντα πλέον την παραμονή γνωστών και επωνύμων/ανωνύμων μεταρρυθμιστών στα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΔΡΑΣΗ, δημιουργία ξανά κλπ - ακυρώνει συμβολικά εξ αρχής την όποια νέα προσπάθεια.

2. Η έναρξη διαλόγου με τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια το κόμμα με τις 13 συγκυβερνώσες αριστερίστικες/πατριωτικές συνιστώσες, του 4% - είναι αξιωματική αντιπολίτευση του 27% και μάλιστα δημοσκοπικά σταθεροποιημένη και που διεκδικεί και τον πρώτο λόγο στην κυβερνητική διαχείριση - και που πιθανά θα τον αποκτήσει μετά από 7 χρόνια ύφεσης και καμιά μείωση του χρέους είτε ελπίδας ανάκαμψης. 

Ότι και να λένε οι μακροοικονομκές προβλέψεις (οι αισιόδοξες), οι άνθρωποι δεν είναι νούμερα, υποφέρουν και ζητούν από την πολιτική ελπίδα και αλλαγή προς το καλύτερο. 
Αύριο το πρωί. Για να βγάλουν τον χειμώνα. Για να έχουν δουλειά, σπίτι και φαγητό. 
Η αριστερά στην πολιτική κουλτούρα αυτού του τόπου δεν είχε ποτέ ελπίδα εξουσίας με εκλογές - αν δεν υποσχεθείς στους πάντες ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει, δεν έρχεσαι πρώτο κόμμα. Ο λαϊκισμός είναι υποχρεωτικός στην ελληνική πολιτική σκηνή - και αυτήν την επιλογή έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να βγει. 
Καλώς ή κακώς η πολιτική της εξουσίας (και όχι της παρουσίας) έχει τους δικούς της νόμους. Εμάς άλλα μας ανησυχούν: 
Εάν βγει (ο ΣΥΡΙΖΑ), θα κάνει όσα καταστροφικά εμφανίζεται να υποστηρίζει (προσλήψεις στο Δημόσιο και πόσες, υποστήριξη των συντεχνιών, χτύπημα της επιχειρηματικότητας, στήριξη του τοπικισμού) ή θα στραφεί σε ρεαλιστικές διαπραγματευτικές βελτιώσεις της δανειακής σύμβασης με την ΕΕ, σε στήριξη των ανέργων, των μη κατεχόντων, σε μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, σε έλεγχο των offshore, σε μη κρατικιστικές πρακτικές; 
Η μεταρρυθμιστική αριστερά οφείλει να ανοίξει την συζήτηση, όχι για να υποστείλει την σημαία των μεταρρυθμίσεων αλλά για να πετύχει όσα περισσότερα μπορεί σε αντικρατικιστική κατεύθυνση από την πιθανή νέα εξουσία, η οποία περιλαμβάνει ένα ευάλωτο χαώδες συμπίλημα από ρεαλιστές χειριστές του εφικτού, λαϊκιστές προσκολλημένους με την εξουσία και την δύναμη, κλασσικούς αριστερούς με ανανεωτικές καταβολές και σταλινικά γκρουπούσκουλα επαναστατικής αφασίας. 
Το κλίμα "καταγγέλλω και δεν συμμετέχω" (σε οποιαδήποτε συζήτηση) δεν ταιριάζει στην μεταρρυθμιστική αριστερά - άλλοι τα κάνανε αυτά και φτάσανε στο άλλο άκρο.
Τι λέτε;

*γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στο φόρουμ Μεταρρυθμιστική Αριστερά στο fb

10 σχόλια:

  1. "Ο λαϊκισμός είναι υποχρεωτικός στην ελληνική πολιτική σκηνή - και αυτήν την επιλογή έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να βγει...".
    Και λέω τώρα εγώ η αφελής. Άντε και βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού μας έχει "πείσει" με το λαϊκισμό του. Μετά τι; Θα μας πει "σας κοροίδεψα και σας πουλούσα ψεύτικες ελπίδες"; Τότε σε τι θα διαφέρει από το ΓΑΠ με το γνωστό "Λεφτά υπάρχουν";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Meropi, όλο το πολιτικό προσωπικό είναι βασισμένο στον λαϊκισμό. Και δυστυχώς πλέον πρωτοπορεί η αριστερά στα "ποτάμια και γεφύρια"... Το θέμα είναι, τι μπορεί να γίνει για την χώρα. Αυτοί που κυβερνούν δεν έχουν κανένα σχέδιο και καταστρέφουν τα οφέλη των μεταρρυθμίσεων υπηρετώντας το π[ελατειακό κράτος - αυτοί που έρχονται, υπερβάλλουν σε υποσχέσεις για να καταφέρουν να έρθουν τελικά. Μόνο ένας απροκατάλυπτος διάλογος μεταξύ όσων βλέπουν τα δύσκολα και μια όσμωση απόψεων, μπορεί αν φέρει κάποιο ορατό μέλλον - η μεταρρυθμιστική αριστερά συζητά με δεξιές φιλελεύθερες κινήσεις και πρόσωπα - πρέπει να συζητά και με ρεαλιστικές κινήσεις και πρόσωπα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει χρόνος για φανατισμούς - και κριτική και συζήτηση.

      Διαγραφή
    2. Ποιες ειναι οι ρεαλιστικές κινήσεις και πρόσωπα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Και μην μου πεις το γνωστο περι Δραγασακη, ο οποίος μας φώτισε με τα ¨ομόλογα ειδικού σκοποϋ, χωρίς να κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει ποιοι θα σπεύσουν να τα αγοράσουν. Η για τον Σταθακη που ξεστομιζει την μια οικονομική μπαρουφα μετά την αλλη.

      Εχει γίνει λίγο καραμέλα τελευταία οτι υπάρχουν δήθεν ρεαλιστές στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχουν! Απλώς ειναι κανά δυο λιγοτερο παραλόγοι, αστοιχειωτοι και παλαιολιθικοι απο τους υπολοιπους. Αρκεί αυτό; Σε ποια βάση μπορει ο άριστερος μεταρρυθμισμος να συνομιλήσει με το συνοθυλευμα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ και εκπροσωπείται απο τον Μηλιο π.χ., ενώ έχει πρόεδρο τον Τσίπρα που αρνήθηκε να συναντησει τον Ασμουσεν τις προάλλες, ενώ διεκδικεί να μας κυβερνήσει;

      Διαγραφή
    3. Αυτό είναι ζήτημα εκτίμησης. Πολλοί εμφανίζονται σαν ρεαλιστές όχι μόνο στον Συριζα αλλά και παντού στον κεντρώο χώρο - θέλει έρευνα. Να την κάνουμε ή να μείνουμε στο στερεότυπο; Γνωρίζω πολλούς/ές. Ένας είναι πχ ο Χρήστος Λαδάς που αναδημοσιεύουμε άρθρο του από το capital.gr. Από την ηγεσία, δεν θα μπορέσουμε αν πούμε τίποτα αν δεν συζητήσουμε μαζί τους. Όχι ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες - αλλά που υπάρχουν στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό;

      Διαγραφή
    4. Θα επιμεινω: Χρειάζεται προσωπική συζήτηση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να μάθουμε τις απόψεις τους; Δεν τις ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά;
      Εκτός αν δεχτούμε την εκδοχή οτι λόγω δικαιολογημενου λαϊκισμού αλλα λένε προς κατανάλωση απο το ποπολο και αλλα σκοπεύουν να εφαρμόσουν. Στην περίπτωση αυτή ομως ειναι δίπλα επικίνδυνοι!

      Διαγραφή
    5. Είναι νομίζω προφανής η δυσκολία που έχουν πχ Παπαδημούλης, Δραγασάκης, Σταθάκης από την ηγεσία (πράγμα που στην βάση δεν είναι πρόβλημα) να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Έχει δημιουργηθεί ένα πλαίσιο θέσεων δηλώσεων και ψηφισμένων αποφάσεων που δυσκολεύει να πεις άμεσα ρεαλιστικές απόψεις - έμμεσα όμως λέγονται συνεχώς.
      Είναι διπλά επικίνδυνοι, ναι. Και μεγάλο ρίσκο. Ναι. Όσο όμως και ο αντιμνημονιακός Σαμαράς, ο εκδιώξας την τρόικα Βενιζέλος, ο αρνηθής στις πρώτες εκλογές την κυβερνητική συνεργασία επίσης αντιμνημονιακός Κουβέλης (δεν έχει ψηφίσει κανένα μνημόνιο και συμμετείχε στην εφαρμογή του!)). Με λίγα λόγια μεταξύ επικινδύνων ελλήνων λαϊκιστών πολιτικών που όλοι ψεύδονται δημόσια, αν χρειαστεί να επιλέξεις ποια είναι τα κριτήριά σου; Προφανώς το μέγεθος του ρίσκου που παίρνεις με τον καθένα - κι αυτό χρειάζεται διερεύνηση κάθε φορά.

      Διαγραφή
    6. Η απάντηση σου με υποχρεώνει να επανέλθω -ελπίζω να μην κάνω κατάχρηση.
      Ως προς ρίσκο: ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι πολύ πιο επικίνδυνος απο τους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κατα τη γνώμη μου. Διοτι οι πρωτοι -παρά τον προβληματικο το λιγότερο τροπο με τον όποιον πολιτευονται- ειναι δρσμευμενοι να κινηθούν σε ενα συγκεκριμενο πλαίσιο: Ευρώπη, ευρώ, κοινοβουλευτισμού.
      Με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν τέτοιες εγγύησεις. Επομένως το ρίσκο που αναλαμβάνει κανείς υποστηρίζοντας τους ειναι όχι απλώς το ρίσκο μιας παταγωδους αποτυχίας αλλα κατι πολυ μεγαλύτερο: ο κίνδυνος δημιουργίας ΜΗ αναστρεψιμων καταστάσεων.
      Επομένως τα μεγέθη δεν ειναι συγκρίσιμα.

      Διαγραφή
    7. Έτσι πίστευα μέχρι πέρυσι κι εγώ. Στην χρονιά που πέρασε όμως είδα τα πάντα να κατεδαφίζονται από το πελατειακό σύστημα. Όλα για τους δικούς τους - ακόμη και την τρόικα εκβιάζουν με κατάρρευση και περνούν οριζόντια μέτρα, stages, φοροεπιδρομές επί δικαίων και αδίκων, στραβά μάτια στην φοροδιαφυγή μέσω offshore, καταστροφή της παραγωγικής βάσης, εξόντωση με την γραφειοκρατία και πολυνομία επενδυτών και καινοτόμων. Τι να το κάνω που κινούνται σε ευρωπαϊκό πλαίσιο: ως επαίτες εκβιαστές... Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι που είναι πραγματικά δεσμευμένοι και τι χειρότερο μπορεί να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ας ακούσουμε και την γραμμή Δραγασάκη στην ΔΕΘ, και βλέπουμε - δεν χρειάζεται να δογματιζόμαστε από την ανάποδη - ούτε αφελείς είμαστε φυσικά.

      Διαγραφή
    8. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να κάνει την κωλοτούμπα αν θέλει να έχει ελπίδες. Ταυτόχρονα είναι δύσκολο να το κάνει. Αλλά, στην πολιτική ποτέ μην λες ποτέ.... άλλωστε όλοι οι άλλοι την έχουν κάνει ήδη, στα λόγια έστω.

      Διαγραφή
  2. Αποκαλυψη τώρα!!! Ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι το μέλλον της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς! Ας μην μας απασχολεί ο λαϊκισμός, τα ψέματα, οι ασυναρτησίες και ο Καμμενος. Ούτε οι συνιστωσες και τα ανοίγματα στους αναρχομπαχαλους! Δεν πειράζουν αυτά, τέτοιοι που ειμαστε ειναι απαραίτητα για να αυξήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα ποσοστά του. Ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι το μέλλον μας!

    Τρέχω να εγγραφω. Ανυπομονω να κυβερνηθω απο αυτούς τους αριστερούς μεταρρυθμιστές. Ποτέ θα μας ξανά δοθεί τέτοια ευκαιρία??

    Brand new Anonymous

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU